Αφιερούται: Εις τους Αγίους μάρτυρας και ομολογητάς της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και εις όλους εκείνους, που θα αναδειχθούν ομολογηταί και μάρτυρες της Ορθοδόξου Πίστεως, μέχρι της Δευτέρας Κυρίου Παρουσίας!
Γιατί χρειάζεται η ερμηνεία της Αποκαλύψεως;
1) Διά να μη γίνεται παρερμηνεία. Η Αποκάλυψις παρεμηνεύεται ευκόλως, επειδή είναι δισερμήνευτη. Ομως, διαβάζεται πολύ περισσότερον ίσως από κάθε άλλο βιβλίο. Διαβάζεται απο τον θρησκευτικό, αλλά και απο τον αδιάφορο κόσμο. Λίγο όμως κατανοείται και περισσότερο παρανοείται, παρερμηνεύεται και παρεξηγείται.
2) Διά την αντιμετώπισιν των αιρετικών.Δυστυχώς διάφοροι αιρετικοί και πρό πάντων Χιλιασταί (Ιεχωβάδες), παρερμηνεύουν, διαστρέφουν και διαστρεβλώνουν συστηματικά την Αποκάλυψιν. Την εξηγούν όπως αυτοί θέλουν και όπως τους συμφέρει δια να εξυπηρετούν τους σατανικούς και προπαγανδιστικούς των σκοπούς. Γι’ αυτό και τακτικά μελετούν την Αποκάλυψι στις συγκεντρώσεις τους. Ως γνωστόν είναι πολιτική οργάνωσις με σκοπό να εξαφανίση την Εκκλησίαν του Χριστού.
3) Δια να μη πλανηθούν οι πιστοί. Και δεν την ερμηνεύω μόνος μου; θα πή κανείς. Οχι, διότι είναι το δυσκολώτερο βιβλίον της Αγίας Γραφής και δεν μπορεί οποιοσδήποτε να την εξηγήση. Θα πέση έξω. Μπορεί βεβαίως να την μελετήση, αλλά δεν μπορεί να την εννοήση.
Πώς θα γίνη η Ερμηνεία λοιπόν;
1) Θα χρησιμοποιηθή η Ιερά Παράδοσις. Επειδή γνωρίζω την αδυναμία, την μικρότητα και την αμαρτωλότητά μου δεν θα την ερμηνεύσω μόνος μου. Απλά θα σταχυολογήσω την Ερμηνεία που έκαναν πάντες οι προ ημών Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Θα χρησιμοποιήσω την μέχρι σήμερον ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ. Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν στηριζόμεθα εις τον εαυτό μας αλλά στην Ιερά Παράδοσιν. Ερμηνεύομε τα κείμενα της Αγίας Γραφής, όπως τα εξήγησαν κατά τους είκοσι αιώνας της ζωής της Εκκλησίας οι Πατέρες και Διδάσκαλοί Της. Εκείνοι είχαν καθαρότητα καρδίας, αγιότητα βίου και έλλαμψιν διανοίας. Εφωτίζοντο από το Πνεύμα το Αγιον.
Εξ’ άλλου ημείς οι Ορθόδοξοι, έχομεν ενιαίαν την διδασκαλίαν, ενώ οι Προτεστάντες και οι άλλοι αιρετικοί δεν την έχουν. Ο,τι λέει ο ένας το αντικρούει ο άλλος, και τούτο διότι δεν παραδέχονται την Ιεράν Παράδοσιν. Στηρίζεται ο καθένας τους σε ό,τι του κόψει το δικό του το μυαλό και ισχυρίζονται στις αυθαιρεσίες τους ότι τους φωτίζει το Πνευμα το Αγιον. Οχι! Οχι! Αυτούς τους σκοτίζει το πνεύμα το πονηρόν. Τόσο τυφλωμένοι είναι στον εγωϊσμό τους, ώστε να μη βλέπουν το εξής απλούστατο: Αφού, όπως λέγουν, το ένα Αγιον Πνεύμα τους φωτίζει, γιατί τότε το ίδιο χωρίον της Αγίας Γραφής το ερμηνεύουν διαφοροτρόπως; Μήπως άλλα λέγει στον ένα το Πνεύμα το Αγιον και άλλα στον άλλον;
2) Θα ερμηνευθούν όσα μπορούν να ερμηνευτούν. Την Αποκάλυψι, πρέπει να σημειωθή, ότι κανένας ερμηνευτής δεν δύναται να την ερμηνεύση πλήρως και ολόκληρη διότι περιέχει πράγματα τού μέλλοντος, τα οποία απεκάλυψε ο Θεός «συνεσκιασμένα» κα τα οποία ο χρόνος θα τα εξηγήση πλήρως. Σε γενικές γραμμές όμως, μπορούμε να γνωρίζουμε ποιά θα είναι η πορεία της Εκκλησίας και η στάσις του κόσμου απέναντί Της.
3) Θα δούμε και όσα εξεπληρώθησαν.Η Αποκάλυψις, περιγράφει με αδρές γραμμές τον τρομερό πόλεμο των δυνάμεων του σκότους εναντίον των οπαδών του Χριστού, του Σατανά εναντίον της Εκκλησίας. Ο πόλεμος αυτός άρχισε πρίν δύο χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί και θα εξακολουθήση με διάφορες φάσεις, μέχρι της συντελείας των αιώνων, της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Πολλές φάσεις του πολέμου αυτού τις είδε ο κόσμος κατά τους περασμένους αιώνες, Λοιπόν, αυτές τις εξελισσόμενες φάσεις τους πολέμου θα δούμε στην ερμηνεία αυτή.
Γιατί είναι Αναγκαία η μελέτη της Αποκαλύψεως;
1) Επειδή το Δόγμα είναι η σπονδυλική στήλη της Θρησκείας. Ομως το σώμα χωρίς την σπονδυλική στήλη δεν μπορεί να σταθεί έτσι και ο πιστός δεν ειμπορεί χωρίς το δόγμα. Γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα τους Οικουμενιστάς και τόσους άλλους που κατευθύνονται από το αόρατον επιτελείον των σκοτεινών δυνάμεν, να επιχειρούν επίθεσιν κατά του Δόγματος.Λέγουν λοιπόν, «τα δόγματα θα τα βάλωμεν εις το ψυγείον και ημείς θα κοιτάξωμε την αγάπην» ή «τα Δόγματα θα τα αφήσωμε στους Θεολόγους και ημείς θα προχωρήσωμε εις τον διάλογον της αγάπης με τους ετεροδόξους». Σήμερα επομένως είναι αναγκαία η μελέτη της Αποκαλύψεως, διότι φέρει μεγάλην δογματικήν ωφέλειαν. Βεβαιώνει την Τριαδική υπόστασιν του Θεού, την θεότητα του Χριστού, την αθανασία της ψυχής, την αιωνιότητα της Κολάσεως και πλείστα άλλα…..
2) Ενισχύει πνευματικώς η μελέτη της Αποκαλύψεως. Ενισχύει τους πιστούς όλων των γενεών, δια να υπομένουν καρτερικά τους διωγμούς. Ενίσχυσε τα εκατομμύρια των Μαρτύρων της Πίστεως των πρώτων αιώνων και θα ενισχύση ιδιαιτέρως τους πιστούς «των εσχάτων καιρών», τότε που η κατάστασις της Εκκλησίας θα είναι κρίσιμος και χαώδης. Θα τους ενισχύει για να μπορούν να υπομένουν τους διωγμούς των διαφόρων αντιχρίστων θηρίων και ανα αποφεύγουν την πλάνην των ποικίλων ψευδοπροφητών. Από την μελέτη της Αποκαλύψεως θα γνωρίζουν ότι τελικά στον αγώνα αυτόν ο Χριστός θα νικήση και η Εκκλησία θα θριαμβεύση.
3) Σήμερον ιδιαιτέρως είναι ανάγκη να μελετάται η Αποκάλυψις. Γιατί; Διότι σήμερα ευρισκόμεθα σε μιά φάσι του πολέμου αυτού, πού είναι ίσως η εντατικώτερη και η πεισματωδέστερη από όλες τις προγενέστερες. Σήμερα ο Σατανάς ενεργεί γενικήν επίθεσιν εφ΄όλων των μετώπων και με όλες του τις δυνάμεις. Το μέτωπο του πολέμου αυτού εκτείνεται στο Ανατολικό και Δυτικό ημισφαίριο, εις όλα τα πλάτη και μήκη της Υδρογείου. Αι σκοτειναί δυνάμεις με αόρατα επιτελεία, με εγκεφάλους, με σχέδια και χρήμα άφθονο, διεξάγουν έναν ακήρυκτο πόλεμο εναντίον των οπαδών του Χριστού. Αγωνίζονται να εξαλείψουν, όπως φαντάζονται, το Όνομα του Χριστού και να διαστρέψουν την διδασκαλίαν Του. Νομίζει κανείς, ότι ευρισκόμεθα εις τους εσχάτους καιρούς. Που περιγράφει η Αποκάλυψης, όπως θα δούμε στην ερμηνεία.
Πρέπει να το νοιώσουμε! Ευρισκόμεθα σε πόλεμο και διωγμό όλοι οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η δε πάλη που διεξάγεται, είναι μεγάλη και κοσμοϊστορική. Γίνεται για μέγιστα ζητήματα. Γίνεται υπέρ της Αληθινής Πίστεως και της σωτηρίας της ψηχής, που αξίζει περισσότερο και απο τον κόσμο όλο. « Ο δε υπομείνας εις τέλος ουτος σωθήσεται» (Ματθ. Ι΄22), υπογραμμίζει ο Κύριος.
4) Και ο Ευαγγελιστής συνιστά την μελέτην. «Μακάριος ο αναγινώσκων». Ευτυχής και καλότυχος εκείνος που αναγινώσκει την Αποκάλυψιν, όχι για τον εαυτό του μόνον, αλλά και για να την ακούνε και οι άλλοι. Και αυτό, βεβαίως, το τελευταίο, ίσχυε περισσότρο για παλαιοτέρους χρόνους, τότε που δεν γνώριζαν οι πολλοί γράμματα και δεν υπήρχαν αρκετά βιβλία της Αποκαλύψεως. Σήμερα όμως που όλοι γνωρίζουν γράμματα φρόντισε να την διαβάσουν. Θα τους κάνης το μεγαλύτερο καλό. Αν όμως αδρανήσης, θα μείνουν στο σκοτάδι και στη δυστυχία και αιτία θα είσαι εσύ πάλι, που μπορούσες να κάνης το καλό και δεν το έκανες. Σκέφτηκες την ευθύνη και το βάρος που έχεις γι’ αυτό;
Εισαγωγή
1. Ο Άνθρωπος μπροστά στο μέλλον
Τα ζώα, ως γνωστόν, αγνοούν το παρελθόν κά γι’αυτό δεν έχουν Ιστορία. Ομως ο άνθρωπος προικίθηκε από τον Δημιουργό Του με μνήμη και γνωρίζει το παρόν και το παρθελθόν του και συγγράφει Ιστορίαν. Διδάσκεται έτσι και ωφελείται από τις πράξεις των προγόνων του. Παρ’ όλην όμως την πρόοδό του αγνοεί τελείως το μέλλον. Κανείς δεν ξέρει όχι μόνον τι θα συμβή αύριο, αλλά ούτε έπειτα από μία ώρα και από μιά στιγμή ακόμη! Ομως τόση ήταν και είναι η περιέργεια του ανθρώπου για το μέλλον ώστε εδημιούργησε κατά την αρχαιότητα, τα περίφημα Μαντεία των Δελφών, της Δωδώνης, του Αμμωνος Διός κλπ.. όπου προσπαθούσε μέσω των μάντεων, της Πυθίας, των χειρομαντών, και οιωνοσκόπων να μάθη το μέλλον. Προσπαθούσε απο το θρόϊσμα των φύλλων της δρυός, ή απο το πέταγμα των πουλιών ή την πλάτη των ζώων ή το σχήμα των νεφών ή τις άναρθρες κραυγές της Πυθίας και πλείστα άλλα σατανιά να εξιχνιάση το μέλλον.Εφθασε ακόμη από την περιέργειά του αυτή να συνεργασθή, (συνεργάζονται δυστυχώς και σήμερα) και με αυτόν το Σατανά στον Πνευματισμό, με τα διάφορα μέντιουμ, που είναι όργανα καθαρώς του Σατανά.
Στα μαντεία, τότε, τους τα έλεγαν διφορούμενα δηλαδή να μπορούν να εξηγηθούν και κατά τον ένα και κατά τον άλλο τρόπο πχ « ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις» εάν δηλ. Εσκοτώνετο κάποιος εις τον πόλεμον, και είχε πάει να ρωτήσει, θα ίσχυε το «ήξεις, αφήξεις ουκ, εν πολέμω θνήξης» δηλαδή θα πάς, θά έλθης όχι, στον πόλεμο θα πεθάνης. Εάν πάλιν επέστρεφε, θα ίσχυε το άλλο «ήξεις αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις» δηλαδή θα πάς, θα ρθής, δεν θα πεθάνης στον πόλεμο. Θα μετέθεταν το κόμμα. Δια τούτο ακριβώς ελέγετο ο Απόλλων και «λοξίας Απόλλων», διότι ελέγοντο λοξά και διφορούμενα. Αλλωστε έτσι διφορούμενα δεν τα λέγουν και οι μάντισσες και τα μέντιουμ σήμερα;
2. Εις ποιούς αποκαλύπτει ο Θεός το μέλλον;
Μόνον ο Θεός γνωρίζει το μέλλον και ουδείς άλλος. Κρατεί το βιβλίον του μέλλοντος, και σπανιώτατα το ανοίγει σε μάς τους ανθρώπους. Αποκαλύπτει κάποτε μόνον μερικές σελίδες του σε μερικούς αγίους ανθρώπους. Τραβάει την αυλαία και τους αφίνει να δούν μερικές πτυχές του μέλλοντος και πάλιν την κλείνει. Εκείνοι, στους οποίους αποκαλύπτει ο Θεός το μέλλον, είναι οι Προφήται. Προφήται υπήρξαν πολλοι. Στην Παλαιά Διαθήκη όπου καταγράφτηκαν οι προφητείες σε βιβλία, αλλά και πολλών οι οποίοι τις είπαν χωρίς να τις γράψουν όπως ο Προφήτης Ηλίας, ο Πρόδρομος κλπ.. Οι Προφήται προείπον με ακρίβειαν απίθανα πράγματα τα οποία θα συνέβαιναν στο απώτερο μέλλον. π.χ. Ο Προφ. Ησαϊας λέγει διά την γέννησιν του Χριστού 800 χρόνια πριν συμβή «Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται Υιόν» .Ποιός θα μπορούσε να φαντασθή κάτι τέτοιο; Και όμως εξεπληρώθη, όταν ήλθε «το πλήρωμα το χρόνου» . Ο δε Δαβίδ στου ψαλμούς του και οι άλλοι Προφήται προφήτεψαν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής και του Πάθους του Κυρίου μέχρι σημείου που να γνωρίζωμεν την Ιστορία του Χριστού απο τους Προφήτες, προτού ακόμη γεννηθή!
3. Ο Θεός απεκάλυψε το μέλλον εις τον Ιωάννην.
Ο Ιωάννης όμως, ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής τους ξεπέρασε όλους τους Προφήτας, με την Αποκάλυψίν του. Ο Ευαγγελιστής ευρισκόμενος εις Πάτμο εξόριστος, μέσα σ’ ένα σπήλαιο, που σώζεται μέχρι σήμερα καί λέγεται πλέον « Ιερόν Σπήλαιον» ή « Σπήλαιον της Αποκαλύψεως» έλαβε την Αποκάλυψιν από τον Θεό. Το λέγει και ο ίδιος: «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ήν έδωκεν αυτώ ο Θεός, δείξαι τοις δούλοις αυτού ά δεί γενέσθαι εν τάχει» (Αποκ. Α΄1).
Την κατέγραψε ο Ιωάννης, όπως λέγεται, τη βοηθεία, του μαθητού του Προχόρου. Ο Θεός του απεκάλυψε μπροστά του με ζωηρές, συμβολικές και αλληγορικές εικόνες, το μέλλον της ανθρωπότητος ολοκλήρου. Του φανέρωσε δηλαδή τι θα συμβή στην Εκκλησία από της εποχής του μέχρι της συντελείας των αιώνων «ά δεί γενέσθαι».
Συγγραφεύς της Αποκαλύψεως είναι ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης. Α) Το αναφέρει αυτό η αρχαιοτάτη παράδοσης των Αγίων της Εκκλησίας και Πατέρων και Εκκλησιαστικών συγγραφέων, π.χ. ο μάρτυς Ιουστίνος, ο Ειρηναίος, ο Κλημης ο Αλεξανδρεύς, ο Αγ. Κυπριανός, ο Τερτυλλιανός, ο Ιππολυτος, ο Ωριγένης, ο Μ. Αθανάσιος κ.α. Β) Ομιλεί με τόση αυθεντία προς τους Επισκόπους της Μ. Ασίας, με την οποίαν μόνον ένας Απόστολος θα μπορούσε να ομιλή. Γ) Συγγενεύει ιδεολογικά και φιλολογικά με το Ευαγγέλιο του Ιωάννου.
4. Οι μετά Χριστόν Προφήται.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι ο μεγαλύτερος μ.Χ. Προφήτης. Υπάρχουν όμως και άλλοι και κάνουν λάθος όσοι λένε ότι δεν υπάρχουν! Λέγει μεν ο Μ. Βασίλειος ότι δεν υπάρχουν μ.Χ. Προφήται, αλλά το λέγει δια τους Εβραίους οι οποίοι έμειναν άπιστοι. Οχι όμως και διά τους Χριστιανούς. Δεν είναι βεβαίως πολλοί αυτοί διότι τα μεγάλα ζητήματα τα απεκάλυψε ο Κύριος δια της Αποκαλύψεως στον Ιωάννη τον Θεολόγο. Απεκάλυψε σ’αυτόν και δι’ αυτού στην ανθρωπότητα ολόκληρη την ηθική ανέλιξι της ανθρωπότητος, τον πόλεμον του Αντιχρίστου κατά των πιστών, τό μέλλον της Εκκλησίας, τα της Δευτέρας Παρουσίας, την Μέλλουσα Κρίσι του κόσμου, και τον θρίαμβον των πιστών! Εχομεν εν τούτοις μ.Χ. εκτός του Ιωάννου και μερικούς άλλους Προφήτας, όπως π.χ. τον Αγιον Κοσμά τον Αιτωλό κ.α.
Ο ίδιος ο Ιωάννης την ονομάζει καθαρά «προφητείαν». «Μακάριος, λέγει, ο αναγιγνώσκων τους λόγους της προφητείας» (Αποκ α΄3).
5. Τί αποκαλύπτει η Αποκάλυψις;
Η Αποκάλυψις είναι η Ιστορία του μέλλοντος της Εκκλησίας και γενικώς της ανθρωπότητος. Βλέπομε μέσα απο τα οράματα του Ιωάννη τον πόλεμο του Σατανά κατά των οπαδών του Χριστού. Στις διάφορες φάσεις του πολέμου φαίνεται η έξαρσις και το φούντωμα του κακού. Φαίνεται επίσης καθαρά και η τιμωρία των αποστατών και αντιθέων ανθρώπων και η προστασία των ανθρώπων του Θεού. Οι πιστοί που βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία παρ’ όλα τα βάσανα και τους δωγμούς, θα βγούν στο τέλος νικηταί.
6. Πότε θα γίνουν;
Μη περιμένετε ωρισμένες χρονολογίες.Οσοι θέλησαν να καθορίσουν χρονολογίες έπεσαν έξω και γελοιοποιήθηκαν π.χ. Οι Χιλιασταί. Εάν οι χρονολογίες ήσαν αναγκαίες θα τις έγραφε. Μόνον γεγονότα που θα γίνουν αναφέρει. Ο Ίδιος ο Κύριος είπε στους μαθητάς Του, όταν Τον ρωτήσανε: «Ουχ υμών εστί γνώναι χρόνους ή καιρούς ούς ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πραξ. Α΄7). Ο Ιωάννης γνωρίζει, ωρισμένα γεγονότα, που θα συνέβαινον σε άγνωστο μεν γιαυτόν χρόνο, κυρίως όμως σε δύο μεγάλες εποχές. Ποία είναι τα γεγονότα αυτά και ποιές οι δύο κύριες εποχές; Αυτά περιλαμβάνονται στο κυρίως προφητικό μέρος του βιβλίου, στα κεφ. 4 έως 22. Βεβαίως τα τρία πρώτα κεφάλαια αναφέρονται στην εποχή του συγγραφέως και λίγο αργότερα.
Περιέχουν συμβουλές, επιπλήξεις και προφητείες για ωρισμένα πρόσωπα. Στα κεφάλαια 4-22 βλέπομε καθαρά δύο σημεία: α) Φυσικάς αναστατώσεις, που θα γίνουν στον Ουρανό, στον ήλιο, στους αστέρας, στην θάλασσα. Βλέπομε λιμούς και λοιμούς και σεισμούς κατά τόπους, για τα οποία ομιλεί και ο Κύριος (Ματθ. 24 και Λουκ. 21), και τα οποία θα συμβούν κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου β) Βλέπομε Μαρτυρας της Πίστεως, αλλά και έξαρσι της ειδωλολατρείας. Βλέπομε δηλαδή το θηρίον που θα φονεύη τους πιστούς και θα ζητή να λατρεύεται σαν Θεός. Θα κάνη και ψεύτικα θαύματα, αλλα στο τέλος θα νικηθή κατά κράτος από τον Χριστόν.
Αυτά μπορούν ν’ αποδοθούν στον Αντίχριστο κατά το τέλος του κόσμου, αλλά και στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Διότι τα ίδια χαρακτηριστικά είχε κι αυτή. Ήπιε η αμαρτωλή Ρώμη άφθονο αίμα Χριστιανών Μαρτύρων.
Ο Ιωάννης έχει υπ’ όψει του κυρίως τις τελευταίες ημέρες του κόσμου, αλλά, σαν ένα τύπο των ημερών εκείνων, έχει την εποχή της ειδωλολατρικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που ήτανε τότε στην αρχή της Αποκαλύψεως. Μεταξύ όμως των δύο ακρινών αυτών εποχών της Χριστιανικής περιόδου θα παρουσιασθούν πολλά θηρία, με την βίαν: (Μωαμεθανισμός, Παπισμός, Κομμουνισμός, κλπ) καθώς και πολλοί ψευδοπροφήται με την πλάνην: (μαγεία, αιρέσεις παντός είδους, αθεϊσμός, υλισμός, Οικουμενισμός κλπ), που θα πολεμήσουν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά τελικώς θα νικηθούν από τον Χριστόν.
Η εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι λέγουν, η ιστορική επιφάνεια, οι τελευταίες όμως ημέρες του κόσμου, « οι έσχατοι καιροί», είναι το ιστορικό βάθος. π.χ. Έχομε ένα ποτήρι με καθαρό νερό, το μάτι μας βλέπει πρώτα την επιφάνεια του νερού. Βλέπει όμως συγχρόνως και το βάθος, τον πυθμένα, αλλά και όλο το διάστημα, από την επιφάνεια, που είναι στην αρχή, ως τον πυθμένα, που είναι στο τέλος. Το ίδιο και στην Αποκάλυψη. Το μάτι μας βλέπει στην αρχή την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μέχρι το τέλος του κόσμου. Βλέπει όμως και όλο το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, κατά το οποίον εμφανίσθηκαν και θα εμφανισθούν, μέχρι της συντελείας των αιώνων, τα ποικιλώνυμα θηρία: (Μωαμεθανισμός, Κομμουνισμός, Παπισμός, Οικουμενισμός, Σιωνισμός κλπ) καθώς και οι διάφοροι ψευδοπροφήται: (μαγεία, παντοειδείς αιρέσεις, πνευματισμός, υλισμός, αθεϊσμός κλπ).
7. Πώς περιγράφει η Αποκάλυψις τα μέλλοντα.
Τα εκθέτει να συμβούν ανακυκλικώς και συμβολικώς. Ανακυκλικά εννοουμε, ότι ο Ιωάννης δεν τα εκθέτει κατά χρονολογική σειρά, αλλά ότι επαναλαμβάνει τα ίδια, κατά διάφορον όμως τρόπο σε τρείς κύκλους, τρείς δηλαδή φορές. Ο πρώτος κύκλος είναι των επτά σφραγίδων, ο δεύτερος των επτά σαλπίγγων και ο τρίτος των επτά φιαλών. Οσα δηλαδή περιγράφονται στις επτά σφραγίδες επαναλαμβάνονται και στις επτά σάλπιγγες, επηυξημένα όμως. Και όσα επίσης περιγράφονται στις επτά σάλπιγγες, επαναλαμβάνονται ζωηρότερα και επηυξημένα και στις επτά φιάλες. Και έτσι έχομε τρείς, ας πούμε, επαλλήλους κύκλους.
Πάντοτε θα υπάρχουν αντίχριστοι, ψευδοπροφήται που θα πλανούν τους ανθρώπους. Αλλά και πάντοτε θα υπάρχουν πιστοί ομολογηταί κα μάρτυρες του Χριστού. Πάντοτε θα τιμωρεί ο Θεός τους αμετανόητους διώκτας, αλλά και πάντοτε θριαμβεύει η Εκκλησία του Χριστού. Με μίαν μόνο διαφοράν: ότι, όσο προχωρούν οι καιροί, τότο θα εντείνεαι ο πόλεμος μέχρι των τρομερών εσχάτων καιρών, οπότε θα γίνη η οριστική συντριβή των αντιχρίστων και ο θρίαμβος των πιστών.
Ο Ιωάννης δεν τα είδε όλα διά μιάς. Καθε μεταγενέστερο βλέμμα του βλέπει περισσότερα και καθαρώτερα. Ρίχνει μιά γενική ματιά απο την εποχή του μέχρι το τέλος του κόσμου τα περιγράφει στις επτά σφραγίδες (Η΄6 — ΙΑ΄12). Κατόπιν άλλη γενικη ματιά και τα περιγράφει στις επτά σάλμιγγες, και τέλος άλλο ένα ευρύτερο βλέμμα και τα περιγράφει στον τρίτο κύκλο των επτά φιαλών.
Αυτόν τον ανακυκλικό τρόπο της περιγραφής των γεγονότων της Αποκαλύψεως τον παρετήρησε ο ιερός Αυγουστίνος. Λέγει τα εξείς: «τα αυτά διά πολλών τρόπων επαναλαμβάνει η Αποκάλυψις, ώστε φαίνεται, ότι λέγει διάφορα πράγματα, ενώ προσεκτικώτερον τις εξετάζων, ευρίσκει, ότι λέγει τα αυτά, αλλά κατά διαφόρους τρόπους». Οσα δε περιγράφει η Αποκάλυψις θα εκπληρωθούν κατά γράμμα εις τον καιρόν τους. Απόδειξις ότι εξεπληρώθησαν τα πρώτα. Και ιδού. Προφητεύει το 95μ.Χ. την καταστροφή της αντιχρίστου Βαβυλώνος , της Ρώμης. Την προφητεύει τότε, όταν αύτη εθριάμβευε. Η καταστροφή αύτη έγινε μετά 300 έτη περίπου, το 410 μ.Χ. υπό του φυλάρχου των Γότθων Αλαρίχου. Προφητεύει τον θρίαμβο των διωκομένων πιστών, όπου είναι επίσης γνωστή η νίκη και ο θρίαμβος του Χριστιανισμού επί Μεγ. Κωνσταντίνου. Αφού λοιπόν, εκείνα πραγματοποιήθηκαν καθώς και τόσα άλλα, όπως θα δούμε στη σειρά της Ερμηνείας, άρα θα πραγματοποιηθούν και όλα τα άλλα της Αποκαλύψεως τρομακτικά γεγονότα, που αναφέρονται.
8. Διατί έδωσεν ο Θεός την Αποκάλυψιν
Δια να τονώση τους πιστούς! Οταν οι διωγμοί εναντίον μας δυναμώνουν, η αποστασία απο τον Θεόν οργιάζη και ο πόλεμος κατά των πιστών γίνεται σφοδρός, τότε υπάρχει φόβος, πολλοί να ολιγοπιστήσουν και να τα χάσουν. Μπορεί να παρασυρθούν, ν’ αρνηθούν την Πίστι και να κολασθούν. Οταν λοιπόν, γνωρίζουν ότι στο τέλος οι αντίχριστοι θα παταχθούν, ότι η Εκκλησία θα επικρατήσει, ότι η Πίστις θα θριαμβεύσει και ότι ο Χριστός θα νικήση, τότε παίρνουν θάρρος και προχωρούν αλύγιστοι. Δεν τα χάνουν, δεν υποχωρούν. Προχωρούν μάλιστα καρτερικά και με υπομονήν τον δρόμον της αρετής, της αγιότητος και του μαρτυρίου! Η Αποκάλυψις ήταν εκείνη — η Πίστις δηλαδή στο θρίαμβο του Χριστού- η οποία κατά τους πρώτους αιώνες στους χρόνους των διωγμών στήριζε και δυνάμωνε τους οπαδούς του Αρνίου και βάδιζαν ατρόμητοι προς το μαρτύριον. Ενδεκα εκατομμύρια!! Είναι μόνον οι γνωστοί μάρτυρες που εθριάμβευσαν κατά τους τρείς πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού!
9. Διατί την έδωσε εις τον Ιωάννην;
Διότι τον αγαπούσε ο Θεός. Ο Ιωάννης είναι πράγματι ο ηγαπημένος μαθητής και σε ποιόν εμπιστευόμεθα τα μυστικά μας και τα σπουδαία ζητήματά μας; Ασφαλώς σε όσους αγαπούμε πολύ. Τον Ιωάννην παραλαμβάνει στην ανάστασιν της θυγατρός του Ιαείρου, αυτόν στο Θαβώρ, κατά την Μεταμόρφωσιν αυτόν και στην Γεθσημανή. Σ’ αυτόν εμπιστεύεται την Μητέρα Του επάνω από τον Σταυρό. Σ’ αυτόν τώρα δίδει και την Αποκάλυψι.
Μήπως είναι προσωπολήπτης ο Θεός; Κάθε άλλο « Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε». Δικαίως ηγάπησε τον Ιωάννη περισσότερο απ’ όλους τους μαθητάς Του, διότι και ο Ιωάννης Τον αγαπούσε περισσότερο απ’ όλους.
Ο Ιωάννης νεώτατος ακόμη, από αγάπη για τον Θεό πηγαίνει συχνά από την Γαλιλαίαν, στις όχθες του Ιορδάνου για να ακούση το κήρυγμα του Βαπτιστού. Γίνεται μαθητής του Προδρόμου και κατόπιν του Κυρίου. Είναι εγγράμματος και ευκατάστατος. Ο πατέρας του, ο Ζεβεδαίος, είχε πλοίο και υπηρέτες, και όμως για τον Χριστόν, όλα τα εγκατέλειψε και πατέτα και μητέρα και πλοίο. Ολα τα έζεψε στο άρμα της αγάπης του Κυρίου. Εχει γνωριμίες με άρχοντες, κι’ αυτές τις χρησιμοποιεί για να παρακολουθήση τον Κύριον από την αυλή του Αρχιερέως μέχρι του Σταυρού.Τρέχει κατόπιν εις Αποστολικάς οδοιπορίας και υφίσταται μαρτύρια. Τον πετούν, για την Πίστι του Χριστου, κατά την μαρτυρία Τερτυλλιανού, μέσα σε καζάνι με βραστό λάδι. Και τώρα ακριβώς που γράφει την Αποκάλυψι βρίσκεται εξόριστος «δια την μαρτυρίαν του Ιησού» (Αποκ. Α΄2), στην Πάτμο.
«Τεκνία αγαπάτε αλλήλους» Κατεννόησεν ο Ιωάννης, οσον ουδείς άλλος, πόσον αξίζει η αρετή της αγάπης. Στο Ευαγγέλιό του στις Επιστολές του, παντού περί αγάπης ομιλεί. Εις γεροντικήν ηλικίαν, κατά την παράδοσιν, ανεβαίνει στα βουνά στα λημέρια των ληστών για να επαναφέρη στον δρόμο του Θεού ένα ληστή πρώην μαθητή του και πράγματι τον επανέφερε στην ποίμνη του Χριστού. Σε ηλικία εκατό χρονών, κατά τον Ιερό Ιερώνυμο μεταφέρεται από τους Χριστιανούς στα χέρια στην Εκκλησία και εκεί κηρύττει «τεκνία αγαπάτε αλλήλους» διότι η αγάπη είναι η βάσις και η συνισταμένη όλων των αρετών.
Και η αγάπη δεν ήταν εύκολη γιαυτόν. Την απέκτησε με κόπο και αγώνα πολύ, διότι ο Ιωάννης ήταν φύσις ζωηρά. Γιαυτό και ο Κύριος τον ωνόμασε «βοανεργές» (Μαρκ. Γ΄17), δηλαδή υιόν βροντής.Ητο φύσις ζωηρή και είχε ευέξαπτο χαρακτήρα αλλά τον εδάμασε και απέκτησε τόσον αγάπη προς τον Θεόν και τους άλλους όση ουδείς άλλος. Γι’ αυτό και ωνομάσθηκε «μαθητής της αγάπης».
10. Πού και πότε την έγραψε.
Εγραψε την Αποκάλυψι στην Πάτμο. Στην Πάτμο βρέθηκα, λέγει, εξ αιτίας του λόγου του Θεού, τον οποίον εκήρυττα και για την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού, διωκόμενος δηλαδή διότι εφανέρωνα και παρουσίαζα στον Ι. Χριστόν στους ανθρώπους. Βρέθηκε εκεί τότε που τον έστειλαν εξόριστο οπως γράφει ο Αγ. Ειρηναίος, συγχρονός του. Ο δε ιστορικός Ευσέβιος στο «Χρονικό» του τοποθετεί την εξορία αυτή κατά το 14ον έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορος Δομετιανού που συμπίπτει με το έτος 94 ή 95 μ.Χ.
Το βιβλίον «Περίοδοι του Ιωάννου» αναφέρει ότι στο πλοίο που τον επήγαινε στην Πάτμο ήταν αλυσοδεμένος. Στην Πάτμο εβάπτισε παρα πολλούς Χριστιανούς στην παραλία δε υπάρχουν ακόμη τα ερείπια του βαπτιστηρίου. Επίσης υπάρχει και το απολίθωμα του Κύνωπος ενός φοβερού μάγου της εποχής που προσπάθησε βουτώντας στην θάλασσα να βγάλει λέει απο τον Αδη την ψυχή ενός πνιγμένου και κατόπιν της προσευχής του Αγίου έμεινε για πάντα μέσα στην θάλασσα. Οι Ιταλοί προσπάθησαν με ένα πολεμικό πλοίο κατα τον Β’ΠΠ να μετακινήσουν την πέτρα αυτή απο την θάλασσα που τους ενοχλούσε αλλά εις μάτην διότι και το πλοίο τους εχάλασε και η πέτρα παρέμεινε, ένα σύμβολο της νίκης του Χριστού κατά του Διαβόλου.
Φ.Α.