Περιφέρεται στὴν ἀτμόσφαιρα συχνὰ ἕνα ἐπιχείρημα. Ἡ Ἐκκλησία ποὺ θέλει νὰ φέρει κόσμο κοντά της γιατί δὲν κάνει τίποτα ; Ἢ δὲν κάνει αὐτὸ κι ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο ;
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μαγαζάκι. Δὲν ψάχνει πελάτες. Οὔτε ἐργαζόμενους. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ αἰώνια τὸν ἄνθρωπο (ἄνευ φυλῆς καὶ ἔθνους) καὶ τὸν προετοιμάζει συνεχῶς νὰ ταξιδεύει στὸ θαλασσοταραγμένο ταξίδι τῆς Ζωῆς Της. Δὲν βγάζει ἀνθρώπους στὸ δρόμο νὰ πουλᾶνε ἡ νὰ φωνάζουν τὴ πραμάτεια της , ὅπως κάποιοι ἄλλοι (ὀνόματα δὲν λέμε , ὑπολήψεις δὲν θίγουμε, ναὶ γιὰ τοὺς Ἰαχωβαδες λέμε).
Ἡ Ἐκκλησία βασισμένη Πάντα στὰ λόγια τοῦ Κυρίου περιμένει ἐκεῖνον ποὺ θὰ ἀποδεχθεῖ τὸ κάλεσμα , “ὅστις” λέει ὁ Χριστός , ὅποιος θέλει.
Δὲν ἐκβιάζει, δὲν πουλάει, δὲν χρεώνει. Ἁπλόχερα δίνει καὶ παίρνει.
Τώρα ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἕνα τεράστιο ἔργο . Κοινωνικό, φιλανθρωπικό, Ποιμαντικό, δογματικό. Ἡ Ἐκκλησία πάντα κινεῖται πρὸς τὸν κόσμο. Τὸ μήνυμα της ὅμως δὲν εἶναι γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Πολλοὶ οἱ κλητοι μᾶς λέει ὁ Χριστός, ὀλίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί. Ὅλος ὁ κόσμος καλεῖται συνεχῶς νὰ μάθει, νὰ συναντήσει, νὰ ζήσει τὸν Χριστὸ ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅλοι ἕτοιμοι γιὰ τὴν θυσία ποὺ χρειάζεται, γιατί ὁ Χριστὸς μᾶς προειδοποίησε, “ἀρατω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθειτω”.
Ἐδῶ παιδί μου θὰ μάθεις τὴν Ἀλήθεια,όχι τὴν ἀλήθεια σου. Αὐτὴ ποὺ σὲ βολεύει, ποὺ σὲ χρησιμοποιεῖ, ποὺ σὲ δικαιολογεῖ καὶ σὲ κάνει νὰ νομίζεις πὼς εἶσαι θεός. Θὰ μᾶς νὰ ζεῖς τὴν Ἀλήθεια, ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ κάνεις θὰ πρέπει νὰ σηκώσεις σταυρὸ καὶ νὰ ἀπαρνηθεῖς τὸν ἐγωισμό σου.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι προφάσεις. Δὲν θὲς νὰ εἶσαι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, μὲ γειά σου καὶ χαρά σου. Ἀλλὰ ἐκτὸς Ἐκκλησίας Χριστὸ δὲν θὰ μάθεις. Αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεις στὸ μυαλό σου Χριστὸς εἶναι ἁπλὰ ὁ ἐγωισμός σου καλυμμενος μὲ στρώσεις εὐσεβισμου , ἠθικισμου καὶ ὑποκρισίας.
π Ιωάννης Μαργαρώνης
Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι