Α) Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε οτι υπάρχει πριν αυτήν την υποταγή στον Αντίχριστο,υπάρχει μια άλλη υποταγή,στον διάβολο. Η ηθική υποταγή,δια μέσου της αμαρτίας και ειδικά των αιρέσεων,που δεν είναι τίποτε άλλο απο το να χαράζεται το όνομα του Αντιχρίστου στις καρδιές των ανθρώπων.Αυτό θέλει πολύ προσοχή και πάνω σε αυτό θα δούμε 2-3 γνώμες των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Οι Πατέρες δηλαδη μας λένε οτι το χάραγμα του Αντίχριστου πολυ πριν την εμφάνισή του είναι και κάθε έμμονον πάθος.Μια εμμονή που έχουμε σε ένα πάθος είναι και η προσκυνήσις και η δουλικότητα σε ενα αφεντικό.Και άμα έχουμε πολλά πάθη ,έχουμε και πολλά αφεντικά.Να ο Αντίχριστος.Κυριεύει την καρδιά μας.Ο άγιος Κλήμης τονίζει οτι κάθε πάθος που έχει δαιμονικές εκδηλώσεις,είναι χάραγμα και σημείο του διαβόλου στην καρδιά του ανθρώπου.Επομένως προσοχή στα πάθη που καλλιεργούμε.Προσοχή..πολύ προσοχή.
Συγγνωστά αμαρτήματα*…τελοσπάντων,αλλά θανάσιμα.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρακαλεί και λέγει :
Εξάλειψε Χριστιανέ μου τα χαράγματα και τα γράμματα που έγραψε με τα πάθη ο διάβολος στην ψυχή σου,δείξε μετάνοια,άλλαξε ζωή,γέμισε την με πίστη,με μετάνοια,με προσευχή,με δάκρυα.
Ο δε άγιος Αρέθας,ερμηνευτής της Αποκαλύψεως γράφει,όσοι βλασφημούν τα θεία, αυτό θέλει ιδιαιτέρα προσοχή σε μας τους Έλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς,εγω δεν είδα κανέναν βουδιστή να βρίζει τον Βούδα,ούτε τον άκουσα ποτέ, αμα κανένας θα τον βρίσει θα τον σφάξει,είδατε κανένα Μουσουλμάνο,είδατε τι ταραχες εγιναν την άλλη φορά που ένας αστυφύλακας, έριξε μια σελίδα απο το Κοράνι κάτω και το πάτησε ή το έκαψε τι έγινε; Τι συνέβη;Λοιπόν,αντε πάνε να βρίσεις έξω απο ένα τέμενος τον Μωάμεθ,δεν ξέρω αν θα προλάβεις να κάνεις πέντε βήματα… δεν ξέρω
Εδώ βρίζουν τα θεία μικροί ,μεγάλοι,νέοι , και παιδιά.Πολιτισμένοι και απολίτιστοι.Πολιτικοί με κύρος, να βρίζουν τα θεία,στρατιωτικοί,μες στους δρόμους τα παιδιά.
Γιατί παιδάκι μου έβρισες τα θεία,ρώτησα ενα κοριτσάκι μικρο;
Έλεγε γιατί κακό είναι, αφου βρίζει και η μάνα μου και ο πατέρας μου;
Τι να πω τώρα;
Ε, αυτός πεστε μου τώρα που βρίζει τον Θεό, την Παναγία ,τον Τίμιο Σταυρό, τον Χριστό μας, τους αγίους μας, μερικοί δεν αφήνουν ούτε τα καντήλια.
Σφραγίζονται αυτοί ή δεν σφραγίζονται με τρία εξάρια στην γλώσσα μας;
Και βέβαια όσοι αρνούνται τον Χριστό, σφραγιζόμαστε στην καρδιά … η αναίδεια και η ασέβεια μαζί με την περιφρόνηση της χριστιανικής διδασκαλίας του Κυρίου.
Πόσοι τοις εκατό εκκλησιάζονται;
Πόσοι τοις εκατό από τους Έλληνες, τα 7,8,9, 10 εκατομμύρια που είμαστε, πόσοι εξομολογούνται;
Πόσοι κοινωνούν;
Πόσοι εκκλησιάζονται με τάξι; Με φόβο; Με πίστη; Με δάκρυα; Με προσευχή στην καρδιά; Με το όνομα του Χριστού ,μέσα και έξω;
Πόσοι;
Υπάρχει λοιπόν, αυτό το ηθικό χάραγμα του Αντιχρίστου μέσα στις καρδιές μας για όσους παραβαίνουμε χωρίς ντροπή τις εντολές του Κυρίου.
Απόσπασμα απο την 3η ομιλία του Π. Στεφανος Αναγνωστοπουλος ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
*Συγγνωστά αμαρτήματα.
Β)
‘Όταν κυριευθή άπό τά πάθη ό άνθρωπος, κατά τόν Γρηγόριον Νύσσης, κινείται παρά λόγον, άγόμενος καΙ φερόμενος άπό άλόγους όρμές, οπως σύρεται ό ήνίοχος άπό άφηνιασμένους ‘Ιππους, πού έσπασαν τά χαλινάρια.« Ει δέ άποβάλοι τάς ήνίας ό λόγος, καί οίόν τις ήνίοχος έμπλακείς τφ αρματι κατόπιν ύπ’ αύτού σύροιτο, έκεί άπαγόμενος δπουπερ αν ή άλογος κίνησις τών ύπεζευγμένων φέρει, τότε εΙς πάθος αϊ όρμαί καταστρέφονται (= μεταβάλλονται)>>41.
Κατά τόν Γρηγόριον τόν Παλαμάν ή «άμετρία», δηλαδή ή ύπέρ μέτρον ικανοποίησις τών έπιθυμιών καί ή «παράχρησις», ή εξω άπό τήν φύσιν καί Χάριν χρήσις τών έπιθυμιών δημιουργούν τά πάθη, τά όποία εΙναι «όδοί διεστραμμέναι πάντως καί σκολιαί»42, δηλαδή όδηγούν εΙς όμοίωσιν μέ τόν διάβολον, τόν όφιν Σατανά, κάμουν τόν ανθρωπον νά κινήται μέ σκολιόν τρόπον, όφιοειδώς, εξω άπό τήν εύθείαν όδόν Χριστού.
Αύτή ή αλογος κίνησις τού άνθρώπου άχρειώνει τό κατ’ εικόνα και ταυτίζει τόν ανθρωπον μέ τά άλογα ζώα, «τά αύτά αύτοίς κατά πάντα τρόπον καί ένεργών καί ζητών καί βουλόμενος καί πλέον εις άλογίαν έχων»43. Διά τών παθών λέγει ό Μάξιμος ό ‘Ομολογητής φθείρεται, άλλοιώνεται ή θεία εικόνα στόν ανθρωπον: «δι’ ών (παθών), άντί τής θείας εικόνος, εύθύς άμα τη παραβάσει διαφανής… έν τω άνθρώπω, γέγονεν, ή τών άλόγων ζώων όμοίωσις.»44.
Κατά τόν Νικόλαον Καβάσιλαν ό άνθρωπος έγκλωβισμένος μέσα στόν φαύλον κύκλον άμαρτιών-παθών, δεσμεύεται άπό τό κακόν καί
ύποδουλώνεται.
«Τής άμαρτίας διττής ούσης καί εις άμφω χωρούσης, (διακρίνεται εις δύο όψεις) καί τής μέν έν ταίς ένεργείαις γινομένης, τής δέ έν τη έξει συνισταμένης, ή ένέργεια αύτή (τής άμαρτίας) μέν ού πάρεστιν ένίοτε, ούδέ μένει… καταλείπει δέ τό τραύμα… τούς τύπους τής κακίας…
Ή δέ έξις (= τό πάθος) άπό τών πονηρών ένεργειών (άμαρτιών), καθάπερ νόσος… ταίς ψυχαίς έντεθείσα, μόνιμός έστι καί δεσμοίς άλύτοις τήν ψυχήν καταδεί (= δένει) καί δουλούται (= ύποδουλώνει) τό φρόνημα καί τά πάντων κάκιστα έργάζεται, τούς άλόντας (= αίχμαλωτισθέντας) εΙς τάς πονηροτάτας ένεργείας (άμαρτίας) ένάγουσα (= όδηγεί), δι’ ών συνέστη (= συνεστήθη) καί ας έκάστοτε τίκτει, γεννωμένη καί γεννώσα κατά ταύτόν ωσπερ έν Κύκλω45». Δηλαδή αύτή ή έπανάληψις τών άμαρτιών γεννά τά πάθη. Τά πάθη συνεχώς γεννούν άμαρτίες. ‘Έτσι δένεται ή ψυχή σάν μέ άλυσίδες, ύποδουλώνεται, άλλοτριώνεται άπό τήν θείαν Χάριν καί τόν Χριστόν καί δέχεται τό χάραγμα τού άντιχρίστου διαβόλου, τόν άντίχριστον άρνητισμόν.
Αποσπάσματα απο το βιβλίο
Έμμανουήλ Καλύβα – Τό Χάραγμα τού άντιχρίστου, κατά τήν Γραφήν καί τούς Πατέρας
Γ)
Ή άμαρτία, ή άμετανοησία, τά πάθη, ή νοσηρά ψυχική κατάστασις, ειναι διαρκές άνοιγμα στόν άντίχριστον διάβολον, ό όποίος σπέρνει στήν καρδίαν ώς εΙς άγρόν τά δαιμονιώδη άντίχριστα σπέρματα τής άρνήσεως τού Χριστού, τής άπιστίας. Πολλοί άνοίγουν τήν καρδίαν τους σάν άλλην δέλτον άλλοτε στόν Χριστόν, άλλοτε στόν πονηρόν.
‘Έτσι δέχονται καί τά γράμματα καί χαράγματα τού δια6όλου, πού σφραγίζουν καί άλλοιώνουν τήν προσωπικότητα καί τήν κάμουν δίψυχην άντιφατικήν καί τελικά άντίχριστην. Γι’ αύτό έλέγχει ό Ί. ό Χρυσόστομος. «Διά δή τούτο, όταν τάς δέλτους (= καρδίας) λά6ω τάς ύμετέρας, ούδέ άναγνώναι δύναμαι. Ού γάρ εύρίσκω τά γράμματα, απερ ήμείς κατά Κυριακήν έγγράφοντες ύμίν άφίεμεν’ άλλ’ έτερα άνθ’ έτέρων, άσημα καί διεστραμμένα.
…..
Ό άντίχριστος άρνητισμός, όταν εύρη τήν ψυχήν άφύλακτην, διεισδύει σάν τό μικρόβιον, έπηρεάζει τήν βούλησιν, τήν καθιστά συμβιβαστικήν, ωστε στήν όρχήν νά συνδυάζη καί αμαρτίαν καί μετάνοιαν καί Χριστόν. ‘Αδυνατίζει ετσι ή άντίστασις στήν αμαρτίαν, στίς προτροπές τού διαβόλου. ‘Αρχικά είναι κινητός ό πιστός καί στό άγαθόν μέ μίαν συμβατικήν μετάνοιαν καί στό πονηρόν μέ τήν αμαρτίαν. Ή όμαρτία γίνεται έξις, έπαναλαμβάνεται άκουσίως καί επειτα έκουσίως. «’Όπου ή θέλησις μετέχει ένεργώς καί διαπράττει τήν αμαρτίαν μάλλον έσκεμμένως καί παρά τό οτι δύναται νά άντιδράσn άποτελεσματικώς κατ’ αύτής, έκεί έχομεν τήν πρός θάνατον αμαρτίαν…».
Δηλαδή ό άνθρωπος έν γνώσει του άρνείται τήν ζωήν, τήν κοινωνίαν μέ τόν Χριστόν διά τής μετανοίας, καί μένει μέ τόν θάνατον, δηλαδή τήν άμετανοησίαν. Αύτή ή πώρωσις μέσα στόν πνευματικόν θάνατον, αύτή ή άμετανοησία, αύτή ή άρνησις τής Θείας Χάριτος καί σωτηρίας, αύτός ό άντίχριστος άρνητισμός, εΊναι ή ούσία τού έσωτερικού, ήθικού άντιχρίστου χαράγματος.
Δ)
Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Έβδομη συνομιλία (ερωτ. 178)
Ό αριθμός 666, είναι ένας αριθμός συμβολικός καί αποκαλυπτικός, τον όποιον μεταφράζει ως έξης ό άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Το πρώτο νούμερο συμβολίζει την παράλογη επιθυμία, δηλαδή την αχαλίνωτη εξάπλωση της ακολασίας καί παντός σαρκικού πάθους, κατά τον έσχατο αιώνα. Το δεύτερο νούμερο συμβολίζει αλλά φοβερά πάθη, όπως: την ασυγκράτητη οργή, ή οποία θα κυριάρχηση στον κόσμο, κατά τους έσχατους καιρούς.
Δηλαδή την έξαψη της μέχρι εγκλήματος κακίας, τον άνευ ευσπλαχνίας καί αιτίας φόνο αθώων ανθρωπίνων υπάρξεων, δηλ. βρεφών από την κοιλιά της μητέρας των (εκτρώσεις). Το τρίτο νούμερο συμβολίζει αλλά αποκαλυπτικά πάθη, όπως: την παράλογη φαντασία με την οποία θα εξαπατάται ή ανθρωπότητα στους έσχατους καιρούς.
Οί άνθρωποι δεν θα μπορούν πλέον να ζήσουν χωρίς την αυταπάτη του λογικού, διότι μ’ αυτό τον τρόπο ό διάβολος εισχωρεί ευκολότερα καί ανεπαίσθητα στην καρδιά του ανθρώπου. πριν από το τέλος του κόσμου οί άνθρωποι δεν θα έχουν στην καρδιά των την πνευματική αίσθηση.
Δεν θα έχουν ζήλο πλέον για την εκκλησία, την προσευχή, την ανάγνωση των ψυχωφελών βιβλίων, την νηστεία, την εκτέλεση των καλών έργων.
Επειδή ή καρδιά των θα είναι έρημη από κάθε ιερό καί όσιο, θα ζουν μόνο με τίς υλικές αισθήσεις, με τους επαίνους του κόσμου, για το θεαθήναι στους άλλους, με εγωιστική φαντασία, όπως τα λέγει ό προφήτης Ησαΐας: «Είσήλθεν ό θάνατος ταις θυρίσι (δηλ. από τάς αισθήσεις) ημών».
Αυτοί πού θα απομακρυνθούν από την αληθινή στον Χριστό πίστη θα λάβουν στο μέτωπο καί στα χέρια των, δηλ. στον νου, στην θέληση, στην σκέψη καί στα έργα των το σημείο των τριών ομοίων αριθμών το 666, δηλ. τα πάθη πού συμβολίζονται με αυτά.
Θα αιχμαλωτισθούν καί στα τρία μέρη της ψυχής από τον σατανά, στον νου, στην θέληση καί την καρδιά.
Αυτοί οί άνθρωποι δεν θα κάνουν με το χέρι των καί την καρδιά των το σημείο της νίκης καί σωτηρίας, τον Τίμιο Σταυρό. Ενώ οί καλοί χριστιανοί θα τιμούν τον Τίμιο Σταυρό, θα διώκονται καί θα μισούνται από όλα τα έθνη χάριν του Ονόματος του Χριστού. Άλλα «ό ύπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται».
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/08/178.html
Περισσότερα εδώ: http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?f=18&t=15933&start=27#sthash.95BZD8RW.dpuf