Επικοινωνήστε μαζί μας στο εμαιλ: filoumenosgr@ hotmail.gr

Ο «ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ»

Ο «ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ»

Μέ τόν τίτλο « Ο πλανήτης γη, άναζητεί τόν Ένα», δημοσιεύθηκε σέ άρθρο τού Χάρη Μαυρομάτη στήν ‘Απογευματινή της Κυριακης, της 5-3-2000, η πολύ σημαντική πληροφόρηση πού άκολουθεί:
«… Το ότι ο κόσμος αλλάζει προσανατολισμούς είναι, ως ένα σημείο, γνωστό. Το 1989-
1991 έγιναν τόσες μεταβολές, ώστε η συναγωγή τού συμπεράσματος αυτού να είναι θεμελιωμένη σε πραγματικά γεγονότα. Το άγνωστο είναι, ακόμη, το πού κατευθύνεται ο κόσμος και γιατί. Τι είναι αυτό που επιβάλλει τις αλλαγές και αν υπάρξει ποτέ μια σταθεροποίηση ή αν η διαρκής κινητικότητα και η ρευστότητα των πραγμάτων είναι αυτοσκοπός.
Σειρά δημοσιευμάτων, εξαιρετικού αναλυτικού βάθους από μεγάλους «γραφείς», φιλοξενήθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό «Έκόνομιστ» και φώτισαν την περιοχή τού κοσμολογικού προβληματισμού από πολλές πλευρές. Ο συνδυασμός τών στοιχείων και των επιχειρημάτων είναι, όπως καταλήγουν σε σχετικό τους άρθρο και οι «Κυριακάτικοι Τάιμς» του Λονδίνου, τέτοιος που δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος αναζητεί τον Ένα Μεγάλο, τον εκφραστή δηλ. μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Ή απόληξη σε μια ενιαία διοικητική οντότητα οφείλεται στο γεγονός ότι τα προβλήματα της ανθρωπότητας είναι κοινά και απαιτούν ενιαία αντιμετώπιση.
Στα 1500 π.Χ., γράφουν οι «Τάιμς», υπήρχαν 6.000 ανεξάρτητες πολιτείες. Σήμερα, μετά από πολλές συγχωνεύσεις και συγκερασμούς θέσεων, υπάρχουν 193 κράτη. Αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων, ακόμη κι αν υποχωρεί λίγο ως τακτική στις μέρες μας, λόγω της δημιουργίας μερικών νέων, εκ διασπάσεως κρατών, δείχνει ότι η τάση είναι ισχυρή και θα δώσει στο τέλος αυτή τη μία, την ενιαία κυοέρνηση. Τα όργανα της ενιαίας κυβέρνησης μπαίνουν από καιρό. Οι ποικίλοι οργανισμοί, που έχουν διαμορφωθεί, όπως ο ΟΉΈ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Έμπορίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το ΝΑΤΟ, ο ΟΑΣΈ μοιάζουν με τα καλλιεργημένα κύτταρα των μελλοντικών σχηματισμών εξουσίας, των εργαλείων άσκησης διοίκησης από τον Ένα Μεγάλο. Ή ύπαρξη αυτών των οργανισμών δημιουργεί τη βεβαιότητα για τα επερχόμενα και καλλιεργεί ένα δευτερογενή προβληματισμό. Αν αυτός ο Ένας Μεγάλος θα είναι ο εκφραστής της κυρίαρχης δύναμης, που θα έχει επιβληθεί στον κόσμο ή αν η μελλοντική κυβέρνηση θα είναι προίόν δημοκρατικών διαδικασιών, στις οποίες θα συμμετέχει και ο τελευταίος κάτοικος του πλανήτη».

Τό σχόλιό μας: Μέχρι τώρα, χαρακτηρίζονταν ώς «φανατικοί» άκόμη καί όσοι όρθόδοξοι χριστιανοί, μέ νηφαλιότητα, έπισημαίνουν τόν κίνδυνο νά χρησιμοποιηθη ή τεχνολογία καί ή «παγκοσμιοποίηση» γιά τήν έτοιμασία τού έρχομού τού άντιχρίστου. Μετά άπό τά παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς οτι ό κίνδυνος δέν είναι άπλη θεωρητική ύπόθεση. Πραγματικά δέν κατανοούμε γιατί, άφού ύπάρχει ό ΟΉΈ, άκόμη καί τό κλάμπ τών G8, νά γίνονται σκέψεις γιά εναν καί μόνον παγκόσμιο κυρίαρχο. Ή έλπίδα μας, βέβαια, είναι ό Χριστός, καί δέν έχουμε ώς όρθόδοξοι χριστιανοί «πρόβλημα» μέ τήν όποια πλανηταρχία, όπως δέν εiχαμε πρόβλημα μέ άλλα πολιτικά συστήματα, τίς αύτοκρατορίες, τίς βασιλείες, τίς δημοκρατίες. ‘Έκείνο πού μας άνησυχεί είναι οί άντιορθόδοξες-άντιχριστιανικές βάσεις της πλανηταρχίας, άφού αύτή, όπως φαίνεται, θά στηρίζεται έπί τού ύποχρεωτικού θρησκευτικού συγκρητισμού, με χρήση γιά τήν έπικράτησή του όχι μόνο οίκονομικών μέσων, άλλά καί τεχνολογικών δυνατοτήτων αίχμης… (Ν.Σ.)

Περιοδικό Διάλογος Τεύχος 19

 

Related Posts
0 Comments

No Comment.