Το Εκ της Ξηράς Θηρίον
(Ο Ψευδοπροφήτης)
Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί για το εκ ξηράς θηρίο. Οι περισσότεροι πάντως των ερευνητών είδαν το πρόσωπο του θηρίου σ’ολόκληρο το ειδωλολατρικό ιερατείο. Είδαν τους ιερείς των ειδώλων γενικώς και ειδικώτερα το ιερατείο εκείνο, το οποίο ασκούσε στους ναούς των ειδώλων, ως εις τα Ασκληπιεία, «θεουργική» δράσι, σατανική. (Αποκ. ΙΓ΄11) . Το άλλο αυτό θηρίο βλέπει ο Ιωάννης, να υποτάσσεται στο πρώτο θηρίο και να εκτελή όλη την εξουσία του πρώτου θηρίου. Το εκ της γής θηρίο εργάζεται και εξαναγκάζει τους κατοίκους της γής να προσκυνήσουν το πρώτο θηρίο, του οποίου η θανάσιμος πληγή έχει θεραπευθή. Πραγματοποιεί ακόμη το δεύτερο θηρίο τερατώδη σημεία, ώστε και φωτιά να κατεβαίνη από τον ουρανό στην γή, μπροστά στα μάτια των ανθρώπων.
Τούτο το δεύτερο θηρίο, ανέβαινεν εκ της γής, ενώ το προηγούμενον ανέβαινε εκ της θαλάσσης. Τί σημαίνει τούτο;
Εννοεί την παγκόσμια κυριαρχία των δυνάμεων του κακού, την εφ’ολοκλήρου του κόσμου δράσι των αντιχρίστων δυνάμεων.Την κυριαρχία των δυνάμεων αυτών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που υπήρξε τύπος του Αντιχρίστου, την κυριαρχία των δυνάμεων του κακού και είς άλλας περιπτώσεις αντιχριστιανικής βίας, διά μέσου των αιώνων και κυρίως την κυριαρχία επί των χρόνων του Αντιχρίστου εις το τέλος του κόσμου.
Τα δύο κέρατα του δευτέρου θηρίου είναι όμοια με κέρατα αρνίου. Είναι μονάχα δύο, ενώ του πρώτου θηρίου και του δράκοντος ήσαν δέκα. Το δεύτερο θηρίο δεν φανερώνει την σατανική δύναμί του. Κρύβει τη δύναμί του με απάτη. Παριστάνει το άκακο και ήμερο τετράποδο. Κρύβεται με αθώο και απατηλό ένδυμα. Αυτό μας φέρνει στο νού μας την εικόνα, την οποίαν μεταχειρίζεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός για τους ψευδοπροφήτας, που παρουσιάζονται με το προβατίσιο ένδυμα για να μας παρασύρουν στην πλάνη (Ματθ. Ζ΄15). «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες». Μιλούσε δε γεμάτο κακεντρέχεια και σατανική πονηρία, όπως ο δράκοντας-Σατανάς. Το θηρίο αυτό είναι όντως ο ψευδοπροφήτης. Είναι ο ψευδοπροφήτης, το όργανο δηλαδή του Αντιχρίστου. Είναι ο «υπασπιστής», του Αντιχρίστου, όπως λέγει ο Ειρηναίος. Το θηρίο μαζί με τον δράκοντα και τον Διάβολο, όπως αναφέρονται στα κεφάλαια ΙΣΤ΄13, ΙΘ΄20, και Κ΄10 συνθέτουν την «σατανική τριάδα» κατ’αντίθεσιν της Αγίας Τριάδος. Ο ψευδοπροφήτης είναι πρόδρομος του Αντιχρίστου. Πρέπει να σημειώσωμε εδώ, ότι η εμφάνισις ψευδοπροφητών και ψευδοχρίστων, σαν οργάνων του Αντιχρίστου, υπογραμμίζονται από τον Ίδιον τον Κύριον. Μερικά χωρία της Καινής Διαθήκης είναι (Ματθ. ΚΔ΄5), (Ματθ. ΚΔ΄24), (Μαρκ. ΙΓ΄22) και ((Β΄Θες. Β΄3-9) «Μή τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον…».
Έργον του δευτέρου θηρίου είναι να κάνη το θέλημα του αφέντη του του πρώτου θηρίου, του Αντιχρίστου με άλλα λόγια. Να παρασύρη δηλαδή τους κατοίκους της γής στην προσκύνησι του Αντιχρίστου. Σατανικό έργο του δευτέρου θηρίου είναι να θέση σε εφαρμογή την εξουσία που έχει μεταδοθή από τον Δράκοντα –Σατανά στο πρώτο θηρίο. Είναι δηλαδή το δεύτερο θηρίο, το εκτελεστικό όργανο της εξουσίας του πρώτου θηρίου, και πιό συγκεκριμένα ο Σατανάς δίδει δύναμι και εξουσία στο πρώτο θηρίο και αυτό δίνει δύναμι και εξουσία στο δεύτερο θηρίο. Και αντιστρόφως, το δεύτερο θηρίο υπηρετεί το πρώτο και το πρώτο τον Σατανάν. Η εκτέλεσις της εξουσίας με την κακοποιό δράσι, την οποίαν αναλαμβάνει το δεύτερον θηρίον, ξετυλίγεται «ενώπιον αυτού», μπροστά δηλαδή στο πρώτο θηρίο. Αυτό σημαίνει την υποτέλεια του δευτέρου θηρίου στο πρώτο και συγχρόνως την προστασία του από το πρώτο. Για ενίσχυσι της κακοποιού δράσεως της πλάνης, κάνει το προβατόσχημο αυτό θηρίο, με την βοήθεια του διαβόλου, μεγάλα και τερατώδη σημεία. Κάνει προσωρινές ή ψεύτικες σατανικές θαυματουργίες, σε σημείο, που και φωτιά να κατεβαίνη από τον ουρανό στη γή, μπροστά στά μάτια των ανθρώπων. Αυτές τις ψεύτικες θαυματουργίες, ως το κατέβασμα του πυρός, τα όργανα του Αντιχρίστου τις κάνουν και σήμερον. Αναφέρομε ένα γεγονός. Κάποιος ναυτικός από περιέργεια ήθελε να γνωρίση τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Ήκουσεν ότι στη Βομβάη υπάρχουν μεγάλοι μάγοι. Τον επήγε, πράγματι κάποιος μεσάζων. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε ο μάγος είναι εάν είχε επάνω του Σταυρό. Είπε ότι δεν είχε. Όταν τον εισήγαγαν μέσα ζήτησε να τον ψάξουν μήπως βρούν επάνω Σταυρό και τον έψαξαν αλλά δεν του βρήκαν Σταυρό. Βλέπεις, αναγνώστα, πόση δύναμι έχει ο Σταυρός! Τον τρέμει ο Σατανάς και τα όργανά του. Ο επισκέπτης του ζήτησε να του δώση ένα φυλαχτό. Του το έδωσε. –Πρόσεξε όμως του είπε ο μάγος, αν ποτέ το πετάξης, να μην κοιτάξεις κατά κεί που θα το πετάξης. Οταν ο ναυτικός γύρισε την νύχτα στο πλοίο του, μετάνοιωσε, διότι κρατούσε επάνω του αυτό το σατανικό φυλαχτό και επήγε κατ’ευθείαν στην πλώρη και το πέταξε στην θάλασσα. Βλέπει τότε, κατάπληκτος πως ξεπετάχτηκε από τη θάλασσα που έπεσε, μιά τεράστια φλόγα. Το θηρίο λοιπόν, ο ψευδοπροφήτηςς κάμνει με τη μαγεία και τον Πνευματισμό και σήμερα μπροστά στους ανθρώπους πολλές θαυματουργίες, πλανά τους αστηρίκτους και τους κάμνει να τον προσκυνούν.
Ποιό είναι, λοιπόν το δεύτερο θηρίο; Ποιός είναι ο ψευδοπροφήτης; Ο ψευδοπροφήτης ήταν η αντίχριστος απάτη του ειδωλολατρικού, και αντιχριστιανικού ιερατείου που θεοποιούσε την κοσμικήν εξουσίαν κατά την περίοδο της χριστιανομάχου Ρωμαϊκής Αυτοκρατορία. Το έργον του ψευδοπροφήτου, ως τύπος αυτού, υπηρέτησαν και οι χριστιανομάχες αιρέσεις, κατά την περίοδο που η Χριστιανοσύνη πάλευε εναντίον εχθρών, ειδωλολατρικών και αντιχρίστων. Τύπος ψευδοπροφήτου είναι η αίρεσις του Παπισμού, η οποία βεβαίως δεν υπηρετεί θέματα «απαραχαράκτου πίστεως», αλλά έχει τεθή στην υπηρεσία κοσμικών σχεδίων και επιδιώξεων. Αντίγραφα ψευδοπροφήτου μπορούν να χαρακτηρισθούν ο Υλισμός, η Μαγεία, ο Πνευματισμός, η Θεοσοφία, ο Κουμμουνισμός κλπ, τα οποία υπηρετούν το σχέδιο του Αντιχρίστου και τα οποία εργάζονται κατά τέτοιο αντιχριστιανικό τρόπο, ώστε να προσκυνηθή ο τύπος του Αντιχρίστου, τα αντίγραφα του Αντιχρίστου και ο ίδιος ο Αντίχριστος των εσχάτων καιρών.
Ψευδοπροφήτης σατανικός μπορεί να χαρακτηρισθή επίσης η παναίρεσις του Οικουμενισμού. Το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα είναι χαρακτηριστικός τύπος ψευδοπροφήτου της εποχής μας, διότι καταπολεμεί με πλάνη και δολιότητα την Αγίαν μας Πίστιν, την Αγίαν Ορθοδοξίαν και προσπαθεί να μας οδηγήση με σατανική δεξιοτεχνία και κατά στάδια στην προσκύνησι του Σατανά. Τύπος ψευδοπροφήτου, ψευδοπροφήτης φοβερός και απαίσιος είναι ο Χιλιασμός, η Μασωνία και άλλες σκοτεινές παραφυάδες αυτών, που πολεμούν με την πλάνη λυσσωδώς την Χριστιανική Πίστι, ώστε να στρέψουν την λατρεία και την προσκύνησι των πιστών στο αντίχριστο θηρίο, το Σιωνιστικό. Δεν γνωρίζομε με πόσους και με ποιούς τύπους ψευδοπροφήτου θα υπηρετηθή δια μέσου των αιώνων το κακούργο και ψυχοκτόνο σχέδιο του Διαβόλου. Γεγονός πάντως είναι ότι ο Σατανάς με τα όργανά του θα πολεμάη χωρίς ανάπαυλα τον κόσμο, ώστε να τον ρίχνη στην πλάνη. Πρέπει ακόμη να τονίσωμε ότι οι τύποι του ψευδοπροφήτου, όλες οι αιρέσεις και οι προπαγάνδες που πολεμούν τον Χριστό και την Εκκλησίαν Του εμφανίζονται αρχικά με προβατίσιο ένδυμα αλλά γρήγορα αποδεικνύεται, ότι κάτω από την ψεύτικη προβιά κρύβεται το θηρίο. Έργο λοιπόν του ψευδοπροφήτου είναι να πλανήση τον κόσμο. (Αποκ. ΙΓ΄14). Το έργο της πλάνης του δευτέρου θηρίου, δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους, εναντίον όλων στρέφεται. Οι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται έχουν σκοπό να πλανήσουν όλους και «ει δυνατόν τους εκλεκτούς». Δεν θα μπορέση όμως να κερδίση τις ψυχές των εκλεκτών. Πλανά και παίρνει κοντά του εκείνους των οποίων οι καρδιές είναι προσκολλημένες στα φθαρτά και στα γήϊνα. Ο ψευδοπροφήτης προσπαθεί να επιβάλη έντεχνα την προσκύνησι του πρώτου θηρίου. Τούτο σημαίνει ότι την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, προσπάθησε να θεοποιήση τους Καίσαρας, επέβαλε την Καισαρολατρεία, η οποία έπαιξε πρώτο ρόλο στους διωγμούς εναντίον των Χριστιανών. Κατά τους μεταγενεστέρους χρόνους και μέχρι το τέλος του κόσμου αγωνίζεται και θα αγωνίζεται προς την ίδια κατεύθυνσι, να θεοποιή τους θεομάχους! Ορα και Στάλιν των προσφάτων καιρών. Περί το τέλος του κόσμου επιδίωξίς του και σκοπός του θα είναι η θεοποίησις του Αντιχρίστου!
Αποκ. ΙΓ΄15. Και παραχωρήθηκε στον ψευδοπροφήτη άδεια, εξουσία να δώση ζωή στο είδωλο του θηρίου ώστε να μπορή αυτό και να μιλήση. Του επετράπη ακόμη να ενεργήση με τρόπο τρομακτικό και φονικό, ώστε να εξοντωθούν όσοι θα έφερναν αντίρρησι και άρνησι να προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου. Ένα εντυπωσιακό σημάδι που θα δείξη για να πείση και πλανήση τους απίστους στο να λατρεύσουν το είδωλο του Αντιχρίστου είναι η φαινομενική ζωοποίησις της εικόνος του θηρίου –Αντιχρίστου. Το θαύμα της ζωοποιήσεως θα έχη επιτευχθή με την δύναμι των πονηρών Πνευμάτων που θα έχουν κρυφτή μέσα στο άγαλμα του θηρίου και που θα λαλούν. Ο ερμηνευτής Ανδρέας γράφει ότι είναι ιστορικά εξακριβωμένα, ότι πολλές φορές με γοητείας και σατανικές μαγείες ελάλησαν εικόνες και αγάλματα ..διά του Απολλωνίου και άλλων οργάνων του δαίμονος, νομίζω δε και δια νεκρών σωμάτων…Από τους βίους των Αγίων βλέπομε, ότι πολλάκις ο Σατανάς μιλούσε, διαμαρτυρόταν και κραύγαζε κρυμμένος στα είδωλα, όταν τον συνεκλόνιζε η πίστις των πιστών του Χριστού στρατιωτών που με την προσευχή των, τον ανάγκαζαν να εγκαταλείψη την στέγη του.
Ο ψευδοπροφήτης δεν σταματάει όμως μόνον στην πλάνη, αλλά προχωράει στον εξαναγκασμό, με επικρεμάμενη την απειλή του θανάτου. Απειλούνται με θάνατο εκείνοι, που δεν θα προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου. Η επιβολή της προσκυνήσεως της εικόνος του Αντιχρίστου μας φέρνει στο νού μας παρόμοιο γεγονός που συνέβη κατά την περίοδο της εξουσίας του βασιλέως των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορος. (Αποκ. ΙΓ΄16). Και αναγκάζει όλους, λέγει ο Ιωάννης, όλους να προσκυνήσουν το είδωλον και να υποταχθούν στο θηρίο με τρόπο ανεξάλειπτο, με χαραγμένη σφραγίδα στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους. Και θα οργανώση έτσι τα πράγματα ο ψευδοπροφήτης, ώστε να μη μπορή κανείς ν’αγοράση ή να πωλήση, εκτός εκείνων οι οποίοι θα έχουν το χάραγμα και την σφραγίδα του θηρίου, η οποία είναι το όνομα του θηρίου ή ο αριθμός που συμβολίζουν τα γράμματα του ονόματός του. Μετά την απειλή και την απάτη βλέπομε ότι ο ψευδοπροφήτης προβάλλει νέον εξοντωτικό φόβητρο για τους πιστούς. Τους απειλεί με στέρησι των τροφίμων, δι’αποκλεισμού. Κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου. Οι αποθήκες των τροφίμων θα είναι κλειστές για όσους δεν θα έχουν το χάραγμα, την σφραγίδα του θηρίου στο χέρι ή στο μέτωπο..Η σφραγίς είναι δείγμα υποταγής του σφραγιζομένου εις τον σφραγίζοντα. Είναι σημάδι κυρότητος. Εκφράζει ακόμη η σφράγισις την εθελοδουλεία, και την πλήρη υποτέλεια των απίστων και των πλανωμένων ολιγοπίστων, στο θηρίο.
Πότε θα συμβή τούτο και κατά ποιό ακριβώς τρόπο; Στην πλήρη εφαρμογή του το γεγονός αυτό θα συμβή κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου, κατά τον καιρόν την δράσεως του Αντιχρίστου και του ψευδοπροφήτου. Τότε ο Αντίχριστος, σαν άνθρωπος, σαν πρόσωπο και σαν αρχηγός αντιχριστιανικού αγώνος, θ’αφήση να εκδηλωθή εναντίον των Χριστιανών ο τρόμος, η απειλή του θανάτου,η πείνα και ο θάνατος από την έλλειψι των υλικών αγαθών. Και θα συμβούν όλα αυτά, για να δηλωθή υποταγή και προσκύνησις των ανθρώπων στην εικόνα του…Ο εξαναγκασμός αυτός προς υποταγήν του λαού στην εικόνα του Αντιχρίστου έχει συμβή κατά την περίοδον της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με τον λαό να δηλώνη υποταγή στα αγάλματα των αυτοκρατόρων με την απειλή και την πλάνη του ειδωλολατρικού ιερατείου. Ο εξαναγκασμός αυτός θα συνεχίζεται έμμεσα ή άμεσα διά μέσου των αιώνων, με πολλούς τρόπους και μέσω πολλών «αντιγράφων» ψευδοπροφήτου. Το χάραγμα του θηρίου παίρνουν στις ημέρες μας όσοι υποτάσσονται στο Μασωνισμό, για ν ‘αποκτήσουν μια μεγάλη θέσι και μιά υποστήριξι προωθήσεώς τους. Βγάζουν από το μέτωπό τους την Χριστιανική σφραγίδα και δέχονται την βέβηλη σφραγίδα χριστιανομάχων αιρέσεων και αντιχρίστων συστημάτων έναντι ανταλλαγμάτων. Υποτάσσονται στον σύγχρονο ψευδοπροφήτη της Μασωνίας από φόβο, μήπως εξοντωθούν κοινωνικά και χάσουν την ευκαιρία της επιβολής των δι’αθεμίτων μέσων.
Κράτη και έθνη ολόκληρα δηλώνουν υποταγή στον σημερινό ψευδοπροφήτη της «ενώσεως των Εκκλησιών» στον «Οικουμενισμό», και στην Κοινή Αγορά ΕΟΚ, για ν’αποφύγουν τον προβαλλόμενο κίνδυνο της εξοντώσεώς των εξ’αιτίας της απομονώσεως και του αποκλεισμού… Αλλά δεν σώζονται έτσι από τα νύχια ης Ε.Ο.Κ. Τουναντίον οι μικροί θα στίβωνται, εάν δεν συμφωνούν ιδεολογικώς. Ο τύπος του Αντιχρίστου δεν είναι πάντα φανερός. Κρύβεται ενίοτε πίσω από Διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι προσπαθούν δια των οργάνων των να δηλωθή υποταγή στον Αντίχριστο. Όπως στο προσκύνημα της εικόνος του Ναβουχοδονοσορος οι τρείς παίδες δεν έκλιναν γόνυ, αλλ’έμειναν πιστοί άχρι θανάτου στην Αληθινή Πίστι, πιστοί και δοξολογούντες τον Κύριο στο πυρακτωμένο καμίνι του μαρτυρίου τους, έτσι και οι πιστοί του Χριστού οπαδοί δεν θα δεχθούν την σφραγίδα του Διαβόλου.
Για τους εσφραγισμένους του Χριστού θα κηρύξη το θηρίο στους εσχάτους καιρούς αποκλεισμό. Θα προσπαθήση, με τρομακτική πείνα και αφανισμό των υλικών αγαθών, να γονατίση τους Χριστιανούς. Το σχέδιο του δευτέρου θηρίου είναι να οδηγήση τον κόσμο στη λατρεία του πρώτου θηρίου, του Αντίχριστου όπως είπαμε. Εκείνοι λοιπόν που θα προσκυνήσουν, αυτοί θα έχουν και το χάραγμα του θηρίου αυτού. Αυτοί θα είναι αυτοβούλως υποταγμένοι στον Αντίχριστο. Το χάραγμα έχει δέ διπλή αλλά ταυτόσημη έννοια. Εννοεί εκείνους που πνευματικώς ανήκουν στον Αντίχριστο εκείνους δηλαδή που άφησαν με την απιστία ή την ολιγοπιστία τους και τις βέβηλες πράξεις τους να τους σφραγίση ο Σατανάς. Τα έργα τους ήταν τέτοια, ώστε εκείνου και μόνον να θεωρούνται οπαδοί . Ίσως όμως εννοεί ακόμη ότι θα εφαρμοσθή κατά λέξιν το χάραγμα του ονόματος του θηρίου στα χέρια και στα μέτωπα των οπαδών του Αντιχρίστου προκειμένου μόνον μεταξύ αυτών να γίνεται κάθε αγορά και πώλησις τροφίμων στους εσχάτους καιρούς… Και στις ημέρες μας οι Χιλιασταί (Μάρτυρες του Γιεχωβά), που είναι όργανα του Σατανά, πολλούς που προσηλυτίζουν, τους σφραγίζουν το δεξί τους χέρι, για να μή ξανακάμουν μ’αυτό το σταυρό τους. Αυτοί φυσικά υπετάγησαν προηγουμένως σ’αυτά τα όργανα του θηρίου, δια να έχουν υλικά οφέλη.
Ο Αντίχριστος δεν είναι ανώνυμος. Έχει κάποιο όνομα. Τα γράμματα του ονόματός του συμβολίζουν έναν αριθμό (Αποκ. ΙΓ΄18) Το άθροισμα των αριθμών που συμβολίζουν τα γράμματα του ονόματος του θηρίου είναι χξς (εξακόσια εξήκοντα έξη) κατά το Ελληνικόν Αλφάβητο. Με την λέξη «νούς» δεν εννοεί την εξυπνάδα, την σοφία του ανθρώπινου νού, αλλά την Θεία Σοφία που επιτρέπει ο Θεός να φανερωθή σαν πνευματικό χάρισμα. Μόνον ο πιστός που διαθέτει αυτό το πνευματικό χάρισμα θα είναι δυνατόν να γνωρίση το όνομα του θηρίου. Μιλάει εδώ λοιπόν ο Ευαγγελιστής για την κατά Θεόν σοφίαν και όχι την προσωρινή σοφία των αμαρτωλών ανθρώπων και των ισχυρών που θα καταλυθή όπως λέγει και ο Απόστολος των Εθνών (Απ. Παύλος Α΄Κορ. Β΄6).
Το όνομα του θηρίου με την λέξι «Λατείνος» επιβεβαιώνεται με τον αριθμόν χξς. Με την λέξιν αυτήν επομένως δεν έχομε το όνομα του Αντιχρίστου καθότι η λέξις όπως είναι διατυπωμένη στον ενικό αριθμό φανερώνει έναν άνθρωπο. Έχουμε το όνομα και τον αριθμό της αντιχρίστου Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία είναι προαπεικόνισις του πρωτοτύπου του Αντιχρίστου. Το θηρίον αυτό εξακολουθεί και σήμερα να διώκη πολυτρόπως, ικανούς και αξίους ζηλωτάς Ορθοδόξους με το νεώτερο πρόσωπό του, το του Παπισμού. Η ανεύρεσις του ονόματος του Αντιχρίστου των τελευταίων καιρών θα είναι έργο των πιστών της εποχής των τελευταίων ημερών, όταν αυτός θα εμφανισθή προσωπικώς ,ενώ μας είναι σήμερα γνωστόν το όνομά του σαν τύπος του Αντιχρίστου μόνον. Και τοιούτος ήτο κατά ένα τρόπον ο Λατείνος Αυτοκράτωρ της χριστιανομάχου Ρώμης και μετέπειτα ο διάδοχός του ο αιρετικός Πάπας Γιατί δεν αναφέρει ο ιερός Συγγραφεύς το όνομα του θηρίου; Δεν το αναφέρει για λόγους συνέσεως. Δεν ήθελε να ξεσηκώση την οργή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων εναντίον των Χριστιανών ονομάζοντας την αυτοκρατορία τους «Λατείνος» — θηρίο. Τότε τα αιμοχαρή αυτά θηρία θα ξεσπουσαν με όλην την βάναυσιν βαρβαρότητα εναντίον των καταδιωκομένων Χριστιανών, μέχρις αφανισμού. Δεν αναφέρει ούτε το όνομα του Αντιχρίστου των τελευταίων ημερών του κόσμου και διότι ίσως, δεν επιθυμεί ένα τόσο βδελυρό όνομα να είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή. Ο ερμηνευτής Ανδρέας λέγει ότι ο αριθμός και όλα τα άλλα που είναι γραμμένα γι’αυτό θα τα φανερώση ο χρόνος και η πείρα σ’εκείνους που θα προσέχουν. Διότι, αν ήταν ανάγκη να γίνη γνωστό το όνομα αυτό, ο Ιωάννης που το είδε στην Αποκάλυψι, θα μας το φανέρωνε. Αλλά δεν θέλησε η θεία Χάρις να γραφή στο Ιερό Βιβλίο της Αποκαλύψεως το όνομα του βδελυρού λυμεώνος. Σαν γύμνασμα με λέξεις, πολλά ονόματα υπάρχουν κύρια και προσηγορικά, που περιλαμβάνουν τον αριθμό αυτό.
Η Δόξα των Μαρτύρων
(Το Αρνίον-Χριστός μετά των εκλεκτών)
Ο Ευαγγελιστής μας προείπε για τις τρομακτικές επιθέσεις, τις οποίες έκανε και θα κάνη δια μέσου των αιώνων ο Σατανάς. Μας υπεγράμμισε την οξύτητα με την οποία θα κηρύξη τον πόλεμο εναντίον των πιστών πάντοτε και ειδικώτερα κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου. Θα ξεσηκώση φοβερό διωγμό με τα όργανά του, με το πρώτο θηρίο. Τον Αντίχριστο δηλαδή και με το δεύτερο θηρίο τον ψευδοπροφήτη, όπως εξηγήσαμε. Η πλανερή θαυματουργία των σατανικών δυνάμεων θα οδηγήση πολλούς στην λατρεία του Αντιχρίστου. Στο κεφάλαιο αυτό ξεφεύγει από την τρικυμία των δεινών και μας δίδει θαυμάσιες εικόνες γαλήνης, χαράς και προσδοκίας των μελλοντικών αγαθών. Εκεί λοιπόν που η αγωνία του Προφήτου και των αναγνωστών είχε κορυφωθή από την κακοποιό δράσι του Διαβόλου, εκεί που όλα έδειχναν μέγιστο κίνδυνο, να πέσουν στην λατρεία του Αντιχρίστου, ακόμη και οι εκλεκτοί, έρχεται γλυκειά, τρυφερή, γεμάτη βάλσαμο και τόνωσι, γεμάτη παρηγοριά και θεία ενδυνάμωσι, η εικόνα του Αρνίου –Χριστού, που θέτει υπό την προστασία Του τους πιστούς. (Αποκ. ΙΔ΄1.) Εδώ βλέπομε το Αρνίον «εστηκός επί το όρος Σιών», τί σημαίνει τούτο; Η ορθία στάσις του Αρνίου, σημαίνει την νίκη του Χριστού, σημαίνει την θριαμβευτική Ανάστασί Του. Ο Διάβολος, με την Σταυρική Θυσία του Κυρίου, έπαθε συντριβή και πανωλεθρία. Τσακίστηκε κι’έπεσε κάτω. Ο Χριστός νίκησε, αναστήθηκε, πήρε την όρθια στάσι του θριάμβου, την στάσι του νικητού. Με τις λέξεις «από το όρος Σιών» θέλει να φανερώση το ακατάβλητο και ασάλευτο της αγωνιζομένης Εκκλησίας του Χριστού επί της γής. Η Σιών είναι η Εκκλησία. Θέλει ακόμη να δείξη την στερεότητα και το ύψος της Εκκλησίας. Γιατί κατονομάζει το όρος αυτό; Τι σχέσι έχει ο Αναστάς Κύριος, η Εκκλησία του Χριστού με το συγκεκριμένο όρος Σιών; Χρησιμοποιεί την λέξι αυτή, διότι το όρος Σιών συνδέεται με πολλές προφητείες περί του Χριστού και των εσχάτων καιρών, που περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη. Χρησιμοποιείται η όλη έκφρασις για να φανερώση την πραγματοποίησι των προφητειών αυτών.Αναφέροντας στην Αποκάλυψι ο Ιωάννης το όρος Σιών, εννοεί το όρος της νέας Σιών, της αγωνιζομένης δηλαδή Εκκλησίας. Εννοεί την Εκκλησία του Χριστού και εκείνους, που πίστεψαν στον Κύριόν μας. «Ου γάρ προσελυλήθατε ψηλαφωμένω όρει και κεκαυμένω πυρί και γνόφω και σκότω και θυέλλη», (Εβρ. ΙΒ΄18) «αλλά προσελυλήθατε Σιών όρει και πόλει Θεού ζώντος, Ιερουσαλήμ επουρανίω και μυριάσιν αγγέλων» (Εβρ. ΙΒ΄22), λέγει ο Απόστολος Παύλος, που σημαίνει: Να είσθε άγρυπνοι και προσεκτικοί, διότι με την Χριστιανική Πίστι δεν έχετε πλησιάσει ένα ψηλαφητό βουνό, φλογισμένο από φωτιά και πνιγμένο στους καπνούς, στο σκότος και στην θύελλα, όπως ήταν το Σινά…., αλλά έχετε προσέλθει στο όρος της νέας Σιών, στην πνευματική πόλι του Ζώντος Θεού. Σιών λοιπόν εδώ είναι η στρατευομένη Εκκλησία καί πάνω από την Εκκλησία είναι το Αρνίον, ο Αρχηγός της Εκκλησίας Χριστός. Δυνατή, κραταιά και αμετακίνητη σαν όρος είναι η Εκκλησία. Γι’αυτό, παρομοιάζεται με όρος. Το Αρνίον δεν βρίσκεται στο όρος μόνο Του αλλά με τους εκλεκτούς. Είναι μαζί μ’εκείνους που ακράδαντα πιστεύουν στο κήρυγμα και στη σωτήρια θυσία Του. Ο Δομήτορας της Εκκλησίας Χριστός φεύγοντας στους ουρανούς είπε στους Χριστιανούς ότι δεν θα τους αφήση μόνους, απροστάτευτους, ορφανούς (Ιωαν. ΙΔ΄18) άλλά ότι θα είναι μαζί μας διά του Αγίου Πνεύματος «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. ΚΗ΄20).
Κοντά στον Κύριο βλέπει ο Ευαγγελιστής μέγα πλήθος πιστών, τους απαριθμεί με τον αριθμό 144 χιλιάδες και έχουν στα μέτωπα γραμμένα τα ονόματα του Αρνίου –Χριστού και του Πατρός Του. Αυτός ο αριθμός δεν είναι επακριβώς καθωρισμένος αλλά φανερώνει το μέγα πλήθος των πιστών Χριστιανών, όλους τους εκλεκτούς, οι οποίοι θα αποτελούν την αληθινή Εκκλησία των εσχάτων καιρών προ της Δευτέρας Παρουσίας. Το 144.000 εννοεί το πολλαπλάσιον του αριθμού των Δώδεκα Αποστόλων οι οποίοι διέδωσαν τον Χριστιανισμό και θεμελίωσαν την Εκκλησία, είναι το 12 εις το τετράγωνο επί 1.000. Σημαίνει δηλαδή ο αριθμός αυτός το άπειρο πλήθος των πιστών. Και οι πιστοί εκείνοι, δεν θα είναι ψευτοχριστιανοί, αλλά φλογεροί οπαδοί του Χριστού. Θα έχουν γραμμένα στα μέτωπά τους το Όνομα του Χριστού και του Πατρός –Θεού. Θα είναι στρατευμένοι στο Όνομα της Αγ. Τριάδος, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η σκέψις τους, η πίστις τους, τά έργα τους θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού και του Πατρός. Βλέπομε εδώ την ισοτιμία των Προσώπων Πατρός και Υιού της Τριαδικής Θεότητος, πράγμα το οποίον θέλουν να εξαφανίσουν οι αιρετικοί και κυρίως στις ημέρες μας η δολοπλόκος σατανική παναίρεσις του Οικουμενισμού. Είναι γνωστόν ότι η τρομερή αυτή παναίρεσις, ο σύγχρονος ψευδοπροφήτης βάλλει παντιοτρόπως εναντίον του Ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και θέλει να εξαφανίση ως ενοχλητικόν και το Όνομα Του ακόμη.
Αποκ. ΙΔ΄2. Την νέαν αυτήν ωδήν που ψάλλεται κανένας δεν μπορούσε να την κατανοήση, παρά μονάχα οι 144.000, το μέγα δηλαδή πλήθος των πιστών, των προερχομένων από όλους τους κατοίκους της γής, οι οποίοι είχαν εξαγορασθή με το Αίμα της Θυσίας του Αρνίου –Χριστού. Ποιά είναι η φωνή που ακούγεται δυνατή και μελωδική από τον ουρανό; Η φωνή αυτή προέρχεται απο την Θριαμβεύουσα εν Ουρανοίς Εκκλησία. Η θριαμβεύουσα στον Ουρανό Εκκλησία επικοινωνεί μ’αυτόν τον ενθαρρυντικό τρόπο με την Στρατευομένη επί γής Εκκλησία του Χριστού. Η ηχηρά μελωδική φωνή έχει σαν θέμα της, συγκεκριμένο άσμα. Ψάλλουν οι πρωτότοκοι της θριαμβευούσης Εκκλησίας. Εκείνοι που αγωνίστηκαν εδώ και χαίρονται τώρα και πανηγυρίζουν εκεί, διότι η ίδια χαρά αναμένει και τους πιστούς, που αγωνίζονται στην γήν. Ψάλλουν λέγει «ωδήν καινήν». Τραγουδούν δηλαδή καινούργιο επινίκιο τραγούδι. Και αυτή η ωδή δεν είναι κάτι που μπορούμε εύκολα να το φανταστούμε, να το κατανοήσωμε και να το περιγράψωμε εμείς οι πεπερασμένοι. Και ο Απ. Παύλος, που ανηρπάγη μέχρι τρίτου ουρανού κει είδε και άκουσε τα άρρητα μεγαλεία του Θεού, διατυπώνει αυτή την αδυναμία: «Και ήκουσα άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β΄Κορ. ΙΒ΄4). Η «καινή ωδή», το επινίκιο άσμα, έχει εδώ στη γή εν σμικρογραφία τον απόηχο. Οι ψυχές των φλογερών του Κυρίου πιστών, οι οποίοι είναι βυθυσμένες στον αγώνα και στην αγωνία της δράσεώς τους, ψάλλουν με τα έργα τους το καινούργιο άσμα του Αρχηγού της ζωής. Ως λυτρούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες…» (Β΄Κορ. ΣΤ΄10).
Ποιοί ακούνε αυτό το ενθαρρυντικό σάλπισμα, ώστε με ενθουσιασμό να μπορούν ν’αντιτάξουν αντίστασι στα σχέδια του παγκακίστου Σατανά; Κανένας, λέγει άλλος παρά μονάχα οι 144.000, οι πραγματικοί δηλαδή πιστοί θα μπορούν να ακούν και να κατανοούν την επινίκια ωδή της νέας ζωής. (Αποκ ΣΤ΄20) Η εξαγορά των πιστών έγινε με πολύτιμο τίμημα, το ανεκτίμητο Αίμα του Χριστού, λέγει ο Απ. Παύλος. Ο Κύριος «μας εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου», αλλά στον καθένα πλέον εναπόκειται ν’αποφασίση να συνυπογράψη την σωτηρία του με την Πίστι και τα Μυστήρια.
Αποκ. ΙΔ΄4. Αυτοί που ακούν την «ωδή» είναι οι αγνοί και αφοσιωμένοι στο Αρνίον –Χριστός. Εκείνοι που δεν εμολύνθησαν αμαρτωλά με γυναίκες, διότι παρέμειναν παρθένοι. Είναι αυτοί που έχουν εξαγορασθή ανάμεσά μας από το πλήθος των ανθρώπων σαν εκλεκτή απαρχή και ευχάριστος προσφορά στον Θεόν- Πατέρα και τον Υιόν Αυτού, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Αυτοί είναι άμεμπτοι, ακέραιοι και καθαροί. Δεν βρέθηκε ποτέ ψέμμα στο στόμα τους. Ποιούς εννοεί όταν λέγη «ούτοι εισιν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν»; Εννοεί νομίζομεν το σύνολον των φλογερών πιστών του Χριστού στρατιωτών της Στρατευομένης στη γή Εκκλησίας. Είναι όλοι δηλαδή οι πιστοί , είναι η Εκκλησία του Χριστού την Οποία ο Απόστολος Παύλος ονομάζει «Παρθένον αγνήν». Στην Β΄προς Κορινθίους επιστολή του ο Απ. Παύλος εκδηλώνοντας την αγάπην του προς του Χριστιανούς λέγει: «Ζηλώ γάρ υμάς Θεού ζήλω. Ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι των Χριστώ ( Β΄Κορ. ΙΑ΄2). Δηλαδή σας αγαπώ υπερβολικά, διότι σας έχω ενώσει με δεσμους αρραβώνος με έναν άνδρα, τον Χριστόν, για να παρουσιάσω την ψυχήν σας αγνή και καθαρή σ’Αυτόν, σαν παρθένο και πνευματική νύμφη. Το σύνολον των καθαρών ψυχών όλων των πιστών αποτελούν την επί γής Εκκλησίαν του Χριστού, την «Παρθένον αγνή».
Το ερώτημα που προβάλλει αμέσως εν συνεχεία είναι αν μόνον οι παρθένοι είναι εκλεκτοί και αν μόνον εκείνοι θα συγκροτήσουν την σύγχρονο με την εποχή της Β΄Παρουσίας Εκκλησία. Κατ’αρχήν υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Α) Μερικοί εξηγούν ότι πρόκειται γενικά για την αγνότητα ή την καθαρότητα της καρδιάς ή την αποφυγή της ειδωλολατρείας, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύεται με βδελυρά πάθη πορνείας. Β) Άλλη εκδοχή είναι ότι πρόκειται περι Χριστιανών ασκητών. Πρόκειται περί των εκλεκτών κάθε εποχής και κυρίως της συγχρόνου με την Δευτέρα Παρουσία Εκκλησίας. Πρόκειται για τους πιστούς εκείνους οι οποίοι επικειμένης της Κρίσεως και δια την «ενεστώσαν ανάγκην» των διωγμών θα γίνωνται Μοναχοί, ασκηταί, αναχωρηταί και θα παραιτούνται από το προαιρετικό Μυστήριο του γάμου, για να δοθούν εξ’ολοκλήρου στην αγάπη του Χριστού και στα έργα της αρετής και της σκληρής ασκήσεως. Όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (ΙΘ΄12), η παρθενία είναι μεγάλη αρετή. Η ψυχή των παρθένων πυρπολείται από ένα μόνο θεάρεστο πόθο, πώς να αρέση στον Χριστό. Η παρθενία κρατάει σε καθαρότητα και διαύγεια την ζωή των αμολύντων. Το πόσο μεγάλη αρετή είναι η παρθενία το βλέπομε στο πρόσωπο της Κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας, η οποία έγινε Μητέρα του Χριστού και «σκεύος εκλογής» του προαιωνίου σχεδίου του Θεού. Οι νέοι και οι νέες που αμαρτάνουν σαρκικά, γίνονται συχνά σωματικά και ψυχικά ερείπια. Εγκαταλείπουν τον Χριστό και την Εκκλησία, εξαφανίζονται από τας τύψεις και κρύβονται σαν τους πρωτοπλάστους μετά την παρακοή στο Παράδεισο. Δεν έχουν πρόσωπο ν’αντικρύσουν τον Χριστόν. Στ’αυτιά της ψυχής τους ακουγεται μόνον ο μελαγχολικός και καταθλιπτικός απόηχος της αμαρτίας και στο νου τους γίνεται ένας καταραμένος χορός ανόμων και ψυχοκτόνων σκέψεων. Γ) Παρά την μεγάλη σημασία, στην οποία αποδίδομε στην παρθενία, δεν νομίζομε ότι το κείμενο της Αποκαλύψεως εννοεί μονάχα αυτό. Η έννοιά είναι πλατύτερη. Νομίζομε ότι εννοεί και την παρθενίαν της πίστεως. «Παρθένος αγνή» είναι η Εκκλησία μας. Ψυχές παρθένες και αγνές παραμένουν εντός Αυτής, οι πιστοί. Παρθένες ψυχές, εφ΄όσον μετανόησαν και φλέγονται από αγάπην για τον Αρχηγό της Εκκλησίας και εφ’όσον επιβεβαιώνουν την αγάπην τους με τη Μυστηριακή ζωή και με τα έργα τους.
Πότε μολύνονται; Μολύνονται όταν ξεφεύγουν από την Εκκλησία, όταν προδίδουν την Πίστι τους, όταν μπαίνουν στις αιρέσεις, όταν προδίδουν τα Δόγματα, όταν παύουν να δέχωνται την Μοναδικότητα της Αληθείας της Ορθοδόξου Πίστεως. Μολύνονται όταν υποχωρούν και δέχονται συμβιβασμούς στην πίστι. Τότε η ψυχή τους παύει να έχη καθαρότητα. Οι πιστοί στρατιώται της Στρατευομένης εδώ στη γή Εκκλησίας, που θα ακούνε την καινήν ωδήν, θα είναι τα γνήσια παλληκάρια της Πίστεως.
Το λεγόμενον λοιπόν «μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν» εννοεί, αφ’ενός μεν την ηθικήν καθαρότητα των πιστών, αφ’ετέρου δε εκείνους που δεν θα δεχθούν να ενώσουν την Ορθόδοξον Πίστιν τους στην λύμη αντιχρίστων αιρέσεων. Όπως δε ο παρθένος δια της ενώσεως μετά γυναικός παύει να είναι παρθένος, έτσι και ο πιστός που υποχωρεί στην ένωσι της Πίστεως του με αιρέσεις, τύπου Οικουμενισμού για την εποχήν μας, παύει να είναι αγνός στρατιώτης της Εκκλησίας Οι πραγματικοί εκλεκτοί οπαδοί του Χριστού δεν υποχωρούν στους κινδύνους, δεν λυγίζουν στις πιέσεις, δεν γονατίζουν στις απειλές. Δεν δειλιάζουν μπροστά στη λαίλαπα των δεινών. Δεν πτοούνται τον θάνατον. Είναι έτοιμοι για την θυσία. Θυσιάσθηκε ο Κύριος. Έτοιμοι είναι κι’αυτοί για την θυσία. Αυτοί οι γενναίοι Μάρτυρες και ομολογηταί της Στρατευομένης Εκκλησίας είναι εξαγορασμένοι με το Αίμα του Χριστού και ονομάζονται «απαρχή τω Θεώ». Απαρχή στην Αγία Γραφή είναι η προσφορά των πρωτογεννημάτων στο Ναό του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ για ευλογία. Οι Άγιοι επομένως, οι οποίοι έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και θυσιάστηκαν για την Πίστι, αποτελούν την αφρόκρεμα της γής, την απαρχή. Όπως λέγει ο Απ. Ιάκωβος ο Θεός κινούμενος από άπειρη αγαθότητα μας εγέννησε πνευματικά με την ευαγγελική Διδασκαλία της Αληθείας, για να είμαστε σαν τα πλέον ευγενή και εκλεκτά μεταξύ των δημιουργημάτων (Ιάκ. Α΄18).
Τρίτη ιδιότης των εκλεκτών είναι η ειλικρίνεια και η καθαρότης. Αυτούς των οποίων οι διαγωγή είναι άμεμπτη και βαδίζουν σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού ο Προφητάναξ τους μακαρίζει λέγοντας «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου». Στο ερώτημα ποιός ακριβώς είναι άξιος να παραμείνη στην Εκκλησία, στο επί γης κατοικητήριο του Θεού και ποιός μπορεί να θεωρηθή ικανός να λατρεύη καθώς πρέπει την Μεγαλειότητα του Θεού δίνει ωραιοτάτη απάντησι ο Ψαλμωδός (Ψαλ. ΙΔ΄1-2 και εξής) Ο «πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού».
Αυτοί λοιπόν οι πιστοί, οι παρθένοι της Πίστεως, οι ακολουθούντες ασκητικό τρόπο ζωής, οι αμετακίνητοι στο απαραχάρακτο δόγμα της Πίστεως, οι έτοιμοι για κάθε θυσία, υπέρ του Χριστού, ακόμη και τον σταυρικό θάνατο, οι άμωμοι και ειλικρινείς, είναι εκείνοι που θ’ακούσουν την καινήν ωδήν. Ισχυρόφωνος είναι η ωδή, που ψάλλει η θριαμβεύουσα Εκκλησία και θέλει να δείξη με αυτό ότι γίνεται ακουστή. Αδικαιολόγητοι θα είναι όσοι με την χλιαρή πίστι και τα έργα της ανομίας στερήσουν τον εαυτόν τους από το ελπιδοφόρον αυτό μήνυμα της χαράς και της σωτηρίας, που ψάλλεται στον Ουρανό.
Την χαρά, την ευτυχία και την ευφροσύνη των 144.000 μαρτύρων της Αποκαλύψεως έβλεπεν η Μαρτυρική Χριστιανωσύνη κατά την ζοφερή περίοδο των τρομακτικών διωγμών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έπαιρνε δύναμι. Με την πνευματική αυτή ενίσχυσι αψηφούσαν οι Χριστιανοί το μαρτύριο και τον θάνατο. Η πνευματική ενθάρρυνσις που παρέχει επανειλημμένως η Αποκάλυψις στο σημείο αυτό, υπήρξε δια μέσου των αιώνων πηγή ανεξαντλήτων δυνάμεων για τους Χριστιανούς. Η πνευματική αυτή ενίσχυσις βοηθάει την Ορθόδοξο Χριστιανοσύνη του Γένους μας ν’ αντισταθή καρτερικά και ν’αποφύγη την πλάνην και την βίαν του Μωαμεθανισμού κατά τους χρόνους ων τρομακτικών Χριστιανομάχων σχεδίων της Τουρκοκρατίας. Μάρτυρες και ήρωες του Χριστού και της Ορθοδόξου φυλής μας, έχυσαν το αίμα τους, γιά ν’αποφύγουν την αλλαξοπιστίαν. Η πνευματική ενίσχυσις της Αποκαλύψεως ενισχύει και σήμερα τους Χριστιανούς, για ν’αποφύγουν τη βία την κομμουνιστική και την απάτη την υλιστική. Δίνουν συγκλονιστικό «παρών» πίστεως στις ημέρες μας οι Ρώσοι Χριστιανοί, εναντίον της Εκκλησίας των οποίων το κουμουνιστικό κόμα είχε κηρύξει εξοντωτικό διωγμό.
Βλέπει ο αναγνώστης ότι το πλήθος των εκλεκτών δεν είναι από εκείνους που ακολουθούν τον ψευδοπροφήτην, δεν είναι οπαδοί μαγείας, αιρέσεων και πλανών. Ποιός, λοιπόν, ύστερα απ’αυτό δεν αποφεύγει όλα τα κατασκευάσματα του Αντιχρίστου, για να είναι κοντά στον Σωτήρα –Χριστόν; Σε κάθε αντίχριστο βία και πλάνη οι πιστοί θ’αντιτάσσωνται με θάρρος. Θα προτιμούν τον μαρτυρικόν θάνατο, ο οποίος ενώνει με τον Χριστόν και όχι την υποταγή στην βία και στην πλάνη του Διαβόλου!
Τιμωρία της Βαβυλώνος με εσχατολογική σημασία
Εν συνεχεία ο Ευαγγελιστής προαναγγέλλει με βεβαιότητα την τιμωρίαν των αντιχρίστων και των οπαδών του θηρίου. Προειδοποιεί ρητώς για την βεβαιότητα της τιμωρίας, αλλά και για την τρομερότητα αυτής.(Αποκ. ΙΔ΄6). Καί είδε λέγε, άλλον Άγγελον να πετά στα μεσούρανα λέγοντας — Φοβηθήτε τον Κύριο και δοξάσατε το Όνομά του, διότι έφθασε η ώρα, που θα κάμη την Μεγάλη Κρίσι και θ’αποδώση στον καθένα κατά τα έργα του. Και προσκυνήστε Αυτόν, που έκαμε τον Ουρανό και τη Γή και τη θάλασσα και τις πηγές των υδάτων. Πετά μεσούρανα για να τον ιδούν και να τον ακούσουν όλοι οι κάτοικοι της γής. Ο Άγγελος που φέρνει «Ευαγγέλιον αιώνιον», προαναγγέλλει την ολοκλήρωσι του σχεδίου του Θεού, για την σωτηρία του κόσμου και την απόδοσι της δικαιοσύνης. Το μήνυμα της σωτηρίας και την μέλλουσα Κρίσιν της Δικαιοσύνης Του, έδωσε ο Θεός συνεσκιασμένα στους πρωτοπλάστους, το διεκήρυξε με τους Προφήτες, το επιβεβαίωσε με την Θυσίαν του Υιού Του, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το μήνυμα αυτό παραμένει αιώνιο και αναλλοίωτο. Την σωτηριώδη αυτήν αγγελίαν θα διασαλπίση χαρούμενα ο Άγγελος πάνω από την ανθρωπότητα, για να την ακούσουν όλοι οι κάτοικοι της γής. Το μήνυμα της σωτηρίας θα κηρυχθή παντού, σ’όλα τα έθνη, σε όλες τις φυλές, σε όλες τις γλώσσες. Θα το μάθουν και εκείνοι που δεν έχουν ακόμη πιστεύση στον Σωτήρα –Χριστόν. Πρόκειται δηλαδή εδώ για την κήρυξι του Ευαγγελίου, που θα πραγματοποιηθή σ’όλο τον κόσμο και που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας και της Παγκοσμίου Κρίσεως. (Ματθ. ΚΔ΄14).
Την Κρίσιν του Θεού τελικώς κανείς δεν θα την αποφύγη. Και η Κρίσις αυτή έρχεται. Για τους αθεόφοβους, τους Χριστιανομάχους, τους προσκυνητάς του θηρίου είναι ανάλογη με τις πράξεις τους. Ο Δίκαιος Κριτής θα τιμωρήση τους απίστους, που δεν θέλησαν ν’ακούσουν το σωτηριώδες μήνυμα του Αγγέλου. Ή μάλλον δεν θα τους τιμωρήση ο Κύριος. Τα έργα τους θα τους τιμωρήσουν. Θα τιμωθηθούν μόνοι τους. Είναι φυσική συνέπεια η τιμωρία τους. Έβαλα, λέγει ο Θεός μπροστά σου φωτιά και νερό δροσερό. Όπου θέλεις βάλε το χέρι σου. Άν το βάλης στο νερό θα δροσισθής και αν το βάλης στη φωτιά θα καής. Δεν σού φταιξε κανείς. Μόνος σου το προτίμησες, όπως και οι δυστυχείς εκείνοι.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπεν, ότι θα κηρυχθή προηγουμένως σ’όλα τα έθνη το Ευαγγέλιόν Του και έπειτα θα γίνη η Μεγάλη Κρίσις. Αυτό επιβεβαιώνει και το προφητικό κείμενο της Αποκαλύψεως. Βλέπομε κι’εδώ ότι πρώτα παρουσιάζεται ο Άγγελος με το Ευαγγέλιο, για να ευαγγελίση πάντα τα έθνη και κατόπιν έρχεται ο δεύτερος Άγγελος, για να προαναγγείλη την τιμωρία των απίστων. Η τιμωρία της Βαβυλώνος –Ρώμης, είναι μία μορφή προαναγγελίας της Κρίσεως. Είναι μία προαπεικόνισις της επικειμένης τιμωρίας των ασεβών, κατά την φοβεράν ημέραν ενώπιον του Δικαιοκρίτου Θεού. (Αποκ ΙΔ΄8). Έπεσε η πολυάνθρωπος και διεφθαρμένη Ρώμη, η οποία μοιάζει στην φαυλότητα, στον ξεπεσμό και στην εξαθλίωσι με την αμαρτωλή Βαβυλώνα. Αυτή η νέα Βαβυλώνα, η Ρώμη, έχει ποτίσει όλα τα έθνη με την κραιπάλη της ασωτίας. Έχει παραλύσει, με την ανηθικότητα και την σαρκολατρεία της, τον κόσμο… Ο δεύτερος Άγγελος δεν επηκολούθησε μόνο χρονικά, αλλά και όσον αφορά τον τρόπο τον πρώτο Άγγελο στα μεσούρανα με εντυπωσιακή εμφάνιση για να εξαγγείλη το βαρυσήμαντον μήνυμά του. Προεξαγγέλλει, με άλλα λόγια, την πτώσι της αντιθέου δυνάμεως. Την αντίθεο αυτή δύναμι προσωποποιούσαν εις μεν την Παλαιάν Διαθήκην η παλαιά Βαβυλών, εις δε την Καινήν Διαθήκην η Ρώμη. Την αντίθεο δύναμιν κατ’επέκτασιν εκφράζει και κάθε άλλη αντίθεος πολιτική ή πνευματική δύναμις με ποικίλο αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Την δύναμι αυτή εκφράζει κάθε εξουσία που προσπαθεί να καταργήση, να νοθεύση ή να αντικαταστήση τον Χριστιανισμό. «Και τίς η Βαβυλών; Ουκ άλλη ή ούτος ο φθαρτός ο κόσμος» ερωταποκρίνεται ο ερμηνευτής Αρέθας.
Ποία είναι η Βαβυλών ιστορικώς; Είναι η μεγάλη η ξακουστή προχριστιανική πόλις στην οποία ανεπτύχθη μεγάλος πολιτισμός. Εκεί ήταν ένα από τα επτά θαυμαστά επιτεύγματα του ανθρωπίνου νού, «Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνος». Ο πολιτισμός ήταν υλικός. Η πρόοδος φθαρτή. Βασίλευε εκεί η διαφθορά και η παραλυσία. Η πόλις αυτή είχε καταστή αμαρτωλό κέντρο, εστία αντιθέου δυνάμεως. Ήταν ο αντίπους της Ιερουσαλήμ, που ήταν τότε πόλις της ευσεβείας και των Προφητών. Η αμαρτωλή και θεομάχος αυτήν πόλις επίκρανε με τυραννική αιχμαλωσία τον ευσεβή τότε Ισραηλιτικό λαό…Το μέγα πλήθος των αμαρτωλών πράξεων και η προκλητική ασέβεια του λαού της έμειναν σαν παράδειγμα στην Ιστορία. Η Βαβυλών έγινε συνώνυμος της ανομίας και της διαφθοράς. ΄Εμειναν, από την ασεβέστατη ζωή της, εικόνες κάθε αμαρτίας, ανηθικότητας και καταπτώσεως.
Η Βαβυλών, λοιπόν χρησιμοποιείται εδώ υπό του Αγγέλου με συμβολικό τρόπο. Λαμβάνεται σαν σύμβολο αφ΄ενός μεν της ειδωλολατρικής αντιχρίστου Ρώμης, που κατεπολέμησε την Χριστιανωσύνη και υπέθαλψε κάθε αμαρτία, αφ’ετέρου δε παρουσιάζεται, σαν σύμβολο όλων των ασεβών, αμαρτωλών και χριστιανομάχων γενικώς των μέχρι και των εσχάτων καιρών, που ομοιάζουν και θα ομοιάζουν με τους κατοίκους της διεφθαρμένης Βαβυλώνος. Βαβυλών αμαρτωλή, αντίθεος και αντίχριστος είναι και εννοείται και κάθε πόλις ή έθνος, που ξεμακραίνει από τον δρόμο του Θεού, που πέφτει στον ίλιγγο της ακολασίας, που καλπάζει προς τον υλισμό και την απιστία. Βαβυλών αντίθεος είναι κάθε έθνος και βασίλειο, που καταπατεί τον Νόμον του Θεού και διώκει την Εκκλησία.
Τί λέγει ο δεύτερος Άγγελος για τη Βαβυλώνα; «Έπεσε, έπεσε Βαβυλών», λέγει. Η επανάληψις δύο φορές και ο αόριστος χρόνος παρουσιάζουν σαν τετελεσμένο γεγονός την πτώσιν. Το ότι η Βαβυλών, που αναφέρει ο Ευαγγελιστής, είναι ο ιστορικός τύπος της Ρώμης, το φανερώνει και σχετικό χωρίο επιστολής του Αποστόλου Πέτρου. Η επιστολή αυτή αποστέλλεται από την πόλιν Ρώμην, η οποία ονομάζεται ρητώς Βαβυλών. (Α΄Επιστ. Πετρ. Ε΄13). «Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου». Δηλαδή, σας στέλνει χαιρετισμούς η εν Βαβυλώνι (Ρώμη) Εκκλησία του Χριστού, που είναι μαζί με την ιδική σας Εκκλησία εκλεκτή ενώπιον του Θεού, και ο Μάρκος ο πνευματικός μου υιός.
Γιατί ονομάζεται «μεγάλη» η Βαβυλών; Για να φανερώση ότι η αντίθεος δύναμις, που θεωρείταιμεγάλη και ισχυρή στα μάτια των ανθρώπων, είναι άθυρμα εύθραυστο μπροστά στον Δικαιοκρίτη Θεό. Έπεσε, νικήθηκε, συνετρίβη, αφανίστηκε η χριστιανομάχος Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Έπεσε η αλαζονική Ρώμη, που πίστεψε πως θ’αφανίση την Χριστιανωσύνη πνίγοντάς την στο αίμα του Μαρτυρίου. Έπεσε η νεά αυτή Βαβυλών. Η ταυτότης της αμαρτωλής αυτής πόλεως διαγράφεται στις εξής λέξεις: «ή εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής πεπότικε πάντα τα έθνη». Έπεσεν η Ρώμη, η οποία πότισε τα έθνη στην φθοροποιό αντίθεο δύναμι. Έπεσεν η Ρώμη, που αντιστάθηκε στο θέλημα του Θεού, δίνοντας στους ανθρώπους ανεμπόδιστο πορεία στην μέθη της ακολασίας. Οίνος του θυμού της πορνείας, με την οποίαν πότισε η Βαβυλών τα έθνη εξακολουθεί να υπάρχη. Πόσοι και σήμερα δεν πίνουν από τον οίνον του θυμού της πορνείας! Πόσοι με πείσμα και θυμό χωρίς να θέλουν ν’ακούσουν το «ου μοιχεύσης», που παραγγέλλει ο Θεός, δεν ρίχνονται στη ακολασία και την ανηθικότητα! Η αντίχριστος δύναμις της αμαρτίας κρατάει γερά δεμένους πολλούς ανθρώπους, διά μέσου των αιώνων. Ο φθοροποιός αυτός οίνος θα είναι τρομερός κατά το τέλος του κόσμου, επί της εποχής του Αντιχρίστου…τό παρήγορο και πάλι για τους πιστούς και το αποκαρδιωτικό για τους αμετανοήτους είναι το γεγονός της ρητής αγγελίας της πτώσεως της Βαβυλώνος.
Η Ιστορία, επιβεβαιώνει και εδώ, το θεόπνευστο κείμενο της Αποκαλύψεως. Η Ιστορία αποδεικνύει, ότι τα έθνη που πέφτουν στην απιστία, στην ακολασία και στην αντίχριστο βία, τελικώς καταδικάζονται σε συντριβή και απώλεια. «Ελασσονούσι φυλάς αμαρτίαι». Η ιστορική και κοσμοδοξασμένη Κωνσταντινούπολις, η Βυζαντινή αυτοκρατορία γενικώς, προ της αλώσεως είχε ριχτή στη διαφθορά και στην ακολασία. Η προεπαναστατική Ρωσσία είχε πέσει στην χλιδή, στην πολυτέλεια, στην ασπλαγνία και στη οργιώδη σατανολατρεία. Ο πλούτος είχε γίνει προκλητικός. Η αριστοκρατία διατηρούσε παραμάνες σκυλιών… Ο σατανικός Ρασπούτιν ωργίαζε με πυροβασίες, δολοπλοκίες και Θεοσοφικά και μαγικά έργα. Η πτώσις της ήρθε, σαν οργή Θεού και τιμωρία.
Θα δούμε στη συνέχεια την περιγραφή της τιμωρίας ενός εκάστου των μελών της Βαβυλώνος, της κάθε δηλαδή αντιχρίστου δυνάμεως μέχρι τέλους του κόσμου. (Αποκ. ΙΔ΄9). Και εν συνεχεία άλλος τρίτος Άγγελος έλεγε με φωνή δυνατή: Όποιος προσκυνεί το θηρίο, τον Αντίχριστο και την εικόνα και δέχεται να χαραχθή στο μέτωπό του ή στο χέρι του η σφραγίδα του Αντιχρίστου, όποιος με άλλα λόγια δηλώνει υποταγή στον Αντίχριστο, και αυτός θα πιή από τον οίνο του θυμού του Θεού και θα βασανισθή με φωτιά και θειάφι μπροστά στους αγίους Αγγέλους και μπροστά στο Αρνίον –Χριστόν. Και ο καπνός, από την φωτιά και το θειάφι του ακατάπαυστου βασανισμού τους, θα ανεβαίνη χωρίς ανάπαυλα, αιώνια. Δεν θα μπορούν, αυτοί που προσκυνούν το θηρίο, να ησυχάσουν ούτε ημέρα ούτε νύχτα. Ποιός όμως θα τα πάθη αυτά; Εκείνος, που έπιεν προηγουμένως εκ του οίνου του θυμού της πορνείας. Όποιος προσκυνάει το θηρίον και την εικόνα του και όποιος λαμβάνει το χάραγμα του θηρίου επί του μετώπου αυτού, ή επί την χείρα αυτού. Με άλλα λόγια, όποιος γίνεται οπαδός του Αντιχρίστου με τα λόγια και με τα έργα. Εκείνος που σφραγίζεται ως οπαδός του Σατανά.
Ο άνθρωπος αγαπητέ, που αμαρτάνει και ακολασταίνει και μένει αμετανόητος γίνεται εσφραγισμένος του Σατανά. Η αμαρτία είναι μία σφραγίδα μέ σατανική στάμπα, ένα χάραγμα στο μέτωπο. Αλλά και ο άνθρωπος, που δέχεται να γίνη μέλος οποιασδήποτε αιρέσεως και οποιουδήποτε αντιχριστιανικού συστήματος, Μασονισμού, Θεοσοφίας, Ρόταρυ, Αθεϊσμού, Υλισμού, Σιωνισμού, Οικουμενισμού και παντός άλλου Χριστιανομάχου, αθέου συστήματος, σταμπάρεται. Προσκυνάει το θηρίον. Το προσκυνάει έστω και αν δεν θέλη να το παραδεχθή. Αυτός θα πιή εκ του οίνου του θυμού του Θεού. Θα υποστή τις συνέπειες! Οι προσκυνηταί του θηρίου και της εικόνος αυτού προειδοποιούνται, ότι τους περιμένει αιώνια καταδίκη. Θα πιουν τον «κεκερασμένο άκρατο». Θα πιούν δηλαδή τον παρασκευασθέντα καθαρό οίνο του θυμού του Θεού, που σημαίνει την ανίλεω αυστηρότητα της θείας τιμωρίας κατά των οπαδών του θηρίου της αντιχρίστου Ρωμαϊκής εξουσίας, καθώς και των οπαδών του Αντιχρίστου των τελευταίων ημερών του κόσμου. Την αυστηρότητα αυτή κανένας δεν μπορεί να μετριάση. Σχετικώς με το κρασί της τιμωρίας, με το οποίον κερνάει ο Θεός τους αμαρτωλούς, ο Προφητάναξ Δαβίδ λέγει (Ψαλ. ΟΔ΄9), Υπάρχει στο χέρι του Κυρίου ποτήρι γεμάτο από κρασί ανόθευτο, χωρίς νερό, ποτήρι γεμάτο ποτό, με το οποίον κερνά τους αμαρτωλούς και έχει έτσι πρόχειρες και γεμάτες τις τιμωρίες εναντίον τους. Και γέρνει το ποτήρι αυτό από το στόμα τούτο στο στόμα εκείνο. Και δεν άδειασε εντελώς το ποτήρι αυτό, ώστε ν’αδειάση και το δυνατό πικρό κατακάθι, που βρίσκεται στον πυθμένα του. Μένει αυτό και θα πιούν απ ‘αυτό, δοκιμάζοντες την σκληρή τιμωρία, όλοι οι αμαρτωλοί της γής, που παραμένουν πεισματικά αδιόρθωτοι.
Η τιμωρία των προσκυνητών του θηρίου με φωτιά και θειάφι δεν σημαίνει κατά λέξιν ερμηνεία, αλλά υπογραμμίζει τον βασανισμό τους, που θα είναι, σαν των διεφθαρμένων και αμαρτωλών πόλεων των Σοδόμων και Γομόρρων. Δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών, για την αιωνιότητα της τιμωρίας τους το κείμενο της Αποκαλύψεως. «Ο καπνός του βασανισμού αυτών εις αιώνας αιώνων ανεβαίνει» λέγει. Αμετακίνητη είναι η τιμωρία των προσκυνητών του Αντιχρίστου. Αμετάκλητη και χωρίς τέλος. Δεν θα υπάρχουν διαλείμματα στην αιώνια ποινή του βασανισμού τους. Δεν θα έχουν ποτέ ανάπαυσι, ούτε ημέρα, ούτε νύχτα «ουκ έχουσιν ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός οι προσκυνούντες το θηρίον». Με τις λέξεις «ημέρας», «νυκτός» δεν εννοεί τον χρόνον, όπως τον υπολογίζομε ημείς, αλλά χρησιμοποιεί έκφρασι καταληπτή στον ανθρώπινο βίο. Αυτό είναι τρομερόν! Και όμως υπάρχει φόβος να βρεθούμε και μείς στο τρομερό αυτό κατάντημα, αν δεν προσέξωμε κατά τα ελάχιστα χρόνια της παρούσης ζωής.
Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες
Ο Ιωάννης τα τονίζει αυτά για να προφυλάξη τους πιστούς. Οι προσκυνούντες δια μέσου των αιώνων τους προδρόμους του ψευδοπροφήτου και του Αντιχρίστου και στους εσχάτους καιρούς τον ίδιο τον ψευδοπροφήτη και τον Αντίχριστο, θα τιμωρηθούν και θα νοιώσουν με συγκλονιστικό τρόπο την δυστυχία τους. (Αποκ. ΙΔ΄12). Εδώ τώρα φανερώνεται η καρτερία των Χριστιανών. Φωνή από τον ουρανό έδωσε παραγγελία στον Ιωάννη να γράψη, να βεβαιώση εγγράφως, για την ευτυχία που προσμένει όσους πεθαίνουν για την Πίστι του Χριστού. Η φωνή έλεγε: Μακάριοι είναι από τώρα, από την στιγμή του μαρτυρίου τους και στο εξής, εκείνοι που πεθαίνουν με την πίστι και την κοινωνία τους προς τον Χριστόν. Ναί, πράγματι, αλήθεια είναι μακάριοι εκείνοι, το λέγει το βεβαιώνει αυτό το Άγιον Πνεύμα. Εκείνοι που με αυτόν τον τρόπον πεθαίνου, θα αναπαυθούν από τους κόπους τους. Και τα έργα τους, τους ακολουθούν στην άλλη ζωή, σαν απόδειξι πίστεως και σαν συνήγοροι ενώπιον του Δικαιοκρίτου Θεού. Μας καλεί ο Ιωάννης να μείνωμε ανένδοτοι στην πίστι, αμετακίνητοι στην τήρησι των εντολών Του, ανυποχώρητοι στο θέλημα του Θεού. Ας σημειωθή ότι η υπομονή που αναφέρει εδώ ο Ιωάννης έχει την έννοια της αντοχής. Εννοεί καρτερία και ηρωϊσμό σαν τον ηρωϊσμό που έδειξαν τα εκατομμύρια των Μαρτύρων της Χριστιανωσύνης δια μέσου των αιώνων. Μιλάει ειδικώτερα και για την αντοχή που πρέπει να δείξουν οι Χριστιανοί κατά τους χρόνους του Αντιχρίστου. Πώς όμως θα οπαλισθούν με τόση δύναμι οι Χριστιανοί; Την δύναμι, για την ανίκητη άμυνα, την έχει η Πίστις. Στην Πίστι και στην τήρησι των Εντολών του Θεού βρίσκεται η άτρωτη ισχύς. Με την Πίστι νίκησαν οι Μάρτυρες του Χριστού τους αντιχρίστους διώκτας των. Με την Πίστι έκαναν θαύματα και συνέτριψαν την αντίχριστο εξουσία και την ειδωλολατρική πλάνη, η οποία ήθελε να τους υποτάξη στην προσκύνησι του ψεύδους και της απάτης. Οι πιστοί μέσα σε περιόδους αντιχρίστου βίας και πλάνης θα χαλυβδώνουν την άμυνα, το θάρρος, την καρτερία και την γενναιότητά τους με την τήρησι των Νόμων του Θεού, με την αταλάντευτη Πίστι στον Νικητή του θανάτου και Αρχηγό της ζωής, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
«Και ήκουσα φωνής εκ του ουρανού λεγούσης, γράψον, μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απάρτι». Είναι υπόσχεσις θεϊκής σιγουριάς, που βεβαιώνει ότι οι πιστοί είναι από εδώ ήδη, από την γή ευτυχισμένοι. Είναι από τώρα σίγουροι για την αιώνια χαρά και τη ευτυχία που θα απονεμηθή σ’αυτούς τελεσιδίκως από τον Δικαιοκρίτη Θεό κατά την Δευτέρα Παρουσία. Οι «εν Κυρίω αποθνήσκοντες» ποίοι είναι; Είναι οι πιστοί οι οποίοι αποθνήσκουν ευρισκόμενοι εν στενή μετά του Χριστού επικοινωνία, με έργα λατρείας, πίστεως. Είναι αυτοί που δεν πλανήθηκαν από τον ψευδοπροφήτη ή τους εκπροσώπους του. Δεν λιποψύχησαν στον διωγμό των εκπροσώπων του Αντιχρίστου, ή δεν θα υποκύψουν στην βία του ιδίου του Αντιχρίστου των εσχάτων καιρών. Είναι οι πιστοί που παραμένουν και θα παραμένουν ως το τέλος, ως τον θάνατό τους, αταλάντευτοι στην Πίστι, σταθεροί, φλογεροί πιστοί, αληθινοί στρατιώται του Χριστού, με μυστηριακή ζωή και αγιότητα βίου. Με πίστι γεμάτη αυταπάρνησι. Με θάρρος για ομολογία Χριστού και μαρτυρικό τέλος, αν το επιβάλλουν αι περιστάσεις.
Η ενθαρρυντική ηχώ του μηνύματος της Θείας φωνής, που ισοδυναμεί με το «αμήν λέγω υμίν» του Ευαγγελίου, προεξαγγέλλει και πάλιν την βεβαίωσιν της μακαριότητος των αποδημούντων πιστών με την λέξι «ΝΑΙ». «Ναί», λέγει το Πνεύμα. Ευτυχισμένοι είναι οι πιστοί, οι «υπομείναντες άγιοι» (Αποκ. ΙΔ΄12).
Ο κόπος, οι αγωνίες, οι θυσίες, οι στερήσεις, η ομολογία πίστεως μπροστά στους απίστους και διώκτας, τα έργα αγάπης, τα έργα σωτηρίας ψυχών, η πάλη προς τας αρχάς, τας εξουσίας, τους κοσμοκράτορας του προσκαίρου τούτου κόσμου, η πάλη εναντίον των παθών, τα έργα τα πνευματικά, ο ιδρώτας του αγώνος του καλού, όλα αυτά γίνονται πολύτιμες και αναπόσπαστες αποσκευές. Συνοδεύουν τους εν Κυρίω αποθνήσκοντας μετά θάνατον, σαν βεβαίωσις πίστεως,σαν πιστοποιητικό χριστιανικής αρετής, σαν εύγλωττος συνήγορος μπροστά στο Θρόνο της Θείας Δικαιοσύνης. Τα επιγραμματικά λόγια της Αποκαλύψεως: «Τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’αυτών», δείχνουν με τον πιό πανηγυρικό τρόπο πόσον πλανώνται οι Προτεστάνται, οι Ευαγγελικοί και οι άλλοι αιρετικοί, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι αρκεί μόνον η πίστις για να σωθή ο άνθρωπος. Τα λόγια αυτά εξ’άλλου βεβαιώνουν το ρηθέν υπο του Αποστόλου Ιακώβου «Πίστις άνευ έργων νεκρά εστιν».
Την αλήθεια των λόγων αυτών της Αποκαλύψεως ερμηνεύει σχετική ομιλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περί της Μελλούσης Κρίσεως όπου και αμείβει τους πιστούς, λαμβάνοντας υπ’όψιν τις καλές πράξεις. ( Ματθ. ΚΕ΄34 εξ).