Εκτη Σφραγίς
Η Αναστάτωσις του Σύμπαντος
Εδώ περιγράφονται οι μεγάλες αναστατώσεις της φύσεως. Μιλάει για τους ισχυρούς σεισμούς, που θα ξεσπάσουν στην γή, για το σκοτείνιασμα του ηλίου, για το κοκκίνισμα της σελήνης και για τον γενικό κλυδωνισμό του ενάστρου ουρανού. Πρόκειται για γεγονότα, που μπορούν να χαρακτηρισθούν, σαν προμηνύματα, σαν σημάδια και πρόδρομοι της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας και της παγκοσμίου Κρίσεως. Στην έκτη σφραγίδα περιγράφεται και η αγωνία των κακών ανθρώπων, των ασεβών και αμαρτωλών. Περιγράφεται ο τρόμος των εχθρών του Χριστού. Δεν αδιαφορεί ο Θεός στην απονομή της δικαιοσύνης. Οι αντίχριστοι δεν θα μείνουν μέχρι τέλους ατιμώρητοι. (Αποκ. ΣΤ΄12). Εδώ ομιλεί περί γενικού και καθολικού σεισμού και αναστατώσεως του Σύμπαντος.
Το κέντρο των αναστατώσεων του φυσικού κόσμου θα είναι ο σεισμός. Θα εκδηλώνεται διά μέσου των αιώνων, σαν πληγή, σαν τιμωρία του Θεού κατά της ανθρωπότητος, για την κακία και την ασέβειά της. Θα έχη διαφορετική έντασι και διαφορετικά καταστροφικά αποτελέσματα εις τας διαφόρους φάσεις της ιστορίας του μέλλοντος. Οταν όμως θα πλησιάζη η μεγάλη και φοβερή ημέρα της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας, τότε ο σεισμός εκείνος θα είναι μέγας. Θα είναι γενικός και καθολικός, συγκλονιστικός και παρατεταμένος. Θα εκδηλώνονται τότε όλα τα συνεπακόλουθα των σεισμών: καταιγίδες, λαίλαπες, πλημμύρες, παλιρροιακά κύματα, θανατικό και τρόμος των πάντων. Γιά τον μεγάλο αυτόν σεισμό προφητεύει και ο Προφήτης Αγγαίος (Αγγαίος Β΄6,7). Και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, για την παραπάνω προφητεία του Αγγαίου λέγει «Ού η φωνή την γήν εσάλευσε τότε, νύν δε επήγγελται λέγων, έτι άπαξ εγώ σείω ου μόνον την γήν, αλλά και τον ουρανόν» (Εβρ. ΙΒ΄26). Με άλλα λόγια η φωνή του Θεού εσάλευσε και τότε εις το όρος Σινά την γήν. Τώρα δε έχει δώσει υπόσχεσιν, δια μέσου του Προφήτου Αγγαίου και είπεν. Ακόμη μίαν φοράν εγώ θα σείσω, όχι μόνον την γή, αλλά και τον έναστρο ουρανό..
Η τρομακτική αναστάτωσις του σύμπαντος κατά τας εσχάτας ημέρας, θα εκδηλωθή και με άλλα φαινόμενα, που θα προκαλούν αγωνία, τρόμο και φρίκη στους ανθρώπους και κυρίως στους ασωτείς και αποστάτας. Ο ήλιος τότε θα σκοτεινιάση, θα πάρη το χρώμα της θλίψεως και του πένθους. Θα γίνη μαύρος σαν σάκκος τρίχινος όπως λέγει ο Προφήτης Ησαϊας. (Ησαϊας ΙΓ΄10-11). Αλλοι Προφήται που είπαν περί αυτού είναι ο Αμώς (Αμώς Η΄9), και ο Ιωήλ (Ιωήλ Β΄31). Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε περί του συμβάντος (Ματθ. ΚΔ΄29). Πότε θα συμβούν όλα αυτά που είπε, μέχρις εδώ στην έκτη σφραγίδα, και που μας περιέγραψε ο Ιωάννης είναι χρονικώς απροσδιόριστο.
Οταν θα συμβαίνουν οι αναστατώσεις του σύμπαντος και ειδικώτερα τότε που θα πλησιάζη το τέλος του κόσμου θα τρέμουν οι χριστιανομάχοι. (Αποκ. ΣΤ΄15). Όλοι ανεξαρτήτως εξουσίας και κοσμικής δυνάμεως που διαθέτουν ή όχι, όλοι μπαίνουν στην ίδια κατηγορία. Ισοπεδώνονται εκεί τότε όλοι: Βασιλείς, μεγιστάνες, πλούσιοι, πτωχοί, αξιωματούχοι και δούλοι. Δεν θα υπάρχουν τότε διακρίσεις. Ολοι οι κακοί, οι ασεβείς, ο άδικοι, οι άπιστοι και οι διώκται του Χριστού που θα ζούν κατά το τέλος του κόσμου, θα αισθάνωνται τον ερχομό του Δικαίου Κριτού και θα τρέμουν από φόβο. Θα πνίγονται από αγωνία. Όλοι ανεξαιρέτως οι κακοί ισοπεδωμένοι και χωρίς καμμία διάκρισι θα επιθυμούν τον θάνατο. (Αποκ. ΣΤ΄16). Φόβος, αγωνία, αμηχανία, τρόμος και φρίκη συνταράζουν τους κακούς. Βλέπουν το ξέσπασμα της οργής του Θεού και βλέπουν συγχρόνως τον ζόφο της κακίας και της αμαρτίας, που κυριαρχεί μέσα τους. Η οργή του Θεού έχει στόχο την ζοφερή και άδικη ζωή τους. Το θλιβερό βιβλίο της ασεβείας τους είναι γεμάτο από εγκλήματα, παρανομίες, αδικίες, αρπαγές, καταδυναστεύσεις, καταπιέσεις και διωγμούς εις βάρος ταπεινών, αδυνάτων, αθώων και ευσεβών.
Μά οργίζεται το Αρνίον; Οχι βέβαια. Το Αρνίον-Χριστός είναι πηγή της αγάπης, της καλωσύνης, της πραότητος και της μακροθυμίας. Αλλά η έννοια της οργής εδώ σημαίνει δικαιοσύνη. Την απονομή της Δικαιοσύνης τρέμουν οι κακοί που κρύβονται. Το Αρνίον ταυτίζεται εδώ προς τον εις την Κρίσιν ερχόμενον Μεσσίαν. Κατά την γνώμην των ασεβών ουδείς δύναται να σταθή όρθιος ουδείς δύναται ν’ανθέξη μέχρι τέλους. Θα ανθέξουν όμως και θα σταθούν οι δίκαιοι, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με τον Κύριον και θα προστατευθούν από Εκείνον, όπως λέγει στην συνέχεια ο Προφήτης Ναούμ: «Χρηστός Κυριος τοις υπομένουσιν αυτόν εν ημέρα θλέψεως» (Ναούμ Α΄7).
Με τα γεγονότα, της έκτης σφραγίδος η περιγραφή έχει φθάσει σε πολύ κρίσιμο σημείο. Εδώ όμως το σκηνικό αλλάζει, δεν συνεχίζεται το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδος και δεν περιγράφονται συγκλονιστικά γεγονότα. Η παρένθεσις αυτή έχει σκοπό να παρηγορήση και να ενισχύση τους πιστούς διότι εν συνεχεία πρόκειται να ξεσπάση η θύελλα της εβδόμης σφραγίδος και οι πιστοί πρέπει να ξέρουν για να μένουν ήσυχοι και ατάραχοι. Πρέπει να μένουν ήσυχοι όσοι με την ζωή και την πίστι τους αποδεικνύονται εκλεκτοί του Χριστού. Εκείνοι δεν θα νικήσουν απλώς αλλά με την βοήθεια και την προστασία του Θεού θα πάρουν την εξαιρετική θέσι των εκλεκτών στην ένδοξη και θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών. Πρώτη προστασία των πιστών υπο του Θεού είναι ότι τους γλυτώνει, όταν κρίνη, από τους τρομερούς θανάτους, και δευτέρα ότι τους προστατεύει, τους λυτρώνει δια του θανάτου.
Αποκ. Ζ΄1. Ας δούμε όμως πρώτα τι γράφει η Αποκάλυψις για την προστασία των πιστών εκ του θανάτου. Βλέπει ο Προφήτης εις τας τέσσαρας γωνίας της γής τέσσαρας αγγέλους. Αυτοί οι άγγελοι έχουν ειδική εντολή από τον Θεόν να εποπτεύουν τα στοιχεία της φύσεως. Συγκρατούν λοιπόν οι άγγελοι τους ανέμους, τα στοιχεία της φύσεως. Διότι αν απολύσουν τους ανέμους, αν αφήσουν ακυβέρνητες τις δυνάμεις των στοιχείων της φύσεως, θα καταστραφούν, όχι μόνο οι ασεβείς αλλά όλοι ανεξαιρέτως και οι ευσεβείς ακόμη. Τα στοιχεία της φύσεως λοιπόν κυβερνώνται και ρυθμίζονται υπό του Θεού. Οι σεισμοί, οι τυφώνες και οι πλημμύρες, που πλήττουν την ανθρωπότητα, δεν είναι αποτέλεσμα της ακυβερνησίας των στοιχείων της φύσεως, το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Γίνονται δηλαδή, με παραχώρησι του Θεού και είναι μέσα παιδαγωγικά, για τους πιστούς και μέσα τιμωρίας για τους ασεβείς. Ζούμε κάτω από την προστασία του ουρανίου Πατρός. Τι θα συμβή όμως όταν οργισθή ο Κύριος από την αμαρτία μας και την αμετανοησία μας; Θα επακολουθήση ασφαλώς συγκλονιστική αναστάτωσις των στοιχείων της φύσεως με απερίγραπτες καταστροφές. Η καταστροφή όμως αυτή δεν θα πλήττη τους πιστούς. Ο Θεός γλυτώνη τους ευσεβείς, θα προστατεύη τους δικούς Του. Πολλές φορές μάλιστα θα παίρνη αναβολή το κακό εξ’αιτίας των πιστών, όπως φαίνεται πιό κάτω. (Αποκ. Ζ΄2). Και είδα, γράφει ο Ευαγγελιστής, άλλον άγγελον να ξεκινάη να έρχεται από την Ανατολή και να έχη μαζί του την σφραγίδα του Θεού, και φώναξε στους τέσσαρες Αγγέλους και τους είπε: Μήν αφήσετε τους ανέμους να πλήξουν την ξηρά και την θάλασσα. Μην αφήσετε να εκδηλωθούν οι τιμωρίες του Θεού εναντίον της αποστασίας, μέχρι ότου σφραγίσωμε τους δούλους του Θεού στά μέτωπά τους. Ο Αγγελος αυτός έρχεται εξ ανατολών εκ του τόπου του Παραδείσου και της προελεύσεως του φωτός. Ανατολικά κατά την Αγία Γραφήν, ευρίσκετο ο Παράδεισος και γι’αυτό και τα Ιερά των Ναών είναι κτισμένα προς ανατολάς, για τον ίδιο λόγο όταν προσευχώμεθα κοιτάζομε προς την Ανατολή, και όταν ενταφιάζωνται οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, βλέπουν προς την Ανατολή, τον Παράδεισον. Εχει σοβαρή, ευεργετική και σωτήρια αποστολή ο Αγγελος αυτός.
Η σφράγισις σημαίνει την κυριότητα του σφραγίζοντος επί του σφραγιζομένου. Ο σφραγιζόμενος προστατεύεται από τον σφραγίζοντα. Η σφράγισις γίνεται στο μέτωπο για να είναι ευδιάκριτο το σημείο. Εδώ πρόκειται περί της σφραγίδος του Θεού. Εδώ γίνεται σαφής ο λόγος, διότι και άλλοι θα σφραγισθούν, αλλά η σφράγισίς τους θα γίνη από το θηρίον, όπως θα ιδούμε πιό κάτω. Εκείνοι δεν θα είναι του Χριστού, θα είναι του αντιχρίστου. Ποιά είναι η αναφερομένη εδώ σφραγίδα του Θεού; Είναι κατά πρώτον λόγον τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Με τα Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος κυρίως ο Χριστιανός σφραγίζεται. Γι’αυτό κατά το Μυστήριον του Χρίσματος ο Ιερεύς όταν χρίη τον πιστόν σταυροειδώς με το Αγιον Μύρον λέγει: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Οφείλει κατόπιν ο πιστός να κρατήση την σφραγίδα του Θεού άθραυστον. Με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν λαμβάνει δια των Μυστηρίων, και με τον συνεχή και ανύστακτον αγώνα, που θα κάνη, θα προχωρή στην αγιότητα «άχρις ου μορφωθή εν αυτώ ο Χριστός». Θα φθάση έτσι εις το «καθ’ομοίωσιν» πού είναι και ο προορισμός του. Θα τελειοποιηθή. Θα χαραχθή στην προσωπικότητά του η αγιότης του Θεού. Από την στιγμή εκείνη θα έχη φανερό το σημάδι ότι είναι του Θεού. Αυτούς λοιπόν που με αγώνες, θυσίες και την χάριν του Θεού, παίρνουν την σφραγίδα του, τους γνωρίζει ο Θεός. Γι’αυτό λέγει η Αγία Γραφή: «Έγνω Κύριος τους όντας αυτού». Αί λοιπόν αυτοί οι σφραγισμένοι βρίσκονται κάτω απο την προστατευτική σκέπη του Θεού και δεν έχουν να φοβούνται τίποτε. Αναβάλλονται λοιπόν και οι μεγάλες και συγκλονιστικές πληγές των εσχάτων καιρών, για να σφραγισθούν ν’αναδειχθούν δηλαδή παιδιά του Θεού πολυάριθμοι πιστοί διά μέσου των αιώνων.
Πόσοι όμως θα είναι οι εσφραγισμένοι; (Αποκ. Ζ΄4). Εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες. Ακουσα λέγει τον αριθμό των εσφραγισμένων και ήταν εκατόν σαράντα τέσσαρες χιλιάδες, ήτοι δώδεκα χιλιάδες από κάθε μία φυλή. Γιατί όμως λέγει ήκουσα και δεν λέγει είδα; Λέγει ήκουσα, διότι δεν βλέπει την πράξι της σφραγίσεως. Αοράτως και μυστικώς ενεργεί η θεία Χάρις στη σφράγισι. Δεν φαίνεται. Δεν φθάνουν όλοι στο Μαρτύριο για να γίνεται φανερή η σφραγίδα του Θεου. Χιλιάδες Χριστιανοί ζούν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού μυστικά, ταπεινά και αθόρυβα. Πόσοι καθημερινώς απ’άκρου εις άκρον της γής λαμβάνουν την σφραγίδα του Θεού και ο κόσμος δεν το γνωρίζει! Ο συνολικός όμως αριθμός των εσφραγισμένων θα είναι απειράριθμος.
Ακουσε έναν αριθμό ο Ευαγγελιστήν «εκατόν σαράντα τέσσερες χιλιάδες», τί σημαίνει τούτο; Μήπως οι πιστοί που θα σφραγισθούν και άρα θα σωθούν ως το τέλος του κόσμου θα είναι 144.000 ακριβώς; Ασφαλώς όχι. Θέλει με αυτό να μας πή ότι ο αριθμός τους θα είναι μεγάλος, αναρίθμητος. Είναι συμβολικός αριθμός, διότι όπως λέγει πιό κάτω οι σεσωμένοι θα είναι πλήθος αμέτρητο «όχλος πολύς όν αριθμήσαι αυτόν ουδείς ηδύνατο». Ο αριθμός 144.000 είναι γινόμενον του 12Χ1,000Χ12. Ο αριθμός 12 στην Αγία Γραφή είναι ιερός, διότι δώδεκα ήσαν οι φυλές του Ισραήλ και δώδεκα οι Απόστολοι του Κυρίου που αποτελούν την βάσι της Παλαιάς και την Καινής Διαθήκης. Ο αριθμός 1000 εξ’άλλου είναι σύμβολον του μεγάλου και αναριθμήτου πλήθους. Το επιβεβαιώνει τούτο και η Αγία Γραφή. Ο Προφήτης Δαβίδ στον 14ον ψαλμόν λέγει δια τον Θεόν: «Ἑμνήσθη εις τον αιώνα Διαθήκης αυτού λόγου, ού ενετείλατο εις χιλίας γενεάς». Θα ενθυμήται, λέγει, ο Θεός την συμφωνία του, την συνθήκη Του μέχρι χίλιες γενεές. Και μετά θα ξεχνά την συνθήκη και την υπόσχεσί Του; Ασφαλώς όχι. Το χίλιες γενεές, λοιπόν σημαίνει το μέγα και αναρίθμητον της χρονικής διαρκείας. Θέλει να δηλώση ότι θα ενθυμήται τον λόγον της Διαθήκης Του εις πάσας τας γενεάς, μέχρι τέλους του κόσμου. Ο αριθμός 144.000 σημαίνει το πλήθος των πιστών της Εκκλησίας του Χριστού, του νέου κατά πνεύμα Ισραήλ, των εξ’Ιουδαίων και εξ’εθνών Χριστιανών που είναι κληρονόμοι τών προς τους Ισραηλίτας δοθεισών επαγγελιών. Η σφράγισις τούτων υπό του Θεού σημαίνει ότι η Στρατευομένη Εκκλησία, η οποία θα παραμείνη στη γή μέχρι συντελείας του αιώνος ευρίσκεται υπό την προστασία Του. Αναφέρεται στο κείμενο της Αποκαλύψεως, ότι οι εσφραγισμένοι κατάγονται από τις φυλές Ισραήλ, δεν πρόκειται όμως περί Ιουδαίων και κατά σάρκα απογόνων των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Πρόκειται απεναντίας περί του νέου κατά πνεύμα Ισραήλ, πρόκειται δηλαδή περι των Χριστιανών οι οποίοι είναι κατά πνεύμα απόγονοι και κληρονόμοι, συνεχισταί και αντικαταστάται του κατά σάρκα Ισραήλ. Γι’αυτό και ο απόστολος Παύλος λέγει σχετικώς: «Ει δε υμείς Χριστού άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ, και κατ’επαγγελίαν κληρονόμοι». Εάν λέγει σείς οι εξ’εθνών Χριστιανοί είσθε του Χριστού, άρα είσθε απόγονοι του Αβραάμ και συμφώνως προς την επαγγελίαν είσθε κληρονόμοι. Αλλά και το γεγονός ότι υπό τους υιούς Ισραήλ νοούνται οι κατά πνεύμα απόγονοι και κληρονόμοι του, δηλαδή οι Χριστιανοί, φαίνεται και από την σειρά που αναφέρονται οι φυλές του Ισραήλ. Προτάσσεται όχι η φυλή του Ρουβίμ, που είναι και ο πρεσβύτερος αλλά η φυλή του Ιούδα, εκ της οποίας κατήγετο ο Χριστός κατά το ανθρώπινον. Παρατηρούμε επίσης ότι παραλείπεται η φυλή του Δάν, η οποία θεωρείται σαν σύμβολο της αποστασίας. Και τούτο διότι σύμφωνα με παλαιά Ιουδαϊκή Παράδοση, την οποίαν διασώζουν ο Ωριγένης και ο Ειρηναίος, από την φυλή αυτή θα προέλθη ο Αντίχριστος. Παρατηρούμε ακόμη ότι η θέσις της παραλειπομένης φυλής δεν μένει κενή, αντ’αυτής προστίθεται η φυλή Μανασσή, καίτοι δεν ανήκε στην αρχή στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ που γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό σημαίνει ότι η μάνδρα του Χριστού είναι ανοικτή και θα προστεθούν σ’αυτή και άλλοι που θα σωθούν. Άρα οι 144.000 εσφραγισμένοι είναι οι αναρίθμητοι πιστοί οπαδοί του Χριστού που θα κληρονομήσουν την Βασιλείαν του Θεού!
Οι πολέμιοι του Χριστού Χιλιασταί τα παρερμηνεύουν και δίνουν ακριβή προσδιορισμό στον αριθμό 144.000. Τόσοι μόνον θα σωθούν λέγουν και ότι ο αριθμός αυτός αναφέρεται στους Χιλιαστάς που θα σωθούν. Και διαδίδουν τούτο με σατανικήν επιτηδειότητα και εν γνώσει της πλάνης, για να παραπλανούν αφελείς και να τους προσηλυτίζουν με την υπόσχεσι να γλυτώσουν, μπαίνοντας μέσα στους ακριβώς 144.000 σωζομένους Χιλιαστάς! Ο Χιλιασμός ως γνωστόν, είναι πολιτική οργάνωσις, είναι όργανο των αντιχρίστων Σιωνιστών και εργάζεται με λύσσα και μανία για να διαστρεβλώση την αλήθεια του Ευαγγελίου και να διαλύση όπως φαντάζεται την Εκκλησία του Χριστού. Εμείς όμως ως Ορθόδοξοι έχομε καθήκον όχι απλώς να μη παρασυρώμεθα απ αυτούς αλλά να διαφωτίζουμε τους γύρω μας ποιά είναι η πραγματική ερμηνεία του χωρίου και γενικώτερα η διδασκαλία του Χριστού.
Δόξα τω Θεώ! Είμεθα και ημείς βαπτισμένοι και μυρωμένοι. Είμεθα παιδιά του Θεού. Σαν πλήθος αναρίθμητον θεοφεγγών φωστήρων μας θέλει η Εκκλησία. Μάς θέλει σφραγισμένους να λαμποκοπάμε με την Χάρι του Θεού. Στώμεν καλώς, διότι «νύν πολλοί αντίχριστοι γεγόνασι», όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και αυτοί οι αντίχριστοι και αιρετικοί αγωνίζονται να μας βγάλουν την σφραγίδα του ζώντος Θεού. Αγωνίζονται να απαλείψουν την σφραγίδα του Χριστού.
Αποκ. Ζ΄9. Προστασία των πιστών δια του θανάτου. Εδὠ ο όχλος τον οποίον είδε ο Ιωάννης είναι πολύς. Η λέξις «όχλος» φανερώνει το αναρίθμητον πλήθος των σεσωσμένων. Ας σημειωθεί ότι ενω η Στρατευομένη Εκκλησία περιλαμβάνει κάθε φορά τους πιστούς μιας συγκεκριμένης εποχής, η εν Ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία περιλαμβάνει τους πιστούς όλων των εποχών και όλων των αιώνων. Ο όχλος των σεσωσμένων περιλαμβάνει πιστούς από κτίσεως κόσμου μέχρι συντελείας των αιώνων.
Οι ευτυχείς κάτοικοι του Παραδείσου φορούν λευκά διότι το λευκό ένδυμα είναι το ένδυμα των μαρτύρων και όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν εις τον κόσμον κατά της αμαρτίας. Είναι το σύμβολον της καθαράς και καινούργια ζωής. Δια τούτο ωνομάσθηκε και «Διακαινήσιμος Εβδομάς» η μετα το Πάσχα εβδομάς, διότι εβαπτίζοντο πολλοί το Πάσχα και την εβδομάδα αυτή φορουσαν λευκά, εις ένδειξιν της καθαράς και καινούργια ζωής εις την οποίαν εισήρχοντο. Κρατουν δε φοίνικας στα χέρια τους διότι ο Φοίνιξ είνα σύμβολον της νίκης την οποίαν επέτυχαν, της νίκης όχι μόνο του μαρτυρίου «αλλά και των άλλων περιστάσεων, των διά Χριστόν ας επάγουσι τοις Ιησού μαθηταίς οι πονηροί άνθρωποί τε και δαίμονες». Όλος λοιπόν αυτός ο όχλος βροντοφωνάζει και ευχαριστεί με όλην του την δύναμιν δια την σωτηρίαν τους τον Θεό τον καθήμενον επί του θρόνου και το Αρνίον που με την εξιλαστήριον θυσίαν, με το αίμα Ιησού Χριστού, τους έσωσεν.
Οι άνθρωποι δέσμιοι της αμαρτίας παρεξηγούν και παρερμηνεύουν εν γνώσει τους τον Χριστιανισμόν. Του δίδουν κοσμικό περιεχόμενο. Είναι πλάνη αυτό. Κι’εδώ καλα, κι’εκεί καλά λένε. Ο Χριστός διακηρύσσει όμως «όστις απωλέση την ψυχήν αυτού ένεκεν Εμού και του Ευαγγελίου ούτος σώση αυτήν». Οποιος, με άλλα λόγια, υποφέρη και θυσιάση την ζωήν του διά τον Χριστόν και την διάδοσιν του Ευαγγελίου Του εκείνος θα την σώση την ψυχήν του για πάντα.
Αποκ. Ζ΄11. Η σκηνή αυτή δίδει επιβλητικό τόνο και επισημότητα και στην δόξα που απολαμβάνουν οι Μάρτυρες. Μεγαλειώδης διαλογική συζήτησις αρχίζει τώρα μεταξύ του Ευαγγελιστού και ενός εκ των Πρεσβυτέρων. Και απο τον διάλογο επεξηγείται το νόημα του θεάματος του αναριθμήτου όχλου των σεσωσμένων. (Αποκ. Ζ΄13). Ο πρεσβύτερος λέγει εις τον Ιωάννην ότι αυτοί εδω είναι οι ερχόμενοι από την μεγάλη θλίψι, τα μεγάλα βάσανα. Οι κάτασπρες στολές που φορούν έχουν λευκανθή με το Αίμα του Χριστού. Γι’αυτό, βρίσκονται μπροστά στον θρόνο του Θεού και τον λατρεύουν μέρα κα νύχτα. Και θα γίνη ο Θεός ομόσκηνός τους. Είναι δηλαδή οι Μάρτυρες. Έρχονται από τους διωγμούς τους μεγάλους και από τις θλίψεις. Και μάλιστα εκείνας τας θλίψεις που θα λάβουν χώραν κατά τας παραμονάς του τέλους του κόσμου, της συντελείας, από τον Αντίχριστον. Ερχονται από τις θλίψις περί των οποίων λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «έσται τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ ἀρχής…» (Ματθ. ΚΔ΄21). Εννοεί ακόμη και τους ερχομένους απ’όλας τας θλίψεις και τας πιέσεις που υφίσταντο οι πιστοί του Χριστού από τους απίστους, από τον Νέρωνα και όλους τους Χριστιανομάχους αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκεί ανήκουν και οι Χριστιανοί των επομένων αιώνων, οι διωκόμενοι από τα αντίχριστα καθεστώτα, τας αθέους Κυβερνήσεις, τους χριστιανομάχους τυράννους και γενικώς όλοι όσοι ένεκεν του Χριστού και του Ευαγγελίου ωνειδίσθησαν και εδιώχθησαν. Την κορύφωσι όλων των θλίψεων, που λευκαίνουν την ψυχήν αποτελεί το Μαρτύριον.
Ο θεόπτης Ευαγγελιστής βλέπει τους ευσεβείς και δικαίως πανευτυχείς. «Ου πεινάσουσιν ετι ουδέ διψήσουσιν έτι». Το ότι δεν πεινούν δεν σημαίνει ότι έχουν αφθονία υλικών αγαθών, αλλά ότι είναι ανώτεροι από τέτοιες ανάγκες. Με την εικόνα της πείνας και της δίψας νοούνται εδώ πνευματικές ανάγκες. Δεν θα υπάρχη εκεί η ένδεια των πνευματικών αγαθών και η άγνοια. Θα υπάρχη πλήρης γνώσις των πνευματικών και του Θεού. Εδώ ολίγα πράγματα γνωρίζομεν περί Θεού, περί ουρανίου κόσμου και αγάλλεται η ψυχή μας. Εκεί θα βλέπουν τον Θεόν καθώς εστί. «Αύτη εστί η αιώνιος ζωή ίνα γινώσουσί Σε τον Μόνον Αληθνόν Θεόν και όν απέστειλες Ιησούν Χριστόν», είπεν ο Κύριος.
Εβδόμη Σφραγίς
Η Πρεοτοιμασία των Σαλπίγγων
Το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδας αρχίζει με μιά σιγή δραματική που είναι το προανάκρουσμα της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας, επιδρατεί σιγή, επί μισή ώρα, λέγει ο Ευαγγελιστής. Αποκ. Η΄1. Με τούτο θέλει να φανερώση την αγωνία που κατέχει το Σύμπαν, για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Ο ουράνιος κόσμος ευρίσκεται ενώπιον του Θεού σε μια κρίσιμη στιγμή αποσφραγίσεως των θείων βουλών Του. Δι’αυτό σιγούν. Βλέπει ο Συγγραφεύς της Αποκαλύψεως επτά αγγέλους να στέκωνται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Και εδώ ο αριθμός επτά δεν ακριβολογεί. Δεν είναι συγκεκριμένος. Δεν εννοεί μόνον επτά αλλά αναριθμήτους. Οι Άγγελοι στέκονται εμπρός στον θρόνο από ευλάβειαν καθότι πνεύματα, εννοούν καλά το Μεγαλείον και την Παντοδυναμίαν του Θεού. Στα νύχια στέκονται, όπως λέγομεν και ετοιμοκίνητοι να εκτελέσουν τις διαταγές του Θεού αμέσως. Αι σάλπιγγες τί συμβολίζουν; Αι σάλπιγγες εχρησιμοποιούντο εις την Παλαιάν Διαθήκην δι΄ανα εξαγγέλουν σπουδαία γεγονότα, εορτάς, πολέμους και τα τοιαύτα. Επίσης για να δηλώσουν και τα συγκλονιστικά γεγονότα τα σχετικά με τους εσχάτους καιρούς και την μέλλουσαν Κρίσιν. (Ιωήλ Β΄1, Σοφ. Β΄1, Ματθ. ΚΔ΄31, Α΄Θεσσαλ. Δ΄6, Α΄Κορινθ. ΙΕ΄52). Και εδώ λοιπόν αυτή την σημασία έχουν. Θα εξαναγγέλουν οι Άγγελοι τα συγκλονιστικότερα γεγονότα των αιώνων. Και άλλος Άγγελος ήλθεν και εστάθη επί του Θυσιαστηρίου. Δεν είναι από τους επτά. Αλλη είναι η αποστολή του. Είναι η λατρεία. «έχων λιβανωτόν χρυσούν». … Ο λιβανωτός είναι το θυμιατήρι μεσα στο οποίο καίγεται το λιβάνι. Χρησιμεύει δια να δώση τας προσευχάς των Αγίων, δηλαδή να προσφέρη τας προσευχάς δια να υποστηρίξη και βοηθήση τας προσευχάς των επί γής πιστών, ώστε να φθάσουν αυτές ενώπιον του Θεού. «Άγιοι» λέγονται εις την Αγίαν Γραφήν, οι πιστοί ως χωρισμένοι από την αμαρτίαν, από τον αμαρτωλόν κόσμον της γής. Οι προσευχές μας πηγαίνουν με την βοήθειαν των Αγγέλων σαν θυμίαμα που μοσχοβολάει στο Θυσιαστήριον όπου είναι μπροστά εις τον Θεόν. Το ευώδες λιβάνι, συμβολίζει και την προσευχή μας, γιαυτό λέγει και ο Ψαλμωδός: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμιάμα ενώπιόν Σου». Πολλοί Χριστιανοί δυστυχώς δεν λιβανίζουν. Θα βρής σπίτια Ορθόδοξα χωρίς λιβανιστήρι. Πολλοί «έξυπνοι», «μοντέρνοι», που προτεσταντίζουν τα καταργούν. Και όμως έχουν μεγάλην σημασίαν. Εχουν γίνει σαν να πούμε μια μυστική συμφωνία των πιστών με τον Θεόν. Του προσφέρομεν εμείς αυτά τα υλικά πράγματα και ο Πανάγαθος Θεός, καίτοι δεν έχει ανάγκην αυτών, τα δέχεται και μας στέλνει την Χάριν Του. Ο Θεός δίδει και δύναμιν στο λιβάνι εναντίον του σατανά. Δι’αυτό και ο διάβολος το φοβάται. Διπλή η δύναμις του θυμιάματος λοιόν. Είναι εις οσμήν ευωδίας του Θεού, αλλά και φυγάδυσιν του Σατανά. (Αποκ. Η΄5. ) Πήρε ο Άγγελος το λιβανιστήρι και το γέμισε από κάρβουνα από τη φωτιά του Θυσιαστηρίου και έρριξε απ’αυτό στη γή. Τα έρριξε δια να τιμωρήση την αποστατήσασαν ανθρωπότητα και διά να την σωφρονήση. Προ της συντελείας του αιώνος και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, θα γίνουν φοβερά και τρομακτικά πράγματα εις το πρόσωπον της γής. Αλλά και προηγουμένως εις άλλας περιστάσεις θα γίνωνται αυτά εις μικροτέραν ίσως κλίμακα. Ολες αυτές οι τιμωρίες θα είναι δια να επιστρέψουν εις Χριστόν οι ευγνωμονέστεροι και να τιμωρηθούν και εδώ οι αμετανόητοι διώκται.
Αποκ. Η΄6. Αξιον προσοχής είναι το εξής: Από το ίδιο θυσιαστήριον από το οποίον εσώθησαν δια των προσευχών των οι πιστοί, λαμβάνονται και ρίπτονται πρώτα στο θυμιατήρι και δια του θυμιατηρίου εις την γήν κάρβουνα αναμμένα. Αυτά μεταβάλλονται εις τα τιμωρητικά όπλα του Θεού. Εις βροντάς και αστραπάς και φωνάς και σεισμούς και θα καταστρέψουν τον αμαρτωλόν κόσμον. Επομένως η προσευχή των μαρτύρων, το μέσον με το οποίον σώζονται αυτοί, θα γίνη κατά ένα τρόπο και μέσον τιμωρίας των κακών και ασεβών ανθρώπων. Πόσον τα πράγματα μεταβάλλονται! Οι μάρτυρες όταν ευρίσκοντο στη γή, ήσαν στα χέρια των αμαρτωλών ανθρώπων και εφονεύοντο ανηλεώς από αυτούς. Τώρα όμως άλλαξεν η κατάστασις και η ζωή των απίστων βρίσκεται στα χέρια των πιστών. Στη γή ήσαν οι πιστοί, δούλοι των αρχόντων, των κυρίων των, που τους έσφαζαν. Τώρα γίνονται οι πιστοί, κύριοι των τυράννων των! Τι τιμή και τί παρηγοριά για τους πιστους! Άλλωστε αυτό τους υποσχέθηκε ο Θεός εις την πέμπτην σφραγίδα όταν του είπαν «έως πότε ουκ εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της γής», τους απήντησε: Αναμείνατε μικρόν χρόνον, μέχρι ότου συμπληρωθή ο αριθμός των μαρτύρων. Ιδού λοιπόν! Αρχἰζει εδώ να πραγματοποιήται αυτό με το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδος.
Συμπέρασμα: Με το άνοιγμα των σφραγίδων είδαμε ότι ο Χριστός θα είναι ο οριστικός νικητής της πάλης του φωτός με το σκότος. Στις τέσσαρες πρώτες σφραγίδες βλέπομεν με το άνοιγμά τους να φανερώνωνται διάφοροι μορφαί τιμωρίας των κακών. Εις τό άνοιγμα των σφραγίδων που ανέλαβε το Αρνίον –Χριστός, συμμετέχουν οι Άγγελοι. Επομένως εγκρίνουν τας τιμωρίας αυτάς των κακών. Στην Πέμπτη σφραγίδα μαθαίνει ο πιστός ότι οι μάρτυρες της πίστεως είναι ασφαλείς πλησίον του Θεού και ότι ο Θεός ενδιαφέρεται δι’αυτούς και ότι είναι εκείνοι τα διαλεγμένα πρόσωπα του Θεού. Ποιός λοιπόν πιστός βλέποντας ότι ο Θεός ανέχεται ακόμη τους κακούς, διότι περιμένει να συμπληρωθή ο αριθμός των μαρτύρων εις την Βασιλείαν του Θεού δεν υπομένει την κακίαν των, αφού και ο Θεός τους ανέχεται; Στην έκτη σφραγίδα βλέπομε ότι η φωνή των μαρτύρων και το παράπονόν τους ταράζει το σύμπαν κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου. Βλέπομε ότι οι άδικοι και αντίχριστοι δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους από τον τρόμο τους βλέποντας ότι έρχεται ο Κριτής. Μεταξύ της έκτης και της εβδόμης σφραγίδος βλέπομεν δια μέσου των αιώνων την διπλήν προστασίαν του Θεού προς τους πιστούς. Τους προστατεύει εκ του βιαίου θανάτου, αλλά και διά του μαρτυρικού θανάτου και σήμερον και πάντοτε. Διά μεν της πρώτης προστασίας χαρίζεται παράτασις της ζωής, δια δε της δευτέρας η αιωνιότης. Εις την εβδόμην επίσης σφραγίδα φαίνεται η δύναμις της προσευχής. Ο Χριστιανός μαθαίνει ότι η προσευχή του έχει τόσην δύναμιν ώστε να ανεβαίνη εις αυτόν τον Θρόνον του Θεού.
Η Αποκάλυψις έφερε μεγάλην ωφέλεια. Έδιδε και θα διδη διά μέσου των αιώνων δύναμιν εις τους πιστούς ώστε να υπομένουν καρτερικά τας διά Χριστόν θλίψεις. Τους παρηγορεί, τους ενισχύει και τους ενδυναμώνει έτσι, ώστε να βαδίζουν με χαρά προς το Μαρτύριο, ν’ανθίστανται, να υπομένουν καρτερικά τα φρικτά και επώδυνα βασανιστήρια και να γελοιοποιούν τους απίστους τύραννους. Δι’αυτό ψάλλει θριαμβευτικά η Εκκλησία:
Χοροί μαρτύρων αντέστησαν, τοις τυράννοις λέγοντες : Ει και πυρί και βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα της Τριάδος την δύναμιν, Ημείς στρατευόμεθα τω Βασιλεί των Δυνάμεων
Τέλος Δευτέρου Τόμου και
Δόξα τω Θεώ!