Παραλαβή της Αποκαλύψεως
Αποκ Α΄1. «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ήν έδωκεν αυτώ ο Θεός, δείξαι τοις δούλοις αυτού,……όσα είδε».
Είναι «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού», περί του Ιησού Χριστού και υπό του Ιησού Χριστού παρεχομένη και πηγάζει απο αυτόν τον Θεόν Πατέρα. Είναι «Αποκάλυψις» δηλαδή φανέρωσις των μυστηρίων του Θεού, των σχετικών με το μέλλον του κόσμου και της Εκκλησίας του Χριστου. Την αποκάλυψιν λοιπόν την έδωσεν ο Θεός «Αυτώ», δηλαδή εις Αυτόν τον Ιησούν Χριστόν ως άνθρωπον. Λέγει δε, – ο ερμηνευτής Ανδρέας, Επίσκοπος της Καισαρέιας της εν Καππαδοκία κατά τον στ΄αιώνα, ο οποίος έγραψε την ερμηνεία της Αποκαλύψεως του Ιωάννου και το έργον αυτό απετέλεσε την βάσιν όλων των μετέπειτα ερμηνειών, έχει δε μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες – ότι μιλάει περί αυτού κάπως ανθρωπίνος, επειδή μέσα στα Ευαγγέλια, (στα μηνύματα δηλαδή από τον Θεόν τους ξεπέρασε όλους. Εδώ δε στην Αποκάλυψι διακρίνεται καθαρά το μέγεθος της θεότητος του Χριστού. Το πώς θα το εξετάσωμε στο Ε΄Κεφάλαιο.
Διατί όμως την έδωσε; Διά να ανακοινώσει εις του πιστούς οπαδούς Του εκείνα που θα συμβούν στο μέλλον και θα αρχίσουν συντόμως.
Πώς έγινε η γνωστοποίησις; Διά του αγγέλου αυτού. Αγγελος του Θεού εδώ δεν είναι ένας εκ των αγγέλων του Θεού αλλά ο ίδιος ο Χριστός, το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος διότι ο Ιωάννης φαίνεται να ακούη απ’ ευθείας τους λόγους του Χριστού και να τους καταγράφη καθ’ υπαγόρευσιν Αυτού. Αλλωστε ο Κύριος ονομάζεται εις την Παλαιάν Διαθήκην Αγγελος. Ο δέ Ιωάννης είναι εκείνος ο οποίος εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού δηλαδή εκείνος που εκήρυξε τον λόγον του Θεού, εξορίστηκε για την ομολογία της Πίστεώς του στον Ιησού Χριστό.
Ποιά είναι η «μαρτυρία Ιησού Χριστού»: Είναι εκείνα τα οποία μας έφερε ο Κύριος από τον ουράνιο Πατέρα, μας τα εκήρυξε και δια τα οποία υπέστη μαρτυρικόν θάνατον δια Σταυρού.
Η Αποκάλυψις έχει σκοπό να δείξη, όσα είδε ο Ιωάννης δι’ οραμάτων. Επομένως είνα σαφής, αληθινή και όχι αποκύημα της φαντασίας του. Πρέπει δε, αυτά που γράφει, να τα διαβάζουν και να τα τηρούν όλοι, διότι ο καιρός που θ’αρχίσουν να συμβαίνουν είναι ΕΓΓΥΣ, πλησιάζει.
Προλέγονται τα μέλλοντα:
Ο Ιωάννης λέγει ότι θα κληθούν οι ανά τους αιώνες πιστοί να υπομείνουν τρομερά βάσανα, για την Πίστι τους. Πρώτος υπομένει ο Ιωάννης. Ο Χριστιανισμός δεν υπόσχεται καλοπέρασι σ’ αυτή τη ζωή. Οχι, λάθος κάνουν όσοι νομίζουν ότι ο Χριστιανισμός θα τους εξασφαλίση στην παρούσα ζωή ευμάρεια και άνεσι. Αυτή δεν είναι η διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων. Αυτή είναι η διδασκαλία του Παπισμού, του Προτεσταντισμού, του Χιλιασμού, του Οικουμενισμού, του Επιστημονισμού κλπ…
Μόνο έτσι θα σωθή ο άνθρωπος. Η σκουριά της αμαρτίας δεν πέφτει με χαϊδέματα, αλλά με φωτιά και κτυπήματα. Αλλωστε ποιοί ανεδείχθησαν μεγαλύτεροι Άγιοι; Ασφαλώς εκείνοι που περάσανε εδώ, για το Χριστό, τα περισσότερα βάσανα.
Με το «ο καιρός εγγύς» και με το «ά δεί γενέσθαι εν τάχει» εννοεί ότι α) μερικά απο αυτά θα γίνουν ευθύς αμέσως μετά τον καιρόν που προφητεύθηκαν και θα συνεχίζωνται μέχρι της συνετλείας των αιώνων β) εκείνα που θα γίνουν εις τους εσχάτους καιρούς πάλι «εγγύς» είναι αν μετρήσωμε με το μέτρον της αιωνιότητος.
Αποκ Α΄3 Ο Ιωάννης έλαβε την Αποκάλυψι από τον Θεόν και την έγραψε, όχι για τον εαυτό του αλλά για τους πιστούς ολοκλήρου της Εκκλησίας όλων των αιώνων. Είναι σαν μιά επιστολή — εγκύκλιος, που την στέλλει στις επτά Εκκλησίες της Μικράς Ασίας και δι’ αυτών σ’ ολόκληρη την Εκκλησία του Χριστού όλων των αιώνων. Ο αριθμός επτά είναι ιερός και στην Αγία Γραφή σημαίνει το πλήρες, συμβολίζει το όλον. Δεν εννοεί μόνον τις επτά Εκκλησίες της Μ. Ασίας, αλλά και όλην τη Εκκλησίαν, διότι ενδιαφέρει όλους τους πιστούς πάσης εποχής, γενεάς και χώρας, μέχρι της συντελείας των αιώνων.
Γεννάται όμως το ερώτημα, διατί εδω ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ομιλεί περί επτά Εκκλησιών ενώ το Σύμβολον της Πίστεως περί μιάς; Εχομεν πολλές Εκκλησίες;
Αν και απλό το ερώτημα είναι σοβαρό και πρέπει να το απαντήσωμε διότι στην εποχή μας γίνεται λόγος περί «Ενώσεως Εκκλησιών», περί «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» κ.λ.π., πίσω δε από αυτά υπάρχει προπαγάνδα, που φέρει τρομερή και μεγάλη συγχυσι και η οποία αγωνίζεται δραστηρίως να κάμη κακό στην Εκκλησία του Χριστού. Εδώ ομιλούμε για τις κατά τόπου Ορθόδοξες Εκκλησίες του Χριστου εκείνες δηλαδή που δεν τις χωρίζει τίποτε, που πιστεύουν στον ίδιο τρόπο, που ζούν τα ίδια Μυστήρια και αποτελούν την Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε διότι δυστυχώς πολλοί και Ορθόδοξοι και Πατριάρχαι μιλούν για πολλές Εκκλησίες που δεν έχουν όμως την ίδια Πίστι, ούτε την ίδια ζωή. Ομιλούν για Εκκλησίες, που η κάθε μιά πιστεύει και μιά ξεχωριστή αίρεσι, όπως ο Παππισμός και ο Προτεσταντισμός.Η κάθε μιά βλέπει τον Θεόν, τον Χριστόν, την Εκκλησίαν, τον άνθρωπον την σωτηρίαν με τελείως διαφορετικό τρόπο από την άλλη. Και όμως τις ονομάζουν όλες «αγιώτατες και αδελφές»! Ονομάζουν αδελφές Εκκλησίες όλες τις αιρέσεις χωρίς να διαχωρίζουν την αίρεσι από την Ορθή δόξα, την πλάνην από την αλήθεια και το σκότος από το Φώς του Χριστού. Στις μέρες μας γίνεται μεγάλη προσπάθεια πρωτοστατούντων δυστυχώς και Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, για την Ενωσι όλων αυτών των αιρετικών «Εκκλησιών». Αγωνίζονται να επιτύχουν μίαν συγχώνευσιν των «Εκκλησιών» αυτών, ή μάλλον «χώνευσιν», εξαφάνισιν της Ορθοδοξίας υπ’ αυτών. Η κίνησις αυτή της «Ενώσεως» προέρχεται από τον αντιχριστιανικόν « Οικουμενισμόν», που είναι η χειρότερη αίρεσις και η οποία εξυπηρετεί το θηρίον της Αποκαλύψεως.
Ο Οικουμενισμός είναι Συγκρητισμός. Ομιλούν και αυτοί περί μιάς εκκλησίας όπως οι Απόστολοι, αλλά όταν οι Πατέρες λέγουν Μια Εκκλησία ομιλούν για Μια Αλήθεια, Μια διδασκαλία, Μια Λειτουργική και Πνευματική ζωή και αυτή είναι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία. Εάν η Εκκλησία του Χριστού δεν ήταν η Ορθόδοξος τότε ημείς θα έπρεπε να ψάξωμε να βρούμε την Εκκλησία άλλού. Κάποια απ’ όλες που ονομάζονται Εκκλησίες θα έπρεπε να είναι «η Εκκλησία».
Ο Οικουμενισμός δεν σκέπτεται έτσι. Δεν πιστεύει ότι κάπου υπάρχει η Αλήθεια ούτε ενδιαφέρεται για την Αλήθεια. Γι’αυτό δεν ψάχνει να την βρή. Πιστεύει σε μία υπεράνω Εκκλησιών «Εκκλησία» και μία υπεράνω θ ρησκειών Θρησκεία. Μία χωρίς δόγματα και χωρίς Αλήθεια «Εκκλησία». Με άλλα λόγια ο Οικουμενισμός είναι η τελεία άρνησις και το πλήρες ξεθεμελίωμα της Εκκλησίας του Χριστού.
Εδώ λοιπόν εννοεί ο Αγιος Ιωάννης τις επί μέρους, τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες που αποτελούν την Μιάν Εκκλησίαν που ίδρυσεν ο Χριστός και που θα φθάνει μέχρι των ημερών μας και θα συνεχισθη δια μέσου των αιώνων.
Θεμέλιον της Εκκλησίας το Δόγμα της Αγίας Τριάδος
Αποκ Α΄4 — Εγώ, λέει ο Ιωάννης εύχομαι εις τους πιστούςτων επτά Εκκλησιών όπως μαζί με την Αποκάλυψι, την οποία σας αποστέλλω έλθη εις σάς και η χάρις και η ειρήνη που προέρχεται απο τον Τριαδικόν Θεό, ως πηγή. Μας δίδει δηλαδή την ευχή του.Η ευχή του αυτή συνοδεύεται με την Χάρν και την θείαν Δωρεάν. Οταν έλθη η χάρις αυτή στον άνθρωπο, επακολουθεί ειρήνη, γαλήνη και πραγματική ευτυχία στις ψυχές μας.
Να δοθή λέγη η χάρις από Θεού ο οποίος είναι «ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος». Με τας λέξεις αυτας περιγράφει το άρρητον όνομα του Θεού. Και από των επτά πνευμάτων, ά ενώπιον του Θρόνου αυτού. Οπως είπαμε την Αγία Γραφή ο αριθμός επτά σημαίνει το πλήρες, το όλον. Δηλαδή το Αγιον Πνεύμα που είναι Θεός στην πληρότητά Του. Ο Θρόνος δε του Θεού, ενώπιον του Οποίου ίσταται το Αγιον πνεύμα, είναι σύμβολον της υπερτάτης δυνάμεως του Θεού επί του κόσμου. Είναι έτοιμο δε να διαβιβάση τας Αποκαλύψεις εκ του Πατρός στον κόσμο. Αλλωστε το Πνεύμα το Αγιον παραμένει πλέον στην Εκκλησία.
Το Αγιον Πνεύμα με τα Μυστήρια της Εκκλησίας χορηγεί την Χάριν. Ισταται ενώπιον του Θρόνου του Πατρός. Εκπορεύεται εκ του Πατρός ως πολλυχεύμων ποταμός. Εκπορεύεται εκ του Πατρός και πέμπεται δι’ Υιού. Ενα παράδειγμα, αν και ανεπιτυχές αλλα δια να εννοήσωμεν κάπως το πώς εκπορεύεται εκ του Πατρός και πέμπεται δι’ Υιού: απο το όρος πηγάζει και εκπορεύεται ο πολύρρυτος ποταμός αλλά είναι και ο άνθρωπος ο οποίος διευθύνει και κατευθύνει την ροήν του και στέλλει το νερό του όπου χρειάζεται.
Αποκ. Α΄5 — Αναφέρει και το Ονομα του Ι. Χριστού. Ο Χριστός είναι ο μάρτυς ο πιστός που μας εγνώρισε όλην την Αλήθειαν, την επεσφράγισε με τον Σταυρικόν του θάνατον και ο οποίος απεκάλυψε την αποστολήν του ολίγον προ της Σταυρώσεώς Του εις ένα διάλογο με τον Πιλάτον « Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία». Εγινε ο πρωτότοκος των νεκρών δια την Αναστάσεώς Του δια να αναστήσει εμάς εν τη εσχάτει ημέρα και συγχρόνως « άρχων των βασιλέων της γής» διότι Αυτός θα είναι ο παγκόσμιος κριτής και θριαμβευτής και κυρίαρχος πάντων. Αυτός μας ανέβασε πολύ ψηλά και πολύ κοντά στο Θεό, έως τον Θρόνο Του! «….και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και πατρί αυτού!».
Μας έκανε με άλλα λόγια, βασιλείς και Ιερείς. Βασιλείς μέν, ως βασιλεύοντας επί των παθών μας και μετέχοντας της Βασιλείας Του. Ιερείς δέ, διότι ήλθαμε πλησιέστερα στον Θεόν, ώστε να Του προσφέρωμε θυσίες πνευματικές και να Τον λατρεύωμε πραγματικά.
Σε Αυτόν λοιπόν τον Ιησούν Χριστόν, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ανήκει ή δόξα και η παντοδυναμία με την οποία έγιναν όλα αυτά, αλλά και εκείνα τα οποία θα γίνουν εις τους αιώνας των αιώνων. Αποκ. Α΄6
Η Παράδοσις μάλιστα αναφέρει, ότι όταν έγραφε ο Ιωάννης αυτα τα περί της Αγίας Τριάδος, ο μονοκόμματος βράχος, που σκεπάζει το Ιερόν Σπήλαιον, μέσα στο οποίο βρισκόταν έβγαλε μιά εκτυφλωτική λάμψη, ο βράχο άνοιξε εις τρία κομμάτια και κατόπιν επανήλθαν πάλιν και τα τρία κομμάτια του βράχου στην αρχική τους θέσι. Και σήμερα ακόμη διακρίνοναι καθαρώτατα τα τρια κομμάτια ενωμένα και οι οι σχισμές και ρωγμές των τριών τεμαχίων φαίνονται και επάνω στο Σπήλαιον.
Οι Ιεχωβάδες και πολλοί αιρετικοί που πολεμούν την Πίστι μας πολεμούν ιδιαίτερα το δόγμα της Αγίας Τριάδος αλλά έτσι θα αναγκασθούμε και ημείς να γνωρίσωμεν την Πίστι μας καθότι έχουμε περιορισθή μόνον στην ηθικολογία και αφήσαμε το δόγμα που είναι η σπονδυλική στήλη της Θρησκείας μας. Γι αυτό και ο Ιωάννης το δόγμα της Αγίας Τριάδος το θέτει στην αρχή σαν θεμέλιον της Αποκαλύψεως. Οταν πέση το δόγμα πέφτει και η ηθική.
Αποκ Α΄7 — Εδώ ο Ιωάννης επιμένει στο Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Θα έρθη αιφνιδίως επι των νεφελών και θα τον δούνε όλοι με τρόμο και φρίκη εκείνοι, που από απιστίαν απέστρεψαν εδώ τα μάτια τους από την θεία Μορφή Του. Θα τον δούν και οι Ιουδαίοι και όσοι τον ελύπησαν και Τον εσταύρωσαν με τις αμαρτίες τους. Το επιβεβαιώνει ο Θεόπτης Ιωάννης Ελληνιστί «Ναί» και Εβραϊστί «Αμήν».
Το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Θεός, θέτει σαν να πούμε την υπογραφή Του. «Εγώ ειμί το Α και το Ω, ο Ων και ο Ην». Εγώ δηλαδή που σας τα λέγω αυτά, που σας δίδω την Αποκάλυψι είμαι ο Άναρχος και ο Αϊδιος. Είμαι ο εξουσιαστής του Σύμπαντος ανώτερος του χώρου και του χρόνου. Οπως όλα τα γράμματα της αλφαβήτου περιλαμβάνονται μέσα στο Α και το Ω ετσί και ο Κύριος περιλαμβάνει όλον τον χώρον και τον χρόνον.
Αποκ.Α΄9 — Είμαι λέγει ο Ιωάννης «και συγκοινωνός εν τη θλίψει και Βασιλεία και υπομονή». Εδώ τοποθετεί ευστόχως την ακολουθία των λέξεων. Στην Αγία Γραφή τα πάντα έχουν την θέσι τους και τον λόγο τους. Γιά να δείξωμεν υπομονή εις τας επερχομένας θλίψεις δια τον Χριστόν, πρέπει να έχωμεν υπ’ όψιν μας την Βασιλεία του Θεού της Οποίας είμεθα μέτοχοι και την οποίαν θα κερδίσωμεν με το να δείξωμεν υπομονήν εις τας θλίψεις. Η «Βασιλεία» επομένως είναι η εμψύχωσις ώστε να αψηφούμε τα μαρτύρια, τους φόβους και τον θάνατον.
Την Αποκάλυψι την έλαβε την ημέρα της Κυριακής. Τα μεγάλα γεγονότα ημέραν Κυριακήν έλαβαν χώραν. Κυριακή αναστήθηκε ο Κύριος, Κυριακή φανερώθηκε στους μαθητάς Του, Κυριακή φανερώθηκε στον δύσπιστο Θωμά, Κυριακή έστειλε το Πνεύμα το Αγιον στους μαθητάς Του, την ημέραν της Κυριακής τελούσαν οι Απόστολοι την θείαν Ευχαριστίαν. «Εν δε τη μιά των σαββάτων» δηλαδή την Κυριακήν που ήτο η πρώτη της εβδομάδος. Αποκ. Α΄10 — Από τους Αποστολικούς ακόμη χρόνους επεκράτησε γενικώς η ημέρα της Κυριακής ως ημέρα λατρείας. Είναι γνωστόν ότι οι Σαββατιανοί ή Αντβεντισταί είναι Εβραϊκή προπαγάνδα και θέλουν να χτυπήσουν τον Χριστιανισμό, καταργώντας την Κυριακήν.Γι’ αυτό άλλωστε τον σκοπό διαθέτουν και άφθονον χρήμα. Ημείς οι Χριστιανοί παρελάβαμεν από τους Αγίους Αποστόλους την Κυριακήν και αυτήν θα τηρούμε και όχι το Σάββατο των Εβραίων, διότι η Κυριακή συνδέεται με την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους. Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα, λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Περιήλθε δηλαδή εις έκστασιν. Κατά την έκστασιν νεκρούνται οι αισθήσεις και ο άνθρωπος επικοινωνεί απ’ ευθείας με τον Θεόν, δια της ψυχής του, αλλά εν πλήρει συνειδήσει. Την έλαβε λοιπόν, όχι κοιμώμενος, αλλά εν εγρηγόρσει.
Αποκ. Α΄10 — Την έδωσε ο Θεός δια να διδάξη. Ακουσε ο Ιωάννης φωνή μεγάλη «ως σάλπιγγος» και αυτό για να του αποδείξη ο Θεός ότι δεν αυταπατάται. Του ζητά να το γράψει εις βιβλίον.Το ίδιο συνέβη και στο όρος Σινά όπου εφανερώθη ο Θεός, εν μέσω αστραπών και βροντών και φωνής σάλπιγγος ηχούσης μέγα. Ο Θεός δεν τα απεκάλυψε και δεν τα έγραψε ο Ιωάννης για να κινήση απλώς την περιέργεια των αναγνωστών. Οχι! Αλλα για να διδάξη και να προετοιμάση τους πιστούς να υπομένουν εις τα επερχόμενα δεινά. Αντιθέτως αι αποκαλύψεις του Σατανά που λαμβάνουν χώραν στον πνευματισμό και στις μαντείες, έχουν σκοπόν μόνον εντυπωσιακό για να προκαλέσουν δηλαδή την κατάπληξιν και να τραβήξουν την προσοχή των επιπολαίων και να τους παρασύρουν στην πλάνη του Σατανά.