Όσιος Δαβίδ ο Γέρων, ο εν Ευβοία

Εορτάζει στις 1 Νοεμβρίου

Ο όσιος πατήρ Δαυίδ καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτσα (σημερινό Κυπαρίσσι) Λοκρίδος και ήταν υϊός ιερέως. Όταν ο Δαβίδ έγινε τριών ετών, κάποια νύχτα του φανερώθηκε στον ύπνο του ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και του είπε «Ξύπνα, παιδάκι μου, και ακολούθησέ με». Το παιδί σηκώθηκε και τον ακολούθησε σα να ήταν γέροντας, μυαλωμένος και συνετός. Βγήκαν λοιπόν από το σπίτι και πήγαν σε μια εκκλησία του χωριού εκείνου, αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη. Με θεία εντολή η είσοδος του ναού βρέθηκε ανοιχτή. Μπήκαν μέσα. Ο μεν άγιος Πρόδρομος, όπως είδε το παιδάκι, στάθηκε στην εικόνα, πού ήταν πανομοιότυπη με τον Προφήτη, ο δε Δαβίδ στάθηκε μπροστά στην εικόνα με ευλάβεια, έχοντας σταυρωμένα τα χέρια. Έτσι παρέμεινε για έξι ολόκληρες ημέρες, ξυπόλυτος και φορώντας μόνο ένα πουκάμισο, έχοντας το βλέμμα του διαρκώς στραμμένο προς τον Τίμιο Πρόδρομο.

Όταν οι γονείς του σηκώθηκαν το πρωί από τον ύπνο και διαπίστωσαν ότι έλειπε το παιδί, στενοχωρήθηκαν αφάνταστα. Γύρισαν λοιπόν όλο το χωριό ψάχνοντάς το, αλλά δεν το βρήκαν. Θρηνολογώντας και κατηγορώντας τον εαυτό τους έκλαιγαν για τη στέρηση του παιδιού τους. Την έκτη όμως ημέρα, πού ήταν Σάββατο, όπως συνήθιζε ο ιερέας, πατέρας του παιδιού, πήγε με μερικούς συγχωριανούς του να τελέσει τον Εσπερινό στην εκκλησία εκείνη. Και ξαφνικά, βλέπει το παιδάκι του να στέκεται μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου. Το πρόσωπο του έλαμπε σαν τον ήλιο, επειδή ήταν πλημμυρισμένο από τη θεία Χάρη. Ο ιερέας ένιωσε βαθύτατη χαρά για την απροσδόκητη εύρεση του παιδιού του και με δάκρυα στα μάτια του λέει: Παιδάκι μου αγαπημένο, πού ήσουν τόσες ημέρες; Ποιος σε έφερε εδώ; Το παιδί αμέσως, ώ του παραδόξου θαύματος, έδειχνε με το δάχτυλο του την ιερή εικόνα του Προδρόμου, λέγοντας, σαν συνετός γέροντας: Αυτός, αγαπημένε μου πατέρα, με έφερε από το σπίτι μας σ’ αυτόν τον ιερό ναό.

Και απόρησαν όλοι οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί, δοξάζοντας τον Πανάγαθο Θεό. Αφού δε τελείωσε ο Εσπερινός, επέστρεψε ο πατέρας μαζί με τον μακάριο Δαβίδ στο σπίτι τους. Τόσο δε οι γονείς, όσο και όλοι οι κάτοικοι του χωριού δοξολογούσαν και υμνολογούσαν το υπεράγιο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, καθώς και του Τιμίου Προδρόμου, για το εξαίσιο και αξιάκουστο αυτό θαύμα.Από τότε λοιπόν και μετά ο θαυμαστός και ευλογημένος Δαβίδ, πλήρης χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, πήγαινε στο ναό του προφήτου Προδρόμου και προσευχόταν.

Όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, ο Δαυίδ ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα ζώντας με ταπείνωση και αδιάλειπτη προσευχή. Ασκήθηκε σε διαφόρους τόπους .Όταν ασκούνταν στο όρος Στείρι συνελήφθη από τους Τούρκους υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια και τον έριξαν στην φυλακή. Αφού αφέθηκε ελεύθερος, με τη θεϊκή καθοδήγηση έφτασε στο νησί της Ευβοίας . Θαυμαστός είναι ο τρόπος με τον οποίο πέρασε από την Αταλάντη, απέναντι στο χωριό Οροβιαίς (Ροβιές) της Β. Ευβοίας. Παρακάλεσε ένα βαρκάρη να τον περάσει, εκείνος όμως βλέποντάς τον ταπεινό και ρακένδυτο, τον περιφρόνησε. Ο Όσιος χωρίς γογγυσμό, άπλωσε το τριμμένο ράσο του πάνω στο νερό της θάλασσας, έκαμε το σημείο του Σταυρού και ανεβαίνοντας πάνω σε αυτό, ώ του θαύματος, άρχισε να ταξιδεύει. Ανηφόρισε πρός το βουνό όπου βρήκε τόπο ησυχίας εκεί συνέστησε τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Όταν λειτουργούσε, ήταν περικυκλωμένος από θείο φως και στεκόταν ψηλά από τη γη.Έκανε πολλές ελεημοσύνες.Έχοντας δε αξιωθεί το χάρισμα της προορατικότητας, βοήθησε πλήθος ψυχών να βρουν τη σωτηρία.

Όταν έφτασε στην ηλικία των 70 ετών, ο Όσιος αποσύρθηκε σε μιά σπηλιά όχι πολύ μακρυά από το Μοναστήρι, όπου έμενε όλη την εβδομάδα προσευχόμενος και μόνο το βράδυ του Σαββάτου επέστρεφε στην Μονή για να λειτουργήσει και με αγάπη, διάκριση και ταπείνωση να στηρίξει και να ενδυναμώσει τους πιστούς που έτρεχαν κοντά του.

Προέγνωσε την ημέρα του θανάτου του ,κάλεσε τους μαθητές του και τους έδωσε τις τελευταίες πνευματικές νουθεσίες ,τέλος ανέπεμψε μιαν ευχή και τους είπε: «Ιδού, αδελφοί, ο Δεσπότης Χριστός ήλθεν» και παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του ζώντος Θεού,την 1η Νοεμβρίου του έτους 1589 ή 1601.

Στο ίδιο Μοναστήρι στις μέρες μας,έζησε και αγίασε ο μακαριστός γέροντας όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης εκοιμήθη των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου 1991. Μετά από πολλούς ασκητικούς αγώνες, δοκιμασίες και προσευχή, βαδίζοντας στα χνάρια του Οσίου Δαβίδ, χαριτώθηκε από τον Θεό με πολλά χαρίσματα. Εκατοντάδες πιστοί από όλο τον κόσμο αναπαύτηκαν ψυχικά από την απέραντη πατρική στοργή του στο πετραχήλι του. Τώρα μαζί με τον Όσιο και Θεοφόρο Πατέρα ημών Δαβίδ πρεσβεύει και προσεύχεται στον Σωτήρα Χριστό για όλους εμάς.

Απόσπασμα κυριως από τον βίο: Ο Όσιος Δαβίδ ο Γέρων του Πρωτ. Γεωργίου Χρ. Ευθυμίου, Λέκτορος της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Απολυτίκιον οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Μέγα εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Μεγαλυνάριον του Οσίου Δαϋίδ του Γέροντος
Τον εν τοις οσίοις θαυματουργόν και τον εν τοις νόσοις απροσμάχητον ιατρόν τον θείον ποιμένα, τον ρύστιν και προστάτιν, Δαϋίδ τον θεοφόρον ύμνοις τιμήσωμεν

Μεγαλυνάριον Οσίου γέροντος Ιακώβου (κοινό με τον Όσιο Δαυίδ)

Χαίροις πανυπέρτιμε ξυνωρίς, φίλοι του Υψίστου σωφροσύνης πυρσέ Δαυίδ, άσβεστε και λύχνε Ιάκωβε αγάπης, Ευβοίας φωτοδόται, αειφεγγέστατοι.

Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ του Γέροντος στην Εύβοια

Ο Όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία που έκτισε τη μονή, υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας (1520-1532) και κατόπιν μετέβη στη Βόρεια Εύβοια, στις Ροβιές. Ίδρυσε το φημισμένο μοναστήρι του, που φέρει το όνομά του από το 1540, πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ναού, τον οποίο κατέστρεψαν οι Τούρκοι μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470.

Ήταν ένας από τους φωτισμένους διδασκάλους του Γένους, ο οποίος προσέφερε πολλά στην παιδεία των υποδουλωμένων Ελλήνων και ταυτόχρονα ένας σπουδαίος άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στον οποίο αποδίδεται πλήθος θαυμάτων. Τα ευωδιάζοντα λείψανα του οσίου φυλάσσονται στο Καθολικό της μονής, καθώς επίσης το θυμιατό και το πετραχήλι του.

Η μονή, στα χρόνια του Βυζαντίου είχε τιμηθεί με αυτοκρατορικούς τίτλους, οι οποίοι δυστυχώς καταστράφηκαν κατά την πυρπόληση της μονής το 1824 από τους Τούρκους, ως εκδίκηση για τη συμμετοχή των μοναχών της στον ξεσηκωμό του 1821. Ανοικοδομήθηκε το 1877. Στο υπόγειο υπάρχει μικρός ναός των Αγίων Αναργύρων με αγιογραφίες του 17ου αιώνα.

Σε απόσταση χιλιομέτρου βορείως της μονής βρίσκεται το «Αγιονέρι». Κατά την παράδοση, ο Όσιος Δαυίδ χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και ανέβλυσε άφθονο και ιαματικό νερό. Ακόμη, σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια, νότια της μονής, υπάρχει το «Ασκητήριο» του Οσίου Δαυίδ, ένα μικρό σπήλαιο σε βράχο, με το παρεκκλήσιο του Αγ. Χαραλάμπους.

Ο Γέροντας Ιάκωβος

Ημέρες δόξης και ανάπτυξης γνώρισε στα χρόνια της ηγουμενίας του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Τσαλίκη (1975-1991), ο οποίος άφησε φήμη και μνήμη οσίου ανδρός.

Ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος έζησε οσιακά σαράντα περίπου χρόνια στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ. Μιμήθηκε τον όσιο Δαυίδ, και βάδισε στα ίχνη του. Οι ασκητικοί του αγώνες ήταν εφάμιλλοι των παλαιών οσίων. Όσο μεγάλωναν οι δοκιμασίες, οι ασθένειες και τα βάσανα του, τόσο ο Θεός τον χαρίτωνε με σπάνια πνευματικά χαρίσματα και τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ακτινοβολία του.

Στη μονή προσέρχονταν για να τον δουν και να ζητήσουν την συμβουλή του εκατοντάδες απλοί άνθρωποι, αλλά και Πατριάρχες και Αρχιερείς, Κληρικοί κάθε βαθμού και Μοναχοί, πολιτικοί άρχοντες και ανώτατοι δικαστές, καθηγητές Πανεπιστημίου και επιστήμονες.

Στη μονή φυλάσσονται λείψανα πολλών αγίων. Έχει 13 μοναχούς και πανηγυρίζει στη Μεταμόρφωση του Κυρίου (6/8) και του Οσίου Δαυίδ (1/11). Η μονή έχει σήμερα Καθηγούμενο τον Αρχιμ. Γαβριήλ, ο οποίος διαδέχθηκε τον οσιότατο Ηγούμενο π. Κύριλλο (+2012).

Τοποθεσία

Η μονή βρίσκεται κοντά στο παραθαλάσσιο δρόμο, σε απόσταση 21 χιλιομέτρων βόρεια της Λίμνης Ευβοίας και 16 χλμ. από τις Ροβιές, στις πλαγιές του βουνού Καβαλάρης και σε υψόμετρο 927 μέτρων.

Τηλέφωνα μονής: (+30) 2227071297 και 2227071143