Θυμούμαστε ότι μετά από αυτές τις δηλώσεις οι γνωστές ‘’εθνικοπατριωτικές’’ φωνές ωρύονταν ότι τέτοιες εκτιμήσεις είναι λάθος και μειώνουν την απειλή. Αυτές οι ίδιες φωνές ισχυρίζονται ότι υπάρχουν απειλές από βορρά είτε από τον αλβανικό εθνικισμό, είτε από τον σκοπιανό αλυτρωτισμό είτε από τους τουρκογενείς μουσουλμάνους της Βουλγαρίας σε περίπτωση που συνεργαστούν με τους μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης και δημιουργήσουν συνθήκες αστάθειας, τις οποίες θα εκμεταλλευτεί η Τουρκία.
Η αντίληψη της από βορρά απειλής, ιστορικά, αποτελεί σημαία των πάσης φύσεως συντηρητικών στρατιωτικών και πολιτικών κύκλων της βόρειας Ελλάδος και έχει προκαλέσει δεινά και στρατιωτικές ήττες στη χώρας μας. Ο δικτάτορας Μεταξάς είχε εμμονή και φοβία ότι η Βουλγαρία θα επιτίθετο στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1930 και οχύρωσε με τεράστιο κόστος και σπατάλη ανθρώπινου μόχθου μέρος των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων ενώ παραμέλησε τα ελληνο-αλβανικά σύνορα την ίδια στιγμή που η Ιταλία είχε καταλάβει της Αλβανία και η απειλή ήταν ορατή. Η εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε ολέθρια. Στη διάρκεια της κυπριακής εισβολής από τους Τούρκους διακινούνταν σενάρια επίθεσης από τη Βουλγαρία. Στη συνέχεια και μέχρι σήμερα διατηρούνται δυο Σώματα Στρατού στα βόρεια σύνορα, τα οποία αν και απασχολούν μικρή αλλά όχι αμελητέα δύναμη προσωπικού απορροφούν μεγάλα κονδύλια για την συντήρησή των παμπάλαιων στρατοπέδων τους.
Παράλληλα, διακινούνται και καλλιεργούνται ψευδοαπειλές και ‘’ασύμμετροι κίνδυνοι’’ με σκοπό να διατηρηθούν τα άχρηστα στρατόπεδα στη βόρεια Ελλάδα και το εσωτερικό της χώρας για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα ορισμένων σουβλατζήδων, κάποιων δημάρχων, βουλευτών, κάποιων ντόπιων στρατιωτικών και να διατηρούνται θέσεις στρατηγών.
Ας το ξεκαθαρίσουμε. Στρατιωτική απειλή δεν υπάρχει από βορρά. Όσες κακές προθέσεις και αν υπάρχουν από ορισμένους, χωρίς ικανές στρατιωτικές δυνατότητες καμία από τις όμορες χώρες δεν μπορεί να απειλήσει την εδαφική μας ακεραιότητα. Όσο για τις φημολογούμενες ‘’ασύμμετρες’’ απειλές αυτές αντιμετωπίζονται με αστυνομικά μέτρα και όχι με μονάδες βαρέως πυροβολικού ή αρμάτων. Ακόμη και αν χρειάζονται στρατιωτικές μονάδες για ενίσχυση της επιτήρησης των συνόρων αυτές πρέπει να είναι μικρές και ευέλικτες. Το σύνολο σχεδόν του Στρατού θα πρέπει να προσανατολισθεί, όπως όφειλε μετά το 1974 ή έστω το 1990, στα ανατολικά και στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής.
Δυστυχώς, 36 χρόνια μετά την εισβολή στη Κύπρο και 20 χρόνια μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου, συνεχίζουν να κυριαρχούν οι αντιλήψεις της ΄΄από βορρά απειλής΄΄. Οι πραγματικοί λόγοι έχουν να κάνουν με τη διατήρηση του ρουσφετολογικού στρατού των βορείων συμφερόντων. Όλα αυτά θα επηρέαζαν μόνο τις ευαισθησίες των Ελλήνων και τις αμυντικές ανάγκες αν δεν άγγιζαν το πορτοφόλι του φορολογούμενου. Εκτός αν μας πείσει το Υπουργείο Άμυνας ότι χρειαζόμαστε 100.000 στρατό, 2.000 τεθωρακισμένα οχήματα, 1.700 άρματα, 300 μαχητικά αεροπλάνα, 14 φρεγάτες και 17 πυραυλακάτους (ενώ προβλέπονται 12) για να αντιμετωπιστεί η ‘’σημειακή’’ κρίση και η οποία αν θυμάμαι καλά στην περίπτωση των Ιμίων, δεν αντιμετωπίσθηκε καθόλου καλά αν και είχαμε μεγάλο αριθμό μέσων και προσωπικού στην περιοχή αλλά και στα βόρεια σύνορα. Δεν αρκεί να ξοδεύουμε 6 δις το χρόνο για να βλέπουν κάποιοι την όποια κρίση από την τηλεόραση. Οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να έχουν ετοιμότητα αντιμετώπισης σημειακής κρίσης αλλά και πιθανής επέκτασής της, επόμενα να έχουν μέγεθος ανάλογο των απαιτήσεων αντιμετώπισης της πραγματικής απειλής στη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Εκτός αν θέλουμε ένα στρατό για την ασφάλεια παντού, όπως έβλεπαν στην μετεμφυλιοπολεμική περίοδο.
Για αυτά και αρκετά άλλα ας ανοίξει ο διάλογος στα στρατιωτικά επιτελεία, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Ο φοβισμένος και δουλοπρεπής στρατιωτικός, ο αποκομμένος από την κοινωνία και εξαρτημένος από κομματικά κέντρα, αυτός που έχει σαν μοναδική φιλοδοξία την ανέλιξη με κάθε τρόπο, είναι ο επικίνδυνος στρατιωτικός.
Για την ώρα το σύστημά μας, σε αντίθεση με όλα τα δυτικά πρότυπα, αυτούς εκτρέφει και αυτούς προωθεί γιατί φοβάται ή δεν θέλει το καινούργιο. Φαίνεται ότι η φημολογούμενη πολιτική βούληση δεν αρκεί. Χρειάζεται και η έγκριση των στρατιωτικών συντεχνιών…. Ο Παπάγος θα χαίρεται, εμείς όχι.