Οι επιστολές προς τις 7 εκκλησίες της Αποκάλυψης (Ερμηνεία)

Ερμηνεία απο τον γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο

Ποιές είναι αυτές οι επτά Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, προς τις οποίες αποτείνεται το βιβλίον της Αποκαλύψεως, και μάλιστα με μίαν ιδιαιτέραν επιστολήν για την κάθε μια απ’ αυτές;

Είναι: η Εκκλησία της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου,… Ιστορικές Εκκλησίες είναι, προ­σεξτε! Δεν είναι νοερά πράγματα, δεν είναι συμβο­λικά× ιστορικές Εκκλησίες είναι! Επαναλαμβάνω: της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου, των Θυατείρων, των Σάρδεων, της Φιλαδελφείας και της Λαοδικείας× που είναι και πόλεις της Μικρας Ασί­ας× παλιές, αρχαίες πόλεις! εκεί όπου ήκμασε ο υλι­σμός, έγιναν επισκοπές, δηλαδή Ιδρύθηκαν Εκκλη­σίες. Προς αυτές τώρα τίς επτά Εκκλησίες αποτεί­νεται το βιβλίον της Αποκαλύψεως, με ξεχωριστή ε­πί μέρους επιστολή για την κάθε μιά απ’ αυτές Εκ­κλησία.

Αλλά θα ‘λεγε κανεις: Γιατί μόνο προς αυτές τις επτά Εκκλησίες αποτείνονται οι επί μέρους επιστολές; Θα πη ο Χριστός στον Ιωάννη: «Γράψε στην Εκκλησία, στον άγγελον -στον επίσκοπο δη­λαδή- στον άγγελο της Εκκλησίας των Εφεσίων: …», ή «…της Εκκλησίας της Σμύρνης: …». Γιατί; Μηπως οι λοιπές Εκκλησίες, όπως των Ιεροσολύ­μων, της Αντιοχείας, της Κορίνθου ή της Ρώμης, δεν ήσαν Εκκλησίες πολύ μεγάλες, πολύ σπουδαί­ες;… Άν θέλετε, μόνον η της Εφέσου θα μπορούσε να παραβληθή με τίς αναφερθείσες Εκκλησίες. Της Ρώμης;… Της Κορίνθου;… Της Αντιοχείας, της με­γάλης Αντιοχείας;… Μόνον η της Εφέσου Ολες οί άλλες Εκκλησίες της Μικρας Ασίας ήταν μικρές. Γιατί λοιπόν αναφέρονται οι επιστολές σ’ αυτές τις επτά, και οχι και στίς άλλες, που ήσαν εύσημες και μεγάλες;

Διότι ο αριθμός επτά είναι σχηματικός και εκ­φράζει την ποικιλίαν, ταυτοχρόνως και την πλη­ρότητα. Δηλαδή πρόκειται για ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας, το τότε και το μέχρι της συν­τέλειας των αιώνων -συνεπώς και το σημέρα-, που εκφράζεται με αυτούς τους επτά αντιπροσω­πευτικούς τύπους των εν λόγω Εκκλησιών. Με άλ­λα λόγια οι επτά αυτές Εκκλησίες είναι επτά πτυ­χές, με επτά πραγματικότητες, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Έχομε λοιπόν εδώ δυό διαστάσεις συμπε0λεγμένες. η μία είναι οτι η κάθε μιά επιστολή α­ποτείνεται προς συγκεκριμένη, ιστορικήν -υπο­γραμμίζω το ιστορικήν- συγκεκριμένη, ιστορικήν Εκκλησίαν, και αναφέρεται σε συγκεκριμενες περι­πτώσεις της κάθε Εκκλησίας. Όταν, επί παραδείγ­ματι, λέγη «Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός” είσαι χλιαρός.» ή «Άφησες την πρώτη σου αγάπη… Δες απο που ξέπεσες.», αυτά είναι συγκεκριμενα κου­σούρια, ελαττώματα, της άλφα η βήτα Εκκλησίας.

Επομένως οι επιστολές αυτές, στο πρώτο πλάνο, βλέπουμε οτι έχουν ιστορικόν χαρακτήρα είναι πραγματικά αυτό που είναι. Στο δεύτερο όμως πλάνο βλέπουμε οτι τα στοιχεία αυτών των ε­πιστολών αποτείνονται εις την όλην Έκκλησίαν. Συνεπώς έχουμε συμπεπλεγμένες δυό διαστάσεις: την ιστορικήν, που είναι τοπικά και χρονικά συγκε­κριμένη, και την άλλη διάστασι, που είναι απλωμέ­νη σ’ ολόκληρη την ιστορία της Εκκλησίας, και δεν περιορίζεται σ’ ένα συγκεκριμένο τόπο- αναφέρεται δηλαδή σε ολόκληρη την Εκκλησία. Έτσι, άμα δια­βάσουμε τι γράφει ο Χριστός δια την Εκκλησία των Εφεσίων η δια την Εκκλησία των Σμυρναίων, βλέ­πουμε οτι όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν μέσα στην Εκκλησία του Χρίστου.

Θα ξαναπώ για άλλη μιά φορά, γιατί είμεθα Έλληνες, και οι Εκκλησίες αυτές ήσαν σε ελληνικές πόλεις, και η Μικρά Ασία ήταν ελληνική: ταυτοχρόνως είναι και ιστορικές Εκκλησίες και ιστορι­κές επιστολές, με ιστορικό υπόβαθρο.

Το γιατί; οταν θα ‘ρθη η ώρα, θα σας το πώ ξανά- Αλλά θα σας το πώ και τώρα. Θα πή ο Χρι­στος σε κάποιον επίσκοπο: «Θα σου κινήσω την λυχνία.»- κάθε Εκκλησία συμβολίζεται με μίαν «λυχνίαν», μ’ ένα κηροπήγιο, μ’ ένα κερί, με μία λαμπάδα. «Θα σου κινήσω την λυχνία.»! Ξέρετε τι θα πη; «Θα σε μεταθέσω.»! Και τις πήρε και τις επτά και τις μετέθεσε!…

Ποιά ιστορική Εκκλησία σημέρα υπάρχει στη Μικρά Ασία; Ούτε μία! Οΰτε της Εφέσου -της με­γάλης Εφέσου!- ούτε της Σμύρνης ούτε της Λαοδικείας ούτε της Φιλαδελφείας… Καμμία Εκκλησία άπ’ αυτές δεν υπάρχει- οί «λυχνίες» κινήθηκαν ορι­στικως το 1922. Οριστικώς! Αλλά ας είναι. Γι’ αυτό σας έτονισα το ιστορικόν στοιχείον είναι πάρα πο­λύ σπουδαίο. Θα επανέλθω όμως τοτε που θα μι­λήσουμε για κάθε μιά απο τις επιμέρους επιστολές.

Ώστε λοιπόν εδώ βλέπομε οτι έχομε την ποικι­λία και ταυτοχρόνως την πληρότητα- δηλαδή έχο­με πολλές πτυχές αλλά και ταυτόχρόνως όλες τίς περιπτώσεις που υπάρχουν μέσα εις την Εκκλησία.

Λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: «Δια του εβδοματικού αριθμού, το μυστικόν των απαντα­χού εκκλησιών σημαίνει» -«των απανταχού Εκκλησιών»! Με τις επτά Εκκλησίες, εννοεί όλες τίς Εκκλησίες, «και το τω παρόντι βίω σύστοιχον, εν ω και η εβδοματική περίοδος γίνεται.». Όπως ακριβώς θεωρείται η εβδομάς ως ενα σύμβολον της δημιουργίας του κόσμου ή της ζωής μας, κατα παρόμοιον τρόπον και ως εβδομάς εδώ συμβολίζεται, με τον αριθμό επτά, η πληρότητα της Εκκλησίας.

Γι’ αυτό, θα παρακαλέσω, ο,τι θα αναλύσωμε στις επτά αυτές επιστολές -που είναι πολύ σπου­δαίες- σπουδαιότατες!- μη νομίσετε ότι αναφέρον­ται μόνο στις τοτε ιστορικές Εκκλησίες- αναφέρον­ται και εις την πάντοτε υπάρχουσαν έως της συν­τέλειας των αιώνων Έκκλησίαν.

—————————————————————————————————

Η ερμηνείες που έχουν προκριθεί εώς τώρα σχετικά με τις επιστολές στις εκκλησίες, είναι δύο και έχουν σημαντική τεκμηρίωση.
Η σημαντικότερη από τις δύο, ανάγεται στη λεγόμενη “ιστορική θεώρηση” της Αποκάλυψης, η οποία υποστηρίζει ότι η εκπλήρωση των προφητειών ξεκινάει από την ανάληψη του Κυρίου, και συνεχίζεται μέχρι το τέλος. Με βάση αυτή τη θεώρηση, η εκκλησία της Εφέσσου είναι η αποστολική εκκλησία των πρώτων ετών, μέχρι περίπου το 100μΧ, η Σμύρνη είναι η εκκλησία των διωγμών της Ρώμης, κλπ. Μια εικόνα αυτού του διαγράμματος αυτού μπορείτε να βρείτε εδώ

Δυστυχώς στα αγγλικά.

Αυτή η θεώρηση μας βρίσκει να ζούμε στις ημέρες της εκκλησίας της Λαοδίκειας με όλα τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Δύσκολα μπορεί κανείς να καταρρίψει αυτήν την ερμηνεία, μιας και πράγματι υπάρχουν σημαντικότατα στοιχεία που τεκμηριώνουν τη θέση. Όπως όμως έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, πάμπολες (σχεδόν όλες) οι προφητείες για το τέλος περνάνε από το στάδιο της διπλής εκπλήρωσης. Η μία εκπλήρωση όντως μπορεί να αναχθεί στο πλαίσιο της ιστορικής θεώρησης, σε διαστήματα εκατοντάδων ετών και με ευρύτερες ερμηνείες κοινωνικών δρώμενων (Ισλάμ, Ρωμαικαθολισμός, κλπ), αλλά η δεύτερη και αμεσότερη και κύρια εκπλήρωση λαμβάνει χώρα μέσα στα έσχατα χρόνια, σε σύντομο χρονικό διάστημα και με πιο συγκεκριμένους αποσυμβολισμούς.

Πράγματι λοιπόν, η ιστορική ερμηνεία των επτά επιστολών είναι μια απόλυτα τεκμηριωμένη ερμηνεία, στο πλαίσιο όμως που αναφέραμε. Αξίζει να συζητηθεί και η γενικότερη ιστορική θεώρηση των υπολοίπων σημείων της Αποκάλυψης (σφραγίδες, σάλπιγγες κλπ) μιας και είναι πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη και συνδέεται άμεσα με τις επιστολές. Δεν είναι όμως το ζουμί. Το ζουμί βγαίνει όταν εκκινήσουν τα έσχατα χρόνια, ο καιρός των ωδινών. Εκεί μέσα θα λάβει χώρα η συγκλονιστική εκπλήρωση των Αποκαλυπτικών δρόμενων.

Η δεύτερη ερμηνεία σχετικά με τις επιστολές, η οποία φυσικά και να ισχύει 100% ΔΕΝ αναιρεί σε καμία περίπτωση την πρώτη ερμηνεία, είναι ότι οι επτά εκκλησίες αντιπροσωπεύουν επτά διαφορετικά είδη πιστών -εκκλησιών — στάσης προς το Θεό. Εξ ορισμού οι επιστολές απευθύνονται σε πιστούς και όχι σε απίστους, αλλά δεν έχουν όλοι οι πιστοί την ίδια στάση προς το Θεό. Έτσι μπορούμε εύκολα να βρούμε εκκλησίες οι οποίες ταυτίζονται με τα χαρακτηριστικά της Εφέσσου, μέχρι και της Λαοδίκειας. Κάθε τέτοια σύναξη μπορεί να εντοπίσει σε ποια εκκλησία αντιστοιχεί, να δει τα θετικά και τα αρνητικά και να ακούσει τα λόγια του Κυρίου που την αφορούν πιο συγκεκριμένα. Υπάρχουν λοιπόν ταυτόχρονα μέσα στους αιώνες όλα τα είδη εκκλησιών, και εύκολα μπορούμε να βρούμε εκκλησίες που ομοιάζουν με την Έφεσσο (για παράδειγμα ακόμα και το παρόν φόρουμ ή το Ορθοδοξία θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία), υπάρχουν διωκόμενοι πιστοί πχ στην Κίνα που θα ανήκαν εύκολα στη Σμύρνη, όπως υπάρχουν γύρω μας και πολλοί Λαοδίκειοι, βολεμένοι με τον πλούτο και χλιαροί, μέχρι και Θυάτειρες. Όλα τα είδη μπορούν να εντοπιστούν γύρω μας.
Και με αυτή την θεώρηση έχουμε πολλά να μάθουμε από τις επιστολές, όπως και το τί περιμένει ο Κύριος από τον καθένα από εμάς με απόλυτη εξειδίκευση. Οι αναφορές στους Εφεσσίους για το ότι μισούν τους Νικολαίτες, νομίζω μας ταιριάζουν απόλυτα. Όπως επίσης μας ταιριάζει το ότι την αγάπη μας την πρώτη αφήκαμε. Πόσες και πόσες συζητήσεις μεταξύ μας δεν αναφέρονται στο ότι συχνά (εώς συνέχεια) έχουμε κρυώσει. Από την άλλη, η ερμηνεία αυτή δεν δομείται ούτε με βάση κάποιο χρονοδιάγραμμα ούτε με κάποια αλληλουχία, οπότε είναι και η λιγότερο αποτελεσματική στην προσπάθεια μελέτης των προφητικών δρόμενων σε μορφή εξέλιξης των πραγμάτων.

Τα πολλαπλά επίπεδα της προφητείας γίνονται σιγά σιγά έκδηλα και φανερώνουν ξανά το μεγαλείο του προφητικού Λόγου. Η εσχατολογική ερμηνεία που απομένει να μελετήσουμε, είναι και η πιο συγκλονιστική αλλά και η πιο ουσιαστική με το δεδομένο ότι ζούμε στα έσχατα χρόνια.

Η εσχατολογική ερμηνεία που απομένει πλέον, στηρίζεται στη γενικότερη θεώρηση της λεγόμενης “μελλοντικής” ερμηνείας της Αποκάλυψης. Η θεώρηση αυτή, σε αντίθεση με την ιστορική, υποστηρίζει ότι τα γεγονότα της Αποκάλυψης εκλπηρώνονται αποκλειστικά μέσα στα έσχατα χρόνια, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η έναρξη της εκπλήρωσης των προφητειών σηματοδοτείται από το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδας. Μιας και τα γεγονότα αυτά περιλαμβάνονται στο βιβλίο που ουδείς δύναται να ανοίξει, η εξέλιξη των γεγονότων δεν μπορεί να λάβει χώρα αν το βιβλίο δεν αρχίσει να ανοίγει. Ουσιαστικά, η εκκίνηση των έσχατων ετών σηματοδοτείται από το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδας. Με λίγα λόγια, όταν ανοίξει η πρώτη σφραγίδα, ξεκινάμε.

Με αυτή τη θεώρηση, όλο το κεντρικό χρονοδιάγραμμα της Αποκάλυψης οριοθετείται από την πρώτη και την έβδομη σφραγίδα. Όλα λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτή την περίοδο. Για να είμαστε ακόμα πιο συγκεκριμένοι, η έκτη σφραγίδα κλείνει με τη φράση “ήρθε η μέρα της οργής Αυτού” και ουσιαστικά καθορίζει σχεδόν απόλυτα το τέλος. Αν η ώρα της οργής αναλύεται ακόμα περισσότερο στο κεφάλαιο 19 με την Δευτέρα Παρουσία, τότε ουσιαστικά το βασικό χρονοδιάγραμμα ανοίγει με την πρώτη σφραγίδα, και φτάνει δίπλα στο τέλος με το άνοιγμα της έκτης. Με αυτή τη θεώρηση, ΟΛΑ όσα περιγράφονται στην Αποκάλυψη, όλες οι προφητείες των έσχατων ετών, που φτάνουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στις πρώτες έξι σφραγίδες.

Αφού λοιπόν το βασικό χρονοδιάγραμμα, ορίζεται από τις σφραγίδες, θα πρέπει και οι περίοδοι που ορίζονται από τις επιστολές να συμπεριλαμβάνονται και να ακολουθούν αυτό το χρονοδιάγραμμα. Ακόμα καλύτερα να το συμπληρώνουν.

Κατά συνέπεια, αν το ρολόι αρχίζει να μετράει από το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδας, αυτό σημαίνει αυτόματα ότι η εκκλησία που θα βρεθεί στην είσοδο του καιρού των ωδινών είναι η Έφεσσος.

Αν θεωρούσαμε ότι η σφραγίδα η πρώτη άνοιγε σήμερα, τι θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε για την τωρινή κατάσταση της εκκλησίας? Το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η προσπάθεια να αντισταθεί στην επίθεση από κακούς και από ψευτοαποστόλους. Μια προσπάθεια που χαρακτηρίζεται από διάκριση, η οποία εξ ορισμού απαιτεί μελέτη και δοκιμή των νέων διδασκαλιών με βάση τη Θεία διδασκαλία. Επιπλέον, η λέξη έφεση, αντικατοπτρίζει αρκετά αυτό που παρατηρούμε παγκοσμίως, μια δηλαδή αυξανόμενη προσπάθεια από πολλούς και να μελετήσουν, και να καταλάβουν και να ψάξουν. Μια έφεση δηλαδή στο Θείο Λόγο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δικά μας φόρα, όπου το τελευταίο δάστημα χαρακτηρίζονται από μια συνεχή ανάγκη για αναζήτηση και διάκριση του σκάρτου από το γνήσιο. Αυτή η διάθεση υπάρχει πράγματι γύρω μας, και πολλοί άνρθωποι ψάχνονται για να Τον γνωρίσουν καλύτερα. Και το όνομά Του κρατούνε, και με υπομονή και ακούραστα συνεχίζουν. Αλλά και τα έργα των Νικολαιτών, αυτών που προσπαθούν να νικήσουν το λαό κοιμιζοντάς τον και κάνοντάς τον να τους ακολουθεί τυφλά, μισούν. Με λίγα λόγια, η περίοδος της Εφέσσου, την ώρα που η πρώτη σφραγίδα ανοίγει, βρίσκει πολλούς σε εγρήγορση, αλλά κάπως η πρώτη αγάπη τους έχει ξεθυμάνει.

Η επόμενη περίδος που ακολουθεί την έφεσσο, είναι αυτή της Σμύρνης.

Το σμύρνο έχει κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εκτός του ότι είναι παρα πολύ πικρό, είναι και ένα υλικό που σχετίζεται άμεσα με το θάνατο. Η περίοδος λοιπόν που ακολουθεί την έφεσσο, από τη στιγμή που η λυχνία κινείται, είναι μια περίοδος πίκρας και θανάτου. Χαρακτηριστικό της ο διωγμός, η θλίψη και η φτώχεια.

Μπαίνοντας λοιπόν στα έσχατα χρόνια, μετά από μια περίοδο ελεύθερης αναζήτησης και αποτελεσματικής άμυνας, αρχίζει ο διωγμός και η πίκρα του θανάτου. Η εκκλησία περνάει από δύσκολη φάση και οι ζωές απειλούνται. Χρήζει προσοχής η τελευταία φράση. “ο νικων ου μη αδικηθη εκ του θανατου του δευτερου”. Άμεση συσχέτιση με την πρώτη ανάσταση. Εϊναι τυχαίο ότι εδώ έχουμε μάρτυρες?

Αμέσως μετα την περίοδο της Σμύρνης, τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν κάπως. Με τα σημερινά δεδομένα, η περίοδος της Σμύρνης θα ταίριαζε απόλυτα με την περίοδο του παγκοσμίου πολέμου και την πείνα με τις αρρώστιες που τον χαρακτηρίζουν. Όπως επίσης και από μια παθολογική απέχθεια για τον οποιοδήποτε κρατάει ακλόνητος την πίστη του. Αυτοί οι χριστιανοί σύντομα θα βαφτιστούν τρομοκράτες, και θα υποστούν όλα όσα προβλέπουν οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι. Ειδικά δε αν σκεφτούμε ότι το “χριστιανικό” μένος θα είναι κύριο συστατικό του πολέμου όπως προωθείται από τη Δύση, δεν είναι καθόλου δύσκολο να σκεφτούμε το πως όποιος μιλάει για Χριστό σαν τον μόνο Αληθινό δρόμο, θα βαφτίζεται φανατικός, φονταμενταλιστής, και άρα τρομοκράτης και επικίνδυνος.

Θεωρώντας ότι μετά την περίοδο του πολέμου αυτού ο κόσμος θα είναι έτοιμος να περάσει στη Νέα Εποχή, είναι λογικό να επικρατεί μια διαφορετική κατάσταση. Και έτσι περνάμε στη περίοδο της Περγάμου.

Πέργαμος σημαίνει μικτός γάμος. Και για πρώτη φορά ο Κύριος κάνει διαχωρισμό ανάμεσα στα μέλη της εκκλησίας. Το κύριο μέρος κρατάει το όνομά Του και την πίστη από την περίοδο της Σμύρνης. Αλλά τώρα εμφανίζονται κάποιοι οι οποίοι κρατούν τη διδαχή Βαλαάμ. Η διδαχή Βαλαάμ είναι ο παγανισμός όπως μπορούμε να δούμε στην ΠΔ, και προσπαθούν να σκανδαλίσουν και τους υπόλοιπους να τους ακολουθήσουν. Επίσης η διδαχή των Νικολαιτών επιστρέφει με επιτυχία. Αρχίζουν πια οι προτροπές για μετάνοια, καθώς μέλη της εκκλησίας έχουν πια στραφεί αλλού.
Σημαντικό σημείο η αναφορά στο θρόνο του Σατανά. Προσοχή, δεν αναφέρει τον ίδιο το Σατανά, αλλά το θρόνο του. Είναι η περίοδος που μετά τον μεγάλο πόλεμο η Νέα Εποχή εγκαινιάζει τις υποδομές της. Ο θρόνος του Σατανά είναι έτοιμος, και ο παγανισμός έχει κυριαρχήσει στον κόσμο, φτάνοντας ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Όλα μπαίνουν στη θέση τους για την υποδοχή του γνωστού μας ζεύγους.

Όσοι έχουν μείνει καθαροί μπαίνοντας στην περίοδο της Θυάτειρας (από το θύω-θυσιάζω, και ηχητικά πολύ κοντά στο θυγάτηρ), διαχωρίζονται πλέον ξεκάθαρα από τους υπολοίπους που μέχρι την πέργαμο βρίσκονταν στα πρόθυρα του μικτού γάμου. Η εκκλησία σα σύνολο έχει αντισταθεί ήδη σε πολλά, αλλά τώρα πια έχει εμφανιστεί ένας άλλος εχθρός. Η γυναίκα Ιεζάβελ, γνωστή από την περίοδο του προφήτη Ηλία. Η ηγέτιδα των ψευδοπροφητών του Βάαλ, που σήκωσαν κεφάλι και κυριάρχησαν στο λαό τότε. Εδώ πλέον έχουμε μια κατάσταση που έχουν εμφανιστεί οι ψευδοπροφήτες που ετοιμάζουν την έλευση του αντιχρίστου. Η ηγέτιδά τους του τότε, αντικαθίσταται από τον ηγέτη του τώρα, τον ψευδοπροφήτη που πλανά ανοιχτά τους δούλους Του. Ο ερευνών νεφρούς και καρδίας κάνει πια έναν οριστικό διαχωρισμό. Αυτοί που παρασύρονταν πιο πριν προς τον παγανισμό, τώρα πλέον έχουν φτάσει να γνωρίζουν τα “βαθέα του σατανά”, και είναι απόλυτα λογικό μιας και ο ψευδοπροφήτης έχει πλέον καταφέρει να επικρατήσει η εωσφορική διδασκαλία και η Νέα Εποχή βρίσκεται κοντά στην υποδοχή του μεσσία της, αντιχρίστου. Όσοι δεν γνώρισαν τα βαθέα του σατανά, ξεχωρίζονται και το μόνο πλέον φορτίο τους είναι να κρατήσουν αυτό που έχουν. Η πρώτη αναφορά στο “μέχρι να έρθω” δείχνει ότι τα πράγματα πλέον πλησιάζουν στην έλευσή Του. Οι λοιποί, μπαίνουν πια σε περίοδο πολύ άσχημη. Μετά το κάλεσμα για μετάνοια στην πέργαμο, τώρα πια δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα λόγια. Η αναφορά είναι ξεκάθαρη. Αν δεν μετανοήσουν και μετά από τις πληγές που θα τους βρούν, θα έρθει επάνω τους “μεγάλη θλίψη”. Άλλο ένα χαρακτηριστικό σημείο για το που βρισκόμαστε χρονικά! Ο διαχωρισμός πια της αληθινής Του εκκλησίας από αυτούς που θα ακολουθήσουν το θηρίο είναι πολύ κοντά.

Και το δεύτερο κεφάλαιο κλείνει κάπου εδώ.

Εδώ πλέον βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο του χωρισμού. Η εκκλησία συνολικά είναι νεκρή, όσοι ήταν να κρατήσουν την πίστη έχουν σχεδόν φύγει. Ο κόσμος είναι ήδη έτοιμος να δεχτεί τον αντίχριστο και η εκκλησία μόνο κατόνομα υπάρχει ακόμα. Το μόνο που έμεινε είναι κάποια “ολίγα” ονόματα, οι τελευταίοι που μένει να διαχωριστούν για να ολοκληρωθεί ο τελικός διαχωρισμός. Με την έλευση του αντιχρίστου δύο κομμάτια θα έχουν απομείνει. Η αληθινή Του εκκλησία, η οποία θα μπει στην περίοδο της Φιλαδέλφειας, και ο κόσμος μαζί με τα κατάλοιπα της ‘εκκλησίας’ που θα μπουν στην λαοδίκεια. Την Δίκη του λαού. Κάπου εδώ πλέον λαμβάνει χώρα η αποκάλυψη του υιού της απωλείας. Η ψευτοεκκλησία Του, η πλανεμένη εκκλησία που ζει μόνο κατόνομα, νομίζει ότι έρχεται ο μεσσίας της. Και καταλήγει να είναι τυφλή στη δίκη των λαών. Έτσι την βρίσκουμε στην τελική της περίοδο.

Ούτε ζεστός ούτε ψυχρός. Χλιαρός και χαλαρός. Γιατί? Γιατί νομίζει ότι “ουδεν χρειαν εχω”. Γιατί το νομίζει αυτό? Γιατί πιστεύει ότι έφτασε η έλευση του μεσσία, και θα περάσει ζάχαρη. Ενώ στην πραγματικότητα είναι όλοι τους τυφλοί, ελεεινοί και γυμνοί. Ετοιμάζονται να προσκυνήσουν τον αντίχριστο, να τον υποδεχτούν και να δεχτούν το χάραγμα. Η φράση “αν κάποιος ακούσει”, δείχνει έμμεσα ότι κανείς δε θα ακούσει. Τα τυφλωμένα μάτια, που άλλα βλέπουν και άλλα γίνονται, δύσκολα θα ανοίξουν. Σαν τελευταία κίνηση, θα γίνουν εμετός από Αυτόν και θα απομείνουν έρμαιο στον λέοντα και τη φωτιά. Μπας και κάποιος ξυπνήσει. Μιας και όταν μπει το χάραγμα, θα είναι πλεόν πολύ αργά.

Άφησα τελευταία την Φιλαδέλφεια, μιας και η περίοδος αυτή σχεδόν συμπίπτει, κινείται παράλληλα με τη Λαοδίκεια. Η ευλογημένη αυτή περίοδος που η αληθινή Του εκκλησία θα έχει διαχωριστεί, έτοιμη να αντισταθεί στις επιθέσεις του θηρίου και του δράκοντα.

Και εγώ θα σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού. Η οργή είναι πια πολύ κοντά. Θύρα ανεωγμένη έχει ανοίξει στον ουρανό, για την εκκλησία που θα ομοιάσει τον Ισραήλ στην έρημο. Μαζί τους πιθανότατα θα φτάσουν και τελευταίοι το υπόλοιπο του φυσικού Ισραήλ, που μέχρι τότε αποτελούν το χειρότερο διώκτη. Αφού θα έχει ολοκληρωθεί ο καιρός των εθνών, θα είναι η ώρα του φυσικού Ισραήλ να ξυπνήσει. Και όλοι μαζί πια θα περάσουν από την κοιλάδα της σκιάς του θανάτου, μέσα στις φτερούγες του αετού του μεγάλου. Για να καταλήξουν στην Νέα Ιερουσαλήμ στεφανωμένοι από τον ίδιο το Θεό.

Συνεπώς, συνολικά οι επιστολές, υπό την εσχατολογική θεώρηση, περιγράφουν αναλυτικά τα στάδια που θα περάσει η εκκλησία Του, από τη στιγμή που ανοίγει η πρώτη σφραγίδα μέχρι το χάραγμα, μέχρι να καθαριστεί και να ετοιμαστεί 100% για την τελική δοκιμασία. Μας δείχνουν αναλυτικά τα στάδια που θα περάσει ο κόσμος από πλευράς πνευματικής, την έλευση της πλάνης, τον τρόπο που κυριαρχεί, τη νέκρωση των κατ όνομα και το καθάρισμα των αληθινών, το ξεκαθάρισμα των κλητών από τους εκλεκτούς, μέχρι το σημείο χωρίς επιστροφή.

Η σύνδεση των χρονικών αυτών περιόδων κυρίως με τα λεγόμενα του Κυρίου στη μικρή αποκάλυψη, είναι συγκλονιστική, αν και όχι τόσο προφανής με πρώτη ματιά. Αξίζει για πολλούς λόγους να την μελετήσουμε.

http://www.invisionplus.net/forums/inde … owtopic=58