Των Γιώργου Διονυσοπουλου, Γιάννη Κορωναίου
Με εκατομμύρια ευρώ χρηματοδοτούνται Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις από υπουργεία και ΕΕ σε ένα αδιαφανές καθεστώς
Στη μεγαλύτερη «μπίζνα» από συστάσεως ελληνικού κράτους τείνουν να εξελιχθούν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ο αριθμός των οποίων γνωρίζει καλπάζουσα αύξηση τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Καλύπτοντας ευρεία γκάμα επιλογών, από το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα έως το αρχαίο δράμα και την ποιμαντική διακονία, η Ελλάδα έχει σχεδόν 10πλάσιο αριθμό ΜΚΟ από τη Γερμανία, δείχνοντας ότι ορισμένοι συμπολίτες μας είτε έχουν αυξημένες ανθρωπιστικές, περιβαλλοντικές ή πολιτιστικές ανησυχίες, είτε έχουν βρει έναν ωραίο τρόπο για να τσεπώνουν γρήγορα και εύκολα δημόσιο χρήμα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους, που δυο χρόνια πριν ανερχόταν στις 30.000 περίπου, σήμερα ξεπερνά τις 60.000!
Βεβαίως για να μην καίγονται «μαζί με τα ξερά και τα χλωρά», πολλές ΜΚΟ προσφέρουν πολύτιμο κοινωνικό έργο, υπερασπίζοντας ανθρωπιστικά ιδεώδη, προστατεύοντας το περιβάλλον και την άγρια φύση και προάγοντας τον πολιτισμό και τις τέχνες. Διπλά σ’ αυτές όμως υπάρχουν κάποιες ΜΚΟ που η πορεία τους διακρίνεται από περιστατικά κακοδιαχείρισης και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, χρηματοδοτήσεις από ύποπτα και ανθελληνικά κέντρα, πολυεθνικές εταιρείες και ιδρύματα του εξωτερικού και οι οποίες εμφανίστηκαν να λαμβάνουν τεράστια χρηματικά ποσά που ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν για το σκοπό που δόθηκαν.
Ένας από τους πλέον βασικούς χρηματοδότες των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων είναι το Ελληνικό Δημόσιο, και πιο συγκεκριμένα μια σειρά από υπουργεία όπως το Εργασίας, το Πολιτισμού, το Υγείας –το οποίο στο μητρώο ΜΚΟ που τηρεί έχει πιστοποιήσει 132 φορείς, ενώ μέχρι πρότινος εκκρεμούσε η πιστοποίηση άλλων 345–, το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ, και βεβαίως το υπουργείο Εξωτερικών μέσω της περιώνυμης Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ), που είναι και η υπεύθυνη για τη διάθεση των σχετικών κονδυλίων. Τα χρήματα που δίνονται σπανίως υπόκεινται σε κάποιο σχετικό έλεγχο, ίσως και γι’ αυτό εξίσου σπάνιες να είναι και οι περιπτώσεις κακοδιαχείρισης που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι στην ιστοσελίδα της ΥΔΑΣ δεν αναγράφονται πουθενά ποιες ΜΚΟ και με ποια ποσά χρηματοδοτούνται από το υπουργείο Εξωτερικών, αν και θα έπρεπε, μιας και μιλάμε για χρήματα που καταβάλλουν οι φορολογούμενοι πολίτες.
Ψάχνοντας σιτάρι και ευρώ…
Κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας σειρά περιστατικών που δείχνουν τη στενή σύνδεση κράτους και ΜΚΟ, η οποία αφορά κυρίως πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτικών παραγόντων (ηγεσίες υπουργείων) και ΜΚΟ, αδιαφάνεια στην παροχή κονδυλίων και ίδρυση και ενίσχυση ΜΚΟ για ψηφοθηρικούς ή άλλους λόγους, που δεν συνάδουν με τη δράση τους. Ενδεικτικά να σημειώσουμε την ερώτηση που είχαν καταθέσει πριν από τρία περίπου χρόνια 13 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Στην ερώτησή τους οι βουλευτές της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητούσαν ενημέρωση για την τύχη ενός κονδυλίου 1,5 εκατ. ευρώ το οποίο, όπως υποστήριζαν, είχε διατεθεί με προσωπική παρέμβαση του τότε υφυπουργού Εξωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη από την ΥΔΑΣ με σκοπό την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε παιδιά της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, βοήθεια, που όπως επισήμαιναν, ουδέποτε τελικά παρασχέθηκε.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αναφέρονταν σε ένα πρόγραμμα ανθρωπιστικής βοήθειας που προοριζόταν για την Αφρική και τη Μέση Ανατολή και εξειδικευόταν στην παραγωγή και διάθεση ζυμαρικών στα παιδιά της Αιθιοπίας, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, «για το οποίο εκταμιεύτηκε δημόσιο χρήμα ύψους 1.500.000 ευρώ, με ευθύνη του υπουργείου Εξωτερικών, και το οποίο κατέληξε, μέσα από αδιαφανείς απευθείας αναθέσεις, σε ένα ρεσιτάλ κακοδιαχείρισης, αφού η τύχη των κονδυλίων αγνοείται και η ανθρωπιστική βοήθεια ουδέποτε παρασχέθηκε παρά την παρέλευση του χρονικού περιθωρίου του σχετικού προγράμματος». Πιο συγκεκριμένα, όπως υποστήριζαν οι βουλευτές της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ΥΔΑΣ του υπουργείου Εξωτερικών εκπόνησε το φθινόπωρο του 2004 το παραπάνω επισιτιστικό πρόγραμμα, προϋπολογισμού 1,5 εκατ. ευρώ, το οποίο παρουσιάστηκε από τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών, στις 30/10/04, σε συνάντηση που είχε στην εκλογική του περιφέρεια με την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ροδόπης.
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, συγκεκριμένος Μη Κυβερνητικός Οργανισμός –πρόκειται για τη ΜΚΟ της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη», η δράση της οποίας σχετικά πρόσφατα είχε βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας καθώς κατηγορήθηκε για κακοδιαχείριση– θα αγόραζε από την ΕΑΣ Ροδόπης 8.500 τόνους σιτηρών, με προσδιορισμένη τιμή, οι οποίοι εν συνεχεία θα διετίθεντο σε εταιρεία αντίστοιχου κλάδου για τη μετατροπή τους σε ζυμαρικά. Η συνολική δαπάνη αγοράς των σιτηρών είχε προϋπολογιστεί στα 1,1 εκατ ευρώ, ενώ το υπόλοιπο ποσό του κονδυλίου, δηλαδή τα εναπομείναντα 400.000 ευρώ, αντιστοιχούσε στις διοικητικές δαπάνες του συμμετέχοντα Μη Κυβερνητικού Οργανισμού. Σύμφωνα με τους βουλευτές, ο τότε υφυπουργός πρότεινε συγκεκριμένη εταιρεία για την ανάληψη του έργου το οποίο «δόθηκε με απευθείας ανάθεση και με τη αδιαφανή μεθόδευση του κατακερματισμού σε μικρότερα έργα, προκειμένου να αποφευχθεί ο δημόσιος διαγωνισμός που επιβάλλεται σύμφωνα με το κόστος του συνολικού έργου».
Προσέθεταν, επίσης, ότι στη συμφωνία για το ανθρωπιστικό αυτό πρόγραμμα δεν προσκομίστηκαν ποτέ οι εγγυητικές επιστολές που προβλέπονται ρητά για όλες τις πράξεις που διαχειρίζεται η ΥΔΑΣ. Οι βουλευτές κατέληγαν στην ερώτησή τους ότι στο τέλος αγνοούνταν «τόσο η τύχη του σιταριού που διατέθηκε από την ΕΑΣ Ροδόπης, όσο και η τύχη των κονδυλίων της ΥΔΑΣ, ενώ η ζημία της ΕΑΣ Ροδόπης υπερβαίνει τα 500.000 ευρώ».
Η σχέση που είχε αναπτύξει ο κ. Στυλιανίδης με τις ΜΚΟ ήταν, απ’ ό,τι φαίνεται, σχέση «αγάπης». Στο συγκεκριμένο τομέα, άλλωστε, δραστηριοποιούνταν μερικοί ιδιαίτερα κοντινοί του άνθρωποι, οι οποίοι εμφανίζονται βασικά στελέχη σε ΜΚΟ που σχετίζεται με τον τομέα της διεθνούς αναπτυξιακής συνεργασίας, προωθώντας την εδραίωση των «δημοκρατικών θεσμών» σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, της πρώην ΕΣΣΔ, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ εισέπραξε μόνο κατά το 2007 από το υπουργείο Εξωτερικών το χρηματικό ποσό των 910.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 159.000 σε σύμπραξη με άλλη ΜΚΟ για «την κοινωνική ενδυνάμωση σε σεισμόπληκτες περιοχές του Πακιστάν», 102.000 για ανακαίνιση σχολείων στο Κιρκούκ, 48.000 για δικτύωση ΜΚΟ σε Σερβία, ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Ελλάδα, και εκατοντάδες ακόμη χιλιάδες ευρώ που διατέθηκαν «για τη βιώσιμη ανάπτυξη, διακοινοτική ανάπτυξη και συνύπαρξη στο Κόσοβο, για βιώσιμη ανάπτυξη και επιστροφή εκτοπισμένων στο Κόσοβο, για υποστήριξη φορέων της κοινωνίας των πολιτών σε Σερβία, Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ, για βοήθεια επιστροφής εκτοπισμένων σε Σερβία – Κόσοβο». Η εν λόγω ΜΚΟ, από το 2002, υπολογίζεται ότι έχει εισπράξει πάνω από 4.500.000 ευρώ.
Ένα από τα πλέον κραυγαλέα παραδείγματα κακοδιαχείρισης και διασπάθισης δημοσίου χρήματος ήταν η περίπτωση της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», η οποία ανήκε στην Εκκλησία της Ελλάδος και είχε εισπράξει σχεδόν 60 εκατ. ευρώ σε διάστημα 6 ετών. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ βρέθηκε υπερχρεωμένη με πολλά εκατομμύρια ευρώ, έχοντας πολλές παρατυπίες στα βιβλία της, εισπράττοντας χρήματα από το υπουργείο Εξωτερικών για έργα τα οποία ουδέποτε έφερε εις πέρας. Το σχετικό πόρισμα μάλιστα, που είχε συντάξει πριν από περίπου ένα χρόνο επιτροπή της Εκκλησίας υπό το μητροπολίτη Ηλείας Γερμανό, ανέφερε ότι η «Αλληλεγγύη» παρουσιάζει έλλειμμα 14.600.000 ευρώ. Τονίζει, μάλιστα, ότι σε αυτό το ποσό περιλαμβάνονται και τα 7.400.000 ευρώ που εισέπραξε για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στο Ιράκ, η οποία βέβαια δεν έγινε ποτέ, αφού τα κοτόπουλα που θα έφταναν στη χώρα ήταν αλλοιωμένα. Εκτός αυτού, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Εκκλησίας εισέπραξε επίσης συνολικά 800.000 ευρώ για έργα που έμειναν ημιτελή, με αποτέλεσμα να χρωστάει 4.000.000 ευρώ σε τράπεζες και 2.000.000 σε ιδιώτες. Να σημειώσουμε ότι η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη είχε ζητήσει τον καταλογισμό σε βάρος της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» ποσού 5,6 εκατ. ευρώ (υπουργική απόφαση 25/9/2006), «ως αχρεωστήτως καταβληθέντων».
«ΜΚΟ-σφραγίδες»
Οι «ΜΚΟ-σφραγίδες» είναι γνωστή τακτική ημέτερων. Πρόκειται για οργανισμούς-φαντάσματα δηλαδή, που με απλή παρουσίαση του σχεδιασμού δράσης επιχορηγούνται είτε από το υπουργείο Εξωτερικών, αν πρόκειται για ΜΚΟ που συμβάλλει στη διεθνή αναπτυξιακή συνεργασία, είτε από τα προγράμματα της ΕΕ, αν πρόκειται για ενασχόληση με θέματα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος (λαθρομετανάστευση, κατάργηση των φυλετικών ή εθνοτικών ανισοτήτων, διασυνοριακή συνεργασία κ.λπ.). Η χρηματοδότηση γίνεται με την απλή υποβολή του τι πρόκειται να κάνει η ΜΚΟ, ασχέτως αν τελικά δεν υλοποιείται τίποτα! Στο πρόσφατο παρελθόν, ΜΚΟ με έδρα τη Βόρεια Ελλάδα κατόρθωσε να πείσει πρώην υπουργό Παιδείας για την ανέγερση ελληνορθόδοξου σχολείου στην Αντίς Αμπέμπα, εξασφαλίζοντας γενναία πριμοδότηση από προγράμματα που «έτρεχε» το υπουργείο. Μέχρι και φωτογραφίες από τα… εγκαίνια του σχολείου εξασφάλισαν οι επιτήδειοι της «μαϊμού» ΜΚΟ και χρειάστηκε η επέμβαση άλλης ΜΚΟ, μέλη της οποίας βρέθηκαν στην Αιθιοπία και διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι ότι δεν είχε κτιστεί ούτε τούβλο, για να αποδειχτεί ότι επρόκειτο για καραμπινάτη απάτη!
Η δράση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων έχει απασχολήσει αρκετές φορές ακόμη και τη Βουλή. Ενδεικτικά ήταν τα στοιχεία τα οποία είχε καταθέσει πρόσφατα ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Μαυρίκος, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν στελέχη ΜΚΟ που παίρνουν υπέρογκους μισθούς και συνδέονται με διάφορες πολυεθνικές εταιρείες. Εντυπωσιακό ήταν επίσης το γεγονός ότι, σύμφωνα με το βουλευτή του ΚΚΕ, υπήρξε χρηματοδότηση οργάνωσης με 168.000 ευρώ για να πραγματοποιήσει σεμινάριο για τη «δημιουργία νέων ηγετών». Με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Εξωτερικών, από το 1998 μέχρι και το 2007 έχουν δοθεί σε μια σειρά ΜΚΟ πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Ορισμένες από αυτές, μάλιστα, μπορεί να έχουν χρηματοδοτηθεί και από άλλα υπουργεία, καθώς το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι το μοναδικό που χρηματοδοτεί ΜΚΟ.
«Τζιράρουν» πάνω από 170 εκατ. ευρώ
«Η αύξηση των πόρων που διαχειρίζονται οι ελληνικές ΜΚΟ και η ανάπτυξη της αντίστοιχης οικονομίας στη χώρα μας είναι μια πραγματικότητα», εκτιμά ο επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας και πρώην γ.γ. Νέας Γενιάς Παντελής Σκλιάς, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά την εικόνα των ΜΚΟ στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία του καθηγητή, τη διετία 2005-06, οι ελληνικοί ΜΚΟ διαχειρίστηκαν πάνω από 220 εκατ. ευρώ! Συγκεκριμένα, «οι διαθέσιμοι εγχώριοι κρατικοί πόροι για αυτή τη διετία και μόνο στην Ελλάδα ανέρχονται σε περίπου σε 170 εκατ. ευρώ: 90.000.000 από την Πρωτοβουλία EQUAL, 30.000.000 από το Πρόγραμμα Καταπολέμησης του Αποκλεισμού και των Συνοδευτικών Υπηρεσιών, 10.000.000 από το INTERREG για την προώθηση της διασυνοριακής συνεργασίας, 12.000.000 από το ΥΠΕΞ για τη χρηματοδότηση δράσεων ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον τομέα της διεθνούς αναπτυξιακής συνεργασίας και της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας σε αναπτυσσόμενες και υπό μετάβαση χώρες καθώς και ενίσχυση θέσεων απασχόλησης από ΟΑΕΔ, ΟΤΑ, Περιφέρειες, Νομαρχίες», σημειώνει ο κ. Σκλιάς. Το ποσό συμπληρώνεται από χορηγίες τόσο σε χρήμα όσο και σε είδος, αφού η εργασία αφιλοκερδώς και ο αλτρουιστικός χαρακτήρας των ανθρώπων μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης συγκινεί… Για να αντιληφθεί κανείς την οικονομία που αναπτύσσεται γύρω από μια ΜΚΟ, αρκεί να παρατεθούν τα στοιχεία που αφορούν στην απασχόληση ανθρώπων στις δράσεις τους: Τριάντα χιλιάδες άνθρωποι εκτιμάται ότι απασχολούνται με τη μορφή μελών ΔΣ και μελών των γενικών συνελεύσεων της οργάνωσης. 8.000 άνθρωποι, κυρίως νέοι επιστήμονες, δραστηριοποιούνται επαγγελματικά και βιοπορίζονται μέσω των Μη Κυβερνητικών Οργανισμών, ενώ 15.000 θέσεις εργασίας είναι τα «παράπλευρα οφέλη» του κύκλου εργασιών των ΜΚΟ. Τα ενεργά μέλη τους ανέρχονται στα 70.000, ενώ στους 12.000 εκτιμώνται οι εθελοντές στους οργανισμούς.
ΜΚΟ σε ρόλο 5ης φάλαγγας
Πέρα πάντως από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που τα οικονομικά τους κινούνται σε «θολά νερά», υπάρχει και μία άλλη συνομοταξία ΜΚΟ, η δράση των οποίων κινείται στη «Ζώνη του Λυκόφωτος». Πρόκειται για εκείνες τις ΜΚΟ που δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να συντάσσουν εκθέσεις περί ύπαρξης «τουρκικής», «μακεδονικής», «τσάμικης» και «βλάχικης» μειονότητας σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν διστάζουν επίσης να κατηγορήσουν την ελληνική Πολιτεία για παραβίαση «των δικαιωμάτων των μειονοτήτων», κάνοντας λόγο στα κείμενά τους για ελληνικό σοβινισμό, εθνικιστική υστερία και απάνθρωπη μεταχείριση των λαθρομεταναστών.
Τα ερωτήματα, για ορισμένες από αυτές τις ΜΚΟ, πολλαπλασιάζονται τα τελευταία χρόνια δημιουργώντας εύλογες υπόνοιες και απορίες, τόσο για τις πηγές χρηματοδότησής τους όσο και για τους σκοπούς που εξυπηρετούν. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότησή τους, αρκετές από αυτές εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους χάρη στη «γαλαντομία» του γνωστού μεγαλοχρηματιστή, κερδοσκόπου και «παγκόσμιου πολίτη», όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, Τζορτζ Σόρος.
Να σημειώσουμε ότι ο Ουγγροεβραίος στην καταγωγή και γνωστός για τις εξαιρετικά ανθελληνικές του θέσεις Σόρος, μέσω του ιδρύματός του Soros Fund Management, έχει καταφέρει να στήσει ένα διεθνές οικοδόμημα με την εμπλοκή ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σε όλο τον κόσμο. Λειτουργώντας μάλιστα στα πρότυπα μίας πολυεθνικής εταιρείας, το ίδρυμά του έχει προχωρήσει στη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων οι οποίες λειτουργούν ως «θυγατρικές».
Οι οργανώσεις αυτές δραστηριοποιούνται σε πάνω από 40 χώρες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χρηματοδοτούνται και από τα κράτη που τις φιλοξενούν. Στην περίπτωση της χώρας μας, το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος έχει αποτελέσει χρηματοδότης της ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία», μέλος της οποίας είναι ο Παναγιώτης Δημητράς, ένθερμος υποστηρικτής του «Ουράνιου Τόξου» και της ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα.
Ο Παναγιώτης Δημητράς είναι επίσης μέλος και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι», που την περασμένη Δευτέρα αξίωσε με αίτημά του από το Εφετείο Αθηνών την αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων από όλα τα ελληνικά δημόσια καταστήματα (σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, δικαστικές αίθουσες), χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Να σημειώσουμε ότι τα στελέχη του ΕΠΣΕ Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς, καθώς και ο νομικός σύμβουλος του ΕΠΣΕ Βασίλης Σωτηρόπουλος, παριστάμενοι ως διάδικοι ενώπιον του Εφετείου Αθηνών δεν σεβάστηκαν τίποτα ζητώντας την αποκαθήλωση της εικόνας του Χριστού πάνω από την έδρα και την απομάκρυνση του Ευαγγελίου από το βήμα του μάρτυρα.
Το ίδρυμα Σόρος είναι επίσης βασικός χρηματοδότης του «Παρατηρητήριου του Ελσίνκι», το οποίο έχει καταδικάσει αρκετές φορές τη χώρα μας για παραβίαση των δικαιωμάτων των «μειονοτήτων» της. Επίσης χρηματοδοτεί και το «Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιανατολική Ευρώπη», που προωθεί την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων της ιστορίας. Ανάλογα αντεθνική είναι και η δράση άλλων ΜΚΟ, όπως είναι η ΕΟΔΜ (Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων), το ΚΕΜΟ (Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων). Μια ματιά στις ιστοσελίδες των οργανώσεων αυτών είναι εξόχως αποκαλυπτική: Υπερασπίζονται με αξιοθαύμαστο σθένος «Μακεδόνες», «Τσάμηδες» και «Τούρκους» της Ελλάδας, που υποτίθεται ότι καταπιέζονται βάναυσα.
Ορισμένες από τις παραπάνω οργανώσεις συγκαταλέγονται, μάλιστα, μεταξύ των μεγαλύτερων κατηγόρων της χώρας μας σε διάφορα φόρουμ του εξωτερικού, πετυχαίνοντας αρκετές καταδίκες σε βάρος της για θέματα «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «καταπάτησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων».
Ο αριθμός των ΜΚΟ που έχουν ξεκάθαρες πολιτικές κατευθύνσεις και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είναι εντυπωσιακός. Ανάλογα εντυπωσιακό είναι όμως και το λεξιλόγιο που επιλέγουν κάθε φορά να χρησιμοποιούν και το οποίο απέχει αρκετά από τις θέσεις της χώρας μας. Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι, σε αναφορές που γίνονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που το Αιγαίο αναφέρεται ως «κοινή θάλασσα»…
Ανάλογο ρόλο είχαν αναπτύξει διάφορες ΜΚΟ και στην Κύπρο, ιδιαίτερα την περίοδο που συζητούνταν το Σχέδιο Ανάν έχοντας αναλάβει, σχεδόν εργολαβικά, την προώθησή του.