Μετά τον Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον Είτα τα, Θεός Κύριος∙
και το Τροπάριον.
Ηχος Δ΄Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον εν χερσί διακρατούντα τον Κόσμον, τον και Δεσπότην και δοτήρα του Νόμου, υπό Παρθένου τω Ναώ φερόμενον, πόθω εισδεξάμενον, ταίς αγκάλαις σου, Πρέσβυ, Συμεών Μακάριε, καθικέτευε πάσι, των οφλημάτων λύσιν παρασχείν, και γυναιξίν ευτοκίας δωρήσασθαι.
Δόξα. Και νυν Θεοτόκιον.
Τη Θεοτόκω εκτενώς…
Ο Ν΄. Και ο Κανών
Ωδή Α΄. Ηχός Πλ. Δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Δικαίων σκηνώμασιν εν χαρά, και πόθω αφράστω, αυλιζόμενος Συμεών, πάντας τους τελούντας σου την μνήμην, Θεόν των όλων δικαιώσαι ικέτευσον.
Εν Νόμω γενόμενος ιερεύς, Συμεών ως ηύχου, συ τεθέασαι Ιησούν, τον Χριστόν Κυρίου, ον δυσώπει, εκ πάσης λύπης ημάς απαλλάξασθαι.
Χειρί τον κατέχοντα πάσαν γήν, εν Χερσί εδέχθης, αγιώτατε Συμεών. Τούτον ούν δυσώπει δυστοκίας, ελευθερώσαι την σοι καταφεύγουσαν.
Θεοτόκιον.
Ουκ έχω παρρησίαν Μήτερ Θεού , ιδείν αμαρτήσας εις το ύψος του ουρανού, αλλ’ οίκτηρον Κόρη τον σον δούλον, η τον Θεόν εν γαστρί σου χωρήσασα.
Ωδή Γ΄. Συ ει το στερέωμα.
Υψωθείς ταίς πράξεσι, ταίς ιεραίς, αγιώτατε, τον Ιησούν , εν χερσίν εδέχθης, υπέρ πάντων δεόμενος.
Τον του Νόμου Κύριον, μήτραν Παρθένου ανοίξαντα, ιδών σεπτέ, Συμεών δυσώπει , εκ κινδύνου ρυσθήναι με.
Ο χερσί τον άνθρωπον , διμηουργήσας κατέχεται , εν Συμεών, γηραιαίς αγκάλαις, ρώσιν πάσι δωρούμενος. .
Θεοτόκιον
Νοητήν λαβίδα σε, άνθρακα φέρουσα, Πάναγνε, τον εκ των σών , αιμάτων τεχθέντα, ο Ησαΐας σε έβλεψεν.
Ωδή Δ΄Εισακήκοα Κύριε
Υπερήκμασας γήρατι, πίστει δε τη θεία όντως ενέαζες, ιδείν θέλων τον Παντέλειον, ον υπέρ σών δούλων καθικέτευε.
Μακαρίσωμεν άπαντες, Συμεών τον Δίκαιον και βοήσωμεν , φθάσον ρύσαι πρεσβείαις σου, πάντας τους τιμώντας σε Θεόπνευστε.
Νομοδότην συ Κύριον, εν ταίς σαίς αγκάλαις πάλαι εβάστασας, Συμεών, και νύν πρεσβείαις σου, βράφη τα θηλάζοντα εγκολπώθητι.
Θεοτόκιον
Ο χειρί Κόσμον άπαντα, φέρων της Παρθένου βαστάζεται, μικρόν αγκάλαις νήπιον, ο γαστρί συνέχων άπαν νήπιον.
Ωδή Ε΄. Φώτισον ημάς.
Νύν εν Ουρανοίς, αγαλλόμενος, Μακάριε, πάντας τους τελούντας την θείαν μνήμην σου, δεινών παντοίων , ταίς πρεσβείαις σου απάλλαξον.
Συ ω Συμεών, Θεηγόρε απετέλεσας, σεαυτόν Ναόν του Θεού πανάγιον∙ διό και είδες, εν Ναώ αυτόν ως νήπιον.
Υμνοις ιεροίς, Συμεών ανευφημήσωμεν τον Θεηγόρον, ανακράζοντες, ω Θεοδόχε, σαίς λιταίς ημάς οικτήρησον.
Θεοτόκιον
Μήτερ του Θεού, τη φθορά κατολισθήσαντας, πάντας τους σους δούλους συ εξανάστησον, και προς αφθαρσίας, την ζωήν ημάς οδήγησον.
Ωδή ΣΤ΄. Ιλάσθητι μου.
Εβόησας, Συμεών, ότε κατείδες τον Κύριον, απόλυσον με Σώτερ, νυνί ως υπέσχου μοι∙ και ύν τούτον αίτησαι, απολύσαι πάτας, των δεινών και περιστάσεων
Ωραιώθεις Συμεών, του Μωϋσέως λαμπρότερος, εγένου εν ταίς χερσί, τον κάλλει θαυμάσιον, δεξάμενος, Πάνσεπτε∙ τουτον ουν δυσώπει, οικτηρήσαι τους οικέτας σου.
Νεκρώσεως τοις θεσμοίς, απήλθες προς τον ποθούμενον, ον εκδυσώπει αεί, Συμεών Πανάγιε, ρυσθήναι με θλίψεως, και δεινών πανοτοίων, σαίς λιταίς και περιστάσεων.
Θεοτόκιον
Θηρεύσαί με προσπαθεί, ο μιαρός δαίμων πάντοτε, Παρθενομήτορ Αγνή, αλλά συ εξάρπασον των αυτού παγίδων με, και τα θεία σκέπη της πρεσβείας σου συντήρησον.
Επίβλεψον εν ευμενεία , Συμεών Θεοδόχε, επί τοις εμοίς δεινοις του σώματος πάθεσι, και ίασιν δώρησαι μοι λιταίς σου.
Και Θεοτόκιον. Επίβλεψον…
Ο Ιερεύς μνημονεύει∙ είτα το Κοντάκιον Ήχος Β΄
Δικαίων ταίς σκηναίς, περιχαρώς ενηδόμενος, Χριστόν τον Θεόν, όν ε αγκάλαις ως βρέφος εβάστασας, αίτησαι αμαρτημάτων πολλών λυτρώσαι ημάς, και ευτοκίαν τοίς εγκύοις δωρήσασθαι, Συμεών Θεοδόχε, Μακάριε.
Και ευθύς το Προκείμενον Ήχος Δ΄
Νύν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη
Στίχος . Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (Β΄. 25-23).
Τω καιρώ εκείνω ήν άνθρωπος εν Ιερουσαλήμ, ω όνομα Συμεών∙ και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ∙ και Πνεύμα Άγιον ήν επ’ αυτόν. Και ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον , πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το Ιερόν. Και εν τω εισαγάγειν τους γονείς το παιδίον Ιησούν, του ποιήσαι κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο αυτό εις τας αγκάλας αυτού, και ευλόγησε τον Θεόν, και είπε. Νύν απολύεις τον δούλον σου , Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη∙ ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών∙ φώς εις αποκάλυψιν εθνών,και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Δόξα
Ταίς του Θεοδόχου….
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου…
Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός… Και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β΄. Όλην αποθέμενοι.
Πρεσβύτην θαυμάσιν, υπερακμάσαντα γήρει, πολιάν σεβάσμιον, άνθρωπον Ουράνιον και πανέντιμον, προστασίαν θείαν, ενεργόν θαυμάτων, και εγκύων αντιλήπτορα, παρών γινώσκοντες, σε ω Συμεών Ιερώτατε, ημείς πάντες εν δάκρυσι, τη ση βοηθεία προστρέχωμεν∙ ίδε Θεοδόχε, την λύπην και ασθένειαν αυτών, και ευτοκίαν χορήγησον, αυταίς ικεσίαις σου.
Το, Σώσον ο Θεός τονΛαόν σου κ.λ.π.
Ωδή Ζ΄. Παίδες Εβραίων.
Έλαβες, Μάκαρ, εν αγκάλαις, μικρόν βρέφος Χριστόν τον ζωοδότην∙ τούτον ούν Συμεών ικέτευε νηπίοις, θηλάζουσι δωρήσασθαι, εντελή την υγείαν.
Όλων η λύτρωσις επέστη, εν Ναώ γάρ ως βρέφος τω αγίω, Ιησούς Σωτήρ θανάτου αιφνιδίου του Συμεών δεήσεσι, απαλλάττων ημάς πάντας.
Δέχου την δέησιν μου, Πάτερ, και προσάγαγε τω υπό σου ως βρέφος, βασταχθέντι Θεώ, και τούτον εκδυσώπει, ρυσθήναι με τον άθλιον, των παγίδων διαβόλου.
Θεοτόκιον
Οίκτηρον σώσον με, Μαρία, τον φιλάνθρωπν τεκούσα Θεόν Λόγον, και ακτίσι ταίς σαίς, καταύγασον ψυχήν μου, και φιλανθρώπως ρύσαι με, της δαιμόνων τυραννίας.
Ωδή Η΄. Τον Βασιλέα
Χριστόν δυσώπει, ω Συμεών θεοδόχε, χαρμονής αιωνίου απολαύσαι, καμέ τον σον δούλον, ης νύν σε απολαύεις.
Έχων, ω Πρέσβυ, παρά Θεώ παρρησίαν, καθικεύτευε υπέρ των σε τιμώντων, και ρύου ευχαίς σου, κινδύνων αδοκήτων.
Συ Θεοδόχε, τας εν γαστρί νύν έχουσας, διαφύλαττε θερμαίς σου ικεσίαις, ταίς προς τον Δεσπότην, και ρύου δυστοκίας.
Ευρών των πόνων, του επικήρου σου βίου, Συμεών τα έπαθλα εν βίω, τω ατελευτήτω, ημών μη επιλάθου.
Θεοτόκιον
Ράνον, Ω Κόρη, Θεογεννήτωρ Μαρία, τω πιστώς τιμώντι συ ρανίσι, της σής προστασία, και ρύσαι των πταισμάτων.
Ωδή Θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Αγναί σου ω Πρεσβύτα, χείρες αι δεχθείσαι, τον ζωοδότην και γέγονας Πάνσεπτε, όντες ευδαίμων∙ διό ευφημούμέν σε.
Φιλάνθρωπε του κόσμου, Δέσποτα και Σώτερ, ταίς Θεοδόχου πρεσβείαις απάλλαξον, τους σούς οικέτας, των νόσων και περιστάσεων
Επί την προστασίαν, την σήν, Θεοδόχε, νύν καταφεύγω ο δούλος σου πρόφθασον, και ταίς πρεσβείαις σου, σώσον με τον κατάκριτον.
Ίασαι Τρισμάκαρ, την εκ δυστοκίας, δεινώς νύν πάσχουσαν δούλην σου, Άγιε, και ευτοκίαν τάχει, αυτή χορήγησον.
Θεοτόκιον
Μαρία Θεοτόκε, Μήτερ του Δεσπότου, των ψυχοφθόρων παθών με απάλλαξον, και αιωνίου πυρός, ρύσαι και σώσον με.
Το Άξιον εστίν, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Φώς είς αποκάλυψιν των εθνών, επί της γης ώφθης, εκ Παρθένου όντως τεχθείς, και επανεπαύσω γηραλέαις αγκάλαις, τα βρέφη ο φυλάττων, μόνε φιλάνθρωπε.
Πρέσβυ Ιερώτατε Συμεών, μη παύση πρεσβεύων, τω Σωτήρι σου και Θεώ, ευτοκίαν δούναι ταίς επίτεξι πάσαις, και νόσων και κινδύνων, την απολύτρωσιν.
Ως εδέχθης βρέφος εν Ιερώ, του Πατρός τον Λόγον, εν αγκάλαις σου Συμεών, ούτως εκδυσώπει αυτόν εν παρρησία, θηλάζουσι νηπίοις, ρώσιν δωρήσασθαι.
Ως ενηγκαλίσθης εν Ιερώ, τον Θεόν των όλων , δικαιότατε Συμεών, ούτω και τα βρέφη, πρεσβείαις σου συντήρει, και τας εγκύους πάσας, συ ελευθέρωσον.
Και θεοτόκιον. Πάσαι των Αγγέλων.
Τρισάγιον. Και το τροπάριον.Ήχος Β΄.
Του δικαίου Συμεών την Μνήμην Κύριε, εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούμεν, σώσον τας ψυχάς ημων.
Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.
Εις την απόλυσιν , ψάλλομεν το παρόν Προσόμοιον,
Ήχος πλ. Δ΄.
Δέσποτα πρόσδεξαι.
Συμεών Ιερώτατε, τον Σωτήρα ικέτευε, ον εν αγκάλαις εδέχθης, τας εν γαστρί εχούσας ρύσαι, και ευτοκίαν αυταίς δωρήσασθαι.
Παρακλητικός Κανόνας στην Παναγία Φανερωμένη (Ροδόπης)
(Ποίημα Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως θησαυρόν της προς ημάς ευνοίας, την σην αγίαν Θεοτόκε Εικόνα, Κομοτηνής η πόλις εθησαύρισεν. όθεν μετά πίστεως, προς αυτήν καταφεύγει, άπασι παρέχουσαν, δωρεάς ουρανίους. ήν προσκυνούσα πόθω σοι βοά. χαίρε Παρθένε ημών η βοήθεια.
Δ ό ξ α, και Ν ύ ν. Το αυτό.
Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.
‘’Κομοτηνή εν σοι χαίρει Κόρη. Γερασίμου’’.
Ω δ ή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Κινδύνων παντοίων απαλλαγήν, ταύτη σου τη πόλει, τη τιμώση σε ευλαβώς, δίδου Παναγία Θεοτόκε, και οικτιρμών θεϊκών τα δωρήματα.
Ουράνιον δώρον ως αληθώς, δέδωκας τη πόλει Θεοτόκε Κομοτηνής, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι πηγάζουσαν.
Μητρώαν αγάπην ως συμπαθής, επιδεικνυμένη, τοις προστρέχουσιν εκ ψυχής, τη θαυματοβρύτω σου Εικόνι, δεινών Παρθένε την λύσιν κομίζονται.
Ω δ ή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Την πλουσίαν σου χάριν, και τα πολλά θαύματα, η Μακεδονία και Θράκη, Αγνή κηρύττουσι, και πάντες σπεύδουσι, τη ση Παρθένε Εικόνι, καθαγιαζόμενοι, ψυχάς και σώματα.
Η αγία Εικών σου, ως θαυμαστόν δώρημα, των Κομοτηναίων τη πόλει τη προμηθεία σου, Παρθένε δέδοται. ήν δυσπραγίας απάσης, ασινή διάσωζε, τη αντιλήψει σου.
Νοσημάτων την λύσιν, και των παθών ίασιν, και δυσχερειών των εν βίω, την απολύτρωσιν, δίδου εκάστοτε, Φανερωμένη Παρθένε, τοις ανενδοιάστω σοι, γνώμη προστρέχουσι.
Η πληθύς ευσεβούντων, πίστει θερμή ήθροισται, εκ των κύκλω πόλεων Κόρη, και η περίοικος, η της Ροδόπης σκιρτά, ως των πολλών δωρεών σου, πάντες απολαύοντες, εκ της Εικόνος σου.
Διάσωσον Φανερωμένη Παρθένε τους σους ικέτας, πάσης βλάβης και επηρείας και θλίψεως. ότι ση καταφεύγομεν προστασία.
Επίβλεψον εν ευμενεία….
Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’.
Πρεσβεία θερμή.
Πηγή αγαθών, Μορφή σου υπέρτιμος, και στέφος λαμπρόν, τη πόλει πεφανέρωται, Φανερωμένη Δέσποινα, Κομοτηνής τη ση αγαθότητι. ήν προσκυνούντες Παρθένε πιστώς, χαράς ουρανίου εμπιπλάμεθα.
Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Επαγάλλεται Δέσποινα, της Κομοτηνής η πόλις τω πνεύματι, καθορώσα την Εικόνα σου, βλύζουσαν τοις πάσι τα ιάματα.
Νόσων σβέσον τον καύσωνα, και υγείαν δίδου ψυχής και σώματος, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, ώ Φανερωμένη Αειπάρθενε.
Σύμπας Κόρη συνέδραμεν, ο λαός Ροδόπης, τη πανηγύρει σου, και την πάνσεπτον Εικόνα σου, πίστει αδιστάκτω κατασπάζεται.
Όλοις νέμεις την χάριν σου, οία συμπαθείας πηγή πολύρρυτος, και πιστοίς και αλλοθρήσκοις τε, Κεχαριτωμένη Παντευλόγητε.
Ω δ ή ε’. Φώτισον ημάς.
Ίδε συμπαθώς, τον λαόν τον παριστάμενον, τη αγία Εικόνι ευλαβώς, και παράσχου τούτους Κόρη τα αιτήματα.
Χαίρει ευσεβώς, καθορώσα σου τα θαύματα, τα πολλά Κομοτηνή ως αληθώς, και καυχάται Θεοτόκε τη Εικόνι σου.
Άπαντες πιστώς, Θεοτόκε λιτανεύομεν, το σον πρόσωπον το θείον και σεπτόν, καθορώντες τούτο Κόρη τη Εικόνι σου.
Ίασαι ημών, των ψυχών τα αρρωστήματα, και σωμάτων ασθενείας χαλεπάς, καμπτομένη ταις φωναίς ημών Πανύμνητε.
Ω δ ή στ’. Την δέησιν εκχεώ.
Ροδόπης, νυν οι φιλόχριστοι δήμοι, συν αυτοίς δε και αλλόφυλοι πλείστοι, Φανερωμένη Αγνή Θεοτόκε, τη ση αγία Εικόνι προστρέχουσι και αδιστάκτως εξ αυτής, πάσαν δόσιν καρπούνται ωφέλιμον.
Επήρθη, της σης Εικόνος η δόξα, και η χάρις πανταχού διεδόθη, Φανερωμένη Αγνή Θεοτόκε. εντεύθεν Θράκες πιστώς ταύτη σπεύδουσι, και Μακεδόνες οι πιστοί, εξ αυτής τας αιτήσεις λαμβάνουσι.
Ισχύν σε, καταφύγιον Θείον, και λιμένα σωτηρίας Παρθένε, Κομοτηναίων η πόλις πλουτούσα, ανευφημεί τα πολλά μεγαλεία σου, και ως αγίασμα σεπτόν, την αγίαν κατέχει Εικόνα σου.
Κυκλούντες, την παναγίαν Μορφήν σου, δι αυτής τεκμαιρόμεθα είναι εγγύς ημών, συμπαθώς Θεοτόκε. αλ’ ώ πηγή οικτιρμών και χρηστότητος, μη αποστήσης αφ’ ημών, την θερμήν αρωγήν σου δεόμεθα.
Διάσωσον Φανερωμένη Παρθένε τους σους ικέτας, πάσης βλάβης και επηρείας και θλίψεως. ότι ση καταφεύγομεν προστασία.
Άχραντε, η δια λόγου…
Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου ρείθροις.
Τοις των θαυμάτων σου θείοις πυρσεύμασι, Φανερωμένη Παρθένε εκάστοτε, λαμπρύνεις πιστών τα συστήματα, και διαλύεις παθών την σκοτόμαιναν. διό την χάριν κηρύττομεν.
Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου…
Στίχ. Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν…
Ευαγγέλιον κατά Λουκάν.
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ…
Δ ό ξ α. Ταις της Θεοτόκου…
Κ α ι ν ύ ν. Ταις της Παναχράντου…
Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου…
Πλούτος πεφανέρωται, της προς ημάς σου ευνοίας, και λαμπρόν εχέγγυον, της κηδεμονίας σου προς την πόλιν σου, η σεπτή Άχραντε, και θεία Εικών σου, ήν πιστώς περιπτυσσόμενοι, αγιαζόμεθα, και ψυχάς και σώματα πάντοτε, και εξ αυτής λαμβάνομεν, άπαν αγαθόν Αγνή δώρημα ανυμνολογούντες, θαυμάτων σου Παρθένε την πληθύν, Φανερωμένη Πανύμνητε, ά τελείς εκάστοτε.
Ω δ ή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Οι πιστώς προσιόντες, τη σεπτή Εικόνι Παρθένε Άχραντε, λαμβάνουσιν εκ ταύτης, ταχέως τας αιτήσεις. πρυτανείον γαρ πρόκειται, τοις ευσεβέσι κοινόν, Κομοτηνής τη πόλει.
Ρώσιν νέμει σωμάτων, και ψυχών θεραπείαν Παρθένε ‘Αχραντε, και άφεσιν πταισμάτων, και συμφορών την λύσιν, χάρις η πλουσιόδωρος, η προσιούσα αεί, εκ της σεπτής Μορφής σου.
Ηλιόμορφε Κόρη, πως βαστάζεις ως βρέφος των πάντων Κύριον; και τούτο καθορώντες, τη θεία σου Εικόνι, εξιστάμεθα Δέσποινα, και μεγαλείων των σων, γεραίρομεν την δόξαν.
Γεωργοίς και αγρόταις, και λοιποίς βιοτέχναις δίδου την χάριν σου και ξένους και δημότας, και πάσαν ηλικίαν, αρχομένους και άρχοντας, Φανερωμένη Αγνή, ευλόγει αοράτως.
Ω δ ή η’. Τον Βασιλέα.
Έχει Παρθένε, Κομοτηναίων η πόλις, την Εικόνα σου ως πλούτον αφθαρσίας. όθεν και τοις πάσι, κηρύττει σου την χάριν.
Ροδόπη χαίρει, τοις θαυμασίοις σου Κόρη, και προστρέχει σου Εικόνι τη αγία, τη πεφυλαγμένη Κομοτηνής τη πόλει.
Από κινδύνων, και πειρασμών πολυτρόπων, απαράτρωτον διάσωζε Παρθένε, τον σοι πεποιθότα, Χριστώνυμον λαόν σου.
Σκέπε Παρθένε, έσο και θεία προστάτις, τη τιμώση σε Κομοτηναίων πόλει, ταύτην λυτρουμένη, πολυειδών σκανδάλων.
Ω δ ή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Ιδού τη ση Εικόνι, Κεχαριτωμένη, μετ’ ευλαβείας και δέους ιστάμεθα, απεκδεχόμενοι Κόρη την θείαν χάριν σου.
Μονήν σου την αγίαν, ταύτην Θεοτόκε, την κεκτημένην την θείαν Εικόνα σου, τη μητρική αρωγή σου αεί περίεπε.
Οδήγει προς τα κρείττω, την παρούσαν ποίμνην, και τον καλόν ποιμενάρχην περίσκεπε, τον υπέρ ταύτης Παρθένε απαύστως κάμνοντα.
Υψίστου θείε θρόνε, μόνη Θεοτόκε, ως ευτελές δώρον δέξαι τον ύμνον μου, και την καρδίαν μου πλήρωσον της σης χάριτος.
Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.
Χαίροις των Αγγέλων η χαρμονή. χαίροις των ανθρώπων, η βοήθεια η θερμή. χαίρε Θεοτόκε, η εξαιρέτω τρόπω, Κομοτηνής προστάτις και καταφύγιον.
Πάλαι προμηθεία σου μητρική, δέδοται Παρθένε, η Εικών σου η θαυμαστή, ως πηγή χαρίτων, Κομοτηνής τη πόλει, ήν πίστει προσκυνούντες σε μεγαλύνομεν.
Θαύματα πηγάζει τοις ευλαβώς, Κόρη προσιούσιν, η Εικών σου η ευκλεής, και αεί αρδεύει, άπασαν την Ροδόπην, ταις νοηταίς αρδείαις της σης χρηστότητος.
Πάσα ηλικία μετά σπουδής, και γένος Παρθένε, τη Εικόνι σου τη σεπτή πανταχόθεν σπεύδει, Αγνή Φανερωμένη, και εξ αυτής λαμβάνει χάριν σωτήριον.
Ίδε Παντευλόγητε Μαριάμ, όμματι ευσπλάγχνω, τους προστρέχοντας ευλαβώς, τη σεπτή Μορφή σου, και δίδου αοράτως, ενί εκάστω τούτων την σην βοήθειαν.
Φύλαττε και σκέπε δια παντός, ταύτην σου την πόλιν, την τιμώσαν σε ευλαβώς, εχθρών αοράτων, και ορατών μανίας, και πάσης άλλης βλάβης, Παρθένε Άχραντε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…
Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια, εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ήν το εξής:
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προστρέχοντας πιστώς, τη ση παναγία Εικόνι, Θεογεννήτορ Αγνή, και την σην αντίληψιν, επιζητούντας θερμώς, πειρασμών τε και θλίψεων, και πάσης ανάγκης, σκέπε και διάσωζε, τη προστασία σου. συ γαρ βοηθός ημών πέλεις, και τη ση ελπίζομεν σκέπη, εν παντί και πάντοτε Πανάχραντε.
Δίστιχον.
Αγνή Φανερωμένη δείξον σην χάριν
Γερασίμω μέλψαντι την σην Εικόνα.