Ο αριθμός φ σχετίζεται και με μια αριθμητική πρόοδο, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά το 13ο αιώνα και πήρε το όνομά της από τον Ιταλό μαθηματικό Leonardo Fibonacci. Στην ακολουθία Fibonacci, κάθε όρος είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων. Επιπλέον, το πηλίκο κάθε όρου με τον προηγούμενό του προσεγγίζει την τιμή 1,618. Η ιδέα της χρυσής αναλογίας είχε υιοθετηθεί και από τον da Vinci, όπως φαίνεται στο έργο του «Βιτρούβιος Άνδρας» (εικ. 17).
Με άλλα λόγια, τα άτομα που ανταποκρίνονται στη θεία αναλογία είναι βιολογικά προγραμματισμένα να είναι υγιή και αποτελεσματικά. Εντούτοις, υπάρχουν ερευνητές που υποστηρίζουν ότι η καθιέρωση αισθητικών κανόνων με βάση τον αριθμό 1,618 δεν έχει επιστημονικά ερείσματα και βασίζεται κυρίως σε φιλοσοφικές πεποιθήσεις. Σύμφωνα με αυτούς, παρόλο που ο αριθμός φ έχει ιστορική σημασία, η εφαρμογή του στις βιοεπιστήμες έχει αμφίβολη αξία. Υπάρχουν έρευνες, στις οποίες οι αισθητικές προτιμήσεις των ανθρώπων καθώς και τα χαρακτηριστικά προσώπων αποδεκτής ομορφιάς δεν ταιριάζουν με τη χρυσή αναλογία, ενώ πολλές φορές οι αισθητικές χειρουργικές βελτιώσεις στα πρόσωπα ασθενών απομακρύνουν τα χαρακτηριστικά από αυτή την ιδανική αναλογία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φ είναι ο πλέον γνωστός αλλά όχι ο μοναδικός αριθμός που έχει περιγραφεί ότι σχετίζεται με την ιδανική δομή. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι κάποιων παλαιότερων βουδιστικών κοινωνιών στην Ιαπωνία ανέπτυξαν ένα ανάλογο σύστημα τέλειων αναλογιών, το οποίο κατά τη γνώμη τους είχε παγκόσμια ισχύ και βασιζόταν στον αριθμό √2 (√2≈1,414).
Πηγή:Χ.Α. ΜηλιώνηςΚέντρο Υγείας Δελβινακίου, Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα»,Ιωάννινα