Τα χρόνια που οι Νάσι ασχολούνται με τους Οθωμανούς, είναι χρόνια ακμής των Τούρκων. Υπό την ηγεσία του ικανού και μεγαλωμένου στα στρατόπεδα Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, τα όρια της αυτοκρατορίας επεξετάθησαν σε τρείς ηπείρους, και με την κατάληψη του Βελιγραδίου, το 1521 και της Ρόδου το 1522, άνοιξε ο δρόμος για μεγαλύτερες κατακτήσεις, επιβεβαιώνοντας την ισχύ των Οθωμανών στους Δυτικούς και καθιερώνοντας την οθωμανική αυτοκρατορία σαν μεγάλη δύναμη και εφιάλτη των δυτικών. Μετά την άλωση της Ρόδου θα αρχίσουν και τελικά θα καρποφορήσουν οι τουρκικές προσπάθειες γιά έλεγχο του Αιγαίου. Κατακτώντας δε το μεγαλύτερο τμήμα της Ουγγαρίας, θα φθάσουν ως την Βιέννη. Εκτός όμως από τις στρατιωτικές επιτυχίες, ο Σουλεϊμάν κατάφερε να περιβάλη την αυτοκρατορία με ενιαίο διοικητικό σύστημα και δημιούργησε νομικό-δικαιικό σύστημα. Στο διοικητικό αυτό σύστημα, οι Τούρκοι είναι στρατιωτικοί και γαιοκτήμονες αλλά υστερούν στο εμπόριο. Δεν επιθυμούν να διακινείται το εμπόριο από χριστιανούς ραγιάδες και έτσι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος γιά εβραίους. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η Δύση κυνηγά τους εβραίους και ότι οι ίδιοι τους προσφέρουν άσυλο. Για αντάλλαγμα, οι εβραίοι θα βοηθήσουν την οικονομία και τις τέχνες, δημιουργώντας μια απαραίτητη, στην μοντέρνα αυτοκρατορία, αστική τάξη και ζούν στην Τουρκία με ασφάλεια, αφού είναι πολύ δύσκολο να ευημερήσουν στην Δύση. Το εβραϊκό αδιέξοδο, (δηλ. ή ζωή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ή ιερά εξέταση στην Δύση), και οι γνώσεις και ικανότητές τους, τους καθιστούν απαραίτητους στους Οθωμανούς οι οποίοι προτιμούν την φιλία και συνεργασία των εβραίων έναντι των χριστιανών θεωρώντας ότι υπάρχει καλύτερη σχέσις εμπιστοσύνης. Φυσικά, οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν να έχουν καμμία εμπιστοσύνη στους κατακτημένους Έλληνες ή Σέρβους. Οι εβραίοι τελικά προσφέρονται και παρουσιάζονται σαν μια πιό αξιόπιστη και αξιόλογη επένδυση.
Βασιζόμενοι, οι Οθωμανοί, σε τέτοιες συμβατικές και απλοϊκές σκέψεις, δείχνοντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στους Εβραίους, δημιουργούν την πολιτική τους αλλά θα το πληρώσουν ακριβά, όπως θα δούμε.
Ο παγκόσμιος εβραϊσμός, υπό την καθοδήγηση των Νάσι, μετακινείται στην Οθωμανική αυτοκρατορία και για έναν άλλο λόγο. Διότι, θα είναι πιό κοντά στο Ισραήλ, όπου τελικά καταλήγει ο σιωνιστικός σχεδιασμός των Νάσι. Η δημιουργία εβραϊκού κράτους κυριαρχεί στην σκέψη των εβραίων όπου τώρα, υπό την αρχηγία των Νάσι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας. Εξ άλλου, από τους 160.000 εβραίους που εδιώχθησαν από την Ισπανία, πάνω απ’ τους μισούς κατέληξαν στην Τουρκία και περίπου 18.000 στην Θεσσαλονίκη. Θεωρούν την εγκατάστασή τους σ’ αυτά τα εδάφη σαν διάδρομο και πύλη προς Παλαιστίνη.
Οι εβραίοι λοιπόν, αποκτούν οικονομική δύναμη, ελέγχοντας τις διάφορες τέχνες και διακινώντας αγαθά. Διορίζονται σύμβουλοι και γιατροί και μεταφραστές. Με αυτές τις δυνατότητες, αφού έχουν επιρροή, κερδίζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές και δημιουργούν το γνωστό πλέγμα εξαρτήσεως σε όλη την αυτοκρατορία. Δηλαδή, κάνουν την Αυτοκρατορία και τον Σουλτάνο να νομίζουν ότι δεν υπάρχει μέλλον χωρίς αυτούς. Πείθουν τελικά, ότι είναι απολύτως απαραίτητοι και «δώρο Θεού» στους Τούρκους. Ακριβώς ότι προσπαθούν να κάνουν παγκοσμίως και σήμερα!!!!
Ιδού οι ρίζες της «μεγάλης» Τουρκο-ισραηλινής φιλίας!!!!
ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ.
Περιγράφοντας τον Σουλεϊμαν τον Α’ τον Μεγαλοπρεπή, βλέπουμε έναν υψηλόσωμο άνδρα, σεβάσμιο και επιβλητικό, με πρόσωπο που βλέποντάς το, δημιουργούσε δέος. Εστέφη αυτοκράτωρ το 1520, σε ηλικία 26 ετών, διαδεχόμενος τον πατέρα του Σελήμ Α’. Μεγάλωσε στα στρατόπεδα, όπως είπαμε, και είχε τις ικανότητες να επιλέγη ικανούς συνεργάτες και να αξιολογεί σωστά τις πληροφορίες των συμβούλων του. Ήταν ευνοημένος από την μοίρα διότι εκληρονόμησε από τον πατέρα του, γεμάτο θησαυροφυλάκιο, μία πειθαρχημένη χώρα και έναν ικανό, έμπειρο, αήττητο και αξιόμαχο στρατό. Είχε την ικανότητα, αυτά τα δώρα να τα αξιοποιήση προς ώφελος της αυτοκρατορίας, οδηγώντας την στην ακμή της δόξας και της δυνάμεώς της. Διπλασίασε το χρήμα του με απάνθρωπη όμως φορολογία. Έκτισε πολλά δημόσια κτήρια και κοινωφελή έργα όπως υδραγωγεία, γέφυρες και δρόμους. Στην εξωτερική πολιτική, σαν πολέμιος της Αυστροουγγαρίας, συνήψε συμμαχία με την Γαλλία. Μια απαραίτητη συμμαχία και για τις δύο μεγάλες αυτές δυνάμεις. Την συμμαχία αυτή ενεπνεύσθη και εφήρμοσε ο ελληνικής καταγωγής, εκ Πάργας, μεγάλος βεζύρης του, ο γλωσσομαθέστατος και ικανότατος στην διοίκηση στρατού και κράτους, Ιμπραήμ Πασάς.
Μερικούς μήνες μετά την σημαντικότατη αυτή συμφωνία, το 1536, ο Ιμπραήμ δολοφονείται και την θέση του καταλαμβάνει ο γαμπρός και ευνοούμενος της σουλτάνας Ροξυλάνης, ο Ρουστάμ Πασάς. Η Ντόνα Γκρασία δεν θα ήθελε έναν βεζύρη σαν τον Ιμπραήμ, και εδώ βλέπουμε ταύτιση συμφερόντων της σουλτάνας και της οικογενείας Νάσι, η οποία ταύτιση οδήγησε στο να χάση η αυτοκρατορία έναν μοναδικό ηγέτη σαν τον Ιμπραήμ.
Παρακάτω θα δούμε ποιοί καθοδηγούν την φιλόδοξη σουλτάνα.
Κάθε άνθρωπος, όσο ικανός και να είναι, έχει και ελαττώματα. Άλλα ελαττώματα κοστίζουν ακριβά και άλλα όχι. Το ελάττωμα του Σουλεμάν, κόστισε στους Οθωμανούς πανάκριβα, και έγινε αίτιο της παρακμής και των απωλειών τους. Το ελάττωμά του ήταν η μεγάλη αδυναμία του στο χαρέμι. Στον ποδόγυρο, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Στα χρόνια του και εξ αιτίας του, το χαρέμι απέκτησε λόγο στα πολιτικά ζητήματα. Οι ευνοούμενες χανούμισες, έφθασαν στο σημείο να διορίζουν κρατικούς λειτουργούς αλλά και να επιτυγχάνουν διάφορα «ρουσφέτια». Αυτή η αδυναμία του, μέσω του δικτύου πρακτόρων, έγινε αμέσως γνωστή στους Νάσι οι οποίοι ήξεραν τα πάντα από πρώτο χέρι. Κυρίως για την Ρωσσίδα Χουρέμ ή Ρωζαλάνα ή Ρωξυλάνη, η οποία ήτο η ευνοουμένη και η οποία ασκούσε τεράστια επιρροή στον σουλτάνο και μέσω αυτού στα πολιτικά πράγματα και επενέβαινε στις αυτοκρατορικές υποθέσεις. Ήταν η πρώτη φορά που Οθωμανός αυτοκράτωρ εδέχετο επιδράσεις και επιρροές από γυναίκα. Και από τότε τους έγινε συνήθεια!!!
Αξίζει να διερευνήσουμε το κατά πόσο οι εβραίοι χρησιμοποίησαν αυτό το ελάττωμα και επηρέσαν τον σουλτάνο μέσω του χαρεμιού.
Η κυρα-Εστέρ
Πολλές εβραίες κυκλοφορούσαν στην αυτοκρατορική αυλή με σκοπό να διδάξουν και να εμπορευθούν. Έκαναν κάθε δουλειά, από μοιρολογήτρες ώς οτιδήποτε μπορεί να πουλήση μια γυναίκα.
Οι χανούμισες τις χρησιμοποιούσαν για να μάθουν να κεντούν και να υφαίνουν, να μακιγιάρονται, να χρησιμοποιούν και να αγοράζουν αρώματα κλπ. Σταδιακά, οι γυναίκες αυτές έγιναν τελείως απαραίτητες στις χανούμισες και δωροδοκούσαν τους ευνούχους φύλακες για άμεση πρόσβαση στα άδυτα του χαρεμιού. Όπως γράφουν οι ιστορικοί εκείνης της εποχής, οι εβραίες αυτές, τις έκαναν ότι ήθελαν αφού μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των χανουμισών που ήταν φυλακισμένες σε χρυσό κλουβί. Επίσης, μεταπουλούσαν κοσμήματα και τιμαλφή, τα οποία αγόραζαν από τις χανούμισες σε χαμηλές τιμές. Φυσικά, οι αιχμάλωτες δεν ήξεραν ποτέ τις τρέχουσες τιμές! Στα χρόνια αυτά, η πιό διάσημη εβραία που μπαινόβγαινε στο χαρέμι με σκοπό το κέρδος ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ήταν η περίφημη κυρά-Εστέρ. Άνδρας της ήταν ο ραβίνος Ελιά Χανδαλί, ο οποίος την άφησε χήρα στα 25 περίπου χρόνια της. Κατάφερε και έγινε δεκτή στο χαρέμι και απαραίτητη στις χανούμισες. Τις προμήθευε ότι επιθυμούσαν, τις βοηθούσε στους τοκετούς, μετέφερε κάθε είδους μηνύματα και εθεωρείτο τελείως έμπιστη των γυναικών του χαρεμιού. Χρησιμοποιώντας αυτές τις κοπέλλες, αποσπά πλήρη φορολογική απαλλαγή και εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Σουλτάνο, ο οποίος επηρεάζετο από τις γυναίκες του. Το σουλτανικό φιρμάνει του 1539 απαλλάσσει ακόμη και τους απογόνους της (3 αγόρια) από φορολογία, αλλά, της δίνει το δικαίωμα να έχη απόλυτη νόμιμη πρόσβαση στο χαρέμι. Γνωρίζοντας πολύ καλά την αδυναμία αυτή του σουλτάνου, η κυρά-Εστέρ, δέχεται πλούσια δώρα, διορίζοντας διάφορους σε διάφορες δημόσιες θέσεις, χρησιμοποιώντας την επιρροή των χανουμισών. Έτσι, αποκτά τεράστια οικονομική αλλά κυρίως πολιτική δύναμη, αφού όλοι οι επίσημοι υποκλίνονται μπροστά της, επιζητώντας την εύνοιά της, καθότι όλοι γνωρίζουν πως εναντίωση μαζί της μπορεί να σημαίνει το τέλος τους. Γίνεται χρήσιμη για πολλούς και κυρίως για τον λαό της αλλά και τους Νάσι. Ο μεγάλος πλούτος της την καθιστά ρυθμιστικό παράγοντα των εβραϊκών κοινοτήτων και οι ραβίνοι χρησιμοποιούν τον νόμο όπως αυτή θέλει…
Ανάμεσα στην κυρά-Εστέρ, τον γιατρό του σουλτάνου και άλλους παρατρεχάμενους της σουλτανικής αυλής, οι Νάσι έχουν πληροφόρηση άριστη σχετικά με ότι θέμα κινείται στην Υψηλή Πύλη. Με αυτό τον τρόπο, διαθέτοντας και πλούσια εμπειρία, καταφέρνουν να σχεδιάσουν με μεγάλη ακρίβεια και ικανότητα, τον τρόπο και χρόνο μεταβιβάσεώς τους στην Κωνσταντινούπολη. Οι μετακινήσεις της οικογενείας συνοδεύονται ….όλως ….συμπτωματικώς- με γεγονότα υψίστης σημασίας.