Ψαλμός 28ος
ΕΝΕΓΚΑΤΕ τῷ Κυρίῳ, υἱοὶ Θεοῦ, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ υἱοὺς κριῶν, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν, 2 ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ, προσκυνήσατε τῷ Κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ. 3 φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὁ Θεὸς τῆς δόξης ἐβρόντησε, Κύριος ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν. 4 φωνὴ Κυρίου ἐν ἰσχύϊ, φωνὴ Κυρίου ἐν μεγαλοπρεπείᾳ. 5 φωνὴ Κυρίου συντρίβοντος κέδρους, καὶ συντρίψει Κύριος τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου 6 καὶ λεπτυνεῖ αὐτὰς ὡς τὸν μόσχον τὸν Λίβανον, καὶ ὁ ἠγαπημένος ὡς υἱὸς μονοκερώτων. 7 φωνὴ Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός, 8 φωνὴ Κυρίου συσσείοντος ἔρημον καὶ συσσείσει Κύριος τὴν ἔρημον Κάδης. 9 φωνὴ Κυρίου καταρτιζομένη ἐλάφους, καὶ ἀποκαλύψει δρυμούς· καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν. 10 Κύριος τὸν κατακλυσμὸν κατοικιεῖ, καὶ καθιεῖται Κύριος βασιλεὺς εἰς τὸν αἰῶνα. 11 Κύριος ἰσχὺν τῷ λαῷ αὐτοῦ δώσει, Κύριος εὐλογήσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ.
Ο Μ. Β α σ ί λ ε ι ο ς ερμηνεύοντας το ψαλμικό χωρίο «φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός», λέγει ότι αυτό το θαύμα πραγματοποιήθηκε στους Τρεις Παίδες στην κάμινο του πυρός. Ή φωτιά στην περίπτωση αυτή διακόπηκε στα δύο, και γι’ αυτό «ενεπύριζε τους κύκλω πάντας», ενώ «πνεύμα εδέξατο εν εαυτή, ηδίστην αναπνοήν και ανάψυξιν, ώσπερ εν σκιά τινι φυτών, εν ειρηνική καταστάσει παρεχομένη τοις παισίν». Έτσι, ενώ η φωτιά εκείνη κατέκαιε τους έξω από αυτήν, εν τούτοις δρόσιζε τους Παίδες, σαν να βρίσκονταν κάτω από την σκιά ενός δένδρου.
Κατα τον Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία
Ο Ψαλμός αποτελεί έναν ύμνο προς τη δύναμη του Θεού διά μέσου των φυσικών φαινομένων, όπως είναι η θύελλα και η αστραπή (στιχ. 3 εξ.). Δηλαδή, τα φυσικά φαινόμενα ο ποιητής μας τα βλέπει ως έκφραση της δυνάμεως του Θεού, όπως έτσι πραγματικά είναι, και όχι ως απλά συμβαίνοντα φυσικά γεγονότα.
….
Η «φωνή του Κυρίου», δηλαδή, η δύναμη του Κυρίου (στη Γραφή λέγεται αυτό και ο «βραχίων του Κυρίου»), παρουσιάζεται, λοιπόν, στον ψαλμό μας ως πολύ ισχυρή, ως να συντρίβει τις κέδρους, και μάλιστα εκείνες τις μεγαλοπρεπείς και ισχυρότατες κέδρους του Λιβάνου (στιχ. 5). Μερικοί εννοούν εδώ τον βίαιο άνεμο που σείει τις κέδρους και τις εκτινάσσει και σχίζει τις κορυφές τους. Και ο σεισμός πάλι σείει το έδαφος στο οποίο στερεώνονται τα δένδρα και κάνει τα βουνά να χορεύουν! Γι᾽ αυτό και γίνεται στον ψαλμό μας λόγος και για τον σεισμό (στιχ. 8). Μερικοί το εννοούν αυτό μεταφορικά, ότι, δηλαδή, πρόκειται περί των κατακτήσεων των γειτονικών λαών, των κατοικούντων κοντά στην έρημο Κάδης (στιχ. 8), που επολέμησαν το Ισραήλ και όμως ο Δαβίδ τους απώθησε και τους κατέκτησε. Σ᾽ αυτό φάνηκε η πανίσχυρη δύναμη του Κυρίου. Φωτιές εξάπτονται στην βροντή με αστραπές και με τις φωτιές αυτές παριστάνεται πάλι η δύναμη του Κυρίου, η οποία, λέγεται εδώ στον ψαλμό μας ότι διαιρεί («διακόπτει») τις φλόγες του πυρός: «Φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός» (στιχ. 7)!