Στις 8 Μαΐου του 1828, γεννήθηκε ο Henry Dunant, ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού. Λίγο μετά το 1922, η μέρα αυτή ανακηρύχθηκε μέρα αφιερωμένη στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Το όνειρο του Dunant ήταν να εμποδίσει και να απαλύνει την ανθρώπινη οδύνη, χωρίς καμία διάκριση. Ο Dunant ακόμη και σήμερα παραμένει ένας μυστηριώδης άνθρωπος με τρομερή δύναμη βούλησης. Η ζωή του είναι ένας συνδυασμός αντιθέσεων. Ο ίδιος γεννήθηκε εύπορος αλλά πέθανε φτωχός.
Αφιέρωσε τη ζωή του στην καταδίκη της δουλείας και της διαμάχης μεταξύ των κρατών, ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό, αλλά όταν το 1901 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, υπήρξε έντονη διαμάχη, καθώς η σχέση του με τον εύπορο και καταξιωμένο τότε Ερυθρό Σταυρό είχε ξεχαστεί.
Στα πρώτα χρόνια της ωριμότητάς του διοχέτευσε την ενεργητικότητά του συμμετέχοντας ενεργά σε διάφορα κινήματα και ομάδες. Είναι γνωστό ότι ήταν Μασόνος και ότι σε όλη του τη ζωή προσπάθησε να ενσαρκώσει την 3η αρχή της Μασονίας, που δεν είναι άλλη από την «Προσφορά της αδερφικής και φιλανθρωπικής αγάπης».
Εκείνο το διάστημα προσπάθησε να πετύχει την ένωση Χριστιανών και Εβραίων, προωθώντας την παγκόσμια ειρήνη (κάτι αρκετά έντονο την εποχή εκείνη στην Ευρώπη). Έγινε μέλος μιας οργάνωσης στη Γενεύη, γνωστής τότε ως «League of Alms». Ο σκοπός της ομάδας αυτής ήταν να φέρει πνευματική και υλική υποστήριξη στους φτωχούς, τους άρρωστους και τους βασανισμένους. Επίσης επισκεπτόταν συχνά τη φυλακή της πόλης, όπου βοηθούσε στην αναμόρφωση των φυλακισμένων.
Έως τα 30 του χρόνια ενδιαφερόταν για ένα κίνημα στην Ελβετία, τη Γαλλία και το Βέλγιο με το όνομα «The Young Men’s Christian Union» ή «YMCA». Χάρις σε αυτόν πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση της ομάδας αυτής στο Παρίσι το 1855 (σαν προέκταση της αντίστοιχης ομάδας στην Αγγλία).
Η ομάδα της YMCA μοιάζει πολύ με τη Μασονία όσο αφορά τις Αρχές της, παρόλο που διαφέρουν στο όνομα. Σε ένα γράμμα του στις 5 Νοέμβριου του 1920, ο Βενεδικτίνος XV (όπως καταγράφηκε από τον Monsigneur Jouin, op.cit., p. 28) , δήλωσε: «Η YMCA έχει ως σκοπό να εξαγνίσει και να διαδώσει μια τελειότερη γνώση της αληθινής ζωής, τοποθετώντας τον εαυτό της πάνω απο όλες τις Εκκλησίες κι έξω από κάθε θρησκευτική αρμοδιότητα».
Το 1851 εντυπωσιάστηκε από τη δήλωση του Victor Hugo στο Συνέδριο Ειρήνης του Παρισιού, όταν ο διάσημος συγγραφέας και γνωστός Μασόνος, προέβλεψε ότι : «Θα έρθει μια μέρα που δε θα υπάρχουν πεδία μάχης, αλλά αγορές ανοιχτές στο εμπόριο και μυαλά ανοιχτά σε ιδέες. Η μέρα θα έρθει που οι βόμβες θα αντικατασταθούν με ψήφους, από την παγκόσμια επιδοκιμασία, από τη σεβαστή διαιτησία μιας Ανώτατης Γερουσίας που θα είναι για την Ευρώπη ό,τι ακριβώς είναι το Κοινοβούλιο για την Αγγλία».
Παράλληλα με την αφοσίωσή του σε αυτούς τους σκοπούς, επέκτεινε τη δράση του στον επαγγελματικό τομέα. Το 1849 διορίστηκε στην τράπεζα της Γενεύης. Η πρόοδός του ήταν τέτοια, που το 1853 διορίστηκε προσωρινά σαν γενικός διευθυντής στη θυγατρική επιχείρηση της εταιρίας του στην Αλγερία. Αργότερα ξεκίνησε μια δική του επιχείρηση.
Για ολόκληρη την βιογραφία του μπορείτε να βρείτε με μια αναζήτηση στο διαδίκτιο,σκοπός του άρθρου είναι να αναδέιξει και αυτήν την πλευρά χωρίς να απαξιεί το φιλανθρωπικό του έργο.