σ.σ. Μπορεί να φαίνεται σαν ανέκδοτο, αλλά σε λίγα χρόνια αυτό που μας φαίνεται τώρα σαν ανέκδοτο, θα γίνει πραγματικότητα.
Σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες.
– Μεχμέτ Αλί Αρκαντάν;
– Παρών.
– Μουχτάρ Αλ Σαρουί ;
– Παρών.
– Γιόν Κιμ Λι Γκονγκ ;
– Παρών.
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής;
Τίποτα! Ησυχία…
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής, επαναλαμβάνει η δασκάλα.
Πάλι τίποτα.
Κι εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα, ένα παιδάκι δειλά-δειλά σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά και λέει:
– Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι,
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε!
(μας εστάλει )
Σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες.
– Μεχμέτ Αλί Αρκαντάν;
– Παρών.
– Μουχτάρ Αλ Σαρουί ;
– Παρών.
– Γιόν Κιμ Λι Γκονγκ ;
– Παρών.
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής;
Τίποτα! Ησυχία…
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής, επαναλαμβάνει η δασκάλα.
Πάλι τίποτα.
Κι εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα, ένα παιδάκι δειλά-δειλά σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά και λέει:
– Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι,
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε!
(μας εστάλει )
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr