δ΄. Είπε ο Αββάς Αντώνιος στον Αββά Ποιμένα: <<Να τι είναι το μεγάλο έργο του ανθρώπου: Να αναλαμβάνη, μπροστά στον Θεό, την ευθύνη των σφαλμάτων του και να περιμένη πειρασμούς έως τη στερνή του πνοή>>.
ε΄. Ο ίδιος είπε: <<Κανείς δεν μπορεί να εισέλθη στη βασιλεία των ουρανών, χωρίς να δοκιμάση πειρασμούς. Βγάλε από τη μέση τους πειρασμούς και τότε κανείς δεν θα υπάρχη όπου να σώζεται>>.
στ΄. Ρώτησε ο Αββάς Παμβώ τον Αββά Αντώνιο: <<Τι να κάμω;>>. Και του λέγει ο γέρων: <<Να μην έχης πεποίθηση στην αρετή σου. Μήτε να μεταμελήσαι για πράγμα όπου πέρασε πια. Και να κυριαρχής στη γλώσσα σου και στη κοιλιά σου>>.
ζ΄. Είπε ο Αββάς Αντώνιος: <<Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού (ήουν του διαβόλου) απλωμένες πάνω στη γη. Και στέναξα και είπα: Ποιος άρα θα τις προσπεράση χωρίς να τον πιάσουν; Και άκουσα φωνή να μου λέγη: Η ταπεινοφροσύνη>>.
η΄. Είπε πάλι: <<Είναι μερικοί που έλιωσαν τα σώματά τους με την άσκηση, επειδή όμως τους έλειπε η διάκριση, μακριά από το Θεό βρέθηκαν>>.
θ΄. Είπε πάλι από τον πλησίον μας εξαρτάται η ζωή και ο θάνατος. Αν κερδίσουμε τον αδελφό μας, τον Θεό κερδίζουμε. Αν σκανδαλίσουμε τον αδελφό μας, στον Χριστό αμαρτάνουμε>>.
Πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο <<ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ…>>, το Γεροντικόν σε νεοελληνική απόδοση. Σελ. 10.
Εκδοτικός οίκος ΑΣΤΗΡ. ΑΛ κ΄ Ε ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ