Ληστέψανε την τράπεζα
και τι με νοιάζει εμένα
δεν είμαι με κανένα.
Σου λέω καλά της κάνανε
γιατί μας προκαλούσε,
γεμάτη εκατομμύρια,
ενώ κι ο Θεός πεινούσε.
Περαστικοί, αδιάφορα,
εκάτσαν και κοιτούσαν,
του διευθυντή της οι κοιλιές
κι αυτούς τους ενοχλούσαν,
κάποιος πανικοβλήθηκε
μπας κι ήτανε ο γιος του
κι ο ιδρωμένος λογιστής,
μπας κι ήταν ανεψιός του
κι όσο για τον ταμία που πήγε ν΄ αμυνθεί,
όταν αναρωτήθηκε για ποιον και το γιατί,
“στα αρχίδια μου” ψιθύρισε
και γέμισε τις τσάντες.
“Άντε… και καλή τύχη μάγκες!”
Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία
και τώρα η χήρα του με δύο ορφανά,
με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά
και μια άγνωστη αιτία.
Ψωροκορώνα γράμματα στο τζόγο της ζωής
“Επάγγελμα;” “Ποιο επάγγελμα;”
“Τι επάγγελμα;” “Ληστής”
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα,
αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα.
Η απελπισία περίστροφο και σφαίρες της οι ανάγκες.
Άντε… και καλή τύχη μάγκες.
Άντε… και καλή τύχη μάγκες.
Άντε… και καλή τύχη μάγκες.