Παναγιώτατε, ἤγγικεν ἡ ὥρα νὰ ζητήσετε τὴν ἔξοδο τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε.

Η Ὀρθοδοξία, Παναγιώτατε, δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ κανένα δισταγμὸ νὰ διαλέγεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους, μὲ τοὺς ἀδιάφορους καὶ μὲ τοὺς δεδηλωμένους ἐχθροὺς τῆς πίστεως.

Ἀλλοίμονο ἂν ὑπάρχουν χριστιανοὶ ποὺ πιστεύουν κάτι διαφορετικό!

Ὁ Μωϋσῆς διαλέχθηκε μὲ τὸν Φαραὼ καὶ τοὺς ἱερεῖς τῆς Αἰγύπτου.

Ὁ προφήτης Ἠλίας διαλέχθηκε μὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ.

Ὁ Κύριος διαλέχθηκε μὲ τὴ Σαμαρείτιδα καὶ μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πῆγε στὴν Πνύκα καὶ στὶς συναγωγὲς τῶν Ἰουδαίων νὰ «καταγγείλῃ» τὸν σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Κύριο.

Οἱ ἅγιοι Ἰωάννης Δαμασκηνὸς καὶ Γρηγόριος Παλαμᾶς διεξήγαγαν διάλογο μὲ τοὺς μουσουλμάνους κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ ἀντίξοες συνθῆκες.

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη καὶ οἱ ἄλλοι μάρτυρες ἐξουδετέρωναν τοὺς διῶκτες τους μὲ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως καὶ μὲ τὸ διάλογο κάτω ἀπὸ ἄνισους ὅρους.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος ντρόπιαζε τοὺς ἄθεους Ναζὶ ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοῦ Νταχάου.

Οἱ Νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας καὶ τῆς κομμουνιστικῆς τυρρανίας ὡμολογοῦσαν τὴν πίστι τους καὶ ντρόπιαζαν τοὺς διῶκτες τους μὲ τὸ διάλογο, καὶ ἐμεῖς θὰ ἀναμέναμε τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη νὰ ἀρνῆται τὸ Διαχριστιανικὸ Διάλογο;

Οἱ ἐπισκοπικοί σας ὅρκοι, Παναγιώτατε, σᾶς ἐπιβάλλουν τὴν ἀδήριτη ὑποχρέωσι νὰ διαλέγεσθε μὲ ὅλους, γιὰ νὰ τοὺς προβάλλετε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ τοὺς μαθητεύετε στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ τοὺς εἰσάγετε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα στὴν Ἐκκλησία.

Ποιός μικρόψυχος θὰ ὑπεστήριζε κάτι διαφορετικό;

Αὐτὸ ποὺ δὲν δέχεται ἡ ὀρθόδοξη συνείδηση δὲν εἶναι ὁ ἀπολύτως ἐπιβεβλημένος διάλογος μὲ ὅλους, ἀλλὰ ἡ ἀδίστακτη παραβίασι τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ποὺ ἀπαγορεύουν ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ προάγουν τὸν «λαϊκὸ οἰκουμενισμό», καὶ ἀκόμη χειρότερα ἡ μειοδοσία σὲ θέματα πίστεως.

Ὅση ἐπιείκεια καὶ νὰ δείξουμε, πῶς εἶναι δυ- νατὸν νὰ κατασιγάσουμε τὴ συνείδησί μας, ὅταν βλέπουμε ὀρθοδόξους ἀρχιερεῖς νὰ συμμετέχουν στὴ λατρεία ἄλλων θρησκειῶν ἢ αἱρέσεων, νὰ ἀνάβουν μανόρες, νὰ μοιράζουν τὸ «Ἱερὸ Κοράνιο», νὰ εὐλογοῦν μὲ τοὺς Παπικοὺς τὴν ἀρτοκλασία, νὰ θεωροῦν τὸν Μωάμεθ προφήτη, νὰ μιλοῦν γιὰ «ἀδελφὲς» Ἐκκλησίες, γιὰ παγκόσμιες ἐνορίες καὶ γιὰ «διῃρημένες» Ἐκκλησίες, νὰ ὑποστηρίζουν τὴν κακοδοξία τῆς «Βαπτισματικῆς θεολογίας», τὴ θεωρία τῶν κλάδων, τὸ παπικὸ πρωτεῖο, νὰ ὑπογράφουν προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία συμφωνίες τοῦ Μπαλαμὰντ καὶ τοῦ Σαμπεζὺ καὶ νὰ ὑπογράφουν κακόδοξα κοινὰ κείμενα μὲ τοὺς Παπικοὺς στὴ Ραβέννα καὶ τοὺς Προτεστάντες στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε;

Πολὺ μᾶς σκανδαλίζει, Παναγιώτατε, ἡ ἰσότι- μη συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν αἱρέσεων γνωστὸ ὡς Π.Σ.Ε., ποὺ ἀναιρεῖ στὴν πρᾶξι τὴν πίστι τῆς Ἐκκλησίας ὅτι εἶναι ἡ UNA SANCTA, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

Δὲν διστάζετε νὰ διαλέγεσθε μὲ τοὺς αἱρετι- κούς. Καὶ οὔτε πρέπει!

Ἀλλὰ δὲν ἤγγικεν ἡ ὥρα νὰ ζητήση ὁ πρῶτος τῇ τάξει ἐπίσκοπος τῆς Βασιλεύουσας τὴν ἔξοδο τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν αἱρέσεων;

Τὸ Βατικανό, συνεπὲς μὲ τὴν ἐκκλησιολογία του, ἀρνεῖται νὰ γίνη ἰσότιμο μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ συμμετέχει ὡς παρατηρητής.

Γιατί οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, συνεπεῖς μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία;