“Η άνοδος της τεχνοκρατίας: Ο Δούρειος Ίππος της Νέας Τάξης Πραγμάτων

«Τον σχηματισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών μετά το δημοψήφισμα… θα επιθυμούσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σύμφωνα με δηλώσεις του στην γερμανική εφημερίδα Handelsblatt».

“Το σκοτεινό άλογο της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν είναι ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός ή oφασισμός. Είναι η τεχνοκρατία”. – PatrickM. Wood. Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη η έννοια ‘τεχνοκρατία’ ορίζεται ως η θεωρία που υποστηρίζει ότι η διαχείριση της οικονομίας και ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος πρέπει να γίνεται από ειδικούς επιστήμονες και γνώστες της τεχνολογίας. Το συνοπτικό λεξικό της Οξφόρδης ορίζει την τεχνοκρατία ως την «οργάνωση και διαχείριση των βιομηχανικών πόρων μιας χώρας από τεχνικούς εμπειρογνώμονες για το καλό ολόκληρης της κοινότητας». Η τεχνοκρατία, ως σύστημα διακυβέρνησης και διοίκησης, ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα οι «τεχνοκράτες» συνδέονται περισσότερο με τους τραπεζίτες και τα λεγόμενα “goldenboys”.

Το 2014, κυκλοφόρησε το βιβλίο “TechnocracyRising: TheTrojanHorseOfGlobalTransformation” («Η Άνοδος της Τεχνοκρατίας: Ο Δούρειος Ίππος για τον Παγκόσμιο Μετασχηματισμό»), από τον Αμερικάνο συγγραφέα PatrickM. Wood. Ο Wood, πρώην σύμβουλος επενδύσεων στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ, από το 1978 παρακολουθεί και τεκμηριώνει τις δραστηριότητες της Τριμερούς Επιτροπής, την οποία θεωρεί τον πυρήνα του ελιτισμού και της παγκοσμιοποίησης στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, εκδίδοντας το ενημερωτικό έντυπο “TheTrilateralObserver”.

Στην ομώνυμη ιστοσελίδα αναφέρονται πληροφορίες για το βιβλίο:

Με σχολαστική λεπτομέρεια και μια αφθονία αυθεντικής έρευνας, ο PatrickM. Wood χρησιμοποιεί τοπ βιβλίο του “TechnocracyRising” για να συνθέσει το παζλ της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης με έναν τρόπο που δεν έχει ειπωθεί ποτέ πριν, έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να κατανοήσει πλήρως το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης, τους δράστες της και τον τελικό προορισμό της.

Στον πυρετό της Μεγάλης Ύφεσης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, εξέχοντες επιστήμονες και μηχανικοί πρότειναν ένα ουτοπικό στηριζόμενο στην ενέργεια οικονομικό σύστημα που ονομάζεται τεχνοκρατία, που θα διοικείται από τους ίδιους αυτούς τους επιστήμονες και τους μηχανικούς, αντί των εκλεγμένων πολιτικών. Αν και αυτό το ριζοσπαστικό κίνημα έχασε τη δυναμική του από το 1940, ανέκτησε την ισχύ του όταν εννοιολογικά εγκρίθηκε από την ελιτίστικη Τριμερή Επιτροπή (συν-ιδρύθηκε από τον ZbigniewBrzezinski και τον DavidRockefeller) το 1973, για να γίνει η λεγόμενη «Νέα Διεθνής Οικονομική Τάξη» της.

Στα επόμενα 41 χρόνια, η σύγχρονη έκφραση της τεχνοκρατίας και της Νέας Διεθνούς Οικονομικής Τάξης φαίνεται καθαρά σε παγκόσμια προγράμματα, όπως η ‘Ατζέντα 21’, η ‘Αειφόρος Ανάπτυξη’, η ‘Πράσινη Οικονομία’, τα ‘Councils of Governments’ (ή CoGs, ‘Συμβούλια των Κυβερνήσεων’, η ‘SmartGrowth’ (‘Έξυπνη Ανάπτυξη’), το ‘SmartGrid’ (‘Έξυπνο Δίκτυο’), οι πρωτοβουλίες καθολικής παρακολούθησης (‘TotalAwareness’) και άλλα.

Ο Woodυποστηρίζει ότι η μόνη λογική κατάληξη της τεχνοκρατίας είναι Επιστημονική Δικτατορία, όπως ήδη έχει καταγραφεί σε δυστοπικά βιβλία, όπως το ‘BraveNewWorld’ του AldousHuxley (1932) και το ‘Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα’ (1984) του GeorgeOrwell (1948), όπου και τα δύο κοιτάνε κατευθείαν στο πρόσωπο της τεχνοκρατίας, όταν αυτή ήταν ακόμα στα σπάργανα.

Με πάνω από 250 υποσημειώσεις, μια εκτενή βιβλιογραφία και ένα καθαρό στυλ  γραφής, ο Woodπροκαλεί τον αναγνώστη σε νέα επίπεδα γνώσης και κατανόησης για τον σαφή και υπαρκτό κίνδυνο της τεχνοκρατίας, και πώς οι πολίτες θα μπορούν να είναι σε θέση να την απορρίψουν και πάλι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή