Ένας ιερεύς ζηλωτής με πλούσια δράση είδε κάποτε ένα όνειρο. Ο ίδιος μας το περιγράφει ως εξής·
«Καθόμουνα στην πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι’ εξαντλημένος από την μεγάλη κόπωση. Πολλοί στην ενορία μου ζητούσαν τον πολύτιμο μαργαρίτη. Και πολλοί τον είχαν βρει. Η ενορία μου προόδευε από κάθε άποψη. Η ψυχή μου πλημμύριζε από χαρά, ελπίδα και θάρρος. Τα κηρύγματά μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Πολλοί προσήρχοντο στην εξομολόγηση. Η Εκκλησία μου ήταν πάντοτε ασφυκτικά γεμάτη. Είχα κατορθώσει να κινητοποιήσω ολόκληρη την ενορία. Ικανοποιημένος απ’ όλα εργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις εξαντλήσεως.
Ενώ σκεπτόμουνα όλα αυτά, χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος. Τότε συνέβη το εξής, που θα σας περιγράψω·
Ένας ξένος μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. Το πρόσωπό του ήταν γλυκό κι είχε μεγάλη πνευματικότητα. Ήταν καλά ντυμένος και κρατούσε στο χέρι του μερικά όργανα χημικού εργαστηρίου. Η όλη του εμφάνιση προκαλούσε εντύπωση. Ο ξένος με πλησίασε. Κι ενώ μου άπλωσε το χέρι του για να με χαιρετίσει, μ’ ερώτησε·
-«Πως πάει ο ζήλος σου;».
Η ερώτηση αυτή μου προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατί ήμουν ικανοποιημένος με τον ζήλο μου. Και δεν είχα καμιά αμφιβολία, πως και ο ξένος θα ήταν πολύ χαρούμενος, αν το γνώριζε. Τότε, όπως θυμάμαι απ’ το όνειρό μου, για να του δείξω πόση αξία έχει ο ζήλος, σαν να έβγαλα απ’ το στήθος μου μια συμπαγή μάζα, που ακτινοβολούσε σαν χρυσάφι. Του την έβαλα στο χέρι. Και του λέω·
-«Αυτός είναι ο ζήλος μου!».
Εκείνος την πήρε και την ζύγισε προσεκτικά πάνω στη ζυγαριά του·
-«Ζυγίζει 50 κιλά», λέει σοβαρά.
Εγώ μόλις μπορούσα να συγκρατήσω την χαρά μου για το βάρος αυτό. Εκείνος με σοβαρότητα σημείωσε το βάρος σ’ ένα χαρτί και συνέχισε την εξέτασή του.
Έσπασε την μάζα εκείνη σε κομματάκια και την έβαλε σ’ ένα χημικό τηγάνι πάνω στη φωτιά. Ξεχώρισε τα διάφορα στοιχεία. Όταν αυτά κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τα άγγιζε με ένα σφυράκι και ζύγιζε το καθένα ξεχωριστά. Έπειτα σημείωνε προσεκτικά το βάρος κάθε κομματιού πάνω στο χαρτί. Όταν τελείωσε, μου έριξε μια ματιά, γεμάτη συμπόνια και μου λέει·
-«Εύχομαι να σε λυπηθεί ο Θεός και να σωθείς». Κι αμέσως εγκατέλειψε το δωμάτιο.
Στο χαρτί που μου άφησε στο τραπέζι, ήταν γραμμένα τα εξής·
«Ο ζήλος του ιερέως π. Χ….., συνολικού βάρους 50 κιλών, κατόπιν προσεκτικής αναλύσεως παρατηρούμε ότι αποτελείται από τα εξής στοιχεία·
|
Φανατισμός
Προσωπική φιλοδοξία Αυτοϊκανοποίηση Επίδειξη Τάση προς επιβολή και κυριαρχία Αγάπη προς τον Θεό Αγάπη προς τους ανθρώπους ————————————————————— |
5 κιλά
15 κιλά 12 κιλά 9 κιλά 6 κιλά 2 κιλά 1 κιλό —————— |
Η παράξενη συμπεριφορά του ξένου και η ματιά, με την οποία με αποχαιρέτησε, μου μετέδωσαν κάποια ανησυχία. Μα όταν είδα τα αποτελέσματα της εξετάσεώς του, ένοιωσα τα γόνατά μου να λυγίζουν.
Θέλησα στην αρχή ν’ αμφισβητήσω την ορθότητα των αριθμών. Μα εκείνη την ώρα άκουσα ένα αναστεναγμό του ξένου, που είχε φθάσει στην εξώπορτα. Ηρέμησα και άρχισα να σκέπτομαι πιο ψύχραιμα. Μα καθώς σκεπτόμουνα, σκοτείνιαζε μπροστά μου. Δεν μπορούσα πια να διαβάζω το χαρτί, που κρατούσα στα χέρια μου. Αγωνία και φόβος με κατέλαβαν. Στα χείλη μου ήλθε η κραυγή·
-«Κύριε σώσε με».
Έριξα πάλι μια ματιά στο χαρτί. Ξαφνικά μεταμορφώθηκε σ’ έναν ολοκάθαρο καθρέπτη, που καθρέπτιζε την καρδιά μου. Ένοιωσα και αναγνώρισα την κατάστασή μου. Με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσα τον Κύριο να ελευθερώσει απ’ το Εγώ μου. Τέλος ξύπνησα με μια κραυγή αγωνίας.
Στα περασμένα χρόνια παρακαλούσα τον Θεό να με σώσει από διάφορους κινδύνους. Μα απ’ την ημέρα εκείνη άρχισα να παρακαλώ τον Θεό να με ελευθερώσει απ’ το δικό μου Εγώ».
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
(Από το φυλλάδιο των κύκλων Αγίας Γραφής που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1994 της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης).