Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, γίνεται πεποίθηση, ἀκόμη καὶ στὸν πλέον ἀδαῆ περὶ τὰ στρατιωτικά, πὼς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀντικειμενικοὺς σκοποὺς τοῦ μνημονίου εἶναι καὶ ὁ περιορισμὸς τῆς μαχητικῆς ἰσχύος τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Ἑλλάδος. Στὰ πλαίσια τῆς ὑλοποιήσεως αὐτοῦ τοῦ στόχου καὶ μὲ πρόσχημα τὴν ἄσχημη οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς χώρας, ἡ κυβέρνηση, ἀρχικῶς περιώρισε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὰ ποσά, ποὺ διατίθενται γιὰ τὶς ἀμυντικὲς δαπάνες καὶ ἐκεῖνα, ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν διεξαγωγὴ μεγάλης κλίμακος ἀσκήσεων καὶ ἄλλων ἐκπαιδευτικῶν δραστηριοτήτων.
Στὴν συνέχεια, ἔκανε ἕνα ἀκόμη βῆμα μὲ τὴν δραματικὴ περικοπὴ τῶν ἀποδοχῶν (μισθούς, συντάξεις κ.λπ.) τοῦ προσωπικοῦ, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸν κίνδυνο νὰ μειωθῆ τὸ ἠθικό του λόγῳ τῶν τεραστίων προβλημάτων, ἀκόμη καὶ ἐπιβιώσεως, ποὺ ἀντιμετωπίζει. Ἀπὸ τὸ ἴδιο πνεῦμα διακατέχεται ἡ ἀπόφαση γιὰ περιορισμὸ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν εἰσαγομένων στὶς Στρατιωτικὲς Σχολὲς καὶ τὴν διετῆ ἀναστολὴ τῆς λειτουργίας τῶν Ἀστυνομικῶν Σχολῶν.
Μέλος Δ.Σ. τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ