Γράφει ο Αλώπηξ
Στις 14 Ιανουαρίου του 1983 ο πρόεδρος Ρέιγκαν προχώρησε στην δημιουργία του Εθνικού Ιδρύματος για τη Δημοκρατία (NED) και πρόσφερε στην Ουάσιγκτον ένα πολύτιμο εργαλείο βοηθητικό της CIA, που είχε σαν κύριο σκοπό και πρωταρχικό στόχο την αποσταθεροποίηση των μη φιλικών προς τις ΗΠΑ κυβερνήσεων με χρηματοδότηση της αντιπολίτευσής τους και όταν δεν ήταν εφικτή η επικράτηση τους την διενέργεια «χρωματιστών επαναστάσεων» ή και φανερών πραξικοπημάτων.
Η NED στηρίζεται και λειτουργεί κυρίως σε χώρες εχθρικές κατά βάση προς τις ΗΠΑ, στις οποίες υπάρχει μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια, συνεργάζεται με τα ντόπια «φιλικά» και εξαγορασμένα από τις ΗΠΑ ΜΜΕ, «λαδώνει» τις ηγεσίες συνδικάτων, κομμάτων της αντιπολίτευσης και ΜΚΟ με ό στόχο την προώθηση κομμάτων στην εξουσία με ακραίες φιλελεύθερες θέσεις, την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας των κρατών αυτών.
Οι πιο σημαντικές επιτυχίες της NED ήταν η ανατροπή των Σαντινίστας στη Νικαράγουα, η κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Πολωνία, η πτώση μέσω πραξικοπήματος του προέδρου της Aϊτής Αριστίντ, η πτώση του καθεστώτος Μιλόσεβιτς στην Σερβία, το αποτυχημένο τελικά πραξικόπημα εναντίον του Τσάβες, η πτώση της κυβέρνησης Στανισέφ της Βουλγαρίας και πιο πρόσφατα το ένοπλο ναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία με επικεφαλής μισθοφόρους νεοναζί.
Αν και από νομική άποψη επρόκειτο για νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, η NED εμφανίζεται στον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, αλλά η χρηματοδότησή της εξαρτάται από την έγκριση του Κογκρέσου κάτι που επιτρέπει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να απεκδύεται από κάθε ευθύνης όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως έχουν σχεδιαστεί.
Το ταλέντο που επέδειξε το NED στη διοχέτευση χρημάτων, στη δημιουργία μη κυβερνητικών οργανώσεων, στη χειραγώγηση των προεκλογικών εκστρατειών και στη διεξαγωγή εκστρατειών παραπληροφόρησης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μεγάλη εμπειρία που είχαν αποκτήσει σε αυτόν τον τομέα η CIA, η διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών που ήταν επιφορτισμένη με τη χορήγηση βοήθειας (USAID) και πολλές προσωπικότητες της συντηρητικής « ελίτ » που ασχολούνταν με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με εξαίρεση τις τρομοκρατικές μεθόδους, η κυβέρνηση Ρέιγκαν χρησιμοποίησε τις ίδιες πρακτικές στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης: «μια σταυροφορία των ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, η οποία εμφανιζόταν λιγότερο ιμπεριαλιστική στο βαθμό που υποτίθεται ότι ανταποκρινόταν άμεσα στις ανάγκες των διαφωνούντων και των μεταρρυθμιστών σε ολόκληρο τον κόσμο». Στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» η απόσταση ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους υπηκόους τους διευκόλυνε το έργο του NED και των οργανώσεων που είχε δημιουργήσει : χάρη στα δολάρια και στη διαφήμιση κατασκεύασαν χιλιάδες διαφωνούντες. Μόλις επιτεύχθηκε η καθεστωτική αλλαγή, οι περισσότεροι από αυτούς (όπως και οι οργανώσεις τους) εξαφανίστηκαν άδοξα.
Αν και το NED σχεδιάστηκε στο πλαίσιο του αμερικανικού οπλοστασίου της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ στην Ευρώπη αποτέλεσε το προοίμιο της πλανητικής επέκτασης των δραστηριοτήτων του.
Το 2004 ο πρόεδρος Μπους, στην ομιλία του για την κατάσταση της Ένωσης, ζήτησε από το Κογκρέσο το διπλασιασμό του προϋπολογισμού του NED, έτσι ώστε να καινοτομήσει στην « προώθηση των ελεύθερων εκλογών, της ελευθερίας των ανταλλαγών, της ελευθερίας του τύπου και των συνδικαλιστικών ελευθεριών στη Μέση Ανατολή ». Το 2003 το δίκτυό του εγκαταστάθηκε στο Αφγανιστάν κάτι το οποίο συνέβη και στην περίπτωση του Ιράκ.
Τα μέλη της οργάνωσης υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους και στην Ρωσία, στη Λευκορωσία, στο Ουζμπεκιστάν και στην Βενεζουέλα. Η οργάνωση αυτή επίσης χρηματοδότησε τους «διαδηλωτές» και την πτώση των κυβερνήσεων στην Αίγυπτο, την Τυνησία, την Υεμένη και την Λιβύη, ενώ
Αρκετές χώρες, πάντως, όπως η Ρωσία επί προεδρίας Πούτιν και η Βολιβία επί προεδρίας Μοράλες ζήτησαν και κατάφεραν να κλείσουν τα γραφεία της NED στο έδαφός τους, τα οποία κατηγορούσαν για την ενίσχυση οργανώσεων που επεδίωκαν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης.
Την τελευταία δεκαετία η NED στρέφει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους προς την Ανατολική Ασία και συγκεκριμένα προς το Πεκίνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι 18 από τις συνολικά 28 ασιατικές ΜΚΟ, που ελέγχονται απευθείας από τη NED, δραστηριοποιούνται στην Κίνα και ειδικά στο Θιβέτ και την επαρχία Ξινγιάνγκ, όπου δρά το αυτονομιστικό κίνημα των Ουιγκούρ. Απώτερος σκοπός τους η προώθηση της αυτονομίας ή ανεξαρτησίας αυτών των περιοχών από την Κίνα με σκοπό την αποδυνάμωση της και την οριστική καταστροφή της απειλής που αυτή αποτελεί για τις ΗΠΑ.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η NED αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο των ΗΠΑ για την χειραγώγηση και τον έλεγχο εχθρικών προς αυτή καθεστώτων και είναι γνωστό ότι και στην χώρα μας πολλές ΜΚΟ, ΜΜΕ και κόμματα της αντιπολίτευσης και μη χρηματοδοτούνται έντονα από την οργάνωση αυτή και κάνουν αισθητή την παρουσία τους όχι μόνο στην διάρκεια των εκλογών, αλλά και γενικότερα, προωθώντας τα συμφέροντα και τις πολιτικές των ΗΠΑ, που δεν είναι όμως τις περισσότερες φορές συμφέροντα για την χώρα μας. Για αυτό θα χρειαστεί μόνιμη επαγρύπνηση από τον Ελληνικό λαό και μία πατριωτική και φιλολαϊκή ηγεσία, η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα όποια ξένα αλλότρια συμφέροντα και θα προωθήσει το εθνικό συμφέρον, ενώνοντας τον Ελληνικό λαό και οδηγώντας στο μονοπάτι της ευημερίας, της ανάπτυξης, της κοινωνικής γαλήνης και της πανελλήνιας σύμπνοιας και ομοψυχίας.