Μια απο τις πιό επικίνδυνες σύγχρονες αιρέσεις, που εμφανίστηκαν στην ιστορία της Εκκλησίας μας, είναι η αίρεση του Οικουμενισμού. Σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, χαρακτήρισε την αίρεση αυτή ως Παναίρεση :
«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών μέ επικεφαλής τόν Παπισμό. Όλοι δέ αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δέν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις τήν άλλην αίρεσιν. Τό κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους είναι η παναίρεσις»[i].
Μιά μεγάλη οσιακή μορφή της εποχής μας ο Γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης σε συνάξεις μοναζουσών έλεγε : «Οικουμενισμός και Κοινή Αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων»[ii].
Παραθέτουμε επίσης την μαρτυρία του οσίου γέροντος και μεγάλου Ρώσου αγιορείτου ασκητού, ιδρυτού της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου του Έσσεξ Αγγλίας, αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, την οποία διασώζει ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος στο βιβλίο του «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ» : «Ως Ορθόδοξος εμπειρικός θεολόγος δεν μπορεί να δεχθεί τον περιορισμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την θεωρία του Οικουμενισμού, τον οποίο θεωρεί ‘ως μία από τις πιο επικίνδυνες αιρέσεις’. Η προσπάθεια μερικών να δημιουργήσουν μιά ‘παγκόσμια και αποστολική εκκλησία’ είναι μια πλανεμένη προσπάθεια»[iii].
Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήσης, μεγάλος αγωνιστής και πολέμιος του Οικουμενισμού, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση αυτή ότι «ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς. Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά ‘σεβάσμιες εκκλησίες’, ‘αδελφές εκκλησίες’, συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»[iv].
Τέλος, ο μακαριστός γέροντας αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος λέγει σχετικά: «Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον του Διεθνούς Σιωνισμού καί έχει ως μοναδικόν σκοπόν τήν πολιτικήν καί θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης! Ο Οικουμενισμός είναι μιά φοβερά λαίλαψ, πού προετοιμάζεται νά ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, τήν ‘Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν’ του Χριστού. Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, πού συγκεντρώνει τήν καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, μέ τόν σκοτεινό πόθο νά τήν εκμηδενίση καί νά τήν αφανίση»[v].
Οι σκοτεινές δυνάμεις του Διεθνούς Σιωνισμού επιδιώκουν εδώ και αιώνες, σε πολιτικό μεν επίπεδο, μέσω της Παγκοσμιοποιήσεως, να ιδρύσουν ένα παγκόσμιο κράτος, μία παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, με παγκόσμιο νόμισμα και παγκόσμια οικονομία, σε θρησκευτικό δε επίπεδο, μέσω του Οικουμενισμού, νά ενώσουν όλες τίς θρησκείες καί όλες τίς αιρέσεις σέ μία παγκόσμια θρησκεία, διαγράφοντας τις χαώδεις δογματικές διαφορές, που χωρίζουν την Ορθοδοξία από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες.
[i] Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία καί Οικουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 224.
[ii] Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τομ. Β΄, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999, σελ. 176.
[iii] Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιεροθέου, Οιδα άνθρωπον εν Χριστώ, έκδ. Γ΄, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) 2008, σελ. 171.
[iv] Αρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Η Ορθοδοξία μπροστά στη θύελλα του συγχρόνου Προτεσταντικού και Παπικού Οικουμενισμού, Πειραιάς 2012, σελ. 6
[v] Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος, Αθήνα 1988, σελ. 23, 25.
Πηγή
«ΤΟ ΠΑΠΙΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ
ΚΑΙ Ο
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ»