28 χρόνια από το θάνατό του (10/10/1910- 16/5/1988).
Πίστευε ότι η επανάσταση με τον τρόπο του Χριστού συνιστά τη δική μας συμβολή, τη δική μας ευθύνη απέναντι στον κόσμο!
Πάλεψε να ξαναβρεί η Εκκλησία τη γνησιότητά της, να απαλλαγεί από το δεσποτισμό της Ιεραρχίας και να αναδιοργανωθεί με βάση το Λαό της (τη λέξη λαός την έγραφε πάντα με κεφαλαίο!), εμπνεόμενη από τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας.
Αγωνίστηκε για την ελευθερία των ανθρώπων, μακρυά από κάθε είδους ολοκληρωτισμούς, υποκριτικούς παπαδισμούς και ψευδοπατριωτισμούς.
«Ο ελεύθερος άνθρωπος που ποθεί την ελευθερία δεν καταδέχεται να ντροπιάζει τον εαυτό του με τυρρανία ή με υποδούλωση. Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού!»
Θα αγωνιά, θα βασανίζεται, και θα ξαναθανατώνεται αναρίθμητες φορές σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή…”
πως είμαι αμαρτωλός κι αδύναμος»
κι ας νιώθω φρίκη για τις γύρω
κακές κι επικίνδυνες καταστάσεις
και τις αδυσώπητες ανάγκες
Γιατί γνωρίζω πια ότι η χάρη Του,
του Αγίου και Δικαίου και Ελεύθερου
-που του ΄δωσα την πίστη μου- με θέλει κι έτσι
– Θαυμάσιο δικαίωμά Του- για συνεργάτη
στο απαράμιλλο και μέγα έργο Του,
την αλλαγή του κόσμου μας!