Της Βίκυς Χρυσού
Μπορεί πολλές από τις “συνωμοσιολογικές θεωρίες” να φτάνουν στα άκρα και να υπερβάλουν, ωστόσο η πραγματικότητα πολύ συχνά έρχεται να επιβεβαιώσει πολλές από αυτές.
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε από την Globalresearch, στις 18 Απριλίου 2009, με τον τίτλο:
Ο Πύργος της Βασιλείας: μυστικό σχέδιο για την έκδοση του παγκόσμιου νομίσματος – Θέλουμε πράγματι να εκδίδει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) το παγκόσμιο νόμισμα?
της Ellen Brown
μετάφραση, απόδοση Βίκυ Χρυσού
Άρθρο του Ambrose Evans-Pritchard στο London Telegraph στις 7 Απριλίου 2009, με τίτλο “Η ομάδα G20 Μετακινεί τον κόσμο ένα βήμα πιο κοντά στο παγκόσμιο νόμισμα” αναφέρει:
“Μία και μόνη ρήτρα στο σημείο 19 του ανακοινωθέντος που εκδόθηκε από τους ηγέτες της G20 μοιάζει με επανάσταση στην παγκόσμια οικονομική οργάνωση.
Στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται:
‘Έχουμε συμφωνήσει για την υποστήριξη ενός γενικού SDR, που θα εισφέρει $ 250δις (£ 170δις) στην παγκόσμια οικονομία και την παγκόσμια αύξηση της ρευστότητας” .
Το SDR (Special Drawing Rights) αφορά ειδικά δικαιώματα και είναι ένα “συνθετικό” χαρτονόμισμα, που εκδίδεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και είχε μείνει σε αδράνεια για μισό αιώνα.
“Στην πραγματικότητα, οι ηγέτες του G20 ενεργοποίησαν την ισχύ του ΔΝΤ για τη δημιουργία χρήματος, ώστε να αρχίσει η παγκόσμια «ποσοτική χαλάρωση». Με τον τρόπο αυτό, το παγκόσμιο νόμισμα μπαίνει de facto στο παιχνίδι. Αυτό βρίσκεται έξω από τον έλεγχο κάθε κυρίαρχου οργάνου. Οι θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας θα το λατρέψουν.”
Πράγματι θα το λατρέψουν. Το άρθρο φέρει τον υπότιτλο: “Ο κόσμος είναι ένα βήμα πιο κοντά σε ένα παγκόσμιο νόμισμα, που υποστηρίζεται από μία Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα, η οποία κινεί τη νομισματική πολιτική για το σύνολο της ανθρωπότητας.” Φυσικά εγείρεται το ερώτημα, τι ή ποιος θα χρησιμεύσει ως “μια παγκόσμια κεντρική τράπεζα”, που θα έχει την εξουσία να εκδίδει το νόμισμα και να αστυνομεύει την παγκόσμια νομισματική πολιτική για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όταν οι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου συναντήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Ουάσιγκτον, συζήτησαν σχετικά με το ποιος φορέας θα μπορούσε να παίξει αυτό το δεινό και φοβερό ρόλο. Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας δήλωσε τότε:
“[Η] απάντηση θα μπορούσε ήδη να είναι μπροστά στα μάτια μας, με τη μορφή της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS). . . . Το ΔΝΤ έχει την τάση να αγγίζει τις προειδοποιήσεις σχετικά με τα οικονομικά προβλήματα σε πολύ διπλωματική γλώσσα, αλλά η BIS είναι πιο ανεξάρτητη και βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση για να ασχοληθεί με αυτά, εάν της δοθεί η δύναμη να το κάνει. “1
Η BIS έχει κλυδωνιστεί από σκάνδαλα από τότε που έδειξε προ-ναζιστικές ροπές κατά τη δεκαετία του 1930. Η BIS ιδρύθηκε το 1930 στη Βασιλεία της Ελβετίας και χαρακτηρίζεται “το πιο αποκλειστικό, μυστικό και ισχυρό υπερεθνικό κλαμπ στον κόσμο.” Ο Charles Higham στο βιβλίο του “συναλλαγές με τον εχθρό” (Trading with the Enemy) έγραψε 
πως από τα τέλη του 1930, η BIS είχε λάβει μία ανοικτή θέση υπέρ του ναζισμού και αποτέλεσε θέμα ταινίας μίας ώρας, με τίτλο “Banking with Hitler” σε εκπομπή του BBC Watch το 1998,2 .
Το 1944, η αμερικανική κυβέρνηση υποστήριξε το ψήφισμα κατά τη διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς (Bretton-Woods Conference) και ζήτησε την εκκαθάριση της BIS, ακολουθώντας κατηγορίες από την Τσεχική πλευρά, πως με παράνομες δραστηριότητες είχαν κλέψει οι Ναζί το χρυσό της κατεχόμενης Ευρώπης, αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες αθόρυβα κατάφεραν να ξεφύγουν από τις αμερικανικές αποφάσεις.3
Εικόνα 1: “Σεμνό” ξεκίνημα, Γραφείο BIS , Hotel Savoy-Univers, Basel (Βασιλεία)
Εικόνα 2:
Πρώτη Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση, 1931
Στο βιβλίο του “Τραγωδία και Ελπίδα: Η ιστορία του κόσμου στην εποχή μας” (Tragedy & Hope -A History of the World in Our Time -1966), ο Δρ Carroll Quigley αποκάλυψε τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε 
παρασκηνιακά η BIS στην παγκόσμια οικονομία. Ο Δρ Quigley ήταν καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Georgetown, όπου υπήρξε μέντορας του πρόεδρου Μπιλ Κλίντον. Ήταν, επομένως Insider, μυημένος στην ισχυρή κλίκα που ο ίδιος αποκάλεσε “οι διεθνείς τραπεζίτες.” Η αξιοπιστία του ενισχύεται από το γεγονός ότι πράγματι ενστερνίζονταν τους στόχους τους. Ο ίδιος έγραψε:
“Γνωρίζω τις εργασίες του δικτύου αυτού, επειδή το έχω μελετήσει επί είκοσι χρόνια και είχα για δύο χρόνια το δικαίωμα, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, να εξετάσω τα έγγραφα και τα απόρρητα αρχεία του. Δεν έχω απέχθεια προς αυτό ή για τους περισσότερους από τους στόχους του και για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ήμουν κοντά σε αυτό και σε πολλά από τα όργανα του. (…) n κύρια διαφοροποίηση μου στις απόψεις εστιάζεται στο ότι αυτό (το δίκτυο) θέλει να παραμένει άγνωστο, ενώ εγώ πιστεύω ότι ο ρόλος του στην ιστορία είναι αρκετά σημαντικός και πρέπει να είναι γνωστό.”
Ο Quigley έγραψε επίσης για αυτό το διεθνές τραπεζικό δίκτυο πως:
“[Οι] δυνάμεις του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού είχαν ένα άλλο μακροπρόθεσμο στόχο μεγάλης εμβέλειας: Τίποτε λιγότερο από το να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου σε χέρια ιδιωτών, που να είναι σε θέση να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου στο σύνολό του. Το σύστημα αυτό έπρεπε να ελέγχεται με μια φεουδαρχικού τύπου δομή από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, που ενεργούν σε συνεννόηση, με βάση μυστικές συμφωνίες που προκύπτουν σε συχνές ιδιωτικές συναντήσεις και συνέδρια. Η κορυφή του συστήματος θα ήταν η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) στη Βασιλεία της Ελβετίας, μια ιδιωτική τράπεζα που ανήκει και ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, οι οποίες ήταν οι ίδιες ιδιωτικές εταιρείες.“
Το κλειδί για την επιτυχία τους, όπως αναφέρει ο Quigley, ήταν ότι οι διεθνείς τραπεζίτες θα έλεγχαν και θα χειρίζονταν το σύστημα της οικονομίας κάθε λαού, ενώ θα άφηναν να φαίνεται πως (η οικονομία) είναι ελεγχόμενη από την κυβέρνηση. Η δήλωση εξέφραζε μία άλλη δήλωση, που έκανε το 18ο αιώνα ο πατριάρχης της μετέπειτα πιο ισχυρής τραπεζικής δυναστείας του κόσμου: o Mayer Amschel Bauer Rothschild ως γνωστόν δήλωσε το 1791: “Επιτρέψτε μου την έκδοση και τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τη νομοθεσία του.”
Οι πέντε γιοι του Mayer Rothschild εστάλησαν στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης – Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη, Βερολίνο και Νάπολη – με την αποστολή να καθιερώσουν ένα τραπεζικό σύστημα που θα ήταν εκτός κυβερνητικού ελέγχου. Τα οικονομικά και πολιτικά συστήματα των εθνών δεν θα ελέγχονταν πλέον από τους πολίτες, αλλά από τους τραπεζίτες, προς όφελος των τραπεζιτών. Τελικά, μία ιδιόκτητη “κεντρική τράπεζα” ιδρύθηκε σχεδόν σε κάθε χώρα, και αυτό το κεντρικό τραπεζικό σύστημα έχει πλέον αποκτήσει έλεγχο επί των οικονομιών του κόσμου.
Το αποτέλεσμα είναι μία παγκόσμια οικονομία, στην οποία όχι μόνο οι βιομηχανίες, αλλά και οι ίδιες οι κυβερνήσεις λειτουργούν με βάση την «πίστη» (ή το χρέος) που δημιούργησε ένα τραπεζικό μονοπώλιο -επικεφαλής του δικτύου των ιδιωτικών κεντρικών τραπεζών-, και στην κορυφή αυτού του δικτύου είναι η BIS, “η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών στη Βασιλεία”.
Πίσω από τις κουρτίνες
Για πολλά χρόνια η BIS διατηρούσε πολύ χαμηλό προφίλ και λειτουργούσε παρασκηνιακά μέσα από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Από εδώ παίρνονταν οι αποφάσεις
- να υποτιμηθούν ή να διατηρηθούν οι αξίες των νομισμάτων,
- να αυξηθούν ή να μειωθούν τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια,
- που καθόριζαν την τιμή του χρυσού και
- γινόταν οι ρυθμίσεις για τις υπεράκτιες τράπεζες .
“Η κύρια αξία, η οποία φαίνεται να διαχωρίζει το εσωτερικό του συλλόγου από τα υπόλοιπα μέλη της BIS, είναι η εταιρική πίστη πως οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να ενεργούν ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις τους. . . . Μία δεύτερη -και στενά συνδεδεμένη με τον εσωτερικό κύκλο της λέσχης- πίστη είναι, ότι οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να τυγχάνουν εμπιστοσύνης σε αποφάσεις που αφορούν την τύχη του διεθνούς νομισματικού συστήματος .”
Σε άρθρο του 2003 με τίτλο «Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ζητά παγκόσμιο νόμισμα”, ο Joan Veon έγραφε:
“Η BIS είναι ο τόπος όπου συγκεντρώνεται το σύνολο των ανά τον κόσμο κεντρικών τραπεζών
- για να αναλύσουν την παγκόσμια οικονομία και
- να καθορίσουν ποια πορεία δράσης θα αναλάβουν, ώστε να βάλουν ακόμη περισσότερα χρήματα στις τσέπες τους -δεδομένου ότι ελέγχει όλη την ποσότητα του χρήματος που βρίσκεται σε κυκλοφορία- και
- πόσους τόκους πρόκειται να χρεώσουν στις κυβερνήσεις και τις τράπεζες για το δανεισμό από αυτές. . . .
Όταν καταλάβουμε ότι η BIS τεντώνει τις χορδές του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, τότε θα καταλάβουμε ότι έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία οικονομική άνθιση ή ύφεση σε μια χώρα. Εάν αυτή η χώρα δεν έχει κάνει αυτό που θέλουν οι δανειστές των χρημάτων, τότε το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πουλήσουν το νόμισμα της χώρας. “5
Οι αμφιλεγόμενες συμφωνίες της Βασιλείας
“Η Τράπεζα της Κορέας διέθεσε πάνω από 35 τρισεκατομμύρια στις τράπεζες, από τον Σεπτέμβριο, όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση άρχισε να εξελίσσεται αστραπιαία,” δήλωσε αναλυτής της Σεούλ, ο οποίος αρνήθηκε τη δημοσιοποίηση του ονόματος του. «Όμως η επίδραση αυτή δεν παρατηρείται καθόλου, καθώς όλες οι τράπεζες κρατούν τα χρήματα -ως ρευστότητα- στα χρηματοκιβώτια τους. Απλώς δεν δανείζουν. Και ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι για να διατηρηθεί η αναλογία BIS αρκετά ψηλά, ώστε να επιβιώσουν”, είπε. . . .
“Οι κανονισμοί της BIS εξυπηρετούν μόνο τον ενιαίο σκοπό ενίσχυσης του διεθνούς ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, ακόμη και με κίνδυνο για τις εθνικές οικονομίες. . . . Το ΔΝΤ και οι διεθνείς τράπεζες που ρυθμίζονται από την BIS είναι μια ομάδα:
- Οι διεθνείς τράπεζες δανείζουν απερίσκεπτα σε δανειολήπτες στις αναδυόμενες οικονομίες ώστε να δημιουργηθεί κρίση χρέους σε ένα ξένο νόμισμα.
- Το ΔΝΤ, ως φορέας του νομισματικού ιού, καταφτάνει στο όνομα της “υγιούς νομισματικής πολιτικής”.
- Στη συνέχεια, οι διεθνείς τράπεζες ως επενδυτές-όρνια έρχονται στο όνομα της “δημοσιονομικής εξυγίανσης” για να αποκτήσουν εγχώριες τράπεζες, που κρίνονται προηγουμένως από τη BIS, ως αφερέγγυες και με ανεπαρκή κεφάλαια.”
“Αντιστρέφοντας τη λογική, ότι ένα υγιές τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να οδηγεί στην πλήρη απασχόληση και την ανάπτυξη, οι κανονιστικές διατάξεις της BIS απαιτούν υψηλή ανεργία και υποβάθμιση της ανάπτυξης των εθνικών οικονομιών, ως δίκαιο αντίτιμο για ένα υγιές παγκόσμιο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα”
Τελευταίο Domino προς πτώση
“Η κρίση συχνά αποκαλείται “η αποτυχία της αγοράς”, και ο όρος “mark to market” φαίνεται να την ενισχύει. Αλλά οι κανόνες του “mark to market” είναι ιδιαίτερα ενάντιοι στην αγορά και αποτελούν εμπόδια για την ελεύθερη λειτουργία των τιμών της αγοράς. . . . Στην περίπτωση αυτή, οι λογιστικοί κανόνες αποτυγχάνουν στο να επιτρέψουν στους παίκτες της αγοράς να κατέχουν κάποιο κεφάλαιο αν δεν τους αρέσει αυτό που είναι σήμερα θελκτικό στην αγορά, μία σημαντική δραστηριότητα της αγοράς που επηρεάζει την εξεύρεση κέρδους σε τομείς από τη γεωργία μέχρι τις αντίκες.”10
Στις αρχές Απριλίου 2009, ο κανόνας “σήμα στην αγορά” πήρε τελικά ηπιότερη μορφή στις ΗΠΑ με παρέμβαση του Συμβουλίου Οικονομικών Προτύπων (U.S. Financial Accounting Standards Board -FASB), αλλά οι επικριτές σημειώνουν πως η εν λόγω τροποποίηση δεν προχώρησε αρκετά και αυτό γιατί έγινε σε απάντηση της πίεσης που άσκησαν πολιτικοί και τραπεζίτες και δεν αποτελεί ουσιαστική αλλαγή που να προέρχεται από την καρδιά της πολιτικής της ίδιας της BIS.
Και εδώ είναι το σημείο που μπαίνουν οι θεωρητικοί της συνωμοσίας.
- Γιατί η BIS δεν ανακάλεσε ή δεν τροποποίησε τουλάχιστον την “Βασιλεία ΙΙ”, αφού είδε τις καταστροφές που είχε προκαλέσει;
- Γιατί κάθεται και παραμείνει στο περιθώριο παρακολουθώντας την παγκόσμια οικονομία να συντρίβεται;
- Ήταν ο στόχος της να δημιουργηθεί τόσο μεγάλη οικονομική καταστροφή, ώστε ο κόσμος να βιαστεί και με “ανακούφιση” να πέσει στα απλωμένα χέρια της BIS, που κρατά το ιδιωτικά σχεδιασμένο παγκόσμιο νόμισμα;
********************************************
Η Ellen Brown ανέπτυξε τις δεξιότητες της στην η έρευνα ως δικηγόρος στο Λος Άντζελες. Στο πιο πρόσφατο βιβλίο της, Web of Debt, μετατρέπει αυτές τις δεξιότητες της σε ανάλυση της Federal Reserve και “του χρηματοοικονομικού τραστ.” Εκεί εξηγεί, πώς αυτό το ιδιωτικό καρτέλ σφετερίστηκε την εξουσία να δημιουργεί χρήματα -από τους πολίτες- και πώς εμείς οι πολίτες μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Σε παλαιότερα βιβλία της επικεντρώθηκε στα φαρμακευτικά καρτέλ που παίρνουν την εξουσία από το “χρηματοοικονομικό τραστ.”Στα έντεκα βιβλία της περιλαμβάνονται τα: Forbidden Medicine (“Απαγορευμένη Ιατρική”), Nature’s Pharmacy (“Φαρμακευτική της Φύσης” -συν-συγγραφέας με τον Δρ Lynne Walker) και το The Key to Ultimate Health (συν-συγγραφέας με τον Δρ Richard Hansen).
Οι δικτυακοί της τόποι είναι www.webofdebt.com και www.ellenbrown.com.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Andrew Marshall, “Η οικονομική νέα παγκόσμια τάξη: προς ένα παγκόσμιο νόμισμα και μία παγκόσμια κυβέρνηση,” Global Research (“The Financial New World Order: Towards a Global Currency and World Government”) -6 Απριλίου 2009
2. Alfred Mendez, “The Network,” Η Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα: Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών” (Other Western Élites-The Bank for International Settlements- The Tower of Basel – Centralbahnplatz 2, 4051, Basel, Switzerland)
- Την ταινία “Banking with Hitler” μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ
3 & 4. “BIS – η Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών: Η Μητέρα όλων των Κεντρικών Τραπεζών,” hubpages.com (2009).
5. Joan Veon, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ζητά παγκόσμιο νόμισμα, (“The Bank for International Settlements Calls for Global Currency”)- News with Views, 26 Αυγούστου 2003
6. Peter Myers, “Η συμφωνία της Βασιλείας το 1988 – καταστροφέας του οικονομικού συστήματος της Ιαπωνίας”, (“The 1988 Basle Accord – Destroyer of Japan’s Finance System,”) – mailstar.net (ενημέρωση, 9 Σεπτεμβρίου 2008).
7. Nirmal Chandra, “Είναι εφικτή μία “Inclusive Ανάπτυξη” στην νεοφιλελεύθερη Ινδία;” (“Is Inclusive Growth Feasible in Neoliberal India?”) -Www.networkideas.org, Σεπτέμβριος 2008
8. Bruce Wiseman, “Η οικονομική κρίση: Μια ματιά πίσω από τον οδηγό του σοσιαλισμού,« Ελεύθερος Τύπος Καναδά (“The Financial Crisis: A look Behind the Wizard’s Curtain,” Canada Free Press ) -19 Μαρτίου 2009
9. Βλέπε Ellen Brown, “Credit Where Credit Is Due,” (11 Ιανουαρίου 2009).
10. John Berlau, ““The International Mark-to-market Contagion”- OpenMarket.org (10 Οκτωβρίου 2008).