Η επιτροπή για τη διατήρηση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, η οποία συνεδριάζει από τις 28 Νοεμβρίου μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου στην Αιθιοπία, ενέταξε χθες τη βελγική μπύρα και την κουβανέζικη ρούμπα σ’ αυτόν τον κατάλογο που δημιουργήθηκε πριν από δέκα χρόνια και περιλαμβάνει διάφορα είδη ζώσας κληρονομιάς (χορός, μουσική, γαστρονομία, γιορτές ή φεστιβάλ…).
Η δημιουργία του πριν από δέκα χρόνια αντανακλά μια εξέλιξη της έννοιας της κληρονομιάς –που για καιρό περιοριζόταν στους ευρωπαϊκούς πύργους και ζωγραφικές– και επιτρέπει «σε χώρες που δεν έχουν εκφραστεί μέσω της αριχτεκτονικής να προβάλλουν πολιτιστικές πρακτικές τους», σύμφωνα με τον Τιμ Κέρτις, γραμματέα της σύμβασης της UNESCO για τη διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η παρουσία σ’ αυτόν τον νέο κατάλογο μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να επιφέρει μια οικονομική ή επιμελητειακή υποστήριξη εκ μέρους της UNESCO σε χώρες που δυσκολεύονται να προστατεύσουν οι ίδιες τις πρακτικές αυτές.
Το σχόλιό μας
Η UNESCO, από πλευράς της, έπραξε απολύτως δικαιολογημένα, αφού η πολιτισμική κληρονομιά κάθε λαού και θρησκείας είναι όντως μια πανανθρώπινη κληρονομιά.
Φυσικά, πρακτικές όπως η μαγεία και οι ανθρωποθυσίες είναι απορριπτέα κληρονομιά, με το χριστιανικό και ανθρωπιστικό κριτήριό μας βέβαια.
Το πρόβλημα με τη γιόγκα είναι ότι καμουφλάρεται ως δήθεν πρακτική απευθυνόμενη σε ανθρώπους «κάθε θρησκείας», που έχει στόχο «να αναπτύξει το άτομο [εννοείται πνευματικά], να ανακουφίσει τους πόνους και να επιτρέψει μια κατάσταση απελευθέρωσης».
Απορία: την κατάσταση αυτή η UNESCO τη θεωρεί αληθινή ή φανταστική; και την προσδιορίζει ως απελευθέρωση από τι; Η πραγματική απάντηση δίνεται αμέσως παρακάτω.
Στην πραγματικότητα, η γιόγκα είναι μια καθαρά θρησκευτική μέθοδος για την αποκοπή του ανθρώπου από τον κόσμο που τον περιβάλλει (γι’ αυτό και η ακινησία), με στόχο όντως αυτό που οι ινδουιστές θεωρούν “απελευθέρωση”, δηλαδή την απαλλαγή από την παρούσα ζωή, που οι ινδουιστές τη θεωρούν ψευδαίσθηση και αυταπάτη, με στόχο το σταμάτημα των επώδυνων μετενσαρκώσεων και την αφομοίωση στο Μπράχμαν, τον “ποταμό των υπάρξεων”. Οι στάσεις της γιόγκα (ασάνες) και οι λέξεις (μάντρας) που “προφέρουν” οι γιόγκι συνδέονται με συγκεκριμένες ινδουιστικές (δηλαδή ειδωλολατρικές) θεότητες.
Για το θέμα παρακαλώ κάθε ενδιαφερόμενο να μελετήσει, αν φυσικά το θέλει, τα εξής:
«Είμαι πολύ καλά. Κάνω ρέικι, γιόγκα, μιλάω με αγγέλους…»
Η λάτρις του Σίβα
Klaus Kenneth, the spiritual traveler
What about Yoga? (blog)
Τέλος, οφείλω να προχωρήσω σε μια αντίστοιχη πρόταση από πλευράς μας, δηλαδή την κατάθεση πρότασης να ενταχθεί στην άυλη κληρονομιά της ανθρωπότητας και η προσευχή του Ιησού.
Για την προσευχή του Ιησού πολύ λίγα και στοιχειώδη εδώ, από το μεγάλο σύγχρονο ορθόδοξο διδάσκαλο π. Σωφρόνιο του Έσσεξ. Ορισμένα στοιχεία (και ιστορικά) εδώ, από τη Βικιπαίδεια.
Για περισσότερα, ας αναζητήσει κάθε ενδιαφερόμενος ερευνητής.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για κάθε ορθόδοξο χριστιανικό φορέα και τοπική Εκκλησία, όχι για να δοξαστεί ο πολιτισμός μας, αλλά για να μάθουν οι συνάνθρωποί μας την ύπαρξη αυτής της πρακτικής που όντως αναπτύσσει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, ενταγμένη στην πνευματικότητα της Ορθοδοξίας φυσικά (πρέπει να το πούμε αυτό – και η γιόγκα ανήκει στη δική της παράδοση και δεν είναι “ουδέτερη”), με σοφία και βάθος ασφαλώς όχι ελλιπέστερα από τις μεθόδους των θρησκειών της άπω ανατολής, αλλά μάλλον πληρέστερα. Λίγα, παρακαλώ, και στο κείμενο του αείμνηστου αναζητητή (πρώην βουδιστή) Παύλου Βουδούρη Η μεγάλη ανατροπή. Κάτι θα βρει ο ενδιαφερόμενος και στο αφιέρωμά μας Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ο Χριστός μαζί σας, αδελφοί και αδελφές μου, απ’ όπου κι αν προέρχεστε, ό,τι κι αν πιστεύετε.
http://o-nekros.blogspot.gr/2016/02/blog-post_48.html