«Μὴ φοβᾶσαι τέκνον μου ἀπὸ τὴν ὄψι ἐτούτου τοῦ κορμιοῦ, γιατί εἶναι πρόσκαιρο. Πλὴν πές μου, στέκεται ὁ κόσμος κι ἀνθίζει κατὰ τὴν ἀρχαία συνήθεια;». Κι ὁ Ἀββᾶς Σεραπίονας τ’ ἀποκρίθηκε:
«Ναὶ Πάτερ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ πιὸ πολὺ ἀκόμα ἀπὸ τὸν πρῶτο καιρὸ στέκεται κι ἀνθίζει ὁ κόσμος σήμερα». Κὶ’ εἶπε πάλιν ὁ Ἀββάς Μάρκος:
«Εἶναι ἀκόμα διωγμὸς κι Ἕλληνες εἰδωλολάτρες;» καὶ ἀποκρίθηκε ὁ Ἀββᾶς Σεραπίονας:
«Ἂς ἔχει δόξαν ὁ θεός. Μὲ τὶς εὐχὲς τῶν Ἁγίων ἔπαψε ὁ διωγμὸς τῶν Χριστιανῶν».
Κι’ ὁ Γέροντας χάρηκε καὶ ξαναρώτησε:
«Βρίσκονται κάποιοι Ἅγιοι στὸν κόσμο σήμερα ποὺ νὰ ἐνεργοῦνται δυνάμεις καὶ θαύματα, καὶ ποὺ νὰ ἔχουνε ἔργα κατὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι γραμμένο στὸ Εὐαγγέλιο, πὼς ἂν ἔχετε πίστι σὰν τὸ σιναπόσπορο, θὰ πῆτε στὸ βουνὸ τοῦτο: «περπάτα ἀπὸ τὸν τόπον σου καὶ πέσε στὴν θάλασσα καὶ θὰ γίνη;».
Κὶ ἐκεῖ ποὺ τόλεγε αὐτὸ ὁ Ἅγιος Μάρκος, τὸ βουνὸ ποὺ εἴτανε ἀπὸ πάνω τους, σάλεψε καὶ μετατόπισε. Καὶ ὁ Ἅγιος σήκωσε τὸ κεφάλι του καὶ σὰν εἶδε τὸ βουνὸ νὰ σαλεύη, χτύπησε μὲ τὸ χέρι του τὴν πέτρα κι’ εἶπε: «Δὲν εἶπα νὰ μετατοπισθῆς, βουνὸ ἄψυχο, ποὺ εἶσαι πιὸ ὑπάκουο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Στάσου στὸν τόπο σου. Καὶ στάθηκε στὸν τόπο του.
Καὶ ὁ Ἀββᾶς Σεραπίονας ἔπεσε χάμω.
Καὶ ὁ Ἅγιος Μάρκος τὸν σήκωσε καὶ τὸν ρώτησε:
«Δὲν εἶδες στὶς μέρες σου κανένα τέτοιο θαῦμα». Κι’ ὁ Ἅγιος Σεραπίονας ἀποκρίθηκε:
Ὄχι Γέροντα». Κὶ ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀναστέναξε κι ἔκλαψε κι εἶπε:
«Ἄλοιμονον στὸν κόσμο. Γιατί ὑπάρχουν Χριστιανοὶ μονάχα μὲ τ’ ὄνομα κι ὄχι μὲ τὰ ἔργα. Βλογημένος νάναι ὁ θεὸς ποὺ μ’ ἔφερε στὸν τόπον ἐτοῦτον, γιὰ νὰ μὴν πεθάνω στὴν Πατρίδα μου, νὰ θαφτῶ σὲ γῆς μολεμένη μὲ ἁμαρτίες πολλές».
Βιος αγίου Μάρκου του Αθηναίου