σχόλιο Γ.Θ : Είχε αναφέρει σε μια ομιλία του ο πολύ γνωστός Γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης ότι: Στην Δευτέρα Παρουσία τα Αναστημένα σώματα των Αγίων θα αστράφτουν στα σημεία του πόνου. Θα είναι δοξασμένα!
Ένα από τα πιο παρεξηγημένα θέματα της πίστεώς μας είναι Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ .
Πράγματι οι περισσότεροι άνθρωποι υποτίμησαν το ανθρώπινο σώμα, θεωρώντας το από την αρχαιότητα έως σήμερα, και εις τους αιώνας, ως κάτι το ενοχλητικό, παράτερο και βδελικτό. Άρα αποκλείεται αυτό το «ξεδιάντροπο» ανθρώπινο σώμα να κληρονομήσει Την Βασιλεία Του Θεού.
Κάποιο άλλοι δε, το «υπερ» τίμησαν και το ειδωλο-ποίησαν μέσα από την λατρεία της αμαρτίας και στην πραγματικότητα το υποτίμησαν.
Ακόμη όμως και μέσα στις περισσότερες αντιλήψεις των σημερινών ευλαβών Ορθοδόξων και μη, Χριστιανών, υπάρχει η αντίληψη περί εξαερώσεως του σώματος. Θεωρούμε την αιώνιο ζωή ως κάτι αφηρημένο, νεφελώδες , και μυθικό, όπου εκεί το σώμα και γενικά ο άνθρωπος θα εξελιχθεί σαν κάτι το φαντασιώδες. Θα γίνει απλά ένα άϋλο πνεύμα κάτι σαν το Φαντασματάκι των Ghostbusters Γκοστ Μπάστερς.
Προς τούτο η παρεξήγηση γεννήθηκε από μία επιπόλαια ερμηνεία των λόγων του Απ.Παύλου
«σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν.(Α΄ Κορ.ιε΄-44)
Όμως πνευματικό σώμα , δεν σημαίνει ένα άϋλο φάντασμα, αλλά σημαίνει ότι αυτό το σώμα θα κυβερνάται από την ζωή Του Αγίου Πνεύματος(πνευματικόν) και όχι από τις κατώτερες δυνάμεις τις ψυχής(ψυχικόν) .
Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο περισσότερο στη Ορθόδοξη θεολογία της Εκκλησίας μας για την μέλλουσα Ανάσταση των νεκρών.
Για τούτη την παρεξηγημένη Ανάσταση (!)για την οποία οδήγησαν οι Σαδδουκαίοι τον Κύριο μας στον Σταυρό και στον Θάνατο και για την οποία εκδιώχθηκαν, κατακρίθηκαν και μαρτύρησαν οι Άγιοι Απόστολοι και κάθε αληθινός Χριστιανός κατά πως το λέει ένα Αναστάσιμο τροπάρι της Εκκλησίας μας :
«Ἐξέλθετε οἱ τοῦ ἀμπελῶνος ἐργάται, κηρύξατε τὸν τῆς ἀναστάσεως λόγον·»
Γι’αυτό και η Ανάσταση των νεκρών « εν τη εσχάτη ημέρα» με τα σώματά τους , είναι δόγμα και αλήθεια αποκλειστικώς και μόνο του Χριστιανισμού.
* * *
Ο Χριστός μας αναστήθηκε! Ναι!
Αναστήθηκε με το ανθρώπινο σώμα του, αληθινά! πιο αληθινά από αληθινά !
Αναστήθηκε με την σάρκα του, το δέρμα του , τα κόκαλα του και με άρτια όλα τα μέλη του σώματός του .
Το αναφέρει άλλωστε και στους έντρομους αποστόλους στο υπερώον.
«ελάτε , δές τε και ψηλαφήσατέ με και καταλάβετε ότι δεν είμαι πνεύμα(φάντασμα)! έχω σάρκα και οστά(κόκαλα)
Και λέγοντά τους αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. Και κατόπιν έφαγε, μάσησε και κατέπιε μπροστά τους ψάρι και κερήθρα. Το φοβερός ρεαλισμός !
« ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε΄ ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας. Ἒτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς, καὶ θαυμαζόντων, εἶπεν αὐτοῖς· Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος, καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου. Καὶ λαβὼν, ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν.» (Λουκ κδ,36-43΄)
Όμως ο Χριστός αναστήθηκε για εμάς, και όχι για τον «εαυτούλη του» και για να αποκτήσει απλά την χαμένη του ανθρώπινη ζωή.Αφού είναι Θεός , έχει ανάγκη την ανθρώπινη ζωή;
Ο Χριστός αναστήθηκε για να αναστηθούμε και εμείς!
Όπως ο Χριστός αναστήθηκε σωματικά έτσι και εμείς θα αναστηθούμε σωματικά, έστω και εάν έχουνε τώρα τα σώματά μας τα κακά τους τα χάλια , είτε είναι άρρωστα, ανάπηρα, ανεπαρκή, γερασμένα. Θα αναστηθούν!
Και όταν αναστηθούν θα είναι ανακαινισμένα, αθάνατα, αιώνια, άφθαρτα με την Χάρη Του Αγίου Πνεύματος.Δεν θα υπόκεινται σε θάνατο, σε φθορά σε αρρώστια,ψυχοσωματικά πάθη , αλλά και ούτε σε βιοτικές βιολογικές ανάγκες πάσης φύσεως ,τροφή, νερό ,περιορισμούς τοπικούς ή χρονικούς ,σεξουαλικότητα, ξεκούραση , πιοτό … αφού οι αιώνιες Χαρές θα είναι τέτοιες που τίποτα το εφήμερο από ό,τι βιώνουμε σήμερα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές.
Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για εμάς . Αναλήφθηκε για να αναληφθούμε και εμείς.
Ο Χριστός μεταμορφώθηκε για να μεταμορφωθούμε και εμείς .
Ό,τι συνέβει στον Χριστό είναι μία προ-οδοποίηση και προ-ειδοποίηση για το τι θα επακολουθήσει και σε εμάς.
Γιαυτό και μαζί με την ανάστασή του, παράλληλα, όπως μας βεβαιώνει το Ευαγγέλιο, αναστήθηκαν και πολλοί νεκροί από τα Ιεροσόλυμα(ως ένα μικρό δείγμα για το τι πρόκειται να συμβεί και στα δικά μας σώματα)
«Καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη,
καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. κζ΄52-53)
Συγκλονιστικά ακόμη είναι όσα αναφέρονται στο μαρτύριο των 7 Μακαβαίων παίδων, όταν ο αντίθεος Αντίοχος ο Επιφανής τους έκοβε τα μέλη του σώματός τους :
«…Επειτα δε από αυτόν εβασανίσθη ο τρίτος αδελφός. Οταν δε ο δήμιος του εζήτησε να εξαγάγη αμέσως την γλώσσαν του και τας χείρας του, δια να του τα κόψουν, εκείνος τα επρότεινε με θάρρος καὶ γενναίως εἶπεν · “έχω πάρει τα μέλη αυτά από τον ουράνιον Θεόν και χάριν του νόμου του Θεού δεν τα λογαριάζω, διότι πιστεύω ότι από τον Θεόν θα τα αποκτήσω πάλιν κάποτε”.
«μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτος ἐνεπαίζετο καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶς ταχέως προέβαλε καὶ τὰς χεῖρας εὐθαρσῶς προέτεινε καὶ γενναίως εἶπεν· ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παρ᾿ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι «(Μακαβ.ζ΄-10-11)
Γιαυτό και δεν είναι σωστό να ιστορούνται και εικονογραφούνται οι Άγιοι με τυχόν αναπηρίες που είχαν στην ζωή αυτή. Γιαλάκια, αναπηρικά καροτσάκια κ.α. αφού η Αγιογραφία εικονίζει το ανθρώπινο σώμα με την προοπτική της μέλλουσας, ένδοξης και άρτιας μορφής του. Εξαιρούνται βεβαίως οι Αγιογραφίες από τα βίαια μαρτύρια των ενδόξων μαρτύρων που με όποιο τρόπο και εάν μαρτύρησαν και απεκόπησαν τα σώματά τους , ο Θεός θα τους τα επιστρέψει στην Β΄Παρουσία.
Ως εκ τούτου και οι ψυχές των δικαίων που βρίσκονται τώρα στον Παράδεισο , δεν είναι ευχαριστημένες εντελώς χωρίς το σώμα τους.Το αποζητούν, τους λείπει ο μισός άνθρωπος , και ακολούθως παρακαλούν τον Χριστό να τους το δώσει και πάλι :
Οι ψυχές παρακαλούν τον Χριστό κάτω από τον «θρόνο» του:
«καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;
καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.(Αποκ.στ΄10-11)
Σωτηρία θα πεί να ξανασταθώ στα πόδια μου, εγώ , που με έβαλαν στον τάφο για να απολαύσει και το σώμα την «μακαρίαν ζωήν»
Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή, αλλά σώμα και ψυχή.
Αλλά εάν άραγε ρωτήσουμε τους Χριστιανούς σήμερα:
-Πιστεύετε ότι θα αναστηθούμε από τους νεκρούς;
Πόσοι θα απαντήσουν καταφατικά;
Δεν μπορείς να λέγεσαι Χριστιανός και να κερδίσεις την Βασιλεία Του Θεού εάν δεν πιστεύεις στο θεμέλιο της πίστεώς μας : Την ανάσταση των νεκρών.
Δεν γίνεται να λέμε πως πιστεύουμε στην Ανάσταση του Χριστού εάν δεν πιστεύουμε πως και οι νεκροί θα αναστηθούν.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι απλά ένας τρόπος για να ζήσουμε μία ωραία και ηθική ζωή, αλλά μία προετοιμασία για να αναστηθούμε ψυχή και σώματι στην Βασιλεία Του Θεού.
Μας βεβαιώνει επίσης και ο Άγιο Ιωάννης ο Δαμασκηνός:
«Αυτό ουν το σώμα το φθειρόμενον και διαλυόμενον, αυτό αναστήσεται άφθαρτον.»
Για τον λόγο αυτό λοιπόν και στα μνημεία των νεκρών ανάβουμε το καντήλι , το κερί και το θυμίαμα και τοποθετούμε λουλούδια προς τιμήν της Εικόνος Του Θεού, που θα ξανασταθεί όρθια στα πόδια της, αφού το Πανάγιον Πνεύμα που μένει στην Εκκλησία θα ζωοποιήσει και θα δώσει την Ανάσταση των νεκρών.
Ακολούθως δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο της Πεντηκοστής στεκόμαστε όρθιοι στις Λειτουργίες και δεν γονατίζουμε, αφού η όρθια στάση είναι προάγγελος της Αναστάσεως μας, δηλαδή θα αναστηθούμε και θα σταθούμε όρθιοι με τα δύο πόδια, τα σωματικά. Όχι τα πνευματικά πόδια αλλά τα σωματικά.
Εξάλλου βεβαιώνει ο Κύριός μας στην αδελφή του Λαζάρου Μάρθα:
«Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.»(Ιωάνν. κε΄-11)
Δεν είπε μόνον εγώ είμαι η ζωή, αλλά και η ανάσταση , η οποία αναφέρεται στο νεκρό σώμα.
Και τα εκτρωθέντα ή αποβληθέντα έμβρυα τι θα απογίνουν;
Ακόμη και αυτά θα αναστηθούν ,διότι έχουν από την πρώτη κιόλας στιγμή της σύλληψής τους ανθρώπινη υπόσταση, ψυχή και σώματι. Σαν ένα κουβαράκι που δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμη.
Και πως θα τα αντιμετωπίσει ο καλός μας Θεός , αφού πέθαναν αβάπτιστα ;
Μόνο Εκείνος γνωρίζει, μέσα στην απέραντη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία Του, γι’αυτά τα αδικημένα παιδάκια.
Δυναμικά και ρεαλιστικά είναι επίσης τα όσα μας αναφέρει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ για την μέλλουσα ανάσταση των ανθρώπων: (Κεφ. ΛΖ’, 1-14)
Ἐγένετο ἐπ’ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κυρίου, καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων, καὶ περιήγαγέ με ἐπ’ αὐτά, κύκλωθεν κύκλῳ· καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα, ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, καὶ ἰδοὺ ξηρὰ σφόδρα. Καὶ εἶπε πρός με· Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε, Κύριε, σὺ ἐπίστασαι ταῦτα. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα, καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου, τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις. Ἰδοὺ ἐγὼ φέρω εἰς ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς, καὶ δώσω εἰς ὑμᾶς νεῦρα, καὶ ἀνάξω εἰς ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ’ ὑμᾶς δέρμα, καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. Καὶ προεφήτευσα, καθὼς ἐνετείλατό μοι Κύριος. Καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι, καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ, ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. Καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ ἐπ’ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ’ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον, ἐπὶ τὸ πνεῦμα, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον, καὶ εἰπὲ τῷ πνεύματι· Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθέ, καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. Καὶ προεφήτευσα, καθ’ ὅ, τι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με, λέγων· Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα, πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστιν, αὐτοὶ λέγουσι. Ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. Διὰ τοῦτο προφήτευσον, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς. Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος.
Να είμαστε λοιπόν απολύτως σιγουροι για την ανάσταση των νεκρών,
(ετυμολογία : νεκάς λεγεται ο νεκρός στα Αρχαία Ελληνικά και ομηρικά ,από το Νη που σημαίνει άρνηση και το Κίκυς που σημαίνει δύναμη ,δηλαδή αυτοί που δεν έχουνε τώρα δύναμη ζωής)
διότι δεν θα την εμποδίσει τίποτα, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν πέθανε κάποιος.Είτε έλιωσε ή τον έφαγαν τα κοράκια, τα μυρμήγκια τα σκουλήκια, τον αποτέφρωσε η φωτιά, τον διέλυσε η ατομική βόμβα…Δεν έχει σημασία θα αναστηθεί!
Θα δώσει λοιπόν η γη(τόπος των νεκρών σωμάτων) τα σώματα και ο Άδης(τόπος των ψυχών) τις ψυχές, και θα έχουμε πάλι ένωση ψυχών και σωμάτων για να έχουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ Γιατί η Ανάσταση είναι η επανασύνδεση, η επανένωση των ψυχών και των σωμάτων.
Μας αναφέρει επιπλέον η Αποκάλυψη:
Καὶ ἔδωκεν η θάλασσα τους έν αὐτῇ νεκροὺς, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ άδης έδωκαν τους έν αὐτοῖς νεκρούς’ καὶ έκρίθησαν έκαστος κατα τα ἔργα αὐτόν’ …(Αποκ. κ΄- 13)
Η ανάσταση των νεκρών στα έσχατα θα είναι και η τελευταία πράξη της Ιστορίας.
Άλλωστε την αιωνία σωτηρία την δεχτήκαμε στην ψυχή και στο σώμα μας.
-Πως βαπτιζόμαστε; Με το σώμα μας!
Πως κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;Με το στόμα μας.
-Και τον Χριστό πως τον πήραμε; Με την Σάρκα Του.
Μέσω λοιπόν του σώματός μας (του βδελυρού, κατά ορισμένους ) σωζόμαστε !
Και η σάρκα, το σώμα, λοιπόν θα δώσει λόγο στον Θεό για τα έργα του.
«Δεί ουν ημάς ως ναόν Θεού φυλάσσειν την σάρκα.(Αγ.Κλήμης Ρώμης)
Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο και στα θεόπνευστα σύμβολα Πίστεως της Εκκλησίας μας
Το Ιεροσολυμιτικό Σύμβολο Πίστεωςαναφέρει:
«Πιστεύομεν… και εις σαρκός ανάστασιν και εις ζωήν αιώνιον.
Το δε Αθανασιανό σύμβολο (Βρίσκεται μπροστά στο μέγαν Ωρολόγιον)
«… Όθεν ελεύσεται κρίναι ζώντας και νεκρούς,ου τη παρουσία πάντες άνθρωποι αναστήσονται συν τοις εαυτών σώμασιν, αποδώσοντες περί των ιδίων έργων λόγον»
Το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας αναφέρει :
«προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» Και επειδή οι ψυχές δεν πεθαίνουν, η ανάσταση που περιμένουμε είναι των σωμάτων.
Η Ανάσταση του Χριστού λοιπόν είναι ποιητική της δικής μας αναστάσεως, που ενεργείται τώρα σε εμάς ψυχικά , αλλά και μετά την Β΄Παρουσία του θα ενεργηθει και σωματικά.
Έτσι οι άνθρωποι θα βρίσκονται στην Κόλαση ή στην Βασιλεία Του Θεού με τα σώματά τους (δεν θα είναι μόνο ψυχές)και θα λαμβάνουν αναλόγως την δυστυχία ή την χαρά, από την απουσία ή παρουσία Της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Εν τούτοις κάποιοι αμφισβητούν την δύναμη Του Θεού να ανακαινίσει τον κόσμο.
Ο Θεός όμως ό,τι δημιουργεί μπορεί και να το ανα-δημιουργεί.
Εφόσον δημιούργησε εκ του μη όντος ολόκληρο το σύμπαν, δεν μπορεί τάχα αυτό το σύμπαν να το ανα-δημιουργήσει από την υπάρχουσα ύλη;
Ό,τι δημιουργεί ο Θεός από το μηδέν δεν μπορεί να επιστρέψει στο μηδέν.
«ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ ποιῶ, μένει ἐνώπιον ἐμοῦ, λέγει Κύριος.» (Ησαϊας. 66-22)
Γράφει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς :
« Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του « καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία»
Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αθάνατοι, στην ψυχή και στο σώμα. Η προσωπικότητά μας , η συνείδηση , και η αυτογνωσία πάντοτε θα υφίσταται .
Με το μηδέν έχει σχέση μόνο ο Θεός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με αυτό.
Αν εγώ θέλω να αυτοκτονήσω, αυτοκτονώ.Αλλά το μόνο που θα καταφέρω να χωρίσω την ψυχή από το σώμα μου ,και όχι να γίνω μηδέν.
Ούτε ένα μόριο της ύλης λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μηδέν. Όλα θα γίνουν καινούργια. Η Αγάπη Του Θεού δεν ματαιώνονται.
Με αυτόν τον τρόπο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ανθρώπων θα είναι αναγκαστική. Δηλαδή είτε το επιθυμώ είτε όχι , είτε μ’αρέσει είτε όχι, θα αναστηθώ.
Ένα μόνο δεν είναι υποχρεωτικό: η θέληση μας για σωτηρία .Η επιλογή μας για μετοχή στην Θεία ζωή.
Βασισμένο στο Βιβλίο : « Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»
+ π.Αθανασίου Μυτιληναίου. Εκδ.ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Επιμέλεια : π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον.