Γράφει ὁ Λυκοῦργος Νάνης
Ὑπὸ τὴν ἀναγκαία προυπόθεση, ὅτι ἀληθεύουν, τὰ ὅσα καταγγέλει, ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ρεπορτὰζ κ. Μακρής, πρόκειται,τὸ δίχως ἄλλο, γιὰ “καραμπινάτο” σκάνδαλο. Καθὼς φαίνεται, ὁ περιπίπτων ἀπὸ (οἰκουμενιστικοὺ)ὀλισθήματος εἰς ὀλίσθημα, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, δὲν ὀρρωδεῖ πρὸ οὐδενός, στὰ πλαίσια
τῆς φρενήρους πορείας του γιὰ συμπόρευση μὲ τὸν αἱρετικὸ παπισμό. Καταπατεῖ ἀσύστολά τους θεόπνευστους ἱεροὺς κανόνες ποὺ ρυθμίζουν τὶς σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν, περιφρονεῖ σκαιῶς τὴν εὐαισθησία, ἐπὶ θεμάτων Ὀρθοδόξου Πίστεως, τοῦ ὀρθοφρονοῦντος ποιμνίου, πυροδοτεῖ σχίσματα καὶ ἐντάσεις ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀκυρώνει στὴ συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων τὴ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς ἀποκλειστικοῦ φορέως τῆς Ἀπολύτου Ἀληθείας καὶ τῆς μοναδικῆς ὁδοῦ Σωτηρίας, συγκαλύπτει τὸ δόλιο πρόσωπο τοῦ δαιμονοκίνητου παπισμοῦ τὸν ὁποῖο οὐσιαστικὰ “ἀμνηστεύει” γιὰ τὰ ποικίλα ἐγκλήματά του, παραθεωρεῖ τὴν ὕπουλη καὶ διαβρωτικὴ δράση τῆς Οὐνίας, θέτει τὶς πολιτικὸ-κοινωνικὲς καὶ ἐπικοινωνιακὲς σκοπιμότητες ὕπερθεν τῆς ἱερᾶς ὑποθέσεως τῆς προασπίσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος, ὑποβαθμίζει τὸ…. κύρος τῆς Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας ἐν σχέσει μὲ τὸ μωσαικὸ τῶν πεπλανημένων δοξασιῶν καὶ αἱρέσεων, ἀκυρώνει, στὴν πράξη, τὴν ἀληθινὴ ἔννοια τῆς Ἱεραποστολῆς πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους.
Τὸ Ἅγιον Ὅρος, ποὺ κατὰ παράδοσιν, ἀποτελεῖ τὸ προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἒπ οὐδενὶ θεωρεῖται νοητὸ καὶ θεμιτό, νὰ “ἀβαντάρει”, ἐν ὀνόματι οἱασδήποτε σκοπιμότητας, τὸ θεοκατάρατο οἰκουμενισμό, καταπροδίδοντας τὴν ἔνδοξη Ἱστορία του καὶ τὶς ἱερὲς παρακαταθῆκες ποὺ κατέλειπαν οἱ ἁγιασμένες μορφὲς τόσων καὶ τόσων ἀμυντόρων τῆς πατρώας εὐσεβείας, ποὺ θεοφιλῶς ἀσκήθηκαν σ αὐτό, μὲ κορυφαῖο ὅλων, τὸ μύστη τῆς ἀληθοῦς Θεολογίας, ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά. “Νῦν κρίσις ἐστι”! Ὄχι τοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν ὁμοφρόνων καὶ ὁμοτρόπων του ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων, ποὺ στὴ συνείδηση τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ ἔχουν, δυστυχῶς, “στιγματισθεῖ” μὲ τὸ στίγμα τῆς μειοδοσίας καὶ προδοσίας ἐπὶ θεμάτων προασπίσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος καὶ Ἤθους, ἀλλὰ τῶν ἡγητόρων τοῦ Ἁγιωνύμου Ὅρους, ποὺ θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ὅτι θὰ ἀντιτάξουν ἕνα σθεναρὸ ΟΧΙ, στὴ μετατροπὴ τοῦ ἁγιασμένου Ἄθωνα σὲ ὄχημα ἐξυπηρέτησης τοῦ συγκρητισμοῦ. Ὁ αἱρεσιάρχης τῆς Ρώμης δὲν πρέπει νὰ πατήσει τὸ πόδι του στὰ ἁγιασμένα χώματα τοῦ Περιβολιοῦ τῆς Παναγίας μας. Οὔτε καὶ σὰν σκέψη, θὰ ἔπρεπε κάτι τέτοιο, νὰ ἀπασχολεῖ ἕναν Ὀρθόδοξο χριστιανικὸ νοῦ. Πόσο μᾶλλον εἶναι ἀδιανόητη, τυχὸν ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς σκέψης. Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προσθέσουν καὶ οἱ ἁγιορεῖτες τὴ δική τους ἁμαρτία σ αὐτὴν τοῦ προισταμένου τους. Ἂς διαχωρίσουν θεοφιλῶς τὶς εὐθύνες τους, ἔναντι οἱωνδήποτε συνεπειῶν. Τοιουτοτρόπως ἂφ ἑνὸς θὰ συμβάλλουν στὴν ἀποτροπὴ ἑνὸς ἀνοσιουργήματος, ὅπως ἡ ἐπίσκεψη τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα στὸ Ἁγιονόρος, καὶ ἂφ ἑτέρου θὰ περισώσουν τὸ ἤδη τρωθέν, λόγω τῆς “ἐκκωφαντικῆς” τους, μέχρι τώρα σιωπῆς, γιὰ τὰ πατριαρχικὰ ἀτοπήματα, ἐν ἀντιθέσει μὲ ὅσα ἔπρατταν σὲ προηγούμενες δεκαετίες, κύρος τους.
Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄπεφθο χρυσό της Ὀρθοδοξίας δὲ θὰ ὑποσκελισθεῖ καὶ ἀνταλλαγεῖ μὲ τὴν ἐπάρατη σκοπιμότητα!
Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄπεφθο χρυσό της Ὀρθοδοξίας δὲ θὰ ὑποσκελισθεῖ καὶ ἀνταλλαγεῖ μὲ τὴν ἐπάρατη σκοπιμότητα!