44ο Λόγος τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ του Σύρου.
Ἐὰν δεηθῆς τοῦ Θεοῦ περὶ τίνος πράγματος καὶ δὲν εἰσακουσθῆς ταχέως,μὴ λυπηθῆς διότι σὺ δὲν ὑπάρχης σοφώτερος τοῦ Θεοῦ.Τοῦτο δὲ συνέβη εἰς σέ, ἢ διότι ὑπάρχεις ἀνάξιος τῆς ἐπιτεύξεως τῆς αἰτήσεώς σου ἢ διότι τὰ αἰσθήματα τῆς καρδιάς σου δὲν εἶναι ἀνάλογα μὲ τὰ αἰτήματά σου , ἤ δὲν ἔφθασας εἰσέτι σὲ τοιαύτα μέτρα,ὥστε νὰ σοὶ δοθῆ ἐκεῖνο τὸ χάρισμα,τὸ ὁποῖον ἐζήτησες καθ’ὅτι δὲν πρέπει νὰ ζητῶμεν πρὸ καιροῦ μεγάλα μέτρα εἰς εαυτούς,ἵνα μὴ ἐξευτελισθῆ τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ταχείας λήψεως αὐτοῦ διότι πᾶν πρᾶγμα,τὸ ὁποῖον λαμβάνεται εὐκόλως ,καὶ χάνεται ἀλλ’ὅ,τι ἀποκτᾶται μετὰ πόνου καρδίας ,μετὰ μεγίστης προσοχῆς καὶ φυλάττεται.
Δίψησον διὰ τὸν Χριστόν,ἵνα σὲ μεθύση ἐκ τῆς ἀγάπης του.Περιφρόνησον τὰ τερπνὰ τῆς παρούσης ζωῆς,ἵνα καταξιωθῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νὰ βασιλεύση εἰς τὴν καρδίαν σου ἡ εἰρήνη.Ἐγκρατεύου ἀπὸ τὰ πράγματα ἐκεῖνα,ἅπερ βλέπουσιν οἱ ὀφθαλμοί σου,ἵνα ἀξιωθῆς τῆς πνευματικῆς χαρᾶς.Ἐὰν τὰ ἔργα σου δὲν ἀρέσωσιν εἰς τὸν Θεόν,μὴ ζητήσης παρ’αὐτοῦ τὰ ἔνδοξα καὶ μεγάλα,ἵνα μὴ φανῆς,ὅτι πειράζεις αὐτόν,διότι κατὰ τὴν διαγωγήν σου πρέπει νὰ ἦ και ἡ προσευχὴ καὶ ἡ αἴτησίς σου,ἐπειδὴ δὲν δύναται τις,ἐν ὅσω ὑπάρχει συνδεδεμένος μετὰ τῶν γήινων πραγμάτων,νὰ ζητῆ τὰ επουράνια,οὔτε ὅστις ἀπασχολεῖται εἰς τὰ κοσμικὰ πράγματα,νὰ ζητῆ τὰ θεῖα,καθ’ὅτι ἡ ἐπιθυμία ἑκάστου διακρίνεται ἐκ τῶν ἔργων αὐτοῦ,καὶ εἰς ὁποῖα τινὰ δεικνύει τὴν σπουδήν του,δι’αὐτὰ ἀγωνίζεται καὶ προσεύχεται,ὅστις ὅμως θέλει και επιθυμεί τὰ μεγάλα,δὲν ἀπασχολεῖται εἰς τὰ χαμερπῆ.
Γενοῦ ελεύθερος, καὶ δεῖξον εὶς τὸν Χριστὸν τὴν ἐλευθερίαν τῆς ὑπακοῆς σου,ἐν’ὅσω ὑπάρχεις συνδεδεμένος μετὰ τοῦ σώματος.Γενοῦ φρόνιμος διὰ τῆς πραότητάς σου,ἵνα μὴ κλαπῆς ὑπὸ τῶν δαιμόνων.Ἀγάπησον τὴν ταπείνωσιν εἰς ὅλα σου τὰ ἔργα,ἵνα ἐλευθερωθῆς ἐκ τῶν κρυπτῶν τοῦ ἐχθροῦ παγίδων,εἰς ἅς περιπίπτουσιν οἱ ὑπερήφανοι.Μὴ ἀποφεύγης τὰς θλίψεις καὶ τὰς στεναχωρίας ,διότι δι’αὐτῶν εὑρίσκεις τὰ πολύτιμα,προσεύχου ὅπως μὴ εἰσέλθης εἰς τοὺς ψυχικοὺς πειρασμούς,κατὰ δὲ τῶν σωματικῶν ἐτοιμάζου δι’ὅλης σου τῆς δυνάμεως,διότι ἅνευ πειρασμῶν δὲν δύναται τις νὰ πλησιάση εἰς τὸν Θεόν,ἐπειδὴ εἰς τοὺς πειρασμοὺς ἐμπεριέχεται ἡ θεία ανάπαυσις καὶ ὅστις ἀποφεύγει τοὺς πειρασμοὺς φεύγει τὴν ἀρετήν,λέγω δὲ πειρασμοὺς ἐνταῦθα ,ὄχι τῶν ἐπιθυμιῶν,ἀλλὰ τῶν θλίψεων.