Πώς πρέπει να αποκαλείται;
Τοῦ Πανοσ. Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
======
1. Ἐὰν ἡ Σύνοδος ὀνομασθῆ «Πανορθόδοξος», αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὰ μέλη της συνίστανται ἀπὸ Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ρύθμιση γενικῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μόνον. Μὲ ἕναν τέτοιο χαρακτηρισμὸ ὑπονοεῖται ὅτι παραδεχόμαστε τὴν ὕπαρξη καὶ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ κ.ἄλ. καὶ ἄρα, γιὰ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Συνόδου ὡς Πανορθοδόξου, γιὰ νὰ κληθῆ Οἰκουμενικὴ ὀφείλουν νὰ συμμετάσχουν ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν χριστιανικῶν λεγομένων ὁμολογιῶν. Συνεπῶς εἶναι λανθασμένος ὁ χαρακτηρισμὸς τῶν προηγουμένων ἑπτὰ Συνόδων ὡς Οἰκουμενικῶν. Ἔπρεπε μὲ τὸ ὡς ἄνω σκεπτικὸ νὰ ὀνομάζωνται Α´ Πανορθόδοξος Σύνοδος, Β´ Πανορθόδοξος Σύνοδος κ.ο.κ. γιατὶ ὑπῆρχαν καὶ οἱ ἄλλες «Ἐκκλησίες», τῶν Ἀρειανῶν, τῶν Πνευματομάχων, τῶν Νεστοριανῶν κ.λπ. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!!! Νὰ διευκρινισθῆ ἐδῶ ὅτι ἡ παρουσία τῶν ἀρχηγῶν ἢ μελῶν τῶν αἱρετικῶν παρατάξεων στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἦταν συμμετοχὴ ἀπολογίας καὶ ὄχι μετοχὴ στὴν λήψη τῶν συνοδικῶν ἀποφάσεων.
Ὁ χαρακτηρισμὸς καὶ ἡ ὀνομασία μίας νέας Συνόδου ὡς Πανορθοδόξου ἐγκρύπτει τὴν πεποίθηση καὶ ἀποδοχὴ τῆς ὑπάρξεως καὶ ἄλλων «Ἐκκλησιῶν» ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἀποκαλύπτει αἵρεση. Αὐτοὶ δέ, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν τὴν ὕπαρξη πολλῶν Ἐκκλησιῶν, εἶναι αἱρετικοί. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, γιατὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα. «Μεμέρισται ὁ Χριστός;» (Α´ Κορ. 1, 13).
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ οἱ ἄλλοι ὅλοι εἶναι ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν μία, αγία, καθολική καὶ αποστολική ορθόδοξο εκκλησία. Ἑπομένως, ἐὰν συγκληθῆ Σύνοδος μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ πληρώματος τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, θὰ ὀνομασθῆ Οἰκουμενικὴ καὶ ὄχι Πανορθόδοξος.
2. Οἰκουμενικὴ Σύνοδος χαρακτηρίζεται γιὰ τὸν λόγο ὅτι εἶναι «ἡ ἀνωτάτη διοικητικὴ βαθμὶς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας» (Ἁμ. Ἀλιβιζάτου, Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, 1997, σ. 20) καὶ συγκεντρώνει τοὺς Ἐπισκόπους ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ κόσμου. Μὲ τὸν ὅρο «οἰκουμένη» ὀνομαζόταν τὸ Ρωμαϊκὸ κράτος: «Ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην» (Λουκ. 2, 1).
Ἔτσι ἀποκαλεῖται Οἰκουμενικὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ τὸν λόγο ὅτι συμμετέχουν ὅλοι οἱ ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐπίσκοποι τῆς μιασ ορθοδοξου εκκλησίας. Στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο παρευρίσκεται ὅλο τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο συναποτελοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ καὶ τοιουτοτρόπως ἡ Σύνοδος αὐτὴ καθίσταται ὁ φορέας τοῦ ἀλαθήτου τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τὰ μέλη της ἀποφαίνονται «ὑπὸ τὴν ἐπίνοιαν καὶ ἐπιστασίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως», (Ἰ. Καρμίρη, Τὰ δογματικὰ καὶ συμβολικὰ μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τ. 1, ἐν Ἀθήναις 19602, σ. 105).
3. Ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐξετάζει ζητήματα ἀφορῶντα στὴν οὐσία τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας. Οἱ ἀποφάσεις της εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ὅ,τι ἐπιστεύθη πάντοτε καὶ ὑπὸ πάντων, τῇ ἐπενεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οὐδέποτε ἀκυρώνει ἀποφάσεις, οἱ ὁποῖες ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν προηγουμένων Συνόδων. Aὐτὸ διετράνωσαν οἱ συμμετασχόντες Πατέρες στὴν Ζ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο: «Μετὰ πάσης ἀκριβείας ἐρευνήσαντές τε καὶ διασκεψάμενοι, καὶ τῷ σκοπῷ τῆς ἀληθείας ἀκολουθήσαντες, οὐδὲν ἀφαιροῦμεν, οὐδὲν προστίθεμεν, ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀμείωτα διαφυλάττομεν καὶ ἑπόμενοι ταῖς ἁγίαις Οἰκουμενικαῖς ἓξ Συνόδοις […] πιστεύομεν […] ἐπακολουθοῦντες τῇ θεηγόρῳ διδασκαλίᾳ τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, καὶ τῇ παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. τοῦ γὰρ ἐν αὐτῇ οἰκήσαντος ἁγίου Πνεύματος εἶναι ταύτην γινώσκομεν» (Μansi 13, 376). Γι᾽ αὐτό, ὅπως ὑποστηρίζει ὁ καθηγητὴς Καρμίρης, «αἱ ἑπτὰ ἀρχαῖαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἀποτελοῦν τὴν ὑψίστην αὐθεντίαν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ» (ΘΗΕ 9, 688).
Μια ἀλλη άποψη του γιατί δεν θέλουν να ονομάζεται οικουμενική.
Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 2016
Ἀμφιβόλου ἀνθεκτικότητος αἱ βάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ στηριχθῇ
!
Οἱ λόγοι, γιὰ τοὺς ὁποίους οἱ Προκαθήμενοι ἀπεφάσισαν ἡ Σύνοδος τοῦ 2016 νὰ μὴν εἶναι Οἰκουμενικὴ εἶναι προφανεῖς. Ἂς ἀπαριθμίσωμε μερικούς:
1. Στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο θὰ ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ προσκαλέσουν ὅλους τοὺς ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδοξίας, καθὼς καὶ ἄλλους λογίους κληρικούς, ἡγουμένους μοναστηριῶν, καὶ διακεκριμένους θεολόγους, καὶ αὐτὴ ἡ πολυφωνία κάθε ἄλλο παρὰ θὰ ἐξυπηρετήσῃ τοὺς σκοπούς, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ συγκληθῇ ἡ Σύνοδος.
2. Στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὰ μέλη της εἶναι ἐπίσης ἀναγκασμένα νὰ ἀναγνωρίσουν καὶ τὴν οἰκουμενικότητα τῶν Η΄ καὶ Θ΄ Συνόδων, τοῦ 880 καὶ 1351 ἀντιστοίχως, καὶ αὐτὸ πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἀποφευχθῇ, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθοῦν οἱ Παπικοὶ καὶ νὰ μὴ ναυαγήσῃ ὁλοκληρωτικὰ ὁ θεολογικὸς διάλογος μαζί τους.
3. Σὲ μία νέα Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἐπιβάλλεται, ὅπως συνέβη καὶ στὶς προηγούμενες, νὰ καταδικασθοῦν ὅλες οἱ σύγχρονες αἱρέσεις, ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ὅμως σήμερα εἶναι ἀδιανόητο. Πῶς νὰ καταδικάσουν οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι τὶς αἱρέσεις, ἐφόσον, μὲ ἐξαίρεσι τοὺς πατριάρχες Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, τὶς ἔχουν ὀνομάσει Ἐκκλησίες, συνεργάζονται μαζί τους στὸ Π.Σ.Ε., καὶ διαστρεβλώνοντας τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ἵνα ὥσιν ἕν» (Ἰωάν. 17:22), ἐπιδιώκουν νὰ γίνουν ἕνα μ’ αὐτές; Ἕνας ἀπὸ τοὺς κυριοτέρους λόγους συγκλήσεως τῆς Συνόδου εἶναι δυστυχῶς ἡ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐνίσχυσι καὶ ἐνθάρρυνσι τῶν σχέσεων μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων καὶ ὄχι ἡ καταδίκη τῶν αἱρέσεων, ὁ ἀναθεματισμὸς τῶν αἱρεσιαρχῶν καὶ ἡ προστασία τῶν Ὀρθοδόξων ποιμνίων ἀπὸ τὶς πολυάριθμες αἱρέσεις καὶ πλάνες τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν.
4. Μία νέα Oἰκουμενικὴ Σύνοδος, σεβομένη τὴν παράδοσι καὶ τάξι τῶν προηγουμένων, ἐπιβάλλεται, ἅμα τῇ ἐνάρξει της, νὰ διακηρύξῃ τὴν πίστι της στὰ Ὀρθόδοξα δόγματα καὶ νὰ ἐπικυρώσῃ καὶ ἐπαναβεβαιώσῃ περιληπτικῶς τοὺς ὅρους καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Οἱ Πατέρες τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπέβαλαν καὶ ἀναθεμάτισαν «πάντας οὓς ἀπέβαλον καὶ ἀναθεμάτισαν, ὡς τῆς ἀληθείας ἐχθροὺς (δηλαδὴ τοὺς αἱρετικούς)» οἱ Πατέρες τῶν προηγουμένων Συνόδων. Οἱ Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου συνέταξαν τὸ περίφημο Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, διὰ τοῦ ὁποίου ἀναθεματίζουν καὶ αὐτοὶ ὄχι μόνο τοὺς εἰκονομάχους τῆς ἐποχῆς τους, ἀλλὰ καὶ ὅσους αἱρετικοὺς εἶχαν καταδικάσει καὶ ἀναθεματίσει παλαιότερα οἱ προηγούμενες Σύνοδοι. Εἶναι ποτὲ δυνατὸν οἱ σημερινοὶ ἀρχιερεῖς μας, νὰ πράξουν κάτι τέτοιο, τὴν στιγμή, ποὺ εἶναι στὴν πλειονότητά τους οἰκουμενισταί, ἔχουν καταργήσει τὴν Ἀπολογητική, θεωροῦν τοὺς αἱρετικοὺς «ἐν Χριστῷ» ἀδελφούς τους, συμπροσεύχονται μαζί τους, ἀναγνωρίζουν ὡς ἔγκυρα τὰ «Μυστήριά» τους καὶ τόσα ἄλλα ἀντορθόδοξα, ὣν οὐκ ἔστιν ἀριθμός; Πῶς νὰ καταδικάσουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀμετανοήτους μέχρι σήμερα Μονοφυσῖτες, τὴν στιγμή, ποὺ τοὺς θεωροῦν Ὀρθοδόξους; Πῶς νὰ ἐπαναβεβαιώσουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅταν ἔχουν ἀποφανθῆ, ὅτι Ὀρθόδοξοι καὶ Μονοφυσῖτες εἶχαν πάντοτε τὴν αὐτὴ πίστι, ἀλλὰ τὴν ἐξέφραζαν μὲ διαφορετικὸ τρόπο; Πῶς νὰ ἐπαναλάβουν τὰ ἀναθέματα τῶν Πατέρων, ὅταν πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, ὡς «Μεταπατερικοί», ἔχουν ἀρνηθῆ τὴν θεολογία τους καὶ ὅταν τοὺς μὲν θεοφόρους Πατέρες θεωροῦν ὑπευθύνους γιὰ τὰ λάθη καὶ τὰ σχίσματα τοῦ παρελθόντος, θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ὑποδίκους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τοὺς δὲ αἱρεσιάρχες τοῦ παρελθόντος, σὰν τὸν Διόσκορο καὶ τὸν Σεβῆρο, ἔχουν ἀμνηστεύσει μὲ σοφιστικὲς μελέτες καὶ διάτρητες θεολογικῶς διδακτορικὲς διατριβές; Πῶς τέλος νὰ ἀναθεματίσουν αἱρετικοὺς στὴν Σύνοδο τοῦ 2016, τὴν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν τῆς ὁποίας θὰ παρακολουθοῦν μὲ ἐνδιαφέρον καὶ πολλοὶ ἑτερόδοξοι, ὅταν τὰ οἰκουμενιστικά τους φρονήματα δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ ἀναγνώσουν οὔτε τὰ ἀναθέματα τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μέσα στοὺς Ὀρθοδόξους ναούς;
5. Μία νέα Οἰκουμενικὴ Σύνοδος θὰ ἦταν ὑποχρεωμένη νὰ σεβασθῇ τὶς ἀποφάσεις καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν προηγουμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Σύμφωνα ὅμως μὲ δημοσιεύματα, στὴν θεματολογία τῆς Συνόδου τοῦ 2016 περιλαμβάνονται καὶ καταργήσεις ἢ τροποποιήσεις Ἱ. Κανόνων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων! Ἀντὶ δηλαδὴ σεβασμοῦ καὶ προτροπῆς τηρήσεως τῶν Κανόνων, κατάργησι αὐτῶν!
6. Μία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπαιτεῖ κάθε ἐπίσκοπος, ποὺ συμμετέχει, νὰ δικαιοῦται μιᾶς ψήφου. Μὲ τὸ καινοφανὲς Συνοδικὸ μόρφωμα, ποὺ προωθεῖται γιὰ τὸ 2016, οἱ ψῆφοι ἀφαιροῦνται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους καὶ δίνονται στὶς Ἐκκλησίες! Οἱ ψῆφοι 9 Πατριαρχείων καὶ 5 Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἐλέγχονται, βλέπετε, ἀποτελεσματικώτερα ἀπ’ ὅ,τι οἱ ψῆφοι πολλῶν ἑκατοντάδων ἀρχιερέων ἀπ’ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς γῆς!
Ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα εἶναι πασιφανές, ὅτι οἱ Προκαθήμενοι δὲν ἐπιθυμοῦν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἀλλὰ μία μικρή, εὐέλικτη καὶ ἐλεγχόμενη Σύνοδο ἐπισκόπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἐπιλέξουν οἱ τοπικὲς ἱεραρχίες καὶ θὰ ἀποστείλουν ὡς ἀντιπροσώπους τους στὴν Κωνσταντινούπολι.