Όπλα ηλεκτρομαγνητικού παλμού (EMP)
«Τα όπλα μικροκυμάτων είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της τεχνολογίας όπλων από την εποχή της ανάπτυξης της ατομικής βόμβας»
Οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει από πολύ νωρίς, πως κατά τη διάρκεια πυρηνικών δοκιμών απελευθερωνόταν απότομα ακτινοβολία γάμα, η οποία προκαλούσε ένα μαζικό κύμα ηλεκτρομαγνητικών παλμών που επηρέαζε άμεσα τις ραδιοεπικοινωνίες.
Το 1958 η έκρηξη μίας ατομικής βόμβας ψηλά στην ατμόσφαιρα είχε θέσει εκτός λειτουργίας τα συστήματα πλοήγησης των πλοίων που κινούνταν στον Ειρηνικό για 18 ώρες, ενώ παράλληλα παρατηρήθηκε επί τρεις ημέρες έντονος ιονισμός της ατμόσφαιρας. Το 1962, μία άλλη πυρηνική δοκιμή κοντά στην ατόλη Johnston στον Ειρηνικό, διέκοψε τις ραδιοεπικοινωνίες για 30 λεπτά, ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να απενεργοποιήσει ακόμη και δορυφορικό εξοπλισμό που βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Το ενδιαφέρον του στρατού γρήγορα στράφηκε στην εύρεση δυνατοτήτων πρόκλησης ηλεκτρομαγνητικού παλμού δίχως την έκρηξη ατομικής βόμβας.
Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι υπόγειες πυρηνικές δοκιμές των μεγάλων δυνάμεων, ΗΠΑ και Ρωσίας, συνέχισαν να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον εύρεσης τρόπου εκμετάλλευσης του ηλεκτρομαγνητικού παλμού που παραγόταν κατά τις εκρήξεις, ώστε να δημιουργηθεί ένα όπλο, το οποίο να προκαλεί βλάβες στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του εχθρού. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο να βρεθεί μία συσκευή που να έχει την ικανότητα να εκπέμπει τεράστια ποσά ενέργειας, αντίστοιχα με αυτά μίας ατομικής βόμβας, ώστε να μπορεί να προκαλεί τον «επιθυμητό» ηλεκτρομαγνητικό παλμό. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 βρέθηκε ο τρόπος κατασκευής μίας τέτοιας συσκευής και πραγματοποιήθηκαν επιδείξεις πάνω σε αεροσκάφη B-52 και πυραύλους Cruise. Η συσκευή ήταν όντως αποτελεσματική και κατόρθωνε μάλιστα να παράγει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το οποίο ξεπερνούσε ακόμη και αυτό που προκαλούσαν οι πυρηνικές εκρήξεις. Η τεχνολογία ήταν σχετικά απλή και βασιζόταν στη δημιουργία ηλεκτρικού πεδίου μέσω επαγωγής. Αυτός είναι ο γνωστός από τη Φυσική νόμος του Φάραντεϊ, ή αλλιώς ο νόμος της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής.
Σε αυτή την «απλή λογική» στηρίχθηκε η δημιουργία μίας ολόκληρης σειράς από όπλα όπως τα TED, τα FCG, η e-bomb κ.α. Η e-bomb, η ηλεκτρομαγνητική βόμβα δημιουργήθηκε αξιοποιώντας τον νόμο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής και χρησιμοποιεί για τη λειτουργία της την απότομη μεταβολή του μαγνητικό πεδίου που προκαλείται από μεγάλης έντασης επαγωγικό ρεύμα, το οποίο στη συνεχεία διοχετεύεται σε μία κεραία από όπου και τελικά εκπέμπεται ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός. Ο παλμός αυτός έχει τέτοια ισχύ που σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων καταστρέφει κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή.
Τα Transit Electromagnetic Device (TED), είναι όπλα αντίστοιχα με την ηλεκτρομαγνητική βόμβα, που όμως έχουν ως στόχο πιο λεπτές επεμβάσεις. Αυτά έχουν μικρότερη εμβέλεια και επιτρέπουν πολύ συγκεκριμένη εφαρμογή, ώστε να «μπλοκάρουν» τη λειτουργία ακόμη και μόνο ενός Η/Υ. Η κατασκευή τους είναι εξαιρετικά εύκολη και φθηνή (περίπου 300-400 δολάρια), με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρή ανησυχία μήπως πέσουν στα χέρια τρομοκρατών.
Η FCG είναι η Γεννήτρια συμπιεσμένης ροής. Η κατασκευή της είναι επίσης πολύ απλή, ενώ η απόδοση της είναι ανάλογη με το μέγεθος του εξοπλισμού της και μπορεί να πλήξει συσκευές από ακτίνα ενός μέτρου μέχρι και σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων.
Όλα τα παραπάνω όπλα ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας (DEW), όπου τα βασικά συστατικά είναι τα υψηλόσυχνα μικροκύματα (HMP) μαζί με τις ακτίνες λέϊζερ. Στην πλειοψηφία τους είναι “μη θανατηφόρα” (non lethal weapons), αλλά εφαρμόζονται ενάντια στις υποδομές των χωρών. Είναι επίσης αθόρυβα και τα περισσότερα δεν καταστρέφουν κτίρια, αλλά τα διαπερνούν καταστρέφοντας τις ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις.
Αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός πως η τεχνολογία βασίζεται πλέον κατά κύριο λόγο στις ηλεκτρονικές συσκευές, γίνεται σαφές το εύρος της καταστροφής και του χάους που προκαλούν τα EMP. Σε περιπτώσεις εφαρμογής τους δεν καταφέρνει να επιβιώσει σχεδόν καμία ηλεκτρονική συσκευή. Ραδιομεταδότες, ηλεκτρονικά συστήματα αυτοκινήτων, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εγκαταστάσεις επικοινωνιακών συστημάτων και γενικά ότι χρησιμοποιεί μικροτσίπ τίθεται εύκολα εκτός λειτουργίας, μιας και πολύ λίγες συσκευές διαθέτουν προστασία από ηλεκτρομαγνητικό παλμό.
Υπάρχουν όμως και συστήματα EMP πολύ μεγαλύτερης εμβέλειας και απόδοσης, σε «μη φορητή» μορφή.
Στην τεράστια έκταση της αεροπορικής βάσης του Kirtland των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκονται τα εργαστήρια της Sandia National Laboratories, που εξειδικεύονται στις στρατιωτικές έρευνες και αναπτύσσουν όπλα ακτινοβολιών υψηλής ενέργειας. Το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από αυτά είναι ο επιταχυντής Ζ (Z-accelerator). Ο επιταχυντής αυτός είναι κατά βάση μία ισχυρή πηγή ακτινοβολίας Roentgen (ακτίνες χ). Το μεγαθήριο αυτό χρησιμοποιεί εξαιρετικά ισχυρό ηλεκτρικό ρεύμα της τάξης των 20 εκατομμυρίων Ampere, ώστε να εξατμίζει μία δέσμη από 100 με 400 «σύρματα» και να δημιουργεί έτσι ιονισμένο πλάσμα. Η απόδοση δε του accelerator Z φτάνει την ασύλληπτη τιμή των 290.000 Gigawatt.
Επειδή όμως τα ισχυρά αυτά ηλεκτρικά φορτία παράγουν ταυτόχρονα πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία, το πλάσμα συμπυκνώνεται έντονα σε κάθετη διεύθυνση.
Μπορεί βέβαια να επιτυγχάνονται αυτές οι τεράστιες τιμές μόνο για μερικά εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, όμως εκείνη τη χρονική στιγμή παράγεται “ενεργειακός κεραυνός” ο οποίος είναι 1000 φορές πιο ισχυρός και κατά 20.000 φορές ταχύτερος από ένα κεραυνό στη φύση.
Η επίσημη χρήση αυτής της γιγαντιαίας συσκευής είναι η μελέτη της μεταφοράς ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μέσα από πυκνότητες και θερμοκρασίες, οι οποίες εμφανίζονταν μέχρι πρότινος μόνο σε υπόγειες πυρηνικές δοκιμές. Επιπλέον λέγεται πως εξυπηρετεί τη μελέτη της σταθερότητας της ύλης, όταν αυτή εκτίθεται σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
Εδώ τίθεται πλέον το ερώτημα, αν αυτή η εγκατάσταση «μελετά» και την σταθερότητα του γήινου φλοιού. Σύμφωνα με την Grazyna Fosar και τον Franz Bludorf, ο Ζ-accelerator δεν ενδείκνυται για χρήση ως «φορητό» όπλο, καθώς βρίσκεται μέσα σε μία αίθουσα 23.000 τ.μ., όμως ο Στρατός έχει στη διάθεση του μία ανάλογη, αλλά μικρότερη συσκευή. Στο ίδιο το Sandia National Laboratories κατασκευάστηκε μία μικρότερη γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικού παλμού, η οποία φέρει την ονομασία HERMES (High Energy Radiation Megavolt Electron Source).
Τα όπλα HERMES έχουν τη δυνατότητα να παράγουν ενεργειακούς κεραυνούς με απόδοση ισχύος 13 Terawatt (αντιστοιχεί σε 13.000 GW) για διάρκεια 29 νάνοδευτερολέπτων, μέχρι 8 φορές την ημέρα και μέχρι τέσσερις φορές μέσα σε μία εβδομάδα. Αυτή τη στιγμή «κυκλοφορεί» το μοντέλο HERMES III. Το προηγούμενο μοντέλο, το HERMES II, είχε χρησιμοποιηθεί κατά τις επιχειρήσεις του στρατού στην «καταιγίδα της ερήμου» το 1991, όπως αναφέρεται σε έκθεση του Defense News του 1992. Σίγουρα δεν χρησιμοποιήθηκε για την πρόκληση σεισμού στο Ιράκ, είναι όμως γνωστό πως χρησιμοποιήθηκαν όπλα ενεργειακών ακτινοβολιών για την εξουδετέρωση των ραντάρ και των συστημάτων επικοινωνίας του Ιρακινού Στρατού.
Παρόμοια οπλικά συστήματα EMP πρέπει να είχαν χρησιμοποιηθεί και στο Κόσοβο για τη διακοπή των επικοινωνιών, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.
Το ότι δεν έγινε χρήση αυτών για πρόκληση σεισμών, δεν σημαίνει πως δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Απλά δεν εφαρμόστηκαν για αυτό το σκοπό. Σύμφωνα πάντα με τη γερμανίδα φυσικό Grazyna Fosar, τα όπλα EMP αυτής της εμβέλειας:
Μπορούν να προκαλέσουν άμεσα και χωρίς καμία δυσκολία σεισμούς. Η μόνη προϋπόθεση είναι να είναι στραμμένα απευθείας πάνω στις αντίστοιχες γραμμές ορίων των τεκτονικών πλακών.
Πιθανότερη όμως θεωρείται η πρόκληση σεισμών ως δευτερογενής επίδραση. Το υψηλά συμπυκνωμένο ιονισμένο πλάσμα που παράγουν τέτοια όπλα έχει τη δυνατότητα να δεσμεύει στην ατμόσφαιρα αρνητικά φορτισμένη «εξωτική ύλη» αρνητικής μάζας παράγοντας έτσι τεχνητές περιοχές «κενού», οι οποίες αποσταθεροποιούν τη βαρύτητα και ευνοούν το συνδυασμό φυσικών δυνάμεων. Αυτές με τη σειρά τους είναι πολύ ισχυρές πηγές ακτινοβολίας της συχνότητας ELF. Έτσι επιστρέφουμε και πάλι στις τεχνολογίες του Τέσλα.
Σε πολλούς σεισμούς των τελευταίων ετών, και ιδιαίτερα σε αυτούς της Νέας Γουινέας, της Τουρκίας, αλλά και στο καταστροφικό τσουνάμι του Δεκέμβρη του 2004, πριν τις σεισμικές δονήσεις παρατηρήθηκαν περίεργες φωτεινές λάμψεις στην ατμόσφαιρα, οι οποίες επισήμως δεν μπορούσαν να εξηγηθούν. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Τουρκίας, αυτές οι φωτεινές εμφανίσεις βρισκόταν σε άμεση σχέση με πολεμικά πλοία που βρισκόταν αραγμένα στο λιμάνι και από τα οποία προήλθαν προφανώς οι ενεργειακοί κεραυνοί.
Με τα παραπάνω γίνεται τελικά σαφές πως οι σεισμοί στην εποχή μας βρίσκονται στην υπηρεσία πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων. Επίσημα βέβαια οι τεχνολογίες που εφαρμόζουν δεν στοχεύουν στην πρόκληση σεισμών. Όμως ακόμη και αν κάποιοι σεισμοί είναι «παρενέργεια» της χρήσης αυτών των όπλων, παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα:
Πως παραδίδουν τόσο εύκολα οι επιστήμονες στα χέρια του Στρατού, όπλα που κάνουν τη βόμβα της Χιροσίμα να μοιάζει παιχνιδάκι μπροστά τους, δίχως να λαμβάνονται υπόψη οι τεράστιας έκτασης επιπτώσεις τους;
Πηγές:
* House of Representatives Space Preservation Act HR2977 IH
* Grazyna Fosar & Franz Bludorf, «Terra Incognita»
* Grazyna Fosar & Franz Bludorf, «Zaubergesang-Frequenzen zur Wetter- und Gedankenkontrolle»
*Dr. Rosalie Bertell “Planet Earth: The Latest Weapon of War”
www.cheniere.com η ιστοσελίδα του Thomas Bearden
* House of Representatives Space Preservation Act HR2977 IH
* Grazyna Fosar & Franz Bludorf, «Terra Incognita»
* Grazyna Fosar & Franz Bludorf, «Zaubergesang-Frequenzen zur Wetter- und Gedankenkontrolle»
*Dr. Rosalie Bertell “Planet Earth: The Latest Weapon of War”
www.cheniere.com η ιστοσελίδα του Thomas Bearden
Συγγραφή: Απρίλιος 2007
“ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ”, εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ)
http://rudy2.wordpress.com
Μ