Ἐν ὄψει τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τὴν ὁποίαν προετοιμάζουν πυρετωδῶς διὰ τὸ 2016, ἀποκαθιστοῦν μὲ τὴν ἀποφασισμένην ἐπέτειον τῆς Μεταρρυθμίσεως καὶ τὴν μνήμην τοῦ Μεγάλου αἱρεσιάρχου Λουθήρου ὡς νὰ ἦτο Ἅγιος!
Λόγοι ἐπικαιρότητος, σχετικὰ μὲ ὅσα ἀφοροῦσαν εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀμερικῆς, μᾶς ὑπεχρέωσαν νὰ παρακάμψουμε τὰ «σπουδαῖα» γεγονότα τῆς προσφάτου διασκέψεως Ὀρθοδόξων καὶ Λουθηρανῶν καὶ νὰ ἀσχοληθοῦμε εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον μὲ τὰ παρασκηνιακὰ σχέδια μεταξὺ Κωνσταντινουπόλεως, Ἀθηνῶν καὶ Ἀμερικῆς. Ὡστόσο, ὁ «Ο.Τ.» εἶναι γνωστὸν ὅτι οὐδέποτε λησμονεῖ…
Ὁ ἀτελείωτος διάλογος…
Τὸν διάλογον μὲ τοὺς Λουθηρανοὺς εἶχε ἀρχίσει ὁ Πατριάρχης Ἰερεμίας ὁ Β ́ μὲ καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Τυββίγγης τὸν 16ο αἰῶνα, εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ τοὺς ὁδηγήση καὶ πάλιν εἰς
τοὺς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀλληλογραφία τότε ἔπεσε τελικὰ εἰς τὸ κενόν… Οἱ σχέσεις μὲ τοὺς Λουθηρανοὺς ἀνεθερμάνθησαν ἀπὸ τὸ 1967 ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁ ὁποῖος ἐφρόντισε νὰ θεμελιώση τὴν ἀπαρχὴν ὅλων τῶν δεινῶν, τὰ ὁποῖα ταλανίζουν σήμερον τὴν Ἐκκλησίαν. Ἀπὸ τὸ 1981 καὶ ἐντεῦθεν οἱ Οἰκουμενισταὶ προωθοῦσαν δυναμικὰ τὸ πλησίασμα μὲ τοὺς Λουθηρανοὺς μὲ ἔκδοσι κοινῶν κειμένων εἰς τὶς 15 συναντήσεις ποὺ ἐμεσολάβησαν μέχρι τῆς ἐφετινῆς. Τὴν 16ην Μαΐου εἰς Ρόδον πρὶν τρεῖς ἑβδομάδες ἀνεμένετο ἡ ὁλοκλήρωσις, ὅμως ἡ Ὀρθόδοξος πλευρὰ τὴν ἄφησε εἰς ἀναμονήν… Σκοπίμως;
Ἀπὸ Ρόδον… «βγαίνει» ἀγκάθι!
Ἀπὸ τῆς 29ης Ἀπριλίου ἕως καὶ τῆς 5ης Μαΐου 2015 ἔλαβε χώραν εἰς Ρόδον ἡ 16η συνάντησις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ἐπισήμου Θεολογικοῦ ∆ιαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας. Ἡ Διάσκεψις ἠσχολήθη μὲ τὰ κείμενα ποὺ παρήχθησαν κατὰ τὶς συναντήσεις τῆς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Λονδίνου (2012), τοῦ Σιμπίου Ρουμανίας (2013) καὶ τοῦ Ταλλὶν (2014) σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης καὶ πιὸ συγκεκριμένα: α) τὰ λειτουργικὰ κείμενα καὶ τὸ τυπικὸν τῆς χειροτονίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον καὶ τὴν Λουθηρανικὴν Παράδοσιν καὶ β) ἡ Λουθηρανικὴ ἀντίληψις διὰ τὴν χειροτονίαν τῶν Γυναικῶν καὶ ἡ Ὀρθόδοξος κατανόησις διὰ τὸν ρόλον καὶ τὴν θέσιν τῆς γυναίκας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ ζήτημα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν εἰς τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον.
Προφανῶς, οἱ πρόσφατες πιέσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ἔχοντες τὶς πρωτοβουλίες εἰς τὰ Οἰκουμενιστικὰ ζητήματα, μεταξὺ ἄλλων, ὡδήγησαν εἰς τὸ νὰ ἀποφευχθῆ μία ὁποιαδήποτε συμφωνία, δι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν ἀναφέρει: «Ἡ συνεδρίασις τῆς Ὁλομελείας διετύπωσε μίαν νέαν προσωρινὴν δήλωσιν, ἡ ὁποία θὰ ἀναπτυχθῆ περαιτέρω εἰς τὰς προσεχεῖς συνεδριάσεις εἰς τὸ ἐγγὺς μέλλον».
Ἡ δήλωσις αὐτὴ φαίνεται ὡς νὰ ὑποσημαίνη ὅτι ὑφίσταται ἀσυμφωνία μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν, ἡ ὁποία τοὺς ὁδηγεῖ εἰς περαιτέρω διάλογον. Εἰς τὴν πραγματικότητα πρόκειται δι’ ἕνα διπλωματικότατον ἑλιγμό, καθὼς ἡ Οἰκουμενιστικὴ τακτικὴ ἔχει μεταλλαχθῆ καὶ ὡς τοιαύτη ἐπέτυχε νὰ βελτιώση τὶς πονηρὲς μεθόδους της.
Ἡ νέα τακτικὴ
Πρῶτον, τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν ἐξεδόθη καὶ ἐδημοσιεύθη μόνον εἰς τὴν ἀγγλικήν, ὥστε ἀφενὸς νὰ μὴ ἔχη πρόσβασιν τὸ πλῆθος τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, διὰ νὰ περάσουν κάποια ζητήματα ἀπαρατήρητα, καὶ ἀφετέρου νὰ ὑπάρχη τὸ περιθώριον τῆς δημιουργικῆς ἀσαφείας, ὡς εἴθισται νὰ λέγεται εἰς τὶς ἡμέρες μας.
Κατὰ τὴν ἀσάφειαν, δύναται καθεὶς νὰ ἑρμηνεύη ὡς ἐπιθυμεῖ τὰ γραφόμενα καὶ εἰς περίπτωσιν ἐντοπισμοῦ ὑπαναχωρήσεων ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον γραμμήν, οἱ Οἰκουμενισταὶ νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνεται ἀλλὰ πρόκειται περὶ παρερμηνείας.
∆εύτερον καὶ σπουδαιότερον: ἡ στροφὴ ἀπὸ τὶς διατυπώσεις εἰς τὶς ἐντυπώσεις. Τί σημαίνει αὐτό; Ἀντελήφθησαν καλῶς ὅτι ὅσον παρήγαγαν «θεολογικὰ» κείμενα, τόσον ὑπῆρχαν καὶ ἀντιδράσεις, δι’ αὐτὸ τώρα ἐπιδίδονται κυρίως εἴτε διὰ τῆς σιωπῆς εἴτε διὰ τῆς συνεχοῦς συναναστροφῆς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἰς τό νά μεταπείσουν τούς πιστούς ὅτι ὅλοι (Ὀρθόδοξοι καὶ Λουθηρανοὶ εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν) εἴμεθα τὸ ἴδιον! Αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρξε σωρία συμπροσευχῶν! Εἰς τὴν ὑποδοχὴν ὑπῆρξε δοξολογία εἰς τὴν Ἱ. Μ. Παναγίας Φανερωμένης! Εὐφραίνεται ὁ Θεὸς διὰ τὴν ἄφιξιν τῶν αἱρετικῶν, ὥστε νὰ ἀναπέμπωμεν δοξολογίαν ὡς καὶ εἰς ἐπισήμους ἑορτάς; Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐτελέσθη συμπροσευχὴ διὰ τὰ θύματα τοῦ Νεπάλ, τῆς Μ. Ἀνατολῆς καὶ τῆς Οὐκρανίας! Προσευχὲς ἀνεπέμφθησαν καὶ κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Εὐαγγελικὴν Κοινότητα τῆς Ρόδου ἀπὸ τὸν τοπικὸν πάστορα! Ἐπιστέγασμα ὅλων ἀπετέλεσεν ἡ συμμετοχὴ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸν Ἱ. Καθεδρικὸν Ναὸν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου! Ὁποία ἄμβλυνσις τῶν συνειδήσεων, ὥστε νὰ παρουσιαζώμεθα ὡς μὴ ἔχοντες διαφορές!
Ἑορταὶ διὰ τὸν αἱρεσιάρχην Λούθηρον!
Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ ἀποφάσεις, μία φανερὰ καὶ μία ἀφανής. Ἡ μία καὶ μοναδικὴ ἐπίσημος φανερὰ ἀπόφασις, ἦτο ἡ ἀπόφασις νὰ τιμηθῆ ὁ Λούθηρος! Τέτοια ἐπαίσχυντος ἀπόφασις εἶναι πρωτοφανὴς ἀκόμη καὶ διὰ ὁλόκληρον τὴν ἱστορίαν τῆς Οἰκουμενιστικῆς κατηφόρας! Τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν ἀναφέρει ὅτι: «Ἡ Ἐπιτροπή, πρὶν ἀπὸ τὴν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς της, εἶχε μίαν ἐκτεταμένην καὶ εἰς βάθος συζήτησιν διὰ τὸ ὁρόσημον τῆς 500ῆς ἐπετείου τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρυθμίσεως, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπὸ τὴν θεολογίαν τοῦ Μαρτίνου Λουθήρου, καὶ ἡ ὁποία θὰ ἑορτασθῆ πανηγυρικὰ τὸ 2017. Ἐπιπλέον, ἀπεφασίσθη ὅτι κατάλληλοι ἐκδηλώσεις θὰ πρέπη νὰ λάβουν χώραν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἑπομένης Κοινῆς Ὁλομελείας, ἡ ὁποία θὰ φιλοξενηθῆ τὸ 2017 ἀπὸ τὴν Παγκόσμιον Λουθηρανικὴν Ὁμοσπονδίαν». Ὀρθόδοξοι θὰ τιμήσουν τὸν διαλύσαντα τὴν Χριστιανοσύνην! Ἂν τὸ ἀνακοινωθὲν εἶναι κάπως μεθοδευμένα μετριοπαθές, ἡ Λουθηρανικὴ πλευρά εἶπε τὴν ἀλήθειαν, ἀφοῦ δὲν εἶχε τὸ φόβον τῶν ἀντιδράσεων. Ἡ Γ. Γραμματεύς τῶν Λουθηρανῶν ἐδήλωσε: «Πρόκειται γιὰ ἕνα σημαντικὸ οἰκουμενικὸ μήνυμα, δηλ. ὅτι Λουθηρανοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι θὰ ἑορτάσουν τὴ Μεταρρύθμιση μαζί…». Σημείωσε ὅτι οἱ θεολογικὲς ἐπιδράσεις τῆς Μεταρρυθμίσεως ἔχουν ἐπίσης ἐπηρεάσει τὸν ἀνατολικὸν Χριστιανισμὸν καὶ ἀναμορφώσει τὶς κοινωνίες, τόσον εἰς τὰ ἀνατολικὰ ὅσον καὶ εἰς τὰ δυτικὰ καὶ ὅτι «Εἶναι καλὸ ποὺ εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἀναγνωρίσουμε αὐτὲς τὶς ἐπιρροὲς καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἐπέτειο τῆς Μεταρρύθμισης μαζί»!
Ἂν προβληματίζη τοὺς ἀναγνώστας τί σημαίνει μαζί, τότε παραπέμπομεν εἰς μίαν ἀκόμη διαφωτιστικὴν δήλωσιν τῆς Γ. Γραμματέως, ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει τὸ θεολογικὸν ὑπόβαθρον ὅτι: «οἱ συνεδριάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ἔχουν γίνει ἕνας σημαντικὸς τόπος, διὰ νὰ μοιραζώμαστε καὶ νὰ στοχαζώμαστε ἀπὸ κοινοῦ «ὡς μέλη τοῦ ἑνὸς σώματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρὰ τὴν πολυμορφίαν μας» σὲ θεολογικὲς καὶ ἱστορικὲς προοπτικές»! Βεβαίως, οἱ Οἰκουμενισταὶ θὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι ἐκφράζει προσωπικάς της ἀπόψεις. Ὅμως, ὅταν συμπροσεύχωνται μαζί τους δὲν ἀποδεικνύουν ὅτι ἀποδέχονται αὐτάς; Ὅταν συναποφασίζουν διὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς Μεταρρυθμίσεως δὲν υἱοθετοῦν τὴν ἄποψιν ὅτι ὁ Προτεσταντισμὸς καλῶς ἔγινε καὶ ὀφείλουμε νὰ τὸν τιμοῦμε; ∆ὲν προπαγανδίζεται δι’ ἀμφοτέρων ὅτι Ὀρθόδοξοι καὶ Προτεστάντες ἀποτελοῦν μίαν Ἐκκλησίαν;
Ἡ Πανορθόδοξος τοῦ 2016 θὰ διακηρύξη τὴν ἕνωσιν μὲ τοὺς Λουθηρανούς;
Ἀφελῶς νομίζει κανεὶς ὅτι τὰ ὅσα διημείφθησαν εἰς Ρόδον ἀποτελοῦν ἕνα ἀσύνδετον μὲ τὴν ἐπιχειρουμένην διὰ τὸ 2016 Πανορθόδοξον Σύνοδον περιστατικόν. Ἐγράψαμεν ἀνωτέρω ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος πλευρὰ τὴν ἄφησε εἰς ἀναμονήν… Σκοπίμως;». Ναι! Ἄφησε τὴν τελικὴν θεωρητικὴν διακήρυξιν (ἑνώσεως;) διὰ τὴν Πανορθόδοξον, ἐν ὅσῳ προετοιμάζει τὴν πρακτικὴν ἕνωσιν διὰ τῆς καλλιεργείας τοῦ κλίματος ὅτι ὅλοι ἀποτελοῦμε μίαν Παγκόσμιον Ἐκκλησίαν! Τί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς ἕνα τέτοιο συμπέρασμα;
Πρῶτον, ἡ ἀφανὴς ἀπόφασις τῆς Ρόδου. Ἡ Γ. Γραμματεύς τῶν Λουθηρανῶν ἐδήλωσε ὅτι «Συζητήσεις ἐκτὸς τῶν συνεδριάσεων τῆς ὁλομελείας ὡδήγησαν εἰς ὁρισμένες δυνητικὰ συγκεκριμένες ἰδέες διὰ τὴν πρακτικὴν συνεργασίαν μεταξὺ τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν Λουθηρανικῶν». Εἰς αὐτὲς τὶς συζητήσεις, ποὺ δὲν κατεγράφησαν εἰς κανένα ἐπίσημον ἀνακοινωθέν, ἀπουσίαζαν οἱ ἐνστάσεις -πιθανῶς- κάποιων Ὀρθοδόξων, δι’ αὐτὸ καὶ συνεζητήθη ἡ «πρακτικὴ συνεργασία»… Τι εἴδους; Ἂν εἶναι τόσον ἀθώα ἡ συνεργασία, γιατί δὲν μᾶς ἐνημερώνουν;
∆εύτερον, τόσον εἰς τὰ ἐπίσημα ἀνακοινωθέντα ὅσον καὶ εἰς ἐπίσημες δηλώσεις Λουθηρανῶν χρησιμοποιεῖται συνεχῶς ὁ ὅρος «Ἐκκλησίες», τόσον διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ὅσον καὶ γιὰ τοὺς Λουθηρανούς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καλλιεργῆται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ὅλοι ἀποτελοῦν ἰσότιμες Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες κατὰ λογικὴν ἀκολουθίαν «μαζὶ» ἀποτελοῦν τὴν Μίαν Ἐκκλησίαν! Ἆραγε, μετὰ ἀπὸ τόσα ἔτη διαλόγου, γιατί δὲν ἔχουν πείσει τοὺς Λουθηρανοὺς ὅτι εἴμεθα ἡ Μία Ἐκκλησία καὶ προβαίνουν εἰς τέτοια χρῆσιν τῶν ὅρων; Προφανῶς, διὰ νὰ παρουσιάζεται ἡ Ὀρθοδοξία ὡς ἀκριβῶς τὸ μωσαϊκὸν τοῦ Προτεσταντισμοῦ! Μήπως δι’ αὐτὸ τονίζεται συνεχῶς ἀπὸ Φαναριώτικα χείλη ὅτι ἀπαιτεῖται -δῆθεν- ἡ μέλλουσα Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, διὰ νὰ διατρανώση «τὴν ἑνότητα» τῆς Ἐκκλησίας;
Τρίτον, ὁ Σεβ. Μητρ. Σασίμων Γεννάδιος, συμφώνως πρὸς τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθέν, ἐνημέρωσε τὴν Ὁλομέλειαν διὰ «τὴν ἐντατικὴν διαδικασίαν προετοιμασίας τῆς συγκλήσεως» τῆς Μεγάλης Συνόδου τὸ 2016. Ποῖος ὁ λόγος νὰ προβῆ εἰς ἐνημέρωσιν τῶν Λουθηρανῶν διὰ τὰ Ὀρθόδοξα ἐσωτερικὰ ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας; Ὑπάρχει κάτι τὸ ὁποῖον ἔχει ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον δι’ αὐτοὺς σχετικῶς μὲ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον; Μήπως ἡ θεσμοθέτησις ζητημάτων, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τὴν χειροτονίαν τοῦ κλήρου;
Τέταρτον, σχετικῶς μὲ τὴν ἐπιλογὴν τῆς τελευταίας Θ. Λειτουργίας τῆς Ὁλομελείας εἰς τὸν Ἱ. Καθεδρικὸν Ναὸν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τὸ εἰδησεογραφικὸν ἱστολόγιον news room κατέγραψε τὸ ἑξῆς: «Αὐτὸ ἔχει ἀπὸ μόνο του ἰδιαίτερη σημασία, ἀφοῦ ὁ διαχριστιανικὸς διάλογος ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Ρόδο καὶ θὰ ὁλοκληρωθῆ τὸ 2016 μὲ τὴν σύγκληση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, ποὺ θὰ γίνη στὴν Κωνσταντινούπολη, σημείωναν κληρικοὶ μὲ δηλώσεις τους».
Αὐτοὶ οἱ ἀνώνυμοι κληρικοὶ πῶς γνωρίζουν διὰ τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ διαλόγου εἰς τὴν Μεγάλην Σύνοδον τοῦ 2016;
Τὸ μέλλον προδιαγεγραμμένον;
Ἡ ἐπιδίωξις ἔχει κοινοποιηθῆ: Ἡ ἑπομένη προπαρασκευαστικὴ συνάντησις τῆς Ὁλομελείας ἔχει προγραμματισθῆ διὰ τὸ 2016 καὶ θὰ φιλοξενηθῆ καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μὲ σκοπὸν νὰ ὑπάρξη μία τελικὴ ἔκθεσις σχετικὰ μὲ τὸ Μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης καὶ τὴν Χειροτονίαν εἰς τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε τὸ 2017 εἰς τὴν 17ην Ὁλομέλειαν καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, νὰ γίνη ἀποδεκτὴ καὶ νὰ προωθηθῆ εἰς τὴν Παγκόσμιον Ὁμοσπονδίαν Λουθηρανῶν διὰ υἱοθέτησιν. Νὰ πῶς συνδέεται ἡ Πανορθόδοξος μὲ τὸν Οἰκουμενισμόν!
Ὡστόσο, προβλέπουμε ὅτι καὶ ὁ διάλογος αὐτὸς θὰ καταλήξη εἰς τὸ κενόν, ὄχι ἐπειδὴ ἀποτελεῖ ἰδικήν μας ἐκτίμησιν, ἀλλὰ διότι, πρῶτον, τὸ ἐδήλωσε ἐπίσημον πρόσωπον τῆς Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας εἰς περσινὴν συνέντευξίν του. Εἰς τὴν συνέντευξιν ἐξέφρασε τὸν σκεπτικισμὸν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν σχετικῶς μὲ τὴν πιθανότητα νὰ ὑπάρξη «ὁποιαδήποτε πρόοδος», προφανῶς ἐπειδὴ οἱ ἑλιγμοὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν δημιουργοῦν ἀγκάθια καὶ κάνουν καὶ τοὺς Λουθηρανοὺς νὰ δυσανασχετοῦν. ∆εύτερον, ἐπειδὴ μὲ τὴν λέξιν «πρόοδον» ἐννοεῖται ἡ προσχώρησις τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῆς χειροτονίας τῶν Γυναικῶν, ἀλλὰ εἰς περίπτωσιν κατά τὴν ὁποίαν κάτι τέτοιο ἐμφανισθῆ εἰς τὸν ὁρίζοντα, ὁ πιστὸς λαὸς θὰ ἀντιδράση. Τέλος, ὡς εἶπε ὁ Κλεόβουλος ὁ Ρόδιος «Λόγων τε πλῆθος. Ἀλλ’ ὁ καιρὸς ἀρκέσει».
Ν.Σ.
«Ὀρθόδοξος Τύπος», 29/5/2015