Δεν ρωτήθηκα αλλά με παρηγορεί το γεγονός πως κανένας άνθρωπος δεν επέλεξε τι θα γεννηθεί…….
Ξεκίνησα την ζωή μου με ένα φορτίο…., αυτό του ήρωα , γιατί είναι φορτίο εάν οι άλλοι δεν είναι.
Από μικρός έμαθα να αγαπάω την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, στο σχολείο μου έμαθαν πως εγώ έδωσα τα φώτα μου στον υπόλοιπο κόσμο, στις εθνικές επετείους πήγαινα και κουνούσα το σημαιάκι μου νιώθοντας περηφάνια για τους ήρωες του ‘21 και του ‘40 ένιωθα κι εγώ ένα κομμάτι από αυτούς, πως κι εγώ πολέμησα στο πλάι τους..
Έκανα αυτά που μου μάθαιναν τρόπο ζωής, ΕΓΩ ο απόγονος του Περικλή του Αριστοτέλη του Μ. Αλεξάνδρου του Κολοκοτρώνη….από μικρό μου έμαθαν πως εμένα τίποτα δεν θα με σταματούσε ποτέ, γιατί επιβίωσα στους αιώνες, έχασα την πατρίδα μου και την ξαναπήρα, έχασα την πίστη μου αλλά την βρήκα ξανά, η ιστορία πότε δεν με ξέχασε, θα έλεγα πως με αντάμειψε καλά, έγραψα τις ωραιότερες και της ηρωικότερες σελίδες της, μεγάλο φορτίο αλλά όχι δυσβάσταχτο!
Με το φωτεινό μου παράδειγμα παραδειγματίστηκαν όλοι οι λαοί για έναν καλύτερο κόσμο, τα μνημεία μου έμειναν ανεξίτηλα στο χρόνο, όχι από τύχη, αλλά γιατί έτσι το θέλησαν οι θεοί, γιατί με αγάπησαν, γιατί με θεώρησαν ισάξιο τους, ω ναι φίλοι μου δεν υπερβάλω κάποτε ήμουνα και εγώ θεός…….
Κάποτε εγώ όριζα την μοίρα του κόσμου……
Η πίστη μου σε αυτό που ήμουν ήταν βαθιά και τίποτα δεν μπορούσε να την σβήσει, έτσι πίστευα τουλάχιστον και κάπου εκεί έκανα το λάθος…
Δεν υπολόγισα σωστά το φορτίο της ιστορίας που κουβαλούσα αιώνες στην πλάτη μου και με ξεγέλασαν, κι εγώ πιάστηκα στην παγίδα τους, με ξεγέλασαν με πολύχρωμα ασήμαντα μπιχλιμπίδια , κι ακολουθώντας τα χρωματιστά τους ψεύτικα παραμύθια παραπλανήθηκα και έχασα τον δρόμο μου…..άρχισα να ξεχνάω ποιος ήμουν , ίσως και να μην με ένοιαζε τόσο πια, αφού με έπεισαν πως είναι σημαντικότερο να είμαι ευρωπαίος απ’ ότι έλληνας και κάπου εκεί έγινα Νεοέλληνας, και έπειτα όταν πια γίνηκα βορά στους εχθρούς μου, με είπαν κλέφτη, και ψεύτη, και άχρηστο, με εκμηδένισαν , και έγινα το απόλυτο τίποτα, μου είπαν ότι τους χρωστάω πολλά και πως πρέπει να τα ξεπληρώσω, πως η ιστορία μου δεν μου ανήκει και πως εγώ ανήκω σε αυτούς, μου είπαν επίσης πως μου έκαναν χάρη, και σαν καλός Ιούδας που είμαι για τριάντα αργύρια πρέπει να προδώσω τα ιδανικά μου και την πατρίδα μου….
Εγώ όμως, φίλοι μου, είμαι πεισματάρης και δεν τους δίνω τίποτα γιατί δεν χρωστάω σε κανέναν τίποτα, αυτοί μου χρωστάνε. Μου χρωστάνε τα πάντα μα πάνω απ’ ‘όλα μου χρωστάνε την ύπαρξη τους .
Μπορεί να με ξεγέλασαν όπως κάποτε ξεγέλασαν τον Οδυσσέα οι σειρήνες, και να παρέκκλινα , μα τώρα πια Θα ξαναπάρω πίσω αυτό που μου έκλεψαν, δεν θέλω να με λυπάται κανένας, αυτοί να λυπούνται που τώρα είμαι απέναντι τους και όχι πλάι τους.
Κι αν σας ρωτήσει κανείς για εμένα πείτε του πως γίνηκα σκληρός και άσπλαχνος, κι αν είμαι μικρός το μεγαλείο μου μεγάλο!!!!!!!
Απο εμαιλ