Αποδείξεις τελειότητας της Ελληνικής Γλώσσας

1
Μια από τις μεγαλύτερες ενδείξεις ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει μαθηματική δομή είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,141592&, του χρυσού αριθμού φ=1618&, καθώς και της βάσεως των φυσικών λογαρίθμων e=2,718&

Η λεξαριθμική εξαγωγή του π είναι η ακόλουθη:




Πιο κάτω είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του φ είναι η εξής:



Και εδώ είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του φ2 είναι η εξής:


--------------------------------------------------------------------------------

Να και κάποιες αποδείξεις, που μας δείχνουν ότι η αρχαία Ελληνική Γλώσσα, ξέρει αρκετά καλά, πολλά πράγματα για την φυσική, τα οποία μόλις τον τελευταίο αιώνα οι επιστήμονες της ανθρωπότητας παιδεύτηκαν αρκετά με πολλά πειράματα για να τα αποδείξουν.

Η ΥΛΗ ΚΡΟΥΕΙ ΑΝΤΙΥΛΗ = ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 1850

Η ΟΡΙΑΚΗ ΤΑΧΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ = ΤΑΧΥΤΗΣ ΦΩΤΟΣ = 3679

Ο ΝΟΜΟΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ = ΜΑΖΑ ΕΠΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΙΣ = 2000

ΑΝΤΙΥΛΗ = ΘΕΜΕΛΙΟΝ + ΑΝΤΙΘΕΜΕΛΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΙΚΗ = 799

ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΙΔΟΣ = 1702


--------------------------------------------------------------------------------

Ένας αξιόλογος επιστήμονας, ονόματι Ελευθέριος Αργυρόπουλος, αναλύει το φαινόμενο της Αναλήψεως του Ιησού Χριστού, προτείνοντας ότι το υλικό σώμα του Ιησού μετετράπη σε φωτόνια υψηλής ενεργείας (φωτόνια γάμα). Η λεξαριθμική θεωρία υποστηρίζει τον ισχυρισμό του:

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ = ΕΣΤΙ Γ' ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 2368

Η Ελληνική Γλώσσα, αν μελετηθεί με βάση την λεξαριθμική θεωρία, μπορεί να μας δώσει κάποιες προβλέψεις.

Κοιτάξτε πως η Ελληνική Γλλώσσα, πρόβλεψε το ποιος είναι ο Πρόεδρος της κη' (28ης) Ολυμπιάδος:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ = ΓΙΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ = 1562

Ορίστε και κάποιες άλλες προβλέψεις:

Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ = ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ = 341 = 1 ευρώ

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ = ΕΥΡΩ = 1305

ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΙΡΑΚ = 2002 (Η χρονολογία έναρξης)

Ο ΤΕΩΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ = 2002

Ο ΤΕΩΣ ΕΣΤΙΝ = 1940 (Η χρονολογία γέννησης του τέως βασιλιά της Ελλάδας)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ = Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = 595


--------------------------------------------------------------------------------

Και τέλος, κάποια γενικά παραδείγματα τα οποία έρχονται και αυτά με τη σειρά τους να αποδείξουν το ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει μαθηματική κατασκευή.

ΤΟ ΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ = ΑΡΧΗ = 709

ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ = 1111

Ο ΓΑΡ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 699

ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1310

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 629

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ = ΒΕΒΑΙΟΝ = 140

ΤΙΝΑ = ΑΝΤΙ = 361 (κάθε τι έχει και αντίθετο)
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Eίπαν για την Ελληνική γλώσσα

2
"Μήπως είμαστε σωβινιστές;"(Τού Γιάννη Παυλάκη, φιλολόγου, προέδρου του ΟΔΕΓ Πειραιώς.Αναδημοσίευση από την εφημ. " Η Γλώσσα μας" του Ομίλου Πειραιώςγια την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.):

" Μερικοί καλοθελητές κατηγορούν κάθε επαινετή της Ελλάδοςως δήθεν σωβινιστή. [...]

Καλούμε λοιπόν εδώ, όχι Έλληνες,αλλά επιφανείς ξένους να τεκμηριώσουν με το λόγο τους τηναξία, την ακτινοβολία, την αθανασία της Ελληνικής γλώσσας.

Δειγματοληπτικά:

Κικέρων (ο ενδοξότερος ρήτωρ της αρχαίας Ρώμης):"Ει οι θεοί διαλέγονται, τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται.

"Huan Azio (Βάσκος γερουσιαστής):"Διά την διεθνοποίησιν της Ελληνικής γλώσσης μεγάλην έχομενευθύνην, ως ουκ ούσαν άλλην γλώσσαν αυτής ανωτέραν.

"Errieta Valter (Γαλλίδα γλωσσολόγος):"Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη στην Ευρώπη που δεν υπέκυψεσε καμμία κατοχή.

"Wandruska (καθ. γλωσσολογίας Πανεπ. Βιέννης):"Οι ευρωπαϊκές γλώσσες φαίνονται ως διάλεκτοι της Ελληνικής.

"Sagredo και Puhana (Βάσκοι ελληνιστές):"Η ελληνική γλώσσα και παιδεία αποτελουσι το θεμέλιον τούΔυτικού πολιτισμού. Πάντες δε Ευρωπαίοι οφειλέται της Ελλάδοςεσμέν.

"M. Ventris (Άγγλος επιστήμων που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμικήγραφή Β'):"Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ήτο και είναι η ανωτέρα όλων τωνπαλαιοτέρων και νεωτέρων γλωσσών.

"U. Wilamowitz (ο μέγιστος των φιλολόγων, Γερμανός):"Η Ελληνική φυλή, ανωτέρα κάθε άλλης, είναι και μητέρα κάθεπολιτισμού.

"Βολταίρος (μεγάλος Γάλλος διανοητής):"Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.

"Var. Goeger (Γερμανός σοφός):"Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός ξεκινά από την Ελλάδα.

"Goethe (ο κορυφαίος Γερμανός ποιητής):"Η Ελλάδα είναι ο νους και η καρδιά της οικουμένης."Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ,

"Παγκόσμια Ιστορία":"Χωρίς τα θεμέλια που έθεσαν οι Έλληνες δεν θα υπήρχε ονεώτερος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Η ελληνική λογοτεχνία είναιη αρχαιότερη της Ευρώπης.

"Hellen Keler (η διάσημη τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας):"Όπως το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, έτσι καιη Ελληνική γλώσσα.

"H.F. Kitto (Άγγλος κάθ. Πανεπιστημίου):"Όλοι οι κλάδοι της λογοτεχνίας και της επιστήμης αρχίζουνμε τους Έλληνες. Η Ελληνική γλώσσα είναι η πιο καθαρή και η πιοπλούσια στον κόσμο.

"Irina Kovaleva (Ρωσσίδα καθηγήτρια Πανεπ. Μοσχας):"Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τ' άστρα.

"Maurice Kruaze (Γάλλος Ακαδημαϊκός):"Οι άνθρωποι θα ανατρέχουν πάντα στις πηγές της ελληνικήςκλασσικης αρχαιότητας για να δροσιστούν.

"Furtvengler (καθ. Πανεπ. Βιεννης):"Η Ρώμη στάθηκε μία αιώνια πόλη, αλλά η Αθήνα είναι κόσμοςολόκληρος.

"Marianne McDonald (η πρωτεργάτης του TLG)"Η γνώση της ελληνικής γλώσσας είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλήςπολιτιστικής καλλιέργειας.

"Karl Marx (ο θεμελιωτής του Μαρξισμού):"Οι αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού παραμένουν άφθαστα πρότυπα.

"Bernard Shaw (ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας):"Άν στην βιβλιοθήκη σας δεν έχετε έργα των αρχαίων Ελλήνωνσυγγραφέων, τότε μένετέ σ' ένα σπίτι χωρίς φώς.

"Will Durant (Αμερικανός ιστορικός):"Τό αλφάβητό μάς προηλθεν εξ Ελλάδος διά της Κύμης και τηςΡωσσίας."

Ύστερα λοιπόν από αυτά τα τεκμήρια, τί λέτε, είμαστε σωβινιστες;"
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Eίπαν για την Ελληνική γλώσσα

3
--- Ας προσθέσουμε όμως και μερικές ακόμα ρήσεις για την Ελληνικήγλώσσα

.Martin Heideger (μέγας φιλόσοφος): "Για τους Έλληνες η ύψιστη προίκα τους είναι η γλώσσα τους, στηνοποία η παρουσία (φιλοσοφ. όρος) ως τοιαύτη φθάνει στην εκκάλυψη καιστην κάλυψη. Όποιος δεν μπορεί να δή την δωρεά ενός τέτοιου δώρουπρος τον άνθρωπο και όποιος δεν μπορεί ν' αντιληφθή τον προορισμόενός τέτοιου πεπρωμένου, καθόλου δεν θ' αντιληφθή τον λόγο περί τουπροορισμού του είναι, όπως ο φυσικός τυφλός δεν μπορεί ν' αντιληφθήτί είναι το φώς και το χρώμα." ("Εισαγωγή στη Μεταφυσική".) Τό βιβλίο του, "Είναι και χρόνος", ξεκινά με το χωρίο τουΠλατωνος: "Δήλον γαρ ως υμείς μέν ταύτα πάλαι γιγνώσκετε, ημείς δεπρο του μεν ωόμεθα, νυν ηπορήκαμεν."

Αλλού: "Τά αρχαία Ελληνικά δεν είναι μία γλώσσα, αλλά "Η Γλώσσα".

"Werner Heisenberg (μέγας Γερμανός φυσικομαθηματικός-φιλόσοφος): "Η θητεία μου στην Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερηπνευματική μου άσκησις. Στήν γλώσσα αυτήν υπάρχει η πληρεστερηαντιστοιχία μεταξύ της λέξεως και του εννοιολογικού τηςπεριεχόμενου.

"Marriane McDonald (η πρωτεργάτης του TLG): "Η Γλώσσα της Ελευθερίας, ο Ένδοξος θησαυρός της Ελλάδος, η Δόξατης Ελλάδος, ανήκει σε όλους μας και έχει διαμορφώσει την επιστημονικήκαι λογοτεχνική κληρονομιά του Δυτικού Κόσμου. [...] Η ιστορία τηςΕλληνικής γλώσσας αποτέλει την ιστορία της φιλοσοφικής και πολιτιστικήςεξέλιξης του ανθρώπου της Δύσης. Από όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα, ηΕλληνική γλώσσα είναι το καταπληκτικότερο. Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας,της ζωής και των σχέσεων στις οποίες οι Έλληνες εξέφρασαν τη σκέψη τουςκαι τα αισθήματά τους, είναι ουσιαστικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία γιαέναν υψηλό πολιτισμό. Δέν υπάρχει πιο όμορφη γλώσσα από την Ελληνική.Έχει διατηρήσει την ομορφιά της μέσα στους αιώνες, όχι μόνο με τη μορφήκαι τους ήχους της, αλλά και με τις ηθικές ιδέες που εκφράζει. [...]Οι Έλληνες μάς έδωσαν το χρυσό μέτρο και τη χρυσή τους γλώσσα. [...] ΗΕλληνική γλώσσα πρέπει να διαιωνιστεί ως πολύτιμος και ωραίος θησαυρός.[...] Πρέπει να ξεκινήσουμε μία νέα σταυροφορία για την υπεράσπιση τηςΕλληνικής γλώσσας και την διατήρηση της ιστορικής μνήμης του παρελθόντος.Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα γερό κτίσμα όσο ο Παρθενώνας. [...] Αςεργαστούμε όλοι μαζί για να λαμπρύνουμε το θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσαςκαι να τον κάνουμε κτήμα προσιτό σε όλον τον κόσμο.

"G. Murray (καθ. της Ελληνικής στο Πανεπ. Οξφόρδης): "Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείςότι μία σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική,ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ήΓερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα επειδή εκφράζει τις σκέψειςτων τελειότερων ανθρώπων.

"T.L. Heath (Βρετανός μαθηματικός): "Η Ελληνική γλώσσα προσφερόταν κατά εξαιρετικό τρόπο ως όχηματης επιστημονικής σκέψεως. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της γλώσσαςτου Ευκλείδη είναι η θαυμαστή ακρίβεια. Η γλώσσα των Ελλήνων είναιεπίσης θαυμασίως περιεκτική. Στόν Αρχιμήδη, στον Ήρωνα, στον Πτολεμαίοκαι στον Πάππο θα βρούμε πραγματικά πρότυπα περιεκτικών δηλώσεων."("Mathematics and Astronomy".)

Huan Puhana Arza (Βάσκος ελληνιστής): "Η της Ελληνικής γλώσσης σαφήνεια, η τελειότης, η ελασιμότηςκαι πλούτος τοσούτοι εισίν ή πάσας άλλας γλώσσας υπερίσχυκε καιικανή του δημιουργείν και αναπτύσσειν τοσούτον πολιτισμόν ή πάσαιάλλαι ήττονές εισιν, αλλ' αφειλέται αυτής." (Τα Ελληνικά είναι τουιδίου.)

M. Ventris: "Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είχε ανωτερότητα και εξακολουθεί να έχειαπέναντι σε όλες τις νεώτερες γλώσσες και, γιατί όχι, απέναντι σεόλες τις λατινικές, γερμανικές ή σλαβικές. Αυτό το εργαλείο είναιτο τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε ποτέ η ανθρώπινηνόησις." ("Documents in Mycenean Greek".)

Jean Bouffartigue kai Anne-Marie Delrieu (Γάλλοι λεξικογράφοι): "Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα, βρίσκεται ζωντανή μέσαστις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τη γλώσσα μας. Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήρθαν απότην Ελλάδα, ακόμα και στην αρχαιότητα. Τά δάνεια όμως εξακολούθησαν,και όχι μόνο από συνήθεια. Συνέχισαν, διότι η Ελληνική γλώσσαπροσφέρεται με αξιθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο από ό,τι ηΛατινική, για την δημιουργία των λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες. Η Ελληνική γλώσσα δεν παρείχε πια αρκετές λέξεις για τοναυξανόμενο αριθμό νέων εννοιών. Παρουσιάστηκε τότε η ιδέα ναχρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι Έλληνες για να αυξάνουντο λεξιλόγιό τους. Η δομή της γλώσσας τους τούς επέτρεπε να συνθέτουνλέξεις μ' έναν τρόπο απλό και αποτελεσματικό. Τούς μιμήθηκαν...κατασκεύασαν μία νέα λέξη, την οποία μετέτρεψαν στη γλώσσα τους(γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά). Η μίμηση τις πιο πολλές φορέςείναι πετυχημένη, διότι οι κατασκευαστές Ελληνικών λέξεων είναιεξαίρετοι ελληνιστές."("Tresors des Racines Greques", 1981.)

H.F. Kitto (Βρετανος κάθ. Πανεπιστημίου Bristol): "Είναι στην φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι ακριβής, καθαρήκαι σαφής. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως, που χαρακτηρίζειμερικές φορές τα Αγγλικά, καθώς και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένεςστην Ελληνική γλώσσα. Μαζί με αυτή τη σαφήνεια και τη δημιουργικότητακαι τη σοβαρότητα, βρίσκουμε επίσης ευαισθησία και άψογη κομψότητα.

"Albert Zursen: "Δέν μπορεί κανείς ν' αναφερθή στα ελληνικά γράμματα, χωρίςνα αναφέρη ότι και η ίδια η γλώσσα, μία από τις ωραιότερες απ'όσες μίλησαν πoτέ οι άνθρωποι, εξακολουθεί να ζή και σήμεραστην επιστημονική ορολογία της εποχής μας, παρέχοντάς μας μίαναστείρευτη πηγή νέων όρων." ("L' Histoire: Les hommes, lescivilisations depuis les origines".")

W. Thompson (καθ. Φυσικής Ιστορίας στο Πανεπ. St. Andrews): "Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι τα Ελληνικά δεν χρειάζονται.Πράγματι, υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους τα Ελληνικά δενθα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Υπάρχουν όμως και θα εξακολουθήσουννα υπάρχουν πολλοί άλλοι, που στην Ελληνική σοφία και στην γλυκείαΕλληνική γλώσσα ανακαλύπτουν κάτι που το έχουν ανάγκη και πουχωρίς αυτό θα ένιωθαν στ' αλήθεια φτωχοί: κάτι που είναι σαν ραβδίστο χέρι, φως στο μονοπάτι, φάρος-οδηγός... Και όταν κάποιος τουςρωτήσει για ποιό λόγο ασχολούνται με την Ελληνική γλώσσα, τοπιθανότερο είναι ότι θα μείνουν άφωνοι μπροστά στην τερατώδη ύβριτης ερωτήσεως και ο λόγος της αφοσιώσεώς τους θα μείνη για πάντακρυμμένος από τον ερωτώντα." (Στο "The Legacy of Greece".)

Gibbon (μεγάλος Βρετανός ιστορικός): "Οι Βυζαντινοί εξακολουθούσαν να κατέχουν το χρυσό κλειδί πουμπορούσε να ξεκλειδώνη τους θησαυρούς της αρχαιοτητος: την μουσικήκαι πλούσια Ελληνική γλώσσα που δίνει ψυχή στα αντικείμενα τωναισθήσεων και σώμα στις αφηρημένες έννοιες της φιλοσοφίας."Shelley: "Η γλώσσα των Ελλήνων, σε ποικιλία, απλότητα, ευλυγισία καιπιστότητα ξεπερνά κάθε άλλη." ("On the manners of the ancients".)

Goethe: "Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τιςγλώσσες. Η Ελληνική ξεχώρισε, άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα."---Φρειδερίκος Νίτσε ("Η Γένεση της Τραγωδίας", κεφ. XV, 1872) "Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκόςπολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότιοτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικάπρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του μετο ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνόαντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη μεμίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού καιαλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό (για κάθεεποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοί, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξετόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολαέως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα σταέθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος; Κανένας απο τους επανεμφανιζόμενουςεχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θαμπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήριατου φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή ναδιαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.


Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στουςΈλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιητην αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοικάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδον πάντα τόσο τα άρματα όσο και ταάλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέσημε τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμαστην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα."



ΠΗΓΗ


http://www.promitheasblog.com/2009/07/e.html
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσας.

4
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

Τα ελληνικά είναι τραγούδι

Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε. Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής: Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν' ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας "Λύρα", προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες. Είναι δύσκολο ν' απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν "κύλαγε" όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές. Το πράγμα με απησχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (...) και τα συνέκρινα μ' αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να 'ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό. Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ' ένα ρυθμό ή σ' ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται. Αυτό όμως θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση τής ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένη ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέτοιο δεν το είχα προσέξει. Και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο. (...)




"Η μουσικότητα της
ελληνικής γλώσσης είναι
εφάμιλλος τής συμπαντικής"
Γ. Ξενάκης



Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: "Λυγά πάντα η γυναίκα". Το "πάντα" ακούγεται ψηλότερα από το "λυγά" που παίρνει περισπωμένη. "Λυγά πάντα η γυναίκα' ακούγεται όμως περιέργως ψηλότερα κι από το "γυναίκα", που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ' έναν φίλο και έμαθα ότι η "γυναίκα" οφείλει να παίρνει παρισπωμένη, διότι είναι τής τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι' αυτό πήρε οξεία η "γυναίκα". Να λοιπόν, που από άλλο σημείο ορμώμενος, αναγκάστηκα να συμφωνήσω ότι κακώς καταργήθηκε η τρίτη κλίση αφού στην φωνή μας εξακολουθεί να υπάρχει "Λυγά πάντα η γυναίκα" λοιπόν και παίρνει και περισπωμένη. Η δεύτερη έκπληξη: Έδωσα σ' έναν ανύποπτο νέο, που παρευρισκόταν στο στούντιο, να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ως επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Ακούστε τις φράσεις:
Είν' ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν' ωραίος, έχει την αξία του. Ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω".
Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το!
"Ακριβός... ακριβώς".
Ελάχιστη διαφορά στο αυτί’ ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιο φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε:
"Ακριβός... ακριβώς".
"Όταν κάποτε φύγω από τούτο το
φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως
ένα ρυάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα
τούς μιλήσω ελληνικά,
επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική"
Νικ. Βρεττάκος
Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό; Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν. Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (...).

Τέλος, ακούστε την θεία φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, την παράξενη απαγγελία που κυνηγά την λάμψη της οξείας, τον πλούτο της διφθόγγου, τους τόνους και την ορθογραφία, σαν μουσικά σύμβολα μιάς φωνής που προϋπάρχει αδιάκοπα και οδηγεί το ποίημα. (...)
Δεν περιφρόνησα καμμιά άποψη και δεν κολάκευσα καμιά. Προσπάθησα να πω τρείς φορές τρείς αλήθειες.

Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε λοιπόν τα ελληνικά, πρακτικά;

Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν διά βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.

Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι.

Ευχαριστώ.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τα ελληνικά είναι τραγούδι

5
ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ

Μονοτονισμένη μουσική


Στο περιοδικό Φιλόλογος (τ. 40/1985) δημοσιεύθηκε ενδιαφέρουσα πειραματική έρευνα περί της εφαρμογής του μονοτονικού συστήματος εις το Γυμνάσιο. Η έρευνα διεξήχθη σ' ένα τμήμα της Πρώτης και ένα τμήμα της Δευτέρας τάξεως του Γυμνασίου Διαβατών Θεσσαλονίκης, επί τούτου δε συνεργάσθηκαν μία καθηγήτρια στον τομέα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η οποία έδωσε το θέμα και επέβλεψε το πείραμα σε όλες του τις φάσεις, και μία ειδική ερευνήτρια.
"Η δημοτική κινδυνεύει
περισσότερο απ' τους
φίλους της κι όχι
από τους εχθρούς της"
Ευάγ. Παπανούτσος
Κατ' αρχήν τα παιδιά έγραψαν δύο εκθέσεις σε διάστημα δεκαπέντε ημερών και ένα μήνα αργότερα επανεξετάσθηκαν γραπτώς κατά διαφορετική έννοια: η ερευνήτρια τούς υπαγόρευσε, εντός ενδεκαλέπτου, δώδεκα ειδικά μελετημένες σύντομες προτάσεις (π.χ. Γεια χαρά, φίλε!) και εν συνεχεία τούς παρεχώρησε τετράλεπτο διορθώσεως, εκπνέοντος τού οποίου έληξε το πείραμα. Το δεύτερο τούτο στάδιο είχε ιδιαίτερη βαρύτητα, γιατί αν στην έκθεση οι εξεταζόμενοι παρέκαμπταν με ευχέρεια την κάθε αμφίβολη περίπτωση, εδώ έγραφαν απαρεγκλίτως τα υπαγορευόμενα, οπότε φάνηκε ολοκάθαρα πόσο αφομοίωσαν τους κανόνες του μονοτονικού. Σημειωτέον ότι κατά το προηγούμενο σχολικό έτος τα υποκείμενα είχαν διδαχθεί το μονοτονικό σύστημα και ότι πριν αρχίσει το πείραμα, η είδική ερευνήτρια τούς το ξαναδίδαξε. Αλλά και μετά κάθε έκθεση, σαράντα επί των εβδομήντα μαθητών είχαν πάλι την ευκαιρία να το επαναλάβουν μαζί της, σε ατομική εξέταση τού διορθωμένου των γραπτού.
Η έρευνα έδειξε ότι γενικώς τα παιδιά δεν βάζουν τόνους και ότι πολύ συχνά παρατονίζουν, πράγμα το οποίο προσπαθούν να αποφύγουν συλλαβίζοντας φωναχτά. Επίσης, ότι στις περιπτώσεις εκθλίψεως ή αποκοπής δεν θυμούνται πότε πρέπει να απαλείψουν ή ν' αφήσουν τον τόνο και γι' αυτό γράφουν ολόκληρες τις λέξεις. Κανείς απ' όσους εξετάσθηκαν δεν τήρησε ακριβώς τους κανόνες του μονοτονικού, αν και καταλαμβάνουν μόνο μιάμιση σελίδα στην εν χρήσει Γραμματική του Γυμνασίου. Μάλιστα, τα σφάλματα των μαθητών διπλασιάσθηκαν ή πολλαπλασιάσθηκαν στην καθ' υπαγόρευσιν εξέταση.
Η έρευνα έδειξε ακόμη ότι όσοι κάνουν ορθογραφικά λάθη, το μέγα δηλαδή πλήθος των Γυμνασιοπαίδων, κάνουν και τονικά, ενώ υψηλό ποσοστό μαθητών αγνοεί την ετυμολογία κοινοχρήστων λέξεων, λόγω απειρίας των Αρχαίων, σε περιπτώσεις δε όπως του ρήματος εύχομαι, ταυτίζει το ύψιλον με το φι και παρατονίζει την δίφθογγο στο έψιλον. Έδειξε, τέλος, ότι οι περισσότερες παραβάσεις γίνονται σε λέξεις όπου ο τονισμός διαφοροποιεί την σημασία, ήγουν στα ερωτηματικά επιρρήματα πού και πώς, στις προσωπικές αντωνυμίες (μού, σού, μάς, σας κ.λπ.), στις συνιζημένες λέξεις (π.χ. μιά, δυο), τις οποίες τα παιδιά τονίζουν κατά σύστημα σαν δισύλαβες, και στον τόνο των εγκλιτικών (π.χ. ο δάσκαλός μας είπε), που προκαλεί ευλόγως σύγχυση, αφού ο δεύτερος τόνος ανήκει στην μονοσύλλαβη προσωπική αντωνυμία, η οποία όμως κατά το μονοτονικό σύστημα δεν τονίζεται.
Οι ανωτέρω πειραματικές διαπιστώσεις οδήγησαν τις ερευνήτριες στα εξής γενικά συμπεράσματα: Ενώ με το μονοτονικό σύστημα θα έπρεπε να αποφεύγονται τα τονικά σφάλματα, εν τούτοις αυτό δεν συμβαίνει και ως προς τους βασικούς του κανόνες και ως προς τις εξαιρέσεις των. Το καθιερωμένο μονοτονικό σύστημα έχει, όπως υπογραμμίζουν, μηχανικό και όχι λογικό χαρακτήρα. Τούτο δυσχεραίνει τα πράγματα, διότι στην γλώσσα μας υπάρχουν σιωπηλά γράμματα, τα οποία εάν δεν αναγνωρίσει ο μαθητής ετυμολογικώς (π.χ. Εύ-βοια, εύ-φημος) κατ' ανάγκην θα σφάλει, αφού είναι επόμενο να ταυτίσει το σιωπηλό ύψιλον με το βήτα ή με το φι του δευτέρου συνθετικού και να τονίσει στο έψιλον. Το αυτό ισχύει για τις άτονες, ημίτονες, τονισμένες και υπερτονισμένες λέξεις της Νεοελληνικής, που εν προκειμένω ισοπεδώνονται, γιατί μπορεί να είναι μονοσύλλαβες, πλην έντονες (π.χ. φως, χθες), ή δισύλλαβες, αλλά συχνά στην συνάφεια άτονες (π.χ. από 'δω, ότι έλεγε). Εξ άλλου, παρατηρούν, το μονοτονικό δεν βοηθεί πάντοτε να διακρίνομε ομώνυμες λέξεις - λόγου χάριν το "για" στις φράσεις "για να δούμε" (τελικός σύνδεσμος) και "για δές την" (μόριο)-, εις βάρος πάντα του νοήματος. Συνάγουν λοιπόν μετριοπαθώς ότι στην εννεάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση παρατηρείται μία γενικότερη δυσκολία των μαθητών τόσο στην ανάγνωση όσο και στην χρήση του γραπτού λόγου -ιδίως στην ορθογραφία και την σύνταξη-, για να επιφέρουν όμως αναιτιολόγητα πως θα ήταν καλό να είχαμε ακόμη λιγότερους τόνους με όσο το δυνατόν λογικότερη κατοχύρωση, οπότε αξίζει τον κόπο να μελετηθεί τι επιπτώσεις θα είχε στην γραφή και την ανάγνωση μια περαιτέρω τονική απλοποίηση και αν η εφαρμογή τού ατονικού συστήματος θα αποτελούσε λύση.
Η εικόνα που δίνει η έρευνα θα ήταν πληρέστερη εάν, μαζί με τα ελαττώματα τής εφαρμογής, έδειχνε και τα γενικότερα μειονεκτήματα τού αμελετήτου συστήματος, συνδέοντάς τα με τον τύπο των λοιπών ορθογραφικών λαθών και τα εκφραστικά αδιέξοδα των μαθητών. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν ήταν στις επιδιώξεις των ερευνητριών, ώστε να τις μεμφθούμε για παράλειψη. Μέχρι να σχηματισθεί όμως πλήρης εικόνα, αξίζει να υπογραμμίσει κανείς ορισμένες εγγενείς αδυναμίες του μονοτονικού. Επί παραδείγματι, αφήνει αδήλωτη την έμφαση σε φράσεις όπως: αυτό είναι το ζαχαροπλαστείο της περιοχής, αφού δεν έχει τρόπο να διαστείλει την ποιοτική από την αριθμητική μοναδικότητα του καταστήματος, εάν δεν εισαχθεί επί τούτου νέα εξαίρεση στα ισχύοντα. Ούτε διακρίνει τον τελικό σύνδεσμο "γιά" από το αιτιολογικό, το διαζευκτικό ή το προτρεπτικό ομώνυμό του, όπως στην περίπτωση μονοτονισμένου στίχου του Ζ. Παπαντωνίου, που συναντούμε σε αναγνωστικό τού Δημοτικού (μπράβο του για ρεζιλίκι), τού ρουμελιώτικου "για έβγα ήλιε μ' για θα βγω, για έβγα για θα λάμψω" ή τής φράσεως "για να σου πω", η οποία έχει άλλη έννοια εάν το "για" είναι προτρεπτικό μόριο και άλλη εάν είναι τελικός σύνδεσμος.



"Κάθε έξωθεν επέμβαση
δεν είναι μόνο εγκληματική
εις βάρος τής γλώσσας,
δηλαδή εις βάρος ενός πολύτιμου
εθνικού κυττάρου,
αλλά είναι και βλακώδης.
Μία από τις πρόσφατες
δυναμιτιστικές απόπειρες εναντίον
τής γλώσσας μας είναι και
το περιβόητο μονοτονικό".
Αντ. Σαμαράκης


Γενικώς το μονοτονικό παρουσιάζει μειωμένη διακριτική ικανότητα επειδή θεωρεί τον τόνο σημάδι και όχι σύμβολο ποιού φωνής, οπότε τον σημειώνει κατά ορισμένη μηχανική δεοντολογία και όχι σύμφωνα με τον τονισμό της λέξεως. Τουναντίον, το παραδεδομένο τονικό σύστημα ανταποκρίνεται στις ποικίλες τροπές τού λόγου και διασώζει το χρώμα τού τόνου, είτε για εμφατικούς τύπους πρόκειται είτε για ανεμφάτους. Αυτό διότι ο τόνος του λειτουργεί προσωδιακά και αποτελεί, ως εκ τούτου, ηχητικό πλαίσιο ενεργοποιούμενο στην φράση, όχι ποιοτικώς αμετάβλητο ηχητικό σημείο (νότα), σαν τον τόνο τού μονοτονικού. Ο τελευταίος θα ίσχυε εάν στην γλώσσα μας τονίζαμε απαράλλακτα την ίδια συλλαβή, καθώς οι Γάλλοι τονίζουν κυρίως την λήγουσα, διακρίνοντας έτσι αυτόματα την έντονη από την άτονη συλλαβή. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν συμβαίνει, επειδή ο τόνος στα ελληνικά αποτελεί ιδιαίτερο προσωδιακό χαρακτηριστικό των τύπων κάθε λέξεως και πέφτει αναλόγως στο θέμα (ο ήρως, η ιδέα) ή στην κατάληξη (ο πατήρ, της μητρός), είναι έξις φυσική που μάς επιβάλλει να γνωρίζουμε όλες τις λέξεις με το πνεύμα και τον τόνο τους. Εξ ου η διακριτική ενέργεια των τόνων (που/πού, πως/πώς) και η ατοπία του κονσερβοποιημένου μονοτονισμού, σύμφωνα με τους κανόνες τού οποίου το "χθες", το "μας", το "λεν", ως μονοσύλλαβα δεν τονίζονται, αλλά το "εχθές", το "εμάς", το "λένε", ως δισύλλαβα τονίζονται, ενώ πρόκειται για τις ίδιες λέξεις με τον ίδιο τόνο φωνής( εξ ου τα μονοτονικά εκτρώματα του τύπου "ποιος το δε"; ή "δος μου τόνε", όπου η αντωνυμία τονίζεται και η προστακτική του ρήματος όχι, ή του τύπου "πε(ς)το", όπου όταν απαλείφεται προαιρετικά το τελικό σίγμα, μένει ένα κινεζόηχο "πε το"! Ήθελα να ξέρω πώς αποφασίσαμε ότι οι μονοσύλλαβες λέξεις δεν τονίζονται, αφ' ης στιγμής και πλήθος είναι στην γλώσσα μας και ο τονισμός των έχει σημασία για τον λόγο.
Ενδέχεται να προβληθεί ο ισχυρισμός ότι αυτά τα βραχυκλώματα συμβαίνουν μόνο στο μηχανικό μονοτονικό και ότι σε μία λογική διασκευή του αποκλείονται. Ασφαλώς, ένα σύστημα όπου κάθε λέξη, εκτός από τις όντως άτονες, τονίζεται κατά την προφορά της, παρουσιάζει μεγαλύτερη λειτουργικότητα από το διάτρητο ισχύον μονοτονικό. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο πώς καθ' εαυτό αποτελεί σύστημα πλεονεκτικό, ικανό να αντικαταστήσει την παραδεδομένη τονογραφία μας, αν κρίνω από τις μονοτονικά αδιευκρίνιστες ομωνυμίες, που επιτρέπει το προσωδιακό υπόστρωμα της γλώσσας μας. Επί παραδείγματι, η ιδιωματική προφορά των τοπικών διαλέκτων δεν μεταφέρεται άνετα στον οπωσδήποτε μονοτονισμένο γραπτό μας λόγο, αίφνης στην περίπτωση της φράσεως "θέλου μια ουρίτσα". Εάν δεν δασύνουμε την "ουρίτσα", ο αναγνώστης θα μείνει με την εντύπωση ότι μάς χρειάζεται ουρά και όχι περιθώριο μιάς ώρας. Το αυτό ισχύει και για φράσεις τού τύπου "περιμένω την ακριβή εικόνα που μου υποσχέθηκες", όπου μένει άδηλο αν περιμένουμε κάποια εικόνα αξίας (ακριβή) ή κάποια πιστή (ακριβή) περιγραφή, αφού η αιτιατική τού "ακριβής" διαφέρει από την τού "ακριβή" κατά την περισπωμένη. Ούτε είναι σαφής η έννοια προτάσεων, όπως "Ωραία η θέα"!, "Τι ωραία!" και "η Νίκη πρόβαλε μοιραία μπροστά του", όπου αγνοούμε αν το δεύτερο "ωραία" και το "μοιραία" είναι επίθετα ή επιρρήματα, εφ' όσον ούτε οξύνονται ούτε περισπώνται, είτε προτάσεων όπως "τρικυμία παρέσυρε βοηθό ασυρματιστή", όπου για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε να ξέρουμε αν παρέσυρε τον βοηθό τού ασυρματιστή ή τον βοηθό ασυρματιστή τού πλοίου. Το λογικό μονοτονικό απαιτεί, εξ ίσου με το μηχανιστικό, τυποποιημένη και αναλυτικά συγκροτημένη σύνταξη, η οποία εκ προοιμίου αποκλείει κάθε συνθετική ενέργεια στην φράση, μεταφέροντας το κέντρο βάρους της γραφής από το νόημα στην ορθοπεδική λογιστική.



"Ας μην ξεχνούμε ότι οι γλώσσες δεν νομοθετούνται.
...Κατά τα άλλα, την γλώσσα την πλάθουν μόνοι τους, ελεύθεροι, οι λαοί και κυρίως οι λογοτέχνες.
...Ας ελπίζωμε ότι ο λαός, φωτισμένος από όσους γράφουν, δεν θα ξεστρατίσει από τον δρόμο τής ακρίβειας και τής ευγένειας και τής μουσικότητας που δυνάμει περικλείει η ελληνική γλώσσα".
Κωνσταντίνος Τσάτσος




Αλλά το σοβαρότερο ελάττωμα τού μονοτονικού είναι ότι με το ένα και μοναδικό σημείο που χρησιμοποιεί, καταστρέφει τον ρυθμό τού λόγου, διαλύει το μέτρο και εξαλείφει κάθε χρώμα από την φωνή, ξεριζώνει δηλαδή το αίσθημα. Οι εισηγητές τού αναπήρου αυτού συστήματος ήταν προφανώς ανυποψίαστοι ή εντελώς αδιάφοροι για την προσωδιακή υφή της αρχαίας γλώσσας και, όπως ήταν επόμενο, αντιμετώπισαν τεχνολογικά το θέμα τών πνευμάτων και τών τόνων. Όμως, αν και η Νέα Ελληνική δεν διατηρεί την προσωδία τής μάνας της, περισώζει χαρακτήρες τής αρχαίας προφοράς στην προσωδία και την μουσικότητα τόσο της κοινής λαλουμένης όσο και των τοπικών διαλέκτων. Το βλέπουμε, επί παραδείγματι, στο ιδιαίτερο ηχητικό ποιόν των ερωτηματικών πού και πώς, τα οποία για να το δηλώσουν γεγραμμένα περισπώνται (οξυβαρύνονται), ενώ το μονοτονικό σημάδι αγνοεί το χρώμα της φωνής και λειτουργεί ως κωδικός συμβολισμός της ερωτήσεως. Επίσης, το βλέπουμε στην περίπτωση της βαρείας, η οποία προφέρεται σήμερα όπως ανέκαθεν. Προφέροντας, λόγου χάριν, την πρώτη λέξη της φράσεως "γλυκό κρασί", μαλακώνουμε την τάση της φωνής, για να εναρμονισθεί μουσικά με την επομένη λέξη, πράγμα το οποίο σημειώνουμε γραπτώς με την βαρεία( αντίθετα όταν προφέρουμε "κρασί" και ακολουθεί σημείο στίξεως, κόβεται δηλαδή η αναπνοή, εντείνουμε την φωνή διότι το σημείο στίξεως, όπως και ο τόνος του εγκλιτικού, τρέπει - "κοιμίζει", έλεγαν άλλοτε - την οξεία σε βαρεία. Εάν όμως η πρόταση έχει αδιάκοπη συνέχεια "γλυκό κρασί πεθύμησα", εκφωνούμε το γλυκό και το κρασί βαρύνοντας τον τόνο και στις δύο λέξεις.



Επικαλούμενος εκφράσεις παλαιών γραμματικών, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως η βαρεία δεν είναι ο τόνος. Καθώς όμως υπεγράμμιζαν εκείνοι, και ας μού επιτραπεί να παραπέμψω για τους σχετικούς τόπους στον δεύτερο τόμο των "Ελληνικών Ανεκδότων" (φιλολογική προσφορά τού Εμμ. Βεκκέρου), η βαρεία δεν συνιστά τόνο επιτάσεως αλλά τόνο ομαλισμού ή ανέσεως τής φωνής, αρμονικό κλείσιμο τής λέξεως στο πλαίσιο τής συνέπειας, ήγουν τής φράσεως. Τι νόημα έχει να επικαλούμεθα παλαιούς γραμματικούς, εάν δεν έχουμε κατανοήσει μαζί τους πως οι τόνοι και τα πνεύματα είναι προσωδίες, διαφορετικά ύψη τής φωνής που αποτελούν συστατικό στοιχείο τής εκφοράς τού λόγου; Αυτές τις προσωδίες τις δηλώνουμε στον γραπτό λόγο με τα γνωστά σύμβολα δίκην μουσικής σημειογραφίας, η οποία χωρίς να παίζει, βέβαια, ρόλο παρτιτούρας, υπογραμμίζει σε κάθε λέξη τους συντελεστές τής προφοράς. Οι μακρές και βραχείες συλλαβές συγκροτούν την κατά ποσόν προσωδία τής αρχαίας γλώσσας μας, οι δε τόνοι και τα πνεύματα την κατά ποιόν - το χρώμα τής εκφράσεως. Κατά ποιόν προσωδία είναι η ένταση (οξεία προσωδία), η άνεσις ή ο ομαλισμός (βραχεία προσωδία) και η μεσότης τής φωνής, τουτέστιν η περισπωμένη, γνωστές από τα χρόνια τού Αριστοτέλους (βλ. "Ρητορικής" 1403b27-32 και "Ποιητικής" 1456b31-33) και νωρίτερα. Ο πλατωνικός Σωκράτης ("Κρατύλου" 399a-b) δεν εξηγεί ότι από την έκφραση "Διί φίλος" σχηματίσθηκε μία λέξη, ο Δίφιλος, επειδή ακριβώς αφαιρέσαμε το δεύτερο ιώτα τού "Διί" και "αντί οξείας τής μέσης συλλαβής βαρείαν εφθεγξάμεθα";
Παρόμοια ισχύουν και για την περίπτωση τής δασείας. Η δασεία, βεβαιώνουν ομοφώνως οι παλαιοί και οι σύγχρονοι φιλόλογοι, σημειωνόταν γραπτώς πολύ προ των κλασικών χρόνων, με το ψηφίο Η. Όταν όμως, περί τα τέλη τού Ε' αιώνος, καθιερώθηκε στην Αθήνα η ευκλείδειος γραφή, το Η αυτό χρησιμοποιήθηκε για να δηλώνει το μακρό Ε, διχοτομήθηκε δε για να δηλώσει με το έν ήμισυ (() την δασεία ως αύρα βαθιά και, αργότερα, με το άλλο ((), ως λεπτή αύρα ή άπνοια την ψιλή. Εάν η ψιλή ήταν σημείο ιδιαίτερου πνεύματος ή απλώς απουσίας τού δασέος, δεν το γνωρίζουμε ασφαλώς και ως εκ τούτου οι αποφάνσεις διίστανται. Σήμερα, η επιστήμη κλίνει προς το ενδεχόμενο η ψιλή να δήλωνε την έλλειψη ενός πνεύματος δασέος, χωρίς να γίνεται ωστόσο πιο πειστική από τους παλαιούς γραμματικούς των "Ελληνικών Ανεκδότων", οι οποίοι ετόνιζαν (τ. ΙΙ, σ. 692-3) ότι "το σημείον τής δασείας, ήτοι το διχοτόμημα τού Η το επί τα έξω απεστραμμένον, τίθεται επάνω φωνήεντος δασυνομένου, ήγουν εκ τού θώρακος μετά πολλής τής ορμής εκπεμπομένου( το δε έτερον τού αυτού στοιχείου διχοτόμημα, το επί τα έσω εστραμμένον, επάνω φωνήεντος ψιλουμένου, ήτοι εξ άκρων των χειλέων προφερομένου. Έστι γαρ η μεν ψιλή ποιότης συλλαβής, καθ' ην άκροις τοις χείλεσι το πνεύμα προφέρεται, οίον Αίας( η δε δασεία ποιότης συλλαβής, καθ' ην αθρόον εκ βάθους χειλέων το πνεύμα εκφέρεται, οίον ήλιος".

(...)

Για να γίνει σαφές το μέγεθος τού πράγματος, στα περί ελαττωμάτων τού μονοτονικού, θα προσθέσω δείγματα γραπτού λόγου των μαθητών δύο τμημάτων τής Πρώτης τάξεως Γυμνασίου των Αθηνών, ερανισμένα από κείμενα φετινών εκθέσεων και πρόχειρα διαγωνίσματα Αρχαίων και Νέων Ελληνικών, τα οποία μού εμπιστεύθηκε με άδεια ελευθέρας χρήσεως η οικεία καθηγήτρια. Το υλικό είναι καταθλιπτικό και γίνεται καταθλιπτικότερο εάν αναλογισθούμε ότι τα παιδιά αυτά ενεγράφησαν στο Δημοτικό το σχολικό έτος 1979-80 και διδάσκονται Ελληνικά ήδη έξι χρόνια. Σημειωτέον ότι δεν πρόκειται για περιπτώσεις προβληματικών ατόμων: τα παραδείγματα που δίδω και που θα μπορούσα να πολλαπλασιάσω ανετότατα, αντιπροσωπεύουν ποσοστά 47% των μαθητών τού ενός τμήματος και 70% τού άλλου.
Σε εκθέσεις με το απολύτως βατό θέμα "Πώς θα ήθελα τους γονείς μου", εκτός των απαραιτήτων πλέον παρατονισμών και τής ισχυρής ροπής προς τον ατονισμό, αφθονούν λάθη τού τύπου "οπατέρασμου", "ηαδερφήμου", "απωπάνω", "καταλάθως", "μεχαστούκισε", "ναντίνομε", "όταν του ζητάω λεφτά για σινεμά οι για το σχολείο οι και για αλλού", "Ένα βάζω που της τω έκαναν δώρο", "Η μητέρα μου φεύγει το πρωεί και έρχεται το βράδι, φεύγει το μεσιμέρι και έρχεται κατά τις 11 στο σπίτι κουρασμένει", "τους αγαπώ πάρα πωλύ και ας είναι αυστιρή. τιν αυτιρώτητα...", "Οι γωνείς μου είναι πολύ καλοί και ευγενικοί... Ο μπαμπάς μου είναι λίγο αυστηρώς και θα τον ήθελα λίγο πιο μαλακό δηλαδή να μην είναι αυστηρώς", "είναι και ευσηνήδιτοι για το κάθε πράγμα που κάνουν. Εγώ τους γονείς μου δεν τους θέλω ακριβώς έτσι θέλω να γινόντουσαν πιο εύθημοι και πιο αυστηροί γιατί άμα ένα παιδί καλομάθει στα χάδια του γονειού του όταν μεγαλώσει θα είναι πολύ αιβέσθητω"( "Ακόμα τον ήθελα όπως είναι ψιλός στο πάχος όπως είναι μεσσέος", "ευγενικιά μαζί μετούς ανθρώπους".


"Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου
στις αμμουδιές του Ομήρου"
Οδυσσέας Ελύτης



Εξ ίσου αντιπροσωπευτική συμμετοχή σε πρόχειρο διαγώνισμα Νέων Ελληνικών -τα παιδιά καλούνται να αποδώσουν ελεύθερα το περιεχόμενο γωωστού κειμένου- είναι η ακόλουθη: " Απαντησης. Πέρσι τα εγγόνια στη πρωτοχρονιά της έβαλαν δόντια της γιαγιάς που λάμπουν. Μα ολοένα τα μάτιά της γιαγιάς έσφηνα απότοτε που πέθανε η μονάκριβη η κόρη της. Τα παιδιά χαίρονταν όταν έβλεπαν να τρώγει φουντουκία με τα ολόασπρα δόντια της. Η γιαγιά και ο μεγάλο της εγγονός βουλεβάν γιά να τα βλάλουν πέρα. Ο μικρός εγγονός φιλάγε ένα σκέδιο όταν έφτασε η μέρα ήταν ότι ο θεος εδώσε το φώς της γιαγιάς". Και η συμμετοχή άλλου μαθητού σε πρόχειρο διαγώνισμα Αρχαίων -τα παιδιά καλούνται να αποδώσουν ελεύθερα το νόημα είκοσι πέντε στίχων τής "Οδύσσειας" και να υπογραμμίσουν τα ιδεολογικά στοιχεία- με τα εξής: "Η Αθηνά λέει στων τηλέμαχο να πάρη το καλύτερο καράβι με είκοσι λαμνοκόπους και να πάει να βρει είδηση για των Πατέρα του που λείπει πολλά χρόνια και του λέει είτε από των Δία να πας στο γέρο Νέστορα στη πύλο και μετά στην Σπάρτη στο Μενέλαο Και αν μάθει καμία πως ζει να περιμένης Ένα χρόνο. Και αν μάθεις πως δε ζει να γυρίσεις αμέσω στην πατρίδα σου να κάνεις θυσίες και μετά να παντρεύψεις την μάνα σου". Ιδεολογικά στοιχεία: "1) Η προσπάθεια της Αθηνάς να πείση των τηλέμαχο να ψάξει να βρει των Πατέρα του. 2) Η Αθήνα πρωσπαθούσε να κάνει των τηλέμαχο να γίνει άντρας."
Το απελπιστικό αυτό επίπεδο δεν περιορίζεται σε αμελητέα ποσοστά δυσμαθών κάποιας τάξεως ενός αθηναϊκού Γυμνασίου, αλλά κατά πληθωρικές ενδείξεις πλήττει ως θεομηνία τα σχολεία σε όλη την επικράτεια. Δεν αρκεί επομένως να διακηρύξει κανείς ότι η γλωσσική πολιτική τής τελευταίς δεκαετίας και η μονοτονική μεταρρύθμιση είχαν ολέθρια αποτελέσματα, (...) αλλά να δείξει ότι η επιδείνωση αυτή δεν έχει να κάνειίας και η μονοτονική μεταρρύθμιση είχαν ολέθρια αποτελέσματα, (...) αλλά να δείξει ότι η επιδείνωση αυτή δεν έχει να κάνει με διογκωμένο απλώς αριθμό λαθών, εν συγκρίσει προς εκείνα τα οποία κάναμε άλλοτε, έχει να κάνει με έναν τύπο και είδος λαθών που ομολογουμένως είναι πρωτόφαντα.


antibaro
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τα ελληνικά είναι τραγούδι

6
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


Από τη Μαρία Στούπη - Μουσικό

... Οι ΄Έλληνες δια του λόγου τραγουδούσαν
και δια του τραγουδιού ομιλούσαν

(Αρχαίοι Αρμονικοί Συγγραφείς)



Εισαγωγή



Τι μπορεί να σημαίνουν αυτά τα λόγια; Πρώτα πρέπει να σκεφθούμε ότι το τραγούδι είναι Μουσική. Δηλαδή η μουσική γεννήθηκε μαζί με την ομιλία. Όταν οι αρχαίοι άνθρωποι μιλούσαν, ηχούσαν-μελωδούσαν. Γι΄ αυτό και την είπαν την Ελληνική γλώσσα προσωδιακή.

Τα σημαδάκια που στολίζουν τις αρχαίες λέξεις, δηλ. οι τόνοι και τα πνεύματα, τα καθιέρωσαν οι Αλεξανδρινοί για να μπορούν να προφέρουν κι αυτοί τον ήχο των λέξεων όπως τον πρόφεραν οι τότε ΄Έλληνες, διότι τους δυσκόλευε αυτός ο μελωδικός τρόπος προφοράς της Ελληνικής γλώσσας. Πολλοί ξένοι ερευνητές πριν από πολλά χρόνια, είχαν εντρυφήσει στα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων που αναφέρονταν στη μουσική τέχνη.

Απορεί δε κανείς όταν διαβάζει σε μερικά λεξικά και ιστορίες, ότι η καταγωγή της μουσικής αρχίζει από τους Βαβυλώνιους-Ασσύριους και άλλους λαούς της Ανατολής, ενώ δεν υπάρχει κανένα σύγγραμμα, ούτε άλλες απτές αποδείξεις που να το αποδεικνύουν. Αυτοί οι λαοί διέπρεψαν ως επί το πλείστον στο εμπόριο.

Αντίθετα οι αρχαίοι 'Έλληνες, εκτός από τα συγγράμματα που αφορούσαν τις επιστήμες, ερεύνησαν και το επιστημονικό μέρος που αφορούσε τη μουσική. Καθ΄ ότι οι ΄Έλληνες αυτή την ωραία τέχνη την είχαν αναγάγει σε επιστήμη.

Όμως, οι ευρωπαίοι ερευνητές μελετώντας και ερευνώντας μπόρεσαν να δημιουργήσουν τη λεγόμενη ευρωπαϊκή μουσική.

Πήραν δε πολλά στοιχεία, από τη σχολή του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη, τους Αρχαίους Αρμονικούςμείζονες και οι ελάσσονες. Αυτές αντιστοιχούν στο Λύδιο και Υποδώριο τρόπο των Αρχαίων Ελλήνων. κι από πολλούς άλλους μαθηματικούς και μουσικούς που είχαν δημιουργήσει διάφορες σχολές που αναφέρονταν στην τέχνη της μουσικής. Διότι όλοι οι Έλληνες της τότε εποχής, θεωρούσαν απαραίτητο για την ολοκλήρωσή τους να μαθαίνουν και μουσική. ΄Έτσι οι ευρωπαίοι με τη δική τους νοοτροπία, το δικό τους χαρακτήρα, τα δικά τους γνωρίσματα της φυλής τους ο καθένας και τις κλιματολογικές συνθήκες που επηρεάζουν τη διάθεση των ανθρώπων, δημιούργησαν μία δική τους μουσική που βασίζεται μόνο στις δύο κλίμακες των αρχαίων Ελλήνων από τις 45 που υπάρχουν. Τις άλλες δεν μπόρεσαν να τις αξιοποιήσουν. Αυτές είναι οι

Πολλοί δε ξένοι μουσικολόγοι είπαν, όπως ο Ριχάρδος Βάγκνερ: «αδύνατον να εμβαθύνουμε εις την νεωτέρα τέχνην, χωρίς πρότερον ν΄ αναδράμωμεν προς την των Ελλήνων…». Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λειψίας ΄Οσκαρ Πάουλ, στα μαθήματα Αρμονίας, έλεγε στους φοιτητές του: «Αν δεν διασώζοντο από την αρχαιότητα ολίγα αποσπάσματα των Ελλήνων μουσικών συγγραφέων, δεν θα υπήρχε Ευρωπαϊκή μουσική. Διότι μέσα στην Αρχαία Ελλάδα βρίσκονται τα σπέρματα της θεωρητικής, οργανικής και φωνητικής μουσικής των καθ΄ ημάς χρόνων». Ο διαπρεπής μουσικός Μπουργκώ - Ντικουντραί, ενοχλημένος από το υλιστικό πνεύμα της εποχής μας, διακηρύσσει ότι: «Η μουσική για μας σκοπό έχει την τέρψη, οι ΄Έλληνες όμως πίστευαν στην ηθική επίδραση της μουσικής».

Οι ΄Έλληνες όμως, από πολλά χρόνια πριν, αντί όπως έπρεπε κι αυτοί να ψάξουν, να ερευνήσουν όπως κάνουν για κάθε σπασμένο κομμάτι μαρμάρου που βρίσκουν συνεχώς στην Ελληνική Γη, δεν κάθισαν να κάμουν το ίδιο που έκαναν οι ξένοι ερευνητές, να ερευνήσουν τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων. Προτίμησαν να αντιγράψουν τους ευρωπαίους και να τους συναγωνιστούν με τα δικά τους επιτεύγματα. Γι΄ αυτό η μουσική που γράφουν οι ΄Έλληνες μουσικοί και βασίζεται σε ξένα πρότυπα, δεν ικανοποιεί αυτόν που δεν γνωρίζει αυτή τη μουσική.

Διότι αν τις έρευνες που έκαναν οι ξένοι μελετητές, τις έκαναν και οι ΄Έλληνες, θα ήταν πολύ διαφορετικά για την εξέλιξη και πρόοδο της Ελληνικής Μουσικής. Και σίγουρα θα είχαμε προσθέσει πολλά πράγματα που οι ευρωπαίοι λόγω νοοτροπίας δεν μπορούν να εννοήσουν και η σύγχρονη Ελληνική μουσική θα είχε μία άλλη πορεία μέσα στην παγκοσμιότητα.

Ο ΄Έλληνας κατ΄ αρχήν έχει άμεση αντίληψη λόγω γλώσσας. Ο ξένος όση αγάπη κι όση γνώση κι αν έχει, δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό που μπορεί ένας ΄Έλληνας. Αντίθετα, βλέπουμε στην πληθώρα των τραγουδιών ελαφράς μουσικής, ότι ο ΄Έλληνας ανταποκρίνεται στα περισσότερα απ΄ αυτά τα τραγούδια. Διότι ο συνθέτης ελαφράς μουσικής, ως επί το πλείστον δεν ακολουθεί τα ξένα πρότυπα. Για να καταλάβει ο ΄Έλληνας την ευρωπαϊκή μουσική, πρέπει να την σπουδάσει. Ενώ ο άνθρωπος της Δύσεως γαλουχείται και αναπτύσσεται στην καθημερινή του ζωή και στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις με αυτού του είδους τη μουσική. Παρατηρούμε δε, ότι ενώ πάρα πολλοί ΄Έλληνες βραβεύονται στο εξωτερικό, σπάνια μπορεί να επιβληθεί παγκοσμίως ο ΄Έλληνας μουσικός όπως η Μαρία Κάλλας ή ο Νίκος Σκαλκώτας. Οπως ακριβώς κι οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να συναγωνιστούν μία Κατίνα Παξινού ή έναν Θάνο Κωτσόπουλο ή έναν Αλέξη Μινωτή. Πρέπει να παραδεχθούμε την ιδιαιτερότητα της Ελληνικής Φυλής.



Γλώσσα



Ένα ζωντανό μέρος κι ανεξερεύνητο εν πολλοίς, στην εξέλιξη του ανθρώπου είναι η γλώσσα. Η γλώσσα χωρίς τη συμμετοχή του ήχου δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει την ομιλία. Θα ζούσαμε σ΄ έναν κόσμο βουβό.

Θα πρέπει να σκεφθούμε ότι χωρίς τον ήχο, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολιτισμό. Δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Με ποιο τρόπο θα μεταδίδαμε τη σκέψη μας, τις ιδέες μας, τα συναισθήματά μας, αν δεν υπήρχε ο ήχος; Πώς θα λειτουργούσε η μνήμη μας χωρίς τον ήχο; Εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε ότι, όλη η εξέλιξη του ανθρώπου βασίστηκε στον ήχο. Λόγος και ήχος απαραίτητα μαζί, συνυπάρχουν για την επιβίωσή μας και την ανάπτυξή μας σαν νοήμονα όντα. ΄Άρα μένει να ερευνήσουμε τον ήχο από την ώρα που ο άνθρωπος αρχίζει να ξεφωνίζει και να εκδηλώνει, αυτό που ο νους του υπαγορεύει, για να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Χωρίς βέβαια να μας διαφεύγει ότι η εξέλιξη της γλώσσας, είχε ως φυσικό επακόλουθο και την δημιουργία και εξέλιξη της γραφής. Πράγμα πολύ σημαντικό για την πορεία και εξέλιξη του πνευματικού μας πολιτισμού. Διότι άλλο να μιλώ και να χάνεται στον αέρα ο λόγος μου, ή να βασίζομαι μόνο στη μνήμη μου κι άλλο αυτό που λέω να καταγράφεται και να συμμετέχει και η όρασή μου. Μ΄ αυτή τη σκέψη καταλαβαίνουμε γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα εννοιών, επιστήμης, φιλοσοφίας, τέχνης, μία γλώσσα εκατομμυρίων λέξεων. Γι΄ αυτό το λόγο οι περισσότεροι πολιτισμένοι λαοί, όπως οι Αιγύπτιοι, Ασσυροβαβυλώνιοι, Πέρσες κ.α., δεν έφθασαν ποτέ, ούτε σήμερα στο Αλφάβητο.

Η Ελληνική Γλώσσα μας άφησε τόσα μεγάλα πνευματικά δημιουργήματα όπως η Ιλιάδα, οι Ορφικοί ΄Υμνοι, Τραγωδίες και πάρα πολλά συγγράμματα φιλοσοφίας, μαθηματικών, αρχιτεκτονικής, γλυπτικήςτέχνης κ.α. κι ακόμα μ΄ έναν ολόκληρο πνευματικό κόσμο να εμπνέεται και να αφήνει έργα που απετέλεσαν σταθμό και την αφετηρία για την εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου.

Όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει χωρίς το ζευγάρωμα λόγου και ήχου. Διότι η ομιλία με τον ήχο καλλιέργησαν και δημιούργησαν τη μουσική έκφραση των ανθρώπων, φθάνοντας στα έργα λόγου και τέχνης αλλά και στα σημερινά μουσική επιτεύγματα.

Έτσι πρέπει να το θέσουμε ως δεδομένο ότι οι άνθρωποι που μίλησαν κι έκαναν επιστήμη και τέχνη, είναι αυτοί που μίλησαν τραγουδιστά. Αυτοί που μίλησαν με τη γλώσσα της προσωδίας. Αυτοί που έφτιαξαν κανόνες γραμματικούς και μουσικούς, αυτοί που άφησαν όλα αυτά τα γλυπτά χαραγμένα πάνω στα μάρμαρα και στα κεραμικά. Αυτοί που άφησαν παπύρους, αυτοί που βοήθησαν τον άνθρωπο να φτάσει στα μεγάλα πνευματικά επιτεύγματα που μπορούν ακόμα να διαβάζονται και να βοηθούν τον άνθρωπο στην εξέλιξή του.
Πολλοί ερευνητές ψάχνουν να βρουν την πρώτη μουσική του κόσμου. Ψάχνουν στους πρωτόγονους λαούς για να βρουν πως άρχισε η μουσική. Πιθανόν όμως και οι ΄Έλληνες να χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να φθάσουν στην πνευματική τους εξέλιξη. Πιθανόν οι Ελλοί ή Σελλοί ή Πελασγοί ή ΄Έλληνες να άρχισαν την ομιλία τους με σφυρίγματα ή με γρυλλισμούς να αντέγραφαν τη φύση με τους ήχους της. Όμως κατάφεραν με κάποιο τρόπο και με την πάροδο πολλών χρόνων να δημιουργήσουν μία συλλαβική με όλη τη γνωστή εξέλιξη. Να μιλήσουν προσωδιακά και να αναπτύξουν τη μουσική τους μέσα από τον λόγο. Διότι τραγουδώντας καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην πνευματική του ανάπτυξη, την πορεία του πολιτισμού του, τον ηρωισμό του και ότι αφορούσε τον άνθρωπο της εποχής εκείνης.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Η Ελληνική Γλώσσα Είναι Η Τελειότερη.

7
Η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη που έχει δημιουργηθεί στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας. Πρόκειται για μια γλώσσα που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει άμεση σχέση με τη μαθηματική γλώσσα και να περικλείει μια “αφανή αρμονία”. Όπως έγραψε ο Ιάμβλιχος στα “Θεολογούμενα της αριθμητικής” (”Περί δεκάδος” 64-15,20): “Ακόμα η δεκάδα γεννά τον (αριθμό) 55, ο οποίος περιέχει θαυμαστά κάλλη. Εάν δε υπολογίσεις τα ψηφία της λέξης ‘εν’ (σ.σ.: ένα) σε αριθμούς, βρίσκεις άθροισμα 55″.

Οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν ψηφία αλλά τα γράμματα της αλφαβήτου τονισμένα ως σύμβολα αριθμών (π.χ. α΄=1, β΄=2 κ.ο.κ.). Όπως είδαμε προηγουμένως, με αυτό τον τρόπο οι λέξεις μπορούν να αναλυθούν σε αριθμούς σχημα τίζοντας τους “λεξαρίθμους”. Έτσι καθετί προσλάμβανε ξεχωριστή σημασία μέσα από έναν συνδυασμό μαθηματικών και ονομάτων. Για παράδειγμα, ο αριθμός της χρυσής τομής προκύπτει από τους λόγους ΑΠΟΛΛΩΝ : ΑΡΤΕΜΙΣ, ΕΣΤΙΑ: ΗΛΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ : ΖΕΥΣ.

Η άποψη ότι η ελληνική γλώσσα είναι ινδοευρωπαϊκής προέλευσης θεωρείται λανθασμένη, καθώς υπήρχε ανέκαθεν στον ελλαδικό χώρο, εξελισσόμενη με την πάροδο των αιώνων. Η αρχική, πρωτοελληνική γλώσσα διαφοροποιήθηκε με την εξάπλωση των Αιγαίων σε άλλες περιοχές πέρα από τη μητροπολιτική Ελλάδα, και μάλιστα σε περιοχές που βρίσκονται πολύ πιο μακριά από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Ο Γ. Γεωργαλάς αναφέρει την ύπαρξη μεγάλης ομοιότητας λέξεων της αρχαίας ελληνικής με αντίστοιχες στη γλώσσα των ιθαγενών στα νησιά Χαβάη αλλά και στη γλώσσα των ιθαγενών Κετσούα στις Περουβιανές Ανδεις!

Πιο συγκεκριμένα, το 1987 εκδόθηκε ένα Βιβλίο του Γερμανού ερευνητή Ν. Josephson, όπου υπάρχουν συγκριτικοί πίνακες 808 ελληνικών λέξεων με την αντιστοιχία τους στην πολυνησιακή γλώσσα. Όπως πιστεύει ο Josephson, n ελληνική γλώσσα επηρέασε την πολυνησιακή γύρω στο 950 π.Χ., όταν ορισμένες ομάδες Ελλήνων εποίκισαν τα νησιά του Ειρηνικού. Οι λέξεις “αετός”, “μελωδία” και “λαός”, για παράδειγμα, προφέρονται αντίστοιχα “αέτ”, “μέλε” και “λαούη” στην πολυνησιακή γλώσσα!

Από την άλλη μεριά, ο Enrico Mattievich συνέγραψε ένα βιβλίο στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει την ύπαρξη αρκετών κοινών λέξεων ανάμεσα στις γλώσσες των αρχαίων Ελλήνων και των ιθαγενών Κετσούα. Ενδεικτικά, η λέξη “ρήμα” αντιστοιχεί στο “ρίμα” των Κετσούα, που σημαίνει λόγος, ενώ όταν οι Κετσούα θέλουν να πουν “πύργος”, προφέρουν “πίρκα”.

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

Επιστρέφοντας στον ελλαδικό χώρο, αναφέρουμε την ύπαρξη ορισμένων επιγραφών που αποδεικνύουν την αρχαιότητα της ελληνικής γλώσσας.

Στο Δισπηλιό της Καστοριάς βρέθηκε μια ξύλινη ενεπίγραφη πινακίδα με ελληνικά στοιχεία που, σύμφωνα με τη ραδιοχρονολόγηση, θεωρείται 7.250 ετών! Από την άλλη μεριά, στις Βόρειες Σποράδες και συγκεκριμένα στη Σπηλιά του Κύκλωπα (έρημη νησίδα Γιούρα της Αλοννήσου) βρέθηκε μια επιγραφή από τον έφορο αρχαιοτήτων Α. Σάμψων. Πρόκειται για ακόμα ένα καταπληκτικό εύρημα, που κλονίζει την άποψη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για την αρχαιότητα της γραφής! Επάνω σε ένα θραύσμα (όστρακο) ενός αγγείου είναι χαραγμένα ορισμένα σύμβολα γραφής που μοιάζουν με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, το οποίο θεωρούνταν ότι δημιουργήθηκε γύρω στο 800 π.Χ. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μέθοδο της στρωματογραφίας, το εύρημα χρoνολογείται γύρω στα 5000-4500 π.Χ.!

Τα νεότερα αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό με: α) την ανακάλυψη των γραμμικών γραφών Α’ και B’ στην Κρήτη από τον Α. Evans το 1947 και την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής B’ το 1952 και β) την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού με έντυπο εικονογραφικό σύστημα γραφής οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι το αρχαιότερο του κόσμου και όχι το φοινικικό, όπως πιστευόταν στο παρελθόν!

Ωστόσο αυτό που αποδεικνύεται πράγματι ασύλληπτο είναι το γεγονός ότι το ελληνικό αλφάβητο κρύβει μια μυστική επίκληση! Εάν πάρουμε τα γράμματά του και τα θέσουμε στη σειρά, ως δια μαγείας εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή! Έχουμε, λοιπόν:
“Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!”
Η μετάφραση έχει ως εξής:
“Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!”
Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το ελληνικό αλφάβητο! Επίσης έρευνες δείξανε πως οι μελέτη της αρχαιοελληνικής γλώσσας, διευρύνει τον νου! Δεν είναι τυχαίο, που σε έρευνα Αμερικανών για την τεχνητή νοημοσύνη, διαπιστώσανε πως για να επικοινωνήσουν δύο υπολογιστές μεταξύ τους και να έχουν μία λογική συζήτηση, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν την αρχαία Ελληνική γλώσσα και μόνο! Τελευταία καταμέτρηση μάλιστα έδειξε πως η Ελληνική γλώσσα συν της αρχαιοελληνικής, περιέχει πάνω από 6.000.000(!) λέξεις και πολλές που ακόμα δεν γνωρίζουμε ενώ π.χ. η Αγγλική φτάνει μόλις τις 40000. Τελικά πόσα ακόμη μυστικά μπορεί να κρύβει η ελληνική γλώσσα; Πολύ περισσότερα από όσα πιστεύουμε και σίγουρα ακόμα περισσότερα από όσα μπορεί να χωρέσουν στις σελίδες ενός αφιερώματος. Όπως θα διαπιστώσατε, η Ελληνική ιστορία συνδέεται με πράγματα -ανεξήγητα και μη- που πολύ από εσάς δεν φανταζόσασταν καν. Ίσως θα έπρεπε να ασχολούμαστε περισσότερο με την ιστορία μας και να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας, διότι η χώρα μας και η ιστορία μας, είναι από μόνη της μια πηγή μυστηρίου και ανεξήγητων γεγονότων και ανυπέρβλητης γνώσης. Ίσως θα πρέπει επίσης να σκεφτούμε πως κάποιοι εσκεμμένα δε θα άφηναν τον Ελληνικό λαό να αποκτήσει ξανά αυτές τις γνώσεις, ώστε να γίνει και πάλι υπόδειγμα πολιτισμού και να κυριαρχήσει ανά τον κόσμο. Τέλος, μπορεί πολλοί απλά να φοβούνται να ψάξουν βαθύτερα το νόημα της Ελληνικής Ιστορίας και γλώσσας, φοβούμενοι του τι θα ανακαλύψουν συνδυάζοντας όσα γνωρίζουν για την ιστορία και τη θρησκεία μας. Ίσως με αυτόν τον τρόπο ανακαλύψουμε κάτι διαφορετικό για την προέλευση μας ή ποιος ξέρει τι άλλο… Αυτό ίσως φοβίζει μερικούς, ενώ θα έπρεπε να τους ενθουσιάζει η ιδέα ότι μόνο μέσα από τα μυστικά και τη γνώση του ένδοξου παρελθόντος μας, θα μάθουμε τις απαντήσεις για τα πραγματικά μεγάλα ερωτήματα που μας βασανίζουν, όπως αν ήμαστε μόνοι σε αυτό το σύμπαν, ή ποιο τελικά είναι το νόημα της ζωής; Και ποιος ξέρει τι άλλο έπεται στη συνέχεια… :flag
ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΗΓΕΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.\nΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ.

Re: Η Ελληνική Γλώσσα Είναι Η Τελειότερη.

9
"Στην ελληνική γλώσσα θα "πατά" το νέο λειτουργικό της Microsoft"
Εικόνα

Όπως ανακοίνωσε χτες ο Στιβ Μπάλμερ, διευθύνων σύμβουλος της Microsoft, το
επόμενο λειτουργικό σύστημα της εταιρείας, δηλαδή το Windows 8, το οποίο προβλέπεται να κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του 2011, θα βασίζεται καθ’ ολοκληρίαν στην ελληνική γλώσσα. Είναι γνωστό ότι οι επιστήμονες της πληροφορικής θεωρούν την Ελληνική «μη οριακή γλώσσα». Όπως εξήγησε ο Στιβ Μπάλμερ, η Ελληνική είναι μια γλώσσα που χρησιμοποιείται αδιαλείπτως εδώ και πάνω από 3.000 χρόνια για την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων, άρα έχει αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αντέχει στις απαιτήσεις των καιρών και μπορεί να προσαρμόζεται διαρκώς και χωρίς προβλήματα σε νέες επικοινωνιακές ανάγκες. Τα πειράματα για την καταλληλότητα της Ελληνικής ξεκίνησαν κάτω από πυκνό πέπλο μυστικότητας από τις πρώτες μέρες της διάδοσης του διαδικτύου, όταν άρχιζε να γίνεται φανερό ότι το μέλλον της πληροφορικής και των επικοινωνιών θα βρίσκεται στο διαδίκτυο. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνο τον καιρό η Microsoft έθεσε σε κυκλοφορία όλα τα απαραίτητα βοηθήματα για την υποστήριξη της Ελληνικής, όπως π.χ. τις ασυναγώνιστες πολυτονικές γραμματοσειρές της.



Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε, οι προβλέψεις της Microsoft επαληθεύτηκαν, οπότε η επένδυση της εταιρείας στην ανάπτυξη νέου λειτουργικού λογισμικού βασισμένου στην ελληνική γλώσσα προβλέπεται να της παράσχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην εποχή των νέων διαδικτυακών τεχνολογιών. Τα πλεονεκτήματα αυτά δεν είναι προφανή και απαραίτητα μόνο στο λειτουργικό σύστημα, όπου τα Windows έτσι κι αλλιώς κατέχουν τα σκήπτρα, αλλά στο συνοδευτικό λογισμικό, όπου τα τελευταία χρόνια η Microsoft έχει συναντήσει οξύτατο ανταγωνισμό, π.χ. από τον Firefox της Mozilla. Η ευελιξία που της έχει δώσει η αξιοποίηση της Ελληνικής στη διαχρονικότητά της και σε ολόκληρο το νοηματικό της εύρος παρέχει στους προγραμματιστές της εταιρείας το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που αναζητούσαν. Υπολογίζεται ότι το νέο πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο (IE11) θα τρέχει με ταχύτητα τουλάχιστον τριπλάσια από τον Firefox ή τον Chrome της εταιρείας Google.



Η προτίμηση της Microsoft, η οποία φαίνεται να δικαιώνεται στο στοίχημά της, δεν αποτελεί μόνο τιμή και δίκαιη αναγνώριση των πλεονεκτημάτων της Ελληνικής, η οποία άλλωστε με τον αδιαμφισβήτητο λεκτικό πλούτο της δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες γλώσσες. Όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Μπάλμερ, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα έχουν να ωφεληθούν και οι Έλληνες προγραμματιστές, ακόμα και οι μαθητές που διδάσκονται προγραμματισμό στην ελληνική γλώσσα και έχουν ήδη εξοικειωθεί με εντολές και όρους όπως βρόχος, επικρότηση, ενθυλάκωση, εκσφαλμάτωση, προεπισκόπηση, αντικειμενοστραφής, ΕτικέταΒήμα και μύριους άλλους που όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σε θεωρητικό επίπεδο. Η εξοικείωσή τους μπορεί να τους φανεί χρήσιμη ακόμα και σε εργασιακούς χώρους εκτός Ελλάδας μια και θα είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, εκτός από την αγγλική ορολογία των υπολογιστών, θα γνωρίζουν και την ελληνική.



Καταλήγοντας και αφού υποσχέθηκε ότι σύντομα θα γίνει η πρώτη επίδειξη των νέων τεχνολογιών της Microsoft, ο κ. Μπάλμερ εκμυστηρεύτηκε και μια φαιδρή πλευρά του κρυφού ως τώρα σχεδίου της εταιρείας. Η κωδική ονομασία για τα Windows 8 είναι Cats. Όχι, είπε χαμογελώντας, από τον τίτλο του γνωστού μιούζικαλ, αλλά επειδή ΓΑΤΕΣ γράφεται στα ελληνικά το όνομα του ιδρυτή της Microsoft.

:flag :flag :flag :flag :flag

Όσο και να την πολεμούν την Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που ζωντανή και αναπτύσσεται.
Αν μπορούν ας κάνουνε διαφορετικά.

πηγη http://anaplastiki.blogspot.com/2010/04/microsoft.html
Νήφε και μέμνησα απιστήν\n(Να παραμένεις νηφάλιος\nκαι να θυμάσαι να δυσπιστείς)…\nκαι ιδίως απέναντι σε όσους σε θέλουν\nεφησυχασμνο\nΕπίμαχος φιλόσοφος από την Κω
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η Ελληνική Γλώσσα”