Ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (30 Οκτωβρίου 1918 – 1 Νοεμβρίου 1922) ήταν ένα γεωπολιτικό γεγονός που συνέβη μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από βρετανικά, γαλλικά και ιταλικά στρατεύματα τον Νοέμβριο του 1918. Η διχοτόμηση σχεδιάστηκε σε διάφορες συμφωνίες που συνήφθησαν από τις Συμμαχικές Δυνάμεις στις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου,[1] και συγκεκριμένα στη Συμφωνία Σάικς - Πικό, αφότου η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε συμμαχίσει με τη Γερμανία για να σχηματίσει την Οθωμανογερμανική Συμμαχία.[2] Το τεράστιο συγκρότημα εδαφών και λαών που αποτελούσαν παλαιότερα την Οθωμανική Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε πολλά νέα κράτη.[3] Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε από τα μεγαλύτερα ισλαμικά κράτη από γεωπολιτική, πολιτιστική και ιδεολογική άποψη. Ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον πόλεμο οδήγησε στην κυριαρχία της Μέσης Ανατολής από δυτικές δυνάμεις όπως η Βρετανία και η Γαλλία, και είδε τη δημιουργία του σύγχρονου αραβικού κόσμου και της σύγχρονης Δημοκρατίας της Τουρκίας. Η αντίσταση στην επιρροή αυτών των δυνάμεων προήλθε από το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα, αλλά δεν έγινε ευρέως διαδεδομένη στα άλλα μετα-οθωμανικά κράτη μέχρι την περίοδο της ταχείας αποαποικιοποίησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο διαμελισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1920 κατά τη Συνθήκη των Σεβρών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE ... E%B1%CF%82