Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

1
Η περίπτωση του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου, είναι ένα αξιόλογο παράδειγμα ένωσης του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό κατά τους πρώιμους αιωνες εξάπλωσης του Χριστιανισμού στον Ελλαδικό χώρο. Λέγεται λοιπόν από πολλούς ότι, οι Χριστιανοί ήταν αντίθετοι των Ελλήνων, ωστόσο αυτό απαιτεί βαθιά ανάλυση, διότι υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα που δηλώνουν την ένωση πνεύματος μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Ένα καλό παράδειγμα ένωσης Ελληνισμού και Χριστιανισμού είναι ο άγιος Ιουστίνος ο Μάρτυρας που έζησε τους πρώτους αιώνες εξάπλωσης του Χριστιανισμού (100 - 165) στον Ελλαδικό χώρο, έως ότου μαρτύρησε επί εποχής Μάρκου Αυρηλίου στην Ρώμη. Ο λόγος που ο Άγιος Ιουστίνος είναι τόσο σημαντικός για τους Έλληνες Χριστιανούς είναι διότι :
Εικόνα
  • Ήταν Πλατωνικός φιλόσοφος που αποδέχθηκε τον Ιησού Χριστό και
  • Τα έργα του αντιπροσωπεύουν τις αρχαιότερες σωζόμενες Χριστιανικές απολογίες αξιόλογου μεγέθους
 
Συνεπώς, υιοθετώντας την οπτική του αγίου Ιουστίνου, έχουμε ένα αξιόλογο μείγμα-ένωση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Το πρόβλημα με την μελέτη των κειμένων του Αγίου Ιουστίνου είναι ότι πολεμήθηκε σφόδρα διότι οι εχθροί του κατανόησαν από νωρίς το μέγεθος του και είδαν την απειλή της ένωσης αυτής στο πρόσωπο του μεγάλου Άγιου και Φιλόσοφου Ιουστίνου, συνεπώς αρκετά από αυτά τα κείμενα δεν σώζονται, άλλα έχουν υποστεί φθορές, και άλλα δεν θεωρούνται γνήσια δικά του ενώ αρχικά αποδώθηκαν ψευδώς σε αυτόν, όπως το περίφημο "Λόγος Παραινετικός Προς Έλληνας". Θα ήθελα να σταθούμε ιδιαίτερα στο τελευταίο κείμενο διότι είναι ένα πολύ δυναμικό κείμενο το οποίο απευθύνεται στους Έλληνες, ωστόσο όπως αποδεχόμαστε σήμερα, θεωρείται νόθο κείμενο, αμφιβόλου γνησιότητας, και είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους γράφτηκε, διότι έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τι επιδίωκε ο συγγραφέας του κειμένου. 
Βλέπετε, οι εχθροί του Χριστιανισμού κατανόησαν ότι χρειαζόταν ένας εκπρόσωπος της ελληνικής φιλοσοφίας για να μπορέσει να υπάρξει πόλωση-διχόνοια-διαίρεση ανάμεσα στους πρώιμους Χριστιανούς και τους Έλληνες που θαύμαζαν την φιλοσοφία. Έτσι λοιπόν, το κείμενο αυτό που ψευδός αποδίδεται στον Άγιο Ιουστίνο "Λόγος Παραινετικός Προς Έλληνας" είναι ένα κείμενο "Δούρειος Ίππος" εναντίον Ελλήνων τε και Χριστιανών. Αυτό φαίνεται από το γεγονός, ότι βάλλεται εκτενώς εναντίον των Φιλοσόφων της Ελλάδος, προσπαθόντας από τη μία να τους χρησιμοποιήσει για να δώσει κύρος και από την άλλη μιλάει για αυτούς μειονεκτικά αποδίδοντας κυρίως ατέλειες, όμως το σημαντικότερο είναι ότι δεν περιέχει καθόλου διδασκαλία συναφή με τον Χριστό, τον Χριστιανισμό ή έστω κάτι που να δείχνει ότι είναι Χριστιανικό κείμενο, ενώ παράλληλα τονίζει υπέρμετρα την υπεροχή του Μωυσή έναντι όλων, για να αποδείξει εν τέλη ότι η αληθινή θρησκεία είναι αυτή του Μωυσέως, περιορίζοντας όμως τη σκέψη του εκεί, και όχι στην διδασκαλία του Χριστού. Στόχος λοιπόν του κειμένου ήταν ο εξής :
  • Ο αναγνώστης πρέπει να πεισθεί ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν είχαν γνώση σχετικά με τα θεολογικά ζητήματα,
  • αλλά επειδή υπάρχουν αρκετά παραδείγματα ότι είχαν, πρέπει τουλάχιστον να πεισθεί ότι πριν από όλους έφτασε στην θεογνωσία ο Μωυσής
  • οπότε θα πρέπει αλλού να αναφέρονται οι Έλληνες επαινετικά (για να δίνεται κύρος) και αλλου μειονεκτικά (για να φανεί η υπεροχή του Μωυσή), 
  • ωστόσο, επειδή ο στόχος είναι να μειωθούν οι Έλληνες, δεν λαμβάνει καθόλου πληροφορίες σχετικά με το Χριστό... κάτι που θα έκανε ένας Χριστιανός,
  • διότι ο σκοπός δεν είναι να ακουστεί το Ευαγγέλιο, αυτό θα ήταν καταστροφικό για το συγγραφέα, ο οποίος κυρίως επιθυμεί να
  • προβάλει κυρίως την Μωσαϊκή υπεροχή,  συνεπώς τα επιχειρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επιβληθεί ο Ιουδαϊσμός σε δεύτερο επίπεδο. 
 
Δυστυχώς, η πρακτική αυτή, ακολουθείται έως τις μέρες μας, όπου βάλλεται ακόμα και σήμερα τόσο ο Χριστιανισμός, όσο και η Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη στις περιπτώσεις όπου σμίγει με τον Χριστιανισμό. Εν ολίγοις, αυτό το οποίο συμπεραίνει κανείς μελετώντας το συγκεκριμένο κείμενο είναι ότι :
  • οι εχθροί της αλήθειας χρησιμοποίησαν τον Χριστό, ονομάζοντας τους εαυτούς τους Χριστιανούς, για να επιβάλλουν όμως το κύρος του Μωυσή και όχι για να μαρτυρήσουν την αλήθεια, δηλαδή τα Ευαγγέλια.
  • προσπάθησαν να μειώσουν την Ελληνική φιλοσοφία με σοφισμούς και ρητορική και να ανυψώσουν την Ιουδαϊκή παρακαταθήκη, για να επιβάλλουν κατόπιν τον Ιουδαισμό, και όχι για να αναδείξουν την Χριστιανική διδασκαλία. 
  • δημιούργησαν έτσι εσκεμμένα σύγκρουση μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού, και όχι σύγκρουση μεταξύ ελληνισμού και Ιουδαϊσμού, με τον τελευταίο να βρίσκεται κερδισμένος, αφού "όταν μαλώνουν δύο κερδίζει ο τρίτος". 
 
Ο κυριότερος λόγος που δηλώνει ότι τα παραπάνω έγιναν εσκεμμένα είναι ότι γράφτηκε χρονολογικά πολύ αργότερα το συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο ψευδός αποδόθηκε στον Χριστιανό και μάλιστα φιλόσοφο Ιουστίνο. Αυτό δημιουργεί μία σειρά από ερωτηματικά: ποιος το έγραψε; γιατί το έγραψε; τι επιδίωκε; τα οποία φυσικά απαντήθηκαν όσο γινόταν στο παρόν άρθρο.  

Περισσότερα :
Λόγος Παραινετικός προς Έλληνας
Αποτελεί εκτενή γραμματεία 38 κεφαλαίων που διασώθηκε από τους κώδικες Paris Gr. 450 και 451 και τον Argentoratensis του Στρασβούργου. Στόχος του είναι να αντιπαραβάλει του εθνικούς έναντι των χριστιανών. Σύμφωνα με τον άγνωστο συγγραφέα του είναι μάταια και επιβλαβής η διδασκαλία των εθνικών ποιητών και φιλοσόφων. Οι ποιητές αναπτύσσουν θεογονία και μυθολογία η οποία ευκόλως αναιρείται ενώ σε πολλά σημεία καταντά αποκρουστική. Τότε οι εθνικοί ως ανάχωμα καταφεύγουν στη φιλοσοφία η οποία όμως είναι γεμάτη αντιφάσεις. Έτσι και αυτές οι απόψεις είναι πεπλανημένες ειδάλλως θα συμφωνούσαν μεταξύ τους. Παρόλα αυτά είπαν και ορισμένα ορθά πράγματα περί Θεού, αλλά αυτά ανήκουν σε γνώσεις οι οποίες αντλήθηκαν από τους προφήτες οι οποίοι είναι παλαιότεροι των φιλοσόφων. Στον επίλογο καλεί τους εθνικούς να ακολουθήσουν την αληθινή θεοσέβεια.
Η στάση του συγγραφέα απέναντι στους εθνικούς μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Θεοφίλου. Η πραγματεία αυτή επίσης μπορεί να αντιπαραβληθεί προς το έργο του Ιουστίνου "Λόγος προς Έλληνας[5], αλλά δε δύναται να ταυτίστεί με αυτόν[6]. Η μεθοδικότητα άλλωστε, η γλαφυρότητα και η συνεπής επιχειρηματολογία είναι προσόντα που συνήθως απουσιάζουν από τον μεγάλο απολογητή. Λόγω της μη αναφοράς σε διωγμούς εικάζεται πως συνεγράφη κατά τη διάρκεια του του τρίτου αιώνος, είτε περί το 220, είτε από το 260 ως το 300[7].
 
 
α) Εκείνα που είναι αδιαμφισβήτητης γνησιότητας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι δύο Απολογίες του. Η πρώτη απευθύνεται στον Αυτοκράτορα Αντωνίνο τον Ευσεβή και στους δύο θετούς γιους του, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Λεύκιο Βέρο, ενώ η δεύτερη, συνταγμένη λίγο αργότερα, απευθύνεται στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο και στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Εδώ ο Ιουστίνος, επικαλούμενος τη φωνή του δικαίου, ανασκευάζει τις κατά των χριστιανών κατηγορίες, επειδή μόνον αυτοί σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία διώκονται για τα θρησκευτικά του φρονήματα. Ταυτόχρονα προβάλει το οικουμενικό μήνυμα της χριστιανικής διδασκαλίας. Τα έργα αυτά επηρέασαν τους Τατιανό και Αθηναγόρα ενώ ο Ευσέβιος το εγκωμιάζει. Επίσης ο Προς Τρύφωνα Ιουδαίον Διάλογος, που θεωρήθηκε η αρχαιότερη χριστιανική αυτοβιογραφία, παρουσιάζεται ένας διάλογος μεταξύ του Ιουστίνου και του Ιουδαίου Τρύφωνα. Επικεντρώνεται στην υπεροχή της χριστιανικής διδασκαλίας έναντι των αρχαίων φιλοσοφικών συστημάτων και του μωσαϊκού νόμου.[19]
 
 
 
 
 
 
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: : https://el.orthodoxwiki.org/%CE%A8%CE%B ... E%BD%CE%B1
https://greekdownloads.wordpress.com/20 ... %84%CF%85/
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000079

Σημείωση : το παρόν άρθρο μπορεί να αναδημοσιευθεί, συγχωρέστε με εκ των προτέρων αν το κείμενο αυτό σας φανεί απλό και χωρίς πλούσια γλαφυρότητα, αλλά δεν γράφτηκε από κάποιον εξεζητημένο συγγραφέα παρά από έναν απλό άνθρωπο που καταγράφει τις σκέψεις και παρατηρήσεις του όσο το δυνατόν πιο λιτά γίνεται. 
Πρώτη απολογία (english-original)
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default
Δεύτερη απολογία 
(english-original)
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default

Διάλογος προς Τρύφωνα 
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000005
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

3
Η πρώτη φορά που διατυπώνεται το Δόγμα της Αγίας Τριάδας, στη βιβλιογραφία :

[6] Ἔνθεν δὲ καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα: καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων νομιζομένων θεῶν ἄθεοι εἶναι, ἀλλ' οὐχὶ τοῦ ἀληθεστάτου καὶ πατρὸς δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν ἀνεπιμίκτου τε κακίας θεοῦ: ἀλλ' ἐκεῖνόν τε καὶ τὸν παρ' αὐτοῦ υἱὸν ἐλθόντα καὶ διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα, καὶ τὸν τῶν ἄλλων ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν ἀγγέλων στρατόν*, πνεῦμά τε τὸ προφητικὸν σεβόμεθα καὶ προσκυνοῦμεν, λόγῳ καὶ ἀληθείᾳ τιμῶντες, καὶ παντὶ βουλομένῳ μαθεῖν, ὡς ἐδιδάχθημεν, ἀφθόνως παραδιδόντες.

*ο Άγιος βάζει εντός και τον στρατό των αγαθών αγγέλων, ο οποίος δεν θεωρήθηκε αναγκαίο να ενσωματωθεί στο Δόγμα της αγίας Τριάδος στην πορεία όταν έγιναν οι Οικουμενικές Σύνοδοι. 

https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000015

Υ.Γ. Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι το Άγιο Πνεύμα ο Άγιος Ιουστίνος το ονομάζει "Προφητικό Πνεύμα" όπως φαίνεται και σε όλες τις αναφορές του σε Αυτο στην απολογία του. 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

4
Οι τρεις αρετές που μιμούνται οι Χριστιανοί κατά τον Άγιο Ιουστίνο είναι η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη και η φιλανθρωπία τα οποία θεωρεί ότι είναι χαρακτηριστικά του Θεού. 

[10] Ἀλλ' οὐ δέεσθαι τῆς παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν τὸν θεόν, αὐτὸν παρέχοντα πάντα ὁρῶντες: ἐκείνους δὲ προσδέχεσθαι αὐτὸν μόνον δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα καὶ πιστεύομεν, τοὺς τὰ προσόντα αὐτῷ ἀγαθὰ μιμουμένους, σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλανθρωπίαν καὶ ὅσα οἰκεῖα θεῷ ἐστι 

https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000023


και συμπληρώνει σε άλλο σημείο ότι μόνο όσοι πράττουν το θέλημα του Θεού θα Σωθούν :

Οὐχὶ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ὃς γὰρ ἀκούει μου καὶ ποιεῖ ἃ λέγω ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός με. πολλοὶ δὲ ἐροῦσί μοι: Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐφάγομεν καὶ ἐπίομεν καὶ δυνάμεις ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ἐρῶ αὐτοῖς: Ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ, ἐργάται τῆς ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς ἔσται καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν οἱ μὲν δίκαιοι λάμψωσιν ὡς ὁ ἥλιος, οἱ δὲ ἄδικοι πέμπωνται εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

5
Το μυστήριο του βαπτίσματος
 
[61] Ὃν τρόπον δὲ καὶ ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς τῷ θεῷ καινοποιηθέντες διὰ τοῦ Χριστοῦ, ἐξηγησόμεθα, ὅπως μὴ τοῦτο παραλιπόντες δόξωμεν πονηρεύειν τι ἐν τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα τὰ ὑφ' ἡμῶν διδασκόμενα καὶ λεγόμενα εἶναι, καὶ βιοῦν οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί τε καὶ αἰτεῖν νηστεύοντες παρὰ τοῦ θεοῦ τῶν προημαρτημένων ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων καὶ συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα ἄγονται ὑφ' ἡμῶν ἔνθα ὕδωρ ἐστί, καὶ τρόπον ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἀνεγεννήθημεν, ἀναγεννῶνται: ἐπ' ὀνόματος γὰρ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ καὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου τὸ ἐν τῷ ὕδατι τότε λουτρὸν ποιοῦνται. καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς εἶπεν: Ἂν μὴ ἀναγεννηθῆτε, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅτι δὲ καὶ ἀδύνατον εἰς τὰς μήτρας τῶν τεκουσῶν τοὺς ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι, φανερὸν πᾶσίν ἐστι. καὶ διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου, ὡς προεγράψαμεν, εἴρηται, τίνα τρόπον φεύξονται τὰς ἁμαρτίας οἱ ἁμαρτήσαντες καὶ μετανοοῦντες. ἐλέχθη δὲ οὕτως: Λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος: καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ. ἐὰν δὲ μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται: τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. καὶ λόγον δὲ εἰς τοῦτο παρὰ τῶν ἀποστόλων ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν πρώτην γένεσιν ἡμῶν ἀγνοοῦντες κατ' ἀνάγκην γεγεννήμεθα ἐξ ὑγρᾶς σπορᾶς κατὰ μῖξιν τὴν τῶν γονέων πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν ἔθεσι φαύλοις καὶ πονηραῖς ἀνατροφαῖς γεγόναμεν, ὅπως μὴ ἀνάγκης τέκνα μηδὲ ἀγνοίας μένωμεν ἀλλὰ προαιρέσεως καὶ ἐπιστήμης, ἀφέσεώς τε ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ὧν προημάρτομεν τύχωμεν, ἐν τῷ ὕδατι ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι καὶ μετανοήσαντι ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις τὸ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ ὄνομα, αὐτὸ τοῦτο μόνον ἐπιλέγοντος τοῦ τὸν λουσόμενον ἄγοντος ἐπὶ τὸ λουτρόν. ὄνομα γὰρ τῷ ἀρρήτῳ θεῷ οὐδεὶς ἔχει εἰπεῖν: εἰ δέ τις τολμήσειεν εἶναι λέγειν, μέμηνε τὴν ἄσωτον μανίαν. καλεῖται δὲ τοῦτο τὸ λουτρὸν φωτισμός, ὡς φωτιζομένων τὴν διάνοιαν τῶν ταῦτα μανθανόντων. καὶ ἐπ' ὀνόματος δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρωθέντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ ἐπ' ὀνόματος πνεύματος ἁγίου, ὃ διὰ τῶν προφητῶν προεκήρυξε τὰ κατὰ τὸν Ἰησοῦν πάντα, ὁ φωτιζόμενος λούεται.
 
 
Θα αναφέρω επίσης τον τρόπο με τον οποίο αφιερώσαμε τον εαυτό μας στον Θεό όταν ανανεωθήκαμε μέσω του Χριστού... μήπως αν το παραλείψουμε αυτό, δεν φαίνεται να είμαστε άδικοι στην εξήγηση που κάνουμε. Όσοι πείθονται και πιστεύουν ότι αυτά που διδάσκουμε και λέμε είναι αληθινά, και αναλαμβάνουν να μπορούν να ζήσουν ανάλογα, έχουν εντολή να προσεύχονται και να παρακαλούν τον Θεό με νηστεία, για άφεση των αμαρτιών τους που έχουν περάσει, προσευχόμαστε και νηστεύουμε με αυτούς. Στη συνέχεια τους φέρνουμε όπου υπάρχει νερό και αναγεννώνται με τον ίδιο τρόπο που αναγεννηθήκαμε εμείς οι ίδιοι. Διότι, στο όνομα του Θεού, του Πατέρα και Κυρίου του σύμπαντος, και του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, και του Αγίου Πνεύματος, δέχονται τότε το πλύσιμο (βάπτισμα) με νερό. Διότι ο Χριστός είπε επίσης: «Εάν δεν αναγεννηθείτε, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών». Τώρα, ότι είναι αδύνατο για όσους έχουν γεννηθεί κάποτε να εισέλθουν στις κοιλιές των μητέρων τους, είναι φανερό σε όλους. Και πώς αυτοί που αμάρτησαν και θα μετανοήσουν θα γλιτώσουν από τις αμαρτίες τους, δηλώνει ο Ησαΐας ο προφήτης, όπως έγραψα παραπάνω· μιλάει έτσι: «Πλύνε σε, καθαρίσου. Διώξτε το κακό των πράξεών σας από τις ψυχές σας. Μάθε να πράττεις καλά. κρίνετε το ορφανό, και παρακαλέσατε για τη χήρα· και ελάτε να συζητήσουμε μαζί, λέει ο Κύριος. Και αν οι αμαρτίες σου είναι κόκκινες, θα τις κάνω λευκές σαν μαλλί. κι αν είναι κατακόκκινα, θα τα κάνω λευκά σαν το χιόνι. Αλλά αν αρνηθείτε και επαναστατήσετε, το σπαθί θα σας καταβροχθίσει· γιατί το στόμα του Κυρίου το είπε.» Και για αυτήν την [τελετουργία] μάθαμε από τους αποστόλους αυτόν τον λόγο. Δεδομένου ότι κατά τη γέννησή μας γεννηθήκαμε χωρίς τη δική μας γνώση ή επιλογή, από τη συνεύρεση των γονιών μας, και μεγαλώσαμε με κακές συνήθειες και κακή εκπαίδευση. για να μην παραμείνουμε παιδιά της ανάγκης και της άγνοιας, αλλά να γίνουμε παιδιά της επιλογής και της γνώσης, και να αποκτήσουμε στο νερό την άφεση των αμαρτιών που είχαν διαπράξει προηγουμένως, επιλέγεται να αναγεννηθεί, και έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του, το όνομα του Θεού Πατέρα και Κυρίου του σύμπαντος. αυτός που οδηγεί στη λεκάνη το πρόσωπο που πρόκειται να πλυθεί λέγοντάς τον μόνο με αυτό το όνομα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να προφέρει το όνομα του άρρητου Θεού. και αν κάποιος τολμήσει να πει ότι υπάρχει ένα όνομα, ξεσπάει με μια απελπιστική τρέλα. Και αυτό το πλύσιμο (βάπτισμα) λέγεται φώτιση, γιατί αυτοί που μαθαίνουν αυτά τα πράγματα φωτίζονται στις κατανοήσεις τους. Και στο όνομα του Ιησού Χριστού, που σταυρώθηκε υπό τον Πόντιο Πιλάτο, και στο όνομα του Αγίου Πνεύματος, που μέσω των προφητών προείπε τα πάντα για τον Ιησού, αυτός που φωτίζεται πλένεται.

https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000125
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

6
Θεία κοινωνία
[65] Ἡμεῖς δὲ μετὰ τὸ οὕτως λοῦσαι τὸν πεπεισμένον καὶ συγκατατεθειμένον ἐπὶ τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς ἄγομεν, ἔνθα συνηγμένοι εἰσί, κοινὰς εὐχὰς ποιησόμενοι ὑπέρ τε ἑαυτῶν καὶ τοῦ φωτισθέντος καὶ ἄλλων πανταχοῦ πάντων εὐτόνως, ὅπως καταξιωθῶμεν τὰ ἀληθῆ μαθόντες καὶ δι' ἔργων ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ φύλακες τῶν ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν αἰώνιον σωτηρίαν σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι τῶν εὐχῶν. ἔπειτα προσφέρεται τῷ προεστῶτι τῶν ἀδελφῶν ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος καὶ κράματος, καὶ οὗτος λαβὼν αἶνον καὶ δόξαν τῷ πατρὶ τῶν ὅλων διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου ἀναπέμπει καὶ εὐχαριστίαν ὑπὲρ τοῦ κατηξιῶσθαι τούτων παρ' αὐτοῦ ἐπὶ πολὺ ποιεῖται: οὗ συντελέσαντος τὰς εὐχὰς καὶ τὴν εὐχαριστίαν πᾶς ὁ παρὼν λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων: Ἀμήν. τὸ δὲ Ἀμὴν τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ τὸ Γένοιτο σημαίνει. εὐχαριστήσαντος δὲ τοῦ προεστῶτος καὶ ἐπευφημήσαντος παντὸς τοῦ λαοῦ οἱ καλούμενοι παρ' ἡμῖν διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ τῶν παρόντων μεταλαβεῖν ἀπὸ τοῦ εὐχαριστηθέντος ἄρτου καὶ οἴνου καὶ ὕδατος καὶ τοῖς οὐ παροῦσιν ἀποφέρουσι.

[66] Καὶ ἡ τροφὴ αὕτη καλεῖται παρ' ἡμῖν εὐχαριστία, ἧς οὐδενὶ ἄλλῳ μετασχεῖν ἐξόν ἐστιν ἢ τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ εἶναι τὰ δεδιδαγμένα ὑφ' ἡμῶν, καὶ λουσαμένῳ τὸ ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ἀναγέννησιν λουτρόν, καὶ οὕτως βιοῦντι ὡς ὁ Χριστὸς παρέδωκεν. οὐ γὰρ ὡς κοινὸν ἄρτον οὐδὲ κοινὸν πόμα ταῦτα λαμβάνομεν: ἀλλ' ὃν τρόπον διὰ λόγου θεοῦ σαρκοποιηθεὶς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ σάρκα καὶ αἷμα ὑπὲρ σωτηρίας ἡμῶν ἔσχεν, οὕτως καὶ τὴν δι' εὐχῆς λόγου τοῦ παρ' αὐτοῦ εὐχαριστηθεῖσαν τροφήν, ἐξ ἧς αἷμα καὶ σάρκες κατὰ μεταβολὴν τρέφονται ἡμῶν, ἐκείνου τοῦ σαρκοποιηθέντος Ἰησοῦ καὶ σάρκα καὶ αἷμα ἐδιδάχθημεν εἶναι. οἱ γὰρ ἀπόστολοι ἐν τοῖς γενομένοις ὑπ' αὐτῶν ἀπομνημονεύμασιν, ἃ καλεῖται εὐαγγέλια, οὕτως παρέδωκαν ἐντετάλθαι αὐτοῖς: τὸν Ἰησοῦν λαβόντα ἄρτον εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν: Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου, τοῦτ' ἐστι τὸ σῶμά μου: καὶ τὸ ποτήριον ὁμοίως λαβόντα καὶ εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν: Τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου: καὶ μόνοις αὐτοῖς μεταδοῦναι. 
 
 
 
 
 
 
Εμείς όμως, αφού πλύνουμε έτσι αυτόν που έχει πειστεί και συναινέσει στη διδασκαλία μας, τον φέρνουμε στον τόπο που συγκεντρώνονται εκείνοι που αποκαλούνται αδελφοί, για να κάνουμε εγκάρδιες προσευχές από κοινού για τον εαυτό μας και για τους βαπτισμένους [φωτισμένους], και για όλους τους άλλους παντού, για να λογιστούμε άξιοι, τώρα που μάθαμε την αλήθεια, με τα έργα μας να βρεθούμε και καλοί πολίτες και φύλακες των εντολών, ώστε να σωθούμε με μια αιώνια σωτηρία. Αφού τελειώσουμε τις προσευχές, χαιρετίζουμε ο ένας τον άλλον με ένα φιλί. δίνεται έπαινος και δόξα στον Πατέρα του σύμπαντος, μέσω του ονόματος του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και ευχαριστεί μακροσκελή για την αξία μας να λάβουμε αυτά τα πράγματα απ τα χέρια Του. Και όταν ολοκληρωθούν οι προσευχές και οι ευχαριστίες, όλοι οι παρευρισκόμενοι εκφράζουν τη συγκατάθεσή τους λέγοντας Αμήν. Αυτή η λέξη Αμήν απαντά στην εβραϊκή γλώσσα στο γένοιτο. Και όταν ο προεστός (ο ιερέας) ευχαριστεί, και όλος ο λαός έχει εκφράσει τη συγκατάθεσή του, όσοι καλούνται από εμάς τους διακόνους δίνουν σε καθένα από τους παρευρισκόμενους να συμμετάσχουν από το ψωμί και το κρασί ανακατεμένο με νερό πάνω στο οποίο εκφωνήθηκε η ευχαριστία, και σε εκείνους που λείπουν μεταφέρουν μια μερίδα.

Και αυτή η τροφή ονομάζεται ανάμεσά μας Εὐχαριστία [η Ευχαριστία], από την οποία κανείς δεν επιτρέπεται να μετέχει παρά μόνο ο άνθρωπος που πιστεύει ότι τα πράγματα που διδάσκουμε είναι αληθινά και που έχει πλυθεί με το βάπτισμα που είναι για την άφεση των αμαρτιών , και προς την αναγέννηση, και ποιος ζει έτσι όπως ο Χριστός διέταξε. Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνουμε ως κοινό ψωμί και κοινό ποτό. αλλά όπως ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρας μας, αφού έγινε σάρκα από τον Λόγο του Θεού, είχε και σάρκα και αίμα για τη σωτηρία μας, έτσι και εμείς διδαχθήκαμε ότι η τροφή που ευλογείται από την προσευχή του λόγου Του, και από το οποίο τρέφεται το αίμα και η σάρκα μας μέσω της μεταστοιχείωσης, είναι η σάρκα και το αίμα εκείνου του Ιησού που έγινε σάρκα. Διότι οι απόστολοι, στα απομνημονεύματα που συνέταξαν από αυτούς, που ονομάζονται Ευαγγέλια, μας παρέδωσαν έτσι ό,τι τους είχε δοθεί ως εντολή ; ότι ο Ιησούς πήρε ψωμί, και αφού ευχαρίστησε, είπε: «Αυτό κάνετε σε ανάμνησή μου, 145 αυτό είναι το σώμα μου». και ότι, με τον ίδιο τρόπο, αφού πήρε το ποτήρι και ευχαρίστησε, είπε: «Αυτό είναι το αίμα μου». και τους το έδωσε μόνος του.

https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000133
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000135
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θεολογικό έργο του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Μάρτυρα

7
Σχετικά με τη φιλοσοφία :
«Θα σου πω», είπα, «τι μου φαίνεται. Γιατί η φιλοσοφία είναι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο κτήμα και το πιο τιμητικό ενώπιον του Θεού, στον οποίο μας οδηγεί και μόνο μας επαινεί. και αυτοί είναι αληθινά άγιοι άνθρωποι που έχουν δώσει προσοχή στη φιλοσοφία. Το ποια είναι η φιλοσοφία, ωστόσο, και ο λόγος για τον οποίο έχει σταλεί στους ανθρώπους, έχουν ξεφύγει από την παρατήρηση των περισσότερων. γιατί δεν θα υπήρχαν ούτε Πλατωνιστές, ούτε Στωικοί, ούτε Περιπατητικοί, ούτε Θεωρητικοί,9 ούτε Πυθαγόρειοι, αφού αυτή η γνώση είναι μία.

Πρωτότυπο:
Ἐγώ σοι, ἔφην, ἐρῶ ὅ γέ μοι καταφαίνεται. ἔστι γὰρ τῷ ὄντι φιλοσοφία μέγιστον κτῆμα καὶ τιμιώτατον θεῷ, ᾧ τε προσάγει καὶ συνίστησιν ἡμᾶς μόνη, καὶ ὅσιοι ὡς ἀληθῶς οὗτοί εἰσιν οἱ φιλοσοφίᾳ τὸν νοῦν προσεσχηκότες. τί ποτε δέ ἐστι φιλοσοφία καὶ οὗ χάριν κατεπέμφθη εἰς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς πολλοὺς λέληθεν; οὐ γὰρ ἂν Πλατωνικοὶ ἦσαν οὐδὲ Στωϊκοὶ οὐδὲ Περιπατητικοὶ οὐδὲ Θεωρητικοὶ οὐδὲ Πυθαγορικοί, μιᾶς οὔσης ταύτης ἐπιστήμης. οὗ δὲ χάριν πολύκρανος ἐγενήθη, θέλω εἰπεῖν
 
Πηγή : https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000007
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”

cron