Η περίπτωση του Αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου, είναι ένα αξιόλογο παράδειγμα ένωσης του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό κατά τους πρώιμους αιωνες εξάπλωσης του Χριστιανισμού στον Ελλαδικό χώρο. Λέγεται λοιπόν από πολλούς ότι, οι Χριστιανοί ήταν αντίθετοι των Ελλήνων, ωστόσο αυτό απαιτεί βαθιά ανάλυση, διότι υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα που δηλώνουν την ένωση πνεύματος μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Ένα καλό παράδειγμα ένωσης Ελληνισμού και Χριστιανισμού είναι ο άγιος Ιουστίνος ο Μάρτυρας που έζησε τους πρώτους αιώνες εξάπλωσης του Χριστιανισμού (100 - 165) στον Ελλαδικό χώρο, έως ότου μαρτύρησε επί εποχής Μάρκου Αυρηλίου στην Ρώμη. Ο λόγος που ο Άγιος Ιουστίνος είναι τόσο σημαντικός για τους Έλληνες Χριστιανούς είναι διότι :
- Ήταν Πλατωνικός φιλόσοφος που αποδέχθηκε τον Ιησού Χριστό και
- Τα έργα του αντιπροσωπεύουν τις αρχαιότερες σωζόμενες Χριστιανικές απολογίες αξιόλογου μεγέθους
Συνεπώς, υιοθετώντας την οπτική του αγίου Ιουστίνου, έχουμε ένα αξιόλογο μείγμα-ένωση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Το πρόβλημα με την μελέτη των κειμένων του Αγίου Ιουστίνου είναι ότι πολεμήθηκε σφόδρα διότι οι εχθροί του κατανόησαν από νωρίς το μέγεθος του και είδαν την απειλή της ένωσης αυτής στο πρόσωπο του μεγάλου Άγιου και Φιλόσοφου Ιουστίνου, συνεπώς αρκετά από αυτά τα κείμενα δεν σώζονται, άλλα έχουν υποστεί φθορές, και άλλα δεν θεωρούνται γνήσια δικά του ενώ αρχικά αποδώθηκαν ψευδώς σε αυτόν, όπως το περίφημο "Λόγος Παραινετικός Προς Έλληνας". Θα ήθελα να σταθούμε ιδιαίτερα στο τελευταίο κείμενο διότι είναι ένα πολύ δυναμικό κείμενο το οποίο απευθύνεται στους Έλληνες, ωστόσο όπως αποδεχόμαστε σήμερα, θεωρείται νόθο κείμενο, αμφιβόλου γνησιότητας, και είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους γράφτηκε, διότι έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τι επιδίωκε ο συγγραφέας του κειμένου.
Βλέπετε, οι εχθροί του Χριστιανισμού κατανόησαν ότι χρειαζόταν ένας εκπρόσωπος της ελληνικής φιλοσοφίας για να μπορέσει να υπάρξει πόλωση-διχόνοια-διαίρεση ανάμεσα στους πρώιμους Χριστιανούς και τους Έλληνες που θαύμαζαν την φιλοσοφία. Έτσι λοιπόν, το κείμενο αυτό που ψευδός αποδίδεται στον Άγιο Ιουστίνο "Λόγος Παραινετικός Προς Έλληνας" είναι ένα κείμενο "Δούρειος Ίππος" εναντίον Ελλήνων τε και Χριστιανών. Αυτό φαίνεται από το γεγονός, ότι βάλλεται εκτενώς εναντίον των Φιλοσόφων της Ελλάδος, προσπαθόντας από τη μία να τους χρησιμοποιήσει για να δώσει κύρος και από την άλλη μιλάει για αυτούς μειονεκτικά αποδίδοντας κυρίως ατέλειες, όμως το σημαντικότερο είναι ότι δεν περιέχει καθόλου διδασκαλία συναφή με τον Χριστό, τον Χριστιανισμό ή έστω κάτι που να δείχνει ότι είναι Χριστιανικό κείμενο, ενώ παράλληλα τονίζει υπέρμετρα την υπεροχή του Μωυσή έναντι όλων, για να αποδείξει εν τέλη ότι η αληθινή θρησκεία είναι αυτή του Μωυσέως, περιορίζοντας όμως τη σκέψη του εκεί, και όχι στην διδασκαλία του Χριστού. Στόχος λοιπόν του κειμένου ήταν ο εξής :
- Ο αναγνώστης πρέπει να πεισθεί ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν είχαν γνώση σχετικά με τα θεολογικά ζητήματα,
- αλλά επειδή υπάρχουν αρκετά παραδείγματα ότι είχαν, πρέπει τουλάχιστον να πεισθεί ότι πριν από όλους έφτασε στην θεογνωσία ο Μωυσής
- οπότε θα πρέπει αλλού να αναφέρονται οι Έλληνες επαινετικά (για να δίνεται κύρος) και αλλου μειονεκτικά (για να φανεί η υπεροχή του Μωυσή),
- ωστόσο, επειδή ο στόχος είναι να μειωθούν οι Έλληνες, δεν λαμβάνει καθόλου πληροφορίες σχετικά με το Χριστό... κάτι που θα έκανε ένας Χριστιανός,
- διότι ο σκοπός δεν είναι να ακουστεί το Ευαγγέλιο, αυτό θα ήταν καταστροφικό για το συγγραφέα, ο οποίος κυρίως επιθυμεί να
- προβάλει κυρίως την Μωσαϊκή υπεροχή, συνεπώς τα επιχειρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επιβληθεί ο Ιουδαϊσμός σε δεύτερο επίπεδο.
Δυστυχώς, η πρακτική αυτή, ακολουθείται έως τις μέρες μας, όπου βάλλεται ακόμα και σήμερα τόσο ο Χριστιανισμός, όσο και η Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη στις περιπτώσεις όπου σμίγει με τον Χριστιανισμό. Εν ολίγοις, αυτό το οποίο συμπεραίνει κανείς μελετώντας το συγκεκριμένο κείμενο είναι ότι :
- οι εχθροί της αλήθειας χρησιμοποίησαν τον Χριστό, ονομάζοντας τους εαυτούς τους Χριστιανούς, για να επιβάλλουν όμως το κύρος του Μωυσή και όχι για να μαρτυρήσουν την αλήθεια, δηλαδή τα Ευαγγέλια.
- προσπάθησαν να μειώσουν την Ελληνική φιλοσοφία με σοφισμούς και ρητορική και να ανυψώσουν την Ιουδαϊκή παρακαταθήκη, για να επιβάλλουν κατόπιν τον Ιουδαισμό, και όχι για να αναδείξουν την Χριστιανική διδασκαλία.
- δημιούργησαν έτσι εσκεμμένα σύγκρουση μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού, και όχι σύγκρουση μεταξύ ελληνισμού και Ιουδαϊσμού, με τον τελευταίο να βρίσκεται κερδισμένος, αφού "όταν μαλώνουν δύο κερδίζει ο τρίτος".
Ο κυριότερος λόγος που δηλώνει ότι τα παραπάνω έγιναν εσκεμμένα είναι ότι γράφτηκε χρονολογικά πολύ αργότερα το συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο ψευδός αποδόθηκε στον Χριστιανό και μάλιστα φιλόσοφο Ιουστίνο. Αυτό δημιουργεί μία σειρά από ερωτηματικά: ποιος το έγραψε; γιατί το έγραψε; τι επιδίωκε; τα οποία φυσικά απαντήθηκαν όσο γινόταν στο παρόν άρθρο.
Περισσότερα :
Περισσότερα :
Λόγος Παραινετικός προς Έλληνας
Αποτελεί εκτενή γραμματεία 38 κεφαλαίων που διασώθηκε από τους κώδικες Paris Gr. 450 και 451 και τον Argentoratensis του Στρασβούργου. Στόχος του είναι να αντιπαραβάλει του εθνικούς έναντι των χριστιανών. Σύμφωνα με τον άγνωστο συγγραφέα του είναι μάταια και επιβλαβής η διδασκαλία των εθνικών ποιητών και φιλοσόφων. Οι ποιητές αναπτύσσουν θεογονία και μυθολογία η οποία ευκόλως αναιρείται ενώ σε πολλά σημεία καταντά αποκρουστική. Τότε οι εθνικοί ως ανάχωμα καταφεύγουν στη φιλοσοφία η οποία όμως είναι γεμάτη αντιφάσεις. Έτσι και αυτές οι απόψεις είναι πεπλανημένες ειδάλλως θα συμφωνούσαν μεταξύ τους. Παρόλα αυτά είπαν και ορισμένα ορθά πράγματα περί Θεού, αλλά αυτά ανήκουν σε γνώσεις οι οποίες αντλήθηκαν από τους προφήτες οι οποίοι είναι παλαιότεροι των φιλοσόφων. Στον επίλογο καλεί τους εθνικούς να ακολουθήσουν την αληθινή θεοσέβεια.
Η στάση του συγγραφέα απέναντι στους εθνικούς μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Θεοφίλου. Η πραγματεία αυτή επίσης μπορεί να αντιπαραβληθεί προς το έργο του Ιουστίνου "Λόγος προς Έλληνας[5], αλλά δε δύναται να ταυτίστεί με αυτόν[6]. Η μεθοδικότητα άλλωστε, η γλαφυρότητα και η συνεπής επιχειρηματολογία είναι προσόντα που συνήθως απουσιάζουν από τον μεγάλο απολογητή. Λόγω της μη αναφοράς σε διωγμούς εικάζεται πως συνεγράφη κατά τη διάρκεια του του τρίτου αιώνος, είτε περί το 220, είτε από το 260 ως το 300[7].
α) Εκείνα που είναι αδιαμφισβήτητης γνησιότητας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι δύο Απολογίες του. Η πρώτη απευθύνεται στον Αυτοκράτορα Αντωνίνο τον Ευσεβή και στους δύο θετούς γιους του, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Λεύκιο Βέρο, ενώ η δεύτερη, συνταγμένη λίγο αργότερα, απευθύνεται στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο και στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Εδώ ο Ιουστίνος, επικαλούμενος τη φωνή του δικαίου, ανασκευάζει τις κατά των χριστιανών κατηγορίες, επειδή μόνον αυτοί σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία διώκονται για τα θρησκευτικά του φρονήματα. Ταυτόχρονα προβάλει το οικουμενικό μήνυμα της χριστιανικής διδασκαλίας. Τα έργα αυτά επηρέασαν τους Τατιανό και Αθηναγόρα ενώ ο Ευσέβιος το εγκωμιάζει. Επίσης ο Προς Τρύφωνα Ιουδαίον Διάλογος, που θεωρήθηκε η αρχαιότερη χριστιανική αυτοβιογραφία, παρουσιάζεται ένας διάλογος μεταξύ του Ιουστίνου και του Ιουδαίου Τρύφωνα. Επικεντρώνεται στην υπεροχή της χριστιανικής διδασκαλίας έναντι των αρχαίων φιλοσοφικών συστημάτων και του μωσαϊκού νόμου.[19]
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: : https://el.orthodoxwiki.org/%CE%A8%CE%B ... E%BD%CE%B1
https://greekdownloads.wordpress.com/20 ... %84%CF%85/
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000079
Σημείωση : το παρόν άρθρο μπορεί να αναδημοσιευθεί, συγχωρέστε με εκ των προτέρων αν το κείμενο αυτό σας φανεί απλό και χωρίς πλούσια γλαφυρότητα, αλλά δεν γράφτηκε από κάποιον εξεζητημένο συγγραφέα παρά από έναν απλό άνθρωπο που καταγράφει τις σκέψεις και παρατηρήσεις του όσο το δυνατόν πιο λιτά γίνεται.
https://greekdownloads.wordpress.com/20 ... %84%CF%85/
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000079
Σημείωση : το παρόν άρθρο μπορεί να αναδημοσιευθεί, συγχωρέστε με εκ των προτέρων αν το κείμενο αυτό σας φανεί απλό και χωρίς πλούσια γλαφυρότητα, αλλά δεν γράφτηκε από κάποιον εξεζητημένο συγγραφέα παρά από έναν απλό άνθρωπο που καταγράφει τις σκέψεις και παρατηρήσεις του όσο το δυνατόν πιο λιτά γίνεται.
Πρώτη απολογία (english-original)
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default
Δεύτερη απολογία (english-original)
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default
Διάλογος προς Τρύφωνα
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000005
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default
Δεύτερη απολογία (english-original)
https://catholiclibrary.org/library/vie ... nd=default
Διάλογος προς Τρύφωνα
https://catholiclibrary.org/library/vie ... d=00000005
