Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ

1
   
Εικόνα
  =smallH λίστα των μασόνων Τα ονόματα 244 επιφανών ελευθεροτεκτόνων από το 1800 ως το 1950 όπως καταγράφονται στην ιστοσελίδα της Στοάς Ιωάννης Καποδίστριας (κόμης) Μέλος της Φιλικής Εταιρείας – Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Βασιλείς, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, υπουργοί, στρατιωτικοί, καθηγητές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, διπλωμάτες, ποιητές και πολλοί άλλοι επιφανείς άνθρωποι που διαμόρφωσαν=small =small ασιλείς, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, υπουργοί, στρατιωτικοί, καθηγητές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, διπλωμάτες, ποιητές και πολλοί άλλοι επιφανείς άνθρωποι που διαμόρφωσαν με τη δράση τους την ιστορία της Νεότερης Ελλάδας ήταν ελευθεροτέκτονες (δηλαδή μασόνοι). Από τις αρχές του 19ου αιώνα ως και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια οι μασόνοι των ελληνικών στοών διέπρεψαν στην πολιτική και κατέλαβαν σημαντικές θέσεις-κλειδιά σε τομείς του κράτους. Μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα το 1941, καταστράφηκε σημαντικό τμήμα των αρχείων της Μεγάλης Στοάς των μασόνων της Ελλάδος, με αποτέλεσμα πολλά ονόματα να έχουν χαθεί. Ωστόσο έχουν διασωθεί 244 ονόματα σημαντικών ελλήνων μασόνων, τα οποία δημοσιοποιούνται σήμερα. Οι 244 άνδρες, η πορεία των οποίων καλύπτει 150 χρόνια – από το 1800 ως το 1950 -, ήσαν μέλη των στοών με ενδεικτικές ονομασίες που στην πλειονότητά τους παραπέμπουν στην αρχαιότητα και στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Σημειώνονται χαρακτηριστικά οι στοές «Πυθαγόρας», «Σκενδέρμπεης», «Ευαγόρας», «Μέλης», «Ιωνία», «Ορφεύς», «Φίλιππος», «Ησίοδος», «Δελφοί», «Βυζάντιον» «Πανελλήνιον», «Αθήνα», «Υψηλάντης», «Αναγέννησις», «Αδελφοποίησις», «Προμηθεύς», «Φοίνιξ» Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Κέρκυρας, «Πατρίς», «Παλαιών Πατρών Γερμανός», «Θέμις», «Ηλιος», «Ραδάμανθυς», «Αχαϊκός Αστήρ», «Πρόοδος», «Κινύρας», «Μιαούλης», «Πίστις», «Πέλλα», «Εταιρεία Φιλικών», «Μέγας Αλέξανδρος», «Ομηρος», «Παρθενών», «Αρμονία», «Φως», «Ενωσις», «Σόλων», «Ηρα», «Ζήνων», «Παλαιστίνη», «Φίλοι του Βορρά», «Δωδώνη» και «Renaissance».
=smallΑνάμεσα στα ονόματα των μασόνων της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας περιλαμβάνονται μορφές όπως ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1831 από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη (αδελφός και γιος του Πετρόμπεη). Ως μασόνος στα σχετικά έγγραφα της «Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος» αναφέρεται επίσης ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά και ο εμπνευστής της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 Ιωάννης Μεταξάς. Από τα αρχεία των μασόνων δεν λείπουν και ιστορικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας, όπως ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας και στη συνέχεια Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος Λαζαρίδης. και ο Μελέτιος Μεταξάκης, ο οποίος διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Πατριάρχης. Ως μασόνος αναφέρεται στα αρχεία της Στοάς των Αθηνών και ο επί 24 χρόνια Πατριάρχης Ιεροσολύμων Βενέδικτος Παπαδόπουλος.=small =small Μασόνος ήταν, σύμφωνα με τα μασονικά αρχεία, σημαντικοί άνδρες του Επαναστατικού Αγώνα του 1821, όπως ο «Γέρος του Μωριά» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Από τα αρχεία δεν λείπουν και οι πρωτεργάτες της «Φιλικής Εταιρείας» Νικόλαος Σκουφάς, Εμμανουήλ Ξάνθος, Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο επικεφαλής του Ιερού Λόχου Νικόλαος Υψηλάντης.
=smallΣτις τάξεις των ελλήνων μασόνων περιλαμβάνονται και σημαντικά πρόσωπα του πνεύματος και των τεχνών, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και ο μουσουργός Νικόλαος Μάντζαρος ο οποίος μελοποίησε τον Εθνικό Υμνο. Πολλοί μασόνοι έγιναν κατά την περίοδο 1800-1950 δήμαρχοι Αθηναίων. Χαρακτηριστικά αναφέρονται τα ονόματα των Κωνσταντίνου Κοτζιά, Εμμανουήλ Μπενάκη, Γεωργίου Τσόχα, Αμβροσίου Πλυτά και του Τιμολέοντος Φιλήμονα.
=smallH πρώτη τεκτονική στοά της Ελλάδος ιδρύθηκε το 1782 στην υπό βενετική διοίκηση Κέρκυρα με την ονομασία «Αγαθοεργία» (Beneficenza). Ανοιξε εκεί ως παράρτημα της Μεγάλης Στοάς της Βερόνα, η οποία έδρευε στην ιταλική Πάντοβα. Την ίδια εποχή λειτουργούσαν μασονικές στοές και στη Βιέννη. Το 1811 ο Διονύσιος Ρώμας ίδρυσε την πρώτη στοά στον ελληνικό χώρο υπό τον τίτλο «Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος, κατ’ Ανατολήν Κερκύρας» που αποτελεί τον πρόδρομο της «Μεγάλης Στοάς» η οποία υπάρχει και σήμερα. Το 1813, ο μετέπειτα κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας ίδρυσε στο Παρίσι το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον», το οποίο στη συνέχεια συνεργάστηκε και με τη «Φιλική Εταιρεία» την οποία ίδρυσαν στην Οδησσό στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 οι Σκουφάς, Ξάνθος και Τσακάλωφ. Στη συνέχεια, τόσο πριν όσο και μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, δημιουργήθηκαν μικρότερες ή μεγαλύτερες στοές οι οποίες συνενώθηκαν το 1867.


=smallΒασιλείς, πρίγκιπες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, πρωθυπουργοί
=smallΑνδρέας (πρίγκιπας, απελάθηκε από τη χώρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922), Βασίλειος Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης), Βενέδικτος (πατριάρχης Ιεροσολύμων, κατά κόσμον Παπαδόπουλος Βασίλειος), Βενιζέλος Ελευθέριος (πρωθυπουργός), Γεώργιος B´ (βασιλιάς), Γούναρης Δημήτριος (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Ιωάννης (Τζον) (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Γεώργιος (πρωθυπουργός), Ιωακείμ Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης), Καλογερόπουλος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Καποδίστριας Ιωάννης (πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας), Κροκιδάς Σωτήριος (πρωθυπουργός), Λογοθετόπουλος Κων. (πρωθυπουργός), Μελέτιος B´ (αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Πατριάρχης – κατά κόσμον Εμμ. Μεταξάκης), Μεταξάς Ιωάννης (πρωθυπουργός), Παπαναστασίου Αλέξανδρος (πρωθυπουργός), Πιπινέλης Παναγιώτης (πρωθυπουργός), Σοφούλης Θεμιστοκλής (πρωθυπουργός), Στράτος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Φώτιος (πατριάρχης Αλεξανδρείας – κατά κόσμον Πέρογλου Γεώργιος), Χριστόφορος (πρίγκιπας), Χρύσανθος (μητροπολίτης Τραπεζούντος και στη συνέχεια αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος – κατά κόσμον Φιλιππίδης Χαρίλαος).


=smallΥπουργοί, στρατιωτικοί, τραπεζίτες, καθηγητές
=smallΑγγελόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Αγγελόπουλος Κων. (πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπουργός), Αδαμαντίου Αδάμ (καθηγητής), Αθανασιάδης Κων. (καθηγητής), Αθηνογένης Αντώνιος (υπουργός), Αλεξανδρής Κων. (ναύαρχος, υπουργός), Αναγνωστόπουλος Ανδρ. (καθηγητής), Αναγνωστόπουλος Γεώργ. (καθηγητής), Ανδρεάδης Ανδρέας (ακαδημαϊκός), Αντωνόπουλος Σπήλιος (υπουργός, μέλος του Διευθυντηρίου το 1863), Αντωνόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Αξελός Ηρακλής (υποστράτηγος), Αραβαντινός Αναστάσιος (καθηγητής), Αραβαντινός Κων. (καθηγητής), Αραβαντινός Σπυρίδων (υπουργός).
=smallΒαρούνης Θεόδωρος (καθηγητής), Βανδώρος Παναγιώτης (υποναύαρχος), Βάρβογλης Νικόλαος (υποστράτηγος), Βελιανίτης Θεόδωρος (υπουργός), Βέρροιος Μιχαήλ (καθηγητής), Βλησίδης Θρασύβουλος (καθηγητής, αντιπρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Βότσης Νικόλαος (ναύαρχος), Βράιλας Αρμένης (πρόεδρος Ιονίου Βουλής).
=smallΓαλανός Σπυρίδων (καθηγητής), Γεννατάς Πέτρος (υπουργός), Γεωργαλάς K. Γεώργιος (καθηγητής), Γεωργαντάς Αχιλλεύς (καθηγητής), Γιανναράς Ευάγγελος (καθηγητής), Γουναράκης Νικόλαος (υπουργός), Γεννάδης Στέφανος (στρατηγός), Γενησαρλής Νικόλαος (στρατηγός), Γιαννηκώστας Νικ. (στρατηγός, βουλευτής), Γρυπάρης Χρήστος (υποστράτηγος).
=smallΔαγκλής Παναγιώτης (στρατηγός, υπουργός), Δαμασκηνός Νικόλαος (καθηγητής), Δαμιανός Αντώνιος (υπουργός), Δημαράς Νικόλαος (καθηγητής), Διαπούλης Χαράλαμπος (καθηγητής), Διγενής Κίμων (στρατηγός), Δίγκας Δημήτριος (μακεδονομάχος, υπουργός), Διδαχός Γεώργιος (υπουργός), Δουρέντης Ιωάννης (υπουργός), Δουρούτης Αθανάσιος (βιομήχανος, τραπεζίτης), Δούσμανης Βίκτωρ (στρατηγός).
=smallΕμμανουήλ Εμμανουήλ (καθηγητής), Ευλάμπιος Μιχαήλ (υπουργός).
=smallΖαβιτσιάνος Κων. (υπουργός, διοικητής Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος), Ζαλοκώστας Ευγένιος (διπλωμάτης, υπουργός), Ζάννας Αλέξανδρος (υπουργός, συγγραφέας).
=smallΘεοτόκης Νικόλαος (υπουργός), Θεοτόκης Σπυρίδων (υπουργός).
=smallΙατρίδης Βασίλειος (καθηγητής), Ιωαννίδης Περικλής (ναύαρχος).
=smallΚαζάζης Νεοκλής (καθηγητής), Κάλευρας Δημήτριος (καθηγητής), Καλιτσουνάκης Δημήτριος (καθηγητής, υπουργός), Καλομενόπουλος Νικόλαος (στρατηγός Νίδας, μακεδονομάχος), Καμπούρογλους Δημήτριος (ιστορικός, ακαδημαϊκός), Κανελλόπουλος Ευθύμιος (υπουργός), Καραϊσκάκης Σπυρίδων (στρατηγός), Καραπαναγιώτης Απόστ. (καθηγητής), Καρβούνης Νικόλαος (υπουργός), Κατσαφάδος Γεώργιος (γιατρός, υφυπουργός), Κατσιμήτρος Χαράλαμπος (στρατηγός), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (αρχιστράτηγος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (Φαλέζ) (στρατιωτικός, εγγονός του «Γέρου του Μωριά»), Κοντογιάννης Παντελής (καθηγητής), Κοσμάς Γεώργιος (στρατηγός, υπουργός), Κοτζιάς Κων. (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός), Κοφινιώτης Αντώνιος (καθηγητής), Κρητικός Παναγιώτης, (καθηγητής), Κυριακός Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Κυρίμης Γεώργιος (υπουργός), Κύρκος Μιχαήλ (υπουργός), Κωστής Κωνσταντίνος (καθηγητής).
=smallΛαδάς Χρήστος (υπουργός), Λεβίδης Νικόλαος (υπουργός), Λελούδας Γεώργιος (ναύαρχος), Λομβάρδος Κων. Αργασάρης (υπουργός), Λομβάρδος Κων. (υπουργός), Λούβαρης Νικόλαος (ακαδημαϊκός), Λοβέρδος Σπυρίδων (υπουργός, τραπεζίτης).
=smallΜακκάς Γεώργιος (καθηγητής), Μαριδάκης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Μάτεσις A. Σπυρίδων (ναύαρχος, πολιτικός), Ματθαιόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Μαυροκορδάτος Δημήτριος (υπουργός, νομάρχης), Μαυρομιχάλης Στυλιανός (υποναύαρχος, μακεδονομάχος), Μελάς Βασίλειος (υποστράτηγος), Μελάς Λεωνίδας (υπουργός), Μελάς Π. Μιχαήλ (ανώτατος αξιωματικός), Μελάς Παύλος (μακεδονομάχος), Μομφεράτος Αντώνιος (καθηγητής), Μπάιρας Ανδρέας (στρατηγός), Μπακόπουλος Κων. (στρατηγός), Μπαλτατζής Γεώργιος (υπουργός), Μπενάκης Εμμανουήλ (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός).
=smallΝικολίτσας Γεώργιος (καθηγητής).
=smallΟικονομίδης Ιωάννης (τραπεζίτης), Οικονομόπουλος Νικόλαος (υπουργός), Οικονόμου Αριστ. (καθηγητής).
=smallΠαπαβασιλείου Ιπποκράτης (στρατηγός, υπουργός), Παπαγεωργίου Πέτρος (καθηγητής), Παπαδάκης Ιωάννης (καθηγητής), Παπαδήμας Νικόλαος (στρατηγός, υπουργός), Παπαδοδήμας Ηλίας (στρατηγός, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Παπαμιχαλόπουλος Κων. (υπουργός), Παπούλιας Δημήτριος (ακαδημαϊκός), Παππάς Αλέξανδρος (υπουργός), Πεζόπουλος Θεόδωρος (αντιπλοίαρχος), Πεζόπουλος Κυριάκος (υποναύαρχος), Πετζετάκης Μιχαήλ (καθηγητής), Πηχεών Φιλόλαος (στρατηγός, μακεδονομάχος), Πιερράκος Κυριάκος (στρατηγός, υπουργός), Πυλαρινός Φραγκίσκος (καθηγητής).
=smallΡάδος N. Κων. (καθηγητής), Ράλλης Πέτρος (υπουργός), Ρούφος – Κανακάρης Λουκάς (υπουργός), Ρωμανός Αριστ. (υπουργός), Ρώμας Αλέξανδρος (υπουργός).
=smallΣακελλαρίου Γεώργιος (καθηγητής), Σερπιέρης Φερδινάνδος (τραπεζίτης), Σκαλιέρης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Σκίπης Σωτήρης (ακαδημαϊκός), Σκουλάς Αχιλλεύς (στρατιωτικός, μακεδονομάχος), Σουλιώτης – Νικολαΐδης Αθαν. (στρατηγός, υπουργός), Σπεράντζας Στέλιος (ποιητής, καθηγητής), Στεφάνου Διονύσιος (υπουργός), Στρέιτ Γεώργιος (ακαδημαϊκός, υπουργός), Συνοδινός E. Ελευθέριος (καθηγητής), Συρμόπουλος Σόλων (πρύτανης), Σφακιανάκης Παναγιώτης (υπουργός).
=smallΤζέτζης Ιωάννης (ιστορικός, καθηγητής), Τρικούπης Σπυρίδων (πρόεδρος του πρώτου επταμελούς Υπουργικού Συμβουλίου του ελληνικού κράτους), Τσακόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Τσίλλερ Ερνέστος (αρχιτέκτων, αρχαιολόγος, καθηγητής), Τσόντος – Βάρδας Γεώργιος (στρατηγός, μακεδονομάχος, υπουργός).
=smallΥψηλάντης Αλέξανδρος (στρατηγός, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Δημήτριος (στρατιωτικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Νικόλαος (αρχηγός Ιερού Λόχου, μέλος της Φιλικής Εταιρείας).
=smallΦιλάρετος Γεώργιος (υπουργός), Φραντζής Αμβρόσιος (στρατηγός), Φωτιάδης Αλέξανδρος (καθηγητής).
=smallΧαριτάκης Κων. (καθηγητής), Χαριτάντης Αναστάσιος (καθηγητής), Χαρτ Ευτύχιος (καθηγητής), Χατζηπάνος Παναγιώτης (υπουργός).
=smallΨαρρός Δημήτριος (συνταγματάρχης, αρχηγός αντιστασιακής οργανώσεως 5/42).


=smallΣυγγραφείς, ποιητές, μουσουργοί, βουλευτές, πρέσβεις…
=smallΑδάμαντος Αδάμ (Δήμαρχος Αμμοχώστου), Αναγνωστόπουλος Παν. (Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Αννινος Χαράλαμπος (συγγραφέας), Αννινος Χερουβείμ (μητροπολίτης Παροναξίας), Αντύπας Ανδρέας (γιατρός), Βασιλικός Αθανάσιος (βουλευτής), Βρατσάνος Δημήτριος (βουλευτής), Γαλάνης Εμμανουήλ (συγγραφέας), Γιαννόπουλος Αγησίλαος (δημοσιογράφος), Γλέζος Πέτρος (λόγιος), Δανδόλος Αντώνιος (πολιτικός), Δραγούμης Ιων (λόγιος, πολιτικός), Δραγώνας K. (γιατρός), Εβερτ Μιλτιάδης (μακεδονομάχος), Εσλιν K. (πολιτικός), Ζέπος Π. Ιωάννης (νομοδιδάσκαλος), Ζώης Λεωνίδας (ιστορικός των Επτανήσων), Ησυχάκης Δημήτριος (δήμαρχος Χανίων), Θεοτόκης Εμμανουήλ (πρόεδρος Ιονίου Βουλής), Ιωαννίδης Γεώργιος (βουλευτής Πάφου), Καζαντζάκης Νίκος (συγγραφέας), Καλλιμασιώτης Δημήτριος (βουλευτής), Καλογερόπουλος Δημήτριος (πρόεδρος Ελλήνων Λογοτεχνών), Καλογερόπουλος Παναγιώτης (λόγιος), Καμπάς Παναγιώτης (βιομήχανος), Καυταντζόγλου Λύσανδρος (πρέσβης), Κουρτίδης Αριστ. (λόγιος, παιδαγωγός), Κυβετός Λεωνίδας (βουλευτής), Λαδάς Ιωάννης (νομικός), Λευκαδίτης Αθανάσιος (γυμναστής, ιδρυτής Ελληνικού Προσκοπισμού), Μαλακάσης Μιλτιάδης (ποιητής), Μανιάκης K. (δικαστικός), Μάνος Νικόλαος (δήμαρχος Θεσσαλονίκης), Μάντζαρος-Χαλικιόπουλος Νικόλαος (μουσουργός), Μαρκοράς Γεράσιμος (ποιητής), Μαρτινέλλης Γεώργιος (ποιητής), Μάτεσις Αντώνιος (νομικός, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου), Ματσούκας Σπυρίδων (ποιητής), Μελάς Αλέξανδρος (βουλευτής), Μινέικο Σιγισμούνδος (μηχανικός), Μπαλάνος Δημήτριος (γιατρός), Νάγος Σπυρίδων (συγγραφέας), Ξάνθος Εμμανουήλ (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Παπαγεωργίου Φιλώτας (βουλευτής), Πελεκίδης Ευστράτιος (αρχαιολόγος), Περράκης K. (γιατρός, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Πλυτάς Αμβρόσιος (δήμαρχος Αθηναίων), Πουρής Μιλτιάδης (βιομήχανος), Ράδος Νικόλαος (λόγιος, ιστοριοδίφης), Ράμμος Αντώνιος (πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Ρώμας Διονύσιος (γερουσιαστής της Ιονίου Βουλής, Μέλος Φιλικής Εταιρείας), Σάρρος Δημήτριος (μακεδονομάχος), Σημιτόπουλος Ηλίας (αρχιτέκτων), Σημιτόπουλος K. (γιατρός), Σκουφάς Νικόλαος (ιδρυτικό Μέλος Φιλικής Εταιρείας), Σολομωνίδης Σπυρίδων (δημοσιογράφος, νομάρχης), Σολομωνίδης Σωκράτης (δημοσιογράφος), Σώζος Χριστόδουλος (δήμαρχος Λεμεσού, βουλευτής), Τερτσέτης Γεώργιος (λόγιος, δικαστικός), Τζαζόπουλος Αλέξανδρος (νομικός), Τριανταφυλλίδης Αντώνιος (βουλευτής Λευκωσίας), Τσακάλωφ Αθανάσιος (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Τσόχας Γεώργιος (δήμαρχος Αθηναίων), Φιλήμων Τιμολέων (βουλευτής, δήμαρχος Αθηναίων), Φλογαΐτης Θεόδωρος (λόγιος, δικαστικός), Φλώκος Χαράλαμπος (γενικός στρατιωτικός αρχίατρος), Χαλκοκονδύλης Λ. Ιωάννης (κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος), Χοϊδάς Ρόκκος (βουλευτής), Χρηστοβασίλης Χρ. (ποιητής), Χρυσάφης Ιωάννης (καθηγητής Γυμναστικής).=small =smallΠΗΓΗ- https://teamdaidalos.blogspot.com/

Re: Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ

3
Τι σχέση μπορεί να είχε η Φιλική Εταιρεία με τη μασονία Από τον δεδηλωμένο ελευθεροτέκτονα Ξάνθο μέχρι τους μυστικούς όρκους, τα κρυφά σημάδια και την κωδικοποημένη επικοινωνία των Φιλικών
Εικόνα
Μπαίνοντας κανείς στην επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος θα αντικρίσει στη σελίδα με τους «Διακεκριμένους Έλληνες Τέκτονες» τα ονόματα και των τριών πρωτεργατών της Φιλικής Εταιρείας (Εμμανουήλ Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ), καθώς και του αδιαφιλονίκητου αρχηγού της μετά το 1820, Αλέξανδρου Υψηλάντη. Σύμφωνα με τα μασονικά αρχεία, τέκτονες ήταν αρκετοί ακόμα πρωτεργάτες του εθνικού μας ξεσηκωμού, από τον «Γέροντα του Μοριά» Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον επικεφαλής του Ιερού Λόχου, Νικόλαο Υψηλάντη, μέχρι και τον πρώτο κυβερνήτη του νεοσύστατου κράτους, Ιωάννη Καποδίστρια! Είχε όμως πράγματι ο τεκτονισμός συμβολή στην Ελληνική Επανάσταση και μάλιστα κάπου έναν αιώνα πριν από την έκρηξή της, όπως διαδίδουν οι ελευθεροτέκτονες; Και γιατί διεκδικούν με τόση ζέση οι έλληνες μασόνοι τη Φιλική Εταιρεία, τη μυστική αδελφότητα που κυοφόρησε την ίδια την εθνεγερσία μας; Εξαντλούνται άραγε οι συγγένειες των δύο μυστικών εταιριών στα τυπικά τελετουργικά, τους όρκους μύησης και τα ερμητικά δρώμενα ή μήπως υπάρχει κάτι περισσότερο στους κόλπους των Φιλικών; Κάτι περισσότερο από τον δεδηλωμένα τέκτονα Ξάνθο δηλαδή. Όπως ξέρουμε, η Φιλική Εταιρεία ήταν η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που ιδρύθηκαν με σκοπό την προετοιμασία της επανάστασης και την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό. Η επίσημη ιστορία τη θέλει να ιδρύεται το 1814 στην Οδησσό από τρεις εμπόρους περιορισμένης δράσης, τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ. Οι Φιλικοί μυούνταν στην Εταιρεία με μυστικό όρκο πίστης και επικοινωνούσαν μεταξύ τους με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικά. Και ήταν αυτή ακριβώς η ερμητική φύση της που εξηγεί τον περιορισμένο και αμφίσημο χαρακτήρα των τεκμηρίων που άφησε πίσω της. Η Φιλική Εταιρεία άναψε λοιπόν τη φλόγα της Επανάστασης του 1821 ως μια τελείως συνωμοτική ομάδα από αληθινά παθιασμένους πατριώτες. Ο τρόπος δράσης της είχε μάλιστα όλα τα χαρακτηριστικά των μυστικιστικών εταιριών του 19ου αιώνα, αφού μέχρι και φόνοι έγιναν στο εσωτερικό της! Από την άλλη, ήταν τέτοια η ιερότητα του σκοπού της και ο κίνδυνος που διέτρεχαν τα μέλη που κάθε μυστικότητα ήταν εντελώς επιβεβλημένη μεταξύ των Φιλικών. Κι έτσι δανείστηκαν τους παραδεδομένους κώδικες αντίστοιχων μυστικών εταιριών της εποχής, οργανώσεων όπως και η μασονία δηλαδή, η οποία κατά τον 19ο αιώνα παρέμενε φιλελεύθερη και φαινόταν να την προτιμούν οι προοδευτικοί κύκλοι της Ευρώπης. Μέσα στον κίνδυνο της αποστολής και όσο η Εταιρεία εξαπλωνόταν ταχύτατα εξάλλου, δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις αν είχες να κάνεις με σύντροφο ή εχθρό, κι έτσι η μυστική επικοινωνία, τα κωδικοποιημένα ονόματα και η ιερή μύηση στο Ευαγγέλιο ήταν πρωταρχικής σημασίας για τη μακροημέρευση της προσπάθειας. Οι Φιλικοί δεν αποζητούσαν άλλωστε παγκόσμια κυριαρχία ούτε πλούτη αμύθητα. Το μόνο που ήθελαν ήταν η απελευθέρωση του έθνους και ήταν έτοιμοι να καταβυθιστούν σε υπόγεια και μυστικά καταφύγια για να πετύχουν τον ευγενή σκοπό τους. Δεν αποκλείεται καθόλου, μας λένε οι μελετητές, να δανείστηκαν τα μασονικού τύπου τερτίπια για να εξασφαλίσουν τη μακροημέρευσή τους, κωδικοποιημένα σύμβολα που γνώριζε εξάλλου καλά ο Ξάνθος που είχε μυηθεί στη μασονική στοά της Λευκάδας κάποια χρόνια πρωτύτερα, όπως και οι άλλοι πρωτεργάτες που ήταν μέλη άλλων μυστικών εταιριών. Ας μην ξεχνάμε ότι η δημιουργία μυστικών (παράνομων) οργανώσεων που αυτοαποκαλούνταν «εταιρείες» και έθεταν βαθμιαία ως στόχο τους την πυροδότηση εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάζει ιδιαίτερη άνθιση στην Ευρώπη των τελών του 18ου αιώνα. Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο θα βρει πρόσφορο έδαφος στους λαούς που ζούσαν κάτω από την οθωμανική κυριαρχία και θα ακολουθήσει τα μοτίβα που ξεπήδησαν από τη Γαλλική Επανάσταση, έχοντας ως πρότυπο την οργάνωση των λεσχών των Ιακωβίνων και κυρίως των μασονικών στοών. Οι εταιρείες αυτές εξέφραζαν πρωτίστως τις πνευματικές αναζητήσεις των μελών τους, συχνά βέβαια υπέκρυπταν συνωμοτική δράση και επαναστατικούς σκοπούς. Ξέρουμε άλλωστε ότι στον ελλαδικό χώρο η πρώτη τεκτονική στοά ιδρύθηκε το 1782 στην Κέρκυρα με την ονομασία «Αγαθοεργία». Η οποία θα συνενωθεί αργότερα με τη στοά «Φιλογένεια» και θα προκύψει έτσι η «Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή» της Κέρκυρας, η οποία απλώθηκε σε όλα τα Επτάνησα. Παρακλάδι της στοάς αυτής ήταν η «Ένωσις της Αγίας Μαύρας» στη Λευκάδα, στην οποία ανήκε ο Παναγιώτης Καραγιάννης που θα μυήσει το 1813 τον Εμμανουήλ Ξάνθο στον τεκτονισμό. Το πράγμα μόνο εύκολο δεν είναι για τον σοβαρό ερευνητή που έχει να παλέψει τόσο με τον σφοδρό εθνικό μύθο της Φιλικής Εταιρείας όσο και τον ερμητισμό που καλύπτει αναγκαστικά τις διεργασίες κάθε μυστικιστικού τάγματος. Θέση δεν είναι αναγκαστικό να πάρει κανείς, καθώς ιστορική συναίνεση δεν υπάρχει εδώ. Ας δούμε πάντως πώς ξεδιπλώνεται το ζήτημα και τι λένε οι γραμμές σκέψεις…

Τι λένε οι Ελευθεροτέκτονες

Εικόνα


 Η ιστορία του ελληνικού τεκτονισμού, όπως ανασύρεται από την επίσημη ιστοσελίδα της μασονίας, διατείνεται πως η πρώτη τεκτονική στοά ιδρύθηκε στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα το 1782 ως «Αγαθοεργία». Την ίδια περίοδο, μας λένε, άρχισαν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό από Έλληνες της διασποράς να ιδρύονται ελληνόφωνες στοές. Το 1780 μια μασονικού τύπου οργάνωση της Βιέννης, οι «Καλοί Εξάδελφοι», καλούσε τους χριστιανούς των Βαλκανίων να ξεσηκωθούν έναντι του τουρκικού ζυγού. Οι τέκτονες διατείνονται ότι μέλος αυτής ήταν και ο φλογερός υμνητής της ελευθερίας Ρήγας Φεραίος. Σε κάτι λιγότερο αμφισβητήσιμο, ο κόντες Διονύσιος Ρώμας συνένωσε το 1810 τις στοές της Κέρκυρας «Αγαθοεργία» και «Φιλογένεια» σε μια κοινή οντότητα, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη κανονική στοά του ελλαδικού χώρου (Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος). Αυτή η στοά, μας λένε οι μασόνοι, «όχι μόνο καλλιέργησε το έδαφος για την απελευθέρωση του αλύτρωτου Ελληνισμού, αλλά με την υπευθυνότητα και πρωτοβουλία του Διονυσίου Ρώμα, έλαβε αποφάσεις, που είχαν ανυπολόγιστο ευνοϊκό αντίκτυπο στην επιτυχία του ιερού Αγώνα». Αλλά και παρακάτω: «Στα επόμενα χρόνια ανδρώθηκε γρήγορα ο Ελληνικός Τεκτονισμός στα Επτάνησα, πολυσχιδής δε και πολύτιμη υπήρξε η συμβολή του στην Ελληνική Εθνεγερσία. Ιστορική αποβαίνει η Στοά ‘‘Ένωσις’’ της Λευκάδας, γιατί εκεί μυήθηκε ο Εμμανουήλ Ξάνθος και εκεί οραματίστηκε την ιδέα για την ίδρυση της ‘‘Φιλικής Εταιρείας’’, πάνω σε καθαρά τεκτονικές βάσεις».

Εικόνα


Αυτό είναι το κομμάτι που μας ενδιαφέρει, καθώς λίγο παρακάτω ξεφεύγει κομματάκι το πράγμα: «Τέκτονες που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση του 1821 ήταν, μεταξύ άλλων, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος Ε, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Νικόλαος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μουρούζης, ο Ιωάννης Καποδίστριας κ.ά.». Οι τέκτονες ισχυρίζονται ακόμα πως το 1811 ιδρύεται στη Μόσχα η μασονική στοά «Φοίνιξ» με τη συνεργασία του Ιωάννη Καποδίστρια και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. «Επίσης ιδρύθηκαν η Στοά ‘‘Αθηνά’’ στο Παρίσι, στη συνέχεια δε η ‘‘Εταιρεία των Φιλομούσων’’ στη Βιέννη και στην Αθήνα, στις οποίες εργάστηκαν Τέκτονες πατριώτες, που αργότερα εντάχθηκαν και στη ‘‘Φιλική Εταιρεία’’». Οι μυστικές αυτές οργανώσεις υπήρξαν πράγματι, το θέμα όμως είναι αν ήταν πράγματι άνδρα των μασόνων. Το 1813, και κλείνουμε με αυτό, με μέριμνα πάλι του Ιωάννη Καποδίστρια, μας λένε πάντα οι μασόνοι, ιδρύεται στο Παρίσι ένα νέο τεκτονικό κέντρο, το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον», «στο οποίο η τεκτονική εργασία συνδυαζόταν στενά με τη μυστική προετοιμασία για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Εκεί μυήθηκε ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, ο οποίος μετά την επιστροφή του στη Μόσχα, εμύησε αργότερα και τον Νικόλαο Σκουφά. Τον ίδιο χρόνο, οι Αθ. Τσακάλωφ και Ν. Σκουφάς, μαζί με τον Εμμανουήλ Ξάνθο, έθεσαν στην Οδησσό της Ρωσίας, τις βάσεις για τη σύσταση ‘‘μυστικής εταιρείας’’, που έταξε ως σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδος απ’ τους Τούρκους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 η ‘‘Φιλική Εταιρεία’’, στην οποία μυήθηκαν πολυάριθμοι διακεκριμένοι Έλληνες πατριώτες -Τέκτονες και μη- και οι οποίοι συνέβαλαν ενεργά, με υλικά και ηθικά μέσα, στην επίτευξη της Παλιγγενεσίας του Έθνους, ενώ παράλληλα πολλές Ευρωπαϊκές Τεκτονικές Στοές, πρόσφεραν χρήματα για την επίτευξη του ιερού αυτού σκοπού».

Εικόνα


Η ελληνική μασονία παραθέτει ακόμα και το αμφιλεγόμενο ιστορικό δοκίμιο περί της Φιλικής Εταιρείας που έγραψε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων το 1834, ο οποίος αναφέρει κάπου πως «Οι αυτουργοί εδανείσθησαν κανόνας πολλούς από την Εταιρείαν των Μασόνων και τους εφήρμοσαν επιτηδείως εις το πνεύμα και τα πάθη του Έθνους». Ο Φιλήμων λέει βέβαια πως δανείστηκαν στοιχεία λειτουργίας και ερμητισμού και όχι ότι ήταν κατ’ ανάγκη μασόνοι…Η μυστική προϊστορία της Φιλικής Εταιρείας: το Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο
Εικόνα



Είναι αλήθεια ότι οι σπόροι για την απελευθέρωση του έθνους και την αυτοδιάθεση των Ελλήνων κυοφορούνται κατά τον 18ο αιώνα, όταν κολοσσιαία γεγονότα δονούν τον κόσμο: ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση. Το κίνημα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1750-1821) καλλιεργεί το έδαφος για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και πολλοί είναι αυτοί που αναλαμβάνουν το έργο να μεταλαμπαδεύσουν στο υπόδουλο γένος τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής. Κι έτσι πράγματι ιδρύεται το 1809 στο Παρίσι το Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον (Hôtel Hellénophone) -το οποίο αποκαλούσαν και «Εταιρεία των Φίλων»- από τον λόγιο και διπλωμάτη από τη Θεσσαλονίκη, Γρηγόριο Ζαλύκη. Τον οποίο δεν διεκδικούν οι μασόνοι ως δικό τους. Το σωματείο συγκροτείται ως εταιρεία μελέτης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, παρασκηνιακά βέβαια δουλεύει πυρετωδώς για την υποκίνηση απελευθερωτικού κινήματος στην Ελλάδα. Μασονικού τύπου και πάλι δεν ξέρουμε αν ήταν, το Ξενοδοχείον υιοθετεί πάντως τους μυστικούς κανόνες των ιταλών καρμπονάρων και των ελευθεροτεκτόνων, δεσμεύοντας τα μέλη του με όρκο ιερό. Και τα οποία φέρουν ως αναγνωριστικό ένα χρυσό δακτυλίδι με τα αρχικά «Φ.Ε.Δ.Α.» (Φιλικός Ελληνικός Δεσμός Άλυτος)! Μέλος του Ξενοδοχείου είναι και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, αν και από το 1815 και την πτώση του Βοναπάρτη η απήχηση της ένωσης αρχίζει να περιορίζεται. Οι ιστορικοί υποδεικνύουν επίσης τη «Φιλόμουσο Εταιρεία» της Αθήνας (1812) και τη «Φιλόμουσο Εταιρεία» της Βιέννης (1814), την οποία ιδρύει ο Καποδίστριας, αν και δεν μας λένε πως ήταν μασονικού τύπου στοές. Σαφώς υπέκρυπταν συνωμοτικές επαναστατικές ιδέες και υποδαύλιζαν την εξέγερση του έθνους, μια φορά τεκτονικά κέντρα δεν αναφέρεται πως ήταν. Οφείλουμε να επισημάνουμε πάντως ότι ορισμένοι ιστορικοί αμφισβητούν ότι ο πραγματικός σκοπός του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου ήταν επαναστατικός. Ο Ιωάννης Φιλήμων, στο «Δοκίμιο περί της Ελληνικής Επαναστάσεως», εκφράζει την απορία του για τον λόγο που ο Τσακάλωφ δεν του εκμυστηρεύτηκε ποτέ έναν τέτοιο σκοπό. Αλλά και ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος («Η Φιλική Εταιρεία» – 1926) γράφει πως «έδρασε εις όλως περιωρισμένον κύκλον, ήτο δε φανερά χωρίς σκοπόν ανατρεπτικόν της Τουρκίας». Το Ξενοδοχείον κληροδότησε πάντως τους μυστικούς κώδικες της Φιλικής Εταιρείας. Η μυστική εταιρεία είχε δύο καταλόγους, έναν «εσωτερικό» για τα μέλη που διέμεναν στο Παρίσι και έναν «εξωτερικό» για όσους διέρχονταν απλώς από την πόλη. Με βάση τον αριθμό εγγραφής τους στα μητρώα, έπαιρναν το κωδικοποιημένο συνωμοτικό σημάδι με το οποίο αναγνωρίζονταν μεταξύ τους.
Εικόνα
Οι κατηχούμενοι, αφού ορκίζονταν ενώπιον επιτροπής ότι θα τηρούν επτασφράγιστο μυστικό τον σκοπό της εταιρείας, έπαιρναν ένα χρυσό δαχτυλίδι, πανομοιότυπο για όλους, το λεγόμενο «χρυσόβουλο», το οποίο είχε χαραγμένο το έμβλημα της οργάνωσης: Δύο χέρια σφιχτοδεμένα και, κυκλικά γύρω από αυτά, ήταν γραμμένο το ακρωνύμιο «Φ.Ε.Δ.Α.». Ένα από τα πυρηνικά μέλη του Ξενοδοχείου ήταν και ο Τσακάλωφ, σπουδαστής στο Παρίσι εκείνη την εποχή, ο οποίος ήταν στο πενταμελές αρχικό σχήμα που συνέταξε το καταστατικό. Ο Τσακάλωφ αποδείχθηκε ιδιαιτέρως δραστήριος στη διάδοση των σκοπών της εταιρείας σε κέντρα του ελληνισμού εκτός Παρισίων και κυρίως στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και τη Ρωσία. Μετά τη συγκυριακή παρακμή του Ξενοδοχείου, ο Τσακάλωφ, σε συνεννόηση πιθανότατα με τον Ζαλύκη, έφυγε από το Παρίσι και περνώντας από Βιέννη (όπου συναντήθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια), Βουκουρέστι και Μόσχα καταλήγει στην Οδησσό, όπου με τον Σκουφά, τον Ξάνθο (ή/και τον Αναγνωστόπουλο) ιδρύουν τη Φιλική Εταιρεία στα πρότυπα ακριβώς του Ξενοδοχείου. Αρκετά από τα σύμβολα αλλά και τους τύπους μύησης του Ξενοδοχείου, που απηχούν σε κάθε περίπτωση τον τεκτονισμό, διατηρήθηκαν στη Φιλική. Οι μασόνοι διεκδικούν, όπως είπαμε, τόσο τη «Φιλόμουσο» της Αθήνας όσο και την ομώνυμη της Βιέννης, αν και ιστορικά τεκμήρια δεν υπάρχουν που να στηρίζουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εκτός φυσικά από τον συνωμοτικό μανδύα και την επιβεβλημένη μυστικοπάθεια. Πρωταρχικός στόχος και των δύο ήταν η καλλιέργεια του πνευματικού επιπέδου των Ελλήνων και η προετοιμασία τους για την εθνική εξέγερση…Η Φιλική Εταιρεία και τα απόκρυφα σημάδια της
Εικόνα
Η Ιστορία θα φέρει κοντά, σε μια ευτυχή περίσταση για τον τόπο μας, και στην Οδησσό συγκεκριμένα, τρεις Έλληνες που θα αναλάβουν το έργο να προετοιμάσουν το έθνος για την Επανάσταση του 1821. Ήταν ο Αρτινός Σκουφάς, ο Πάτμιος Ξάνθος και ο Γιαννιώτης Τσακάλωφ. Και οι τρεις τους φαίνονται να διατηρούν άμεσες ή έμμεσες επαφές με τον «εταιρισμό» της εποχής. Ο Σκουφάς, για παράδειγμα, είχε ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Ράδο, ο οποίος ήταν μυημένος στον επαναστατικό καρμποναρισμό, τη μυστική εταιρεία της Ιταλίας που διαπνεόταν από πατριωτικά και προοδευτικά ιδεώδη και λειτουργούσε ως πρότυπο για όλες σχεδόν τις εθνικοαπελευθερωτικές μυστικές ομάδες. Ο Ξάνθος είχε μυηθεί στην τεκτονική στοά της Λευκάδας και ο Τσακάλωφ ήταν ιδρυτικό μέλος του Ξενοδοχείου. Αφήνοντας κατά μέρος τις έριδες των ιδρυτών για το ποιος είχε την ιδέα για τη δημιουργία των Φιλικών, ο σκοπός όλων τους ήταν η «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος. Όσο για την πορεία της στον χρόνο, παραμένει εντυπωσιακή σε όρους ανάπτυξης και στρατολόγησης. Από τα 20 μέλη του διαστήματος 1814-1816, η Φιλική εκπροσωπείται το 1820 σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας αλλά και τις περισσότερες ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, για να φτάσει στις αρχές του 1821 να μετρά δεκάδες χιλιάδες μέλη!
Εικόνα
Τώρα στις τάξεις της υπάρχουν κοτζαμπάσηδες και δημογέροντες, κληρικοί και δεσποτάδες, Φαναριώτες και απλός λαός, πλούσιοι καραβοκύρηδες και πετυχημένοι έμποροι, κλέφτες και αρματολοί κ.λπ. Οι ιστορικοί διατείνονται ότι η διάρθρωση της Φιλικής Εταιρείας στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των καρμπονάρων και των μασόνων, ως προς τη μυστικιστική λειτουργία πάντοτε. Η ηγετική ομάδα των Φιλικών αποκαλούνταν «Αόρατος Αρχή» και το 1818 μετονομάστηκε «Αρχή των Δώδεκα Αποστόλων». Οι Aπόστολοι της Εταιρείας διασκορπίστηκαν στις περιφέρειές τους και άρχισαν να μυούν τους Έλληνες στους σκοπούς της εθνεγερσίας. Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η ηγετική ομάδα, η «Αόρατος Αρχή». Κανείς δεν γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν ασυζητητί, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα στη λήψη αποφάσεων. Η Εταιρεία αποκαλούνταν «Ναός» και είχε τέσσερις βαθμίδες μύησης, τους αδελφοποιητούς (ή βλάμηδες), τους συστημένους, τους ιερείς και τους ποιμένες. Όταν η Εταιρεία μετέφερε το 1818 την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη, δημιουργήθηκαν δύο ακόμα βαθμοί: οι αφιερωμένοι και οι αρχηγοί των αφιερωμένων, οι οποίοι επαφίονταν αποκλειστικά σε στρατιωτικούς. Αργότερα οι βαθμίδες συμπληρώθηκαν από τους απόστολους και τον Γενικό Επίτροπο της Αρχής, τίτλος που δόθηκε στον Υψηλάντη όταν αποδέχτηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας (1820).
Εικόνα
Οι ιερείς ήταν επιφορτισμένοι με το έργο της μύησης στους δύο πρώτους βαθμούς. Όταν ο ιερέας πλησίαζε κάποιον και σιγουρευόταν για τη φιλοπατρία του, τον κατηχούσε στους σκοπούς της εταιρείας και εκκρεμούσε πλέον ο όρκος. Ο οποίος δινόταν υποχρεωτικά σε κάποιον κληρικό, γι’ αυτό και στις τάξεις των Φιλικών υπήρχαν και πολλοί ιερωμένοι. «Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ», επαναλάμβανε ο κατηχούμενος χαμηλόφωνα τρεις φορές. Όταν ολοκληρωνόταν η μυητική διαδικασία, ο νεοφώτιστος έπαιρνε τον βαθμό του βλάμη, αν και ακόμα δεν γνώριζε για τους επαναστατικούς σκοπούς της οργάνωσης. Η δομή της Φιλικής στηριζόταν σε σημάδια αναγνώρισης και μυστικούς κώδικες, καθώς η μυστικότητα ήταν πρωταρχικής σημασίας για να μην προδοθεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Φιλικών…Διαμάχες και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών εντός των Φιλικών
Εικόνα
Όταν δημοσίευσε το 1834 ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων το «Δοκίμιον Ιστορικόν της Φιλικής Εταιρείας», ανέφερε ως ηγετική τριάδα τους Σκουφά, Τσακάλωφ και Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο. Ο Ξάνθος αναγκάστηκε να εκδώσει την «απολογία Ξάνθου» για να ανταπαντήσει στον ισχυρισμό του ιστορικού. Η Ιστορία δεν έχει καταλήξει ακόμα σε ξεκάθαρη απάντηση για τη διαμάχη, θεωρείται πάντως πιθανότερο να ήταν στην ιδρυτική ομάδα ο Ξάνθος παρά ο Αναγνωστόπουλος. Είναι η ίδια έλλειψη αξιόπιστων πηγών και σοβαρών μαρτυριών που αφορά στη Φιλική Εταιρεία που συντηρεί τη διαμάχη των σημερινών ερευνητών. Οι οποίοι αναγνωρίζουν ωστόσο τα σκοτεινά σημεία της μυστικής εταιρείας, που θα κατέληγαν ακόμα και στη δολοφονία τόσο του Νικολάου Γαλάτη όσο και του Κυριάκου Καμαρινού. Τον φιλόδοξο Γαλάτη τον «έφαγαν» το 1818 δύο Φιλικοί κατηγορώντας τον για προδοσία και εκβιασμούς. Ένας εκ των δύο ήταν ο ίδιος ο Τσακάλωφ. Όσο για τον Καμαρινό, που είχε επιστρατευτεί στη Μάνη για να μυήσει στη Φιλική τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, στάλθηκε μετά στην Πετρούπολη για να συζητήσει με τον τσάρο. Ο Αλέξανδρος τον δέχτηκε, ενέκρινε τα χρήματα για ένα σχολείο στη Μάνη που του ζητούσε ο Φιλικός, αλλά του ξεκαθάρισε ότι τα περί ανάμειξής του σε ελληνική επαναστατική οργάνωση ήταν ψέματα. Και του ζήτησε να μεταφέρει επιστολή του Καποδίστρια στον Πετρόμπεη.
Εικόνα
Με εντολή του τσάρου, ο Καποδίστριας έγραψε πράγματι στον μπέη της Μάνης ότι καταδίκαζε τις ενέργειες των Φιλικών και τον προειδοποιούσε να φροντίσει ώστε να μη χαθεί κόσμος εξαιτίας των ενεργειών τους. Ο Καμαρινός δεν θα έφτανε όμως ποτέ στη Μάνη. Εκτελέστηκε συνωμοτικά από Φιλικούς της Δακίας για να μη μαθευτεί ότι ούτε ο Καποδίστριας ούτε ο τσάρος κινούσαν τα νήματα της Φιλικής, όπου διαδιδόταν ως φήμη στους κύκλους της μυστικής εταιρείας. Η σκοτεινή αυτή δράση των Φιλικών, όταν η οργάνωση είχε γιγαντωθεί πια και έπρεπε να παρθούν ακόμα μεγαλύτερες προφυλάξεις, «μυρίζει» για μερίδα μελετητών μασονικού τύπου δράση. Παραμένει πάντως μεθοδολογικά και ερευνητικά δύσκολο να φανεί αν και τι ρόλο έπαιξε η μασονία (και όχι κάποια άλλη μυστικιστικού τύπου οργάνωση) στον πυρήνα της Φιλικής Εταιρείας. Της μυστικής ομάδας που τόσα έκανε για τον τόπο μας κοντολογίς… Πολλές ερμητικές οργανώσεις άλλωστε με ξεκάθαρα επαναστατικά μηνύματα, όπως οι καρμπονάροι της Ιταλίας και οι δεκεμβριστές της Ρωσίας, φιλοξενούσαν στις τάξεις τους μασόνους. Παρά ταύτα, δεν ήταν μασονικές οργανώσεις… 


​​​​​​​

https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro ... ti-masonia

Re: Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ

6
Δρ. Νικόλαος Λάος:Έχει η Ρωσία την Οικονομική Ισχύ για έναν Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο και Τι Επιδιώκει;
Εικόνα
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν διατείνεται ότι είναι έτοιμος για όλα. Επικαλείται ακόμη και το μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας. Στις 13 Δεκεμβρίου 2021, το Reuters δημοσίευσε ότι η Ρωσία, διά του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών της, Σεργκέι Ριαμπκόφ, δήλωσε ότι μπορεί να αναπτύξει πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς εναντίον ευρωπαϊκών στόχων, εφόσον προκληθεί με ανάλογο τρόπο από το ΝΑΤΟ. Η ρωσική κυβέρνηση έχει αναμφισβήτητα μεγάλη στρατιωτική και μάλιστα πυρηνική ισχύ. Όμως, κάποιοι παρατηρητές και αναλυτές αναρωτιούνται αν η ρωσική οικονομία μπορεί να χρηματοδοτήσει μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις.Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ρωσίας  είναι 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το συνολικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν του NATO είναι 18,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Από την άλλη πλευρά, το ΝΑΤΟ δεν διαθέτει την πολιτική συνοχή ενός κράτους, τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν διαφορετικές επιμέρους οικονομικές ανάγκες, και οι Η.Π.Α., η ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ, πάσχει από οξύ πρόβλημα εθνικού χρέους (την 1η Φεβρουαρίου 2022, η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας The New York Times έγραψε ότι ακαθάριστο εθνικό χρέος των Η.Π.Α. ανήλθε στο θηριώδες ποσό των 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία).Αντιθέτως, στη δεκαετία του 2010, η ρωσική κυβέρνηση εφάρμοσε μια συντηρητική δημοσιονομική πολιτική.

 Το 2021, το εθνικό χρέος της Ρωσίας διαμορφώθηκε περίπου στα 296 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, τον Φεβρουάριο του 2022, ο λόγος του εθνικού χρέους των Η.Π.Α. προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των Η.Π.Α. είναι 133%, ενώ ο λόγος του εθνικού χρέους της Ρωσίας προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ρωσίας είναι περίπου 18%. Βεβαίως, η Ρωσία δεν έχει αναρρώσει επαρκώς από το σοκ που προκάλεσε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, και πολλοί Ρώσοι ολιγάρχες και μεγαλοκαπιταλιστές αποτελούν πελάτες του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, και είναι σε σημαντικό βαθμό ευάλωτοι και, άρα, χειραγωγήσιμοι από τη ζωή της δυτικής μπουρζουαζίας. Στη Ρωσία σήμερα, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας κυμαίνεται στο 2%, ο πληθωρισμός κυμαίνεται στο 8%, και ο εμπορικός τομέας βασίζεται κυρίως στον κλάδο του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, καθώς αυτός ο κλάδος αντιπροσωπεύει περίπου το 50% του εξωτερικού εμπορίου της Ρωσίας.Υπό τα προαναφερθέντα δεδομένα, η εσωτερική οικονομική ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός της ρωσικής κοινωνίας θα φαίνονταν ως οι δέουσες στρατηγικές προτεραιότητες για μια ηγεσία με κοινή λογική. Όμως, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν ακολουθεί το εγχειρίδιο της κοινής λογικής, χωρίς αυτή η πολιτική του να είναι πάντοτε λάθος. Για παράδειγμα, το 2014, ο Πούτιν διέταξε τα στρατεύματά του να εισβάλλουν στην Κριμαία. Ακόμη και τότε η ρωσική οικονομία κλυδωνιζόταν και βρισκόταν στο χείλος της ύφεσης. Παρά το γεγονός αυτό, ο Πούτιν εισέβαλε και έπεισε τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Κριμαίας να επιλέξουν, με δημοψήφισμα, την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία. Άρα, η ανάλυση εθνικών λογιστικών καταστάσεων δεν αποτελεί τον μοναδικό προσδιοριστικό παράγοντα της πολιτικής συμπεριφοράς της ρωσικής κυβέρνησης.    Πάντως, ο Πούτιν έχει θωρακίσει την οικονομία του έτσι ώστε να μπορεί να αντέξει έναν πόλεμο. Εξού και, λ.χ., η Ρωσία διαθέτει πλέον ισχυρή αγροτική οικονομία και έχει ενισχύσει πολύ τον κλάδο των τροφίμων. Επιπλέον, ο Πούτιν δεν περιμένει το ΝΑΤΟ να εμπλακεί με άμεσο στρατιωτικό τρόπο σε μια ρωσο-ουκρανική σύγκρουση (το αντίθετο θα σήμαινε άμεσο θερμό πόλεμο μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ρωσικής Ομοσπονδίας).  Τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας ανέρχονται σε 640 δισεκατομμύρια δολάρια.

 Αυτό το ποσό ισούται με τα έσοδα από εξαγωγές δεκαεπτά μηνών (δηλαδή, καλύπτει την εμπορική θέση της Ρωσίας για δεκαεπτά μήνες υπό την ακραία υπόθεση ότι, επί δεκαεπτά μήνες, δεν θα είχε καθόλου έσοδα από εξαγωγές). Επίσης, οι τιμές των υδρογονανθράκων ακολουθούν αυξητική πορεία, γεγονός το οποίο χρηματοοικονομικώς ευνοεί τη Ρωσία.Επιπροσθέτως, ο Πούτιν έχει απομακρύνει τη ρωσική οικονομία από το αμερικανικό δολάριο.Το 2013, περίπου το 95% του ρωσικού εμπορίου διεξαγόταν με αμερικανικά δολάρια, ενώ σήμερα το αντίστοιχο ποσοστό έχει πέσει περίπου στο 10%, σηματοδοτώντας μια αποφασιστική αποδολαριοποίηση του ρωσικού εμπορίου. Ο Πούτιν έχει αντικαταστήσει το δολάριο με τον χρυσό ως βάση της ρωσικής εμπορικής πολιτικής. Το 1995, τα αποθέματα της Ρωσίας σε χρυσό ήταν 2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ σήμερα είναι 130 δισεκατομμύρια δολάρια.

 Ως σημαντικοί πολλαπλασιαστές πολιτικο-οικονομικής ισχύος της Ρωσίας λειτουργούν και οι εξής τρεις παράγοντες:το γεγονός ότι η Ρωσία είναι ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., το γεγονός ότι η Ρωσία διαθέτει ένα από τα ισχυρότερα συστήματα μυστικών υπηρεσιών παγκοσμίως, καθώς και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει αναπτύξει όλο και περισσότερο ενισχυόμενους δεσμούς οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με την Κίνα και την Ινδία.Συμπέρασμα: η Ρωσία έχει σοβαρά διαρθρωτικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, τα οποία πρέπει να διορθώσει, αλλά, αν ο Πούτιν αποφασίσει να εισβάλλει στην Ουκρανία, η ρωσική οικονομία δεν θα καταρρεύσει. Η οικονομία της Ρωσίας μπορεί άνετα να αντέξει έναν βραχύ πόλεμο, και, αν το ΝΑΤΟ μείνει έξω από έναν πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αυτός ο πόλεμος θα είναι βραχύς. Ποιοι είναι, από την άλλη πλευρά, οι παράγοντες τους οποίους εκτιμά ο Πούτιν ως ανασχετικούς παράγοντες για την πραγματοποίηση μιας ολοκληρωτικής στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας; Πρώτον, η λαϊκή απόκριση σε ένα τέτοιο γεγονός.

 Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Κριμαία και η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη λαϊκή συναίνεση και ενεργητική αποδοχή, τόσο εκ μέρους των Ρώσων πολιτών όσο και εκ μέρους του λαού της Κριμαίας.Αυτή η πολιτική του Πούτιν ήταν δημοφιλής.Αντιθέτως, η εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί κάτι το εντελώς διαφορετικό.Ο ρωσικός λαός μόλις εξέρχεται από μια ειδική κατάσταση πανδημίας και μπορεί να μην εκδηλώσει ούτε αρκετή αποδοχή ούτε αρκετή αντοχή στις συνέπειες ενός ολοκληρωτικού πολέμου με την Ουκρανία.

 Επίσης, παρότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κριμαίας αποδέχθηκε με χαρά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, ένα μεγάλο μέρος του ουκρανικού λαού θα αντιδράσει έντονα εναντίον μιας ρωσικής εισβολής, καθιστώντας το ανθρώπινο και το οικονομικό κόστος μιας τέτοιας εισβολής ιδιαιτέρως επαχθές για τη ρωσική κοινή γνώμη. Δεύτερον, όπως έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει η ρωσική κυβέρνηση, το κύριο πρόβλημα της ρωσικής πλευράς δεν είναι η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, αλλά η οικοδόμηση μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας από τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ και τις Η.Π.Α. και, άρα, ο συνολικός επαναπροσδιορισμός της θέσης της Ρωσίας μέσα στο ιδρυμένο διεθνές πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Με άλλα λόγια συγκρούονται ο ιμπεριαλισμός του Λευκού Οίκου με τον επεκτατισμό του Κρεμλίνου για τη διάρθρωση του διεθνούς συστήματος.

 Τρίτον, η Δύση μπορεί να ασκήσει μια στοχευμένη πολιτική οικονομικών εκβιασμών και οικονομικού προσεταιρισμού ευάλωτων Ρώσων ολιγαρχών και μεγαλοκαπιταλιστών, ώστε να τους μετατρέψει σε μια δυτική «πέμπτη φάλαγγα» στη Ρωσία, επιφέροντας μια κρίση μέσα στην κυβερνώσα ρωσική ελίτ. Τέταρτον, και σε συνάρτηση με τον τρίτο παράγοντα που προανέφερα, πρέπει να εκτιμηθεί το εξής ζήτημα: ο Πούτιν αναδείχθηκε στην πρωθυπουργία και λίγο μετά στην προεδρία της Ρωσίας το 1999, μετά από την παραίτηση του Γιέλτσιν. Η αποστολή του καθεστώτος Γιέλτσιν, μέσα από τους κόλπους του οποίου αναδείχθηκε ο Πούτιν και επελέγη για πρωθυπουργός και μετά από λίγο για πρόεδρος, ήταν να λειτουργεί ως ο θυρωρός και εφαρμοστής μιας καθοδηγούμενης από δυτικές ελίτ καπιταλιστικής πολιτικής στη Ρωσία, αφού προηγουμένως είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση.Επειδή η πολιτική του Γιέλτσιν είχε τεράστιο κοινωνικό κόστος και οδηγούσε σε ραγδαία πολιτική ενδυνάμωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας και επειδή η υγεία και γενικώς η σωματική και ψυχολογική κατάσταση του Γιέλτσιν ήταν ιδιαίτερα άσχημες, το 1999, ο Γιέλτσιν, σε συνεννόηση με το αμερικανικό κατεστημένο, το ολιγαρχικό οικονομικό κατεστημένο της Ρωσίας και το ρωσικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα (μέλη του οποίου είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στο ξεπούλημα του σοσιαλισμού και στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς είχαν κατορθώσει να επιβληθούν έναντι της KGB και της σοβιετικής τεχνοκρατικής ελίτ), αποφάσισε να αναθέσει τη συνέχεια του πρότζεκτ που εκτελούσε, δηλαδή του καπιταλιστικού μετασχηματισμού της Ρωσίας, σε έναν δυναμικό, αξιόπιστο και γνώστη των «μαύρων τεχνών» των μυστικών υπηρεσιών, τον πρώην αντισυνταγματάρχη της KGB, Βλαντίμιρ Πούτιν.

 Ο Πούτιν πέτυχε να αποτρέψει μια νίκη του ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2000 και έτσι τότε εξυπηρέτησε την ομαλή συνέχεια της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης», την οποία εξήγγειλε το 1991 ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους, και η οποία δεν ήταν ουσιαστικώς «νέα», αλλά ήταν μια συνέχεια και επέκταση του ιδρυμένου καπιταλιστικού συστήματος με πιο ολοκληρωτικό τρόπο. Ο Πούτιν αποδείχθηκε ικανός στην τακτική αξιοποίηση της εκπαίδευσης που είχε λάβει στην KGB, αλλά απέτυχε να εκτιμήσει και να ενστερνιστεί το γεγονός ότι ο διακηρυγμένος ιδρυτικός σκοπός της KGB ήταν να αποτελεί «το ξίφος και την ασπίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος», δηλαδή, να υπηρετεί μια ανώτερη τελεολογία, τον σοσιαλισμό, και όχι να περιορίζεται σε μια συμβατική πολιτική εθνικής ασφάλειας, ούτε φυσικά να είναι ένας φορέας εξυπηρέτησης των ιδιοτελών συμφερόντων κρατικών ελίτ και συνεργαζόμενων ολιγαρχών.

 Εξού και, επί μακρόν, η κυβέρνηση Πούτιν θεωρούσε ότι ήταν αρκετό να επιφέρει ορισμένες σημαντικές βελτιώσεις στο καθεστωτικό πρότζεκτ που τέθηκε σε εφαρμογή στη Ρωσία από τον Γκορμπατσόφ και τον Γιέλτσιν, να ακολουθεί μια πολιτική πραγματισμού και καπιταλισμού κατ’ εικόνα της Δύσης και να περιμένει μια έντιμη συνεννόηση ή και συνεργασία με το ΝΑΤΟ.Ο Πούτιν έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Αλλά λείπουν η σοβιετική τελεολογία και τεχνοκρατία καθώς και το ανάλογο ξίφος και η ανάλογη ασπίδα. Η κάλυψη ή η μη κάλυψη αυτού του ελλείμματος θα είναι καθοριστικός ιστορικός παράγοντας. Ο γαλλο-γερμανικός άξονας και ο αγωγός Nord Stream 2
 Ο Πούτιν, γεωπολιτικώς, έχει στηρίξει το μετα-σοβιετικό, καπιταλιστικό του μοντέλο στην οικοδόμηση ενός άξονα Παρισίου-Βερολίνου-Μόσχας.Η Γερμανία αποτελεί τον σημαντικότερο ευρωπαϊκό οικονομικό εταίρο της Ρωσίας, καθώς το ρωσικό φυσικό αέριο διαδραματίζει ζωτικό ρόλο για τη λειτουργία της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία αποτελεί την πηγή και το θεμέλιο της ισχυρής γερμανικής εμπορικής πολιτικής. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως και σήμερα, η Γερμανία αποτελεί ένα εξαγωγικό «τέρας» και έναν υπερκαταναλωτή ενέργειας. Για να εξυπηρετήσει την τερατώδη εξαγωγική πολιτική της, η Γερμανία υιοθέτησε το ευρώ και το διοικεί με βάση τη γερμανική μονεταριστική πολιτική, που αντανακλά τον τρόπο σκέψης και τα συμφέροντα του γερμανικού βιομηχανικού κατεστημένου. Για να επιτύχει τη βέλτιστη τροφοδότηση της βιομηχανίας της με ενέργεια, η Γερμανία συγκρότησε έναν οικονομικό-ενεργειακό άξονα με τη Ρωσία, και, μάλιστα, η πρώην Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ ήταν αυτή που επιμόνως ζήτησε από τον Πούτιν να συνάψουν τη συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού ενέργειας Nord Stream 2.

 Ο Nord Stream 2 θα μπορούσε να προμηθεύει τη Γερμανία με 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως. Αυτό αποτελεί περισσότερο από το 50% της γερμανικής ετήσιας κατανάλωσης και θα μπορούσε να αποφέρει στην κρατικώς ελεγχόμενη ρωσική εταιρεία Gazprom έσοδα ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων βάσει της μέσης τιμής εξαγωγής του 2021.Η Γαλλία αποτελεί στρατηγικό εταίρο της Γερμανίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαιτέρως της ευρωζώνης, παρότι, κατά καιρούς, για διπλωματικούς λόγους και για ίδιον όφελος, η Γαλλία έχει υποστηρίξει μια πιο ευέλικτη πολιτική στη διοίκηση της ευρωζώνης. Η Γαλλία, ως πυρηνική δύναμη, ως σημαντική στρατιωτική και πρώην αποικιοκρατική δύναμη και ως ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., προσφέρει και εξασφαλίζει στον γαλλο-γερμανικό άξονα πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική ισχύ και αντίστοιχο κύρος.Ο αγγλοσαξονικός συνασπισμός (στον οποίο ηγούνται οι Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο), από την άλλη πλευρά, θέλει να οριοθετήσει τη γεωστρατηγική και οικονομική αυτονόμηση του γαλλο-γερμανικού άξονα και να αποτρέψει μια στρατηγική συνεργασία μεταξύ του γαλλο-γερμανικού άξονα και του Κρεμλίνου. Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε ενδοκαπιταλιστικές αντιφάσεις.

 Ο αγγλοσαξονικός συνασπισμός υποδαυλίζει μια κρίση στο γεωπολιτικό «κενό ισχύος» μεταξύ του γαλλο-γερμανικού άξονα και της Ρωσίας, δηλαδή, στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, με επίκεντρο την Ουκρανία, προκειμένου ο αγγλοσαξονικός συνασπισμός να επιτύχει την αποτροπή μιας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ του γαλλο-γερμανικού άξονα και του Κρεμλίνου, να οριοθετήσει την εθνική ανεξαρτησία της Γαλλίας και της Γερμανίας και να υπονομεύσει την ισχύ της γερμανικής βιομηχανίας.Εξού και ο πρόεδρος των Η.Π.Α., Τζο Μπάιντεν θέτει ευθέως ζήτημα ακύρωσης της λειτουργίας του Nord Stream 2, ενώ ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, γνωρίζοντας τη στρατηγική οικονομική σημασία αυτού του αγωγού για τη γερμανική βιομηχανία, είναι πολύ επιφυλακτικός ως προς το να εναρμονιστεί πλήρως με την πολιτική και τη ρητορεία του Τζο Μπάιντεν.Παρομοίως, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είναι πολύ επιφυλακτικός ως προς το να εναρμονιστεί πλήρως με την πολιτική και τη ρητορεία του Τζο Μπάιντεν, διότι επιδιώκει να ενισχύσει την πολιτική και διπλωματική ισχύ της Γαλλίας και του ιδίου προσωπικώς, μέσω ενός αυτόνομου διαμεσολαβητικού ρόλου, αλλά και διότι επίσης η γαλλική οικονομία (όπως και η γερμανική) θα υποστεί πολύ μεγάλο κόστος αν εφαρμοστούν τα μέτρα οικονομικού πολέμου με τα οποία ο Μπάιντεν απειλεί τη Ρωσία.Η Ουκρανία είναι πλέον μια πλατφόρμα (ένα γεωπολιτικό γήπεδο) όπου παίζονται τα προαναφερθέντα παίγνια.

 Βιογραφικό Σημείωμα:Ο Νικόλαος Λάος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι ένας κοινωνικός διανοούμενος με σπουδές στα μαθηματικά, στη φιλοσοφία,  στην πολιτική οικονομία και στη νοοπολιτική (Noopolitik). Εξέθεσε μια συνθετική θεώρηση των μαθηματικών και της φιλοσοφίας στη διατριβή που συνέταξε (υπό την εποπτεία του καθηγητή και ακαδημαϊκού Th. M. Rassias) στο Τμήμα Μαθηματικών του University of La Verne (Καλιφόρνια) και εκδόθηκε με τον τίτλο Topics in Mathematical Analysis and Differential Geometry από τον εκδοτικό οίκο World Scientific το 1998 καθώς και σε άλλα βιβλία του. Η πολυδιάστατη καταστασιακή και, γενικώς, ιστορική επίγνωση που τον χαρακτηρίζει έχει ενισχυθεί από το επαγγελματικό του υπόβαθρο ως εταίρου της ιδιωτικής εταιρείας πολιτικών και οικονομικών πληροφοριών και αναλύσεων R-Techno International Ltd (Μόσχα), ως διδάκτορα φιλοσοφίας της Academia Teológica de San Andrés της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Βερακρούζ, Μεξικό) και ως συμβούλου νοοπολιτικής και μαθηματικού μοντελισμού (οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων). Στην Ελλάδα, είναι συγγραφέας του εκδοτικού οίκου ΚΨΜ (https://kapsimi.gr), από τον οποίο κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τον τίτλο Πιάνοντας τον Ταύρο από τα Κέρατα: Αιτίες, Συνέπειες και Προοπτικές στην Πολιτειολογία και στην Πολιτική Οικονομία (2022).


ΠΗΓΗ:https://www.moneyandlife.gr/rosia-evras ... 8VVX9SC29w
 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Τα Τάγματα και οι Λέσχες”