Re: Τό πάθος της βλασφημίας

10
Ἁγίου Νεκταρίου - Λόγος περὶ βλασφημίας
Νεοελληνικὴ Ἀπόδοση

Βλασφημία! Λέξη φοβερὴ, λέξη ποὺ προκαλεῖ ἀποτροπιασμό, λέξη ποὺ φανερώνει ἀσέβεια πρὸς τὸ Θεό.

Ἡ βλασφημία εἶναι ἔκφραση μίσους κατὰ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς καὶ χαρακτηρίζει πονηρὴ ψυχή.

Ἡ βλασφημία προκαλεῖται ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ εἶναι αἰχμάλωτος στοὺς δαίμονες καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα.

Ὁ βλάσφημος ἐξουσιάζεται ἀπὸ τὸν πονηρὸ δαίμονα, εἶναι ἡ φωνὴ ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς κακίας, εἶναι ἡ ἠχὼ τοῦ Ταρτάρου.

Ὁ βλάσφημος ἀγανακτεῖ κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ βγάζει ἀπὸ τὴν πονηρὴ καρδιά του βλάσφημες ἐκφράσεις, γεμάτες χολὴ καὶ ἀσέβεια!

Ὁ βλάσφημος ἀγανακτεῖ καὶ βρίζει τὸ Θεὸ δημιουργὸ ποὺ τὸν ἔφερε στὴ ζωὴ ἀπὸ τὸ μηδέν!

Ἀγανακτεῖ καὶ βρίζει Αὐτὸν ποὺ τὸν φύλαξε κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆς Χάριτός Του, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ἡ ὕπαρξή του!

Βλασφημεῖ τὸν χορηγὸ ὅλων τῶν ἀγαθῶν, Αὐτὸν ποὺ γεμίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία.

Βρίζει τὸν ἀγαθὸ καὶ φιλάνθρωπο Θεὸ, ποὺ προσφέρει πλούσιες τὶς δωρεές Του ἀκόμη καὶ στὸν βλάσφημο.

Βρίζει Αὐτὸν ποὺ γεμίζει μὲ καλοσύνη ὅλο τὸν κόσμο. Βρίζει Αὐτὸν ποὺ συγκρατεῖ ὅλο τὸ σύμπαν πάνω στὸ μηδέν.

Βρίζει Αὐτὸν ποὺ ὅλη ἡ δημιουργία, ἡ ὀρατὴ καὶ ἡ ἀόρατη, τὸν σέβεται, αὐτὸν ποὺ ὅλη ἡ κτίση δοξολογεῖ.

Ὁ βλάσφημος εἶναι ἀποστάτης καὶ ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ. Ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς ἀπομακρύνθηκε ἀπ᾿ αὐτόν.

Ὁ βλάσφημος πῆγε μὲ τὴν παράταξη τοῦ διαβόλου, γιατὶ αὐτοῦ τὰ ἔργα ἀγάπησε καὶ στρατιώτης αὐτοῦ ἔγινε.

Ὁ βλάσφημος ἀγωνίζεται μὲ τὴ βοήθεια τῶν δαιμόνων ἐναντίον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ βλάσφημος ἀρνεῖται τὸ βάπτισμά του, ἀρνεῖται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό.

Ὁ βλάσφημος, ὡς μέλος τῆς κοινωνίας, εἶναι ἐπικίνδυνος, γιατὶ δὲν σέβεται τὸ Θεὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἀσέβεια αὐτὴ προέρχονται ὅλα τὰ κακά.

Ὁ βλάσφημος μπορεῖ νὰ παραβαίνει κάθε ἠθικὸ καὶ πολιτικὸ νόμο χωρὶς κανένα ἐνδοιασμὸ, ἀφοῦ δὲν σέβεται τὸν Θεό.

Ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπικίνδυνος στὴν κοινωνία, γιατὶ πορώθηκε ἡ καρδιά του, ἡ δὲ πορωμένη καρδιὰ ἔχασε τὴν εὐαισθησία τῆς συνειδήσεως, αὐτὸς δὲ ποὺ ἔχασε αὐτὴ τὴν εὐαισθησία εἶναι ἱκανὸς νὰ πράξει κάθε κακούργημα.

Τοὺς βλάσφημους ἡ κοινωνία πρέπει νὰ τοὺς τιμωρεῖ γιὰ τὸ δικό της συμφέρον, διότι εἶναι μέλη σάπια καὶ ἀπειλοῦν νὰ μολύνουν ὁλόκληρη τὴν κοινωνία.

Τοὺς βλάσφημους ὀφείλει ἡ κοινωνία νὰ τιμωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίον της.

Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐγγυηθεῖ γιὰ τὸν ἠθικὸ χαρακτῆρα τοῦ βλάσφημου, ποιὸς μπορεῖ νὰ στηρίξει τὶς ἐλπίδες του ἢ νὰ στηρίξει τὴν ἐμπιστοσύνη του σ᾿ αὐτόν; Πῶς αὐτὸς ποῦ βλασφημεῖ τὰ ἱερὰ πρόσωπα θὰ σεβαστεῖ τὰ ἀνθρώπινα; Πῶς μπορεῖ νὰ ἐκπληρώσει τὸ καθῆκον πρὸς τὴν κοινωνία, ὅταν γιὰ τὸ ὕψιστο τῶν καθηκόντων του πρὸς τὸ Θεὸ ἀσεβεῖ;

Ὁ βλάσφημος εἶναι στερημένος κάθε ἀρετῆς καὶ εἶναι αἰχμάλωτος κάθε πάθους.

Πῶς μπορεῖ ὁ βλάσφημος νὰ εἶναι τίμιος ἐπαγγελματίας, τίμιος ἐργάτης, ὅταν συμπεριφέρεται ἄτιμα καὶ ἀχάριστα πρὸς τὸ Θεό;

Πῶς μπορεῖ νὰ γίνει καλὸς καὶ χρήσιμος φίλος;

Πῶς μπορεῖ ὁ βλάσφημος νὰ εἶναι συνεπὴς στὶς συναλλαγές του, ὅταν δὲν σέβεται τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ Θεό μας;

Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι καλὸς συνέταιρος ὅταν κανένα δὲν σέβεται;

Τὸν βλάσφημο πρέπει νὰ τὸν ἀποφεύγουμε ὡς ἐπικίνδυνο καὶ γιὰ μᾶς καὶ γιὰ τὴν οἰκογένειά μας

Ὁ βλάσφημος εἶναι κακὸς γιός. Ὡς ἀχάριστος πρὸς τὸ Θεὸ πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι εὐγνώμων πρὸς τοὺς γονεῖς του; Τοῦ βλάσφημους γιοὺς οἱ γονεῖς ὀφείλουν νὰ τοὺς διώχνουν ἀπὸ τὰ σπίτια τους γιὰ νὰ μὴν ἔλθει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω τους.

Ὁ βλάσφημος δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καλὸς σύζυγος, οὔτε καλὸς πατέρας καὶ κάποια στιγμὴ θὰ ξεσπάσει πάνω τοῦ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ . Φύγετε μακριὰ ἀπὸ τοὺς βλάσφημους.

Γιὰ τοὺς βλάσφημους ὁ Θεὸς διατάσσει στὴν Ἁγία Γραφὴ (Λευ.24,16) νὰ λιθοβολοῦνται. Θεία ἀπόφαση, ἄρα καὶ δίκαια, διότι ὁ πρὸς τὸν Θεὸς ἀσεβὴς εἶναι ἀσεβέστερος τῶν ἀσεβέστερων. Αὐτὸς ποὺ συμπεριφέρεται μὲ ἀσέβεια πρὸς τὸ Θεὸ δὲν θὰ εἶναι καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους του ἀσεβής;

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς προτρέπει οὔτε ἕνας λόγος ἀργὸς νὰ μὴ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα μας, γιατὶ θὰ δώσουμε λόγο τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

Ἐὰν λοιπὸν θὰ ζητηθοῦν εὐθύνες γιὰ ἕνα λόγο ἀργό, ποῦ μπορεῖ νὰ κρυφθεῖ ὁ βλάσφημος; Στὸν οὐρανό, ἀλλ᾿ ὁ Οὐρανὸς εἶναι θρόνος τοῦ Θεοῦ. Στὸν Ἅδη; Ναί, στὰ Τάρταρα τοῦ Ἅδη! Γιατί, λέγει ὁ Κύριος, αὐτὸς ποὺ ὀργίζεται κατὰ τοῦ πλησίον του εἶναι ἔνοχος στὴ γενεὰ τοῦ πυρὸς καὶ ἐὰν τέτοια εὐθύνη ἔχει ὁ κατὰ τοῦ πλησίον ὀργισθείς, ποιὰ εὐθύνη θὰ ἔχει ὁ κατὰ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας βλασφήμων;

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦν τὸν βλάσφημο χειρότερο καὶ ἀπὸ τὸν δαίμονα, γιατὶ ὁ μὲν σατανᾶς ἀκούγοντας τὸ ὄνομα, τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, τὸ Θεῖον τοῦ Θεοῦ ὄνομα, φρίττει καὶ τρέμει, ὁ δὲ βλάσφημος μὲ ἀχαριστία καὶ ἀσέβεια Αὐτὸν βλασφημεῖ.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει περὶ τῶν βλασφήμων αὐτό: Αὐτὸς ποὺ ἁμαρτάνει παραβαίνει τὸ Νόμο, ὁ δὲ βλάσφημος ἀσεβεῖ στὴν Θεότητα. Ἐὰν ὁ παραβάτης τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ κολάζεται, πόσον μᾶλλον ὁ βλάσφημος ποὺ βρίζει τὸν Νομοθέτη;

Τελειώνοντας, σᾶς παρακαλῶ νὰ βοηθήσετε τοὺς βλάσφημους νὰ μετανοήσουν, νὰ πλησιάσουν στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ ζητήσουν τὸ ἔλεος καὶ τὴν συγγνώμη τοῦ ἁγίου Θεοῦ καὶ νὰ σταματήσουν τὸ βρόμικο αὐτὸ πάθος, διαφορετικὰ ἀπομακρυνθεῖτε ἀπὸ κοντά τους, ὅπως φεύγετε μακριὰ ἀπὸ μία ὀχιά, μήπως καὶ διορθωθοῦν, πρᾶγμα ποὺ εὔχομαι.

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/t ... fhmias.htm
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το πάθος της βλασφημίας

11
Πότε να περιμένεις μεγάλες συμφορές;

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Όταν ακούς ένα λαό να βρίζει την πίστη του, τον Θεό του, την Παναγία, τον Τίμιο Σταυρό να περιμένεις μεγάλες συμφορές.
Αυτό παρατηρούμε στον Ισραηλιτικό λαό. Όσες φορές πίστεψαν και λάτρεψαν τον αληθινό Θεό, ήσαν μεγάλοι και ισχυροί, νικούσαν τους εχθρούς τους και ευτυχούσαν. Όσες φορές όμως απιστούσαν και λάτρευαν τα είδωλα, και απομακρύνονταν από τον αληθινό Θεό, καταντούσαν ανίσχυροι και υπόδουλοι στους εχθρούς τους, δυστυχείς και πανάθλιοι.


Παρατηρούμε αυτό και στο δικό μας έθνος, το ελληνικό. Αυξήθηκε ποτέ και ευτύχησε το έθνος μας, και επετέλεσε θαυμάσια μεγαλουργήματα, αυτά οφείλονταν στην πίστη, διότι και οι βασιλείς και οι άρχοντες, και οι κληρικοί και λαϊκοί είχαν πίστη. Όταν όμως απιστούσαν και είχαν απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό, τότε παραδόθηκαν σε χέρια των αθέων Αγαρηνών και άλλων βαρβάρων, κατεσφάγησαν, εξωλοθρεύθηκαν, εξουδενώθηκαν και υπέστησαν μύριες συμφορές και κινδύνους.
Το 1821 οι προπάτορές μας διά της πίστεως επετέλεσαν μεγάλα και θαυμαστά κατορθώματα, επίσης και στις δικές μας ημέρες στις αρχές του Βαλκανικού πολέμου, όπου πάντες είχαν πίστη και ήσαν αγαπημένοι και επικρατούσε ομόνοια και ειρήνη.
Όταν όμως εισχώρησε η απιστία και η διχόνοια, και εις τον στρατό και εις τον λαό, και εις αυτόν ακόμη τον κλήρο, τότε επάθαμε την δεινή και χαλεπή συμφορά, την καταστροφή της Μικράς Ασίας, και την προσβολή και εξουθένωση και καταντήσαμε μισητοί και στον Θεό και στα έθνη.
Τι δε πρόκειται να μας ακολουθήσει είναι άδηλο;
Εγώ, όμως, φοβούμαι ότι μεγαλύτερη συμφορά μας εκδέχεται, εάν δεν μετανοήσουμε.

Αυτό το συμπεραίνω από τα διάφορα ιστορικά γεγονότα. Και έχω δίκιο να φοβούμαι και εγώ και κάθε ένας που φρονεί καλά, διότι όταν ακούς ένα λαό να βρίζει την πίστη του, τον Θεό του, την Παναγία, τον Τίμιο Σταυρό, όταν βλέπεις ένα λαό να περιφρονεί τον Νόμο, τις εντολές και διατάξεις του Θεού·….

Όταν βλέπεις λαό να μην έχει αγάπη και ομόνοια, όταν βλέπεις λαό στον οποίο βασιλεύει η αμαρτία, η πλεονεξία, η φιλαργυρία, η υπερηφάνεια, το ψεύδος, ο δόλος, η πορνεία, η μοιχεία, η αναισχυντία, η απάτη, η συκοφαντία, η ακρασία, η ακολασία, η διαφθορά, η μαγεία, μην περιμένεις καλά αποτελέσματα, αλλά συμφορές και δυστυχίες.

Εάν μέχρι σήμερα ο Θεός δεν μας καταστρέφει, δεν μας εξολοθρεύει, δεν μας αποδίδει κατά τις αμαρτίες μας αυτό το κάνει διότι είναι εύσπλαχνος, μακρόθυμος, πολυέλεος και αναμένει την μετάνοια και επιστροφή μας.

Αυτό το κάνει διότι βρίσκονται σπάνιοι στις ερημιές προσευχόμενοι υπέρ της σωτηρίας του κόσμου. Βρίσκονται δε και στις πόλεις και άνδρες και γυναίκες φοβούμενοι τον Θεό και τηρούντες τις εντολές Του, και χάρη των ολίγων αυτών σώζει ο Θεός και τους λοιπούς.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, δος μας πίστη στερεά, ώστε, στερεωθέντες με την πίστη, βεβαιωθέντες με την ελπίδα και κραταιωθέντες με την αγάπη, να διαπλεύσουμε απρόσκοπτα και ακίνδυνα το πέλαγος της ζωής αυτής και ελιμενιστούμε στο ακύμαντο λιμάνι του παραδείσου, και απολαύσουμε από τα αγαθά εκείνα, τα οποία μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβησαν. Αμήν.

Από το βιβλίο: Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Ηγουμένου Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, Ομιλίες. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Το πάθος της βλασφημίας

12
Από πού γεννιέται η βλασφημία και πώς θεραπεύεται
Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης
Πού οφείλεται το ότι η ψυχή του ανθρώπου λέει πολλές φορές μέσα της κάποιους λογισμούς και λόγους αισχρούς και ακάθαρτους και βρωμερούς, χωρίς να το θέλει και χωρίς να έχει πρόθεση; Συχνά μάλιστα λέει και κάποια λόγια άθεα και βλάσφημα εναντίον του Θεού του ίδιου, αλλά και των αγίων μυστηρίων, στη διάρκεια των ακολουθιών και των προσευχών και της θείας κοινωνίας, σε σημείο που πολλές φορές μερικοί, από την αθυμία και την απόγνωση που τους προξενούν αυτά τα άθεα και βλάσφημα λόγια, δεν θεωρούν πλέον τον εαυτό τους χριστιανό. Άλλοι πάλι σκέφτηκαν ακόμη και να σκοτωθούν, πιστεύοντας ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει ότι, όποιος βλασφημεί το άγιο Πνεύμα, δεν θα συγχωρηθεί ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε στη μέλλουσα (Ματθ. 12:31-32).
 
Στους πολλούς ο λογισμός αυτού του είδους παρουσιάζεται εξαιτίας της υπερηφάνειάς τους, καθώς ο Θεός επιτρέπει στον σατανά να τους πειράζει, για να ταπεινωθούν και να έρθουν σε μετάνοια αποβάλλοντας την υψηλοφροσύνη. Σε άλλους όμως, που είναι ευλαβείς και αγαπούν τον Θεό, οφείλεται στον φθόνο των δαιμόνων. Γι’ αυτό και μερικοί όσιοι και ενάρετοι ασκητές που ζουν στην έρημο πέφτουν σε αυτόν τον λογισμό. Το χειρότερο μάλιστα σε τούτο τον πόλεμο είναι το ότι κανένας από όσους πειράζονται από αυτόν δεν τολμά να πει φανερά τον λογισμό σε ανθρώπινη ακοή, νομίζοντας ότι κανείς άλλος άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει τέτοιους σιχαμερούς και βλάσφημους λογισμούς.
Όποια άλλη δηλαδή αμαρτία και να έχει κάνει κάποιος, παίρνει θάρρος και την εξομολογείται στον συνάνθρωπό του, αυτόν όμως τον λογισμό ποτέ. Αντίθετα, μόλις τον σκεφτεί ο άνθρωπος, νομίζει ότι αμέσως ή θα ανοίξει από κάτω του η γη να τον καταπιεί ή θα πέσει φωτιά από τον ουρανό να τον κάψει. Γι’ αυτό και εξαιτίας του μερικοί λιώνουν και μαραζώνουν από την υπερβολική λύπη και απόγνωση.
Ορισμένοι μάλιστα έλιωσαν τα σώματά τους με σκληρή άσκηση και κάθε είδους κακουχίες, ελπίζοντας να ελευθερωθούν από αυτόν τον λογισμό, αλλά δεν κατάφεραν να απαλλαγούν. Γιατί ο πειρασμός αυτός δεν έρχεται με τη θέληση του ανθρώπου αλλά αθέλητα, και οφείλεται αποκλειστικά σε δαιμονική ενέργεια, γι’ αυτό και κάθε πιστός είναι ακατάκριτος και ανένοχος γι’ αυτόν.
Πώς δηλαδή είναι δυνατόν εμείς, τον ίδιο Θεό, και να τον προσκυνούμε και να τον βλασφημούμε; Ακόμη και οι ειδωλολάτρες δεν βλασφημούν τους θεούς που λατρεύουν. Πολύ περισσότερο εμείς δεν θα βλασφημήσουμε τον Κύριο που μας έπλασε και προνοεί για εμάς, τον οποίο προσκυνούμε και δοξάζουμε, τον οποίο επικαλούμαστε, τον οποίο αναγνωρίζουμε και ομολογούμε ως μοναδικό Θεό και Κύριό μας, τον οποίο λατρεύουμε με το σώμα και το πνεύμα μας και στεκόμαστε αδιάκοπα κοντά του· για τον οποίο απαρνηθήκαμε σπίτια και πατρίδες και πατέρες και μητέρες και αδέλφια και συγγενείς και φίλους και γυναίκες και παιδιά, ακόμη και το ίδιο μας το σώμα, και σταυρώσαμε τον εαυτό μας ως προς όλες τις ηδονές και τις απολαύσεις και τις ευχαριστήσεις με προθυμία και πολλή χαρά, και υποφέρουμε την κακουχία, την ξενιτεία, τη φτώχεια και τις άλλες δοκιμασίες, είτε από τους δαίμονες είτε από τους ανθρώπους που πολεμούν την αλήθεια και μας καταδιώκουν και μας κακολογούν και μας προξενούν αμέτρητα δεινά· και αυτά δεν τα θεωρούμε θλίψεις και λύπες αλλά μάλλον ανέσεις και απολαύσεις, λόγω της αγάπης μας προς τον Κύριο, για τον οποίο ακόμη και αν ήταν να πεθάνουμε πολλές φορές, θα χαιρόμασταν και θα το δεχόμασταν με πολλή ευχαρίστηση.
Πώς λοιπόν τον μοναδικό Θεό μας, τον οποίο έτσι αγαπούμε και λατρεύουμε, θα θελήσουμε ταυτόχρονα να τον υβρίζουμε και να τον βλασφημούμε; Αυτό είναι εντελώς αδύνατο και απαράδεκτο. Επομένως, η αιτία του πειρασμού αυτού δεν προέρχεται από εμάς αλλά από την ενέργεια του δαίμονα. Γιατί αν προερχόταν από εμάς, τότε θα λέγαμε τα λόγια αυτά και με το στόμα· τώρα όμως προτιμούμε μάλλον να καούμε στη φωτιά, παρά να προφέρουμε τέτοιες βλασφημίες.
Επίσης πρέπει να σκεφτούμε και το εξής. Κάθε αμαρτία εξαρτάται από εμάς και φτάνουμε σε αυτήν θεληματικά, υπακούοντας στα πάθη μας. Καθώς δηλαδή δεχόμαστε τους κακούς λογισμούς με τη θέλησή μας, ανακινούμε τα πάθη, και στη συνέχεια τα πάθη μάς παρασύρουν σε πράξεις. Ωστόσο, αν θέλουμε να αντισταθούμε στους λογισμούς και να τους διώξουμε από εμάς, μπορούμε να το κάνουμε, με τη βοήθεια του Θεού, χρησιμοποιώντας εναντίον τους τη συνεχή προσευχή και τα άλλα φάρμακα κατά της κακίας.
Αυτόν όμως τον καταστροφέα, τον λογισμό δηλαδή της βλασφημίας, ακόμη και αν θέλουμε πάρα πολύ να τον αποβάλουμε και προσευχόμαστε στον Θεό εναντίον του και υποβαλλόμαστε σε κάθε λογής άσκηση και κακουχία, δεν μπορούμε να τον διώξουμε από εμάς, για τον λόγο βέβαια ότι είναι εντελώς ξένος προς εμάς και αθέλητος και οφείλεται αποκλειστικά στην ενέργεια του σατανά. Γι’ αυτό και είμαστε ακατηγόρητοι και ακατάκριτοι από τον Θεό.
Ο Θεός θα μας ζητήσει λόγο μόνο για τα θεληματικά πάθη και για τους λογισμούς που μπορούμε να εμποδίσουμε και δεν τους εμποδίζουμε, και όχι για όσους μας έρχονται χωρίς να θέλουμε. Γιατί ο δαίμονας, καθώς είναι πνεύμα, λέει αόρατος τα άθεα αυτά λόγια στα αυτιά της άυλης ψυχής μας, χωρίς εκείνη να θέλει· αυτό το κάνει κυρίως όταν στεκόμαστε στην προσευχή ή γονατίζουμε μπροστά στον Θεό και ζητούμε τη βοήθειά του εναντίον αυτών των λογισμών. Πολλές φορές μάλιστα ο σιχαμερός δαίμονας το κάνει αυτό στη διάρκεια της ακολουθίας ή κατά τη μετάληψη των φρικτών μυστηρίων, επειδή θέλει να μας απομακρύνει και να μας εμποδίσει από τη στροφή μας προς τον Θεό και από τη ζωοποιό μετάληψη.
Εμείς λοιπόν, τώρα που μάθαμε τον δόλο του πονηρού, ας μην υπολογίζουμε καθόλου αυτόν τον πειρασμό, αλλά μόλις αρχίζει ο δαίμονας να λέει τέτοια μέσα μας, να του λέμε: «Η κακία σου να ξαναγυρίσει επάνω στο κεφάλι σου, πονηρέ και ακάθαρτε δαίμονα, και η βλασφημία σου να πέσει επάνω στο μέτωπό σου. Γιατί εγώ προσκυνώ τον Κύριο, τον Θεό μου, και αυτόν μόνο θα λατρεύω όλες τις μέρες της ζωής μου. Εσύ όμως, γι’ αυτή τη βλασφημία σου, θα τιμωρηθείς ακόμη πιο αυστηρά, επειδή αποστάτησες από τον Θεό και επιπλέον τολμάς να τον βλασφημείς».
Με αυτόν τον τρόπο, και όχι με κάποιον άλλο, μπορεί κανείς να νικήσει τον δαίμονα της βλασφημίας.
 
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση Λ’ (30), σελ. 227. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2006.

Αλιεύθηκε από: https://www.koinoniaorthodoxias.org/pat ... rapeyetai/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”

cron