Όχι. Ας δούμε τι είναι η ουσία σύμφωνα με τον θεμελιωτή της -> τον Αριστοτέλη
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF% ... E%AF%CE%B1
Η ουσία ως όρος προκύπτει από τη μετοχή του ρήματος «είναι» και δηλώνει τη φύση που χαρακτηρίζει το ον (αυτό που υπάρχει) σαν να ήταν αυτή πραγματική όσο το ίδιο το ον. Η ουσία του κάθε πράγματος είναι ο συγκερασμός των ιδιοτήτων που το χαρακτηρίζουν, που το κάνουν να είναι αυτό που είναι. Ως όρος χρησιμοποιείται από την αρχαία ελληνική γλώσσα ως και σήμερα. Στις υπόλοιπες γλώσσες μεταφράζεται πιο χαλαρά και ενίοτε ανεπιτυχώς, πχ στην αγγλική ως «substance» ή στη λατινική ως «substantia» η οποία αρμόζει μόνο στο αριστοτελικό πλαίσιο θεώρησης.[1]
Η ουσία πραγματεύεται την ύπαρξη στο νοητικό πεδίο, αφαιρετικά από αυτό που καθορίζουν ως ον οι αισθήσεις και η εμπειρία. Κι ενώ είναι εύκολο να δει κανείς πως η «κοκκινότητα» είναι η ουσία του κόκκινου χρώματος, η προσπάθεια διατύπωσης της ουσίας ενός απλού αντικειμένου όπως ένα βιβλίο ή μια καρέκλα δεν είναι τόσο εύκολη. Ένα βιβλίο θα μπορούσε να είναι το χάρτινο κατασκεύασμα που έχει σχήμα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο, αποτελείται από πολλές παράλληλες σελίδες, με τις δύο ακριανές πιο σκληρές ως εξώφυλλα, που συρράπτονται όλες μαζί στη μία του πλευρά ώστε να επιτρέπεται το ξεφύλλισμα και το διάβασμα του κειμένου που περιέχεται στις σελίδες του. Ένα άλλο βιβλίο θα μπορούσε να έχει πλαστικές σελίδες, αυτές να έχουν κολληθεί αντί να συρραφτούν και αντί τυπωμένα γράμματα να περιέχει ανάγλυφες κουκίδες που κάνουν δυνατή την ανάγνωση με την αφή. Η ουσία όμως του βιβλίου χαρακτηρίζεται από τις ιδιότητες που έχουν όλα τα βιβλία. Έτσι η ουσία του βιβλίου ενδεχομένως να είναι «το αντικείμενο που αποτυπώνει πληροφορία ή γνώση σε σελίδες που στοιβάζονται η μία παράλληλα στην άλλη, με αρχή και τέλος (πρώτη και τελευταία σελίδα), δεμένες με τρόπο που δίνει τη δυνατότητα να το ξεφυλλίζει ένας άνθρωπος με το χέρι και να μπορεί να ανασύρει από αυτό με σειρά από σελίδα σε σελίδα τις πληροφορίες που περιέχει, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του».
Ο Αριστοτέλης λοιπόν λέει το εξής :
πρὸς δὲ τούτοις ὁ ἥλιος, ὅσπερ μάλιστα εἶναι δο-
κεῖ θερμός, φαίνεται λευκὸς ἀλλ' οὐ πυρώδης ὤν.
Ο Ήλιος είναι θερμός
Ο Ήλιος φαίνεται λευτκός
Ο Ήλιος δεν είναι πυρώδης
Για να δούμε τώρα είναι πυρώδης ;
Συλλογισμός :
Το πυρ είναι η φωτιά. Ο Ήλιος είναι φωτιά ; Η φωτιά χρειάζεται οξυγόνο για να ανάψει. Ο Ήλιος δεν έχει οξυγόνο, άρα πως ανάβει ;
Απάντηση
Ο Ήλιος ανάβει με πυρηνική σύντηξη :
Ο Ήλιος αποτελείται κατά 74% από υδρογόνο, κατά 25% από ήλιο και 1% από άλλα στοιχεία. Το υδρογόνο αποτελεί το κύριο καύσιμο για τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που παράγουν την ενέργεια που ακτινοβολεί, ενώ το ήλιο προέρχεται κυρίως από τα προϊόντα της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου.
Συμπέρασμα : Ο ήλιος ακτινοβολεί αλλά δεν είναι κατ ουσία πυρώδης, διότι η ακτινοβολία του δεν οφείλεται στη φωτιά αλλά στην πυρηνική σύντηξη λόγω της οποίας ακτινοβολεί.
Αυτή η συνεχής κίνηση της ενέργειας (η μεταβολή των στοιχείων του Υδρογόνου και του Ήλιου) είναι η πραγματική ουσία του ήλιου.
Γιαυτό και ο Αριστοτέλης ποιο πάνω λέει :
τῆς κινήσεως ἀρχή, τὴν τῶν ἀεὶ
κινουμένων αἰτιατέον δύναμιν.
Οπότε άσε το χωνί και πιάσε να διαβάζεις το πρωτότυπο.
