(από την Καθημερινή)
Με ταχείς ρυθμούς καταφθάνουν οι... μουσαφίρηδες στα νερά της Μεσογείου, αφού κατά μέσον όρο καταγράφεται περίπου ένα ξενικό είδος την εβδομάδα. Το στοιχείο που παρέχει η κ. Αργυρώ Ζενέτου, διευθύντρια Ερευνών στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων και Βιολογικών...
Πόρων του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), επαληθεύει την επιστημονική άποψη για τον κίνδυνο διαταραχής που διατρέχει η βιοποικιλότητα σε...
μια κλειστή θάλασσα όπως αυτή της Μεσογείου. Τα τελευταία 140 χρόνια έχουν καταγραφεί μόνο στις ελληνικές θάλασσες 960 με 975 ξενικά είδη», προσθέτει η κ. Ζενέτου. «Ειδικότερα, τα τελευταία δέκα χρόνια η αύξηση είναι επιθετική, αφού ο αριθμός των καταγραφόμενων ειδών έχει διπλασιαστεί στον Σαρωνικό κόλπο». Η κ. Ζενέτου και η ομάδα της καταγράφουν πιο συγκεκριμένα δεδομένα για την περιοχή του Σαρωνικού τα τελευταία 26 χρόνια και έχουν διαπιστώσει ότι «καταγράφονται ολοένα και περισσότερα είδη -λίγα ψάρια, όπως λαγοκέφαλοι, μαλάκια-, κάτι που όμως σχετίζεται και με την αυξημένη ερευνητική δραστηριότητα». Οσο πιο πολλές έρευνες διεξάγονται τόσο περισσότερο εμπλουτίζονται τα δεδομένα με ανακαλύψεις και διαπιστώσεις. Φτάνουν με πλοία «Εικάζεται ότι πολλά ξενικά είδη καταφθάνουν με πλοία», προσθέτει, σαν... λαθρεπιβάτες στο έρμα τους (θαλασσινό νερό με το οποίο γεμίζουν τις δεξαμενές τους εμπορικά, κυρίως, πλοία για λόγους ευστάθειας) \\u0387 όμως «διαπιστώσαμε ότι οι τόσο αυξημένοι αριθμοί δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο στην κίνηση των πλοίων». Αλλες πύλες εισόδου αποτελούν η διώρυγα του Σουέζ και τα στενά του Γιβραλτάρ. Επομένως, πού οφείλεται η επιβίωση των ξενικών ειδών στα νερά αυτά; «Ενας καθοριστικός παράγοντας είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η κλιματική αλλαγή», προσθέτει η κ. Ζενέτου, παράγοντες που διαμορφώνουν συνθήκες ευνοϊκές για την εξάπλωση τέτοιων ειδών. Δεν είναι όμως ο μόνος. Οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η υπεραλιεία, η επιδείνωση της κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος, συνεπεία της ανάπτυξης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στις ακτές και της επακόλουθης ρύπανσης, επίσης συντελούν σημαντικά. Συνέπειες στους ψαράδες «Δεν θα μου προξενούσε εντύπωση εάν σε είκοσι με τριάντα χρόνια από σήμερα βλέπαμε κοράλλια στη Μεσόγειο», προσθέτει ο θαλάσσιος βιολόγος κ. Χρ. Αρβανιτίδης, που ηγείται του Εργαστηρίου Βιοποικιλότητας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας και Γενετικής του ΕΛΚΕΘΕ. «Σταδιακά, περνάμε σε μια άλλου είδους θάλασσα. Ισως πάψουμε να βλέπουμε είδη τα οποία έχουμε συνηθίσει και τα οποία γνωρίζουμε», εξηγεί. Μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, θα είχε αντίκτυπο και στους αλιείς. «Ισως να μην μπορούν να διαθέσουν στην αγορά τα ψάρια που θα αλιεύουν αν είναι άγνωστα είδη στο ευρύ κοινό».
