Η δημιουργία, μέσω απειλής θερμού επεισοδίου, τετελεσμένων στο Αιγαίο και η απόλυτη εξαφάνιση από τις υποχρεώσεις της έναντι της ΕΕ όλων όσων αφορούν στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά φαίνεται ότι αποτελεί τον βασικό στόχο του νέου δόγματος που εφαρμόζει τους τελευταίους μήνες στο Αιγαίο η Αγκυρα.
Με αιχμή του δόρατος πότε τη θεωρία των γκρίζων ζωνών, πότε της αμφισβήτησης του δικαιώματος των νησιών για πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα (σε ζώνες όπως η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ), η Τουρκία επιχειρεί να δοκιμάσει τις αντοχές της Αθήνας, χωρίς να διστάζει να εκβιάζει την πρόκληση θερμού επεισοδίου που θα επιφέρει νέου τύπου παρεμβάσεις, όπως του 1996 στα Ιμια με τον Ρ. Χόλμπρουκ.
Οι επιθετικές - πολεμικές ενέργειες με στόχο το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι αποτελούν εφαρμογή της πολιτικής των γκρίζων ζωνών (βλ. «Εθνος της Κυριακης» 4/1/09) και αποσκοπούν στο να αμφισβητήσουν αρχικώς την ελληνική κυριαρχία επί των δύο νησιών και την απενεργοποίηση επομένως όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων που απορρέουν από την κυριαρχία επί των δύο νησιών.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία προβάλλει τους ισχυρισμούς περί παραβίασης των «τουρκικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου» στην περιοχή των δύο νησιών, θεωρώντας ότι αυτά δεν ανήκουν στην Ελλάδα, επομένως μετατοπίζεται σημαντικά προς τα δυτικά η μέση γραμμή (εις βάρος της Ελλάδας) που θα καθορίσει τα όρια των εναέριων χώρων και των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και της Τουρκίας στην περιοχή.
Υπολογίζοντας ότι η Τουρκία ποτέ δεν απέσυρε τον ισχυρισμό ότι τουλάχιστον 150 νησιά δεν ανήκουν νόμιμα στην Ελλάδα (αποφεύγοντας να υποστηρίξει συστηματικά ότι ανήκουν στην ίδια, καθώς η Συνθήκη της Λοζάνης ρητά αναφέρει ότι περιέρχονται στην Τουρκία όσα νησιά είναι εντός των τριών μιλίων από τις ακτές της), εκτιμάται ότι η Αγκυρα θα διεκδικήσει την εξαίρεση όλων αυτών των νησιών και βραχονησίδων (που δεν αναφέρονται ρητά στις Συνθήκες) από την οποιαδήποτε προσπάθεια χάραξης και οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών και ζωνών δικαιοδοσίας μεταξύ των δύο χωρών.
Απέναντι στην απόλυτα ξεκάθαρη αναβάθμιση των τουρκικών αμφισβητήσεων επί της ελληνικής κυριαρχίας, η ελληνική κυβέρνηση, αμήχανη και σιωπηλή (παρά τα παραδοσιακά και τετριμμένα ρητορικά μηνύματα και προειδοποιήσεις), θεωρεί ότι με την πολιτική κατευνασμού και αγκιστρωμένη σε παραλλαγές της πολιτικής του 1999 θα μπορέσει να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει τα χειρότερα.
Η Τουρκία διανύει περίοδο όπου επιβεβαιώνεται ο γεωστρατηγικός ρόλος της, με ενεργή παρουσία στον Καύκασο, τον ισλαμικό και στον αραβικό κόσμο (τη διευκολύνει και η εκλογή της στο ΣΑ του ΟΗΕ).
Το κατεστημένο της Τουρκίας αλλά και ο ίδιος ο κ. Ερντογάν δεν καίγονται για μεταρρυθμίσεις που δεν εξυπηρετούν τα άμεσα συμφέροντά τους. Ετσι όλοι οι πόλοι εξουσίας της Τουρκίας θεωρούν ότι η χώρα τους όχι μόνο δικαιούται να ενταχθεί αλά καρτ στην ΕΕ, αλλά κυρίως ότι η ίδια η Ενωση έχει δομική και νομοτελειακή υποχρέωση, εφόσον θέλει να αναδειχτεί σε παγκόσμια δύναμη, να αποδεχτεί άνευ όρων τη μεγάλη μουσουλμανική χώρα στους κόλπους της.
Με την απομάκρυνση της προοπτικής ένταξης, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, δεν υπάρχει εκείνος ο μηχανισμός που (όλοι πίστεψαν ότι δημιουργήθηκε μετά το Ελσίνκι) θα υποχρεώσει την Τουρκία να εγκαταλείψει την αναθεωρητική πολιτική της που στόχο κυρίως έχει το Αιγαίο και την Κύπρο.
Καθώς η προοπτική της ειδικής σχέσης κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και δεν αποκλείεται να είναι τελικά προτιμότερη και για το ίδιο το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, η Αγκυρα δεν επιθυμεί σε ένα τελικό παζάρι με το Παρίσι και το Βερολίνο να έχει, εκτός των άλλων, και τα βαρίδια των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού.
Η κλιμάκωση της πολιτικής διεκδικήσεων στο Αιγαίο στέλνει σαφές μήνυμα στην ελληνική πλευρά ότι δεν θα γίνει ανεκτή η έγερση τέτοιων εμποδίων στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Αγκυρας.
Αιφνιδιασμένη η Αθήνα απλώς... περιμένει
Στα ελληνοτουρκικά η Αθήνα έχει επιλέξει τη... διακριτική διπλωματική παρενόχληση της Αγκυρας. Ετσι, επί σειρά ετών, καταγράφεται στα κοινοτικά κείμενα ότι «συνεχίζεται η προσπάθεια βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων» και υποβαθμίζονται σε γενικόλογες και χωρίς φυσικά δεσμευτικό χαρακτήρα αναφορές για την ανάγκη σχέσεων καλής γειτονίας και μη χρήση ή απειλή χρήσης βίας στις διμερείς σχέσεις.
Ακόμη και οι συστηματικές, επιθετικές πολεμικού τύπου επιχειρήσεις εναντίον στόχων στο ελληνικό έδαφος, που μάλιστα δεν είναι κάποια ακατοίκητα βράχια, αλλά κατοικημένα νησιά, συχνότατα αποσιωπήθηκαν τους τελευταίους μήνες, σε κάθε περίπτωση όμως δεν καταγράφηκαν σε κανένα κοινοτικό κείμενο.
Ετσι και με ευθύνη της Ελλάδας δίνεται η εντύπωση της συνήθους ρουτίνας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η οποία μπορεί να επιτρέπει τα χαμόγελα, τους ασπασμούς και τις φιλοφρονήσεις στις διμερείς συναντήσεις, αλλά απλώς παγιώνει και νομιμοποιεί τη διεκδικητική πολιτική της άλλης πλευράς...
Η ελληνική κυβέρνηση υποκύπτει στον πειρασμό της πολιτικής του... 24ώρου (και της καθημερινής αγωνίας για αποφυγή θερμού επεισοδίου), δείχνοντας ότι δεν έχει σχεδιασμό για την επόμενη ημέρα.
Καθώς το 2009 θα δοθεί η πραγματική μάχη που θα κριθεί ποια πορεία θα πάρει η σχέση ΕΕ - Τουρκίας, η Ελλάδα κινδυνεύει να εμφανιστεί εκουσίως αφοπλισμένη από διπλωματικά επιχειρήματα, ώστε, εάν απαιτηθεί, να μπορέσει να επανασυνδέσει τα ζητήματα του Αιγαίου και το Κυπριακό, με την προοπτική της ειδικής σχέσης.
Ανατροπή στο Αιγαίο-Το νέο δόγμα της ΄Αγκυρας
1Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !