Ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος μάχης (UCAV), γνωστό και ως combat drone, συντομευμένο στην καθομιλουμένη ως drone ή UAV πεδίου μάχης, είναι ένα μη επανδρωμένο εναέριο όχημα (UAV) που χρησιμοποιείται για πληροφορίες, επιτήρηση, απόκτηση στόχων και αναγνώριση και μεταφέρει πυρομαχικά αεροσκάφους όπως ως βλήματα, ATGM και/ή βόμβες σε σκληρά σημεία για επιθέσεις με drone.[1][2][3] Αυτά τα drones είναι συνήθως υπό ανθρώπινο έλεγχο σε πραγματικό χρόνο, με διαφορετικά επίπεδα αυτονομίας.[4] Σε αντίθεση με τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα επιτήρησης και αναγνώρισης, τα UCAV χρησιμοποιούνται τόσο για επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη όσο και για πληροφορίες πεδίου μάχης.

Τα αεροσκάφη αυτού του τύπου δεν έχουν επί του πλοίου άνθρωπο πιλότο.[5] Καθώς ο χειριστής τρέχει το όχημα από ένα απομακρυσμένο τερματικό, δεν απαιτείται εξοπλισμός που είναι απαραίτητος για έναν άνθρωπο πιλότο, με αποτέλεσμα μικρότερο βάρος και μικρότερο μέγεθος από ένα επανδρωμένο αεροσκάφος. Πολλές χώρες διαθέτουν επιχειρησιακά εγχώρια UCAV και πολλές άλλες έχουν εισαγάγει οπλισμένα drones ή βρίσκονται στη διαδικασία ανάπτυξής τους.[6]

Σημείωση: όλες οι πληροφορίες σε αυτήν την ιστορία προέρχονται από διάφορες ανοιχτές αναφορές πληροφοριών, καθώς ο ουκρανικός στρατιωτικός και άμαχος πληθυσμός κάνουν εκτεταμένα πλάνα με τα smartphone τους και δημοσιεύουν στο διαδίκτυο. Αυτό τον καθιστά τον πρώτο πόλεμο του είδους του, που διεξήχθη διαδικτυακά όσο και στο πεδίο. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει τον «πόλεμο της γκρίζας ζώνης» (κυβερνοχώρος, στρατεύματα χωρίς σήμα, ομάδα Wagner κ.λπ.) τόσο στην Ανατολική Ουκρανία όσο και σε όλο τον κόσμο εκτενώς εδώ και πολλά χρόνια. Η χρήση drones είναι μια επέκταση αυτής της στρατηγικής. Τα drones μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τέσσερις τρόπους στον πόλεμο: ακριβής παράδοση ωφέλιμου φορτίου (όπως ρίψη εκρηκτικών ή επιθέσεις καμικάζι), επιτήρηση (ανίχνευση θέσεων του εχθρού για αποστολή όλμου ή με άλλο τρόπο συντονισμό μιας επίθεσης), ενόχληση / περιπλάνηση και cyber/hacking (με χρήση εγγύτητας σε εχθρικά δίκτυα για να χακάρουν μέσω drone και να υποβαθμίσουν/διεισδύσουν στα δίκτυα). Τα drones άρχισαν να συμβολίζουν τον ασύμμετρο πόλεμο, με ένα drone 3.000 δολαρίων που μπορεί να ρίξει μια γόμωση σε ένα άρμα 5 εκατομμυρίων δολαρίων, καταστρέφοντας το τανκ και τους επιβαίνοντες του, χωρίς ο πιλότος του drone να βρίσκεται στη γραμμή πυρός. Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν τα ακόλουθα μικρά/τακτικά drones:

Οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν επίσης drones, στο μεγαλύτερο άκρο, με πιο διάσημο το TB2 Bayraktar που προμήθευσε η Τουρκία, μετά την επιτυχία τους στην Αρμενία ενάντια στα συστήματα και άρματα μάχης Pantsir που παρέχονται από τη Ρωσία (με το Αζερμπαϊτζάν να αναπτύσσει τα TB2), καθώς και στη Μέση Ανατολή. . Αμέσως πριν από τον πόλεμο, οι Ουκρανοί ήταν στη διαδικασία να δημιουργήσουν μια τοπική γραμμή παραγωγής για TB2 κοντά στο Κίεβο. Ωστόσο, ορισμένα από τα χρησιμοποιημένα drones σχεδιάζονται και κατασκευάζονται ήδη τοπικά και στην Ουκρανία, όπως:

Φαίνεται ότι υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της ικανότητας ηλεκτρονικού πολέμου πλήρους κλίμακας που διαθέτουν οι Ρώσοι, όπως το σύστημα επί του οχήματός τους (το οποίο θα ήταν υπερβολικό για παρεμβολές drone, πολύ ακριβό για να έχουν πολλές από αυτές τις μονάδες και είναι ευάλωτοι στόχοι). Και από την άλλη, οι φορητές και φορητές μονάδες, που εμφανίζονται από δημόσιες αναφορές σχεδόν «σπιτικές». Τέτοιοι βασικοί παρεμβολές είναι πιθανό να στερούνται πρωτόκολλων ασφαλείας για τον χειριστή (οι Ρώσοι δεν είναι γνωστό ότι λαμβάνουν υπόψη τα χαρακτηριστικά ασφαλείας για τους στρατιώτες τους - θεωρήστε τους ότι δεν επενδύουν στην εσωτερική επένδυση μεταξύ του γεμιστήρα του κελύφους του τανκ και του πληρώματος, κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες προκάλεσε πολλά δημοσιευμένες εκρήξεις δεξαμενής όπου ο πύργος πετά σε κάποια απόσταση από το σώμα, όταν ένα κοχύλι εκρήγνυται μέσα στη δεξαμενή και δημιουργεί μια αλυσιδωτή αντίδραση με τον υπόλοιπο γεμιστήρα). Πίσω στον Ψυχρό Πόλεμο, υπάρχει μια διάσημη ιστορία Αμερικανών και ΕΣΣΔ που είχαν την ίδια κατηγορία πυρηνικού υποβρυχίου, με τη διαφορά ότι το σκάφος της ΕΣΣΔ ήταν σε θέση να κινηθεί γρηγορότερα… επειδή ο μολύβδινος τοίχος ασφαλείας μεταξύ του θαλάμου πληρώματος και της πυρηνικής μηχανής αφαιρέθηκε από ο σχεδιασμός, για να βοηθήσει την ταχύτητα. Ενώ οι δυτικές συσκευές αντι-drone περνούν από πλήρη διεθνώς διαπιστευμένα πρωτόκολλα ασφαλείας (παρόμοια με αυτά που κάνουν οι κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων), οι Ρώσοι παρεμβολείς είναι λιγότερο πιθανό να έχουν τη θωράκιση και άλλα χαρακτηριστικά σχεδιασμού για την υγεία του χειριστή. Υπάρχει επίσης ένα ζήτημα βασικής αποτελεσματικότητας - ενώ οι παρεμβολές είναι αρχικά μια παλιά τεχνολογία (από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), υπάρχει πολύ IP στη σχεδίαση κυματομορφής/κεραίας, αποτελεσματικότητα σήματος εμπλοκής, αποτελεσματική απαγωγή θερμότητας κ.λπ.

Πολλά εξαρτήματα Orlan-10 φαίνεται να είναι κινεζικής, ευρωπαϊκής ή αμερικανικής κατασκευής. Ως εκ τούτου, τα καθιερωμένα συστήματα C-UAS θα ήταν πιθανότατα πολύ αποτελεσματικά, τόσο στον εντοπισμό όσο και στην καταστροφή. Με τη ρωσική στρατιωτική-βιομηχανική βάση πιθανόν να μαστίζεται από χρόνια διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, η χρήση μη ρωσικών εξαρτημάτων δεν προκαλεί έκπληξη. Παρόμοια με τις γραμμές παραγωγής δεξαμενών τους φέρεται να σταμάτησαν λόγω έλλειψης εξαρτημάτων.  Η χρήση drones (και C-UAS) στον πόλεμο είναι εδώ για να μείνει – ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας θα είναι στα στρατιωτικά εγχειρίδια σε όλο τον κόσμο για τα επόμενα 20 χρόνια ως μελέτη περίπτωσης. Με όλη την τραγωδία, την καταστροφή, τον θάνατο και την απώλεια, είναι επίσης ένα πεδίο δοκιμής για τεχνολογίες σε στρατιωτικό περιβάλλον (πρώτος ουσιαστικός πόλεμος κλίμακας για μεγάλο χρονικό διάστημα). Τα συστήματα Counter-UAS θα γίνουν ένα κρίσιμο συστατικό για τη βαριά θωράκιση, όπως τανκς και οβίδες, και θα αποτελούν μέρος των φορητών κιτ στρατιωτών (μαζί με τα ίδια τα μικρά τακτικά drones).

Ένας πόλεμος που ξεκίνησε με ρωσικά τανκ να περνούν στα σύνορα της Ουκρανίας, χαρακώματα τύπου Α' Παγκοσμίου Πολέμου στη γη και σοβιετικό πυροβολικό να σφυροκοπά το μέτωπο παίρνει τώρα μια πιο σύγχρονη διάσταση: στρατιώτες που παρατηρούν το πεδίο της μάχης σε μια μικρή δορυφορική οθόνη ενώ τα drone μεγέθους παλάμης πετούν σχεδόν αόρατα.

Με εκατοντάδες αναγνωριστικά και επιθετικά drones να πετούν καθημρινά πάνω από την Ουκρανία, ο πόλεμος έχει μετατραπεί σε έναν διαγωνισμό της ψηφιακής εποχής για τεχνολογική υπεροχή στους ουρανούς. Σε προηγούμενες συγκρούσεις, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη χρησιμοποιούνταν συνήθως από τη μία πλευρά σε εν πολλοίς αδιαμφισβήτητο εναέριο χώρο για να εντοπίσουν και να χτυπήσουν στόχους -για παράδειγμα, σε επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή.

 Στη μάχη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, τα drones ενσωματώνονται σε κάθε φάση της μάχης, με εκτεταμένους στόλους, αεράμυνες και συστήματα εμπλοκής σε κάθε πλευρά. Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται από απόσταση -ο εχθρός συχνά είναι μίλια μακριά- και τίποτα δεν γεφυρώνει το χάσμα καλύτερα από τα drones, δίνοντας στη Ρωσία και την Ουκρανία τη δυνατότητα να βλέπουν και να επιτίθενται η μία στην άλλη χωρίς να πλησιάσουν ποτέ. Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει drones για να χτυπήσουν στόχους μακριά από τις μάχες -για παράδειγμα στην Κριμαία, την οποία η Ρωσία προσάρτησε παράνομα το 2014, και στη συνοριακή περιοχή Μπέλγκοροντ της Ρωσίας, σύμφωνα με πολλούς Ουκρανούς αξιωματούχους που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας στην Washington Post. Η Ρωσία έχει επανειλημμένα χτυπήσει τις κρίσιμες μη στρατιωτικές υποδομές της Ουκρανίας με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που αυτοεκρήγνυνται -ένα φθηνό υποκατάστατο των πυραύλων υψηλής ακρίβειας.

Τα drones έχουν γίνει τόσο κρίσιμα για την επιτυχία στο πεδίο της μάχης που μερικές φορές χρησιμοποιούνται για να εξουδετερώσουν άλλα drones.

Πηγή : https://www.iefimerida.gr/kosmos/rosia- ... -me-drones