«Μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε...»

1
Κάθε πρωί τελείται στην Εκκλησία ο Όρθρος και στη συνέχεια η Θεία Λειτουργία



Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε πρωί τελείται στην Εκκλησία ο Όρθρος και στη συνέχεια η Θεία Λειτουργία, αν είναι Κυριακή ή γιορτή, αλλά και κάθε απόγευμα τελείται ο εσπερινός, ενώ σε κάποιους ναούς τελείται και παράκληση. Χτυπάει η καμπάνα κάθε πρωί, χτυπάει η καμπάνα κάθε απόγευμα, για να μας υπενθυμίσει ότι αρχίζει μία ευκαιρία δημόσιας προσευχής και να μας προσκαλέσει σ΄ αυτήν. Πολλοί νομίζουν ότι οι ακολουθίες αυτές αφορούν τους ιερείς ή τους μοναχούς και γίνονται γι΄ αυτούς. Όχι, αδελφοί μου, δεν αφορούν μόνο τους ιερείς και τους μοναχούς οι ακολουθίες, αλλά μας αφορούν όλους, και όλοι, κατά το δυνατόν, οφείλουμε να παριστάμεθα στους ναούς αυτές τις ώρες.
Εικόνα
Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε να κάνω μία παρατήρηση και να διατυπώσω ταυτόχρονα και μία παράκληση. Κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή οι περισσότεροι προσέρχεστε στην εκκλησία το τελευταίο ημίωρο ή και τέταρτο, λίγο δηλαδή πριν να τελειώσει η Θεία Λειτουργία και νιώθετε ικανοποιημένοι ότι επιτελέσατε το καθήκον του εκκλησιασμού. Κάποιοι μάλιστα περνάτε από τον ναό και μετά τη Θεία Λειτουργία, ανάβετε ένα κερί και αισθάνεστε ευχαριστημένοι. Χτυπά η καμπάνα την πρώτη φορά και μας λέγει: «ελάτε, ξεκινούμε την Ακολουθία». Χτυπά δεύτερη φορά, όταν ψάλλεται ο προσφιλής στην Παναγία μας ύμνος, «την τιμιωτέρα των Χερουβείμ», και μας βιάζει να σπεύσουμε. Χτυπά και την τρίτη φορά, στη δοξολογία, για να μας πει «μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε».

Και όμως εμείς καθυστερούμε. Στο θέατρο μετά την έναρξη κλείνουν οι πόρτες, ένα λεπτό αν αργήσουμε, μένουμε έξω. Στα προγράμματα της τηλεοράσεως δεν χάνουμε ούτε λεπτό, στην εργασία μας χτυπάμε κάρτα ακριβώς στην καθορισμένη ώρα, στα ραντεβού μας, στα ψώνια μας, παντού φροντίζουμε να είμαστε συνεπείς στην ώρα μας και φυσικά αλλοίμονο, αν ο καθένας δεν τηρούσε με ακρίβεια το ωράριό του. Μόνο σε ένα πράγμα δεν τηρεί κανείς ωράριο, στον εκκλησιασμό. Ο Θεός περιμένει, ο Θεός δεν τιμωρεί, ο Θεός δεν έχει ώρα. Αναλογισθήκατε όμως ποτέ πόσα χάνουμε εμείς, όταν δεν προσερχόμαστε έγκαιρα στην εκκλησία;

Αναφέρομαι κυρίως στον εκκλησιασμό της Κυριακής, κατά τον οποίο προηγείται ο Όρθρος και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία . O Όρθρος είναι προετοιμασία του ιερέως και των πιστών για τη Θεία Λειτουργία. Δυστυχώς, λίγοι χριστιανοί παρακολουθούν τον Όρθρο και αυτοί κερδίζουν πολλά. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν τι είναι ο Όρθρος αλλά ούτε και τι είναι η Θεία Λειτουργία, αφού προσέρχονται την τελευταία στιγμή, ακόμη και όταν θέλουν να κοινωνήσουν. Να μάθουμε τη θεία λατρεία, αδελφοί μου, να γνωρίσουμε τη σημασία της για τη ζωή μας, για να συμμετέχουμε με λαχτάρα σε αυτήν, για να απολαμβάνουμε τα οφέλη της με επιθυμία και να θεωρούμε απώλεια όταν χάνουμε έστω και λίγα λεπτά και όχι ώρα από τη θεία λατρεία.


Πηγή: inagiounikolaoutouneou.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: «Μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε...»

2
Πως μπαίνουμε στον Ιερό Ναό

Όταν αποφασίζουμε να πάμε στον Ιερό Ναό 1 πρέπει προκαταβολικά να πιστεύουμε ότι μπαίνουμε σε χώρο ιερό, σε τόπο προσευχής και κατανύξεως, όπου ευρίσκεται και κατοικεί αόρατα ο Θεός, ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και ότι κάθε είσοδός μας σε Ναό μας προσθέτει αγιασμό και Θεία ευλογία.

Αυτό επιβάλλει να μπαίνουμε σιωπηλοί, το βάδισμα μας να γίνεται σεμνά και αθόρυβα, οι κινήσεις μας γενικά πρέπει να δεικνύουν ευλάβεια και η διάθεσή μας να μαρτυρεί διάθεση για λήψη ευλογίας και θείας Χάριτος.



α. Άναμμα του κεριού

Εισερχόμενοι στο Ναό κάνουμε το σταυρό μας με μικρή υπόκλιση λέγοντας μυστικώς: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον Σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγιόν Σου εν φόβω Σου» (Ψαλ. Έ, 8). Κατευθυνόμαστε, (εάν θέλουμε), στο παγκάρι και παίρνουμε 1 ή 2 κεριά (η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά είναι λανθασμένη νοοτροπία και δημιουργεί προβλήματα). Ένα προς τιμή τού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων Του και ένα για τη σωτηρία των ψυχών των δικών μας ζώντων και τεθνεώτων (ή ένα για όλα).
Έτσι θα χωρεί το μανουάλι τα κεριά όλων, θα καίονται περισσότερη ώρα και δεν θα μπαίνει σε πειρασμό ο νεωκόρος να τα μαζεύει γρήγορα (για... απόκερα!) πριν καούν. Και όταν το ανάβουμε με πολλή ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε: «Χριστέ μου, Συ είσαι το Φως του κόσμου. Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού» 2.

β. Προσκύνηση των Αγίων Εικόνων

Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στα προσκυνητάρια, κάνουμε μία η τρεις μικρές μετάνοιες με σταυρό, (εάν έχει κόσμο τις μετάνοιες τις κάνουμε ενωρίτερα πριν έρθει η σειρά μας για να μην καθυστερούμε τους άλλους) και ασπαζόμαστε τις Άγιες εικόνες (ή τα Άγια λείψανα). Συγχρόνως λέμε την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», ή «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», ή «Άγιε τού Θεού (τάδε), πρέσβευε υπέρ ημών» ή και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας. Ακολούθως οπισθοχωρούμε από τα πλάγια, χωρίς να στρέφουμε τα νώτα μας προς τα Άγια και χωρίς να δημιουργούμε πρόβλημα στους επόμενους που και αυτοί θα προσκυνήσουν.



γ. Η αμφίεση

Δεν εισερχόμεθα στους Ναούς με οποιαδήποτε αμφίεση, ή με την αμφίεση της ώρας εκείνης που βρεθήκαμε μπροστά στο Ναό 3. Η ακατάλληλη αμφίεση δεν δείχνει σεβασμό ούτε εκτίμηση, αλλά μάλλον περιφρόνηση. Εάν κανείς δεν το νιώθει αυτό και έχει αντίθετη άποψη, πρέπει να γνωρίζει ότι την ενδυμασία δεν την καθορίζουν οι επισκέπτες, αλλά ο Οικοδεσπότης. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και στην καθημερινή ζωή και πράξη. Εάν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τι όφελος θ' αποκομίσουμε από τις προσευχές μας, εάν με ακατάλληλη ενδυμασία εισέλθουμε στο Ναό;
Ο Θεός βέβαια δεν έχει ανάγκη από τον τρόπο της αμφίεσής μας, διότι ενδιαφέρεται για την εσωτερική κατάσταση της ψυχής μας, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη και πρέπει να παρουσιαστούμε με τρόπο που δείχνει το σεβασμό που κατά βάθος έχουμε: και προς τον ιερό χώρο και προς τον Θεό. Μπαίνουμε με οποιαδήποτε αμφίεση, (π.χ. με κοντό παντελονάκι), στο γραφείο τού Υπουργού η τού Στρατηγού για να ζητήσουμε μετάθεση τού παιδιού μας; 4
Μερικές μάλιστα γυναίκες εισέρχονται στους Ναούς με παντελόνια, με εξώπλατα, αμάνικα φορέματα ή σούπερ μίνι φούστες και έχουν σκοπό να κοινωνήσουν ή να εξομολογηθούν. Εφ' όσον η Εκκλησία, βάσει της Αγίας Γραφής (Δευτερονόμιον κβ', 5), δεν δέχεται αυτή την αμφίεση, γιατί εσύ επιμένεις στην άποψή σου και θέλεις ο Θεός να αλλάξει το Νόμο Του; Γιατί θέλεις να σκανδαλίζεις με την αμφίεσή σου τον κόσμο; Δεν έχεις τόσες και τόσες ενδυμασίες για τις διάφορες ώρες και εποχές του έτους; Κάνε και μία ή δύο ενδυμασίες για τον Χριστό και την Παναγία! Αξίζει τον κόπο και θα έχεις και ευλογίες!
Εάν πάντως θελήσεις από εσωτερική ανάγκη να μπεις στο Ναό να προσευχηθείς με ακατάλληλη ενδυμασία, μην εισέρχεσαι μέσα στον κυρίως Ναό. Σταμάτα στον πρόναο ή νάρθηκα. Άναψε το κερί σου κάνε εκεί την προσευχή σου και ο Θεός, που βλέπει την εσωτερική σου διάθεση, το σεβασμό σου αυτό, αλλά και την ανάγκη σου, θα σε ακούσει και θ' ανταποκριθεί περισσότερο στα αιτήματά σου.


δ. Οι θόρυβοι κατά την είσοδο

Μερικές φορές τα τακούνια των υποδημάτων δημιουργούν θόρυβο κατά τη μετακίνηση, ιδίως σε σκληρό δάπεδο.
Χρειάζεται λοιπόν προσοχή. Διότι εισερχόμενοι στο Ναό, μερικές φορές με κάποια αμηχανία ή απρόσεκτα και συνηθισμένοι εμείς στο θόρυβο αυτό, που δεν μας κάνει εντύπωση, δημιουργούμε σοβαρό πρόβλημα στους υπόλοιπους εκκλησιαζομένους. Εάν μάλιστα η στιγμή της εισόδου μας συμπέσει με κάποια στιγμή που δεν ακούγονται ψαλμωδίες, (οι οποίες καλύπτουν συνήθως τους άλλους θορύβους), η είσοδός μας δεν γίνεται μόνο αισθητή, αλλά και πολύ ενοχλητική. Ομοιάζει σαν να κάνουμε επίδειξη, (προσέξτε με, μπαίνω!), ή σαν να παρελαύνουμε σε εθνική εορτή, (αλλά μέσα στην Εκκλησία!). Μη γένοιτο! Καλό είναι λοιπόν μαζί με την ενδυμασία να έχουμε και ιδιαίτερα υποδήματα, αθόρυβα για τον Εκκλησιασμό μας, ή να περπατάμε προσεκτικά, αθόρυβα.
Εάν κάνει ζέστη, δεν χρησιμοποιούμε «βεντάλια»· είναι ασεβές, ενοχλητικό και δείχνει πρόσωπα με έλλειψη υπομονής και θυσίας. Δεν αναστενάζουμε, ούτε βγάζουμε άναρθρες κραυγές. Δεν σιγοψάλλουμε, (εκτός εάν αυτό έχει επιτραπεί, σύμφωνα με την αρχαία συνήθεια, η οποία όμως σήμερα δυστυχώς δεν είναι εφικτή), διότι είναι ενοχλητικό για τους διπλανούς μας. Δεν επαναλαμβάνουμε (μερικές μάλιστα φορές προτρέχοντας), τα λόγια τού ιερέα, (είναι επίδειξη ή λανθάνων εγωισμός...). Δεν κάνουμε κάθε τόσο μετάνοιες, ούτε συνεχή σταυροκοπήματα (αυτά είναι προτιμότερο να τα κάνουμε στο σπίτι μας, όπου κανείς δεν μας παρεξηγεί και κανένα δεν ενοχλούμε).
Όταν φέρνουμε στο Ναό τις προσφορές μας (πρόσφορα, λάδι κλπ.) δεν κάνουμε θόρυβο, ιδιαίτερα με τις πλαστικές σακουλές, οι οποίες αναδιπλούμενες είναι (για τους άλλους) πολύ ενοχλητικές. Εάν φθάσουμε στο Ναό καθυστερημένα, είναι προτιμότερο να τα παραδίνουμε στους υπεύθυνους μετά την Ακολουθία από την αριστερή θύρα (τη βόρεια) του αγίου Βήματος, χωρίς να μπαίνουμε μέσα, είτε άνδρες, είτε γυναίκες.


ε. Η προσωπική περιποίηση

Όταν κανείς πρόκειται να μεταβεί στην Εκκλησία, προετοιμάζεται ψυχικώς αλλά και σωματικώς από πλευράς εμφανίσεως. Η σπουδαιότερη προετοιμασία, φυσικά είναι η πρώτη, η ψυχική. Ακριβώς όμως γι' αυτό το λόγο πρέπει κανείς πολύ να προσέξει τη δεύτερη. Επειδή ο Χριστός θέλει να Τον αγαπούμε με όλη μας την καρδιά και την ψυχή και τη διάνοια, πρέπει αυτό να το επιδιώκουμε και να το ζούμε. Εάν μια νέα ή μια κυρία το πρωί της Κυριακής κάθεται στον καθρέπτη «ώρες ολόκληρες» περιποιούμενη το πρόσωπο και τα μαλλιά της και στη συνέχεια αλλάξει και ψάχνει να βρει την καταλληλότερη φορεσιά της, αυτό δείχνει ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για το πως θα εμφανιστεί στον κόσμο και για το τι θα πει ο κόσμος γι' αυτήν, παρά για τον Χριστό! Αυτή η περιποίηση αποδεικνύει ακόμη χειρότερη εσωτερική κατάσταση, εάν η Χριστιανή αυτή πρόκειται και να κοινωνήσει!
Εάν πάλι μια γυναίκα, πηγαίνοντας στην Εκκλησία την Κυριακή το πρωί, βάφεται (στα μάτια, χείλη, νύχια, πρόσωπο κλπ.), πρέπει να καταλάβει ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με ό,τι ζητά ο Κύριος. Δεν πάει κανείς να προσκυνήσει ή να κοινωνήσει με βαμμένα χείλη. Πρέπει να σκεφτεί ότι με την πράξη της αυτή δεν γνωρίζει τι ζητά και τι κάνει, ενώ συγχρόνως λερώνει με τα βαψίματά της τις εικόνες, τη λαβίδα και το μάκτρο.



στ. Η θέση που θα σταθούμε

Μετά την προσκύνηση των Αγίων εικόνων, αθόρυβα, χωρίς να ομιλούμε, χωρίς να χαιρετούμε ή πολύ χειρότερα, χωρίς ν' ασπαζόμαστε τους γνωστούς που βλέπουμε μέσα στο Ναό, πηγαίνουμε και καταλαμβάνουμε μία θέση.
Εάν έχουμε ορθό εκκλησιαστικό φρόνημα, που είναι φρόνημα ταπεινό, με συναίσθηση της αναξιότητας και αμαρτωλότητάς μας, δεν ψάχνουμε να βρούμε μια θέση στην πρωτοκαθεδρία. Το ταπεινό φρόνημα μας κάνει να θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από τους άλλους και όχι να πιάσουμε μία θέση μπροστά, από τις πρώτες. Εάν την ώρα αυτή που μπαίνουμε στο Ναό συμπέσει να διαβάζεται ο Εξάψαλμος του Όρθρου ή το ευαγγέλιο, σταματάμε την κίνησή μας στην είσοδο του κυρίως Ναού. Από τη θέση αυτή παρακολουθούμε την ανάγνωση και μετά το πέρας συνεχίζουμε την κίνησή μας. Έτσι πρέπει, από σεβασμό προς τις ιερές αυτές αναγνώσεις. Αργότερα στη Μεγάλη Είσοδο, δεν γονατίζουμε, διότι τα Τίμια Δώρα δεν έχουν ακόμη καθαγιαστεί γονατίζουμε μόνο στα προηγιασμένα. Στη Θ. Κοινωνία από το «Μετά φόβου...» μέχρι το «Πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν», επειδή ο Χριστός ευρίσκεται μπροστά μας, στην Ωραία Πύλη και κοινωνούν οι πιστοί, δεν είναι σωστό να καθόμαστε. Στεκόμαστε όρθιοι, όσοι και αν είναι οι μεταλαμβάνοντες. Ας κουραστούμε λίγο. Για το σεβασμό μας αυτό, ο Θεός θα μας ευλογήσει περισσότερο.


ζ. Προσκύνηση των αγίων εικόνων του τέμπλου

Όταν οι ιερείς πρόκειται να λειτουργήσουν παίρνουν «Καιρό», δηλ. τελούν μυστικά μία σύντομη Ακολουθία έξω από το Άγιο Βήμα, ασπαζόμενοι τις Άγιες εικόνες του τέμπλου και κατακλείνοντας με μία ευχή ζητώντας κατά κάποιο τρόπο άδεια και ευλογία από τον Θεό, ώστε «ακατακρίτως να εκτελέσουν την αναίμακτον ιερουργίαν». Γι' αυτό μερικοί λένε ότι οι λαϊκοί δεν προσκυνούν τις εικόνες τού τέμπλου. Αυτό μπορεί να γίνει πριν την έναρξη της Ακολουθίας ή μετά το πέρας αυτής. Πρώτα ασπαζόμαστε (στα χέρια ή στα πόδια και όχι στο πρόσωπο) την αγία εικόνα τού Χριστού, (λατρευτική προσκύνηση), μετά την εικόνα της Παναγίας, (τιμητική προσκύνηση). Ασπαζόμαστε πρώτα τον Χριστό Βρέφος και μετά την Παναγία. Ακολουθεί η τιμητική προσκύνηση των αγίων, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου δεξιά, του αγίου του Ναού αριστερά. Μετά συνεχίζουμε τις υπόλοιπες εικόνες τού τέμπλου, (εάν υπάρχουν). Δεν τις προσκυνούμε όμως κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, διότι μοιάζει σαν να γίνεται επίδειξη ευλάβειας και την ώρα της Λατρείας είναι ενοχλητικό και διασπαστικό της προσοχής των πιστών.


η. Αναχώρηση από το Ναό

Όταν πάμε να εκκλησιαστούμε, παραμένουμε στο Ναό μέχρι το τέλος της Θ. Λειτουργίας και παίρνουμε αντίδωρο από το χέρι του ιερέα (ο οποίος προ ολίγου είχε πιάσει ολόκληρο το Σώμα τού Χριστού) και συγχρόνως με αυτή την ενέργειά μας λαμβάνουμε και την ευλογία τού Θεού και της Εκκλησίας. Δεν φεύγουμε από την Θ. Λειτουργία ενωρίτερα από το «Δι' ευχών...» διότι είναι προσβολή! Ο Χριστός να θυσιάζεται προσφέροντάς μας το Σώμα και το Αίμα Του και εμείς, φεύγοντας ενωρίτερα, να στρέφουμε τα νώτα μας, αδιαφορώντας. Μοιάζουμε σ' αυτή την περίπτωση με τον Ιούδα, που έφυγε από το Μυστικό Δείπνο (την πρώτη Θ. Λειτουργία) ενωρίτερα, για την προδοσία! Εάν πάντως είναι απόλυτη ανάγκη, ας αναχωρήσουμε, όχι την τελευταία ώρα, αλλά ενωρίτερα, τότε που κατ' οικονομία επιτρέπεται: πριν αρχίσει το Μυστήριο, δηλαδή Μετά το «Πιστεύω». Μετά το «Δι' εύχων...» και τη λήψη του αντίδωρου, σιωπηλοί εξερχόμαστε του Ι. Ναού, χωρίς να αρχίζουμε μέσα στο Ναό τους χαιρετισμούς, ασπασμούς και συζητήσεις με τους γνωστούς και συγγενείς μας. Είναι πολύ κακή συνήθεια και πρέπει να διορθώσουμε και αυτή την αταξία. Μέσα στο Ναό προ και μετά την Ακολουθία δεν συμπεριφερόμαστε όπως στα κοσμικά σαλόνια. Ο Ιερός Ναός συνεχίζει να είναι οίκος Θεού και μετά τις Ακολουθίες. Εμείς είμαστε οι καλεσμένοι και έχουμε υποχρέωση να σεβαστούμε τον οίκο του Οικοδεσπότη, παρ' ότι δεν ξεχνούμε ότι είναι ο οίκος τού Πατέρα μας· ο μεγαλύτερος σεβασμός δε βλάπτει.



θ. Συνάντηση με Ιερέα

Όταν εισερχόμενοι στον ιερό ναό συναντηθούμε με τον ιερέα, τον χαιρετούμε εκκλησιαστικά, (όχι κοσμικά). Κάνουμε μικρή μετάνοια (υπόκλιση) χωρίς να κάνουμε το σταυρό μας, λέγοντας «Ευλόγησον Πάτερ» ή «την ευχή σας Πάτερ» (η Δέσποτα, εάν είναι επίσκοπος) ή «Ευλογείτε» και φιλούμε το χέρι του. (Τα ίδια ισχύουν και σε περίπτωση που συναντήσουμε γνωστό μας Ιερέα στο δρόμο). Και αυτός απαντά ευλογώντας μας: «Ευλογία Κυρίου» ή «του Κυρίου» ή «ο Κύριος». Μετά το διάλογο, υποχωρώντας (οπισθοβάτως) πράττουμε και λέγουμε ό,τι και κατά την αρχική συνάντηση.


ι. Είσοδος στο Ιερό Βήμα

Κατ' αρχήν απαγορεύεται η είσοδος στο ιερό Βήμα, βάσει του 69ου κανόνα της Στ' Οικουμενικής Συνόδου για τις γυναίκες παντελώς και για τους άνδρες, εφόσον δεν έχουν άδεια ή κάποια απόλυτη ανάγκη. Κατ' οικονομία γίνεται εξαίρεση στις γυναίκες που υπηρετούν στους Ναούς, ως νεωκόροι, στις οποίες διαβάζεται ειδική ευχή.
Το ιερό Βήμα είναι τα Άγια των Αγίων, στο οποίο εισέρχονται μόνο οι ιερείς για να τελούν την αναίμακτη θυσία και τις ιερές Ακολουθίες. Στο Βυζάντιο τη διάταξη αυτή σέβονταν ακόμη και οι χρισμένοι Αυτοκράτορες και δεν εισέρχονταν στο ιερό Βήμα.
Όσοι λαϊκοί έχουν την ευλογία να διακονούν τον ιερέα, επίτροποι ή μικρά παιδιά πρέπει να αναλογιστούν τη σοβαρότητα και ιερότητα του χώρου και να λάβουν υπόψη τους τις απορρέουσες από το διακόνημά τους αυτό υποχρεώσεις. Οι πνευματικοί νόμοι παρ' ότι δεν έχουν εντεταλμένους αστυνομικούς για την επίβλεψη και τήρησή τους δεν καταργούνται χωρίς συνέπειες... Δεν είναι δικαιολογία αυτό που λένε ή αισθάνονται πολλοί (λαϊκοί αλλά και κληρικοί): δεν μας βλέπουν, δεν μας ακούνε. Μας βλέπει και μας ακούει ο Θεός! Άλλωστε η ιεροπρέπειά μας δεν πρέπει να εξαρτάται από τους άλλους, αλλά από τον τόπο στον οποίο βρισκόμαστε και από τη στάση μας προς αυτόν.

Το ότι οι εισερχόμενοι στο Ιερό Βήμα δεν φαίνονται από το Εκκλησίασμα δεν τους απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις:
- της μεγαλύτερης ευλάβειας
- της σεμνότερης στάσεως
- της αποφυγής των ομιλιών
- της αποφυγής των άσκοπων κινήσεων εντός αυτού και προ πάντων και ιδίως
- τού σεβασμού της μόνιμης παρουσίας του Κυρίου μέσα στο Αρτοφόριο αλλά και ως Αμνού στην αγία Τράπεζα μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.

Όσοι δεν είναι σε θέση και δυσκολεύονται να τηρήσουν τ' ανωτέρω, είναι προτιμότερο να παραμένουν εκτός του ιερού, στον κυρίως Ναό, για να μην κολάζονται. Διότι είναι τελείως απαράδεκτο ο Κύριος να βρίσκεται δίπλα μας και εμείς να καθόμαστε («σαν να μη συμβαίνει τίποτε»)! Ή να αδιαφορούμε για την ιερότητα της στιγμής του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, της υψώσεως του Αμνού στα «Άγια τοις αγίοις», της ώρας της Μεταλήψεως των ιερέων κλπ.


[1] Εάν μπαίνοντας σε κάποιο Ι. Ναό θέλουμε να μάθουμε ποια ιεροπραξία γίνεται εκείνη την ώρα, ρωτάμε: - Ποια ακολουθία τελείται; Και η απάντηση είναι: - Η ακολουθία του Εσπερινού ή η ακολουθία του Όρθρου ή η Θεία Λειτουργία.
[2] Το μαλακό και, μαλασσόμενο του αγνού κεριού συμβολίζει το εύπλαστο της ψυχής μας που πρέπει να την διακρίνει, για την αναμόρφωσή της, η μετάνοια και η υπακοή στο Νόμο του Θεού. Και όπως το κερί λιώνει και φωτίζει συγχρόνως, έτσι και εμείς μέσα στο Ναό και ιδίως έξω από αυτόν πρέπει να «λιώνουμε», θυσιαζόμενοι υπέρ του πλησίον και να τον φωτίζουμε με το παράδειγμα μας χάρη της αγάπης του Χριστού.
[3] Όταν πρόκειται να κάνουμε κάποιο ταξίδι, σκεπτόμαστε τι θα συναντήσουμε κατά τη διάρκειά του και ανάλογα προετοιμαζόμαστε. Όταν πρόκειται να πάμε στα βουνά, λέμε: Μπορεί να βρούμε χιόνια, ας πάρουμε αλυσίδες για το αυτοκίνητο, ή και τα σκι μας. Για τη θάλασσα παίρνουμε μαγιό για μπάνιο, ομπρέλα για πιθανή βροχή κλπ. Έτσι ακριβώς ας λέμε: Μπορεί να πάμε σε κάποια Εκκλησία ή μοναστήρι, ας πάρουμε μαζί μας και ανάλογη ενδυμασία! Έτσι δε θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση, εάν μεταβούμε για προσκύνημα! Συγχρόνως, η πρόνοιά μας αυτή για σεβασμό των Ιερών αυτών χώρων μας προσθέτει ευλογία και οπωσδήποτε προστασία από ατυχήματα ή άλλες ποικίλες κακοτοπιές. Προσοχή λοιπόν...
[4] Στα τουριστικά νησιά μας, το καλοκαίρι μεταβαίνουν στους Ιερούς Ναούς ή στις Ιερές Μονές (όπου υπάρχουν) «προσκυνητές» με τελείως ακατάλληλες ενδυμασίες, ακόμη και με «ενδυμασία»... μπάνιου!


π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου
«Συμβολή στη λογική λατρεία του Θεού, για ενεργό συμμετοχή των πιστών»
impantokratoros.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: «Μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε...»

3
Τι γίνεται με αυτούς που απουσιάζουν την Κυριακή από την εκκλησία;


Και τι γίνεται με αυτούς που απουσιάζουν την Κυριακή από την εκκλησία; Όλοι αυτοί είναι για την κόλαση και δεν υπάρχει γι’ αυτούς σωτηρία;

Ας δούμε πως αντιμετωπίζει η Εκκλησία τους απόντες. Κανένας δεν είναι για την κόλαση. Όλοι είμαστε για τον παράδεισο και, αν θέλουμε, μπορούμε να τον κερδίσουμε.

Πρόσεξε τώρα, αδελφέ μου, τα παρακάτω, για να θαυμάσεις τη φιλανθρωπία τους Θεού.
Εάν εξετάσουμε τους ανθρώπους από την εξωτερική τους στάση, θα δούμε ότι μερικοί απουσιάζουν δικαιολογημένα και μερικοί αδικαιολόγητα.

Ποιοι απουσιάζουν δικαιολογημένα; Είναι οι ασθενείες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι μητέρες που έχουν μωρά παιδιά ή είναι έγκυοι, οι οικογένειες που έχουν ασθενείς στο σπίτι ή ηλικιωμένα άτομα που δεν μπορούν να μείνουν μόνα τους, και πολλές άλλες περιπτώσεις που είναι ανάγκη να απουσιάσουν από την ιερή σύναξη της Εκκλησίας.

Πολλές φορές αυτοί επιθυμούν τόσο πολύ να βρίσκονται στην εκκλησία, που είναι σαν να είναι παρόντες. Παρακολουθούν τη θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και όσο μπορούν συμμετέχουν στη θεία Λειτουργία. Αυτοί, αν και απουσιάζουν, ωφελούνται περισσότερο από αυτούς που είναι σωματικά στην εκκλησία αλλά το μυαλό τους τρέχει εδώ και εκεί και δεν συγκεντρώνεται στη λατρεία.

Πόσο συγκινητικό είναι το ότι η αγία μας Εκκλησία τους θυμάται και τους μνημονεύει στη θεία Λειτουργία! «Μνήσθητι, Κύριε, του περιεστώτος λαού, και των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων, και ελέησον αυτούς και ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου». θυμήσου, Κύριε, με ευσπλαχνία τον λαό σου που βρίσκεται αυτή την ώρα στο ναό και αυτούς οι οποίοι δικαιολογημένα απουσιάζουν και δεν ήλθαν, και ελέησε και αυτούς και εμάς σύμφωνα με το πλήθος του ελέους σου.

Τώρα τι να πούμε γι’ αυτούς που δεν ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; Γι’ αυτούς που απουσιάζουν από αμέλεια και αδιαφορία; Πρώτα να πούμε με πόση στοργή τους αντιμετωπίζει η Εκκλησία και ύστερα ποιο είναι το καθήκον μας προς αυτούς.

Η αγία μας Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να εκκλησιαζόμαστε, καθώς έχει εξουσία από τον Θεό, αφορίζει αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα. Πρόσεξε όμως, αδελφέ μου, για να καταλάβεις το νόημα αυτού του αφορισμού.

Ένας κανόνας της έκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο 80ος, ορίζει, όποιος απουσιάζεις επί τρεις συνεχείς Κυριακές χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, να αφορίζεται, δηλαδή να αποκόπτεται από την Εκκλησία και να μην έχει κοινωνία με τους άλλους πιστούς.

Αλήθεια, πόσο φιλάνθρωπος είναι ο κανόνας αυτός! Δεν αφορίζει εκείνον που απουσιάζει μία ή δύο Κυριακές χωρίς σοβαρό λόγο. Του δίνει προθεσμία. Αν απουσιάσει και Τρίτη Κυριακή, τότε τον τιμωρεί. Έχει επομένως στη διάθεσή του τρεις εβδομάδες να σκεφθεί και να μετανοήσει. Και κάτι άλλο σημαντικό. Δεν τον αφορίζει η Εκκλησία. Ο ίδιος με τον να απομακρύνεται από την Εκκλησία αφορίζει τον εαυτό του. Η Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο επιζήμιο είναι να απουσιάζουμε από την ιερή σύναξη, έβαλε τον κανόνα αυτόν. Για να καταλάβουμε ότι δεν είναι ασήμαντη η απουσία μας από την Εκκλησία.

Μερικοί από αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα προβάλλουν και την εξής αστήρικτη δικαιολογία: «Τι να κάνω στην Εκκλησία; Τα ίδια και τα ίδια ακούω πάντοτε. Εκτός αυτού δεν καταλαβαίνω αυτά που ακούω, διότι η γλώσσα είναι αρχαία».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απαντάει στις προφάσεις αυτές και μας λέγει: «Πώς θέλεις να καταλάβεις, αν δεν φροντίσεις να ασχοληθείς και να μελετήσεις αυτά που λέγονται στην Εκκλησία; Όσο περισσότερο συχνάζεις στην εκκλησία, τόσο περισσότερο θα τα καταλαβαίνεις. Δεν είναι λοιπόν ο λόγος που απουσιάζεις ότι δεν καταλαβαίνεις, αλλά ότι δεν ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις». Σήμερα υπάρχουν τόσα ερμηνευτικά βοηθήματα και ο καθένας μπορεί να τα προμηθευθεί.

Πάλι ο ιερός Χρυσόστομος με τρεις λέξεις μας υποδεικνύει το χρέος μας απέναντι αυτών που απουσιάζουν: «Αναζήτησον τον απολειφθέντα», μας λέει. Ψάξε να βρεις αυτόν που απουσιάζει. Πόσο μας ελέγχουν αυτές οι τρεις λέξεις!

Πηγή: «Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 2013

themata-orthodoxias.blogspot.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: «Μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε...»

4
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ

«Γιατί να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία;»


Στον ιερέα συχνά, κάνουν αυτήν την ερώτηση, πού αναφέρεται στον τίτλο, και αρχίζουν να δικαιολογούνται.
-Πρέπει να χορτάσουμε ύπνο, να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, κι εδώ πρέπει να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησία.

Για ποιό λόγο;

Η απαίτηση αυτή δεν έχει εφευρεθεί από τούς ανθρώπους, αλλά έχει δοθεί από τις Δέκα Εντολές: «εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου” η ήμερα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου» (Εξ. 20, 8)… Στην Καινή Διαθήκη, μια μεγάλη γιορτή έγινε η Κυριακή, γιατί ο Χριστός, αναστήθηκε από τούς νεκρούς, άγιασε αυτή την ήμερα. Σύμφωνα με τούς κανόνες της Εκκλησίας ο παραβάτης της εντολής αυτής υπόκειται σέ αφορισμό (80ος κανόνας ΣΤ” Οικουμενικής Συνόδου). Είναι απίθανο ο Δημιουργός να μας έδινε παράλογες εντολές, και οι κανόνες της Εκκλησίας δεν είναι γραμμένες για να παιδεύουν τούς ανθρώπους.
Ποιό είναι τελικά το νόημα αυτής της εντολής;

Επειδή ο θεός είναι η αγάπη και η πηγή της αγάπης και όποιος μένει εις αυτήν την αγάπη και την ασκεί διά των έργων, μένει εν τω Θεώ και ο Θεός μένει εν αύτώ», σύμφωνα με τα λόγια του ευαγγελιστή Ιωάννη (Α” Ίω. 4, 16), και το να εισέλθεις σέ επικοινωνία μαζί Του είναι δυνατόν μόνο μέσα από την αγάπη….
Αν εμείς αγαπάμε έναν άνθρωπο, τότε δεν επιδιώκουμε να συναντιόμαστε πιο συχνά μαζί του; Είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι οι ερωτευμένοι αποφεύγουν να συναντήση ο ένας τον άλλο; Ναι, μπορείς να μιλήσεις κι από το τηλέφωνο, αλλά είναι καλύτερα να μιλάς προσωπικά. Έτσι και ο άνθρωπος πού αγαπά τον Θεό, επιδιώκει να Τον συναντά… Αφού, στο ναό του Θεού είναι συνεχώς στραμμένα τα μάτια του Κυρίου.
Εδώ Εκείνος μας ξαναγεννά μέσα από το βάπτισμα. Γι” αυτό η εκκλησία είναι η μικρή ουράνια πατρίδα μας. Εδώ ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Εδώ δίνει τον Εαυτό Του σέ μας μέσα από την Θεία Κοινωνία. Είναι δυνατόν κάπου άλλου να μπορείτε να βρείτε αυτές τις πηγές της αιώνιας ζωής;
Στο ναό, ο Κύριος, όχι μόνο μας προστατεύει και μας δίνει δύναμη, αλλά και μας διδάσκει επίσης. Αφού όλη η λειτουργία είναι ένα πραγματικό σχολείο της αγάπης του Θεού…

Η λειτουργία της Κυριακής, είναι η καλύτερη θεραπεία για τις αμέτρητες καταθλίψεις και τις λύπες πού ζουν στην «γκρίζα καθημερινότητα». Αυτό είναι ένα λαμπερό ουράνιο τόξο της διαθήκης του Θεού μέσα στην ομίχλη της γενικής αναστάτωσης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΙΕΡΕΩΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ +2009 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/201 ... ost_1.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: «Μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, αργήσατε...»

5
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ


Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Ο ΕΝΑΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ


Κανὼν Θ´

Πάντας τοὺς εἰσιόντας πιστούς, καὶ τῶν γραφῶν ἀκούοντας, μὴ παραμένοντας δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ ἁγίᾳ μεταλήψει, ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῇ ἐκκλησίᾳ ἀφορίζεσθαι χρή.


ΝΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ,
ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ



1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, στήν σειρά τῶν ὁμιλιῶν πού κάνω, θά σᾶς ἑρμηνεύσω τόν ἔνατο ἀποστολικό κανόνα. Τό μήνυμα τοῦ κανόνα αὐτοῦ εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοί πρέπει νά κοινωνοῦν συχνά τά Ἄχραντα Μυστήρια. Νά κοινωνοῦν πολύ συχνά! Ὁ χριστιανός πρέπει νά εἶναι τόσο πολύ προσεκτικός στήν ζωή του, ὥστε νά μπορεῖ νά κοινωνεῖ σέ κάθε θεία Λειτουργία πού θά εὑρεθεῖ. Οἱ χριστιανοί μας πρέπει νά ἐννοήσουν ὅτι ἡ θεία Λειτουργία δέν εἶναι μία ἁπλῆ προσευχή, πού μπορεῖ νά τήν κάνουν καί στό σπίτι τους, ἀλλά εἶναι Τραπέζι! Πραγματικά! Χωρίς Ἁγία Τράπεζα δέν γίνεται θεία Λειτουργία. Καί τό τραπέζι σημαίνει τροφή. Ποιά εἶναι ἡ τροφή στήν θεία Λειτουργία; Εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ! Φωνάζουν οἱ ἅγιοι Πατέρες στά κηρύγματά τους καί φωνάζουν οἱ ἅγιοι Κανόνες γιά συχνή Θεία Κοινωνία. Ἀλλά καί ὅποιος δώσει προσοχή στίς εὐχές τῆς θείας Λειτουργίας, θά ἐννοήσει ὅτι οἱ εὐχές προϋποθέτουν τήν Θεία Κοινωνία ὅλων τῶν συναχθέντων πιστῶν χριστιανῶν. Γι᾽ αὐτό και παρακαλοῦντες ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς πρίν ἀπό τήν Θεία Κοινωνία νά κοινωνήσουμε ἀπό τήν κραταιά χεῖρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ λέγουμε στήν συνέχεια «καί δι᾽ ἡμῶν (τῶν ἱερέων δηλαδή) παντί τῷ λαῷ».

Ἀλλά εἶναι λυπηρό, εἶναι πολύ λυπηρό τό θέαμα πού παρατηρεῖται σέ μερικές ἐνορίες. Ποιό θέαμα; Τό νά γίνεται τίς Κυριακές καί τίς ἑορτές θεία Λειτουργία καί νά μήν προσέρχεται κανείς νά κοινωνήσει. Καί οἱ μέν μεγάλοι δυνατόν νά ἔχουν κωλύματα καί νά μήν ἔχουν τήν ἄδεια ἀπό τόν Πνευματικό γιά συχνή Θεία Κοινωνία. Ἀλλά τά παιδιά, τά ἀθῶα παιδιά, γιατί νά στεροῦνται τήν χάρη καί τήν χαρά νά κοινωνοῦν συνεχῶς τά Ἄχραντα Μυστήρια; Τό θέμα τῆς νηστείας ρυθμίζεται ἀπό τόν Πνευματικό ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία, τήν ὑγεία καί ἰδιαίτερα ἀπό τόν πόθο γιά τήν θεία Κοινωνία.


2. Συγκεκριμένα, ἀγαπητοί μου, ὁ ἔνατος Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων πού θέλω νά σᾶς ἑρμηνεύσω, λέγει γιά τούς χριστιανούς ἐκείνους, πού ἔρχονται στήν Ἐκκλησία καί ἀρκοῦνται μόνο στό νά ἀκούσουν τά ἀναγνώσματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά ἔπειτα φεύγουν καί δέν παραμένουν στό ὑπόλοιπο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας. Αὐτοί, λέγει ὁ Κανόνας, πρέπει νά ἀφορίζονται.


– Ἐδῶ, χριστιανοί μου, πρέπει νά σταθῶ καί νά σᾶς κάνω μία διευκρίνηση.

Ἡ θεία Λειτουργία, ὅπως ξέρετε, ἀρχίζει μέ τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία» καί τελειώνει μέ τό «Δι᾽ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν».

Ὅλο αὐτό τό τμῆμα χωρίζεται σέ δυό μεγάλα μέρη: Τό πρῶτο μέρος τελειώνει μετά τό Εὐαγγέλιο καί λέγεται «διδακτικό». Τό δεύτερο μέρος ἀρχίζει μετά τό Εὐαγγέλιο καί φθάνει μέχρι τό τέλος. Τό τμῆμα αὐτό λέγεται «τελετουργικό». Στό πρῶτο μέρος, τό «διδακτικό», μπορεῖ νά συμμετέχουν καί οἱ κατηχούμενοι, οἱ ἀβάπτιστοι δηλαδή, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἤθελαν νά βαπτιστοῦν. Γι᾽ αὐτό καί αὐτό τό τμῆμα τό εἶπαν «Λειτουργία τῶν κατηχουμένων». Μετά ὅμως ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Διάκονος ἔλεγε τρίς φορές: «Οἱ κατηχούμενοι προέλθετε», δηλαδή φύγετε. Καί ἔμεναν στόν Ἱερό Ναό μόνο οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί καί αὐτοί μόνο συμμετεῖχαν στό δεύτερο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας. Γι᾽ αὐτό καί τό τμῆμα αὐτό λεγόταν «Λειτουργία τῶν πιστῶν», τῶν βαπτισμένων χριστιανῶν δηλαδή. Σ᾽ αὐτό τό τμῆμα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, γίνεται τό θεῖο Μυστήριο, ἡ θεία Εὐχαριστία· γίνεται τό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ καί κοινωνοῦν οἱ πιστοί.


3. Ἡ τάξη εἶναι οἱ χριστιανοί στήν θεία Λειτουργία νά ἀκοῦν πρῶτα τά ἱερά ἀναγνώσματα, τόν Ἀπόστολο καί τό Εὐαγγέλιο, καί, προετοιμαζόμενοι ἀπό αὐτά, νά μένουν ἔπειτα καί στό δεύτερο τμῆμα τῆς θείας Λειτουργίας, γιά νά κοινωνήσουν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά μερικοί χριστιανοί, ἀπό τά παλαιά ἀκόμη χρόνια, ἔκαναν τήν ἀταξία, ἡ ὁποία ἦταν μεγάλη ἁμαρτία, καί γι᾽ αὐτό ὁ Κανόνας μας ἐδῶ τήν τιμωρεῖ μέ ἀφορισμό. Ἔφευγαν δηλαδή ἀπό τήν θεία Λειτουργία μετά τό Εὐαγγέλιο καί δέν ἔμεναν γιά τήν Ἁγία Μετάληψη. Αὐτούς, λέγει ὁ Κανόνας πού ἑρμηνεύουμε, «ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀφορίζεσθαι χρή».


4. Ὅσοι, ἀγαπητοί μου, τό ἔκαναν αὐτό, ὅσοι δηλαδή ἔφευγαν ἀπό τήν θεία Λειτουργία μετά τό Εὐαγγέλιο, εἶχαν νοήσει καλά ὅτι τό μετά τό Εὐαγγέλιο τμῆμα τῆς Λειτουργίας εἶναι γιά τήν Θεία Κοινωνία. Καί ἀφοῦ λοιπόν αὐτοί δέν θά κοινωνοῦσαν, γι᾽ αὐτό θεωροῦσαν περιττόν καί νά μείνουν μέχρι τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Σ᾽ αὐτό ἔχω νά πῶ τά ἑξῆς σύντομα καί τελειώνω τόν λόγο:


(α) Πρῶτον, ὅπως εἴπαμε καί στήν ἀρχή τοῦ κηρύγματός μας, εἶναι κατακριτέο τό ὅτι οἱ χριστιανοί μας δέν ἔχουν τήν ἐπιθυμία νά κοινωνοῦν συχνά καί κοινωνοῦν μόνο σέ μεγάλες γιορτές. Πολλές φορές τό εἴπαμε ὅτι ὁ καλός χριστιανός διακρίνεται ἀπό τήν θερμή του ἐπιθυμία γιά τήν συχνή Θεία Κοινωνία. Καί ἔτσι ἦταν οἱ πρῶτοι χριστιανοί. Κοινωνοῦσαν ὁπωσδήποτε σέ κάθε θεία Λειτουργία. Ἐμεῖς ὅμως σήμερα, στήν ξεπεσμένη πνευματικά ἐποχή πού εἴμαστε, τό θεωροῦμε σάν περίεργο καί σάν ἀπίστευτο αὐτό. Ἀλλά θέλω ἐδῶ νά σᾶς ἀναφέρω μία θρηνώδη περικοπή τοῦ Ματθαίου Βλάσταρη, τήν ὁποία παραθέτει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό Πηδάλιό του, στήν ἑρμηνεία τοῦ Κανόνα μας. «Οἱ παλαιοί χριστιανοί – λέγει ὁ Βλάσταρης – καθώς ἐσπούδαζον νά πιστεύουν ὀρθά, παρομοίως ἐσπούδαζον καί νά πολιτεύονται ὀρθά. Διά τοῦτο καί πολλά καλά ἔθιμα, ὅπου ἀναφέρουν οἱ θεῖοι Κανόνες, συνηθιζόμενα εἰς τούς τότε καιρούς, αὐτά τώρα εἰς τούς ἰδικούς μας καιρούς εἶναι ἀλλοιώτικα καί διαφορετικά. Τόσον μᾶς ἐκατέστησεν ἡ διεστραμμένη καί ἀμελημένη ζωή, ὅπου ζῶμεν, ὥστε δέν πιστεύουμε κἄν ὅτι κάποτε οἱ χριστιανοί ἔφτασαν εἰς τόσην ἀρετήν, ὥστε μετελάμβανον συνεχῶς εἰς κάθε θείαν Λειτουργίαν ὅπου ἐγίνετο».


(β) Δεύτερον, ἔχουμε νά ποῦμε ὅτι κακῶς, πολύ κακῶς ἔκαναν οἱ χριστιανοί νά φεύγουν ἀπό τήν θεία Λειτουργία μετά τό Εὐαγγέλιο, ἐπειδή τό τμῆμα αὐτό εἶναι γιά τήν θεία Κοινωνία καί αὐτοί δέν θά μετελάμβαναν. Ἄς μή μεταλάμβαναν, ἔπρεπε νά μένουν μέχρι τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Γιατί αὐτό ἰδιαίτερα τό τμῆμα στήν Λειτουργία, τό μετά τό Εὐαγγέλιο, εἶναι τό πλέον ἱερό καί ἅγιο, εἶναι μία θεοφάνεια. Καί οἱ χριστιανοί, καί αὐτοί ἀκόμη πού δέν θά κοινωνήσουν, νοιώθουν κάποια γεύση ἱερή τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί θερμαίνεται ἡ ἀγάπη τους καί ἡ πίστη τους στόν Θεό. Ἀλλά καί ὅταν βλέπουν τούς ἄλλους χριστιανούς νά κοινωνοῦν, ἐλέγχονται ἐσωτερικά γιατί αὐτοί δέν κοινωνοῦν καί ἀνάβει μέσα τους μιά ἱερή «ζήλια», νά προοδεύσουν καί αὐτοί καί νά ἀξιώνονται καί αὐτοί, ὅπως καί οἱ ἄλλοι ἀδελφοί τους, νά κοινωνοῦν συχνά, κάθε Κυριακή, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.


5. Ἀδελφοί μου, θά μᾶς σώσει ἡ Θεία Κοινωνία. Τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, γιά νά δείξουμε στόν Κριτή Χριστό ὅτι εἴμαστε δικοί Του καί νά μᾶς πάρει λοιπόν μαζί Του στήν Βασιλεία Του, θά τοῦ δείξουμε τά χείλη μας. Θά τοῦ ποῦμε: «Χριστέ, κοίτα τά χείλη μου, εἶναι κόκκινα. Ἔπινα συχνά τό δικό Σου Αἷμα, γιά ἄφεσή μου ἁμαρτιῶν καί γιά ζωή αἰώνια. Πᾶρε με στήν Βασιλεία Σου»!


Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας


http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_934.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα”

cron