Το πάθος της βλασφημίας
Δημοσιεύτηκε: 13 Νοέμ 2008, 23:06
Άγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα θά μιλήσουμε γιά τό έπάρατον πάθος τής βλασφημίας.
Είναι κάτι πολύ φοβερό. Ή γή μας σηκώνει ένα άσήκωτο βάρος βλασφημίας άπό τούς υίούς τών άνθρώπων. Βογγάει ή γή άπό τό έγκλημα αύτό. Τό βλέπουμε στήν πράξη. Δέν ξέρω πόσο είναι τό ποσοστό, κυρίως βέβαια τών άνδρών, πού προφέρουν τις φοβερές βλασφημίες έναντίον Έκείνου, πού κρατά τό σύμπαν μέ τό νεύμα Του.
Εγκληματούν κάθε στιγμή. "Αν θά ρίξουμε μιά ματιά μέ τήν φαντασία μας στό πλήθος τών άνθρώπων, θά μπορέσουμε να ύπολογίσουμε σέ κάθε στιγμή χρόνου, πόσες τρομερές βλασφημίες έκτοξεύονται πρός τόν ούρανό και συναντούν ή μάλλον πληγώνουν τήν καρδιά Έκείνου, που σταυρώθηκε για αύτούς.
Έχουμε καί τό άπειρον πλήθος τών δαιμόνων, πού βλασφημούν άπεριόριστα καί άσίγαστα. Ή ζωή τους, ή ύπαρξης τους, τό νόημα τής ύπάρξεώς τους, δέν είναι τίποτε άλλο δέν έχουν κανένα άλλο σκοπό νά ζουν, παρά μόνον τό πώς νά κατεβάζουν τόν Θεό κάτω άπό τά πόδια τους. Δισεκατομμύρια δαίμονες βλασφημούν άπεριόριστα ακλουθούν οί άνθρωποι πίσω άπ' αυτούς, πού συνεχίζουν και συμπληρώνουν τό έργον τών δαιμόνων. Κι έτσι ό καλός μας Χριστός βρίσκεται άνα πασαν στιγμήν Εσταυρωμένος άπό τά πλάσματά Του.
Οί Εβραίοι μία φορά Τόν σταύρωσαν. Ένω εμείς οί Χριστιανοί, οί Όρθόδοξοι, οί λυτρωθέντες άπό τήν αιώνιο καταδίκη μέ τό Πανάγιον Αίμά Του, εμείς Τόν ξανασταυρώνουμε, Τόν ξαναπληγώνουμε, Του ξαναβάζουμε τό άκάνθινο στεφάνι στήν Άχραντον Κεφαλήν Του και Του προξενούμε τόσον πόνο-περισσότερο και άπό τόν πόνο τών Ίουδαίων, οί όποιοι δέν Τόν πίστευαν. Έμεις Τόν πιστεύουμε, έχουμε λουσθεί στό Ίερόν Βάπτισμα, Τόν κοινωνούμε, και μετά Τόν βλασφημούμε. Αύτό μπορώ νά πώ οτι ειναι τό μεγαλύτερο άμάρτημα και έγκλημα άπό όλα τά άμαρτήματα και έγκλήματα, πού μπορεί νά διαπράξη ό άνθρωπος. Όσα άλλα κι άν κάνη, θά είναι ή στόν έαυτό του ή στούς άλλους. Αύτό όμως άναφέρεται κατΊ εύθεΐαν στό Χριστό μας ή στήν Παναγία μας.
Ό βλάσφημος άνθρωπος βλασφήμει, όχι γιατί του φταίει ό Θεός. Κάτι άλλο του συμβαίνει ή στήν δουλειά του ή στό σπίτι του ή στά παιδιά του ή στή γυναίκα του κ.λ.π., καί αντί νά βλασφημήση αύτά τά πρόσωπα, άθέλητα και άνεξέλεγκτα κατεβάζει τόν Θεό κάτω, καί Τόν ποδοπατεΐ μέ βλασφημίες κι άπαίσια λόγια.
Νά σκεφτούμε τήν καρδιά του Χριστού και τής Παναγίας, πόσο πολύ πληγώνονται, όταν συνεχώς άκοΰνε βλασφημίες. Παρ ολην αύτήν τήν κατάστασι ό Χριστός μας άνά πάσαν στιγμήν είναι έτοιμος, ή καρδιά Του ανοιχτή, νά δεχθη αύτόν τόν βλάσφημο, νά τόν συγχωρέση, νά τόν άγκαλιάση, νά τόν άσπασθη και νά του άνοιξη τήν Πύλη τοϋ Παραδείσου. Ή μακροθυμία του θεού δέν έχει όρια. Εμείς οί άνθρωποι άμαρτάνουμε συνεχώς, πότε μέ τό ένα άμάρτημα, πότε μέ τό άλλο και συνεχώς πικραίνουμε τόν θεό. Εύτυχώς πού ύπάρχουν έλάχιστοι άνθρωποι άκόμη, οι όποιοι Του δίνουν παρηγορία" «κα'ι έπί τοΐς δούλοις αύτοϋ παρακληθήσεται» (Δευτερ. 32,36).
Καΐ ή Παναγία μας πολύ πικραίνεται μ' αύτό τό συνεχές άμάρτημα! Θά σάς πώ το έξης : 01 Άγιοι Πατέρες τής Έκκλησίας μας θέλοντας νά στολίσουν τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, άλλά και νά προσφέρουν ιδιαιτερη τιμή και δόξα και λατρεία στήν Μεγάλη μας Μητέρα, τήν Παναγία μας, κανόνισαν ώστε ό Άκάθιστος "Υμνος μέ τά άμέτρητα «Χαΐρε» πρός Αύτήν, νά ψάλλεται κάθε Παρασκευή βράδυ τΐς πέντε έβδομάδες τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αύτά τά «Χαίρε» τά ψάλλουμε άπό εύγνωμοσύνη στήν Παναγία μας, λέγοντάς της νά χαίρεται, διότι έφερε τήν λύτρωσι στόν κόσμο.
Μέσα ομως άπό αύτά τά πολλά «Χαΐρε» άκούγεται μία φωνή, ή όποία μας λέγει:
«Γιατί μου λέτε νά χαίρωμαι;»
-είναι ή φωνή τής Παναγίας μας.
«Πώς νά χαίρομαι, καθ' ήν στιγμήν εσείς οί Όρθόδοξοι Χριστιανοί, πού άναγνωρίζετε όλο αύτό τό μεγαλείο τής ένανθρωπήσεως τοΰ Υϊοΰ μου, φθάνετε στό σημείο νά σταυρώνετε τό Παιδί Μου!
Νά Τόν βλασφημάτε, νά άσεβήτε ποικιλοτρόπως και συγχρόνως νά μου λέτε νά χαίρω!
Διορθώστε τήν ζωή σας καί θά χαίρομαι: και τότε θά δέχωμαι τούς ύμνους και τά «Χαΐρε» μέ όλη τήν καρδιά Μου άρκεΐ έσεΐς νά άλλάξετε τρόπον ζωης. Άκούγετω συνεχώς ή βλασφημία σας κατά του Παιδιού Μου. Γιατί τό κάνετε αύτό;
Έπειδή σταυρώθηκε γιά σας; Έπειδή έχυσε τό Πανάγιον Αΐμα Του πάνω στόν Σταυρό; Έπειδή έμαστιγώθη, έφραγγελώθη, έστεφανώθη μέ τό άκάνθινο στεφάνι κατά τό μεγάλο μαρτύριο τής Σταυρώσεώς Του;
Έπειδή σάς δίνει τήν Σάρκα και τό Αίμα Του είς ζωήν αιώνιον, εσείς βλαστημείτε άσεβώς καϊ άσυστόλως και συνεχώς και άψειδώς τό Ονομά Του τό Πανάγιον, κάι μετά μου λέτε νά χαίρω; Άποκλείεται. Μόνον άν άλλάξετε, τότε κι έγώ θά χαίρωμαι σάν Μητέρα σας πρός τέκνα πραγματικά».
Γέρων Έφραίμ 'Αγιορείτης
Σήμερα θά μιλήσουμε γιά τό έπάρατον πάθος τής βλασφημίας.
Είναι κάτι πολύ φοβερό. Ή γή μας σηκώνει ένα άσήκωτο βάρος βλασφημίας άπό τούς υίούς τών άνθρώπων. Βογγάει ή γή άπό τό έγκλημα αύτό. Τό βλέπουμε στήν πράξη. Δέν ξέρω πόσο είναι τό ποσοστό, κυρίως βέβαια τών άνδρών, πού προφέρουν τις φοβερές βλασφημίες έναντίον Έκείνου, πού κρατά τό σύμπαν μέ τό νεύμα Του.
Εγκληματούν κάθε στιγμή. "Αν θά ρίξουμε μιά ματιά μέ τήν φαντασία μας στό πλήθος τών άνθρώπων, θά μπορέσουμε να ύπολογίσουμε σέ κάθε στιγμή χρόνου, πόσες τρομερές βλασφημίες έκτοξεύονται πρός τόν ούρανό και συναντούν ή μάλλον πληγώνουν τήν καρδιά Έκείνου, που σταυρώθηκε για αύτούς.
Έχουμε καί τό άπειρον πλήθος τών δαιμόνων, πού βλασφημούν άπεριόριστα καί άσίγαστα. Ή ζωή τους, ή ύπαρξης τους, τό νόημα τής ύπάρξεώς τους, δέν είναι τίποτε άλλο δέν έχουν κανένα άλλο σκοπό νά ζουν, παρά μόνον τό πώς νά κατεβάζουν τόν Θεό κάτω άπό τά πόδια τους. Δισεκατομμύρια δαίμονες βλασφημούν άπεριόριστα ακλουθούν οί άνθρωποι πίσω άπ' αυτούς, πού συνεχίζουν και συμπληρώνουν τό έργον τών δαιμόνων. Κι έτσι ό καλός μας Χριστός βρίσκεται άνα πασαν στιγμήν Εσταυρωμένος άπό τά πλάσματά Του.
Οί Εβραίοι μία φορά Τόν σταύρωσαν. Ένω εμείς οί Χριστιανοί, οί Όρθόδοξοι, οί λυτρωθέντες άπό τήν αιώνιο καταδίκη μέ τό Πανάγιον Αίμά Του, εμείς Τόν ξανασταυρώνουμε, Τόν ξαναπληγώνουμε, Του ξαναβάζουμε τό άκάνθινο στεφάνι στήν Άχραντον Κεφαλήν Του και Του προξενούμε τόσον πόνο-περισσότερο και άπό τόν πόνο τών Ίουδαίων, οί όποιοι δέν Τόν πίστευαν. Έμεις Τόν πιστεύουμε, έχουμε λουσθεί στό Ίερόν Βάπτισμα, Τόν κοινωνούμε, και μετά Τόν βλασφημούμε. Αύτό μπορώ νά πώ οτι ειναι τό μεγαλύτερο άμάρτημα και έγκλημα άπό όλα τά άμαρτήματα και έγκλήματα, πού μπορεί νά διαπράξη ό άνθρωπος. Όσα άλλα κι άν κάνη, θά είναι ή στόν έαυτό του ή στούς άλλους. Αύτό όμως άναφέρεται κατΊ εύθεΐαν στό Χριστό μας ή στήν Παναγία μας.
Ό βλάσφημος άνθρωπος βλασφήμει, όχι γιατί του φταίει ό Θεός. Κάτι άλλο του συμβαίνει ή στήν δουλειά του ή στό σπίτι του ή στά παιδιά του ή στή γυναίκα του κ.λ.π., καί αντί νά βλασφημήση αύτά τά πρόσωπα, άθέλητα και άνεξέλεγκτα κατεβάζει τόν Θεό κάτω, καί Τόν ποδοπατεΐ μέ βλασφημίες κι άπαίσια λόγια.
Νά σκεφτούμε τήν καρδιά του Χριστού και τής Παναγίας, πόσο πολύ πληγώνονται, όταν συνεχώς άκοΰνε βλασφημίες. Παρ ολην αύτήν τήν κατάστασι ό Χριστός μας άνά πάσαν στιγμήν είναι έτοιμος, ή καρδιά Του ανοιχτή, νά δεχθη αύτόν τόν βλάσφημο, νά τόν συγχωρέση, νά τόν άγκαλιάση, νά τόν άσπασθη και νά του άνοιξη τήν Πύλη τοϋ Παραδείσου. Ή μακροθυμία του θεού δέν έχει όρια. Εμείς οί άνθρωποι άμαρτάνουμε συνεχώς, πότε μέ τό ένα άμάρτημα, πότε μέ τό άλλο και συνεχώς πικραίνουμε τόν θεό. Εύτυχώς πού ύπάρχουν έλάχιστοι άνθρωποι άκόμη, οι όποιοι Του δίνουν παρηγορία" «κα'ι έπί τοΐς δούλοις αύτοϋ παρακληθήσεται» (Δευτερ. 32,36).
Καΐ ή Παναγία μας πολύ πικραίνεται μ' αύτό τό συνεχές άμάρτημα! Θά σάς πώ το έξης : 01 Άγιοι Πατέρες τής Έκκλησίας μας θέλοντας νά στολίσουν τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, άλλά και νά προσφέρουν ιδιαιτερη τιμή και δόξα και λατρεία στήν Μεγάλη μας Μητέρα, τήν Παναγία μας, κανόνισαν ώστε ό Άκάθιστος "Υμνος μέ τά άμέτρητα «Χαΐρε» πρός Αύτήν, νά ψάλλεται κάθε Παρασκευή βράδυ τΐς πέντε έβδομάδες τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αύτά τά «Χαίρε» τά ψάλλουμε άπό εύγνωμοσύνη στήν Παναγία μας, λέγοντάς της νά χαίρεται, διότι έφερε τήν λύτρωσι στόν κόσμο.
Μέσα ομως άπό αύτά τά πολλά «Χαΐρε» άκούγεται μία φωνή, ή όποία μας λέγει:
«Γιατί μου λέτε νά χαίρωμαι;»
-είναι ή φωνή τής Παναγίας μας.
«Πώς νά χαίρομαι, καθ' ήν στιγμήν εσείς οί Όρθόδοξοι Χριστιανοί, πού άναγνωρίζετε όλο αύτό τό μεγαλείο τής ένανθρωπήσεως τοΰ Υϊοΰ μου, φθάνετε στό σημείο νά σταυρώνετε τό Παιδί Μου!
Νά Τόν βλασφημάτε, νά άσεβήτε ποικιλοτρόπως και συγχρόνως νά μου λέτε νά χαίρω!
Διορθώστε τήν ζωή σας καί θά χαίρομαι: και τότε θά δέχωμαι τούς ύμνους και τά «Χαΐρε» μέ όλη τήν καρδιά Μου άρκεΐ έσεΐς νά άλλάξετε τρόπον ζωης. Άκούγετω συνεχώς ή βλασφημία σας κατά του Παιδιού Μου. Γιατί τό κάνετε αύτό;
Έπειδή σταυρώθηκε γιά σας; Έπειδή έχυσε τό Πανάγιον Αΐμα Του πάνω στόν Σταυρό; Έπειδή έμαστιγώθη, έφραγγελώθη, έστεφανώθη μέ τό άκάνθινο στεφάνι κατά τό μεγάλο μαρτύριο τής Σταυρώσεώς Του;
Έπειδή σάς δίνει τήν Σάρκα και τό Αίμα Του είς ζωήν αιώνιον, εσείς βλαστημείτε άσεβώς καϊ άσυστόλως και συνεχώς και άψειδώς τό Ονομά Του τό Πανάγιον, κάι μετά μου λέτε νά χαίρω; Άποκλείεται. Μόνον άν άλλάξετε, τότε κι έγώ θά χαίρωμαι σάν Μητέρα σας πρός τέκνα πραγματικά».
Γέρων Έφραίμ 'Αγιορείτης