Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία, για την αίρεση του Οικουμενισμού

1
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 8ῃ Μαΐου 2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ


Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο καί τά μέλη τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 525 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 8ῃ Μαΐου 2013
Τῷ Μακαριωτάτῳ
Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν
καί πάσης Ἑλλάδος
Κυρίῳ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
Προέδρῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί
τοῖς Σεβασμιωτάτοις Μέλεσι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τάς ἕδρας Αὐτῶν
Μακαριώτατε ἍγιεΠρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Πατέρες,
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Άνέστη!
Ὅταν ἐμφανίζεται νέα αἵρεσις, πού δημιουργεῖ σύγχυσιν στά τῆς πίστεως, οἱ ποιμένες κάθε ἐποχῆς, ἐπιβεβαιοῦντες ὅσα κατά τήν χειροτονία τους ὑποσχέθηκαν, προβαίνουν στήν ἀντιμετώπισιν αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, διά νά περιχαρακώσουν καί ὁριοθετήσουν τήν Ὀρθόδοξο πίστι, ὥστε νά διακρίνεται ἀπό τήν πλάνη τῶν αἱρετικῶν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά προφυλάξουν τούς πιστούς ἀπό τήν λύμη τῆς κακοδοξίας. Στίς ἡμέρες μας, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, ἐμφανίσθηκε ὡς ἕνα ἀπό τά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν και ὡς «λύκος βαρύς μή φειδόμενος τοῦ ποιμνίου»[1] ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διά τόν λόγον αὐτόν, ἐκφράζοντες τήν ἀγωνία μας, ἀπευθυνόμεθα πρός Σᾶς, τό Σεπτόν Σῶμα τῶν Ἁγιωτάτων Ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς τό ἀνώτατο καί ἁρμόδιοδιοικητικό ὄργανο τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἱκετευτικῶς καί ταπεινῶς παροτρύνοντας καί προτείνοντας ὅπως ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι-ποιμένες, εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου, Ζωοποιοῦ καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἐν τρισί ὑποστάσεσι Ζῶντος Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι Αὐτοῦ καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ Tου καί ἀρθῶμεν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί συγκαλέσωμε Τοπική Σύνοδο, ἡ ὁποία καθηκόντως ὀφείλει νά προχωρήσει στήν ἐπίσημο συνοδική καταδίκη τῆς εἰρημένης κακοδοξίας καί δεινῆς αἱρέσεως.
Οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι καθιστοῦν ἀδήριτη τήν ἀνάγκη συγκλήσεως τοιαύτης Τοπικῆς Συνόδου, περιγράφονται κατωτέρω :


Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς γνωστόν, ἔχει καταγνωστεῖ ὡς παναίρεση ὑπό τοῦ συγχρόνου ἁγίου γέροντος τῆς ἀδελφῆς Ἁγιοσαββιτικῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆς καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος στό ἐξαίρετο σύγγραμμά του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός» σημειώνει : «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις»[2].
Πηγή καί μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τυγχάνει ἡ Μασωνία, πού προωθεῖ δι’ αὐτοῦ τήν παγκόσμια θρησκεία τοῦ Ἐωσφορισμοῦ, ὅπως καί τῆς Μασωνίας πηγή καί μήτρα εἶναι ὁ φρικώδης διεθνής Σιωνισμός[3] ὁ ὁποῖος μετήλλαξε τόν θεϊσμόν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τῶν Προφητῶν σέ αἴσχιστο Ἑωσφορισμό μέ τήν διαμονική Καμπαλά καί τό χυδαῖο Ταλμούδ, ἔργα τῶν διαμονιώντων Ραββίνων τοῦ ἐκπεσόντος Ἰουδαϊσμοῦ καί τῆς ἰδεοληψίας τους περί τῆς διά τοῦ ἀναμενομένου εἰσέτι ψευδομεσσίου παγκοσμίου κυριαρχίας καί διακυβερνήσης.
Ὁ Οἰκουμενισμός κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα˙ σέ διαχριστιανικό καί σέ διαθρησκειακό. Ἔτσι, διαμορφώνεται ὁ διαχριστιανικόςοἰκουμενισμός καί ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν δύο ἀπό τίς βασικές κατευθύνσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ μέν διαχριστιανικός οἰκουμενισμός προωθεῖ τήν ἕνωση τῶν διαφόρων χριστιανικῶν αἱρέσεων (Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν, Μονοφυσιτῶν) μέ τήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία μέ τό κριτήριο τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ. Σύμφωνα μέ τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τοῦ «διαχριστιανικοῦ δογματικοῦ συγκρητισμοῦ» οἱ δογματικές διαφορές μεταξύ αἱρετικῶν καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἁπλῶς τυπικές παραδόσεις καί πρέπει νά παρακάμπτωνται γιά τό καλό τῆς ἑνότητας τῆς «Ἐκκλησίας», ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἐκφράζεται μέ τήν ποικιλία διαφόρων μορφῶν καί θέσεων. Ὁ δέ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός, θεωρώντας ὅτι σέ ὅλες τίς θρησκεῖες ὑπάρχουν θετικά στοιχεῖα, προωθεῖ τήν ἕνωση μεταξύ αὐτῶν καί κυρίως μεταξύ τῶν λεγομένων τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Μουσουλμανισμοῦ καί τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, δηλ. προωθεῖ τήν λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα μέ τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τοῦ «διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ» πρέπει νά προβάλλωνται τά δῆθεν «κοινά θεολογικά σημεῖα», πού ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς «μονοθεϊστικές θρησκεῖες», ὥστε νά οἰκοδομηθῆ ἡ θρησκευτική ἑνότητα τῆς Οἰκουμένης.
Ὁ Οἰκουμενισμός, διά νά ὑλοποιήση τούς στόχους του, ἐφευρίσκει διάφορες θεωρίες, ὅπως τίς κακοδοξίες περί «Διευρημένης Ἐκκλησίας, ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, βαπτισματικῆς θεολογίας, Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καί μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς, συναφειακῆς αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειματικῶν καί μή πλήρων «Ἐκκλησιῶν», τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σέ ἀκρίβεια καί δόγμα», οἱ ὁποῖες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καί θεολογίας[4].
Ὁ Οἰκουμενισμός προβάλλει τούς συγχρόνους μεθοδευμένους καί ἐπιτηδευμένους ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στούς ὁποίους κυριαρχεῖ ἡ ἔλλειψη ὀρθοδόξου ὁμολογίας, ἡ ἔλλειψη εἰλικρινείας τῶν ἑτεροδόξων, ὁ ὑπερτονισμός τῆς ἀγάπης καί ὁ ὑποτονισμός τῆς ἀληθείας ἡ ἀπόκρυψη καί ἡ παραποίηση τῶν Γραφικῶν χωρίων ἰδίᾳ τοῦ κατά Ἰωάννην «ἵνα ἕν ὧσιν καθώς ἡμεῖς» (Ἰω. ΙΖ΄ 11), ἡ πρακτική τοῦ νά μή συζητοῦνται αὐτά, πού χωρίζουν, ἀλλά αὐτά, πού ἑνώνουν, ἡ ἄμβλυνση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἡ ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος, ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἱερωσύνης, Χάριτος, μυστηρίων, ὁ διάλογος ἐπί ἴσοις ὅροις, ἡ ἀμνήστευση, ἀθώωση καί ἐπιβράβευση τοῦ Δούρειου Ἴππου τοῦ Παπισμοῦ, τῆς ἐπαράτου καί δαιμονικῆς Οὐνίας, ἡ συμμετοχή στό παμπροτεσταντικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων, ἡ ὑπογραφή κοινῶν ἀντορθοδόξων ἀνακοινωθέντων, δηλώσεων καί κειμένων δίχα Συνοδικῆς διαγνώμης καί ἀποφάσεως, ὡς ἀπεδείχθη στήν τακτική ΙΣΙ τοῦ Ὀκτωβρίου 2009 (π.χ. Λίμα Περοῦ Νοτίου Ἀμερικῆς 1982, Balamand Λιβάνου 1993, Σαμπεζύ Ἐλβετίας 1994, PortoAlegre Βραζιλίας 2006, Ραβέννας 2007 κ.ἄ.) καί οἱ συμπροσευχές[5].
Ὁ Οἰκουμενισμός υἱοθετεῖ καί νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέ­σεις ὡς «Ἐκκλησίες» καί προσβάλλει τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Άγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Άνα­πτύσσει, διδάσκει καί ἐπιβάλλει νέο δόγμα περί Ἐκκλησίας, νέα ἐκκλησιολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία καμμία Ἐκκλησία δέν δικαιοῦται νά διεκδικήση ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της τόν χαρακτήρα τῆς Καθολικῆς καί ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Κάθε μία εἷναι ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος, ὄχι ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. Ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία. Μέ τόν τρόπο, ὅμως, αὐτό γκρεμίζει τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, Ὀρθοδοξίας και αἱρέσεως καί ἐπιδίδεται ἄριστα στό ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ Οἰκουμενισμός ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες μέ τήν μοναδική, θεόθεν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία καί κατά Χριστόν ζωή. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ἀναιρεῖ τό δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῶ κόσμω σωτηριώδους ἀποκαλύψεως καί οἰκονομίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὡς καί τῆς ἐν συνεχεία πραγματώσεως τοῦ σωτηριώδους Αὐτοῦ ἔργου ἀπό τήν Μία καί Μοναδική, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, διά τοῦ ἐνεργοῦντος σέ Αὐτή Ἁγίου Πνεύματος. Ὡς ἐκ τούτου συνεπάγεται ἀναμφιβόλως ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός καθίσταται στίς ἡμέρες μας ἡ μεγαλυτέρα ἐκκλησιολογική αἵρεσις ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδή ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες καί τίς πίστεις[6].
Μέ πόνο καί θλίψη διαπιστώνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αἰχμαλωτίσει μέ ἁλυσίδες καί δεσμά ὅλες σχεδόν τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τίς Ἱεραρχίες τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν μέ φωτεινές ἐξαιρέσεις τά Σεπτά Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας, ὅπως ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεικνύουν ἀνήκουστες, ἀνιστόρητες, πρωτοφανεῖς καί καινοφανεῖς οἰκουμενιστικές πράξεις καί ἐνέργειες, πραχθέντα καί λεχθέντα τους[7].
Τό τραγελαφικόν ὅμως γιά τούς Ὀρθοδόξους οἰκουμενιστάς εἶναι ὅτι ἐνῶ ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητας στούς πρόδηλα κακοδόξους αἱρετικούς δέν τολμοῦν, συνεπεῖς πρός τίς διακηρύξεις τους, τήν μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν ὅτι ἀπ’ ἐκείνης τῆς στιγμῆς θά ἀπωλέσουν ἄμεσα τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ τήν πλέον κραυγαλέα ἀπόδειξη τῆς κακοδοξίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἄν πράγματι πιστεύουν τίς ἀπαράδεκτες καί προκλητικές τους διακηρύξεις ἄς τό τολμήσουν λοιπόν γιατί ἄλλως ἀποδεικνύουν μέ τήν στάση τους τήν ἀνυπαρξία τῶν τίτλων ἐκκλησιαστικότητος, πού ἀποδίδουν στούς ψευδεπισκόπους τῶν κακοδόξων.
Ὁ Οἰκουμενισμός, δυστυχῶς, ἐπέτυχε ἐσχάτως τήν ἀθρόα μεταβολή τῆς μακραίωνης καί δισχιλιετοῦς ἁγιοπατερικῆς καί ἱεροκανονικῆς πορείας τόσο τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς τοῦ Γένους, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου[8] (ἀπό τό 1964) ὅσων καί ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν σέ οἰκουμενιστική στάση ζωῆς. Ἀλλά, καί ἡ Κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος δέν παρέμεινε ἀλώβητο καί ἀνεπηρέαστο.
Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει διαβρώσει καί τίς Θεολογικές Σχολές, στίς ὁποίες δέν διδάσκεται πλέον ἡ Ὀρθοδοξοπατερική Θεολογία, ἀλλά ἑδραιώνεται ἀνοικτά, πλέον, μέ τόν πιό πανηγυρικό καί ἐπίσημο τρόπο ἡ οἰκουμενιστική θεολογία.
Ὁ Οἰκουμενισμός εἰσχώρησε καί στά νέα θρησκευτικά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου καί εἷναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος διά τήν ἐφαρμογή τοῦ νέου πιλοτικοῦ προγράμματος σπουδῶν στήν ἐκπαίδευση, ἀπαιτώντας τήν ἀλλαγή τοῦ κατηχητικοῦ καί ὁμολογιακοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό καί πανθρησκειακό.
Ἡ ἐξάρτηση ἀπό τόν Οἰκουμενισμό συνεχίζει νά αὐξάνεται, διότι ὑπάρχει α) ἀπουσία κατηχήσεως τῶν πιστῶν σέ θέματα πίστεως, β) τρομερή ἔλλειψη μέσων γνησίας καί ἀντικειμενικῆς ἐνημερώσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί γ) ἐκκοσμίκευση κλήρου καί λαοῦ[9].
Ὁ Οἰκουμενισμός ἀμφισβητεῖ ἔμπρακτα τήν ὀρθοδοξοπατερική μας παράδοσι καί Πίστι, σπέρνει τήν ἀμφιβολία καί τήν σύγχυσηστίς καρδιές τοῦ ποιμνίου καί κλονίζει πολλούς φιλοθέους ἀδελφούς, ὁδηγώντας σέ διαιρέσεις καί σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, ἀποτείχιση) καί παρασύρει ἕνα μέρος τοῦ ποιμνίου στήν πλάνη καί δι’ αὐτῆς στόν πνευματικό ὄλεθρο[10].
Ὁ Οἰκουμενισμός ἐντέλει ἀποτελεῖ μέγιστο ποιμαντικό καί σωτηριολογικό πρόβλημα, διότι κλονίζει συνθέμελα, ἀκυρώνει τήν σωτηρία καί τήν κατά Χάρη θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ κίνδυνος, βεβαίως δέν ἀφορᾶ στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν πρόκειται νά καταστραφῆ, ἀφοῦ εἷναι Σῶμα Χριστοῦ, ἔχει Κεφαλή τόν Χριστό, εἶναι ὁ Χριστός ὁ εἰς τούς αἰώνας ἐπεκτεινόμενος «καί πύλαι Ἅδου, οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»[11], ἀλλά στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, στούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι κινδυνεύουν νά χαθοῦν, ὅταν χαθεῖ ἡ ὀρθή πίστη, ἡ Ὀρθοδοξία, καί ἐπικρατήσουν ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη[12].
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετά τήν ἀνωτέρω παρουσίαση τοῦ φαινομένου τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῶν κινδύνων καί τῶν τραγικῶν συνεπειῶν του τόσο στήν δογματική ὅσο καί στήν σωτηριολογική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, διαπιστώνομε ὅτι ὄντως τώρα κινδυνεύει σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ ὅσο τό δυνατόν συντομότερα σύγκλησητῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά νά ἐξετάση καί ἐρευνήση τά ἀνωτέρω καυτά καί φλέγοντα θέματα, πάντοτε ὑπό τό φῶς τῆς Ἁγιογραφικῆς, Ἁγιοπατερικῆς καί Ἱεροκανονικῆς διδασκαλίας καί παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, νά λάβη καταδικαστική ἀπόφαση ἐναντίον τόσο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅσο καί τῶν ἀκολουθούντων, διδασκόντων καί μεταλαμπαδευόντων τήν παναίρεση αὐτήγιά νά παύσουν τά σκάνδαλα καί ἡ σύγχυση κλήρου καί λαοῦ. Τοῦτο ἄλλωστε θά ἀποδείξει ὅτι παραμένωμε ἐπί τῶν ἐπάλξεων καί εἴμεθα συνεπεῖςστούς φρικτούς ὅρκους πού ἐδώσαμε κατά τήν χειροτονία μας, ἐφαρμόζονταςστήν πράξη τήν σχετική ἀπόφαση, πού ἔχομε λάβειστίς συνεδρίες τῆς 15ης - 16ης Ὀκτωβρίου 2009.
Ὅθεν, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνεπίσκοποι, οὕτω ποιοῦντες μέγα καλό θά προξενήσωμε στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, στό Ἔθνος μας, στόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ καί μεγάλη χαρά θά γίνηστόν Οὐρανό καί στήν γῆ. Τό δέ μνημόσυνο μας θέλει μείνει στόν αἰῶνα, τῶν ὀνομάτων μας γραφομένων ἐν Βίβλῳ Ζωῆς, συγχωρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἄς βαδίσουμε ἑνωμένοι στόν ἀγῶνα τῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως καί εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός «οὐ» κατισχύσει τῆς Ἐκκλησίας, κατά την ἀψευδῆ ρῆσιν τοῦ Κυρίου μας, «πύλαι Ἅδου οὐκατισχύσουσιν αὐτῆς». Ἄς τολμήσουμε, Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι καί περιπόθητοι ἅγιοι Ἀδελφοί, νά σπάσωμε τά οἰκουμενιστικά δεσμά, νά βγοῦμε ἀπό τήν οἰκουμενιστική φυλακή καί νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆ θεία δυνάμει καί Χάριτι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι».
Διά ταῦτα ταπεινῶς προτείνομε νά ἀποστείλητε σχετική αἴτηση ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας καί νά τήν ὑποβάλητε στόν Μακαριώτατο Πρόεδρο τῆς ΔΙΣ ὥστε κατά τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 6, ἐδαφ. 1 τοῦ Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» Αὕτη νά προβῆ σέ ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν Συνοδική κατάγνωση καί καταδίκη τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς δεινῆς αὐτῆς παναιρέσεως τῶν συγχρόνων καιρῶν.
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ






[1] Πράξ. 20, 29.
[2] ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 224.
[3] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική ἐγκύκλιος ἐπί τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας 2013, ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ὁ Οἱκουμενισμός χωρίς μάσκα, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1988, σσ. 43-45, 107-108, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Διακήρυξις διά τήν Μασονίαν, http://www.impantokratoros.gr/67D9F5DF.el.aspx.
[4]ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική ἐγκύκλιος ἐπί τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας 2013.
[5]Ὁ Οἰκουμενισμός, ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς2004, σσ. 11-18.
[6] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Ἰούλιος 2009, σσ. 23-24.
[7] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2007) 94-98.
[8]ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, «Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί Οἰκουμενισμός», ἐν Οἰκουμενισμός˙ Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Πρακτικά διορθοδόξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου, Αἴθουσα Τελετῶν ΑΠΘ, τ. Α΄, ἐκδ. Θεοδρομία, σσ. 233-250.
[9]Ὅ.π. σσ. 124-126.
[10] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Ἰούλιος 2009, σσ. 25-26.
[11]Ματθ. 16,18
[12] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2007) 89-94.


http://aktines.blogspot.gr/2013/05/blog-post_184.html
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία, για την αίρεση του Οικουμενισμού

2
Τα λέει ο σεβασμιότατος, πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό. Και τα λέει καλά. Το θέμα είναι ποιος ακούει.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία, για την αίρεση του Οικουμενισμού

3
Το καλύτερο spartan είναι να τα πεί όταν θα κάνοπυν Ιερά σύνοδο και θα είναι όλοι εκεί(Μητροπολίτες,Αρχιεπισκοπος,κτλ)............. με αποτέλεσμα θέλουν δεν θέλουν να τα ακούσουν και να τοποθετηθούν επί του θέματος!

Απορώ πως δεν το έκανε τόσα χρόνια....... :hmmm

Πάντος κάλλιο αργά παρά ποτέ :ex
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία, για την αίρεση του Οικουμενισμού

4
Πρέπει όμως να μην είναι μόνος του,πρέπει και άλλοι μητροπολίτες να πιέσουν.

Είναι μια κίνηση που έπρεπε να γίνει εδω και καιρό.

Re: Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία, για την αίρεση του Οικουμενισμού

5
Μην απορείτε...!!!

Χαρτοπόλεμος...!!! Υποκρισία? Συμφέρον? Ποιος ξέρει...!!!


Μην ξεχνάτε τα εξής πολύ σημαντικά πράγματα:

α) Την Αιρετική Εγκύκλιο του 1920 όπου έλεγε με λίγα λόγια οτι "θα αλλαξουμε το ημερολόγιο για να συλλειτουργούμε και συμπροσευχόμαστε και συμμετέχουμε στα "ΠΣΕ" (Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών) κλπ κλπ, με όλα τα ανίερα σχίσματα και τις αιρέσεις (τις οποίες αιρέσεις και σχίσματα τις θεωρούσαν - όπως έλεγε και η εγκύκλιος του 1920 --> "Εκκλησία" (του Χριστού) και "Συγκληρονόμους της Βασιλείας του Θεού" (δηλαδή ΑΙΡΕΣΗ).

http://www.sendspace.com/file/z1ap7s

β) Το "ποιός είναι ο Σχισματικός" (το λέει η απλή λογική οτι σχισματικός ΔΕΝ είναι αυτός που ΔΕΝ αλλάζει τίποτα (και που όχι μόνο δεν αλλάζει αλλά και που αγωνίζεται να κρατήσει την ορθοδοξία και τις παραδόσεις) αλλά ο "Νεοτεριστής" ...ο "Παραβάτης"...ο "Αποστάτης" --> δηλαδή αυτός που κάνει την αλλαγή και σχίζει την Εκκλησία....!!!...(πόσο μάλλον όταν ο λόγος που αποστατεί είναι για να ανατρέψει τις αρχαίες παραδόσεις ΕΣΚΕΜΕΝΑ και για να φέρει την παναίρεση του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ...(βλέπε ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 1920)... Αλλά από εκεί και πέρα, υπάρχει και ΦΕΚ (ΦΥΛΛΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ) που το "Αυτοπαραδέχονται" οι Νεοημερολογίτες οτι είναι σχισματικοί)...
Τήν 16ην Ἰανουαρίου 1923, ἡ Ἔκθεσις τῆς πενταμελοῦς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία εἶχε συσταθῆ ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἀπεφάνθη μεταξύ ἄλλων ὅτι: «οὐδεμία (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία) δύναται νά χωρισθῇ τῶν λοιπῶν καί ἀποδεχθῇ Νέον Ἡμερολόγιον, χωρίς νά καταστῇ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ἀπέναντι τῶν ἄλλων» (ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, σελ. 159-161).
(και το σχίσμα, όπως και η αίρεση, χάνουν την αποστολική διαδοχή και ΔΕΝ έχουν έγκυρα μυστήρια - ούτε Ιεροσύνη ούτε τίποτα. Βρίσκονται ΕΚΤΟΣ της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού με ο,τι αυτό συνεπάγεται...).

γ) Σέ σάς καί ὅλους τούς καινοτόμους ἀπευθύνεται Πανορθόδοξος Σύνοδος τοῦ 1848 στήν Κωνσταντινούπολιν , ὅταν σφραγίζει τήν Πίστιν καί τήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀναθεματίζει τούς νεωτεριστές καί τούς ἀποστάτες:
"Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρά τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.

Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ’ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τινα οὔν καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι ἡ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, διά τό βλασφημῆσαι εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς τάχα μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις...

" Ἅπαντες οὔν οἱ νεωτερίζοντεςαἱρέσεισχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν κατάραν ὡς ἱμάτιον, κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ".

Ἄνθιμος, Ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως,
Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης,

Ἱερόθεος, Ἐλέῳ, Θεοῦ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας
καί πάσης γῆς Αἰγύπτου,

Μεθόδιος, Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας,

Κύριλλος, Ἐλέῳ Θεοῦ, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
καί αἱ περί αὐτούς Ἱεραί Σύνοδοι.


δ) Οτι Συμμετέχουσα η Κρατούσα 'Εκκλησία (που ψευδώς αυτοαποκαλείται και "Ορθόδοξη" δήθεν (προφανώς μάλλον είναι ο λεγόμενος "Λύκος εν δορά προβάτου" και οι Μισθωτοί Ποιμένες που μας έχουν προειδοποιήσει οι γραφές και οι άγιοι) εις τό ΠΣΕ (Παγκόσμια Συμβούλεια Εκκλησιών που άρχισαν περίπου το 1948, μερικά χρόνια μετά το σχίσμα και την αίρεση του Νεοημερολογιτισμού-Οικουμενισμού (βλέπε εγκύκλιο 1920 ώς προς το ΓΙΑΤΙ είναι ο νεοημερολογιτισμός ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΗ (αυτή του Οικουμενισμού) εκτός από ΣΧΙΣΜΑ (που ούτως ή άλλως μετά από κάποια χρόνια που το κάθε σχίσμα δεν μετανοεί για να επιστρέψει εντός Εκκλησίας και παραμένει στο σχίσμα, στην συνέχεια μετατρέπεται σε αίρεση - νομίζω οτι ο χρόνος που πρέπει να μεσολαβήσει είναι 60 έτη),...

...συμπλέει μέ τήν παναίρεσιν του Οικουμενισμου, διότι ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΑΣ όπως αι ακόλουθοι:(10)

(1) Αι 340 περίπου «εκκλησίαι» του ΠΣΕ ειναι ΙΣΟΤΙΜΟΙ.

(2) Αι «εκκλησίαι» του ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών) ειναι ΗΝΩΜΕΝΑΙ καί ΣΥΝΑΠΟΤΕΛΟΥΝ τήν Μίαν 'Εκκλησίαν.

(3) Κάθε μέλος αναγνωρίζει ότι η Μία αυτή «εκκλησία» περιλαμβάνει καί άτομα πού ΔΕΝ ανήκουν εις τήν εκκλησίαν από τήν οποίαν προέρχεται τό μέλος τουτο.

(4) Είθε όλοι νά συμμετέχουν εις τήν κοινήν λατρείαν καί τήν μυστηριακήν κοινωνίαν.

(5) Τό ΠΣΕ «δέν ειναι δυνατόν καί δέν πρέπει νά βασισθη εις συγκεκριμένην τινά αντίληψιν περί εκκλησίας». Δηλαδή, η 'Ορθόδοξος 'Εκκλησιολογία απορρίπτεται ασυζητητί!

(6) Τό 'Άγιον Πνευμα εργάζεται διά μέσου της διαφορετικότητος πού υπάρχει εις τήν Οικουμενικήν Κίνησιν, η οποία συνίσταται από τό ΠΣΕ καί τήν Ρωμαιο-καθολικήν «εκκλησίαν». 'Η αποκλειστικότης αντιτίθεται εις τό νόημα της οικουμενικότητος. Αι «εκκλησίαι» της Οικ. Κινήσεως έχουν «κοινήν κλησιν» νά εργασθουν διά τήν ΟΡΑΤΗΝ ενότητα. ('Υποτίθεται ότι υπάρχει αόρατος ενότης!)

(7) 'Άν καί πρός τό παρόν ατελής, υπάρχει ήδη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κοινωνία μεταξύ των «εκκλησιων» της Οικ. Κινήσεως. 'Ο στόχος ειναι η πλήρης κοινωνία.

(8) 'Η ευθύνη των «εκκλησιων» διά τήν επίτευξιν της ορατης ενότητος ειναι κοινή, οπότε πρέπει ν' αποφεύγωνται αφιλάδελφοι ενέργειαι μεταξύ των «εκκλησιων» (προσηλυτισμός, αναθέματα κ.λπ.).

(9) Τό ΠΣΕ αναγνωρίζει τήν ποικιλίαν των «θεολογικων καί πνευματικων παραδόσεων» (διπλωματικός όρος διά τάς αιρέσεις) των διαφόρων «εκκλησιων».

(10) Παρά τάς «αμαρτίας του παρελθόντος της», η 'Ορθοδοξία καλειται ν' αγνωνισθη διά τήν ενότητα των χριστιανων, μέ τήν προϋπόθεσιν ότι θά ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ τό «ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ» πιστεύω της ότι ειναι η μόνη 'Εκκλησία του Χριστου επί της γης καί θά δεχθη ότι «η 'Εκκλησία του Χριστου ΔΕΝ ειναι οργανισμός, αλλά νέα ζωή εν Χριστω . . . 'Όταν η 'Ορθοδοξία ειναι ειλικρινής μέ τόν εαυτόν της, τότε ομολογει ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ του Χριστου»!!! ('Η έμφασις του γράφοντος.)
  '
Η παραδοχή τοιούτων διαστροφων αποτελει ΦΡΙΚΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, διότι σημαίνει άρνησιν της μοναδικότητος της 'Ορθ. 'Εκκλησίας καί βλασφημίαν του 9ου άρθρου του Συμβόλου της Πίστεως: «Πιστεύω . . . εις Μίαν 'Αγίαν Καθολικήν καί 'Αποστολικήν 'Εκκλησίαν». Αυτή ειναι η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ τήν οποίαν κηρύττει τό Οικ. Πατρ/χειον επί ογδοήκοντα καί πλέον έτη καί διά τήν οποίαν εισπράττει τούς επαίνους του ΠΣΕ.


Αντιλαμβάνεστε πλέον "τι έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ όσοι συμμετέχουν στα ΠΣΕ (πχ. οι Νεοημερολογίτες ΕΠΙΣΗΜΩΣ), έτσι"??? Πρόκειται για ΦΡΙΚΗ και ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ κατά της Ορθοδοξίας...!!!
ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ (και ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΕ) είναι ΑΙΡΕΤΙΚΑ.
(ιδού η "Ορθοδοξία" του νέου ημερολογίου. ΛΥΚΟΣ ΕΝ ΔΟΡΑ ΠΡΟΒΑΤΟΥ είναι, ξυπνήστε).

(Δηλαδή έχει ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΑΙ η Επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος (θυμηθείτε Νέοημερολογιτισμός-Οικουμενισμός), το ΕΠΙΣΗΜΟ Πατριαρχείο Μόσχας (μετά το σχίσμα του 1927 στους Ρώσους, οι εναπομείναντες πραγματικά Ορθόδοξοι στην Ρωσία βρίσκονται πλέον στις "σύγχρονες Κατακόβες των Ορθοδόξων"... και φυσικά ΔΕΝ έχουν κοινωνία με το επίσημο Πατριαρχείο της Μόσχας) και τα διάφορα εν Κοινωνία Πατριαρχεία για τα οποία μερικοί "καυχώνται" για την κοινωνία που έχουν μεταξύ τους). Αυτά υπογράφει ΕΠΙΣΗΜΑ η "Ορθοδοξία" του Νέου Ημερολογίου και γενικότερα ΟΛΟΙ όσοι συμμετέχουν ΑΜΕΣΑ Η ΕΜΜΕΣΑ στα ΠΣΕ (διότι μέσω της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ που του έχουν όσους συμμετέχουν στα ΠΣΕ - ΕΠΙΣΗΜΑ, είναι σαν να τους παραδέχονται. Το πόσο σημαντικό είναι να "κόβει κάποιος κοινωνία" με σχίσμα ή αιρέσεις ή με τους κοινωνούντες τους ακοινώνητους, μας το δείχνουν οι (πραγματικοί ΑΓΙΟΙ) της Ορθοδοξίας - θα δείτε και το σχετικό Quote πιο κάτω...

Τα παραπάνω όλοι οι "Αξιωματικοί" (Μητροπολίτες, Δεσποτάδες, Επίσκοποι, Αρχιεπίσκοποι, κλπ) των Νεοημερολογιτών, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ - και μάλιστα όχι απλώς να τα ξέρουν αλλά να τα ξέρουν και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ διότι.........τα έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ (υπόψην οτι τα ΠΣΕ έχουν από το 1948 περίπου που υφίστανται), όπως φυσικά και θα ξέρουν στα σίγουρα ΚΑΙ την Αιρετική Εγκύκλιο του 1920 που έλεγε το "γιατί θέλουν να αλλάξουν το ημερολόγιο".

Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος την αλήθεια...!!!!



Και οι συμμετέχοντες στα ΠΣΕ αλλά και οι έχοντες κοινωνία με αυτούς (τους ακοινώνητους, σχισματικούς και αιρετικούς κλπ), είναι επίσης ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ (όπως θα δούμε και παρακάτω με τα λόγια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ και όχι αγίων τύπου "image making" του σήμερα).
Αυτοί λοιπόν έχουν ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ την ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ του 1920 όπως βλέπετε και μάλιστα συμμετέχοντας στα ΠΣΕ (όλα αυτά τα χρόνια), ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ (έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ) όλα αυτά τα ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ...!!!

Τις ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ για όλα αυτά τις έχουν βάλει αυτοί που αποκαλείτε "Άξιοι" οι οποίοι σημειωτέων ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ τόσα χρόνια ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ σας αλλά και επίσης ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με όλους αυτούς (εδώ και 88 ΧΡΟΝΙΑ) σαν να μην τρέχει τίποτα (αλλά και με τους ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ...)....

Συνεπώς οι Νεοημερολογίτες (για την ακρίβεια το Σχίσμα και η Αίρεση ονόματι "Νεοημερολογιτισμός-Οικουμενισμός") είναι ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΙ ΟΛΟΙ τους και ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ (όλα αυτά τα 88 χρόνια).
Το έχω ξαναπεί--> Άλλο πράγμα να είναι κάποιος αρεστός στον ΘΕΟ και άλλο πράγμα να είναι αρεστός στον ΚΟΣΜΟ...!!! (έχει μεγάλη διαφορά).

Πέμπτον, η (αιρετική) 'Εγκύκλιος του 1920 υλοποιειται μέ τάς μεταξύ 'Ορθοδόξων καί αιρετικων ανταλλαγάς επισκέψεων, τά κοινά ανακοινωθέντα, τάς συμπροσευχάς καί τά συλλείτουργα, τάς διαφόρους οικουμενιστικάς συγγραφάς Κληρικων καί Καθηγητων, τά αιρετικά επίσημα έγγραφα, τάς αιρετικάς δηλώσεις κ.ά.

'Ιδού μικρόν δειγμα αιρετικων εγγράφων καί δηλώσεων:


(1) Οικ. Πατρ/χειον πρός Παπισμόν: «'Η εκ νέου ανακάλυψις καί η επαναξιοποίησις, τόσον εκ μέρους των ορθοδόξων, όσον καί εκ μέρους των καθολικων, της 'Εκκλησίας ως κοινωνίας μετέβαλε ριζικως τάς προοπτικάς. 'Εκατέρωθεν αναγνωρίζεται, ότι όσα ενεπιστεύθη ο Χριστός εις τήν 'Εκκλησίαν του – ομολογία αποστολικης πίστεως, μετοχή εις τά αυτά μυστήρια, πρό παντός εις τήν μίαν ιερωσύνην διά της τελέσεως της μιας θυσίας του Χριστου, αποστολική διαδοχή των ποιμένων – δέν δύνανται νά θεωρηθουν ως αποκλειστική ιδιοκτησία μιας των ημετέρων 'Εκκλησιων . . . Κατά συνέπειαν, η αναζήτησις της αποκαταστάσεως της ενότητος δέν τίθεται πλέον ως μεταστροφή από μιας 'Εκκλησίας εις τήν άλλην πρός εξασφάλισιν της σωτηρίας . . .».(15) ('Η έμφασις του γράφοντος.) Ειναι τουτο «αβροφροσύνη» του Οικ. Πατρ/χείου πρός τόν Παπισμόν ή επίσημος αναγνώρισίς του ως «αδελφης εκκλησίας»;

(2) 'Αρχιεπισκοπή 'Αμερικης: «'Όταν η 'Εκκλησία ητο μία καί αδιαίρετος . . .».(16)

'Υπάρχουν σήμερον περισσότεραι από μία 'Εκκλησίαι;

(3) «Τό Σχίσμα έλαβε χώραν τό 1054 όχι επειδή υπηρχε δόγμα τι εσφαλμένον, όπως συνέβαινε μέ τούς αιρετικούς . . .».(17)

'Ώστε τό πρωτειον καί τό Filioque, αι κύριαι αιτίαι του Σχίσματος, δέν ησαν εσφαλμένα δόγματα;
'Η επί Μ. Φωτίου Η' Οικ. Σύνοδος (879) κατέταξε μετά του 'Ιούδα όσους δέχονται τό Filioque!(18) Διότι η προσθήκη του εις τό Σύμβολον της Πίστεως ανέτρεπε ρητάς διατάξεις των Γ' - Ζ' Οικ. Συνόδων, διέστρεφε τό Τριαδικόν δόγμα καί απετέλει αιτίαν σχίσματος.

(4) Βαρθολομαιος: «'Η 'Ορθόδοξος 'Εκκλησία δέν επιδιώκει νά πείση τούς άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει νά τούς μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως . . . 'Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρουν εις τάς τοποθετήσεις καί τά πιστεύω των άλλων μέ βάσιν τόν φόβον καί τήν αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν τό θεόσδοτον δικαίωμα καί τήν ελευθερίαν των άλλων νά γνωρίσουν τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπόν των μέ τρόπον πού προσιδιάζει εις τήν ταυτότητά των ως λαων».(19)

Μέ τόν λόγον αυτόν, ο κ. Βαρθολομαιος αρνειται ενώπιον ολοκλήρου της ανθρωπότητος τήν Δεσποτικήν εντολήν: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα του Πατρός καί του Υιου καί του 'Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρειν πάντα όσα ενετειλάμην υμιν» (Ματθ. 28:19-20). 'Επίσης, σχετικοποιει τάς εννοίας «Θεός», «'Αλήθεια» καί «'Αποκάλυψις». 'Η αίρεσις αυτή έχει ως σκοπόν τήν προώθησιν της σχεδιαζομένης πανθρησκείας.

(5) Βαρθολομαιος: «Οι θρησκευτικοί ηγέται οφείλουν νά παίξουν ένα κεντρικόν καί πνευματικόν ρόλον – είμεθα ημεις αυτοί πού πρέπει νά φέρωμεν εις τό προσκήνιον τάς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, της αδελφωσύνης καί της ειρήνης . . . 'Αλλά τουτο δυνάμεθα νά τό επιτύχωμεν μόνον άν είμεθα ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, "Δημιουργου των πάντων, ορατων τε καί αοράτων". Καθολικοί καί 'Ορθόδοξοι, Προτεστάνται καί 'Εβραιοι, Μουσουλμάνοι καί 'Ινδουϊσταί, Βουδδισταί καί Κομφουκιανοί – ειναι καιρός όχι μόνον διά συμφιλίωσιν, αλλ' ακόμη καί διά συμμαχίαν καί συνεργασίαν, διά νά συντελέσωμεν εις τήν απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τούς ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμου καί της μή ανεκτικότητος».(20)

('Η έμφασις του γράφοντος.) Μέ τόν λόγον αυτόν ο κ. Βαρθολομαιος εκήρυξεν απροκαλύπτως εις όλα τά μήκη καί πλάτη της γης τόν πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν καί διέβαλε ως «ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμου καί της μή ανεκτικότητος» όχι μόνον τούς σημερινούς ομολογητάς της 'Ορθοδόξου Πίστεως, αλλά καί όλους τούς διδασκάλους της 'Εκκλησίας, οι οποιοι, μέ βάσιν τήν 'Αγίαν Γραφήν καί τήν 'Ι. Παράδοσιν, ανεθεμάτισαν τό ψευδος καί τούς κήρυκάς του. 

(6) Εις τό 'Ιράν, ο κ. Βαρθολομαιος εκήρυξεν επίσης τόν πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν, ομιλήσας απεριφράστως διά τήν «ιερότητα καί ισότητα των "'Ιερων Γραφων", δηλαδή της 'Αγίας Γραφης καί του Κορανίου».(21)

(7) Βαρθολομαιος: «Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Του ενός Θεου. 'Ο ένας τόν βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιως».(22)

'Έν ακόμη κήρυγμα του κ. Βαρθολομαίου υπέρ του πανθρησκειακου Οικουμενισμου.

(8) Βαρθολομαιος πρός πάπαν: «Δοξάσωμεν τόν Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμου καί φανατισμου σήμερον "έν εσμέν . . . ζωμεν σήμερον έν θαυμα "ό ετέραις γενεαις ουκ εγνωρίσθη τοις υιοις των ανθρώπων" ('Εφ. 3,5). Εις τουτο συνετέλεσαν όχι μόνον οι πρωτεργάται του θαύματος αείμνηστοι Πάπαι 'Ιωάννης ο ΚΓ' καί Παυλος ΣΤ' καί Πατριάρχης 'Αθηναγόρας, . . ., αλλά καί οι συνεχισταί του έργου αυτων, οι κρημνίζοντες τά διάφορα "τείχη του αίσχους", ων φοβερώτερον τό χωρίζον τούς χριστιανούς . . .».(23)

('Η έμφασις του γράφοντος.) Μέ τόν λόγον αυτόν ο κ. Βαρθολομαιος εβλασφήμησεν τήν 'Αγίαν Γραφήν, τάς Συνόδους καί τούς Πατέρας της 'Εκκλησίας πού εθέσπισαν τούς 'Ιερούς Κανόνας καί καθυπέβαλον τούς αιρετικούς εις αναθέματα, βάσει των οποίων απεκόπη ο Παπισμός από τό σωμα της 'Εκκλησίας. Προφανως, «τείχη του αίσχους» θεωρει ο κ. Βαρθολομαιος τούς 'Ιερούς Κανόνας καί τά αναθέματα κατά του Παπισμου, τά οποια δηθεν εκρήμνισαν ο 'Αθηναγόρας καί ο Παυλος ΣΤ' μέ τήν ψευδο-άρσιν των αναθεμάτων του 1965! 'Υπάρχουν δέ σήμερον «ορθόδοξοι» θεολόγοι πού λέγουν ότι «ο Θεός ηθέλησε» καί «ειχε προδιαγράψει» τήν μιαράν αυτήν πραξιν!(24)

(9) Βαρθολομαιος: «Δέν δύνανται νά εφαρμοσθουν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθουν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τάς σχέσεις των 'Ορθοδόξων Χριστιανων πρός τούς ετεροδόξους καί ετεροθρήσκους. Δέν δύναται η 'Εκκλησία νά έχη διατάξεις απαγορευούσας τήν είσοδον εις τούς ναούς των ετεροδόξων καί τήν μετ' αυτων συμπροσευχήν . . .».(25)

'Η εισήγησις αυτή αποτελει αίρεσιν, διότι αντιτίθεται πρός τήν 'Αγίαν Γραφήν, τάς Οικ. Συνόδους καί τούς Πατέρας της 'Εκκλησίας.

'Ιδού τί επιφυλάσσει διά τούς τοιούτους εισηγητάς η Σύνοδος του 922:

«Τοις εν καταφρονήσει τιθεμένοις τούς ιερούς καί Θείους Κανόνας των ιερων Πατέρων ημων, οί καί τήν 'Αγίαν 'Εκκλησίαν υπερείδουσι (=υποστυλώνουν)· καί όλην τήν Χριστιανικήν Πολιτείαν κοσμουντες, πρός θείαν οδηγουσι ευλάβειαν, ανάθεμα».(26)

Διότι, συμφώνως πρός τόν 1ον Κανόνα της Ζ' Οικ. Συνόδου, οι 'Ι. Κανόνες ειναι απαύγασμα του 'Αγίου Πνεύματος καί πρέπει νά παραμείνουν ες αεί αναλλοίωτοι, ως ισόκυροι της 'Αγίας Γραφης, κατά τόν Μ. Φώτιον.(27)
Κατά δέ τόν Δοσίθεον 'Ιεροσολύμων, τό λέγειν ότι οι 'Ιεροί Κανόνες δέν δύνανται νά εφαρμοσθουν ειναι γνώρισμα των αιρετικων.(28)

(10) 'Ο «Περγάμου» 'Ιωάννης: «Παρηλθε πλέον η εποχή της ναρκισσευομένης 'Ορθοδοξίας»!(29)

'Ο λόγος αυτός διαβάλλει τήν 'Ορθοδοξίαν των Πατέρων ως δηθεν εσωστρεφη, ενω προβάλλει τήν ΑΠΑΤΗΝ του Οικουμενισμου.


(11) 'Ο «Αυστραλίας» Στυλιανός: «'Όποιος νομίζει ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστου έπεσε από τόν ουρανό τέλεια καί αναμάρτητη . . . αυτός δέν θά καταλάβει ποτέ τό βαθμό της κενώσεως πού καταδέχτηκε ο Θεός Λόγος . . . Γιατί η αναντίρρητη αναμαρτησία του Κυρίου ΔΕΝ ηταν βέβαια ένα δογματικό θεώρημα πού μαγικά θά έπρεπε νά αποστηθίσουν οι Χριστιανοί . . . 'Η αναμαρτησία του Κυρίου έπρεπε νά βιωθει κατά τόν πιό υπαρξιακό τρόπο από τούς πιστούς ως ηθική νίκη του Θεανθρώπου πού κατακτήθηκε βημα πρός βημα . . .».(30)

Κατά τόν κ. Στυλιανόν, λοιπόν, ο Χριστός δέν ειχεν ανέκαθεν τήν αναμαρτησίαν, αλλά τήν ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ, ολίγον κατ' ολίγον, μέ αγωνας καί θυσίας!

Διά τήν δεινήν αυτήν αίρεσιν, ο πρ. Φλωρίνης κ. Καντιώτης,(31) καθώς καί 50 ομογενεις της Αυστραλίας, εμήνυσαν τόν κ. Στυλιανόν.
Τό Οικ. Πατρ/χειον, όμως, αντί νά προβη εις τήν εξέτασιν μαρτύρων, ΕΞΥΒΡΙΣΕΝ τούς μηνυτάς ως «επιτηδείους επαρχιώτας» πού δηθεν «εχάλκευσαν» τήν κατηγορίαν!(32) 

(12) 'Ο πρ. «'Αμερικης» 'Ιάκωβος: «Δέν δυνάμεθα νά διδάξωμεν τάς μελλοντικάς γενεάς τήν θρησκείαν τήν οποίαν ημεις εδιδάχθημεν. Οι νέοι ζουν σήμερον εις έν τελείως διαφορετικόν πνευματικόν καί κοινωνικόν περιβάλλον καί δέν ευρίσκουν νόημα εις τήν θρησκείαν των πατέρων των . . . Καθώς απογυμνώνομεν τόν Χριστιανισμόν από τά παλαιά του 'Ελληνικά ενδύματα [εξηγει ότι εννοει τά δόγματα της 'Εκκλησίας, όπως Τριαδικότητα του Θεου, ενανθρώπησιν κ.ά.] πρέπει νά κατασκευάζωμεν νέα»!(33)

Πλήρης αποστασία!

(13) 'Ο «'Αθηνων» Χριστόδουλος: «'Όλοι ανήκουμε στό σωμα του Χριστου . . . καί αυτοί πού δέν πιστεύουν καί αυτοί πού δέν ειναι Χριστιανοί».(34)

'Έν ακόμη κήρυγμα πανθρησκείας!

(14) 'Ο «πατρ/χης» Δημήτριος εκήρυξε τόν πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν, ειπών ότι όλοι οι άνθρωποι, ακόμη καί όταν ανήκουν εις διαφορετικάς θρησκείας, πιστεύουν καί λατρεύουν τόν αυτόν θεόν! Τόν δέ πάπαν, ο Δημήτριος εθεώρει πρωτον «επίσκοπον» της Χριστιανωσύνης, ομόζηλον καί ομότροπον των 'Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου!(35)

(15) «Πατριάρχης» 'Αθηναγόρας: «'Απατώμεθα καί αμαρτάνομεν, εάν νομίζωμεν ότι η ορθόδοξος πίστις κατηλθεν εξ ουρανου καί ότι τά άλλα δόγματα ειναι ανάξια. Τριακόσια εκατομμύρια ανθρώπων εξέλεξαν τόν μουσουλμανισμόν διά νά φθάσουν εις τόν Θεόν καί άλλαι εκατοντάδες εκατομμυρίων ειναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδδισταί».(36)

Πανθρησκειακός Οικουμενισμός!
Άς συνοψίσωμεν: Τό Οικ. Πατρ/χειον καί αι κοινωνουσαι μέ αυτό 'Εκκλησίαι, έχουσαι ως βάσιν τήν αιρετικήν 'Εγκύκλιον του 1920, κηρύττουν επισήμως, συστηματικως καί απροκαλύπτως εις παγκόσμιον επίπεδον, έργοις καί λόγοις, τήν παναίρεσιν του Οικουμενισμου. Ταυτοχρόνως, πολεμουν καί «αφορίζουν» τούς εμμένοντας εις τάς παραδόσεις 'Ορθοδόξους Χριστιανούς. Τά στοιχεια πού παρεθέσαμεν ανωτέρω, μικρόν δειγμα από τάς χιλιάδας πού υπάρχουν, αποδεικνύουν του λόγου τό αληθές.

Οπότε ΜΗΝ ΓΕΛΙΕΣΤΕ, πολύ πιθανών να σας δουλεύουν κανονικότατα όλα αυτά τα 88 Χρόνια (δηλαδή ή βρίσκονται και οι ίδιοι σε πλάνη (και πλανούνε και εσάς) ή εσκεμένα σας καθησυχάζουν και λοιπά διότι "εκτελούν εντολές" και "σχέδιο" από τις σκοτεινές δυνάμεις και τα όργανά τους την μασονία, ή "φοβούνται" για την θέση τους ή για την "υπόληψή τους" ή για τον "μισθό τους" ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο...)...!!!...
(άλλωστε το είπε και ο Χριστός (μας προειδοποίησε)--> ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΠΟΙΜΗΝ, ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΠΟΙΜΗΝ...)

Για δείτε και τα παρακάτω (από τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥΣ της Ορθοδοξίας) για να καταλάβετε "ποιό είναι το σωστό"...

(1) Μέγας Βασίλειος: «Οίτινες τήν υγια ορθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ομολογειν, κοινωνουσι δέ τοις ετερόφροσι, τούς τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μή αποστωσιν, μή μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν».(37)

(2) 'Άγιος Κύριλλος 'Αλεξανδρείας πρός τόν λαόν της Κων/λεως: «'Ασπίλους καί αμώμους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνουντες τω μνημονευθέντι [Νεστορίω], μήτε μήν ως διδασκάλω προσέχοντες . . . Τοις δέ γε των κληρικων, είτε λαϊκων διά τήν ορθήν πίστιν κεχωρισμένοις ή καθαιρεθεισι παρ' αυτου, κοινωνουμεν ημεις, ου τήν εκείνου κυρουντες άδικον ψηφον, επαινουντες δέ μαλλον τούς πεπονθότας (=παθόντας)».(38)


(3) 'Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «'Εχθρούς γάρ του Θεου ο Χρυσόστομος, ου μόνον τούς αιρετικούς, αλλά καί τούς τοις τοιούτοις κοινωνουντας μεγάλη καί πολλη τη φωνη απεφήνατο».(39)

(4) Του ιδίου: «Οι μέν τέλεον περί τήν πίστιν εναυάγησαν· οι δέ, ει καί τοις λογισμοις ου κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλλυνται».(40)

(5) 'Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «'Άπαντες οι της 'Εκκλησίας διδάσκαλοι, πασαι αι Σύνοδοι καί πασαι αι θειαι Γραφαί φεύγειν τούς ετερόφρονας παραινουσι καί της αυτων κοινωνίας διΐστασθαι».(41)

(6) Του ιδίου: «Φεύγετε καί υμεις, αδελφοί, τήν πρός τούς ακοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον των αμνημονεύτων. 'Ιδού εγώ Μάρκος ο αμαρτωλός λέγω υμιν, ότι, ο μνημονεύων του Πάπα ως ορθοδόξου αρχιερέως, ένοχός εστι πάντα τά των Λατίνων εκπληρωσαι μέχρι καί αυτης της κουρας των γενείων καί ο λατινοφρονων μετά των Λατίνων κριθήσεται καί ως παραβάτης της πίστεως λογισθήσεται».(42)

(7) 'Αγιορειται Πατέρες πρός αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγον: «Καί πως ταυτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή καί ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα . . . ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, κάν ορθόδοξος είη ο αναφέρων».(43)

(8) Ζ' Οικ. Σύνοδος: «Τοις κοινωνουσιν εν γνώσει τοις υβρίζουσι καί ατιμάζουσι τάς σεπτάς εικόνας, ανάθεμα».(44)

(9) Σύνοδος του 1351: «Τούς κοινωνουντας τούτοις [τοις παπικοις] εν γνώσει ακοινωνήτους έχομεν».(45)

(10)Τό γνωστόν: «'Ο κοινωνων ακοινωνήτοις ακοινώνητος έσται».
Και αποτοίχιση να κάνουν κάποιοι (έστω οτι "μετάνιωσαν" και αποφάσισαν να ,....."γίνουν ορθόδοξοι" (στο φρόνημα - έστω), και πάλι ΔΕΝ σώνονται διότι ΗΔΗ ανήκουν σε σχίσμα (αυτό με όνομα "Νέο Ημερολόγιο" και ως γνωστόν το σχίσμα και η αίρεση ΧΑΝΟΥΝ την ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ και τα ΕΓΚΥΡΑ Μυστήρια). Παραμένουν δηλαδή στο σχίσμα και την αίρεση --> δηλαδή ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας (του ΧΡΙΣΤΟΥ - όχι του Κράτους), με ο,τι μας λέει η ορθοδοξία οτι αυτό συνεπάγεται...

Για να διαβάσετε ολοκληρωμένο άρθρο σχετικά με όσα προανέφερα ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ --> http://clubs.pathfinder.gr/antioikoumene/592076

(και ξυπνήστε παρακαλώ)...

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ
phpBB [video]


http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... dx11IBJrc8

Υστερόγραφο: Ιδού τα "ΠΣΕ" (Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών)-->
Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 01
http://www.youtube.com/watch?v=ibTosbuu ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 02
http://www.youtube.com/watch?v=1uFzzPLF ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 03
http://www.youtube.com/watch?v=Y2qRq0uB ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 04
http://www.youtube.com/watch?v=8ceFoR3I ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 05
http://www.youtube.com/watch?v=-HqEWSX1 ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 06
http://www.youtube.com/watch?v=369UhitE ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 07
http://www.youtube.com/watch?v=aoXXAeWL ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 08
http://www.youtube.com/watch?v=1Xyif4m4 ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 09
http://www.youtube.com/watch?v=--iK1_Ac ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 10
http://www.youtube.com/watch?v=haMXLc3l ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 11
http://www.youtube.com/watch?v=dPud-CJH ... er&list=UL

Αυτοί θα μας παραδώσουν στον Αντιχριστο - 12
http://www.youtube.com/watch?v=L6hM4DKl ... er&list=UL

Όλο το δήθεν "Αντι-Οικουμενιστικό" παιχνίδι (χαρτοπόλεμος) των νεοημερολογιτών, παίζεται εντός του Σχίσματος και της Αιρέσεως ονόματι "Νεοημερολογιτισμός" ... δηλαδή ΕΚΤΟΣ της ΜΙΑΣ Εκκλησίας (Εκκλησίας του Χριστού και όχι του κράτους).
(και ως γνωστόν ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία...)

Ξυπνήστε παρακαλώ όσοι δεν έχετε σκληρή την καρδία σας...
Μην τους αφήνετε ούτε να σας πλανούνε ούτε να σας "καθησυχάζουν"...
«Όσο κι αν είναι λίγοι αυτοί όπου διατηρούν την ευσέβεια, αυτοί είναι η Εκκλησία» (Αγ.Νικηφόρος)\n\n«Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.» (Λουκ.ιβʼ32)
Απάντηση

Επιστροφή στο “Οικουμενισμός - Πανθρησκεία”