Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

1
Σε αυτό το θέμα θα δούμε τι ακριβώς είναι η αίρεση και πότε κάποιος ξεπερνάει τα όρια που θέτει η Ορθοδοξία και από Ορθόδοξος Χριστιανός γίνεται αιρετικός.

Εικόνα
με μία γρήγορα ματιά στο wiki κάποιος στο λήμμα "αίρεση" διαβάζει :

Ως αίρεση στην Ελληνική γλώσσα, αποδίδεται η έννοια της κατάκτησης και της κατάληψης, εφόσον η λέξη ετυμολογείται από το ρήμα αιρέω. Αν ετυμολογείται από το αιρέομαι, τότε στα πλαίσια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας σημαίνει το εκλέγειν, το δικαίωμα εκλογής, την ελεύθερη σκέψη, την ελεύθερη βούληση την ελεύθερη επιλογή, τη φιλοσοφική και τη θρησκευτική αίρεση. Ως αιρετικός νοείται εκείνος που είναι ικανός να εκλέγει, που δεν υιοθετεί τις παραδεδομένες αντιλήψεις και ιδέες. Σύμφωνα με τη σύγχρονη έννοια του όρου -εκείνος δηλαδή που στην αρχαιότητα αποκαλείτο αιρετιστής- είναι ο οπαδός, μιμητής ή εκείνος που ανήκει κυρίως σε θρησκευτική και δευτερευόντως σε ό,τι έχει χαρακτηρισθεί ως επιστημονική αίρεση. Οι αιρέσεις ως παρεκκλίσεις, αποσχίσεις από την βασική αρχή είναι δυνατόν να ταξινομηθούν σε επιστημονικές, ιδεολογικές και θρησκευτικές. Η ανθρώπινη ιστορία βρίθει αιρετικών ιδεών και απόψεων που άλλοτε λειτούργησαν ως κινητήριος μοχλός εξελικτικών διαδικασιών και άλλοτε αποδείχθηκαν αναληθείς. Αναμφίβολα υπό την οπτική γωνία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας αιρετικός υπήρξε ο Σωκράτης ως άνθρωπος που αμφισβήτησε τις παραδεδομένες αξίες της εποχής του, αιρετικοί οι επιστήμονες που αμφισβήτησαν τις παραδεδομένες επιστημονικές αξίες της εποχής τους (βλ. Γαλιλαίος), αιρετικοί οι θρησκευτικοί ηγέτες που αμφισβήτησαν το status της εποχής τους, παραδίδοντας στην ανθρωπότητα νέες πίστεις. Οι νέες αυτές αλήθειες διαμόρφωσαν διαφορετικές πραγματικότητας, δοκιμάστηκαν στην πράξη, γενόμενες με τη σειρά τους δόγματα, καθιερωμένες αξίες γύρω από τις οποίες χτίστηκε κομμάτι-κομμάτι το διανοητικό και πρακτικό πλαίσιο του ανθρώπινου πολιτισμού. Υπό την οπτική γωνία της θρησκευτικής αντίληψης για την αίρεση, αιρετικοί είναι όσοι αμφισβητούν ό,τι εννοείται ως καθιερωμένο δόγμα

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE% ... F%83%CE%B7

αιρετικός με άλλα λόγια είναι εκείνος που ακολουθεί διαφορετικό δόγμα. για να κατανοήσουμε καλύτερα λοιπόν την έννοια του αιρετικού, θα πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως πρώτα την έννοια του Δόγματος.

Δόγμα
μια θεμελιώδη αρχή ενός φιλοσοφικού ή θρησκευτικού συστήματος
το σύνολο των δοξασιών μιας θρησκευτικής πίστης, το οποίο οι οπαδοί της αποδέχονται ως αληθινό και αναμφισβήτητο
η θεμελιώδη καταστατική αρχή ενός πολιτικού κόμματος ή παράταξης.
στον εκκλησιαστικό χώρο, η απόφαση που λαμβάνεται σε θέματα πίστης και η οποία γίνεται γενικά παραδεκτή από το σύνολο των πιστών
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

2
Αίρεση είναι η θρησκευτική διδασκαλία που παρεκκλίνει από τη γνήσια και αυθεντική χριστιανική πίστι και επομένως πλανεμένη, αντορθόδοξη και αντιχριστιανική.

(Αιρέσεις, Αίρεση, Αίρεσις)
Εικόνα
O Διάβολος, όταν είδε ότι πλέον η ισχύς του κυριολεκτικά κατερρακώθη με τον Σταυρό και την Ανάστασι του Χριστού, άρχισε να πολεμά την Εκκλησία με μίαν νέαν μέθοδον, με την μέθοδον της νοθείας. Δεν έρχεται να πη ότι ο Χριστός δεν είναι τίποτε γιατί ενικήθη∙ έρχεται όμως να μιλήση με την γλώσσα της νοθείας και να πη: «Ναι, βεβαίως! εγώ δέχομαι τον Ιησούν Χριστόν. Βεβαίως! Αλλά, ξέρετε, ο Ιησούς Χριστός - σπουδαίος άνθρωπος!- αλλά...δεν είναι Θεός»! Ή το άλλο: «Βεβαίως! είναι Θεός!... Αλλά δεν έγινε άνθρωπος ήτανε φαινομενικά άνθρωπος»! Και ούτω καθ΄ εξής. Δηλαδή με κάθε τρόπο επιδιώκει να δημιουργήση ο Διάβολος μίαν απόκλισιν από την αλήθεια. Κι αυτή η απόκλισης από την αλήθεια λέγεται αίρεσις.

Σε σχέση με την Ορθοδοξία έχουμε πλήθος αιρέσεων.

Ορίστε μερικές από αυτές :http://www.impantokratoros.gr/F0A73215.el.aspx

Παπισμός
«...Ο καθολικισμός (παπισμός) είναι πίστη μη χριστιανική... Ο καθολικισμός (παπισμός) της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεισμό... Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός (παπισμός), όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα, κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό αντίθετο του Χριστού. Κηρύττει τον Αντίχριστο».

Προτεσταντισμός
Ο Προτεσταντισμός κάνει την εμφάνισή του τον 16ο αιώνα ως κίνημα διαμαρτύρησης- εξ ου και το όνομα (Προτεστάντες= Διαμαρτυρόμενοι)- εναντίον των παπικών αυθαιρεσιών. Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για την δίκαια οργή τους και για την καλή ανησυχία τους κατά της εξόφθαλμης αλλοτρίωσης των εκκλησιαστικών τους ταγών. Δυστυχώς όμως αντί να επανεξετάσουν μετά της δεούσης προσοχής τα όσα έθεσαν την Ρώμη εκτός Εκκλησίας και να επανέλθουν εντός της «μάνδρας» του Χριστού, θεώρησαν ως καλή τακτική την άρνηση! Εν ριπή οφθαλμού, μπορούμε να πούμε, διέγραψαν οι ηγέτες του Προτεσταντισμού όσα η Εκκλησία θέσπισε στο διάβα τόσων αιώνων βασιζόμενη στην εμπειρία της αγιοπνευματικής ζωής Της. Οι Άγιοι Πατέρες θεολόγησαν αφού πρώτα καθάρθηκαν από τα πάθη τους και φωτίσθηκαν από την Χάρη του Θεού. Οι Προτεστάντες αρνήθηκαν αφού πρώτα πιέσθηκαν ασφυκτικά από τον καισαρισμό του «αλάθητου» ποντίφικα και εδραιώθηκαν πεισματικά στην εγωιστική λογική τους. Το μέγα ολίσθημα των πατρώνων του Προτεσταντισμού ήταν η απαρχή ενός ασταμάτητου κατρακυλίσματος (ακόμη δεν έχει λάβει τέλος) από αίρεση εις χειρότερη αίρεση και πτώση. Η δε ελευθερία (=ασυδοσία) στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής από τον οποιονδήποτε έχει δημιουργήσει χιλιάδες προτεσταντικές ομάδες που περιλαμβάνουν ένα ακατανόητο και αδικαιολόγητο εύρος απόψεων και ιδεολογιών (π.χ. από τον πουριτανισμό μέχρι την «ευλόγηση» των γάμων ομοφυλοφίλων). Ο Προτεσταντισμός απολυτοποίησε την πίστη και την Αγία Γραφή απορρίπτοντας το ορθόδοξο βίωμα και την Ιερά Παράδοση. Το αποτέλεσμα; Ένας κακέκτυπος και κατακερματισμένος χριστιανισμός. Η προσπάθεια θεραπείας; Το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ομοιάζει με έναν ακαλαίσθητο ψυχρό νάρθηκα που αγωνίζεται να συνενώσει τα χιλιάδες κομμάτια...

Χιλιαστές
Πότε και πως ξεκίνησαν; Τι πρεσβεύουν και ποιες οι πλάνες τους; Ποιος ο σκοπός τους και τι συμφέροντα εξυπηρετούν; Ποιες οι διαφορές – ανατροπές στα πιστεύω του τότε και τώρα χιλιασμού και ποιες οι αιτιολογίες των τρανταχτών αυτών δογματικών αλλαγών; Αφού η αλήθεια είναι μία πως γίνεται να αντικρούονται οι θεωρίες τους; Που και γιατί έχουν πέσει έξω στις εκάστοτε προφητείες τους; Με την παρούσα ενότητα αναδιπλώνεται η εναλλασσόμενοι «Ιστορία» του Χιλιασμού παρέχοντας στον αναγνώστη χρήσιμες πληροφορίες αντιμετώπισης των διαφόρων «διδαχών» τους.

Οι Μονοφυσίτες
Με την γενική ονομασία «Μονοφυσίτες» εννοούμε ένα πλήθος θρησκευτικών ομάδων με μικρές δογματικές διαφορές αναμεταξύ τους. Το μεγαλύτερο λάθος της διδασκαλίας τους- εξ ου και η ονομασία τους- είναι πως ο Χριστός είχε μια φύση, την θεϊκή. Αυτό διότι κατά την ένωση της θείας με την ανθρώπινη φύση- όπως υποστηρίζουν- υπερτέρησε η πρώτη και ούτε λίγο ούτε πολύ «απορρόφησε» την δεύτερη. Αυτήν την αυθαίρετη θεωρία επινόησε ο Αρχιμανδρίτης Ευτυχής τον 5ο αιώνα παρασύροντας μαζί του στην πλάνη πολλούς ακόμη (π.χ. Σεβήρος, Διόσκορος κλπ.). Η 4η Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε αυτήν την αίρεση. Η απόφαση επικυρώθηκε με το γνωστό θαύμα της Αγίας Ευφημίας. Δυστυχώς πολλοί αποκόπηκαν από την Εκκλησία μένοντας έως τώρα στην πλάνη και παραδεχόμενοι μόνον τις 3 πρώτες Συνόδους. Φυσικά όποιος δεν αποδέχεται μέρος τις αληθείας την αρνείται ολόκληρη. Απόγονοι αυτών είναι οι Κόπτες, Συριάνοι, Ιακωβίτες, Αρμένιοι, Αιθίοπες κ.α.


Γνωστικισμός
Η παρούσα εργασία σκοπό έχει να φέρει σε επαφή τον αναγνώστη με τον γνωστικισμό, τις γνωστικές σέκτες και τις διδασκαλίες του. Μέσα από αυτή την επαφή θα μπορέσει να γίνει κατανοητή η εκ των έσω πολεμική που ασκήθηκε στην Εκκλησία στα πρώτα χρόνια της ζωής της. Από την αντιπαράθεση με τις γνωστικές αιρέσεις, οι οποίες εμφανίστηκαν ήδη από την εποχή των αποστόλων, ο χριστιανισμός ξεκίνησε την διατύπωση του δόγματος. Παράλληλα, ελπίζουμε ο αναγνώστης, να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια, για την αναγνώριση της ταυτότητας σύγχρονων απόψεων και ιδεών, που ως νέο-γνωστικές, έχουν τις ρίζες τους σ’ εκείνη την εποχή.

Ολοκληρωμένη εργασία εδώ -> http://www.impantokratoros.gr/gnostikoi.el.aspx
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

3
Xαίρομαι που άνοιξες αυτό το θέμα φίλε μου.
Ας παραθέσω λοιπόν κι εγώ δύο πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα που με βρίσκουν σύμφωνο.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το νήμα θα γίνει αφετηρία για να αναθεωρηθούν κάποιες αυθαίρετες και άδικες κρίσεις και κατακρίσεις. Αμήν.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι (σαν άλλες θρησκείες) μία "πυραμίδα", στην οποία η ηγεσία "αποφασίζει και διατάζει". Δεν υπάρχει κανένας αλάθητος Πάπας, ούτε ανθρώπινο κεντρικό δογματικό όργανο, που να ρυθμίζει με απόλυτο και δήθεν αλάθητο τρόπο, το τι είναι αίρεση και το τι δεν είναι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου, ως Θεανθρώπινος οργανισμός, και ως "ζώντες λίθοι" (Α΄ Πέτρου 2/β: 5) που είναι, ΟΛΑ ΤΗΣ ΤΑ ΜΕΛΗ που πιστεύουν και λειτουργούν ως Σώμα Χριστού, λειτουργεί ολόκληρη στην αποδοχή ή όχι των δογμάτων. Στην Εκκλησία τα δόγματα καθορίζονται "εν Πνεύματι" από τα μέλη της εκείνα που βρίσκονται στον Φωτισμό ή στη Θέωση, και όχι κατ' ανάγκην από την ηγεσία. Ακόμα και οι Συνοδικές αποφάσεις, αναδεικνύονται Θεόπνευστες, μόνο και μόνο επειδή τις εισηγήθηκε Φωτιζόμενος ή Θεούμενος Χριστιανός, και όχι επειδή τις εισηγήθηκε Ιεράρχης, πλειοψηφία ή Σύνοδος. Οι άγιοι είναι αυτοί που δίνουν την εξουσία στις Συνόδους της Εκκλησίας, με τις εν Πνεύματι εισηγήσεις τους και όχι το Συνοδικό Σώμα σε αυτούς. Γι' αυτό στην πράξη, συχνά αποφάσεις της ιεραρχίας της Εκκλησίας, σύντομα απορρίπτονται από τον πιστό λαό της Εκκλησίας ως "ληστρικές", και οι Ιεράρχες που τις συνέταξαν χαρακτηρίζονται από σύσσωμη την Εκκλησία ως "πλανημένοι", ακόμα και αν δεν έχουν καταδικασθεί οι ίδιοι από κάποια Σύνοδο!
Ως παράδειγμα των ανωτέρω, ας θυμίσουμε την περίπτωση των Κολλυβάδων αγίων, (π.χ. οάγιος Αθανάσιος Πάριος, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο άγιος Μακάριος Νοταράς κ.ά.,), οι οποίοι καταδικάσθηκαν από το Πατριαρχείο, και παρέμειναν "αμετανόητοι" στις θέσεις τους. Παρ' όλα αυτά, ο λαός του Θεού γνωρίζοντας τα εν Αγίω Πνεύματι σημεία που έδωσε γι' αυτούς ο Θεός, και έχοντας τη μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας ως οδηγό, τους μεν καταδικασθέντες αποδέχθηκε ως αγίους, τους δε καταδικάσαντες χαρακτηρίζει σήμερα ως εκφραγκευμένους αιρετικούς! Γιατί η σαφέστατη θέση της Εκκλησίας, όπως αυτή καταγράφηκε σε όλους τους περασμένους αιώνες, ήταν σύμφωνη με τους καταδικασθέντες μάλλον, παρά με τους κατηγόρους της. Και σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πλέον δεν προβληματίζονται για το πού βρισκόταν το δίκιο, αλλά συνεχίζουν την ίδια εκείνη αρχαία παράδοση, που διαταράχθηκε προσωρινά από την ηγεσία της εποχής!
Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες τοπικά και χρονικά κάποιες Ορθόδοξες εκκλησίες παραστρατούν από την πίστη και χάνουν το δρόμο τους, και είναι δυνατόν να συγχέουν την αίρεση με την ορθή πίστη. Όμως αργότερα και πάλι επανέρχονται στην Ορθόδοξη παράδοση με τη βοήθεια φωτιζόμενων και θεουμένων μελών της Εκκλησίας, και η περίοδος αυτή της πτώσης, σύντομα αποτελεί μια μικρή παρένθεση (τοπικά και χρονικά) στη συνεπή με το Θεόπνευστο Ευαγγέλιο διαχρονική και Καθολική Εκκλησία. Τότε και οι ληστρικές Σύνοδοι καταδικάζονται από σύσσωμη την Εκκλησία, ως αιρετικές και μη ακολουθούσες την Ορθόδοξη αιώνια παράδοση της Εκκλησίας. Τότε και οι αδίκως καταδικασθέντες πιστοί, βρίσκουν την θέση τους μεταξύ των αγίων της Εκκλησίας, ως "δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης" (Ματθαίος 5/ε: 10).
Αν ο λαός δεν πει το "αμήν", Λειτουργία δεν γίνεται!
http://www.oodegr.com/oode/dogma/genika ... enika2.htm
Όσον αφορά την Αγία Γραφή η Ορθοδοξία αποδέχεται ως ορθή ερμηνεία αυτή στην οποία υπάρχει συμφωνία των εκκλησιαστικών Πατέρων. Εδώ υφίσταται μία νοητή γραμμή, που ξεκινά από την Αποστολική Παράδοση και Γραμματεία και εξελίσσεται μέσω των Πατέρων αρχαίων, νεότερων και σύγχρονων (για τους Ορθοδόξους το Άγιο Πνεύμα, ως ακατάπαυστα δρών μέσα στην Εκκλησία, προσφέρει συνεχώς αυθεντικούς και φωτισμένους ερμηνευτές). Εκείνοι που διαφώνησαν με την κοινή πατερική γραμμή δεν έγιναν αποδεκτοί ως αυθεντικοί «Πατέρες.» Όλες οι θεολογικές έννοιες πρέπει να είναι σύμφωνες με αυτή τη γραμμή ερμηνείας. Ακόμη και εκείνοι που θεωρούνται γνήσιοι Πατέρες μπορούν να έχουν μερικές μη κοινά αποδεκτές θεολογικές απόψεις (θεολογούμενες), που δεν είναι, μολαταύτα, πραγματικά αιρετικές. Κατά συνέπεια ένας ορθόδοξος Χριστιανός δεν είναι αναγκασμένος να συμφωνήσει με κάθε άποψη κάθε Πατέρα, αλλά μάλλον με τη γενική πατερική γραμμή, και έπειτα μόνο σχετικά με εκείνα τα θέματα για τα οποία η Εκκλησία έχει εκφέρει δογματικό λόγο.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF% ... E%AF%CE%B1
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

4
Με ποιο τρόπο περιγράφει ως αίρεση το filoque ο Μέγας Φώτιος :

Μ. Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (866): «Ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στο άκουσμα της υπερβολικής αυτής βλασφημίας (του filioque) η οποία εναντιώνεται στα Ευαγγέλια, αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους, απορρίπτει τους μακαρίους και Αγ. Πατέρες … Εναντίον όλων μαζί των προφητών, αποστόλων, ιεραρχών, μαρτύρων και αυτών ίδιων των Δεσποτικών λόγων η βλάσφημη αυτή και θεομάχος φωνή εξοπλίζεται … αυτούς τους απατεώνες και θεομάχους καταδικάσαμε με συνοδική και θεία ψήφο. http://www.oodegr.com/oode/papismos/airesi1.htm

Α. εναντιώνεται στα Ευαγγέλια = αίρεση
Β. Αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους = αίρεση
Γ. Απορρίπτει τους μακάριους και Αγ. Πατέρες (στο σύνολο τους προφανώς). = αίρεση

http://www.oodegr.com/oode/papismos/airesi1.htm
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

5
Spartan έγραψε:Xαίρομαι που άνοιξες αυτό το θέμα φίλε μου.
Ας παραθέσω λοιπόν κι εγώ δύο πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα που με βρίσκουν σύμφωνο.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το νήμα θα γίνει αφετηρία για να αναθεωρηθούν κάποιες αυθαίρετες και άδικες κρίσεις και κατακρίσεις. Αμήν.
:0607
Spartan έγραψε:
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι (σαν άλλες θρησκείες) μία "πυραμίδα", στην οποία η ηγεσία "αποφασίζει και διατάζει". Δεν υπάρχει κανένας αλάθητος Πάπας, ούτε ανθρώπινο κεντρικό δογματικό όργανο, που να ρυθμίζει με απόλυτο και δήθεν αλάθητο τρόπο, το τι είναι αίρεση και το τι δεν είναι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου, ως Θεανθρώπινος οργανισμός, και ως "ζώντες λίθοι" (Α΄ Πέτρου 2/β: 5) που είναι, ΟΛΑ ΤΗΣ ΤΑ ΜΕΛΗ που πιστεύουν και λειτουργούν ως Σώμα Χριστού, λειτουργεί ολόκληρη στην αποδοχή ή όχι των δογμάτων. Στην Εκκλησία τα δόγματα καθορίζονται "εν Πνεύματι" από τα μέλη της εκείνα που βρίσκονται στον Φωτισμό ή στη Θέωση, και όχι κατ' ανάγκην από την ηγεσία. Ακόμα και οι Συνοδικές αποφάσεις, αναδεικνύονται Θεόπνευστες, μόνο και μόνο επειδή τις εισηγήθηκε Φωτιζόμενος ή Θεούμενος Χριστιανός, και όχι επειδή τις εισηγήθηκε Ιεράρχης, πλειοψηφία ή Σύνοδος. Οι άγιοι είναι αυτοί που δίνουν την εξουσία στις Συνόδους της Εκκλησίας, με τις εν Πνεύματι εισηγήσεις τους και όχι το Συνοδικό Σώμα σε αυτούς. Γι' αυτό στην πράξη, συχνά αποφάσεις της ιεραρχίας της Εκκλησίας, σύντομα απορρίπτονται από τον πιστό λαό της Εκκλησίας ως "ληστρικές", και οι Ιεράρχες που τις συνέταξαν χαρακτηρίζονται από σύσσωμη την Εκκλησία ως "πλανημένοι", ακόμα και αν δεν έχουν καταδικασθεί οι ίδιοι από κάποια Σύνοδο!
Ως παράδειγμα των ανωτέρω, ας θυμίσουμε την περίπτωση των Κολλυβάδων αγίων, (π.χ. οάγιος Αθανάσιος Πάριος, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο άγιος Μακάριος Νοταράς κ.ά.,), οι οποίοι καταδικάσθηκαν από το Πατριαρχείο, και παρέμειναν "αμετανόητοι" στις θέσεις τους. Παρ' όλα αυτά, ο λαός του Θεού γνωρίζοντας τα εν Αγίω Πνεύματι σημεία που έδωσε γι' αυτούς ο Θεός, και έχοντας τη μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας ως οδηγό, τους μεν καταδικασθέντες αποδέχθηκε ως αγίους, τους δε καταδικάσαντες χαρακτηρίζει σήμερα ως εκφραγκευμένους αιρετικούς! Γιατί η σαφέστατη θέση της Εκκλησίας, όπως αυτή καταγράφηκε σε όλους τους περασμένους αιώνες, ήταν σύμφωνη με τους καταδικασθέντες μάλλον, παρά με τους κατηγόρους της. Και σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πλέον δεν προβληματίζονται για το πού βρισκόταν το δίκιο, αλλά συνεχίζουν την ίδια εκείνη αρχαία παράδοση, που διαταράχθηκε προσωρινά από την ηγεσία της εποχής!
Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες τοπικά και χρονικά κάποιες Ορθόδοξες εκκλησίες παραστρατούν από την πίστη και χάνουν το δρόμο τους, και είναι δυνατόν να συγχέουν την αίρεση με την ορθή πίστη. Όμως αργότερα και πάλι επανέρχονται στην Ορθόδοξη παράδοση με τη βοήθεια φωτιζόμενων και θεουμένων μελών της Εκκλησίας, και η περίοδος αυτή της πτώσης, σύντομα αποτελεί μια μικρή παρένθεση (τοπικά και χρονικά) στη συνεπή με το Θεόπνευστο Ευαγγέλιο διαχρονική και Καθολική Εκκλησία. Τότε και οι ληστρικές Σύνοδοι καταδικάζονται από σύσσωμη την Εκκλησία, ως αιρετικές και μη ακολουθούσες την Ορθόδοξη αιώνια παράδοση της Εκκλησίας. Τότε και οι αδίκως καταδικασθέντες πιστοί, βρίσκουν την θέση τους μεταξύ των αγίων της Εκκλησίας, ως "δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης" (Ματθαίος 5/ε: 10).
Αν ο λαός δεν πει το "αμήν", Λειτουργία δεν γίνεται!
http://www.oodegr.com/oode/dogma/genika ... enika2.htm
Δηλαδή για να χαρακτηριστεί κάτι ως αιρετικό πρέπει στο σύνολο της η εκκλησία να το θεωρεί αιρετικό, λαός (ποίμνιο) και κλήρος (ποιμενάρχες)... και φυσικά συμπεριλαμβάνονται και οι ερημίτες, πνευματικοί, ασκητές που βρίσκονται στο κόσμο μας και έχουν θείες αποκαλύψεις, γιατί νομίζω ότι και το θείο στοιχείο συμμετέχει στην καθοδήγηση του κόσμου. Και όλα αυτά με επίσημη Σύνοδο φυσικά, όχι με λασπολογίες ανάμεσα στα μέλη......
Spartan έγραψε:
Όσον αφορά την Αγία Γραφή η Ορθοδοξία αποδέχεται ως ορθή ερμηνεία αυτή στην οποία υπάρχει συμφωνία των εκκλησιαστικών Πατέρων. Εδώ υφίσταται μία νοητή γραμμή, που ξεκινά από την Αποστολική Παράδοση και Γραμματεία και εξελίσσεται μέσω των Πατέρων αρχαίων, νεότερων και σύγχρονων (για τους Ορθοδόξους το Άγιο Πνεύμα, ως ακατάπαυστα δρών μέσα στην Εκκλησία, προσφέρει συνεχώς αυθεντικούς και φωτισμένους ερμηνευτές). Εκείνοι που διαφώνησαν με την κοινή πατερική γραμμή δεν έγιναν αποδεκτοί ως αυθεντικοί «Πατέρες.» Όλες οι θεολογικές έννοιες πρέπει να είναι σύμφωνες με αυτή τη γραμμή ερμηνείας. Ακόμη και εκείνοι που θεωρούνται γνήσιοι Πατέρες μπορούν να έχουν μερικές μη κοινά αποδεκτές θεολογικές απόψεις (θεολογούμενες), που δεν είναι, μολαταύτα, πραγματικά αιρετικές. Κατά συνέπεια ένας ορθόδοξος Χριστιανός δεν είναι αναγκασμένος να συμφωνήσει με κάθε άποψη κάθε Πατέρα, αλλά μάλλον με τη γενική πατερική γραμμή, και έπειτα μόνο σχετικά με εκείνα τα θέματα για τα οποία η Εκκλησία έχει εκφέρει δογματικό λόγο.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF% ... E%AF%CE%B1
[/quote]

Συνεπώς ο Χριστιανός πρέπει να έχει επίγνωση της κοινής νοητής Πατερικής γραμμής η οποία φυσικά πρέπει να εναρμονίζεται με το Χριστό, τα Ευαγγέλια, τους προφήτες κτλ όπως το καταλαβαίνω
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

6
το Ιερο κ Θειο Πηδαλιον ειναι το ιδιο με τη δογματικη διδασκαλια;

μια παρενθεση, μη θεωρειτε το wikki ως εγκυρη ενημερωση γιατι σε πολλα εχει αποδειχθει οτι δεν ειναι εγκυρο...ποσο μαλλον οσον αφορα την Ορθοδοξια που πλεον εχουν παραχαραξει παρα πολλα...

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

7
Αστα Να Πανε έγραψε:το Ιερο κ Θειο Πηδαλιον ειναι το ιδιο με τη δογματικη διδασκαλια;

μια παρενθεση, μη θεωρειτε το wikki ως εγκυρη ενημερωση γιατι σε πολλα εχει αποδειχθει οτι δεν ειναι εγκυρο...ποσο μαλλον οσον αφορα την Ορθοδοξια που πλεον εχουν παραχαραξει παρα πολλα...
Συμφωνώ απολύτως, το έχουμε αποδείξει άλλωστε μέσα από πολλά θέματα, όμως έχει την εξής χρήση: αφενός μας δείχνει την κοινή γνώμη που επικρατεί την οποία θέτουμε υπό αμφισβήτηση στο πλαίσιο της αναζήτησης της αλήθειας, αφετέρου μας προσφέρει γρήγορες πληροφορίες που συνοδεύονται συνήθως από βιβλιογραφία (που είναι έγκυρη) από τις οποίες μπορούμε να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα, γιαυτό άλλωστε και "ρίχνουμε μία γρήγορη ματιά" στη wiki και δεν την λαμβάνουμε πλήρως ως έγκυρη ενημέρωση.

Τώρα όσο αναφορά το πηδάλιο που γράφτηκε από τον Άγιο Νικόδημο θα σου πω εκ του προχείρου, ότι δε νομίζω ότι διαβάζοντας το έχεις αφομοιώσει πλήρως την Δογματική διδασκαλία, μάλιστα έχει τεθεί σε διάφορα θέματα, και ρωτώ και εγώ χωρίς να λαμβάνω επαρκώς απαντήσεις, ποιο ακριβώς είναι το σύνολο των Δογμάτων που χρειάζεται ένας Χ.Ο. για να έχει πλήρη Δογματική, ώστε να γνωρίζει πότε ξεφεύγει από την Διδασκαλία της εκκλησίας μας. θα χρειαστεί να το ερευνήσουμε περισσότερο, εκτός αν γνωρίζει κάποιος άλλος καλύτερα να μας πει.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι είναι αίρεση ; πότε κάποιος είναι αιρετικός;

9
Δηλαδή για να χαρακτηριστεί κάτι ως αιρετικό πρέπει στο σύνολο της η εκκλησία να το θεωρεί αιρετικό, λαός (ποίμνιο) και κλήρος (ποιμενάρχες)... και φυσικά συμπεριλαμβάνονται και οι ερημίτες, πνευματικοί, ασκητές που βρίσκονται στο κόσμο μας και έχουν θείες αποκαλύψεις, γιατί νομίζω ότι και το θείο στοιχείο συμμετέχει στην καθοδήγηση του κόσμου. Και όλα αυτά με επίσημη Σύνοδο φυσικά, όχι με λασπολογίες ανάμεσα στα μέλη......
Δεν χρειάζεται να γίνουν όλα αυτά για να βγει κάποιος αιρετικός,γιατί ήδη έχουν ειπωθεί απο Οικουμενικές συνόδους,δηλαδή αν βγει κάποιος σήμερα και πει οτι δεν είναι ο Χριστός Υιός του Θεού,αλλά ένας απο τους Μεγάλους Δασκάλους(βλέπε Νέα εποχή),είναι αιρετικός.
Έχει βγάλει κάποια επίσημη σύνοδος οτι η Νέα Εποχή είναι αίρεση;Οχι.

Έτσι και εμεις δεν περιμένουμε να βγει επίσημο εγγραφό,για να τα θεωρούμε αίρεση,γιατί αναιρούν την θεότητα του Χριστού και καταργούν το Πιστεύω κ.τ.λ..
Ανάλογα αμα κάποιος λέει οτι δεν σταυρώθηκε ο Χριστός αλλά κάποιος άλλος ή οτι δεν δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο,αλλά οι άγγελοι,είναι αιρετικός γιατι αναιρεί στοιχειώδη πιστεύω της Ορθοδοξίας.

Οι κανόνες υπάρχουν ήδη,τα δόγματα επίσης,δυστυχώς δεν τα ξέρουμε ή τα ξέρουμε λάθος,άρα θέλει κόπο.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα περί θρησκείας”